Τι είναι αγάπη; Τι είναι μακαριότητα;

…Τι φαντάζεστε εσείς ότι είναι «η αγάπη;» Αγάπη είναι και θα είναι πάντα ο πόθος για ένωση με το αντικείμενο του πόθου, αλλά βέβαια μπορεί να έχει επίσης λάθος προσανατολισμό. Πάντως μέσα σας υπάρχει ο πόθος να κάνετε κτήμα σας αυτό που αγαπάτε.

…Ανάλογα με το βαθμό της αγάπης που έχετε, θα φροντίζουν πάντα για σας από τον Ουρανό κι όσο μεγαλώνει η αγάπη σας τόσο θ’ αυξάνεται η μακαριότητα που θα βιώνετε κατά θεία παραχώρηση. Η μακαριότητα αυτή οφείλεται σε αμέτρητα πνευματικά βιώματα, σε ένα είδος δημιουργικής δραστηριότητας, σε οράματα από πνευματικές δημιουργίες, σ’ ένα μόνιμο πόθο και μία μόνιμη ικανοποίηση του πόθου, στο άκουσμα του Λόγου Μου. Όλα αυτά γεννούν μία τέτοια μακαριότητα για την οποία δεν έχετε καν την παραμικρή έννοια εσείς οι άνθρωποι. Γιατί η απέραντα βαθιά αγάπη Μου θέλει διαρκώς να σας δίνει ευτυχία, να σας χαρίζει κάτι που κατείχατε κάποτε [πριν την πτώση των αγγέλων, σ.τ.μ.] Ωστόσο η μεγαλύτερη ευτυχία θα είναι διαρκώς για σας το να αναμεταδίδετε την αγάπη Μου και τη δύναμη που απορρέει απ’ αυτήν, γιατί θα υπάρχουν πάντοτε αφώτιστα μέρη, όπου οφείλετε να μεταδώσετε το Φως…

Αρ. 8977

Μετά την πρόσκρουση της Γης με ένα αστρικό σώμα

…Θα είναι μία τρομακτική εμπειρία για όλους σας, αλλά μόνο οι δικοί Μου δεν θα πάθουν τόσο μεγάλο κακό, επειδή η πίστη τους είναι τόσο δυνατή, ώστε παραδίδονται ολοκληρωτικά στα χέρια Μου, και επιπλέον θα μπορούν να έχουν ανά πάσα στιγμή τη βοήθεια που περιμένουν.

Και τότε ο καθένας θα έχει ευκαιρία να δείξει την αγάπη του έμπρακτα χωρίς ιδιοτέλεια, ούτως ώστε να ωριμάσει πλήρως σε αυτό το διάστημα. Γιατί θα υπάρχει πολλή ανάγκη και δυστυχία, όπου ο καθένας θα μπορεί να βοηθήσει κι ας είναι μόνο με λόγια παρηγοριάς. Και την παρηγοριά δίνει με το που μιλάει για ένα Θεό της αγάπης, ο Οποίος ζητάει αποκλειστικά και μόνο να προσευχηθεί ο άνθρωπος σ’ Αυτόν μ’ εμπιστοσύνη για να μπορεί να του αποδείξει φανερά τη βοήθειά Του.

…Αλλά και στις επίγειες ανάγκες τους θα μπορείτε να τους βοηθήσετε, γιατί η θέληση να το κάνετε θα σας προσφέρει και τα μέσα να μπορείτε να δώσετε χέρι βοηθείας. Γιατί εκεί όπου καμία ανθρώπινη θέληση δεν έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει, Εγώ διαθέτω πάντα στο πλάι Μου αμέτρητους βοηθούς, κι αυτοί θα φροντίσουν για σας με θαυματουργό τρόπο.

Άλλωστε όλοι σας είσαστε ικανοί να συνδεθείτε μαζί Μου με την προσευχή σας και να παρακαλέσετε τον Πατέρα σας να έχει έλεος, και αυτή η φυσική καταστροφή να μην αποβεί τόσο ολέθρια, πράγμα που είναι πάντα δυνατό για Μένα. Και κάθε σχετική προσευχή που απευθύνεται σ’ Εμένα πνευματικά κι αληθινά, θα την εισακούσω^. γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα πληγούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο σκληρά από την καταστροφή, και έτσι θα εκδηλωθεί φανερά το θέλημά Μου και θα ενισχυθεί επίσης η πίστη όσων μέχρι τότε είχαν αμφιβολίες…

Αρ. 8982

Επικοινωνία με τον Θεό

…Από τη στιγμή που Μου δηλώνετε την προθυμία σας να μεταδώσετε το Ευαγγέλιο της Αγάπης Μου, ο αντίθεος δεν μπορεί πια να σας εξουσιάσει, αφού μάχεστε τότε στο πλευρό Μου, αφού αγωνίζεστε για Μένα κι ως εκ τούτου βιώνετε επίσης την προστασία Μου. Άλλωστε το γεγονός ότι λαμβάνετε τα μηνύματα που σας διοχετεύω μιλώντας άμεσα ή και έμμεσα μαζί σας, βασίζεται στη δική σας αγάπη, η οποία θα μεγαλώνει όλα και πιο πολύ όσο περισσότερο επικοινωνείτε μαζί Μου. επομένως δεν χρειάζεται να φοβάστε ότι μπορεί ν’ αφήσω να στερέψει η Πηγή με το Έλεός Μου, εφόσον θέλετε να Με υπηρετείτε…

Αρ. 8986

Τι είναι ο Ιησούς Χριστός;

…Ο Θεός έστειλε τον Υιό Του στη Γη. Αυτά τα λόγια θα πρέπει να σας αποδεικνύουν ότι η ψυχή του ανθρώπου Ιησού προερχόταν από πάνω, ότι μία ανώτατη φωτεινή οντότητα προσφέρθηκε να πραγματοποιήσει μία αποστολή στη Γη, την οποία ωστόσο πραγματοποίησε ο Ίδιος ο Θεός, η Αιώνια Αγάπη, μέσα στον Ιησού. Γιατί η Αγάπη ολοκλήρωσε το λυτρωτικό έργο, η Αγάπη πλήρωσε για τα χρέη των αμαρτιών, η Αγάπη έφερε στους έκπτωτους αγγέλους τη σωτηρία από την αμαρτία και το θάνατο.

… Χρειάζεται όμως παράλληλα να σας εξηγηθεί η έννοια «Χριστός». Και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό, είναι ότι με τη λέξη «Χριστός» δηλώνεται πλέον η συντελεσμένη ένωση με τον Θεό. Επομένως, «Ιησούς» σημαίνει μόνο ο άνθρωπος, ο Οποίος δεν είχε ακόμη συγχωνευτεί πλήρως με τον Θεό.

Όμως όταν λέει κανείς τη λέξη «Χριστός», αναγνωρίζει πλέον ότι έχει ήδη λάβει χώρα η «ενανθρώπηση» του Θεού μέσα στον Ιησού κι ότι «Ιησούς Χριστός» είναι η ίδια έννοια όπως «Θεός».

…Ο Χριστός – Η Αγάπη – το θείο Πνεύμα, είναι όλα η ίδια έννοια. Απλώς πρέπει πρώτα να γνωρίζετε σεις οι άνθρωποι το πώς συναρτώνται όλα μεταξύ τους, ούτως ώστε να καταλάβετε σωστά κι αυτές τις έννοιες ή λέξεις…

Αρ. 7001 και 8719

Παράκληση για την ευλογία του Θεού:

… Ό,τι κι αν ξεκινάτε, πρέπει να ζητάτε πάντα την ευλογία Μου^. μόνο τότε είναι δυνατό να πετύχετε σε όλα αυτά που θέλετε.

…Εάν μάλιστα νοιάζεστε για την πνευματική φτώχεια του διπλανού σας, τότε εκπληρώνετε το θέλημά Μου και ως εκ τούτου θα έχετε πάντα επίσης με βεβαιότητα την ευλογία Μου. Όμως οφείλετε να τη ζητήσετε συνειδητά, γιατί τότε μπορώ να ικανοποιήσω την παράκλησή σας χωρίς περιορισμούς.

…Επομένως να προσεύχεστε διαρκώς για την ευλογία Μου, για ό,τι θέλετε να κάνετε. Να προσεύχεστε να ευλογώ κάθε συνομιλία, κάθε πράξη και κάθε σκέψη^. να προσεύχεστε να έχετε την ευλογία Μου σε κάθε σχέδιο που θέλετε να πραγματοποιήσετε. Και μην Με βγάλετε ποτέ από τη σκέψη σας, καθώς θα το βιώσετε κι οι ίδιοι πόσο σημαντικό είναι να υποτάσσεστε σ’ Εμένα σε όλα, και με την παράκλησή σας να εκφράζετε τη λαχτάρα σας για την παρουσία Μου, που ασφαλώς θα την έχετε.

Το μόνο που θέλω πάντα είναι να Με σκέφτεστε διαρκώς, γιατί μόνο τότε μπορώ να σας συνδράμω φανερά. Και θα κάνω και αυτό, να σας δώσω φανερά σημάδια της παρουσίας Μου, με αποτέλεσμα να δυναμώνει όλο και πιο πολύ η πίστη σας…

Αρ. 8993

Οι έγνοιες για τα εγκόσμια είναι περιττές

…Από τη στιγμή που βρίσκεστε στην υπηρεσία Μου, κάθε έγνοια για τα εγκόσμια είναι περιττή, γιατί Αυτός, τον Οποίον υπηρετείτε, φροντίζει για σας με το παραπάνω επιπλέον γνωρίζει όλες τις ανάγκες σας και θα σας τις καλύψει, επειδή σας αγαπάει. Μη νοιάζεστε για το τι θα γίνει αύριο, παρά δώστε προσοχή στο πώς κάθε έγνοια εξαφανίζεται όταν την εκμυστηρευτείτε μ’ εμπιστοσύνη σ’ Εμένα.

…Σας ελευθερώνω από κάθε σωματική και ψυχική δυσχέρεια, και έτσι φανερώνομαι σε όλους εκείνους που λαχταρούν να δουν ένα σημάδι από Μένα, από την παρουσία Μου, την αγάπη και την παντοδυναμία Μου…

Αρ. 4750

Πρέπει να είσαι λυτρωμένος για να εργαστείς για τη λύτρωση των άλλων

Δεν υπάρχουν αρκετοί αληθινά λυτρωμένοι, γιατί αυτοί αναλαμβάνουν από μόνοι τους να εργαστούν στον αμπελώνα Μου, καθώς νιώθουν από μέσα τους την ώθηση να φέρουν την ελευθερία που χαροποιεί τους ίδιους και στους συνανθρώπους τους. Όποιος έχει βρει προσωπικά το δρόμο για τον Ιησού Χριστό και τον έχει βαδίσει συνειδητά, δελεάζει και προσκαλεί επίσης τους συνανθρώπους του να προχωρήσουν στον ίδιο δρόμο, τους οδηγεί από μόνος του στον Ιησού Χριστό, και δεν ησυχάζει εάν δεν παρουσιάσουν κι εκείνοι τα σημάδια της λύτρωσης…

Αρ. 6818

Ευτυχισμένος θάνατος

… Η ολοκληρωτική λύτρωση ενός ανθρώπου σ’ αυτήν τη Γη μετατρέπει την αποδήμησή του σε μια κατάσταση ύψιστης μακαριότητας, γιατί η ψυχή αφήνει το σώμα του χωρίς κανέναν πόνο ούτε αγωνία και ανεβαίνει στο πνευματικό βασίλειο, όπου την υποδέχονται αμέτρητες φωτεινές οντότητες και την οδηγούν στην αληθινή πατρίδα της. Αυτή η ολοκληρωτική λύτρωση είναι απόρροια των έργων ανιδιοτελούς αγάπης που έκανε επί Γης, χάρη στην οποία η ψυχή καθαρίζει εντελώς από τις ακαθαρσίες της…

Αρ. 4005

Δοκιμασίες της ψυχής

…Εγώ ασφαλώς φροντίζω για τους δικούς Μου όσον αφορά το σώμα τους, όμως για τη ψυχή του πρέπει να φροντίσει ο καθένας μόνος του και για να μην κουραστεί από την πνευματική εργασία του, τον αφήνω να περάσει από δοκιμασίες. Τέτοιες δοκιμασίες τον αναγκάζουν κατά κάποιον τρόπο να ενεργοποιηθεί κι εντούτοις αποδεικνύουν μόνο την αγάπη Μου. Γιατί η ψυχή κατακτά ήδη επί Γης έναν ανώτερο βαθμό ωριμότητας, εάν είναι προσανατολισμένη σ’ Εμένα σε κάθε δοκιμασία που περνάει και βρίσκει σ’ Εμένα καταφύγιο…

… Συνεπώς ό,τι στεναχώρια και πόνο και να σας φέρει η ζωή, θεωρείστε ότι το έχω θελήσει ή επιτρέψει Εγώ και να ξέρετε ότι είναι για το καλό σας, καθόσον οφείλει να αυξήσει την ψυχική σας ωριμότητα. Μην παραπονιέστε και μη βαρυγκωμάτε, παρά να χαίρεστε αφού έχετε τη βεβαιότητα ότι κατέχετε την αγάπη Μου. Η απώλεια της αγάπης Μου δεν θα αναπληρωνόταν με τίποτα, γιατί αυτό σημαίνει αιώνιο σκοτάδι, ενώ έτσι θα βρίσκεστε στο Φως. Και όταν τελειώσει η επίγεια ζωή σας, θα είσαστε τρισευτυχισμένοι καθώς θα σας φωτίζει η ακτινοβολία της αγάπης Μου…

Αρ. 4022

Οι υπηρέτες του Θεού και η αποστολή τους

…Η δύναμη της πίστης σας μαρτυρεί την ψυχική σας ωριμότητα και ο δεσμός σας μαζί Μου θα γίνεται όλο και πιο στενός όσο περισσότερο προοδεύετε πνευματικά. Η δε πνευματική πρόοδος σημαίνει ότι αναγνωρίζετε τη σχέση που έχετε μαζί Μου, το καθήκον και το στόχο σας στη Γη και τον προορισμό σας στο πνευματικό βασίλειο.

Μόνο ένας προχωρημένος άνθρωπος θα έχει αυτήν τη γνώση, αλλά συνάμα θα έχει και βαθιά πίστη, καθότι από τη στιγμή που αναγνωρίζει ότι είμαι από αιωνιότητες ο Πατέρας του, θα έχει ως συνέπεια υποχρεωτικά και μία βαθιά πίστη. Και ως επακόλουθο θα έχει επίσης πλήρη δύναμη, έτσι ώστε μπορεί να εκπληροί κάθε πνευματικό και κάθε εγκόσμιο καθήκον του. Επιπλέον θα θέλει να Με υπηρετεί εντελώς συνειδητά, αφού από τη στιγμή που αναγνωρίζει την Οντότητά Μου, μεγαλώνει κι η αγάπη του για Μένα, η οποία τον οδηγεί να Μου προσφέρει τις υπηρεσίες του. Και Εγώ θα τις δεχτώ…. Η κατεπείγουσα ανάγκη να προσφέρουν έργο την εποχή που έρχεται είναι επίσης η αιτία που φροντίζω εξαιρετικά για όλους εκείνους που τίθενται εθελοντικά στη διάθεσή Μου.

Το πώς εκδηλώνεται αυτή η φροντίδα για σας που θέλετε να Με υπηρετήσετε, θα το καταλάβετε καθαρά μετά τη λήξη της αποστολής σας, όταν θα συνειδητοποιήσετε πώς έπρεπε να εξελιχθεί η ζωή σας και η επίγεια μοίρα σας με βάση την αποστολή σας…

Αρ. 4035

Το καθήκον των μαθητών την έσχατη εποχή

…Εσείς που είσαστε οι μαθητές Μου την έσχατη εποχή, έχετε την εντολή να υπερασπίσετε την αλήθεια της γνώσης που σας παρέχω. Κι όλοι εσείς είσαστε μαθητές Μου, αφού σας εισήγαγαν οι φωτεινοί απεσταλμένοι Μου σε αυτήν η γνώση^. γιατί διοχετεύουν το Λόγο Μου στη Γη όχι μόνο για έναν άνθρωπο, αλλά μέσω του ενός για όλους που τον ενστερνίζονται. Και αυτοί μπορούν να θεωρούν για τους εαυτούς τους ότι είναι επίσης οι μαθητές Μου την Έσχατη Εποχή…

Αρ. 8881

Θυσία στον Θεό

…Ό,τι σας είναι αγαπητό στη Γη, οφείλετε να το θυσιάσετε σ’ Εμένα, δηλαδή να Μου το παραχωρήσετε εθελοντικά μέσα από την καρδιά σας και να αφήσετε στην κρίση Μου τι θέλω να σας δώσω απ’ αυτό. Μόνο τότε η αγάπη σας για Μένα είναι τόσο βαθιά που να μπορώ να σας ανταποδώσω, έτσι ώστε να είσαστε αιώνια μακάριοι. Η προθυμία σας να θυσιάσετε ό,τι αγαπάτε αποδεικνύει την αγάπη σας για Μένα, γιατί όσο είσαστε ακόμη προσηλωμένοι σε κάτι επί Γης, η αγάπη σας είναι μόνο λίγη.

…Γι’ αυτό δώστε το Μου εκούσια, ώστε να μην χρειάζεται να σας το πάρω και έτσι να πρέπει να σας προκαλέσω πόνο για το δικό σας το καλό. Και Εγώ θέλω να σας δώσω έναν πλούτο που δεν είναι δυνατό να τον χάσετε. Θέλω να σας δώσω την ευτυχία να ενωθείτε μαζί Μου και δεν υπάρχει μεγαλύτερη μακαριότητα από την ένωση αυτή…

Αρ. 4043

Εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου

.… Το να θέλει κάποιος να εργαστεί πνευματικά είναι εξ άπαντος σημάδι ότι του ανατίθεται ένα τέτοιο καθήκον, δοθέντος τού ότι ο Θεός χρειάζεται πολλούς εργάτες για τον αμπελώνα Του, αλλά πολύ λίγοι είναι πρόθυμοι να εργαστούν. Πάντως ποτέ δεν μπορεί να επιφορτιστεί κάποιος ένα τέτοιο καθήκον χωρίς τη θέλησή του…. παρά πρέπει να προσφερθεί από μόνος του στον Κύριο να εργαστεί γι’ Αυτόν. Με κανέναν τρόπο δεν επιτρέπεται να τον επηρεάσουν στην απόφασή του άλλες πνευματικές δυνάμεις είτε υπέρ είτε κατά. Έτσι αποδεικνύει προσωπικά ο ίδιος την προθυμία του, μ’ αποτέλεσμα ν’ αποφέρει εξαιρετικά μεγάλο όφελος στην ψυχή του. Άρα έχει τότε ήδη περάσει μ’ επιτυχία από τη δοκιμασία της επίγειας ζωής και θα μπορούσε να φύγει από τη Γη, εάν δεν χρειαζόταν ως συνεργάτης για τη λύτρωση των πλανημένων ανθρώπων, τους οποίους θα ‘θελε να βοηθήσει στη δυστυχία τους, από τη μεγάλη του αγάπη. Γιατί όταν ο άνθρωπος είναι αφοσιωμένος στον Θεό με τη θέλησή του και έχει αγάπη για τους συνανθρώπους του, η ύπαρξή του μεταμορφώνεται έτσι που κατέρχεται πάνω του το Πνεύμα του Θεού…

Αρ. 4050

Ενθαρρυντικά λόγια τού Πατέρα για τους υπηρέτες Του

… Το γεγονός ότι σας χρειάζομαι γι’ αυτήν την υπηρεσία είναι από μόνο του αρκετό για να εξηγήσει τη φροντίδα Μου για σας και τις επίγειες ανάγκες σας. γιατί κάποια μέρα θα μάθετε πόση ευλογία έφερε αυτή η δραστηριότητά σας στη Γη, παρ’ όλο που δεν αναγκάζει κανέναν να πιστέψει, παρά εναπόκειται ελεύθερα στον κάθε έναν να το κάνει ή όχι.

Ωστόσο στον άλλον κόσμο φέγγουν ακτίνες Φωτός που μαρτυρούν ορατά τη δράση σας. Εκεί επομένως ο κάθε ένας που παρακολουθεί το Φως μπορεί να φτάσει στην επίγνωση της Αλήθειας. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντλούν από εκεί δύναμη και Φως, έστω κι αν στη Γη πολλές φορές σάς φαίνεται ότι κοπιάζετε χωρίς αποτέλεσμα.

…Γι’ αυτό να το πιστεύετε ότι τους επίγειους υπηρέτες Μου τους βγάζω με ασφάλεια από κάθε κίνδυνο για το σώμα ή την ψυχή και τα χέρια Μου δεν απομακρύνονται ποτέ από πάνω τους^. και το μόνο που επιθυμώ είναι να κρατιέστε από πάνω Μου και να εμπιστεύεστε απόλυτα… Και όσο πιο πολύ Μ’ εμπιστεύεστε, τόσο πιο φανερή θα γίνεται η βοήθειά Μου και τότε τίποτα δεν θα την περιορίζει πια.

Αμήν

Αρ. 8865

Η γνώση για την πνευματική προέλευση του ανθρώπου

…Από τη στιγμή που διδάσκεστε από Μένα τον Ίδιο για την προέλευσή σας, για το σκοπό και τον προορισμό της επίγειας ζωής, δεν χρειάζεται πια να φοβόσαστε ότι μπορεί να οπισθοδρομήσετε, γιατί η επίγνωση αυτή θα σας μείνει για πάντα. Και το μόνο καθήκον σας πια είναι να μοιραστείτε την επίγνωσή σας με τους συνανθρώπους σας, αν και βέβαια εξαρτάται από τους ίδιους εάν θα θελήσουν να την δεχτούν. Εσείς όμως έχετε πλέον τη Γνώση, και αυτήν δεν πρόκειται να την χάσετε πια. Ωστόσο όσο βρίσκεστε ακόμη στη Γη, πρέπει να την αξιοποιήσετε…

Αρ. 8855

Τι σημαίνει το όνομα ΙΣΡΑΗΛ

…Επομένως «ο λαός Ισραήλ» δεν θ’ αποτελείται από εκείνους που ονομάζετε «Εβραίους». Αλλά με αυτό το όνομα θα εννοούνται εκείνοι που έχουν ζωντανή πίστη, που αναγνωρίζουν Εμένα, ο Οποίος φανερώθηκε σαν Ιουδαίος καθώς ήμουν αληθινός «Ισραηλίτης» … Και τώρα πάλι θα Με υποστηρίξουν με όλο τους το σθένος οι άνθρωποι εκείνοι που δέχονται να διδαχθούν άμεσα από Μένα και που υπερασπίζονται τη διδασκαλία Μου^. ως εκ τούτου ανήκουν στους Ισραηλίτες Μου, στο λαό Ισραήλ, που Με αναγνωρίζουν ως το Σωτήρα και Λυτρωτή τους, που αισθάνονται δεμένοι μαζί Μου και γι’ αυτό μπορώ κι Εγώ να επικοινωνήσω μαζί τους κάθε ώρα και στιγμή… Και όλους αυτούς που Με εκπροσωπούν μπροστά στον κόσμο Εγώ θα τους ευλογώ και θα επικοινωνώ μαζί τους, με οποιαδήποτε μορφή.

Αμήν

Αρ. 8857

Η σωστή διατροφή

… Είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται ένα ορισμένο μέτρο, ότι δεν πρέπει να ικανοποιείτε κάθε σωματική επιθυμία και επιπλέον τότε αποφεύγετε τον κίνδυνο να ταλαιπωρηθεί ιδιαίτερα το σώμα σας από ανώριμες πνευματικές ουσίες.

Πέραν τούτου δεν χρειάζεστε κάποιες ιδιαίτερες οδηγίες για το ποιες τροφές είναι καλές και ποιες είναι κακές για σας, καθότι η θέλησή σας να ζείτε σ’ αρμονία με την αιώνια Τάξη Μου, σας αποφέρει επίσης τη σωστή αίσθηση στην επιλογή της διατροφής σας. Εξάλλου κάθε τροφή μπορεί να σας ωφελήσει ή να σας βλάψει, εάν δεν τηρήσετε το σωστό μέτρο ή εάν παρασύρεστε από χαμηλού επιπέδου επιθυμίες και ενδίδετε για να τις ικανοποιήσετε. … Το σώμα προσλαμβάνει τότε πάρα πολλές αντιπνευματικές ουσίες που βρωμίζουν και αρρωσταίνουν σώμα και ψυχή… Και πάλι το συμπέρασμα είναι ότι η προσευχή να ευλογήσω κάθε τροφή αποτελεί το καλύτερο μέσο για ν’ αποφύγετε αυτόν τον κίνδυνο…

Αρ. 8041

Εσωτερική αυτογνωσία – ενδοσκόπηση

… Θα πρέπει να ελέγξετε σοβαρά ποιες αδυναμίες κι ελαττώματα σας βαραίνουν ακόμη, θα πρέπει ν’ αναρωτηθείτε αν την ψυχή σας την κρατάει αιχμάλωτων ο ένας ή ο άλλος πόθος, θα πρέπει να καταπολεμήσετε κάθε ακάθαρτο ερέθισμα και να καταπνίξετε το θυμό όταν βράζει μέσα σας^. οφείλετε να μην εκπέμπετε κακές σκέψεις ούτε να αρνείστε την αγάπη σας σε κανέναν, αλλά να προσπαθείτε να επανορθώσετε κάθε αδικία που κάνατε σε βάρος ενός άλλου.

Οι λογισμοί σας πρέπει να ‘ναι πάντα ανώτεροι και αγνοί, πράγμα που αποκλείει οποιαδήποτε σκέψη μίσους ή εκδίκησης. Το σωστό είναι ν’ αποφεύγετε ανεξαιρέτως λόγια που δεν πηγάζουν από αγάπη και να μην ξεχνάτε ποτέ ότι όπως εσείς περιμένετε από Μένα αγάπη, ευσπλαχνία και συγχώρεση, το ίδιο να δίνετε κι εσείς στους συνανθρώπους σας. Για οτιδήποτε σκέφτεστε ή λέτε θα πρέπει να ξέρετε ότι Εγώ το γνωρίζω και άρα οφείλετε να αναρωτιέστε αν η συμπεριφορά σας είναι σωστή, αφού είμαι παρών…

Αμήν

Αρ. 8064

Σωτηρία για τις ψυχές στον άλλο κόσμο

…Να είσαστε βέβαιοι ότι η ακτινοβολία του Λόγου Μου, που λαμβάνετε, έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση απ’ ό,τι μπορείτε να κρίνετε εσείς. Να είσαστε βέβαιοι ότι θα φέρνετε πάντα την ευλογία Μου, όπου θα διαδίδετε το Λόγο Μου, όταν το προσλαμβάνετε, γραπτά, προφορικά ή διαβάζοντάς τον. Γι’ αυτό την κάθε ελεύθερη ώρα σας αξιοποιείστε την εργαζόμενοι στον αμπελώνα Μου, δεδομένου ότι πάντοτε συγκεντρώνονται ψυχές κοντά σας που διψούν για πνευματική τροφή και σας παρακολουθούν, όπως και τις πράξεις και τις σκέψεις σας…

… Και γι’ αυτό οφείλετε να τους χαρίζετε αγάπη και προς χάριν της αγάπης σας που παρακαλεί γι’ αυτές, μπορώ κι Εγώ να τις βοηθήσω ν’ ανέλθουν στα ύψη.

Αμήν

Αρ. 8079

Η ψυχή επιλέγει η ίδια το σώμα της

… Κάθε ψυχή επιλέγει μόνη της το σώμα που θα έχει στην επίγεια ζωή, με το οποίο έχει τις καλύτερες δυνατότητες ν’ αποκτήσει την απαραίτητη ωριμότητα. Γιατί κάθε ψυχή περιέχει αμέτρητα ακάθαρτα πνεύματα της φύσης με τις ορμές και τις προδιαθέσεις τους έτοιμες να αφυπνιστούν. Όλα αυτά τα φυσικά πνεύματα ενώθηκαν τελικά σε μία πνευματική οντότητα μετά από χιλιάδες χρόνια, προκειμένου να επιδιώξουν την τελειωτική τους τελειοποίηση μέσα από μία ενσάρκωση ως άνθρωπος…

Αρ. 559

Οι διαφορές στη μοίρα των ανθρώπων

… Κοίτα παιδί Μου, όταν επέλεξες ποιοι θα ήταν οι γονείς σου, αποδέχτηκες μία μοίρα, η οποία μπόρεσε να σε κάνει να ωριμάσεις περισσότερο. Η ζωή σου στη Γη ήταν πλούσια σε γεγονότα, τα οποία διέγειραν τις σκέψεις σου, ούτως ώστε ήταν εύκολο να σου υποδειχθεί ο δρόμος προς τα πάνω.

Ασφαλώς συχνά οι βιοτικές συνθήκες των ανθρώπων είναι ακόμη πιο φτωχικές και είναι φορτωμένες με βάσανα και έγνοιες σε μεγαλύτερο βαθμό. Όμως σε αυτές τις περιπτώσεις οι ψυχές τους είναι ακόμη πιο ανώριμες και μπορούν να καθαρθούν μόνο μέσα από τέτοιες σκληρές προϋποθέσεις. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε συχνά διαφέρουν τα βάρη των ανθρώπων όπως και οι συνέπειές τους.

Κάθε ψυχή πριν ενσαρκωθεί ως άνθρωπος έχει την ανάγκη ν’ αξιοποιήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο καλά την ενσάρκωση αυτή. Γι’ αυτό ενσαρκώνεται (πιθανόν) σ’ ένα σώμα, που έχει προδιαγεγραμμένη μία βαριά μοίρα στη Γη.

Από την άλλη πλευρά πολλές ψυχές πρέπει να ακολουθήσουν έναν άλλον δρόμο κάθαρσης, ο οποίος απαιτεί διαφορετικές βιοτικές συνθήκες. Σε αυτήν την περίπτωση η καλοζωία και η ανέμελη διαβίωση οδηγούν τον άνθρωπο πιο εύκολα στο στόχο, όμως η ψυχή του χρειάζεται να παλέψει με διαφορετικούς κινδύνους, τους οποίους πρέπει να ξεπεράσει…

Αρ. 579

Πηγαία προσευχή

… Εάν θέλεις η προσευχή σου να μείνει αβίαστη και πηγαία, τότε ενώσου πνευματικά με τον ουράνιο Πατέρα σου και παρακολούθησε τις σκέψεις που σου έρχονται, έτσι θ’ αποφύγεις κάθε μηχανική παπαγαλία και θα προσευχηθείς στον Θεό μέσα από την καρδιά σου. Ο Κύριος ακούει τα πάντα, κάθε λογισμό και κάθε πόθο που Τον έχει στόχο και επομένως δεν χρειάζονται λόγια. Αντίθετα θα είναι ευλογημένη κάθε αληθινά καλή σκέψη και θέληση…

…Όταν πλέον αισθάνεσαι δυνατά στην καρδιά σου την ώθηση να κάνεις αποκλειστικά και μόνο ό,τι αρέσει στον Θεό, τότε οι επιδράσεις από τις δυνάμεις του κακού θα εξασθενίσουν και τελικά δεν θα μπορούν πια να σ’ ενοχλούν. Γιατί τότε την επιβολή τους θα την νικήσει ο βαθύς πόθος σου για Φως, το οποίο μόνο από τα ουράνια μπορεί να έλθει. Όταν η ψυχή εμφορείται από τον πόθο να βρει τον Θεό, συνειδητοποιεί την αδυναμία της και παρακαλεί θερμά για δύναμη, την ανυψώνει τρόπον τινά μία πνευματική δύναμη προς τα πάνω. Σε μία ψυχή που παρακαλεί παρέχεται οτιδήποτε βοηθάει την πρόοδό της κι όταν αποκτήσει επίγνωση του προορισμού της, δραστηριοποιείται με χαρά και αφοσίωση για να τον επιτύχει…

Αρ. 582

Πνευματική κυριαρχία του ανθρώπου επί της φύσης

… Ένας αγνός άνθρωπος με δυνατό πνεύμα είναι κύριος των πνευμάτων της φύσης, άρα κύριος επίσης των στοιχείων της φύσης και ομοίως όλων των ζώων, των φυτών και των ορυκτών κάθε είδους και ομοταξίας. Γιατί εάν η ψυχή του είναι πλήρης με το θείο Πνεύμα, στο οποίο εγκατοικεί όλη η ισχύς και η δύναμη από τον Θεό, μπορεί μεταξύ άλλων να εξουσιάζει όλη τη φύση^. ακόμη και τα βουνά αναγκάζονται να υποκύψουν στην ισχύ της βούλησής του, της αταλάντευσης πίστης του και της εμπιστοσύνης στον έναν, αληθινό, παντοδύναμο Θεό…

Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη 8, 189, 20

Πράξεις αγάπης με επίγνωση ή χωρίς

…Ό,τι πράξη αγάπης κάνει κάποιος, χωρίς να ξέρει πραγματικά τι αξία έχουν τέτοια έργα, είναι η προίκα του για την αιωνιότητα^. άλλωστε τη μία καλή πράξη την ακολουθούν κατόπιν σύντομα κι άλλες, γιατί όποιος έχει αγάπη δεν την χάνει ποτέ πια και θα μεταμορφωθεί ακόμη και χωρίς να έχει επίγνωση της πνευματικής Αλήθειας.

Απλώς ο άνθρωπος εκείνος που πασχίζει συνειδητά να εξευγενίσει το είναι του, θα καλλιεργεί πολύ πιο ενεργητικά τον εαυτό του. Και ας σημειωθεί επιπλέον, ότι επειδή εκείνος ζητάει συνειδητά τη συνδρομή των αγαθών πνευματικών δυνάμεων, θα αισθάνεται ότι διευκολύνεται σημαντικά στα θέματα της επίγειας ζωής του, γεγονός που θα τον βοηθάει τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Η ζωή είναι αγώνας για τον καθένα, ωστόσο, αφού από την αιώνια Θεότητα είναι εξασφαλισμένη η υποστήριξή Της, ο άνθρωπος οφείλει κατά το δυνατόν να τη ζητάει και να την αξιοποιεί. Γιατί από εκείνη την ώρα οι πνευματικές οντότητες αναλαμβάνουν να προωθήσουν την πρόοδο της ψυχής που την ζητάει, ενώ αντίθετα όποιος πορεύεται στην επίγεια ζωή χωρίς να έχει καμία πνευματική γνώση, πρέπει να αγωνιστεί πολύ πιο σκληρά…

Αρ. 564

Η θεία ενέργεια στον άνθρωπο

…Για να ζωντανέψει αληθινά ο άνθρωπος με τη θεία ενέργεια, είναι ανάγκη ν’ απελευθερωθεί εντελώς από κάθε υλιστική σκέψη και ν’ αφοσιωθεί μ’ απόλυτη εμπιστοσύνη στην καρδιά του θείου Πατέρα. Τότε οι αντίπαλες δυνάμεις βγαίνουν εντελώς εκτός δράσης, ούτως ώστε μόνο η θεία ενέργεια ρέει μέσα σε αυτό το άτομο. Και μάλιστα ενεργεί μέσα του τόσο ισχυρά που σημειώνει εμφανή πρόοδο πνευματικά, την οποία τίποτα δεν ανακόπτει. Τουναντίον, όταν κάποιος έχει προχωρήσει τόσο πολύ πνευματικά, η καρδιά του αναζητάει με όλο και μεγαλύτερη λαχτάρα τον Πατέρα, με αποτέλεσμα να αγωνίζεται με όλο και πιο μεγάλο ζήλο για να ενωθεί με τον Πνεύμα του Θεού. Κατά τον ίδιο τρόπο θα αντιληφθείς κι εσύ σε ποια πνευματική σφαίρα σε μεταφέρει η θέλησή σου. … Και ό,τι πνευματική γνώση ζητήσεις θα σου δοθεί με κάθε πληρότητα, γιατί στην προσευχή σου προέχει η αγάπη για τον Θεό κι αυτήν την ανταποδίδει χιλιαπλάσια…

Αρ. 571

Το θαύμα της παράκλησης για το πλησίον

…Καμία ψυχή δεν πάσχει από καμία έλλειψη, όταν της κάνετε το δώρο να προσεύχεστε γι’ αυτήν μ’ αγάπη. Εκεί όπου στη δική Μου την Αγάπη βάζει περιορισμούς ο Νόμος της Αιώνιας Τάξης Μου, η δική σας η αγάπη μπορεί να επιδράσει λυτρωτικά. Γιατί για χάρη της δικής σας αγάπης μπορώ να δώσω δύναμη στις ψυχές και να τις βοηθήσω να λυτρωθούν τελειωτικά. Γιατί θέλω να σας προκαλέσω να εκδηλώσετε αγάπη, επειδή η αγάπη είναι μια δύναμη, η οποία μπορεί να προσφέρει βοήθεια τόσο στους αλύτρωτους, όσο και να προωθήσει και εσάς τους ίδιους στην ανέλιξή σας…..

…Αλλά η αγάπη πρέπει να είναι τέτοια που να έχει κατανόηση για τα πάντα, που να μπορεί να συγχωρεί τα πάντα, που να βλέπει μ’ ευσπλαχνία τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του συνανθρώπου, που να είναι πρόθυμη να τον βοηθήσει…

…Να σκέφτεστε λιγότερο το συγκεκριμένο άτομο και περισσότερο την ψυχή του, η οποία σάς ευγνωμονεί για την παραμικρή βοήθεια, αφού η ίδια δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό της, εκτός εάν εκμεταλλευτεί τη δύναμη της αγάπης. Και επειδή η ίδια διαθέτει λίγη αγάπη, οφείλετε εσείς να της την αφιερώσετε οπότε θα βοηθήσετε στη λύτρωσή της. Επιπλέον θα ικανοποιηθούν και οι δικές σας παρακλήσεις όταν βρεθείτε εσείς οι ίδιοι σε δύσκολη θέση πνευματικά και Μου την παρουσιάσετε…

Αρ. 8101

Η Διάδοση του Φωτός είναι εντολή του Θεού που δίνεται εσωτερικά

…Αφήστε Με να σας καθοδηγώ Εγώ σε κάθε περίπτωση, ζητείστε Μου τη συνδρομή Μου και κατόπιν κάντε ό,τι σας διατάζει η καρδιά σας, καθότι εκφράζομαι Εγώ ο Ίδιος μέσα από αυτήν, εφόσον προηγουμένως Μου έχετε ζητήσει τη βοήθειά Μου.

Κατά τον ίδιο τρόπο επίσης θα σας υποδείξω το έργο που θα πρέπει να κάνετε για Μένα. Θα αισθανθείτε από μέσα σας την παρόρμηση να κάνετε ή όχι το ένα ή το άλλο, καθώς Εγώ ο Ίδιος βάζω αυτήν την αίσθηση μέσα σας και με αυτόν τον τρόπο σάς δίνω εσωτερικά τις οδηγίες Μου, που πρέπει να πάρει ένας έμπιστος εργάτης από τον Κύριό του….

…Και μην αφήσετε τίποτα να σας εμποδίσει να κάνετε αυτό το έργο. Γιατί αν και σε σας ίσως φαίνεται ότι έχετε λίγη επιτυχία, Εγώ σας λέω ότι εσείς οι ίδιοι δεν είσαστε σε θέση να την εκτιμήσετε, δεδομένου ότι κάθε λέξη που βγήκε από Μένα ενεργεί ως δύναμη σε όλο και μεγαλύτερη εμβέλεια. Οφείλετε να ξέρετε πάντα ότι Εγώ κινώ όλα τα νήματα που προέρχονται από σας ή οδηγούν σ’ εσάς κι άλλωστε θέλω διαρκώς να αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που δέχονται να τραφούν με τον Άρτο των Ουρανών και να ξεδιψάσουν με το Νερό της Ζωής…

Αρ. 8115

Πώς εισακούγεται η προσευχή

…Η θεία αγάπη ικανοποιεί κάθε παράκληση και με όσο μεγαλύτερη βεβαιότητα εμπιστεύεται ο άνθρωπος την πατρική αγάπη του Θεού, τόσο λιγοστεύει η πιθανότητα να προσεύχεται μάταια^. γιατί η Αγάπη δεν αρνείται τίποτα, απλώς δεν επιτρέπεται η ικανοποίηση της παράκλησής του να επιφέρει βλάβη στην ψυχή του.

Ωστόσο όταν ένας άνθρωπος έχει πολύ δυνατή και αταλάντευτη πίστη στην απέραντη Αγάπη του Θεού, η ψυχή του δεν κινδυνεύει πια να χάσει το δρόμο της, εάν η παράκλησή του εισακουστεί. Γιατί δεν παρακαλεί πια για επίγεια αγαθά, παρά προσεύχεται μόνο να μην περάσει από μεγάλα βάσανα που τον φοβίζουν. Και μπορεί ο ίδιος ν’ αποτρέψει αυτά τα βάσανα με την πίστη του εάν γίνει τόσο πολύ δυνατή, που να είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι η παράκλησή του θα εισακουστεί. Γιατί τότε αφιερώνει τον εαυτό του ολοκληρωτικά με πλήρη εμπιστοσύνη στον Ουράνιο Πατέρα….

Όμως ο άνθρωπος οφείλει μόνος του ν’ αγωνιστεί για ν’ αποκτήσει μια ακλόνητη πίστη, πρέπει να παρακαλεί θερμά τον Θεό να του δώσει τη δύναμη της πίστης και να παρακαλεί να μην λυγίσει, όταν τον βρουν μεγάλα βάσανα…

Αρ. 3216

Οι συνέπειες από την έλλειψη αγάπης

…Εάν ένας άνθρωπος σφάλλει, δεν πρέπει ο άλλος να τον ακολουθήσει στο σφάλμα του, αντίθετα οφείλει να συνεισφέρει ώστε να μην υπάρχει πια αδικία στον κόσμο, κι αυτό το μπορεί μόνο με την αγάπη.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι ακόμη κι όταν δεν σκέφτονται με αγάπη ή όταν συμφωνούν με πράξεις αστοργίας σε βάρος τρίτων, αυτό σημαίνει ελλιπή αγάπη. Κι αυτή η έλλειψη βάζει σε κίνδυνο τις ψυχές τους, ενώ ταυτόχρονα έχει αρνητική επίδραση και στην επίγεια ζωή τους^. γιατί όπου δεν βρίσκεται η αγάπη ούτε Εγώ μπορώ να βρίσκομαι κι όπου δεν είμαι Εγώ, εκεί είναι δυστυχία και σκοτάδι σωματικά και πνευματικά…

Αρ. 3231

Η κατοικία του Θεού μέσα στην καρδιά (Κατά Ιωάννη κ.14)

… Η καρδιά σας οφείλει να είναι αγνή και χωρίς ελαττώματα, εάν θέλετε να Με δεχθείτε μέσα της. Άρα οφείλετε να πασχίζετε να εξευγενιστείτε και να έχετε μόνο καλούς λογισμούς. Οφείλετε ν’ αποφεύγετε κάθε απρεπές ερέθισμα, οφείλετε να αντιμετωπίζετε ο ένας τον άλλον φιλειρηνικά και στοργικά, να μην αφήνετε ν’ αναδυθεί μέσα σας μνησικακία και μίσος, να είσαστε πάντα πρόθυμοι να βοηθήσετε και τη δύναμή σας να την επενδύσετε σε έργα αγάπης. Οφείλετε να αφιερώνετε συχνά τον χρόνο σας στην προσευχή και να θυμάστε κι εκείνους που έχουν φύγει από τη ζωή, να είσαστε σπλαχνικοί και να αντέχετε με μεγάλη υπομονή τις αδυναμίες των άλλων και μην να θέλετε να προβληθείτε, παρά με ταπεινοσύνη και πραότητα να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας οπουδήποτε μπορείτε να κάνετε ένα έργο αγάπης.

Γιατί θα Μου μοιάσετε μόνο εάν προσπαθείτε να Με ακολουθήσετε στα πάντα, όταν καλλιεργείτε συνεχώς τον εαυτό σας και αποβάλλετε όλα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες σας.

Ωστόσο όταν ενωθείτε μαζί Μου παύουν όλες οι εγκόσμιες ανάγκες σας, η ένωση μαζί Μου σας κάνει ελεύθερους και γεμάτους δύναμη, σας ανυψώνει πάνω από τα βάρη και τις δεσμεύσεις της επίγειας ζωής και επιπλέον σας μυεί σε μία Γνώση, η οποία σας χαροποιεί και σας εμπνέει να είσαστε εξαιρετικά δραστήριοι σε έργα αγάπης. Γιατί τότε ακούτε αδιάκοπα τη Φωνή Μου, επιπλέον σας διδάσκω και σας οδηγώ στον κάθε δρόμο σας, καθοδηγώ τις πράξεις σας, τους στοχασμούς και τα θέλω σας…

Αρ. 3238

Ο τελικός αγώνας με ή χωρίς τον Χριστό

… Ο πιστός χριστιανός, δηλαδή ο άνθρωπος που ζει στη Γη με απόλυτη πίστη στον θείο Λυτρωτή και στο έργο Του, στον επικείμενο διωγμό των πιστών θα περνάει όλες τις δοκιμασίες χωρίς μεγάλες δυσκολίες. Γιατί θα του διοχετεύονται φανερά οι χαρές που εξασφάλισε ο Χριστός με το λυτρωτικό Του έργο. Συγκεκριμένα θα διαθέτει ισχυρή θέληση και επομένως επίσης τη δύναμη να επιβληθεί στο στρατόπεδο του εχθρού. Και το εχθρικό στρατόπεδο περιλαμβάνει όλα τα καταπιεστικά μέτρα που θα ληφθούν εναντίον των πιστών την περίοδο του διωγμού της πίστης.

Η πίστη στον Χριστό είναι το πιο ισχυρό όπλο, γι’ αυτό όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν βαθιά και ακλόνητα, δεν θα νιώθει κανένα φόβο απέναντι στον εχθρό. Γιατί Αυτός περιβάλλει με την προστασία και την αγάπη Του τους δικούς Του, τους ανθρώπους που Του είναι πιστοί και για το Όνομά Του δέχονται να περάσουν μύρια δεινά. Μα Αυτός θα τους βοηθάει κι όταν βρεθούν σ’ ανάγκη και σε κίνδυνο, θα τους προμηθεύει με τα απαραίτητα για το σώμα τους, θα τους δίνει τη δύναμη ν’ αντέξουν, θα τους παρέχει το Λόγο Του άμεσα και έμμεσα. Και θα προστατεύει επίσης τους παραλήπτες του Λόγου Του και θα τους προικίσει με το χάρισμα της ευφράδειας, χάρη στην οποία θ’ ανοίγουν όλοι οι δρόμοι μπροστά τους, όταν η εγκόσμια εξουσία θα τους ζητήσει ν’ απολογηθούν…

Αρ. 3261

Η ευλογία του θείου Λόγου

… Ο κάθε άνθρωπος θα νιώσει την ευλογία του θείου Λόγου, γιατί αυτός θα συνιστά τη μόνη σωτηρία όταν όλα τα άλλα θα κινδυνεύουν να αφανιστούν. Μα η Αγάπη του Θεού νοιάζεται για τους δικούς Του, με άλλα λόγια για εκείνους που στον κίνδυνο καταφεύγουν σ’ Αυτόν. Καθώς τους μιλάει ο Ίδιος προσωπικά, ο Λόγος Του είναι πνευματική δύναμη, η οποία είναι ικανή ν’ αποτρέψει κάθε κακό επί Γης, ακόμη και το πιο μεγάλο. Γιατί είναι η ακτινοβολία Του, το Πνεύμα Του και γι’ αυτό όποιος είναι ανοικτός να τον δεχτεί θα πρέπει να τον νιώσει ως μία ευεργετική, ευχάριστη επενέργεια. Αμήν

Αρ. 3217

Η πίστη μπροστά στον κίνδυνο

…Όταν θα βρεθείτε μπροστά στο μεγάλο κίνδυνο, δεν θα δειλιάζετε πια, εφόσον έχετε τη θέληση να πιστέψετε ακλόνητα, γιατί εισακούω την προσευχή της καρδιάς που ζητάει ν’ αποκτήσει μία ισχυρή πίστη. Από τη στιγμή που Μ’ αισθάνεστε κοντά σας, δεν έχετε πια αγωνία, παρά είσαστε δυνατοί και έτοιμοι ν’ αγωνιστείτε τόσο εγκόσμια όσο και πνευματικά, και συγκεκριμένα με τον εχθρό των ψυχών σας. Μείνετε ακλόνητοι και μην φοβάστε, αφού από τη στιγμή που σας έχω υποσχεθεί την προστασία Μου, δεν σας εγκαταλείπω ποτέ πια στους αιώνες και σας καθοδηγώ έτσι που να περάσετε ασφαλείς από κάθε κακό και κίνδυνο….

…Να έχετε την πεποίθηση ότι ενεργώ μέσα σας και μέσα από σας και έτσι θα αισθάνεστε πλήρη ηρεμία μπροστά σε όλα, ακόμη και στον πιο μεγάλο κίνδυνο, καθώς αντλείτε συνεχώς τη δύναμη από Μένα, αφού Με πιστεύετε.

Μην είσαστε φοβισμένοι και ολιγόπιστοι, γιατί τότε μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο οι δυσκολίες σας, ενώ αντίθετα με τη σταθερή πίστη τις παραμερίζετε από μόνοι σας. Γι’ αυτό να προσεύχεστε και να ζείτε μ’ αγάπη και έτσι η πίστη σας θα ισχυροποιηθεί και θα αποκτήσει τέτοια δύναμη που θ’ αποκλείει οποιοδήποτε φόβο…

Αρ. 3784

Απόδειξη για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού

…Ούτε οι πιστοί έχουν αποδείξεις για την ύπαρξη του Ιησού, κι όμως δεν τον αμφισβητούν, καθότι έχουν την επιβεβαίωση της αλήθειας από μέσα τους. Αυτή η βεβαιότητα ωστόσο θα ήταν δυνατή για τον καθένα, εφόσον θα έπαυε να εναντιώνεται στον Θεό με τη θέλησή του…

Η πάλη ανάμεσα στο Φως και στο σκοτάδι μαίνεται σε βαθμό αδιανόητο για σας τους ανθρώπους. Και επειδή λύτρωση είναι δυνατή μόνο μέσω του Ιησού Χριστού, ο αντίθεος θα προσπαθεί να υποσκάψει ακριβώς αυτήν την λύτρωση. Θα παρουσιάζει το ζήτημα της ύπαρξης του Χριστού σαν μία υπόθεση που δεν αποδεικνύεται και με αυτόν τον τρόπο θα επιχειρεί να τους απομακρύνει από την πίστη σ’ Αυτόν. Άλλωστε θα βρίσκει πάντοτε ανθρώπους που τον ακολουθούν πρόθυμα και επηρεάζονται από το σκεφτικό του. Πρόκειται για άτομα που επειδή άσκησαν το νου τους και διαθέτουν οξύνοια, έχουν αποκτήσει έπαρση και οίηση και γι’ αυτό επιδιώκουν να αποδομήσουν εγκεφαλικά ένα θέμα, το οποίο μπορεί να συλλάβει κάποιος μόνο όταν έχει πίστη και αγάπη.

Γιατί όπου δεν μπορεί να επενεργήσει το πνεύμα που προέρχεται από τον Θεό, εκεί ο νους του ανθρώπου τον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Και έτσι αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται σε αδιαπέραστο σκοτάδι, για το λόγο ότι αποφεύγει να πάρει το μοναδικό δρόμο που οδηγεί στο Φως, το δρόμο δια του Ιησού Χριστού, το δρόμο της πίστης και της αγάπης, της αλήθειας και της ζωής. Αμήν

Αρ. 6485

Η πρόσκρουση του ουράνιου σώματος με τη Γη

… Όταν θα πλησιάζει αυτός ο καιρός, θύελλες θα μαίνονται μέρα – νύχτα, τ’ άστρα θα χάσουν τη λάμψη τους, ο ήλιος θα κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και ο ουρανός θα σκοτεινιάσει και στη Γη θα πέφτει φωτιά…

Αρ. 652

Αλοΐς Ιρλμάγερ, ενορατικός: «Θα σκοτεινιάσει μια μέρα του πολέμου»…

Απ’ έξω θερίζει ο θάνατος από τη σκόνη και πάρα πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν. Μετά από εβδομήντα δύο ώρες έχουν τελειώσει όλα…» (Τρεις ημέρες σκότους)

Σημείωση: Οι αποκαλύψεις στην Μπέρτα Ντούντε κάνουν λόγο για μία νύχτα τρόμου με έναν τεράστιων διαστάσεων κύριο σεισμό (Αποκ. Ιωάννη 16,18) και τρεις μετασεισμούς (Αρ. 2388) και θ’ ακολουθήσουν πάνω από 24 ώρες διαρκείς βροντώδεις εκρήξεις (Αρ. 7151). Συν τοις άλλοις κάνουν λόγο για ένα ρήγμα και για διάσπαση της Γης (Αρ. 1398, 4940)^. απ’ αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι η πρόσκρουση δεν θα είναι μετωπική, παρά το άστρο θα περάσει ξυστά από τη Γη, αγγίζοντάς την εν μέρει ή και όχι.

Η κατάρρευση της καθολικής εκκλησίας

…Αυτή η επέμβαση του Θεού θα συγκλονίσει τους ανθρώπους και τον τρόπο που σκέπτονται. Αλλά ο Θεός θέλει να τους αποδείξει ότι οτιδήποτε δημιούργησαν οι άνθρωποι παρέρχεται και παραμένει αιώνια μόνο αυτό που προέρχεται άμεσα από τον Θεό…

Αρ. 2521

…Οπωσδήποτε αυτό θα σημαίνει ένα χάος από πνευματική άποψη, και μάλιστα αρχικά θα θέλει ακόμη η πλάνη να επικρατήσει. Όμως τότε η αλήθεια θα λάμψει σαν αστραπή και θα ρίξει αστραποβόλο φως στις λανθασμένες διδασκαλίες. Κι αυτές δεν θα μπορούν να σταθούν πια μπροστά στην αλήθεια, γιατί τότε θα εγερθούν παντού κήρυκες της αλήθειας. Αυτά τα φωτοφόρα πνεύματα θα τ’ ακούνε όλοι με προσοχή, παρ’ όλο που οι οπαδοί της εξουσίας εκείνης που έχει καταρρεύσει θα τα αντιμετωπίζουν με μεγάλη εχθρότητα.

Αρ. 5004

Η πίστη στις προφητείες

…Όσοι το μαθαίνουν από Μένα, οφείλουν να ειδοποιήσουν και τους άλλους^. οφείλουν να μιλούν γι’ αυτό χωρίς φόβο και χωρίς δισταγμό με τον καθένα^. οφείλουν επίμονα να εφιστούν σε όλους την προσοχή για το ότι κάθε μέρα που ξημερώνει μπορεί να φέρει το γεγονός και ότι την ανθρωπότητα την περιμένει μία πρωτοφανής εμπειρία. Οφείλουν να τους εξηγήσουν ότι δεν έχουν πια πολύ χρόνο, ότι αντίθετα, η καταστροφή είναι πολύ κοντά. Συνάμα, και οι ίδιοι οφείλουν να είναι έτοιμοι κάθε μέρα και ώρα, ούτως ώστε να είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή ν’ αναλάβουν την αποστολή να διδάξουν τους συνανθρώπους τους, όταν θα έχει συμβεί ο μεγάλος κλυδωνισμός της Γης. Επιπλέον δεν πρέπει να τρομάζουν από απειλές οποιουδήποτε είδους, γιατί είναι η βούλησή Μου να πληροφορηθεί η ανθρωπότητα και να υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να ενημερώσουν σχετικά τους συνανθρώπους τους…

Αρ. 2850

Η φυσική καταστροφή

…Προς το τέλος της μέρας βλέπετε τα σύννεφα να παίρνουν απειλητικές μορφές και δεν μπορείτε να βρείτε εξήγηση γι’ αυτό. Οι αισθήσεις σας αντιλαμβάνονται ένα τρομερό βουητό γύρω σας και πάνω από σας…

Αρ. 668

…Όταν πλησιάζει ο καιρός (της πρόσκρουσης με ένα αστρικό σώμα), θα μαίνονται θύελλα μέρα-νύχτα. Τα άστρα θα χάσουν τη λάμψη τους, ο δε ήλιος θα κρύβεται από τα σύννεφα, καθώς θα σκοτεινιάσει ο ουρανός και φωτιά θα πέφτει στη Γη. Μα όσοι είναι συγκεντρωμένοι στο όνομα του Κυρίου θα παρακολουθούν τη μανία της φύσης χωρίς να φοβούνται και να τρέμουν….

Αρ. 652

…Μέσα σ’ ένα διάστημα λίγων ωρών θα ακούγεται μία ομοβροντία ισχυρών εκρήξεων. Αυτό θ’ αρχίσειι από νωρίς το ξημέρωμα και θα κρατήσει ως το άλλο πρωί, ενώ οι άνθρωποι θ’ αγωνιούν για τη ζωή και τα υπάρχοντά τους….

Αρ. 1493

…μία μόνο νύχτα θα φέρει ανείπωτη δυστυχία στους ανθρώπους, των οποίων οι χώρες θα πληγούν απ’ αυτήν την καταστροφή. Η ημέρα που θα ξημερώσει θα ’ναι τρομακτική, καθότι οι επιζήσαντες θα δουν μπροστά τους μία εικόνα τέτοιας καταστροφής που ξεπερνάει κατά πολύ οτιδήποτε φοβόντουσαν και είχαν φανταστεί….

Αρ. 2246

Σημείωση: Η διακοπή της περιστροφής για 3-5 δευτερόλεπτα που προξενείται από την αντίρροπη πίεση του αστρικού σώματος, σημαίνει ότι η Γη «μένει πίσω» για 80 ως 140χλμ. περιστροφής, με αποτέλεσμα να πρέπει να επιταχύνει την κίνησή της διαγράφοντας μία πιο γρήγορη περιστροφή.

Φυσιολογικά μία τέτοια απότομη επιτάχυνση θα συνεπαγόταν την άμεση καταστροφή του πλανήτη. Ωστόσο προφανώς η πίεση στο εσωτερικό της Γης θα βρει μία δικλείδα ασφαλείας, όπως λέει σχετικά μία προφητεία τής Ντούντε από τις 20-6-1948:

«Για ν’ αποφευχθεί η οριστική καταστροφή, πρέπει η πλεονάζουσα ενέργεια να βρει ένα πεδίο εκτόνωσης. Θα πρέπει να διαφύγει εκρηκτικά ανά τόπους, γεγονός που θα πάρει τη μορφή φυσικής καταστροφής. Με αυτόν τον τρόπο θα μειωθεί κατά τι η ταχύτητα της περιστροφής»

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ!

…Μία υπερβολικά γρήγορη περιστροφή της Γης θα προκαλέσει τη φυσική καταστροφή… Η διαδικασία δεν μπορεί να εξηγηθεί εξονυχιστικά στους ανθρώπους, ωστόσο με απλά λόγια, η περιστροφή πρώτα θα επιταχυνθεί και μετά για δευτερόλεπτα θα σταματήσει. Το αποτέλεσμα θα είναι ισχυρότατοι κραδασμοί με τέτοια τρομακτικά επακόλουθα που οι άνθρωποι θα νομίσουν ότι έφτασε η συντέλεια του κόσμου….

Αρ. 4348

…Κατόπιν θα ξεσπάσει μία τρομερή θεομηνία που θα ξεριζώνει και θα στροβιλίζει παρασύροντας τα πάντα. Η γη θ’ ανοίξει και οι άνθρωποι θα είναι έρμαια των στοιχείων, που δεν θα μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν, γιατί δεν έχουν αρκετή δύναμη.

Εξάλλου προηγουμένως ένας αφόρητος καύσωνας θα τους έχει κάνει ανίκανους κι αποχαυνωμένους, έτσι ώστε στην αρχή θα παρατηρούν αδρανείς τα πρώτα φαινόμενα στη φύση, ώσπου να συνειδητοποιήσουν την απελπιστική κατάστασή τους….

Αρ. 4940

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ!

Η θεία δικαιοσύνη θα είναι εμφανής κατά τη φυσική καταστροφή

Από τις επιπτώσεις αυτού του καταστροφικού γεγονότος που μέλλεται να ζήσει προσεχώς η ανθρωπότητα θα γίνει φανερή η θεία δικαιοσύνη. Γιατί κατά κύριο λόγο θα πληγούν οι χώρες εκείνες των οποίων οι ηγέτες θα έχουν προκαλέσει το παγκόσμιο ολοκαύτωμα. Έτσι θα γίνει οφθαλμοφανής η ενοχή εκείνων των χωρών αφού θα βρεθούν αντιμέτωπες με ένα γεγονός το οποίο δεν μπορεί να αποτρέψει ή έστω να μειώσει τις επιπτώσεις του η ανθρώπινη θέληση.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η θεία δικαιοσύνη δεν αφήνει τίποτα ατιμώρητο και όταν η αδι-κία υπερβαίνει τα όρια ο Θεός επεμβαίνει δεόντως.

Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους την ελευθερία της βούλησης, μα γίνεται κατάχρησή της σε τέτοιο βαθμό που πρέπει να τιμωρηθεί. Έτσι όσοι σκέφτονται και πράττουν σωστά θα αναγνωρίσουν το χέρι του Θεού και θα αποδοκιμάσουν αυτά που οι άλλοι επικροτούν.

Ο πόλεμος έχει επεκταθεί σε ανεξέλεγκτο σημείο μεταξύ των λαών ώστε η φωτιά που έχει ανάψει δεν είναι εύκολο να σβήσει. Γι’ αυτό το λόγο ο Ίδιος ο Θεός δίνει ένα τέλος σε αυτό το παρανάλωμα καθώς εμποδίζει τους ανθρώπους να συνεχίσουν τον πόλεμο επεμβαίνοντας με ένα γεγονός στη φύση, το οποίο συνεπιφέρει ασύλληπτα καταστροφικά επακόλουθα. Ο Κύριος αποδυναμώνει οποιονδήποτε είχε πρωτύτερα εξουσία και δύναμη δείχνοντας στους ανθρώπους ότι η θέληση και η εξουσία Του είναι ισχυρότερη από τη δική τους. Τότε όποιος δεν έχει πλήρως υποταχθεί στον αντίπαλό Του θα αναγνωρίσει ποια ήταν η αντίθεη δράση του και θα πασχίσει να ζήσει ο ίδιος στο εξής σωστά τη ζωή του.

Αμήν

«Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΗΣ»

Όχι αποθάρρυνση!

…Κανέναν εργάτη στον αμπελώνα του Κυρίου δεν πρέπει να τον αποθαρρύνει η απόρριψη, ο χλευασμός ή ακόμη και η αγανάκτηση εκείνων στους οποίους θέλει να φέρει την αλήθεια! Ο ζήλος του θα φέρει καρπούς….

Αρ. 2831

Διάδοση του Λόγου

…Αυτά που σας προσφέρω Εγώ, πρέπει να τα διαδώσετε, ωστόσο εναπόκειται σε σας πώς και με ποια μορφή προσφέρετε παρακάτω τα πνευματικά αγαθά, δεδομένου ότι ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά…

Αρ. 8832

Τίποτα δεν είναι τυχαίο

…Εγώ ο Ίδιος σας καθοδηγώ και ορίζω τους δρόμους που παίρνετε και τίποτα δεν είναι τυχαίο απ’ όσα βιώνετε ή σας αφορούν. Κάθε συνάντησή σας με συνανθρώπους την έχω κανονίσει Εγώ και καθεμία έχει νόημα και σκοπό. Παρ’ όλα αυτά, εσείς καθορίζετε οι ίδιοι με την ελεύθερη βούλησή σας το πώς επιδρά πάνω σας ό,τι συμβαίνει γύρω σας…

Αρ. 5193

Τα εγκόσμια αγαθά είναι προσωρινά

…Όταν κάποιος μοιράζεται πρόθυμα τα υπάρχοντά του με τον πλησίον που δεν κατέχει πολλά, όταν κάποιος υποστηρίζει τους άπορους από το πλεόνασμά του, τότε τα αγαθά του εκπληρούν το σωστό σκοπό και γι’ αυτό όχι μόνο δεν θα τα χάσει, αλλά και θα αυξηθούν κιόλας. Έτσι δεν χρειάζεται ποτέ να φοβάται ότι θα υποφέρει μεγάλες στερήσεις, εφόσον προσπαθεί διαρκώς ν’ ανακουφίσει τους φτωχούς. Γιατί στο βαθμό που προσφέρεις εσύ στους άλλους, στον ίδιο βαθμό θα λάβεις κι εσύ. Όποιος σκέφτεται πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του και την καλοπέρασή του, πρέπει να περιμένει ότι ο Κύριος θα του δώσει ένα μήνυμα. Μάλιστα θα τον πονέσει εκεί που πονάει πιο πολύ, καθώς θα χάσει την περιουσία του και η υποτιθέμενη καλοζωία του θα κινδυνέψει. Και τότε πλέον η ψυχή θα πρέπει να δοκιμαστεί, προκειμένου να τα βγάλει πέρα με τα προβλήματα του σώματος και επιπλέον να κάνει όλα τα δυνατά από την πλευρά της, ούτως ώστε να ευαρεστεί τον Κύριο με τον τρόπο ζωής της και να αποθησαυρίζει πνευματικά αγαθά…

Αρ. 671

Πώς να πειστώ ότι υπάρχει ένα Ύψιστο Ον;

… Την πίστη σ’ ένα ύψιστο τέλειο Ον μπορούν να την αποκτήσουν οι άνθρωποι, γιατί το μόνο που χρειάζονται είναι να ποθούν να μάθουν την αλήθεια σχετικά με την προέλευσή τους, την ύπαρξή τους και τον προορισμό τους. Όπου Εγώ διακρίνω αυτόν τον πόθο σ’ έναν άνθρωπο, εκεί υπάρχει κατάλληλο έδαφος για να στηριχτεί μία δυνατή, εκ πεποιθήσεως πίστη σ’ Εμένα. Και εκεί αποκαλύπτω τον Εαυτό Μου με πολλούς τρόπους: μέσα από την πλάση, μέσα απ’ όλα όσα βλέπει ο άνθρωπος γύρω του…. Αποκαλύπτομαι μέσω των σκέψεών του τον πλησιάζω με την αλήθεια σε κάθε μορφή, τον καθοδηγώ να βρει το σωστό δρόμο, όπου θα βρει σίγουρα αυτό που ποθεί: διαφώτιση για Μένα, ως Θεό και Δημιουργό και ως προαιώνιο Πατέρα….

Αρ. 5706

Τι θα είχε γίνει εάν δεν είχε αποτύχει ο Αδάμ;

…Τότε η επίγεια ζωή θα αποτελούσε απλώς μία προπαρασκευή για την αιώνια ζωή. Η δύναμη του αντίθεου θα είχε καταρρεύσει, καθώς οι πρωτόπλαστοι θα είχαν αφοσιωθεί απολύτως συνειδητά σ’ Εμένα, ενώ θα είχαν αποκηρύξει τελείως τον εχθρό. Έτσι εκείνος δεν θα μπορούσε πλέον να εκμεταλλευτεί τη δύναμή του και ύστερα από λίγο θα είχε υποκύψει στην αγάπη Μου. Επομένως το μόνο που ζητήθηκε από τους πρωτόπλαστους ήταν να δεχτούν εθελοντικά την επιρροή Μου και τότε η πρωταρχική αμαρτία της πρώτης πτώσης θα είχε εξαλειφθεί, επειδή μόνον με την αγάπη μπορούσε να εξιλεωθεί αυτή η αμαρτία….

Αρ. 9005

Γιατί πρέπει η ανθρωπότητα να πληρώνει για την αμαρτία του Αδάμ;

…Το θέμα δεν είναι να πρέπει να πληρώνουν οι μεταγενέστεροι για την αμαρτία των πρωτόπλαστων^. αλλά εάν ο πρώτος άνθρωπος, από την αγάπη του για Μένα, είχε αντισταθεί σ’ αυτούς τους πειρασμούς, τότε κι Εγώ, από ευσπλαχνία, θα είχα κάνει το ίδιο με αυτό που έκανα αργότερα χάρη στον άνθρωπο Ιησού, που από αγάπη πραγματοποίησε το έργο του εξιλασμού. Έτσι και με τον Αδάμ, θα είχα θεωρήσει αρκετή τη δύναμη αντίστασης αυτού του ενός ανθρώπου, αφού θα είχε αφοσιωθεί σ’ Εμένα και έτσι θα είχε καταστήσει πάλι δυνατή την ακτινοβολία Μου και την επενέργειά Μου.

Και χάρη στη δική του προθυμία να αγαπήσει, θα είχα διαγράψει την οφειλή για την πρωταρχική πτώση όλων. Τότε ο αποκλειστικός σκοπός της πορείας στη Γη για όλους τους ανθρώπους θα ήταν να αναπτύξουν την αγάπη τους σε βαθμό που να γίνει εντελώς διάπυρη. Όμως όπως έγιναν τα πράγματα, ο εχθρός Μου απέδειξε την εξουσία του πάνω στους πρωτόπλαστους κι έτσι βέβαια δεν δέχτηκε να χάσει το δικαίωμά του να εφαρμόζει στον κάθε άνθρωπο την τέχνη του ν’ αποπλανά. Εξαίρεση γινόταν για εκείνους που ζητούσαν από Μένα με την προσευχή τους να τους προστατεύω Εγώ ο Ίδιος και τότε είχαν και μία πιο εύκολη πορεία στη Γη….

Αρ. 9006

Οι ψυχές στον άλλο κόσμο συμμετέχουν στη διάδοση του Λόγου

…Όποτε εσείς οι άνθρωποι μεταδίδετε στις ψυχές γνώσεις για το θεϊκό Λυτρωτή, εφόσον εκμεταλλεύεστε κάθε ευκαιρία να μιλήσετε ή να διαβάσετε σχετικά μ’ Αυτόν, ακτινοβολείτε φωτεινούς σπινθήρες κι έτσι και αυτές συμμετέχουν στις διδασκαλίες σας. Με αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείτε ένα απολύτως αναγκαίο έργο στον αμπελώνα του Κυρίου κι έτσι μπορείτε να τις βοηθήσετε να λυτρωθούν. Γιατί τότε θα απευθυνθούν από μόνες τους στον Ιησού Χριστό, από τη στιγμή που έχουν μάθει Ποιον μπορούν να καλέσουν να τις σώσει. Γιατί η δύναμη και το φως που τους διοχετεύεται τους αποδεικνύει ότι είναι αλήθεια αυτά που μαθαίνουν κοντά σας, ούτως ώστε δεν αργούν πια να ακολουθήσουν το Λόγο Μου στην πράξη. Η αγάπη αφυπνίζεται και μέσα τους, με αποτέλεσμα να βοηθούν με τη σειρά τους τις ψυχές εκείνες για τις οποίες ξέρουν ότι βρίσκονται στην ίδια ανάγκη. Προσπαθούν να φέρουν κι εκείνες κοντά σας και να τις πείσουν να σας ακούνε όταν εσείς δέχεστε πνευματικές διδασκαλίες….

…Επομένως δεν πρέπει ν’ αποθαρρύνεστε όταν η εργασία σας στον αμπελώνα έχει λίγη επιτυχία επί Γης. Δεν εργάζεστε μάταια κι αληθινά, η επιτυχία στον άλλο κόσμο είναι μεγάλη…. !

Αρ. 7636

Πόσα μπορεί να συλλάβει ο άνθρωπος από το έργο της λύτρωσης

…. Στο στάδιο που είσαστε άνθρωποι δεν μπορώ να σας παρέχω πληρότητα γνώσης, γιατί θα χανόσασταν, αφού δεν θ’ αντέχατε όλα αυτά που η αγάπη Μου έχει σχεδιάσει εδώ και αιωνιότητες. Άρα πρέπει ν’ αρκεστείτε στις πνευματικές γνώσεις που λαμβάνετε χάρη στην επενέργεια του Πνεύματος μέσα σας. Και δεν πρέπει να προσπαθείτε να διεισδύσετε στο σχέδιό Μου για τη σωτηρία των όντων, εφόσον Εγώ σας εμποδίζω ακόμη να λάβετε γνώση σχετικά, εφόσον Εγώ βάζω περιορισμούς όπου η ωριμότητά σας δεν επιτρέπει ακόμη να συλλάβετε τις πιο βαθιές σοφίες. Όμως όσο αυξάνεται η ψυχική σας ωριμότητα, οι περιορισμοί αυτοί θα καταργούνται….

Αρ. 7651

Πώς αναγνωρίζεται η φωνή του Πατέρα

…Ο νους από μόνος του δεν έχει την ικανότητα να το καταφέρει, ο νους από μόνος του βλέπει μόνο τα γράμματα της αλφαβήτου, αλλά δεν συλλαμβάνει το πνευματικό νόημα. Αυτό μονάχα η καρδιά μπορεί να το συλλάβει, με το πνευματικό σας σπινθήρα. Γιατί όταν σας απευθύνω το Λόγο, εκφράζεται τότε το Πνεύμα του Πατέρα στο εσωτερικό σας^. ο πνευματικός σπινθήρας σας το αντιλαμβάνεται και το μεταδίδει στην ψυχή, η οποία με τη σειρά της αναγνωρίζει ότι είναι λόγια του Πατέρα.

Αυτός ωστόσο που δεν τον αγγίζει η Φωνή, αυτός που δεν αισθάνεται ότι του μιλάει ο Πατέρας, όταν του προσφέρουν το Λόγο Μου, κλείνεται συνειδητά ή ασυνείδητα απέναντι στο Λόγο Μου. Είτε αφήνει το νου του να επικρατήσει είτε η θέλησή του αντιστέκεται κι έτσι κλείνει τ’ αυτιά του….

Αρ. 7657

Οι φωτεινές οντότητες κάνουν επισκόπηση της μαρτυρικής κατάστασης πριν την ενανθρώπησή τους

…Για σας τους ανθρώπους δεν είναι δυνατό να γίνει κατανοητό το είδος των μαρτύριων (που περνούν τα φυλακισμένα στην ύλη πνευματικά όντα). Τα μεγαλύτερα μαρτύρια τα προξενεί η κατάσταση καταναγκασμού (και ανελευθερίας) στην οποία βρίσκεται το ον που δημιουργήθηκε αρχικά με τελειότατη ελευθερία. Αλλά ενώ δεν πρόκειται για σωματικά μαρτύρια, όμως τα πνευματικά είναι κατά πολύ χειρότερα. Μπορείτε να λάβετε γνώση μόνο για το γεγονός ότι τα μαρτύρια είναι ασύλληπτα, μα το πώς είναι ακριβώς δεν είναι δυνατό να σας εξηγηθεί. Γιατί όσο δεν έχετε αποκτήσει μία ορισμένη ωριμότητα, δεν μπορείτε να συλλάβετε πνευματικές πραγματικότητες….

Αρ. 8718

Ο καθένας μπορεί να κάνει λυτρωτικό έργο

…Όλοι εσείς που κάνετε έναν πνευματικό αγώνα, έχετε γύρω σας ένα πλήθος από ψυχές, με τις οποίες εν μέρει είχατε σχέσεις ήδη όσο ήταν στη Γη. Κι αυτές παρακολουθούν με ζέση τους λογισμούς σας και παραλαμβάνουν κατά κάποιον τρόπο μαζί σας αυτά που αφομοιώνετε όταν διαβάζετε ή σκέφτεστε για πνευματικά πράγματα. Ο καθένας που καλλιεργεί τον εαυτό του συνειδητά μπορεί να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο έργο για τη λύτρωσή τους. Έτσι θα συγκαταλέγεται επίσης στους εργάτες που είναι δραστήριοι στον αμπελώνα Μου, έστω κι αν δεν έχει να εκπληρώσει μία εμφανή αποστολή….

Αρ. 7715

Η οντότητα του Θεού και η ενανθρώπιση

…Η Οντότητά Μου είναι αδιερεύνητη^. είναι η Δύναμη που πληροί και περιβάλλει τα πάντα, που δεν υφίσταται σε κανέναν περιορισμό κι εντούτοις έχει την ικανότητα να σκέπτεται και να θέλει.

Για σας τους ανθρώπους είναι αδύνατο να φανταστείτε την Οντότητά Μου, επειδή είσαστε πεπερασμένοι, αφού δεν έχετε φτάσει ακόμη στην τελειότητα, που καταργείται κάθε περιορισμός.

Παρ’ όλ’ αυτά κι εσείς είσαστε φορείς αυτής της Δύναμης, μόνο που σας πληροί σε περιορισμένο βαθμό. Ο άνθρωπος Ιησούς όμως την έκρυβε μέσα Του με όλη την πληρότητά Της και μπόρεσε να την περιλάβει, γιατί ήταν τέλειος….

Αρ. 7731

[8] Τίποτα δεν κάνει περισσότερο καλό στον άνθρωπο από το να προβαίνει κατά καιρούς σε εσωτερική ενδοσκόπηση. Όποιος θέλει να εξερευνήσει τον ε­αυτό του και τις δυνάμεις του, πρέπει να κάνει συχνά αυτοανάλυση και ενδοσκόπηση.

[9] Επειδή λοιπόν αυτό είναι τόσο σημαντικό, θα κάνουμε σήμερα το πρωί μια τέτοια άσκηση και μετά το γεύμα θα πά­με λίγο στη θάλασσα για να δούμε τι πρέπει ενδεχομένως να γίνει εκεί πέρα.»

[10] Μερικοί όμως δεν ήξεραν πώς γίνεται η ενδοσκόπηση και Με ρώτησαν σχετικά. Εγώ είπα: «Ηρεμήστε και σκεφτείτε εντατικά, χωρίς να μιλάτε, τις πράξεις και τις παραλείψεις σας. Ακόμα, αναλογιστείτε ποιό είναι το θέλημα του Θεού, που το γνωρίζετε πολύ καλά, και εξετάστε αν συμμορφωθή­κατε με αυτό στις διάφορες φάσεις της ζωής σας. Με τον τρόπο αυτόν θα έχετε αναλύσει εσωτερικά τον εαυτό σας και έτσι θα δυσχεράνετε προοδευτικά την παρεμβολή του Σατανά στην πορεία σας. Γιατί αυτός δεν επιδιώκει τίποτα πιο συστηματι­κά από το να εμποδίσει την εσωτερική ανάλυση και ενδοσκό­πηση του ανθρώπου με διάφορα ασήμαντα κόλπα εξαπάτησης.

[11] Όταν ο άνθρωπος έχει επιτύχει με την εξάσκηση να α­ποκτήσει την ικανότητα να εξετάζει τον εσωτερικό του κόσμο, πολύ σύντομα ανακαλύπτει επίσης ποιες παγίδες του έχει στή­σει ο Σατανάς και μπορεί στη συνέχεια να τις καταστρέψει εντελώς και να προλάβει με δραστικά μέσα κάθε μελλοντική πονηριά του. Ο Σατανάς το γνωρίζει αυτό πολύ καλά και ε­πομένως προσπαθεί με κάθε μέσο να παρασύρει την ψυχή με διάφορα κόλπα, προκειμένου να τη στρέψει προς τον εξωτε­ρικό κόσμο. Έτσι του είναι στη συνέχεια εύκολο να στήσει διά­φορες παγίδες χωρίς να τον αντιληφθεί η ψυχή, που τελικά μπλέκεται τόσο πολύ ώστε δεν μπορεί πια να κάνει καθόλου ενδοσκόπηση, πράγμα πολύ κακό γι’ αυτήν.

[12] Γιατί με αυτόν τον τρόπο η ψυχή χωρίζεται προοδευτι­κά όλο και πιο πολύ από το πνεύμα της και δεν μπορεί πια να το αφυπνίσει – και αυτό αποτελεί ήδη την αρχή του δεύτερου θανάτου μέσα στον άνθρωπο.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Κεφ. V/125 [1] (Ο Κύριος 🙂 «Γι’ αυτό βάλτε τα δυνατά σας για να τα κάνετε όλα αυτά πράξη. Να μην παραβλέψετε τίποτα και να ελέγχετε μήπως έχετε παραλείψει κάτι, ώστε να μη χρειασθεί να πείτε στο τέλος: “Είναι δέκα ή είκοσι χρόνια τώρα που έκανα όλα όσα μου υπαγορεύει η νέα διδασκαλία, παρ’ όλα αυτά βρί­σκομαι ακόμη στο ίδιο σημείο. Δεν αισθάνομαι καμία ιδιαίτερη φώτιση και όσο γι’ αυτή την περίφημη αιώνια ζωή ούτε που έχω πάρει μυρωδιά τι είναι. Τι να φταίει άραγε;” [2] Γι’ αυτό σας λέω, ελέγξετε προσεκτικά τον εαυτό σας, μήπως έχουν εισχωρή­σει στην καρδιά σας κάποιες εγκόσμιες υστερόβουλες σκέψεις, μήπως πότε – πότε η αλαζονεία, μία κάποια υπερβολική οικονο­μία που συγγενεύει με τη φιλαργυρία, η ματαιοδοξία, η κριτική διάθεση, η ισχυρογνωμοσύνη, η ηδυπάθεια και άλλα παρόμοια παγιδεύουν την καρδιά και την ψυχή σας. Όσο θα συμβαίνει το ένα ή το άλλο, δεν πρόκειται ποτέ να δείτε να εκπληρώνεται εντελώς η επαγγελία Μου.

4. Είναι πολλές φορές που κάποιος δεν απέχει πολύ από το να κατακτήσει πλήρως τη βασιλεία του Θεού μέσα στην ψυχή του και όμως δεν το κατορθώνει επειδή δεν εξετάζει αρκετά τον εαυτό του και δεν αντιλαμβάνεται τα κοσμικά στοιχεία που πα­ραμένουν προσκολλημένα στην ψυχή του. Εάν όμως εξετάσει προσεκτικά τον εαυτό του θα ανακαλύψει πιθανόν ότι ακόμη πα­ραείναι ευαίσθητος και ότι το παραμικρό τον προσβάλλει.

5. “Καλά”, θα αναρωτηθεί κανείς “δεν πρέπει δηλαδή ο άν­θρωπος να έχει καθόλου την αίσθηση της αξιοπρέπειας”; Και βέβαια, λέω Εγώ, ο άνθρωπος πρέπει να έχει μία αίσθηση αξιο­πρέπειας, μα αυτή πρέπει να είναι του ευγενέστατου είδους. Εάν σε πρόσβαλε κάποιος, επειδή είναι ακόμη αδύνατος πνευματικά, μην του κρατάς κακία, παρά πήγαινε και πες του: “Φίλε μου, εμένα δεν μπορείς να με προσβάλλεις, γιατί εγώ σε αγαπώ όπως αγαπώ και όλους τους ανθρώπους. Εκείνους που με καταριού­νται εγώ τους ευλογώ και σε εκείνους που μου κάνουν κακό εγώ τους κάνω το καλό με όλες μου τις δυνάμεις. Αλλά δεν είναι σω­στό να προσβάλλει ο ένας τον άλλον, γι’ αυτό κόψε αυτή τη συ­νήθεια στο μέλλον, καθαρά για το δικό σου το καλό. Γιατί με αυ­τή την ανεξέλεγκτη μανία που έχεις να προσβάλλεις μπορεί κα­μιά φορά να πέσεις σε κάποιον που θα το πάρει πολύ στραβά. Αυτό θα μπορούσε τότε να σε βάλει σε μεγάλους και ασφαλώς ανεπιθύμητους μπελάδες και βεβαίως θα φταις αποκλειστικά εσύ γι αυτούς”!

6. Εάν μιλήσετε με εκείνον που σας έχει προσβάλλει με αυ­τόν τον τρόπο, χωρίς τον παραμικρό θυμό στην καρδιά, τότε όντως τιμάτε απολύτως αυτή την ευγενή και θεία αίσθηση της αξιοπρέπειας μέσα στην καρδιά σας, εφόσον όμως αντιλαμβά­νεστε έστω και τον παραμικρό θυμό μέσα σας και δεν τον αντι­μετωπίζετε φιλικά, παρά με πίκρα, αυτό είναι απόρροια μιας μι­κρής κρυφής αλαζονείας, που ωστόσο είναι αρκετή για να εμπο­δίσει την ένωση της ψυχής σας με το φωτεινό Πνεύμα Μου.

7. Ή κάποιον από σας τον πλησιάζει επανειλημμένα ένας φτωχός παρακαλώντας τον να του δώσει ένα σημαντικό ποσό. Το ποσό αυτό όχι μόνο το έχετε αλλά και μπορείτε να του δώ­σετε χίλιες φορές παραπάνω από ό,τι του έχετε δώσει έως τότε. Όμως επειδή σας χτυπάει κάπως άσχημα η αδιαντροπιά του, του δείχνετε την πόρτα με την παρατήρηση ότι δεν πρέπει να έρχε­ται τόσο συχνά νομίζοντας ότι κάθε φορά που το θυμάται θα του δίνετε ελεημοσύνη. [9] Μία τέτοια επιφυλακτικότητα όμως κρύ­βει κάτι το φειδωλό, η δε φειδώ και η σφιχτοχεριά μαζί με την υπερβολική οικονομία δεν είναι πολύ μακριά από την τσιγκου­νιά και θολώνει το μούστο της ψυχικής ζωής και εάν αυτό γίνε­ται συνεχώς, η ψυχή δεν θα γίνει ένα κρασί αγνό, γεμάτο πνεύ­μα και ζωή. [10] Αντίθετα, ένας που έχει τα μέσα και χαίρεται πραγματικά να δίνει και δεν βλέπει με κακό μάτι τον φτωχό στον οποίο έχει δώσει επανειλημμένα μία μικρή βοήθεια, σε αυτό το σημείο είναι ήδη άξιος να εισέλθει στο βασίλειό Μου, εφόσον δεν αντιλαμβάνεται στην ψυχή του άλλα μικρά ψεγάδια.

[11] Για τούτο το λόγο σας είπα πως χρειάζεται να κάνετε συ­νεχώς την αυτοκριτική σας σε όλα τα σημεία γιατί οφείλετε να ανέβετε σε ένα επίπεδο όπου θα έχετε σαφώς τη ζωντανή αί­σθηση ότι έχετε απαλλαγεί από όλες τις γήινες ακαθαρσίες.

Κεφ. V/126 [3] Ο μόνος γνώμονας που οφείλει να ακολουθεί κανείς είναι η γνήσια, άδολη φιλαλληλία. Πάνω από όλα η βα­σική, λογική αρχή της οφείλει να λέει ότι ο καθένας πρέπει να επιθυμεί και να κάνει για τον άλλον ότι μπορεί με βάση τη λογι­κή και τη σωφροσύνη να θέλει να του κάνουν οι άλλοι.

[7] Όσον αφορά εκείνους που έχουν κληθεί από Μένα να δι­δάσκουν στο όνομά Μου τους ανθρώπους, θα πρέπει να μην ξε­χνούν ότι τη χάρη αυτή την έλαβαν από Μένα δωρεάν και επομένως δεν πρέπει να πληρώνονται για να την μεταδώσουν παραπέρα. Ο σωστός δάσκαλος παραδίδει δωρεάν όσα παρέλα­βε δωρεάν από Μένα. Εκείνοι δε που ωφελούνται από τη διδα­σκαλία του, από αληθινή αγάπη για Μένα, οφείλουν να φροντί­σουν με στοργή το δάσκαλο που τους έστειλα και να μην τον αφήσουν να στερηθεί τίποτα, από δική τους πρωτοβουλία.

[9] Βλέπετε λοιπόν ότι η αληθινή φιλαλληλία που διακρίνεται από ευγενή κίνητρα και σύνεση, είναι το πιο ασφαλές κριτή­ριο για να ελέγξει κάποιος πόσο καθαρή είναι η ψυχή του. Χρη­σιμοποιείστε πρώτα από όλα αυτό το κριτήριο και έτσι θα απο­κομίσετε συντομότατα τους πιο ευλογημένους καρπούς που θα τους έχετε παρακαταθήκη για την αιώνια ζωή σας στο φως του Πνεύματός Μου».

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Υγεία, αρρώστια και θάνατος

…Γι’ αυτό να επιδιώκετε την υγεία της ψυχής σας, ώστε τα μάτια σας να μπορούν να βλέπουν ανοιχτά τον καθένα καταπρόσωπο αγνά και χωρίς υστεροβουλία. Να είσαστε βέβαιοι ότι στον άνθρωπο δεν υπάρχει κάτι άλλο εξίσου μεγαλειώδες πνευματικά, το οποίο να μαρτυρεί την υψηλή καταγωγή του και την ευγένεια που έχει κληρονομήσει από Μένα, όσο ένας οφθαλμός απ’ τον οποίο μιλάει η ψυχή, ένα βλέμμα γεμάτο ηπιότητα, πραότητα κι αγάπη! Στο μάτι καθρεφτίζεται εξωτερικά ολόκληρη η υλική φύση^. από το μάτι ακτινοβολεί όλος ο πνευματικός κόσμος, αρχής γεγομένης από τον ανώτατο Ουρανό έως την κατώτατη κόλαση.

Εφόσον φέρετε το Λόγο Μου στην καρδιά σας, εφόσον είσαστε αφοσιωμένοι σ’ Εμένα κι όχι στον κόσμο, θα ‘ναι και η ψυχή σας υγιής, θα υγιαίνει δε όλο και περισσότερο και μαζί της και το σώμα^. και μάλιστα η ψυχή θα προχωράει σε βαθμό τέτοιο που το σώμα θα της είναι πια μόνο ένα εμπόδιο στην πρόοδό της. Έτσι τελικά, καθώς η ψυχή θα έχει πνευματοποιηθεί χάρη στη διδασκαλία Μου, το Λόγο Μου και τη Χάρη Μου, θα χρειάζεται επίσης μια πνευματική κι όχι πια υλική περιβολή.

Όταν διαμορφωθεί αυτή η κατάσταση, τότε Εγώ θα σας απαλλάξω απ’ αυτό το φορτίο που κουβαλούσατε στη διάρκεια της ζωής σας στη Γη. Θα σας το ανταλλάξω μάλιστα μ’ ένα αιθερικό σώμα το οποίο θ’ ακτινοβολεί πιο ευαίσθητα το εσωτερικό σας φως και θα πάρει ακριβώς τη μορφή που αντιστοιχεί στο εσωτερικό Εγώ σας.

Γι’ αυτό λοιπόν να ομορφύνετε πνευματικά κι έτσι στον άλλον κόσμο θα έχετε πνευματική περιβολή που θα αντιστοιχεί στην αιώνια νιότη και άφθαρτη ομορφιά του πνεύματός σας, αφού θα γίνεται διαρκώς ωραιότερη, διαρκώς ευγενέστερη και όλο πιο διάφανη…

Γκ. Μαγερχόφερ

Η Ημέρα της Κρίσης και η Επιστροφή τού Χριστού

…Τα πάντα θα γίνουν παρανάλωμα της φωτιάς κι έτσι θα έρθει το τέλος. Οι άνθρωποι δεν θα ξέρουν πού να πάνε για να γλυτώσουν κι αυτό όχι μόνο στο δικό σας τόπο, αλλά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, γιατί θ’ αναφλεγούν τα υπάρχοντα αέρια. Όπως τον καιρό του Νώε οι άνθρωποι προκάλεσαν τον κατακλυσμό ανοίγοντας σήραγγες στη Γη, έτσι και σήμερα οι ίδιοι οι άνθρωποι φταίνε για την Κρίση που θα τους βρει….

… Όταν θα ‘ρθει η ώρα της Κρίσης, αυτή η τρομερή ώρα, που πρέπει ν’ αφήσω να έρθει, αφού δεν μπορώ να την εμποδίσω, γιατί ο άνθρωπος έχει την ελευθερία της βούλησής του, ας έχετε αυτήν την παρηγοριά στην καρδιά σας: Μονάχα λίγες μέρες είναι πραγματικά δύσκολες. Ύστερα θ’ αρχίσω την ανοικοδόμηση της Γης με τα παιδιά Μου, τους κλητούς Μου που θα έχω φύλαξει…

Γιοχάννα Χέντσελ αρ. 24 (1958)

Οι μαθητές της έσχατης εποχής

… Με σκοπό να μεταδώσουν την αλήθεια διαλέγω ανθρώπους που έχουν ισχυρή θέληση και επίσης μπορούν να υπερασπιστούν το Λόγο Μου και με λογικά επιχειρήματα. Επιπλέον επιλέγω ανθρώπους που δεν φοβούνται τον κόσμο ούτε τους ψεύτικους υπηρέτες Μου, που είναι θαρραλέοι μαχητές, προκειμένου να πολεμήσουν για Μένα με όπλο το στόμα τους, οπουδήποτε διαστρεβλώνεται η αλήθεια….

Μπ. Ντούντε Αρ. 4733

Η εκπαίδευση των μαθητών της έσχατης εποχής

… Επαναλαμβάνω ξανά και ξανά τις διδασκαλίες Μου, προκειμένου να σας εκπαιδεύσω να γίνετε ζωντανοί εκπρόσωποι του Λόγου Μου. Θα μπορείτε να δώσετε λογικές εξηγήσεις για τα πάντα και έτσι να κατατροπώσετε τον εχθρό πολεμώντας για Μένα και για τη βασιλεία Μου με όπλο το στόμα. Σας δίνω την ικανότητα να μιλάτε (ελεύθερα, μ’ ευφράδεια) και μάλιστα δεν θα σας ωθεί απλώς το Πνεύμα Μου να εκφράσετε τα λόγια Μου. αλλά συνάμα θα τ’ αφομοιώνετε και με τη νοημοσύνη σας και αυτή θα υποστηρίζει επίσης τις γνώσεις που της διοχέτευσε το Πνεύμα μέσω της καρδιάς….

…Θέλω να σας κάνω άξιους για την εργασία στον αμπελώνα Μου και γι’ αυτό πρέπει να έχετε γνώση σε κάθε θέμα. Γιατί οι αντίπαλοι θα σας επιτίθενται από όλες τις πλευρές θέλοντας να καταρρίψουν τις διδασκαλίες σας. Όμως ένας καλός δάσκαλος εξουδετερώνει κάθε αντίλογο που του αντιπαραθέτουν με εχθρικές προθέσεις. Μάλιστα ένας καλός δάσκαλος είναι ικανός και να πείσει τον αντίπαλο^. μάλιστα θα μεταδίδει όλο και ευρύτερα τη γνώση του, ακόμη κι αν επικρατούν αρνητικές προθέσεις και επίσης τον εμποδίζουν στη διδασκαλία του….

Αρ. 4565

Ο χρονικός ορίζοντας της έσχατης εποχής

… Θα τηρήσω το χρονικό όριο που έχω καθορίσει εδώ και αιωνιότητες και γι’ αυτό έχετε μόνο μία σύντομη περίοδο χάριτος μπροστά σας. Για σας θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αντέξετε από επίγεια άποψη, ωστόσο μπορεί να φέρει τη σωτηρία για λίγες μεμονωμένες ψυχές. Συνάμα οι δικοί Μου, που θα πρέπει να ζήσουν αυτήν τη δυσβάσταχτη εποχή, θα ωριμάσουν κάνοντας σημαντική πρόοδο αυτήν την περίοδο….

Αρ. 3917

Εκπλήρωση παράκλησης

…Στον καθένα θα δοθεί χωρίς εξαπάτηση ό,τι ζητάει στο Όνομά Μου, αν και βέβαια όχι μέσα σε μια μέρα, παρα λίγο – λίγο, ανάλογα με τη δύναμη και την αντοχή του….

«Δώρα του Ουρανού»

Η απέραντη αγάπη του Θεού

…Η απεριόριστη αγάπη Μου είναι η εξήγηση για όλα: για τη γέννηση της Πλάσης, για τη συνεχή ζωογόνηση και ανανέωσή της, για ην επίγεια πορεία σας και την καθοδήγηση της μοίρας σας από πλευράς Μου.

Συνάμα η αγάπη Μου είναι η εξήγηση για κάθε δεινό, για τις καταστροφές και για τη διάλυση, η οποία υπάρχει στη φύση. Εκτός αυτού, η αγάπη Μου είναι η αιτία για την αποσύνθεση και τη μεταμόρφωση της παλαιάς Γης, όταν έρθει η ώρα. Κι αυτή θα είναι όταν τα πλάσματά Μου δεν θ’ αναγνωρίζουν πια την αγάπη Μου και θα βρίσκονται πιο μακριά από ποτέ στο παρελθόν από Μένα….

Αρ. 6272

Πνευματικός αγώνας μέσα στον κόσμο

…Από τη στιγμή που το Πνεύμα Μου εκχυθεί στην καρδιά ενός ανθρώπου, τα εγκόσμια έχουν πια πάψει να τον δελεάζουν, μολονότι βρίσκεται ακόμη μέσα στον κόσμο και επίσης χρειάζεται να τα βγάλει πέρα εκεί όσο ζει στη Γη.

Ωστόσο υπάρχει διαφορά εάν ο άνθρωπος Με ξεχνάει για χάρη τού κόσμου, οπότε ο κόσμος και τα αγαθά του είναι γι’ αυτόν «ο θεός του» ή εάν τον θεωρεί απλώς σαν το τελευταίο σταθμό της δοκιμασίας του, οπότε δεν εκτιμά πια ιδιαίτερα τ’ αγαθά του κι ως εκ τούτου δεν εξαρτάται με την καρδιά του απ’ αυτά….

…Αλλά δεν μπορεί ούτε να δραπετεύσει από τον κόσμο, οφείλει να τον ξεπεράσει με το να μην εξαρτάται από τα αγαθά του. Κι αυτό γίνεται καθώς μπορεί εξίσου εύκολα να τα στερηθεί κι επιπλέον πρέπει να τα στερηθεί, όταν υπάρχει κίνδυνος να χαλαρώσει στον πνευματικό του αγώνα….

….Και απ’ αυτήν την Πηγή θα μπορείτε πάντοτε να αντλείτε δύναμη και να συνειδητοποιείτε ότι η Αγάπη Μου σας στηρίζει διαρκώς, ότι η Σοφία μαζί με την Αγάπη Μου τακτοποιεί και διευθύνει τα πάντα έτσι όπως είναι ωφέλιμο για τη σωτηρία της ψυχής σας. Εσείς πρέπει να έχετε εμπιστοσύνη στη Σοφία και στην Αγάπη Μου και να αφοσιωθείτε πλήρως σ’ Εμένα. Τότε θα πάψει κάθε έγνοια και θα δέχεστε τα πάντα από το χέρι Μου, γιατί ξέρετε ότι η Αγάπη Μου σας φροντίζει….

Αρ. 6775

«Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα ασθενής….»

…Χωρίς αγώνα δεν κατακτά κάποιος ισχυρή θέληση, διαφορετικά θα ήταν ένα χάρισμα που θα έπαιρνε χωρίς να τ’ αξίζει, αφού θα τον οδηγούσε υποχρεωτικά στην τελειοποίηση χωρίς να την επιδιώκει ο ίδιος. Ασφαλώς η παροχή δύναμης από τον Θεό είναι μια τέτοια χάρη, όμως κανείς πρέπει να τη ζητάει στην προσευχή του. επομένως όταν με την προσευχή Του ζητάει ενίσχυση της θέλησης, αυτό του αποφέρει δύναμη και χάρη, και η βούλησή του θα δυναμώσει, γιατί τότε ο άνθρωπος παρακαλεί τον Θεό να του δίνει βοήθεια, η οποία του παρέχεται τότε με κάθε πληρότητα.

Αρ. 2802

Η δύναμη της ζωντανής πίστης

…Πόσο βαθιά πρέπει να ’ναι η πίστη, ώστε ο άνθρωπος να καταφέρνει ό,τι θέλει; Για να έχει μία τέτοια δυνατή πίστη χρειάζεται να είναι τόσο στενά δεμένος μαζί Μου που να μη νιώθει πια ότι είναι ένα μεμονωμένο ον. Πρέπει να αισθάνεται ότι είναι ένα κομμάτι Μου, που δεν μπορεί να χωριστεί από Μένα και ως εκ τούτου τον πλημμυρίζει επίσης η δύναμη που εκπηγάζει από Μένα. Πρέπει να Μ’ αισθάνεται συνεχώς και διαρκώς δίπλα του, μάλιστα πρέπει να είναι τόσο βέβαιος πλέον για την παρουσία Μου, ούτως ώστε να σκέφτεται, να μιλάει και να ενεργεί με αυτήν την πεποίθηση.

Έχει τότε τη συναίσθηση ότι είμαι η ύψιστη Αγάπη, Σοφία και Παντοδυναμία και το πιστεύει επίσης με ακράδαντη πεποίθηση. Γι’ αυτόν το λόγο ξέρει ότι η ενέργειά Μου δεν έχει όρια κι άρα ούτε γι’ αυτόν τον ίδιο, αφού αισθάνεται μέρος του εαυτού Μου και πλημμυρισμένος από τη δύναμή Μου….

….Κι αυτή η ζωντανή πίστη γίνεται εφικτή μόνον όταν ενεργείτε πάντα μ’ αγάπη, καθώς έτσι παίρνετε δύναμη από Μένα για να ενεργείτε και μάλιστα να κατορθώνετε ακόμη και πράγματα που φαίνονται αδύνατα. Μια βαθιά πίστη μπορεί να κάνει τα πάντα. Όμως απαραίτητη προϋπόθεση είναι η παρουσία Μου κι αυτήν την εξασφαλίζετε μόνον όταν ενεργείτε μ’ αγάπη….

Αρ. 3717

Η αφοσίωση στον Θεό συνεπάγεται θεία ενέργεια

… Η αφοσίωση σ’ Εμένα ολοκληρώνεται, όταν καταφέρνετε ν’ αποδεσμευτείτε από επιθυμίες και πόθους κάθε λόγής, όταν οι λογισμοί σας περιστρέφονται μόνο γύρω από μένα, γύρω από την πνευματική τελείωσή σας και την υπηρεσία σας για Μένα και για τη βασιλεία Μου….

….Σας βεβαιώνω ότι τότε όντως θ’ αναθέσω στους αγγέλους Μου και στις φωτεινές οντότητες να φροντίσουν επίσης και για κοσμικές υποθέσεις σας, έτσι ώστε τα πάντα θα τακτοποιούνται όπως πρέπει, υπό την προϋπόθεση ότι έχει προηγηθεί αυτή η πλήρης αφοσίωση σ’ Εμένα. Γιατί αυτή Μου δίνει το δικαίωμα να σας αφήσω στα χέρια τους μαζί με τις εγκόσμιες υποθέσεις σας και έτσι επειδή είναι το θέλημά Μου, ενεργοποιείται η αγάπη του για σας. Δεν πρέπει να σας βαραίνει τίποτα, όταν έχετε δημιουργήσει πάλι τη σωστή παιδική σχέση μαζί Μου, την οποία είχατε κάποτε. Έτσι ό,τι κι αν σας συμβεί δεν πρέπει να σας στεναχωρεί, αλλά οφείλετε να τα αφήνετε αποκλειστικά σ’ Εμένα. Γιατί η παραμικρή αντίσταση αντιθέτως σημαίνει ότι ξεπροβάλλει πάλι η προσωπική σας βούληση, την οποία όμως οφείλετε να την υποτάξετε άνευ όρων σ’ Εμένα….

…Άρα έτσι μπορείτε εσείς οι άνθρωποι να κρίνετε μόνοι σας σε τι βαθμό ωριμότητας έχετε φτάσει, από το αν αισθάνεστε χωρίς δύναμη ή αν είσαστε εντελώς γεμάτοι με τη δύναμή Μου. Το τελευταίο θα το καταλάβετε, όταν βιώσετε για πρώτη φορά τη δύναμή Μου να ρέει μέσα σας, όταν θα Με νιώσετε τόσο κοντά σας που σας εγκαταλείπει κάθε αδυναμία και τότε αισθάνεστε σαν να έχετε αναγεννηθεί….

Αρ. 7003

Ενισχυμένη θέληση χάρη στο Χριστό

…Ο Ιησούς Χριστός πήρε πάνω του τις αμαρτίες του κόσμου και άρα και τη συνέπεια της αμαρτίας, την αδύνατη βούληση. Εξάλειψε την οφειλή εκείνων που αναγνωρίζουν τη θυσία Του κι επομένως τους δίνει πίσω την ενισχυμένη βούληση. Έτσι με τη δύναμή της μπορούν πλέον να ζουν σ’ αρμονία με το θέλημα του Θεού….

Αρ. 3213α

…. Η εξασθενημένη βούληση έχει δύναμη μόνο για να κάνει πράγματα που οδηγούν στον γκρεμό. Ένας άνθρωπος με αδύνατη θέληση παίρνει τη δύναμή του από κάτω, πράγμα που σημαίνει ότι εκμεταλλεύεται τη ζωτική του ενέργεια για κακές πράξεις και έτσι αυτήν την δύναμη ζωής τού την ενισχύει ο εχθρός του Θεού….

Αρ. 3213β

«Κανένας που προσκυνάει τον κόσμο δεν

μπορεί να κάνει δική του τη βασιλεία των Ουρανών»

…Ο άνθρωπος μπορεί να περάσει από τον κόσμο χωρίς να τον εντυπωσιάσει ιδιαίτερα, χωρίς να τον ποθεί με τις αισθήσεις του. Μπορεί να τον βιώσει κι ωστόσο να είναι κύριος του κόσμου. Αυτό είναι λοιπόν το καθήκον σας: να υπερβείτε τον κόσμο, προκειμένου να τελειοποιηθεί εδώ η ψυχή σας και να αποδεσμευτεί εκούσια από οτιδήποτε ανήκει στον κόσμο. Γιατί αυτή η αποδέσμευση συνιστά ταυτόχρονα αποδέσμευση από τον κύριο αυτού του κόσμου και προσανατολισμό προς το πνευματικό βασίλειο και το δικό του Κύριο….

Αρ. 5825

Τροφή για την ψυχή και θεϊκή φροντίδα για τα εγκόσμια

… Αυτά που προσφέρετε στην ψυχή σας τα κρατάει κι αυτό είναι το μοναδικό θεμέλιο για τη νέα ζωή της στο πνευματικό βασίλειο, είναι το μόνο κεφάλαιο που μπορείτε ν’ αξιοποιήσετε εκεί. Επανειλημμένα σας επισημαίνω ότι η επίγεια ζωή σας δεν θα κρατήσει πολύ και γι’ αυτό οφείλετε να σκεφτείτε σοβαρά για το μετέπειτα…. Είναι ανάγκη να προετοιμαστείτε για τότε, ούτως ώστε να βάλετε τα θεμέλια για μια καλή μοίρα για την αιωνιότητα. Γι’ αυτό ζήστε τη ζωή σας με ανιδιοτελή αγάπη και να Με σκέφτεστε συχνά. Να επιδιώκετε συνειδητά το δεσμό μαζί Μου και να Με παρακαλείτε να σας παραστέκομαι και έτσι δεν χρειάζεται πια να νοιάζεστε για τα εγκόσμια, αφού θα τα φροντίζω Εγώ για σας….

Αρ. 4535

Η απώλεια υλικών αγαθών

…Εγώ ξέρω πού είναι τρωτός ο κάθε ένας και αναγκαστικά του ανοίγω τέτοιες πληγές που του περνάει η επιθυμία για την ύλη και τον θεραπεύουν από τη δηλητηριώδη αρρώστια αυτού του κόσμου….

…Πρέπει να το θέλετε ελεύθερα από μόνοι σας να γίνετε μακάριοι, πρέπει να το επιθυμείτε με την καρδιά σας να ενωθείτε μαζί Μου, τον Πλάστη και προαιώνιο Πατέρα σας. Τότε θα εκπληρώσετε αυτόβουλα και το θέλημά Μου, που είναι να μετατρέψετε τη φιλαυτία και την αγάπη για τον κόσμο σε ανιδιοτελή αγάπη για το συνάνθρωπο. Τότε θα αναζητάτε πνευματικά πλούτη και ως εκ τούτου δεν θα χρειάζεται να φοβόσαστε το Τέλος ούτε την απώλεια υλικών αγαθών, που θα φέρει η μελλοντική εποχή των στερήσεων.

Εγώ ξέρω τι θέλω να διατηρήσω και τι ν’ αφήσω στην κατοχή τού καθενός, όμως εσείς δεν το ξέρετε. Γι’ αυτό οφείλετε να προετοιμαστείτε για την προοπτική να χάσετε τα πάντα κι ωστόσο θα σας μείνει ένας πλούτος που είναι αιώνιος κι ούτε μπορεί κανείς να σας τον πάρει ποτέ. Να νοιάζεστε λοιπόν μόνο για τα πνευματικά αγαθά στο εξής κι έτσι θα βιώσετε πάνω σας αδιάλειπτα την καλοσύνη και την ευσπλαχνία Μου, την σταθερή φροντίδα και την πατρική αγάπη Μου. Και αυτή θα σας δίνει μόνιμα ό,τι χρειάζεστε και ποτέ δεν θα σας αφήσει στην ανάγκη, αφού θέλετε να είσαστε δικοί Μου. Επομένως δεν χρειάζεται να φοβάστε καθόλου το μέλλον, αφού δεν είναι δυνατόν να χάσετε πια τίποτα αφού έχετε κερδίσει τα πάντα….

Αρ. 5100

Δυναμική δημόσια μαρτυρία χωρίς φόβο

… Σας περιμένουν εξαιρετικά ταραγμένοι καιροί και τότε ορισμένοι άνθρωποι θα νιώσουν την παρόρμηση να κηρύξουν το Λόγο του Θεού και να διαφωτίσουν την ανθρωπότητα για τη λανθασμένη πορεία της, μα θα εισπράξουν δριμείες επιπλήξεις από τους έχοντες την εξουσία. Ως αποτέλεσμα στη συνέχεια θα μπορούν μόνο με απόλυτη μυστικότητα να εργάζονται για τον Θεό, αφού δεν θα τολμούν πια να μιλήσουν δημοσίως.

Κι εν τούτοις μόνο έτσι θα σημειώνεται επιτυχία, καθότι μόνο μία δυναμική εμφάνιση μπορεί να πείσει για την αλήθεια των λόγων τους. Γι’ αυτό θα πρέπει ο καθένας να μιλάει για τον Θεό και τη δράση Του χωρίς δειλία και φόβο. Θα πρέπει να υποστηρίξει ανοιχτά το Όνομά Του, αφού γι’ Αυτόν αγωνίζεται. Θα πρέπει να πάρει θέση εντελώς ανοιχτά γι’ αυτό το ζήτημα. Μονάχα τον Θεό χρειάζεται να φοβάται και αγνοώντας τον κίνδυνο από την πλευρά του κόσμου να υποστηρίξει όλο ζήλο ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο λυτρωτής της ανθρωπότητας, γιατί το πνεύμα διαχωρίζεται εντελώς από κάθε εγκόσμιο….

…Κι όπου στρατηλάτης είναι ο Ίδιος ο Θεός, ο πόλεμος λήγει πάντα με μία νίκη. Γιατί δίνει δύναμη σ’ εκείνους που μάχονται για το Όνομά Του, ούτως ώστε θα μιλούν σαν να έχουν αγγελική λαλιά^. θα κηρύσσουν τα πάντα για τη δόξα του Θεού χωρίς να φοβούνται κανέναν κόπο, προκειμένου να διαδώσουν τη θεϊκή διδασκαλία, ούτως ώστε να αφυπνιστεί η ανθρωπότητα και να παρακαλέσει τον Θεό έστω την τελευταία ώρα να την φωτίσει….

Αρ. 1554

…Μάθε να χρησιμοποιείς τα όπλα της αγάπης που προσεύχεται για τον άλλον, που συγχωρεί τον εχθρό και στον αντίπαλο ή στον αμαρτωλό βλέπει μόνο έναν πλανημένο συνάνθρωπο! Να του συμπεριφέρεσαι όπως σ’ έναν άρρωστο… Ακόμη κι αν είναι κακόβουλος κι αδιόρθωτος, εσύ να μην εξοργίζεσαι….

«Φύλλα ζωής»

Στροφή από την εξωτερικότητα στην εσωτερικότητα

… Θέλω να είμαι ο μόνος που λαχταράτε να έχετε κοντά σας, ώστε στην καρδιά σας να μην υπάρχει χώρος για κάτι άλλο…. Θέλω να είσαστε πρόθυμοι να θυσιάσετε καθετί εγκόσμια για Μένα και για την παρουσία Μου, ώστε οι σκέψεις σας να ‘ναι ελεύθερες από τα εγκόσμια πράγματα που είναι αντίθετα σ’ Εμένα. Και καθετί υλικό είναι πνεύμα ενάντιο σ’ Εμένα.

…Πέραν αυτού θέλω ν’ αποφεύγετε όσο γίνεται τα ανθρώπινα έθιμα, γιατί μ’ αυτά βλάπτετε τον εαυτό σας, καθώς έτσι μειώνετε την αγάπη και τη χάρη που σας παρέχω, γιατί στην καρδιά σας υπάρχει ακόμη χώρος για άλλη σκέψη εκτός από Μένα. Πνευματικά κι αληθινά οφείλετε, αντιθέτως, να Με πλησιάζετε και τότε θα σας βλέπω μ’ ευαρέσκεια και εσείς οι ίδιοι τότε θα συναισθάνεστε την ευλογία που σας φέρνει ένας τέτοιος εγκάρδιος δεσμός μαζί Μου, καθώς θα νιώθετε την παρουσία Μου και τη μακαριότητα που σας φέρνει. Μα παρ’ όλη τη μακαριότητα θα μένετε βαθιά ταπεινοί, επειδή έχετε συνείδηση του πόσο εξαιρετική χάρη σάς δίνεται, καθώς έρχομαι να κατοικήσω στην καρδιά σας. Και η ταπεινοσύνη θα είναι ο λόγος που θ’ αυξάνεται ακόμη περισσότερο η χάρη….

Αρ. 3968

Αντεπιχειρήματα κι αμφιβολίες

…Μην αφήνετε αντεπιχειρήματα, τα οποία προδίδουν το πνεύμα του εχθρού Μου, να σας βάλλουν σ’ αμφιβολίες, γιατί πρόθεσή τους είναι να υπονομεύσουν την αλήθεια των Λόγων Μου που τους φέρνετε. Γι’ αυτό θα σας πολεμήσουν, θα θελήσουν να σας στιγματίσουν σαν ψεύτες και φαντασιόπληκτους, που έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι ακούν τη Φωνή Μου. Θα σας βομβαρδίζουν τόσο πολύ προσπαθώντας να σας πείσουν, που θα κλονιστείτε και θα σας βασανίσουν φρικτές αμφιβολίες, αλλά Εγώ θα τις εξανεμίζω κάθε φορά μέσω του Λόγου Μου, καθότι ακούω κάθε διάλογο….

… Επομένως μπορείτε ξένοιαστα κι άφοβα ν’ αντιμετωπίσετε κάθε σχετική ερώτηση. Ποτέ δεν χρειάζεται να φοβηθείτε ότι σας αφήνω χωρίς βοήθεια. Δεν χρειάζεται ούτε να φοβηθείτε κάποια ερώτηση, γιατί θα γνωρίζετε ανεξαίρετα τη σωστή απάντηση και αληθινά καλύτερα από τους ερωτώντες. Έτσι τελικά θα διδάσκονται από σας, έστω κι αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν….

Αρ. 4422

Ο Χριστός μόνιμος συνοδός

 

 

…Θέλω να σας συνοδεύσω κάθε ώρα και στιγμή και να είμαι ο συνοδός που εμπιστεύεστε μ’ απόλυτη βεβαιότητα. Θέλω να διακρίνω την αγάπη σας από το γεγονός ότι δεν κάνετε τίποτα χωρίς να Με παρακαλέσετε προηγουμένως για την ευλογία και τη συνδρομή Μου. Θέλω να Με συμβουλεύεστε για κάθε εργασία σας, να σας καθοδηγώ και να σας κατευθύνω σε κάθε δρόμο σας.

Θέλω να Μου προσφέρετε θυσία χρόνο κι εσωτερική γαλήνη για να κάνετε διάλογο μαζί Μου. Θέλω να είμαι η αρχή και το τέλος σας. θέλω να μοιράζομαι μαζί σας τη χαρά και τον πόνο^. συνεχώς θέλω να ποθείτε την παρουσία Μου και να νοσταλγείτε την αγάπη Μου. Και εάν με τη θέλησή σας αναζητάτε διαρκώς την επαφή μαζί Μου, κι Εγώ τότε σας κατακτώ ολοκληρωτικά και φέρνω στις καρδιές σας την ειρήνη….

Αρ. 1619

Ενδοσκόπηση

…Ενδοσκόπηση σημαίνει ν’ αποσύρεις στο εσωτερικό σου τις ακτίνες της βούλησής σου. και αυτοέλεγχος σημαίνει να εξετάζεις με την αγάπη σου για Μένα τις ακτίνες της βούλησης, αν κατευθύνονται όλες προς Εμένα….

«Δώρα του Ουρανού»

«Η βασιλεία των Ουρανών χρειάζεται βία και μόνος όποιος χρησιμοποιεί βία την κάνει δική του….»

 

 

Αυτά τα λόγια έχουν ειπωθεί για τους ανθρώπους των εγκοσμίων, αφού ακριβώς αυτοί μόνο με χρήση βίας κατορθώνουν ν’ απελευθερωθούν από τον έως τώρα κύριό τους. Μα για τους άλλους ισχύουν τα λόγια: «Ο ζυγός Μου είναι απαλός και το φορτίο Μου ελαφρύ…» Αλλά για να ισχύουν, πρέπει ο άνθρωπος να έχει ξεπεράσει τον κόσμο και τους πειρασμούς του και τότε δεν θα νιώθει πια τόσο βαρύ το φορτίο του, θα του φαίνεται πολύ εύκολο να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του Θεού. Γιατί έχει ήδη δεσμό μαζί Του και προχωράει συνειδητά στο δρόμο που οδηγεί στο πνευματικό βασίλειο, αφού έχει ήδη κάνει τον αγώνα του με τον κόσμο κι έχει πετύχει ν’ αλλάξει διαμονή…. Έτσι έχει μείνει πια πίσω ο εδώ κόσμος, ενώ το βασίλειο του Θεού έχει πάρει την πρώτη θέση. Ως εκ τούτου τον άνθρωπο δεν τον πιέζει πια κανένα υπέρβαρο φορτίο κι επομένως μπορεί να ακολουθήσει πια την επίγεια πορεία του σχεδόν χωρίς βάρη, με απαλό ζυγό και ελαφρύ φορτίο! Κι αυτός ο δρόμος οδηγεί στον προορισμό του….

Αρ. 7361

Πότε πείθεται ο συνομιλητής

…(Το να πειστεί) ο συνομιλητής εξαρτάται από τη θέλησή του, αν τον ενδιαφέρει στα σοβαρά η αλήθεια ή αν θέλει απλώς να επιβάλλει το εγώ του. Εάν διαπιστώνετε το δεύτερο, τότε πάψτε να τον διαφωτίζετε, γιατί εάν δεν υπάρχει η βούληση, η αλήθεια δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αποδεκτή ή να τον αγγίξει….

Αρ. 8425

Δύναμη για τους δύσκολους καιρούς

…Όλοι εσείς δεν έχετε ιδέα τι πακτωλό χάρης απολαμβάνετε, αφού ο εχθρός Μου δεν μπορεί να σας προσεγγίσει όσο βρίσκεστε σ’ επαφή μαζί Μου, όσο διαβάζετε το Λόγο Μου και είσαστε υπό την επίδρασή του…. Γι’ αυτό μπορείτε να θεωρείτε τον εαυτό σας ευτυχή όλοι εσείς που λαμβάνετε το Λόγο Μου άμεσα ή έμμεσα. Γιατί όσο διαρκεί αυτό είσαστε σε στενή επαφή μαζί Μου, πράγμα που σημαίνει πάντοτε παροχή πνευματικής δύναμης. Και το μεν σώμα την αισθάνεται σε μικρότερο βαθμό, αλλά τόσο περισσότερο η ψυχή, με αποτέλεσμα την τελειοποίησή της επί Γης….

… Κι αφού τώρα ξέρετε ότι σας παρέχω πλούσια έλεος μέσω του Λόγου Μου που σας δίνεται άνωθεν, μπορείτε να θεωρείτε τον εαυτό σας ευτυχή που σας επιτρέπεται να συμμετέχετε σε μία πράξη αγάπης και ευσπλαχνίας. Γιατί σας μεταδίδεται η πιο ανόθευτη αλήθεια και θα σας κάνει ικανούς να αντεπεξέλθετε στους επόμενους δύσκολους καιρούς, καθώς σας διοχετεύω συνεχώς δύναμη, εφόσον ακούτε το Λόγο Μου και βυθίζεστε μέσα του….

….Συνειδητοποιείστε, συλλάβετέ το ότι έχετε σύνδεση μαζί Μου…. Μπορείτε να λάβετε γνώση από πνευματικά μυστήρια, από το προαιώνιο σχέδιό Μου για τη σωτηρία, κι επιπλέον σας έχουν γίνει κατανοητά πολλά που παλιότερα σας προκαλούσαν ερωτηματικά. Μπορείτε να αποκτήσετε ζωντανή πίστη, καθώς ο Λόγος Μου σας έχει διδάξει αδιάλλειπτα την αγάπη….

…. Ο Λόγος Μου αγγίζει τις καρδιές μόνον όταν χάρη σε μία ζωή μ’ αγάπη έχουν ανοίξει για την ακτινοβολία της Αγάπης Μου. Αλλά τότε ο άνθρωπος βιώνει μία ζωή πλούσια σε χάρη και ελέη και φτάνει οπωσδήποτε επί Γης στον προορισμό του: την ένωση μαζί Μου, που είμαι η Ίδια η Προαιώνια Αγάπη….

Αρ. 8665

Οδηγίες για την εργασία στον αμπελώνα

…Να μην έχετε αντίσταση ούτε φόβο να μιλήσετε, όταν σας προκαλούν με επιχειρήματα ανθρώπινης, εγκεφαλικής σοφίας, προκειμένου να σας βγάλουν εκτός μάχης ή για να υπονομεύσουν αυτά που τους διδάσκετε. Το μόνο που χρειάζεται τότε είναι να συνδεθείτε ολόψυχα μαζί Μου και θα μπορέσετε να αποστομώσετε ακόμη και τον καλύτερο ομιλητή. Γιατί τότε είμαι Εγώ που εκφράζομαι μέσα από σας και ασφαλώς κανένας δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος Μου.

Αφήστε το πνεύμα σας να σας κατευθύνει κι αυτό θα σας καθοδηγήσει σωστά, θα σας οδηγήσει να κάνετε και να μιλάτε σωστά, και θα βάλει τάξη στις σκέψεις σας. Γιατί όταν αναθέτω σε κάποιον να διδάξει για Μένα, του δίνω παράλληλα τη βοήθειά Μου να το κάνει σωστά, δεδομένου ότι θέλω να διαδίδεται η Αλήθεια….

Αρ. 4730

Πρόωρος θάνατος

… Μόνον Εγώ ξέρω πώς είναι η καρδιά του κάθε ανθρώπου και Εγώ μόνο ξέρω εάν είναι για το καλό του να τον βοηθήσω στην επίγεια ζωή του ή εάν είναι καλύτερο για την ψυχή να περάσει πρόωρα στον άλλον κόσμο, αφού δεν βρίσκει πια το δρόμο που θα τη φέρει σ’ Εμένα….

Αρ. 8128

Σεισμοί και ηφαίστεια

…Να ξέρετε ότι από πνευματική σκοπιά τα ηφαίστεια δεν είναι άλλο από ασφαλιστικές δικλείδες για την οργή και την αγριότητα της κόλασης!

«Δώρα του Ουρανού»

Γνώση και επίγνωση

…Ένας πνευματικά αφυπνισμένος άνθρωπος θα πρέπει να μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στη γνώση και στην επίγνωση. Δεν πρέπει να εξισώνει την εγκεφαλική γνώση με την επίγνωση κι επιπλέον οφείλει να γνωρίζει ότι για τη σωστή επίγνωση απαιτείται ένας μεγάλος βαθμός αγάπης….

Αρ. 8025

Ο Θεός είναι ζηλότυπος

… Όταν κάποιος μπορεί να Με ξεχάσει για χάρη τού κόσμου, παρ’ όλα όσα έχω κάνει γι’ αυτόν εδώ και αιωνιότητες, αληθινά, λόγω της απιστίας του δεν θα τον αναζητήσω πια, παρά θα τον αφήσω να πάει και να πέσει όπου θέλει…. Κοίτα, Εγώ είμαι ένας πάμπλουτος γαμπρός που κάνω πρόταση γάμου και δέχομαι πρόταση γάμου. Όπου όμως κάνω πρόταση γάμου, είμαι γεμάτος ζηλοτυπία κι αλίμονο σ’ εκείνους που απορρίπτουν το χέρι Μου!

Και όπου ζητούν το χέρι Μου είμαι συγκρατημένος και εξετάζω προσεκτικά τους μνηστήρες, να δω αν φορούν γαμήλια περιβολή… Αλίμονο σ’ εκείνους που απλώνουν το χέρι τους για Μένα, αλλά είναι γεμάτο με τη βρωμιά του κόσμου, γιατί θα τους κτυπήσει σκληρά η δικαιοσύνη Μου! Γιατί όποιος φοβάται τον κόσμο περισσότερο από Μένα, δεν αξίζει να Με έχει!

«Δώρα του Ουρανού»

Τι εννοείται ως πίστη;

….Ποτέ δεν θα αποκτήσει ο άνθρωπος πνευματική γνώση με νοητική προσπάθεια του νου του. Ο νους μπορεί βέβαια να συλλογιστεί διεξοδικά τη γνώση που παρέλαβε η καρδιά του και να λάβει θέση σχετικά, κι εφόσον κυριαρχεί η αγάπη μέσα στον άνθρωπο ο νους του δεν θα είναι ενάντιος. Θα κάνει δεκτή τότε την πνευματική γνώση, ακόμη κι αν την έχει παραλάβει από κάποιον άλλον γιατί η αγάπη του του δίνει το φως της επίγνωσης. Γι’ αυτό να ξέρετε ότι δεν υφίσταται ζωντανή πίστη δίχως αγάπη….

Αρ. 8640

Η τελευταία απόφαση στο διωγμό της πίστης

…. Ο τελικός διωγμός των πιστών θα φέρει το διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπων, γιατί στον τελικό πόλεμο κατά της πίστης θα αποδειχτεί ποιος έχει ζωντανή πίστη και ποιος όχι. Γιατί οι τύποις χριστιανοί θα εγκαταλείπουν την πίστη τους δίχως δεύτερη σκέψη, αφού δεν είχαν καμία στην πραγματικότητα. Απλώς εξωτερικά, για το θεαθήναι, ήταν μέλη μίας οργάνωσης, η οποία όμως θα καταρρεύσει εκ των έσω, όταν θα χρειαστεί να παρθεί η τελική απόφαση (υπέρ ή κατά του Χριστού)….

Αρ. 8699

Η αποδοχή της αλήθειας

… Είναι ασυνήθιστο ένα τέτοιο καθήκον, το να πρέπει κάποιος να διδάξει ανθρώπους που και οι ίδιοι ασχολούνται με τη διδασκαλία των άλλων^. παρ’ όλα αυτά είναι απαραίτητο να λάβουν κι εκείνοι γνώση σχετικά με την δράση του Θεού στη Γη την εποχή του τέλους. Εάν έχουν καλή θέληση, δεν θ’ αποκρούσουν μία γνώση, η οποία αναντίρρητα πρέπει να χαρακτηριστεί πολύ βαθιά και εμπεριστατωμένη και ως εκ τούτου δεν μπορεί ν’ απορριφθεί με τη δικαιολογία ότι πρόκειται για προσωπικό πνευματικό προϊόν ενός ανθρώπου. Και οι απεσταλμένοι του Θεού έχουν κληθεί να προσφέρουν διαφώτιση σε κάθε κύκλο ανθρώπων, να κτυπήσουν όλες τις πόρτες και να μεταδώσουν φως όπου υπάρχει σκοτάδι….

Αρ. 4396

Ο κίνδυνος της έπαρσης

…Ο εχθρός Μου έχει μεγάλη εξουσία στα τέλη των καιρών, παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί ποτέ να σας πιέσει να τον ακολουθήσετε με τη βία, εφόσον εκζητάτε Εμένα και το Βασίλειό Μου. Όμως να προφυλάγεστε από την έπαρση, να μένετε βαθιά ταπεινοί και να μην αλαζονεύεστε απέναντι στους συνανθρώπους σας που οφείλετε να βοηθήσετε, και τότε θα σκέφτεστε επίσης σωστά. Γιατί θα σας φωτίζει λαμπερά το φως της επίγνωσης, ούτως ώστε θα αντιλαμβάνεστε κάθε πλανερή σκέψη που θα ‘θελε υστερόβουλα να σας μεταδώσει ο αντίθεος. Όποιος είναι δικός Μου αναγνωρίζει τις μηχανορραφίες του, ενώ όποιος δεν τον αναγνωρίζει έχει αποξενωθεί από Μένα εξαιτίας της έπαρσής του, αφού ο κάθε καλόβουλος άνθρωπος που αναζητάει Εμένα ως την αιώνια Αλήθεια, μπορεί να τον αναγνωρίσει…..

Αρ. 4096

Προϋποθέσεις για τη θητεία

…Για να γίνει κάποιος εργάτης του Κυρίου, δηλαδή ένας επίγειος υπηρέτης που έχει λάβει από Μένα τις εντολές Του, απαιτούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Πρέπει να περάσει από δοκιμασίες της θέλησης και της πίστης του, προκειμένου ν’ αποδείξει την καταλληλότητά του. Επιπλέον για να Με υπηρετήσει πρέπει να μυηθεί στο αιώνιο σχέδιό Μου για τη σωτηρία των πλασμάτων Μου, επομένως χρειάζεται ένα φωτισμένο πνεύμα που να μπορεί να Με ακούει κάθε ώρα. Πέραν τούτου απαιτείται να υποτάσσεται εντελώς στη βούλησή Μου. Δεν επιτρέπεται να έχει τα δικά του θέλω, αλλά να εκτελεί το θέλημα του Κυρίου του ως υπηρέτης του.

Άρα έτσι είναι πνευματικά ο εκπρόσωπός Μου στη Γη, καθώς υποτάσσοντας τη θέλησή του έχει υιοθετήσει πλήρως τη δική Μου, δηλαδή τρόπο τινά φέρει μέσα του το θέλημά Μου.

Συνάμα πρέπει να απεχθάνεται το κακό επειδή είναι κακό, να επιδιώκει το καλό επειδή είναι καλό και να ποθεί την αλήθεια, αφού διαφορετικά δεν έχει ούτε για Μένα πόθο.

…Συνεπώς ένας πιστός εργάτης παραλαμβάνει τις οδηγίες Μου και τις εκτελεί. Ένας άπιστος εργάτης όμως, εάν Μου αρνηθεί έστω μία φορά τις υπηρεσίες του, δεν πρόκειται ποτέ πια να λάβει εντολή από Μένα. Άρα έχει αποχωρήσει από την υπηρεσία Μου κι ως επακόλουθο πέφτει στα χέρια της αντίθεης δύναμης, η οποία τον χειρίζεται με παρόμοιο τρόπο, αλλά με σκοπό να τον αποξενώσει για πάντα από Μένα. Ο εχθρός Μου έχει μεν μεγάλη εξουσία, όμως σε καμία περίπτωση πάνω σ’ έναν άνθρωπο που Με εκζητεί ευσυνείδητα….

…Ένας που έχει έπαρση στα πνευματικά θέματα, δεν είναι ικανός να ξεχωρίσει τη δική Μου δράση από του εχθρού Μου, καθότι έχει ήδη υποκύψει στον αντίπαλο, ο οποίος τον τυφλώνει με κάθε τρόπο…. Και αυτή η σχέση μαζί του γίνεται έκδηλη, καθώς μιλάει επιθετικά και με έπαρση, εκτοξεύει κατηγορίες όλο μίσος, ενώ παράλληλα επιδεικνύει φαινομενική ανωτερότητα και ευγένεια. Γενικά η πορεία του στη ζωή δεν συμφωνεί με το θέλημά Μου κι επιπλέον είναι μόνιμα τυραννικός απέναντι στους συνανθρώπους του, καθώς προσπαθεί να επιβάλλει τη θέλησή του εκεί που θα ’πρεπε ν’ αποφασίζει κανείς με την ελεύθερη βούλησή του….

Αρ. 4912

Ο μοναδικός «προστάτης άγιος»

…Ψάξτε σε κάθε ευαγγέλιο, σε όλους τους Αποστόλους και τους άλλους δασκάλους του Λόγου Μου, και δείξτε Μου έστω ένα σημείο που σας λέει να έχετε εκτός από Μένα και ορισμένους «προστάτες άγιους». Αντίθετα, το ευαγγέλιο λέει: «Ελάτε όλοι σ’ Εμένα, όσοι είσαστε καταπονημένοι και θλιμμένοι κι Εγώ θα σας ανακουφίσω»! Σε αυτήν την πρόσκληση εξαιρείται έστω κι ένας ή κάποιον τον αφήνω υπό την προστασία των αγγέλων; Ασφαλώς όχι! Αυτά που λέγονται εκεί ισχύουν για όλο το άπειρο και για όλη την αιωνιότητα!

…Όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι προσκυνούν την εικόνα ενός προστάτη αγίου, που βέβαια είναι μία αδιαίρετη οντότητα, πώς να γίνει κι αυτός κομματάκια για να μοιράσει τη χάρη του σε όλες τις εικόνες και να προλάβει να δώσει τη βοήθειά του εγκαίρως; Ή νομίζετε ότι ένα πνεύμα μπορεί να είναι συγχρόνως πανταχού παρόν; Αυτό το μπορεί ασφαλώς το Αιώνιο Πνεύμα, αφού τα πάντα είναι μέσα Του! Αλλά ένα δημιουργημένο πνεύμα δεν θα το μπορεί ούτε στους αιώνες των αιώνων, για το λόγο ότι σε σχέση μ’ Εμένα είναι απλώς ένα πεπερασμένο πνεύμα.

….Άλλωστε όποιος θέλει να Με βρει, ας έρθει και θα Με βρει πάντοτε κατ’ οίκον και μάλιστα σαν να μην είχα τίποτα άλλο να κάνω από το να υπηρετήσω αποκλειστικά τον καλεσμένο Μου που Μ’ αναζητεί. Επομένως να έχετε εμπιστοσύνη και να στηρίζεστε επάνω Μου! Γιατί είμαι ένα γερό θεμέλιο! Όποιος κτίζει το σπίτι του σ’ αυτό το θεμέλιο, δεν θα πάθει ζημιά στο σπίτι του στον αιώνα τον άπαντα! Γιατί όταν κάποιος παίρνει τα υλικά από Μένα, τα έχει ζωντανά, όπως Εγώ είμαι ο μοναδικός Ζων και δίνω τη Ζωή στον καθένα που την αναζητεί σ’ Εμένα.

«Δώρα του Ουρανού»

Παραβολές για τη θεογνωσία και την αυτογνωσία

…. Αυτό που συμβαίνει με την πνευματική τελειοποίηση στην αιώνια ζωή, είναι ότι ποτέ ένα πνεύμα δεν θα φτάσει σ’ ένα στάδιο, όπου θα μπορεί να πει: τώρα έχω τα πάντα! Βέβαια κάθε μακάριο πνεύμα θα έχει πάντοτε σε τέλειο βαθμό όλα όσα μπορεί να έχει, κι ωστόσο, ταυτόχρονα θα έχει επίσης μόνιμα μία αιώνια έλλειψη, την οποία δεν θα μπορεί ποτέ να κορέσει πλήρως. Κάθε τέλειο πνεύμα θα είναι όμοιο μ’ Εμένα, όπως ο ένας αδελφός με τον άλλον αδελφό, κι ωστόσο ποτέ στην αιωνιότητα δεν θα φτάσει στην δική Μου πληρότητα.

Μπορεί μεν να φτάσει τον Υιό, αφού λέγεται: «Θα κάνετε ακόμη μεγαλύτερα πράγματα απ’ ό,τι Εγώ»! Ομοίως μπορεί να φτάσει τον Πατέρα, αφού είναι γραμμένο: «Οφείλετε να γίνετε τέλειοι όπως ο Ουράνιος Πατέρας σας». Αλλά ο Πατέρας και ο Υιός ως μία τέλεια ενιαία μοναδική Οντότητα, έχουν εντός Τους το Άγιο Πνεύμα, το οποίο είναι Θεός άγιος, άγιος, άγιος, και είναι η καθαυτό Θεία Ζωή στον Πατέρα όπως και στον Υιό, οι οποίοι είναι τελείως Ένα, και η Ζωή κάθε ζωής, το Φως κάθε φωτός, η Δύναμη κάθε δύναμης, η Εξουσία κάθε εξουσίας, η Αγάπη κάθε αγάπης, η Σοφία κάθε σοφίας, το Βάθος κάθε βάθους, η Μεγαλοσύνη κάθε μεγαλοσύνης, η Αιωνιότητα της αιωνιότητας και η Απειροσύνη της απειροσύνης σε όλα τα πράγματα και τα όντα του απείρου….

«Δώρα του Ουρανού»

Η σημασία της αλήθειας και της τυφλής πίστης

…Ο άνθρωπος στέκεται μπροστά σ’ ένα σταυροδρόμι, όταν του προσφέρεται πνευματική γνώση, καθώς μπορεί να την αποδεχτεί ή να την απορρίψει. Αλλά για ν’ αποφασίσει σωστά πρέπει να ενεργοποιηθεί η βούλησή του. ….Κατά πρώτον πρέπει να θέλει να πιστέψει και μετά, χάρη σε μία ζωή μ’ αγάπη, να καταστεί ικανός να μάθει να ξεχωρίζει την αλήθεια από την πλάνη. Γιατί ποτέ δεν πρέπει να πιστέψει την πλάνη και γι’ αυτό έχει το δικαίωμα ν’ απορρίψει ό,τι δεν μπορεί να υιοθετήσει, υπό την προϋπόθεση ότι η στάση του είναι σοβαρή και δεν αντιτάσσεται συλλήβδην σε κάθε πνευματική γνώση που του προτείνεται.

Για να μπορεί κάποιος να πιστέψει, προϋποτίθεται ότι θέλει να πιστέψει. Αλλά μία τυφλή πίστη δεν είναι άξια επαίνου. Μία τυφλή πίστη δεν ευαρεστεί τον Θεό, αφού αποδεικνύει αδιαφορία για την αλήθεια και τη σωστή επίγνωση. Ο άνθρωπος οφείλει να χρησιμοποιεί τη νοημοσύνη του, αλλά όχι μόνον αποκλειστικά αυτήν, μα να ρωτάει και την καρδιά του. Κι αυτό σημαίνει ότι έχει χρέος να δώσει προσοχή και στην αίσθησή του επίσης. Γιατί μέσα από την καρδιά θα εκφραστεί Αυτός, τον Οποίον δυσκολεύεται ο άνθρωπος να πιστέψει, αλλά Αυτός επιβραβεύει τη θέλησή του, όταν είναι καλή και έχει το σωστό προσανατολισμό….

Αρ. 6925

Κάλεσμα συμμετοχής στο έργο της λύτρωσης

…Αυτό είναι το μεγάλο καθήκον του κάθε ανθρώπου στη Γη: κατ’ αρχάς να κάνει τον εαυτό του άξιο να επικοινωνεί εγ-κάρδια μαζί Μου και ύστερα να εργαστεί για Μένα επί Γης και να συμμετάσχει στο έργο της λύτρωσης. Γιατί ο σκοπός είναι να μάθουν και οι συνάνθρωποί του ποιο είναι το καθήκον τους στη Γη, ώστε να μην έχουν ζήσει μάταια την επίγεια ζωή τους, αλλά να ελευθερωθεί το πνεύμα τους μετά από ένα ατελείωτο διάστημα σε κατάσταση δέσμευσης.

…Όποιος λοιπόν έχει πάρει την απόφαση να υπηρετήσει εργαζόμενος στον αμπελώνα Μου, έχει επίσης χρέος να εργαστεί με όλες του τις δυνάμεις στη θέση που τον έχω τοποθετήσει. Οφείλει να περιμένει πάντοτε τις οδηγίες Μου, τις οποίες θα αισθανθεί μέσα του, εάν δεν τις ακούει μέσω του εσωτερικού Λόγου. Γιατί ο καθένας τοποθετείται στη θέση εκείνη όπου μπορεί ν’ αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις δυνάμεις του….

…Και χρειάζεται να γίνει πολύ δουλειά σε μικρή κλίμακα εδώ κι εκεί, επειδή αυτή έχει την ευλογία Μου, και γι’ αυτό δεν πρέπει κανένας ν’ αποφεύγει τον κόπο αυτόν.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα δεν το αποφασίζει η θέλησή σας μόνη της, από τη στιγμή που έχει αφοσιωθεί σ’ Εμένα….

Αρ. 6731

Πλήρης αφοσίωση προϋπόθεση για την εκπλήρωση μίας αποστολής

…Θα βάζω ανελλιπώς το θέλημά Μου μέσα στην καρδιά σας, σε σας που είσαστε πρόθυμοι να Με υπηρετήσετε….

…Συνεπώς, προϋπόθεση για να ευλογήσω τη δράση σας είναι να συνδέεστε μαζί Μου με τις σκέψεις, την προσευχή και πράξεις αγάπης κι επιπλέον να καταπιάνεστε με οποιαδήποτε εργασία μόνο αφού έχετε πρώτα συνδεθεί έτσι μαζί Μου. Κάθε μία ημέρα πρέπει ν’ αρχίζει και να τελειώνει με αφιέρωση σ’ Εμένα. Πάντοτε πρέπει να ζητάτε τη συμβουλή και τη βοήθειά Μου. Δεν πρέπει ν’ ασχολείστε με καμία εργασία εάν δεν λάβετε πρώτα την καθοδήγηση και την ευλογία Μου…. Μόνο τότε ο πλούτος από ελέη που σας παρέχω πλουσιοπάροχα θ’ αποβεί σ’ ευλογία για σας και τους συνανθρώπους σας, έστω κι αν φαίνεται ότι έχετε μικρή επιτυχία….

…Πρέπει διαρκώς ν’ αγωνίζεστε να ενωθείτε μαζί Μου και τίποτα να μην σας εμποδίζει σ’ αυτό, αφού η μόνη δυνατότητα για να μπορέσετε να εκτελέσετε την αποστολή σας στη Γη είναι όταν μπορώ να μιλήσω Εγώ ο Ίδιος μέσα σας και μέσα από σας.

Οπωσδήποτε απαιτώ κάτι από σας που σας φαίνεται αδύνατο να εκπληρωθεί^. ωστόσο όσο πιο κοντά Μου έρχεστε, τόσο περισσότερο θα δυναμώνει και μέσα σας ο πόθος να ενωθείτε με όλη σας την ψυχή μαζί Μου. Ωστόσο στην αρχή απαιτείται μεγάλη ανυπέρβαση, ώστε να παραμερίσετε τα πάντα για χάρη Μου, ν’ αφήσετε τον κόσμο πίσω σας και μόνιμα να στρέφετε το βλέμμα σας μόνο σ’ Εμένα.

Όμως σύντομα τα μάτια σας αποζητούν μόνο το Φως από ψηλά, ενώ ο κόσμος βυθίζεται σε γκρίζα ομίχλη και σε σκοτάδι….

Αρ. 6743

Τα παιδιά του Θεού και η δραστηριότητά τους στον άλλο κόσμο

…Παιδί του Θεού μπορεί να γίνει μόνο εκείνος που ολοκλήρωσε την επίγεια πορεία του ακολουθώντας πιστά τις θεϊκές εντολές, ασκώντας ανιδιοτελή αγάπη για τον πλησίον του και ζώντας δίκαια ενώπιον του Θεού, απ’ αγάπη γι’ Αυτόν. Η υιοθεσία από τον Θεό είναι η υποψηφιότητα ότι τα έχει όλα τα δικαιώματα ενός παιδιού Του, καθώς έχει επανακτήσει τη σωστή σχέση μαζί Του, όπως ήταν όταν πρωτοδημιουργήθηκε.

Ένα τέτοιο ον θα μπορεί να δημιουργεί και να διαμορφώνει με τη δική του δύναμη, θα είναι τέλειο όπως ο Ουράνιος Πατέρας. Αυτόν το βαθμό τελειότητας δεν θα τον φτάσει ποτέ ένα ον που όσο ήταν στη Γη δεν έζησε σ’ αρμονία με το θείο θέλημα, ώστε να εξελιχθεί προς τα ύψη.

Ασφαλώς μπορεί στο επέκεινα να ξεπεράσει τις ελλείψεις του και στη συνέχεια να καλλιεργήσει τον εαυτό του, ούτως ώστε να λαμβάνει φως και δύναμη. Επομένως μπορεί να αποκτήσει έναν υψηλό βαθμό μακαριότητας, όμως η δραστηριότητά του στο επέκεινα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη των αληθινών παιδιών του Θεού….

Αρ. 2746

Θεός VS Κόσμος

… Όπως Εγώ για τον κόσμο είμαι ένα «ψοφίμι», έτσι και κάποτε στο επέκεινα ο κόσμος θα είναι αιώνια ένα ψοφίμι για Μένα και για όλους τους αγγέλους Μου Αληθινά, εάν θέλετε να ζήσετε, πρέπει να «μολυνθείτε» από την επιδημία Μου κι ο κόσμος πρέπει να σας αποφεύγει λόγω της πανούκλας που ’ναι γι’ αυτόν το Όνομά Μου και να σας κρατάει σε καραντίνα για να έχει απόσταση ασφαλείας από την ανάσα σας. Μα εάν διαπιστώσετε κάτι τέτοιο, ν’ αγαλλιάζετε, γιατί ασφαλώς τότε έχετε «μολυνθεί» από «την πανώλη της αιώνιας ζωής». Διαφορετικά ο κόσμος θα σας συμπεριφερόταν όπως συμπεριφέρεται άμα είσαστε όπως εκείνος. Αλλά επειδή δεν είσαστε πια του κόσμου, παρά είσαστε πια μόνο παιδιά της αγάπης Μου, γι’ αυτό αξίζετε όλο και λιγότερο για τον κόσμο. Αληθινά, εάν υποψιαζόταν τι εξελίσσεται στα κρυφά μέσα σας χάρη σ’ Εμένα, θα σας απέφευγε χειρότερα κι από την πραγματική πανούκλα….

«Δώρα του Ουρανού»

«Ό,τι κάνετε για τον πιο ασήμαντο αδελφό Μου…»

… Αξιοποιείστε το χρόνο σας στη Γη για έργα αγάπης, ούτως ώστε να περάσετε γεμάτοι δύναμη στο υπερκόσμιο βασίλειο κι εκεί να μπορείτε να δράσετε εκμεταλλευόμενοι τα πλούτη που αποκτήσατε με τα έργα αγάπης. Έτσι εκεί δεν θα είσαστε ανήμποροι κι αβοήθητοι ούτε θα μετανιώσετε πικρά για αυτά που παραλείψατε να κάνετε στη Γη….

Αρ. 5886

Ευεργετική επίδραση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον

…Μεταξύ άλλων φροντίστε και για τα έκπτωτα πνευματικά όντα με το να προσπαθείτε να ασκείτε μία επίδραση με μεγάλη ευλογία στο καθετί στο περιβάλλον σας, αγκαλιάζοντας τα πάντα με την αγάπη σας, είτε είναι άνθρωποι είτε ζώα είτε επίσης φυτά. Κάθε πλάσμα να το βλέπετε σαν φορέα του έκπτωτου από την αρχέγονη δημιουργία πνεύματος, που διανύει μια ανοδική πορεία σε μία ανελεύθερη κατάσταση υποταγής στους νόμους της φύσης. Βοηθείστε το να εκπληρώσει το καθήκον του (υπηρετώντας στη φύση), προκειμένου να καταστεί δυνατή η ωρίμαση του πνευματικού στοιχείου που είναι δέσμιο μέσα του. Να είσαστε βέβαιοι ότι το πνεύμα αισθάνεται την αγάπη σας και η αντίδρασή του σ’ αυτήν είναι να μειώνει την αντίστασή του απέναντί Μου και να υπηρετεί με προθυμία στη δημιουργία Μου. Γιατί μόνο το πνεύμα μπορεί να επηρεάσει ένα άλλο πνεύμα, μέχρι το δεύτερο να φτάσει στο στάδιο όπου περνάει από τη Γη ως άνθρωπος με αυτοσυνείδητη υπόσταση….

Αρ. 7988

Η μακαριότητα των Ουρανών

…Η μεγαλύτερη ανάταση, είτε είναι με την προσευχή είτε με την ποίηση είτε με ύμνους, στην οποία είσαστε ικανοί να φτάσετε σ’ αυτή τη Γη εσείς οι άνθρωποι, για την οποία λέτε ότι σας «ανυψώνει ως τον τρίτο Ουρανό», προσφέροντάς σας έτσι μία πρόγευση μίας καλύτερης υπόστασης, στους Ουρανούς Μου είναι η κατώτατη βαθμίδα της μακαριότητας. Μάλιστα εκεί είναι επιπλέον μία διαρκής αίσθηση κι όχι κάτι προσωρινό. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω κι ακόμη λιγότερο να σας κάνω να το αισθανθείτε, πώς βιώνει εκεί ένα πνεύμα. Γιατί όσο φέρετε την επίγεια υλική περιβολή δεν θα το αντέχατε κι επιπλέον θα σας αηδίαζαν όλα στη Γη, εάν θα κρατούσατε στη μνήμη σας έστω κι ένα δευτερόλεπτο από μία τέτοια μακαριότητα….

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Μυστικά της Ζωής»

Ο κατεστραμμένος πλανήτης

…Αυτή ακριβώς η Γη, όπου βρισκόμαστε, δεν έπρεπε εξ αρχής ν’ αποτελέσει τον τόπο της ενανθρώπησής Μου. Θα μπορούσε το ίδιο καλά να είναι ένας άλλος πλανήτης που ανήκει σε αυτό το ηλιακό σύστημα και πράγματι υπήρξε ένας άλλος που είχε αυτόν τον προορισμό. Όμως οι κάτοικοί του είχαν συμπεριφερθεί ακόμη χειρότερα κι αναξιότερα από τους κατοίκους της Γης κι έτσι εκείνος απορρίφθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς μαζί με τους κατοίκους του.

…Από την εποχή του Αδάμ όμως αυτή η Γη επιλέχτηκε γι’ αυτόν το σκοπό κι Εγώ πήρα ανθρώπινη σωματική υπόσταση στο έδαφός της. Γι’ αυτό θα υπηρετεί αυτόν το σκοπό ως τα τέλη των καιρών, όσο θα υπάρχουν πνεύματα καταδικασμένα μέσα σ’ όλη την ύλη. Και εσείς οι μαθητές Μου, θα μείνετε οι φορείς της Προαιώνιας Ζωής που πηγάζει από το Πνεύμα Μου, σε όλο το άπειρο και την αιωνιότητα και γι’ αυτό ακριβώς θα είσαστε αληθινά παιδιά Μου….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη» 8, 57

Οι αγωνίες και οι φόβοι του ανθρώπου Ιησού

…Πορεύτηκα συνειδητά στον επίγειο δρόμο Μου^. αρχικά είχα μόνο νεφελώδεις προαισθήσεις και κατά καιρούς διαυγείς σκέψεις και οράματα, μα όσο περισσότερο προχωρούσε η πνευματοποίησή Μου, τόσο καθαρότερα έβλεπα το σχέδιο για τη λύτρωση….

…Η δύναμή Μου μεγάλωνε στο βαθμό που μεγάλωνε κι η αγάπη Μου. Γι’ αυτό να ξέρετε κι εσείς οι άνθρωποι ότι μόνο από την αγάπη μπορείτε ν’ αντλείτε δύναμη για να εκπληρώσετε το σκοπό της ύπαρξής σας στη Γη. Γιατί ο αντίμαχός Μου θα προσπαθεί μόνιμα να σας εξασθενίσει με το να σας παρακινεί σε αστοργία, κι αυτό το επιδιώκει καθώς θέλει να σας εμποδίσει με κάθε τρόπο να κάνετε έργα αγάπης, ούτως ώστε να σας κρατάει αδύναμους.

…Αλλά τότε να σκέφτεστε Εμένα, ότι κι Εγώ πάλεψα εναντίον του, αφού προσπαθούσε να κλονίσει κι Εμένα υποβάλλοντάς Μου φόβους και αγωνιώδη ερωτήματα για το αν θα κατάφερνα να βρω τη δύναμη για την αποστολή Μου. Τότε να στρέφεστε αποκλειστικά σ’ Εμένα για να σας βοηθήσω, για να σας ενισχύσω απέναντι στον εχθρό της ψυχής σας και να σας δίνω δύναμη για κάθε αγώνα στη ζωή σας, είτε επίγεια είτε πνευματικά. Και να είσαστε βέβαιοι ότι δεν θα παρακαλέσετε μάταια, γιατί όταν κάποιος Με καλεί στην ανάγκη του, οπωσδήποτε Εγώ θα τον εισακούσω.

Αμήν

Αρ. 7278 9-2-1959

«Τετέλεσται…»

…Να καλείτε πάντα μόνο τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος γνωρίζει πολύ καλά τον εχθρό κι αντίπαλό Του, και να ζητάτε την προστασία Του. Γιατί Αυτός κι Εγώ, ο Πατέρας σας, είμαστε ένα κι όταν Με παρακαλείτε να φωτίσω τους λογισμούς σας και να σας συμπαρασταθώ σε κάθε πρόβλημα πνευματικής φύσης, τότε δεν χρειάζεται πια να προβληματίζεστε. Τότε καθοδηγείστε στον σωστό δρόμο καθώς οι χάρες της Λύτρωσης που εξασφάλισε ο Χριστός φανερώνονται πάνω στον εαυτό σας. Έτσι αναγνωρίζετε μ’ ενάργεια και βεβαιότητα τι δρόμο πρέπει να πάρετε και ποιος κίνδυνος (και πού) σας απειλεί….

Αρ. 7668 7-8-1960

Οι ψυχές των ζώων

…Οι περισσότερες ψυχές ζώων (σε αντίθεση με τις ψυχές π.χ. αρπακτικών ζώων που είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο) είναι προικισμένες με όση ευφυΐα χρειάζεται για να πλησιάσουν εσάς τους ανθρώπους. Να ξέρατε μόνο πόση αγάπη, αφοσίωση και ανάγκη για συντροφικότητα κρύβει συχνά μία ψυχή ζώου και πόσο ευτυχής θα ήταν εάν ένα ανώτερο ανθρώπινο πνεύμα ασχολιόταν μαζί της! Αν το ξέρατε, οπωσδήποτε θα σας εξέπληττε τι ιδιότητες χαρακτηρίζουν ένα τέτοιο ζώο, οι οποίες θα ντρόπιαζαν μερικούς ανθρώπους και θα τους υποχρέωναν να αναθεωρήσουν ταπεινά την έπαρση ότι είναι κυρίαρχοι όλης της πλάσης!

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Μυστικά της Ζωής»

«Με ό,τι μέτρο δίνετε στους άλλους, με το ίδιο θα λάβετε κι εσείς…»

…Οι ανάγκες σας θα καλύπτονται τόσο υλικά όσο και άυλα, ανάλογα με την προθυμία σας να δώσετε στους άλλους. Έτσι θα μπορείτε να ολοκληρώσετε την επίγεια πορεία σας ευλογημένοι με κάθε ευλογία χωρίς ν’ αντιμετωπίσετε ποτέ ανάγκη. Εκτός αυτού στο πνευματικό βασίλειο θα λάβετε για την επίγεια πορεία σας την αμοιβή που θα σας κάνει ευτυχείς…. Γιατί στον άλλον κόσμο κάθε έργο αγάπης έχει ως απόρροια φως και δύναμη, με τα οποία θα μπορείτε να εργαστείτε για τη μακαριότητα σας. Εγώ ο Ίδιος θα σας φροντίσω όσο φροντίσατε κι εσείς το διπλανό σας, μόνο που τα δικά Μου δώρα είναι απεριόριστα, αφού Εγώ μετράω πάνω από το μέτρο….

…Αλλά η ανάγκη του συνανθρώπου μπορεί να είναι πνευματική ή και υλική. Εάν τον βοηθήσετε δε στην πνευματική του φτώχεια, είναι βέβαιο ότι θα έχετε μεγάλο πνευματικό όφελος. Γιατί τότε φροντίζετε για την αιώνια ζωή και μία μέρα η ψυχή του θα σας ευχαριστήσει για όσα της προσφέρατε. Η επίγεια δυστυχία είναι προσωρινή, αφού ο άνθρωπος δεν ζει αιώνια σε τούτη τη Γη. Αλλά η πνευματική είναι διαρκείας και μπορεί να κρατήσει αιωνιότητες, εάν δεν δοθεί βοήθεια στην ψυχή να ελευθερωθεί απ’ αυτήν.

Αρ. 7638

Η ουσία της προσευχής

… Η ουσία της προσευχής δεν είναι ότι ζητάμε κάτι από τον Θεό, αλλά ότι Του ανοίγουμε την καρδιά μας, κουβεντιάζουμε μαζί Του και ζούμε επικοινωνώντας συνεχώς μαζί Του. Η προσευχή είναι ν’ αφήνουμε διαρκώς τα πάντα στα χέρια Του…

Σάντου Σούνταρ Σινγκ «Το Μεγάλο Μυστήριο»

«Θα σας διδάσκει ο Ίδιος ο Θεός…»

…Θα ήταν τόσο εύκολο να βρίσκεται η ανθρωπότητα στην αλήθεια, εάν όλοι οι άνθρωποι δέχονταν να διδαχθούν από τον Ίδιο τον Θεό. Εάν είχε πρόσβαση σε όλους, τότε θα συμφωνούσαν μεταξύ τους και οι ιδέες των ανθρώπων. Όπως είναι όμως η κατάσταση, υπάρχει μία μεγάλη σύγχυση, έτσι που οι άνθρωποι δεν έχουν καν συνείδηση του σκοπού της επίγειας ζωής τους, που είναι να ωριμάσει η ψυχή τους…. και όλες οι έννοιες είναι πια άνω – κάτω, συγκεχυμένες….

…Ακόμη και σε κύκλους ανθρώπων που θέλουν να υπηρετούν τον Θεό, ο αντίθεος φέρνει σύγχυση, όπου μπορεί, μέσω ατόμων που έχουν ακόμη δικά του χαρακτηριστικά. Όλοι αυτοί εκζητούν μεν την αλήθεια, όμως δεν αποτείνονται απευθείας στον Θεό, παρά προσπαθούν να την βρουν λοξοδρομώντας σε αδιέξοδους δρόμους…. Βρίσκουν επαφή με όντα από το σύμπαν, τα οποία ανήκουν επίσης ακόμη στον εχθρό και καθοδηγούν με τη σειρά τους τους ανθρώπους σε λάθος δρόμους…. Όσο όμως δεν παρέχει ο Ίδιος ο Θεός την αλήθεια στους ανθρώπους, δεν είναι δυνατό να τους παραχθεί η ανόθευτη αλήθεια, και έτσι θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν επανειλημμένα τις πλάνες….

…Γιατί η πλάνη δεν οδηγεί στον Θεό, έτσι οι άνθρωποι που είναι προσκολλημένοι σε εσφαλμένες ιδέες δεν γίνονται μακάριοι στον άλλον κόσμο, έστω κι αν είναι καλοί και δεν κάνουν συνειδητά το κακό…. Θα γίνουν μακάριοι μόνο όταν αναγνωρίσουν την αγνή αλήθεια κι απαλλαγούν από την πλάνη και τα ψεύδη, γιατί μόνο ο Θεός είναι η αιώνια Αλήθεια και μόνο μέσω της αλήθειας μπορεί να τον βρει κανείς. Ουδέποτε όμως μπορεί η πλάνη και το ψέμα να οδηγήσει τον άνθρωπο στον προορισμό του, στην ένωση μαζί Του και στην αιώνια ζωή λαμπρότητας….

Αμήν

Αρ. 8818

 

 

Ο Θεός εννοεί διαφορετικά τα λόγια Του…. και διαφορετικά θέλει να τα καταλάβετε….

…Πρέπει να επισημανθεί στους ανθρώπους ότι Εγώ θέλω να καταλαβαίνουν τα πάντα με άλλη έννοια, ότι δηλαδή οφείλουν να αντιλαμβάνονται τα λόγια Μου μόνο πνευματικά κι άρα και να τα τηρούν πνευματικά. Το ότι μιλώ επικοινωνώντας απευθείας μαζί τους είναι ήδη η εξήγηση για τη θεία κοινωνία…. Οφείλουν δηλαδή ν’ αφήσουν Εμένα τον Ίδιο να τους δώσω τροφή και ποτό, και γι’ αυτό χρειάζεται απαραίτητα να έχουν αγάπη για Μένα και για τον πλησίον τους. Γιατί διαφορετικά δεν μπορούν να βιώσουν τη χάρη αυτή να τους μιλώ, αφού διαφορετικά δεν είναι ικανοί ν’ ακούσουν το Λόγο Μου ως «σημάδι της παρουσίας Μου»….

Επομένως κανένα από τα εξωτερικά σημάδια κι έθιμα δεν σας εξασφαλίζει τη βεβαιότητα της παρουσίας Μου. Η μόνη εξασφάλιση είναι η αγάπη, η οποία πρέπει να ’ναι μέσα σας, γιατί μόνο με την αγάπη εξασφαλίζεται η παρουσία Μου. Και τότε λαμβάνετε επίσης το Λόγο Μου και ως εκ τούτου τρέφεστε με τον Ουράνιο Άρτο Μου, με το Ύδωρ της Ζωής, με τη Σάρκα και το Αίμα Μου.

Και άμα αναλύσετε σε βάθος αυτήν την ερμηνεία, δεν θα βρείτε καμία αντίφαση με τα λόγια που είπα όταν πορευόμουν στη Γη…. Εγώ μοίρασα στους μαθητές Μου τον άρτο και τον οίνο, αλλά εκείνοι ήξεραν ότι μ’ αυτό εννοούσα το Λόγο Μου, τον οποίο οφείλουν να μοιράσουν στους συνανθρώπους τους….

Όμως ο αντίμαχός Μου επιδίωξε να φέρει σύγχυση στους ανθρώπους, καθώς υπέβαλλε έντεχνα μία άλλη ερμηνεία, την οποία όμως εκείνοι ενστερνίστηκαν με ζήλο, με αποτέλεσμα ν’ απομακρυνθούν σταδιακά από την πραγματική έννοια των Λόγων Μου. Επομένως πρέπει να προσπαθείτε να ερμηνεύετε πνευματικά όλα τα Λόγια Μου….

… Η (λανθασμένη) ερμηνεία των Λόγων Μου οδήγησε στα πιο διαφορετικά «αγιωτικά» μέσα …. τα μυστήρια, που όλα τους οφείλουν να φέρουν αγιασμό στους ανθρώπους. Όμως πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, όταν αυτοί δεν έχουν αγάπη; Ο άνθρωπος έχει έρθει στη Γη αποκλειστικά και μόνο με σκοπό να μεταμορφωθεί σε μία ύπαρξη αγάπης…. Πώς είναι δυνατόν μόνο με τη βάπτιση ν’ απαλλαγεί ένας άνθρωπος από το προπατορικό αμάρτημα, πράγμα για το οποίο απαιτείται να έχει ζήσει τη ζωή του στη Γη με αγάπη; Πώς είναι δυνατόν ν’ απαλλαγεί ένας άνθρωπος από κάθε είδους αμαρτία μόνο με μία εξωτερική ομολογία του στόματός του, εάν δεν τον ωθεί σ’ αυτήν την ομολογία μία πολύ βαθιά αγάπη για τον Θεό; Και πώς μπορεί ένας άνθρωπος να εισέλθει στο υπερκόσμιο βασίλειο, επειδή τον απάλλαξαν από την ενοχή του τέτοια αγιωτικά μέσα, ενώ το μόνο που υπολογίζεται εκεί είναι ο βαθμός της αγάπης του;

…Ο Λόγος Μου, οι διδαχές από τα Ουράνια, ξεσκεπάζουν όλα τα εσφαλμένα δόγματα και μπορείτε να λάβετε εσείς οι ίδιοι θέση σχετικά. Γιατί πρέπει να έχετε αυτήν την μοναδική, ακράδαντη βεβαιότητα, ότι υπάρχει μία πλευρά που σας δίνει την αγνότατη αλήθεια κι ότι αυτή η Πηγή της Αλήθειας είμαι Εγώ ο Ίδιος. Πρέπει να είσαστε βέβαιοι ότι Εγώ μπορώ και να σας δώσω επίσης την εξήγηση για το πώς θέλω να κατανοείτε το Λόγο Μου και όντως δράττομαι κάθε ευκαιρίας να το κάνω, όπου αυτό είναι δυνατό….

Αρ. 8830

Η διάβρωση της διδασκαλίας του Χριστού

…Πάρτε την ιστορία σαν δίδαγμα και διαβάστε την με προσοχή. Θα δείτε ότι από την εποχή που συστήθηκε μία εκκλησία και μαζί μ’ αυτήν ο κλήρος, ύστερα από λίγο καιρό οι διδαχές των Αποστόλων Μου έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, με σκοπό ν’ αποκτήσει το ιερατικό αξίωμα εξουσία και κύρος. Εντούτοις αυτό ήταν βέβαια στην εποχή Μου το κύριο επιχείρημα εις βάρος των ιερέων του Ναού τής Ιερουσαλήμ.

…Πολλοί από τους αποστόλους Μου συμβούλευαν τις κοινότητες που είχαν δημιουργηθεί τότε, ν’ αποφεύγουν τα τελετουργικά τυπικά κι έθιμα. Γιατί η τελετή σκοτώνει το πνεύμα και οδηγεί εύκολα σε παρερμηνείες, της δίνεται περισσότερη σημασία απ’ ό, αξίζει και σε γενικές γραμμές αντί να οδηγεί προς Εμένα, αντίθετα οδηγεί μακριά από Μένα…..

Πολλοί ακόμη θα ρίχνουν στο μέλλον πέτρες κατά της διδασκαλίας Μου, πέτρες από σκληρά λόγια, με σκοπό να καταπλακώσουν με το βάρος τους την απαλή διδασκαλία της αγάπης. Μην φοβάστε όμως ότι θα νικήσουν. Στην εποχή Μου, το Εγώ Μου προοριζόταν να περάσει μ’ επιτυχία ακόμη πιο σκληρές δοκιμασίες, ώσπου να ολοκληρωθεί η πνευματοποίησή Μου και να έρθει το τέλος της αποστολής Μου. Το ίδιο και τώρα η διδασκαλία Μου θα λιθοβοληθεί, θα καταδικαστεί, θα χλευαστεί, θα σταυρωθεί και τελικά, θα μπει στον τάφο, φαινομενικά ηττημένη, από τον οποίο όμως θα αναστηθεί ένδοξη, όπως τότε κι Εγώ ο Ίδιος νίκησα το θάνατο. …Έτσι πρέπει να γίνει, ώστε ως στον επόμενο ερχομό Μου να επαναληφθούν όλα αυτά που συναποτέλεσαν τότε ορατά τον πυρήνα των τριών χρόνων που δίδασκα….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Δώρα του Ουρανού»

Φιλαλληλία και φιλαυτία

…Ένας πατέρας στη Γη δεν παραχωρεί στα ανήλικα παιδιά του όλα όσα ζητούν, επειδή δεν έχουν φρόνηση, παρά μόνιμα έχει υπ’ όψιν του τον ανώτερο στόχο της διαπαιδαγώγησής τους. Το ίδιο κι εσείς οφείλετε να κάνετε καλό στον πλησίον σας μόνο όταν είσαστε πεπεισμένοι ότι, τουλάχιστον απ’ ό,τι αντιλαμβάνεστε, δεν ενισχύετε κάποιο πάθος του για παράδειγμα ή τον ενθαρρύνετε να τεμπελιάζει αντί να μαθαίνει στη δουλειά.

…Αυτή είναι η αγάπη, βάσει της σοφίας Μου, με την οποία κυβερνώ κι Εγώ τους κόσμους Μου. Ομοίως κι εσείς έχετε χρέος να ελέγχετε και να βάλετε κανόνες, με βάση τη σωφροσύνη και την περίσκεψη, στην παρόρμηση να ευεργετείτε το διπλανό σας. Έτσι δεν θα έχετε το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που επιδιώκετε με την καλή σας θέληση, όσο καλή κι ευγενής κι αν είναι.

…Ασφαλώς σε κάθε άνθρωπο έχει εμφυτευτεί το ένστικτο της αυτο-συντήρησης, επίσης θέλει να επιμηκύνει τη διάρκεια της ζωής του και να την διαμορφώσει όσο το δυνατό πιο ευχάριστα. Ήταν αναγκαίο να του εμφυτευτεί πολύ βαθιά αυτό το απαραίτητο ένστικτο της αυτοσυντήρησης για την εξωτερική περιβολή του πνευματικού-ψυχικού ανθρώπου. Ο λόγος ήταν ότι όταν θ’ αντιμετώπιζε έστω και ασήμαντες δυσκολίες κατά την ενσώματη ζωή του, δεν θα έπρεπε να του περάσει απ’ το μυαλό η σκέψη να καταπιέσει αυτό το ένστικτο, που παίζει ρόλο τροχοπέδης, και να ξεφορτωθεί το σώμα του πριν προλάβει να ωριμάσει ο εσωτερικός άνθρωπος…

…Όταν ο άνθρωπος, απ’ αγάπη για τον εαυτό του, θέλει να τον ασκήσει και να τον τελειοποιήσει τόσο πολύ, που ακόμη και το σώμα του τού γίνεται βάρος και θα ‘θελε ν’ απαλλαγεί απ’ αυτό μία ώρα αρχύτερα, τότε πρόκειται επίσης για φιλαυτία! Γι’ αυτό να βάλετε εκ των προτέρων κανόνες στη φιλαυτία σας! Να τηρείτε το σωστό μέτρο και τη σωστή προτεραιότητα, οπότε η σωστή φιλαυτία θα σας οδηγήσει με τον καλύτερο τρόπο στην φιλαλληλία….

Παντού σ’ ολόκληρο τον κόσμο τα άκρα είναι επιβλαβή και δεν οδηγούν πουθενά, είτε στην αγάπη είτε στο μίσος, είτε στη δοτικότητα είτε στην άρνησή της, είτε στην ομιλία είτε στη σιωπή….

…Ο καθένας στη διάρκεια της ζωής του έχει ν’ αντιμετωπίσει αρκετούς αγώνες κα πικρά βάσανα, ωστόσο ο πνευματικός άνθρωπος δεν τα θεωρεί αυτά συνέπειες υλικών ή κοινωνικών συνθηκών. Αντίθετα τα θεωρεί ως εκπαίδευση για μία ανώτερη ζωή. Πρέπει πρώτα να έχει ξεπεράσει τους πειρασμούς του υλικού κόσμου, για να μπορέσει κάποιος να συλλάβει και να καταλάβει την πλήρη σπουδαιότητα του πνευματικού κόσμου. Ως εκ τούτου γι’ αυτόν, το γιο ενός Θεού, οι αγώνες και τα βάσανα είναι ώθηση για να προοδεύσει κι όχι λόγος για ν’ απογοητευτεί. Γι’ αυτό στον αγώνα με τον υλικό κόσμο αισθάνεται ανώτερος και αρκετά δυνατός για να τον νικήσει, αφού είναι το πνευματικό τέκνο ενός Πατέρα που τ’ αγαπάει αιώνια. Και για να ενισχύσω αυτήν τη βεβαιότητα έδωσα κι Εγώ ως Ιησούς ένα φωτεινό παράδειγμα…

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Κηρύγματα του Κυρίου»

Θαύματα στα προσκυνήματα

…Όταν τα πνεύματα των βουνών ζητούν κάτι, πρέπει κανείς να τους το δώσει, κι αμέσως είναι ικανοποιημένα, άρα θα ήταν σφάλμα να μην τους κάνει κανείς τη χάρη…. Για τον ίδιο λόγο πότε – πότε ικανοποιώ κάποιες παρακλήσεις και ελεώ καλόπιστους ανθρώπους που πάνε σε τόπους προσκυνήματος. Ασφαλώς μία τέτοια παραχώρηση δεν είναι καθόλου εποικοδομητική αφού ενισχύει τις προλήψεις τους. Αλλά εάν δεν επέτρεπα καθόλου κάτι τέτοιο, στο τέλος χάνουν κάθε πίστη κι αυτό θα ήταν πολύ χειρότερο. Άμα κανείς έχει να διαλέξει ανάμεσα σ’ ένα μεγάλο και σ’ ένα μικρό κακό, προφανώς είναι καλύτερα να διαλέξει το δεύτερο….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Ρόμπερτ Μπλουμ»

Στον άλλο κόσμο….

…Μετά τη μετάσταση στον άλλο κόσμο η ψυχή νιώθει ότι έχει περάσει σε μία κατάσταση, όπου ναι μεν δεν έχει πια το βάρος του σώματος, όμως τα αισθήματά της καθορίζουν το πόσο καλά αισθάνεται. …Μετά από μία σύντομη ανάπαυλα, η ψυχή είτε δραστηριοποιείται εντατικά είτε παραμένει σε μία βασανιστική αδράνεια, από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει με δικές της δυνάμεις.

…Η αγάπη είναι η μοναδική δύναμη που λυτρώνει. Χωρίς αγάπη δεν υπάρχει διέξοδος από την κατάσταση αδυναμίας. Μα όταν καταφέρει τελικά να αναδυθεί η αγάπη μέσα της, σύντομα η ψυχή ξεφεύγει από την βασανιστική κατάσταση σκότους. Σταδιακά το περιβάλλον της γίνεται όλο πιο φωτεινό και ορατό, ενώ ο πόθος της για φως μεγαλώνει….

Αρ. 2070

Ψυχές πεθαμένων που μένουν κοντά στη Γη

 

 

…Οι ψυχές των πεθαμένων παραμένουν κοντά στη Γη όσο στις σκέψεις και στους πόθους τους κυριαρχούν τα αγαθά και οι απολαύσεις του κόσμου. Οι επιθυμίες τους τις δένουν με τα αντικείμενα του πόθου τους και γι’ αυτό μένουν κοντά τους….

Αρ. 2075

Κατάσταση αδυναμίας στον άλλο κόσμο

…Είναι δυνατόν μία ψυχή, που βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους αδυναμίας στον άλλον κόσμο, να θέλει να βοηθήσει και να προσφέρει αγάπη σε άλλες ψυχές. Ωστόσο δεν μπορεί να το κάνει, εάν δεν λάβει πρώτα η ίδια αγάπη ώστε να την διαθέσει παρακάτω. Κι αυτή η αγάπη που έτσι μεταμορφώνεται σε δύναμη πρέπει να της διοχετευτεί από οντότητες που την έχουν και θέλουν να την διαθέσουν. Αυτό γίνεται δε αφενός από ανθρώπους στη Γη με την προσευχή τους, αλλά επειδή εξαρτάται από την ελεύθερη βούλησή τους, είναι μεν επιθυμητή από τις ψυχές στον άλλο κόσμο, όμως δεν μπορούν να την απαιτήσουν με τη βία και να γίνει βεβιασμένα. Εκτός αυτού, αφετέρου είναι δυνατό να πάρουν αγάπη (και δύναμη) από φωτεινές οντότητες, που έχουν αυτή την ικανότητα. Όμως κι εκείνες μπορούν να δώσουν μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η ψυχή επιθυμεί επίσης από την πλευρά της να βοηθήσει και να δραστηριοποιηθεί με αγάπη.

…Όσο ο άνθρωπος βρίσκεται στη Γη, όταν η βούλησή του κοιτάζει προς τα ουράνια εισπράττει όλο και περισσότερη δύναμη. Αντίθετα στο επέκεινα, για να παραλάβει ενέργεια πρέπει να πληροί μία προϋπόθεση, ήτοι να την προσφέρει σε άλλες ψυχές που την έχουν ανάγκη. Με άλλα λόγια πρέπει να θέλει να πάρει δύναμη για να δώσει αλλού….

…Απεναντίας στην επίγεια ζωή ο άνθρωπος έχει στη διάθεσή του δύναμη για πράξεις αγάπης, έστω κι αν δεν την αξιοποιεί. Για τούτο το λόγο ο άνθρωπος επί Γης έχει τη δυνατότητα να πετύχει αφάνταστη πνευματική πρόοδο, αρκεί ν’ αξιοποιεί τη δύναμη που του παρέχεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Μπορεί να διαμορφώσει τον εαυτό του έτσι που να γίνει μία φωτεινή οντότητα κι όταν περάσει στο βασίλειο του Φωτός να βρίσκεται σε τόσο υψηλό βαθμό φωτεινότητας, ώστε ν’ απολαμβάνει ασύλληπτες ουράνιες ηδονές….

Αρ. 2123

Ο απώτατος σκοπός

… Ο τελικός σκοπός κάθε δημιουργίας είναι να φέρει όλα τα πνεύματα πιο κοντά στον Θεό, κι έτσι θα γίνεται στους αιώνες των αιώνων. Γιατί η βούληση του Δημιουργού είναι να διατηρήσει ό,τι έχει δημιουργήσει. Τα όντα που εκπορεύτηκαν με κάθε τελειότητα από τον Θεό, πρέπει να φτάσουν στην ίδια κατάσταση φωτεινότητες, ώστε να μπορούν να επιστρέψουν στον τόπο της εκπόρευσής τους. πέραν τούτου πρέπει να έχουν βιώσει το κάθε στάδιο εξέλιξης, πρέπει να έχουν περάσει από κάθε δημιούργημα στην πλάση^. έτσι θα μπορούν κάποτε να αναλάβουν τη γένεση όμοιων δημιουργημάτων, καθότι αυτό είναι αιώνια το καθήκον για όλες τις φωτεινές οντότητες.

…Το καθήκον τους στο φωτεινό βασίλειο είναι να δίνουν συνεχώς μορφή σε νέα δημιουργήματα, με εργαλείο τη βούλησή τους, έχοντας επίγνωση όλων των νόμων της δημιουργίας και της σκοπιμότητάς τους. Η δε βούλησή τους στην κατάσταση του Φωτός ταυτίζεται πλήρως με τη βούληση του Θεού. Και ο σκοπός είναι δημιουργώντας κι επιτελώντας έργο να αισθάνονται τέτοια αγαλλίαση και μακαριότητα που είναι πάνω από κάθε ανθρώπινο μέτρο. Γι’ αυτόν λοιπόν τον τελικό στόχο οφείλετε να εργάζεστε διαρκώς στη Γη και ν’ αγωνίζεστε με όλες σας τις δυνάμεις να τελειοποιηθείτε.

Αμήν

Αρ. 893

Η εύκολη ή δύσκολη ζωή δεν επηρεάζει την ανάπτυξη της ψυχής

…Στον καθένα ανεξαίρετα έχει δοθεί μία τέτοια μοίρα, η οποία να μπορεί να συμβάλλει στο μέγιστο βαθμό στην πρόοδό του, αρκεί να την αξιοποιήσει πλήρως ο ίδιος, πράγμα που είναι ο μόνος αποφασιστικός παράγοντας για την ανεξέλιξή του… Ο μοναδικός παράγοντας που παίζει ρόλο παντού και πάντοτε είναι η θέληση του ανθρώπου… Πάντοτε και σε οποιεσδήποτε βιοτικές συνθήκες η εσωτερική ζωή του είναι εντελώς ανεξάρτητη από τη σωματική.

…Ο Δημιουργός βάσει σοφού σχεδιασμού τοποθετεί τον καθένα σε τέτοιες βιοτικές συνθήκες που να εγγυώνται τη μεγαλύτερη δυνατή τελειοποίησή του. Χρειάζεται μόνο ν’ αξιοποιήσει τη ζωή του στη Γη σωστά, δηλαδή σύμφωνα με το θείο θέλημα, προκειμένου να έχει απόλυτη επιτυχία….

Αμήν

Αρ. 952

Ο πόνος είναι ευεργέτης

… Ο πόνος είναι το κύριο γνώρισμα της ζωής, αφού χωρίς αυτόν δεν θα είχες καμία αίσθηση. Ο πόνος είναι η καθαυτό αντίληψη και αίσθηση της αγάπης, γιατί όταν η αγάπη ξεφεύγει από την τάξη της, αυτό το αισθάνεται ως πόνο, ενώ η τάξη της φέρνει πάντοτε ένα εξαιρετικά ευχάριστο συναίσθημα.

Επομένως ποτέ μη ζητάς ν’ απαλλαγείς από τον πόνο. Γιατί είναι ο πιο πιστός φύλακας της ζωής σου και κάποτε θα γίνει επίσης αυτός που θα συγκεντρώσει, θα συλλέξει και θα σώσει καθ’ όλα τη ζωή του πνεύματός σου….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού»

Το βάρος της ενοχής για την πρωταρχική πτώση

… Δεν αρκεί να ομολογείτε μόνο με τα χείλη ότι πιστεύετε στον Χριστό, δεν αρκεί μόνο μία τυπική πίστη σ’ Αυτόν. Πρέπει να έχετε πλήρη συνείδηση του τι έκανε για σας ο άνθρωπος Ιησούς, ότι υπέφερε και πέθανε για σας, για τη δική σας ενοχή, για να προσφέρει στο Θεό την εξιλαστήρια θυσία, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσατε ποτέ να περάσετε στο βασίλειο του Φωτός. Μόνο τότε έχετε ζωντανή πίστη και είναι η μόνη που λαμβάνει υπ’ όψιν του ο Θεός, ο προαιώνιος Πατέρας σας. Γιατί μόνο τότε αναγνωρίζετε την πρωταρχική σας ενοχή (της πρώτης πτώσης), οπότε ομολογείτε ότι είσαστε ένοχοι και παρακαλείτε να σας συγχωρέσει…

Μπ. Ντούντε Αρ. 9010

Το μήνυμα της Βίβλου είναι η διδασκαλία της αγάπης

…Τα κείμενα της Βίβλου υπολείπονται σε βαθύτερες γνώσεις, επειδή αυτό είναι θέλημά Μου. Γιατί όποιος θέλει ν’ αντλήσει τη γνώση, από το βιβλίο αυτό, το οποίο ασφαλώς κρύβει μέσα του το Λόγο Μου, αλλά ο ίδιος δεν έχει αγάπη, δεν θα μπορεί να την αξιοποιήσει. Γιατί η πνευματική Γνώση είναι το Φως, το οποίο πυροδοτεί η αγάπη. Γι’ αυτό μπορεί να λάμψει με όλη του τη φωτεινή δύναμη μόνο όταν έχει αφυπνιστεί το πνεύμα μέσα στον άνθρωπο ώστε να έχει εσωτερικό φωτισμό… Η γνώση που αποκτά κάποιος με τη σπουδή έχει μία αξία μόνον όταν μπορεί να την ελέγξει και να εμβαθύνε σ’ αυτήν ο ίδιος, προκειμένου να γίνει διανοητικό του κτήμα. Αυτό όμως πάντοτε είναι δυνατόν μόνο με τη βοήθεια του πνεύματος.

Αρ. 4000

Η πτώση των αγγέλων και το πρώτο αμάρτημα

… Η θέληση του Θεού να δίνει μορφή στις ιδέες Του είχε μεταδοθεί επίσης και στα πλάσματά Του, ούτως ώστε και μέσα τους όλες οι σκέψεις Του πίεζαν να εξωτερικευτούν. Ως εκ τούτου αυτά τα όντα τα εμψύχωνε μία δημιουργική βούληση ασύλληπτων διαστάσεων^. έτσι αυτή ενεργούσε χωρίς κανέναν περιορισμό, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι έφερε εις πέρας νέα δημιουργήματα, τα οποία υπερέβαιναν το ένα το άλλο. Αυτά δε τα νέα δημιουργήματα ήταν πάλι έμψυχα όντα με ύψιστη τελειότητα και συνεπώς προικισμένα επίσης με την ικανότητα να σκέπτονται και με την ελευθερία βούλησης.

… Ο Εωσφόρος αποκόπηκε με τη θέλησή του από τον Θεό εξαιτίας της έπαρσής του και του πόθου του να άρχει. Με αυτόν τον τρόπο αμάρτησε και επιπλέον παρέσυρε επίσης στην αμαρτία και όλα τα δημιουργήματά του. Τα ίδια βέβαια ήταν ακόμη αναμάρτητα, όμως βρίσκονταν εντελώς υπό την επιρροή εκείνου που τους είχε δώσει τη ζωή.

Τότε ο Θεός τούς έδωσε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Τους έδωσε τη δυνατότητα να δουν το Φως, βάσει της τελειότητάς τους αναγνώρισαν επίσης την εκπόρευσή τους. Συνεπώς μπορούσαν επίσης να παραμείνουν με τον Θεό και να συμμετάσχουν στη δόξα Του. Εντούτοις ήταν μόνο λίγα αυτά που συντάχθηκαν μαζί Του, τα οποία συνεπώς αποφάσισαν ελεύθερα με τη θέλησή τους να μείνουν με τον Θεό. Είναι οι άγγελοί Του που βρίσκονται διαρκώς γύρω Του και δραστηριοποιούνται γι’ Αυτόν στο πνευματικό βασίλειο….

Αμήν

Αρ. 4551

Προσφορά δύναμης στις ψυχές των νεκρών

…Μόνο μία φορά να τις προσκαλέσετε συνειδητά να συμμετάσχουν στο δασκάλεμά σας αρκεί για να τις κάνει να δεθούν μαζί σας. Και το αποτέλεσμα θα είναι ανεξαίρετα ότι δεν σας εγκαταλείπουν πια, παρά συμπεριλαμβάνονται σε εκείνο το μεγάλο πλήθος ψυχών, στις οποίες μπορώ στη συνέχεια να μιλήσω Εγώ ο Ίδιος. Θα σας περιβάλλουν διαρκώς ψυχές που θέλουν να διερεύνουν τη γνώση τους για να τη διοχετεύσουν σ’ εκείνες τις ψυχές που διαθέτουν ακόμη λιγότερη γνώση, επειδή θέλουν να τις βοηθήσουν.

…Γι’ αυτό δώστε προσοχή σε κάθε σκέψη που σας θυμίζει κάποιον πεθαμένο. Καλέστε τον συνειδητά να έρθει τότε κοντά σας κι έτσι έχει γίνει ήδη το πρώτο βήμα για την ανέλιξή του….

Αρ. 9014

Ο λόγος που λήγει μία περίοδος για τη Γη και θ’ αρχίσει μία άλλη

… Όλο το ανθρώπινο γένος που είχε τη δυνατότητα να ενσαρκωθεί στην παρούσα περίοδο της Γης πέρασε λίγο ως πολύ μ’ επιτυχία τη δοκιμασία της επίγειας ενσάρκωσης^. έτσι εισήλθε στο υπερκόσμιο βασίλειο όπου θα μπορούσε να συνεχίσει την ανέλιξή του.

…Όπως είναι ευνόητο, σε αυτήν την εποχή του τέλους της περιόδου λύτρωσης οι δυνατότητες επιτυχίας είναι περιορισμένες, γιατί τώρα έχουν ενσαρκωθεί πολλά πνεύματα με αντίθεη στάση. Μέχρι τώρα δεν τους είχε επιτραπεί να ενσαρκωθούν ακριβώς εξαιτίας της αντίστασής τους. Όμως επειδή προορίζονταν για την τρέχουσα γήινη περίοδο, πρέπει επίσης να περάσουν ως άνθρωποι από τη Γη πριν αρχίσει μία νέα περίοδος λύτρωσης για την ανθρωπότητα στο μέλλον.

…Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν συμβαδίζει με την αγάπη του «Θεού και Πατέρα» το ότι ένα δημιούργημά Του, όπως είναι η Γη, πρόκειται να αναπλαστεί ολικώς. Σε αυτόν τον ισχυρισμό όμως πρέπει ν’ αντιτείνει κανείς ότι τουναντίον θ’ αποτελούσε πολύ περισσότερο απόδειξη ελλείψεις αγάπης, εάν δεν έμπαινε τέλος σε μία τέτοια πνευματική κατάρρευση (όπως η τωρινή), γιατί η Γη θα έπαυε ν’ αποτελεί ένα σταθμό εκπαίδευσης για τα πνεύματα….

Αρ. 7167

«Όποιος αγαπάει κάτι περισσότερο…»

…Όποιος αγαπάει στον κόσμο κάτι περισσότερο από Μένα, ό,τι κι αν είναι αυτό, δεν αξίζει για Μένα! Αλλά οτιδήποτε θυσιάζεις για Μένα, Εγώ θα σου το αντικαταστήσω στο χιλιαπλάσιο κάποτε στο βασίλειο της αιώνιας Ζωής! Γι’ αυτό να μένει έκαστος εφ’ ω ετάχθη, αυτό που είναι και όπου είναι, θυσιάζοντάς Μου μέσα στην καρδιά του όλα όσα έχει^. τότε κι Εγώ θα τον δεχτώ και θα συνδεθώ μαζί του για όλη την αιωνιότητα!

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού»

Προειδοποίηση να μην γίνεται αλλοίωση του θείου Λόγου

….Το νόημα της Ομιλίας Μου γίνεται πάντα κατανοητό, από τη στιγμή που χάρη στην αγάπη του ο άνθρωπος έχει κατακτήσει έναν ορισμένο βαθμό ωριμότητας. Όμως όσο κατανοητή κι αν είναι μία (άλλη, ανθρώπινη) διατύπωση, δεν υποκαθιστά το δικό Μου νόημα….

Αρ. 9030

Αμαρτία ενώπιον του Αγίου Πνεύματος

…(Αυτός που έχει ήδη λυτρωθεί δια του Ιησού Χριστού) καταχράται με ασυγχώρητο τρόπο την ελεύθερη βούλησή του, όταν, αν και είναι ακόμη στη Γη, αφ’ εαυτού ποθεί κάτι το οποίο μπορεί να του δοθεί μόνο στο πνευματικό βασίλειο. Πρόκειται για τη μακαριότητα να βλέπει τον άλλον κόσμο, ένας πόθος που δεν πηγάζει από μία προσωπική βαθιά επίγνωση, παρά τού τον ενέπνευσε στην καρδιά του ο Σατανάς, αφού είναι μία επιθυμία για την οποία δεν έχει το δικαίωμα….

…Όπου όμως επικρατεί ο Σατανάς, εκεί μπορεί να γίνει λόγος για τη μεγαλύτερη δυνατή αμαρτία. Γιατί όταν ο άνθρωπος υποκύπτει σ’ αυτόν με τη θέλησή του, δεν πρόκειται γι’ αδυναμία, αλλά για υπέρμετρη μανία για γνώση^. επιπλέον καταχράται μία δύναμη, την οποία του χάρισε ο Θεός ως πνευματικό δώρο και την οποία έχει χρέος ν’ αξιοποιήσει με λυτρωτικό σκοπό, με δραστηριότητα για τη λύτρωση των άλλων….

Αρ. 5971

Η σωστή ταπεινοφροσύνη

…Εάν θέλεις αληθινά να ευαρεστείς τον Θεό με την ταπεινοφροσύνη σου, πρέπει να το κάνεις όπως θέλει Αυτός κι όχι όπως θεωρείς εσύ. Γιατί εάν είσαι ταπεινός κατά τη γνώμη σου, τότε η ταπεινοφροσύνη σου γεννήθηκε από τη φιλαυτία σου και συνεπώς είναι άχρηστη και άνευ αξίας ενώπιον του Θεού. Γιατί πίσω από μία τέτοια ταπεινοφροσύνη κρύβεται μονίμως μία αυταρέσκεια που νομίζει ότι αξίζει κάτι, ένας αυτοέπαινος και σε τελευταία ανάλυση μία κρυφή έπαρση!

…Όποιος το κάνει κατά τη βούλησή του, όσο κι αν ταπεινώνει τον εαυτό του, δεν λαμβάνει όμως υπ’ όψιν του τη βούληση του Θεού στην ουσία δεν κάνει διαφορετικά από εκείνον που καταλαμβάνει αυθαίρετα την εξουσία σ’ ένα λαό.

Μόνον όποιος συγκρατεί τη δική του βούληση, ενώ συνάμα δέχεται να ισχύει και να επικρατεί μέσα του η καθαρά θεϊκή, ευαρεστεί τον Θεό και η ταπεινοφροσύνη του είναι σωστή ενώπιόν Του….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» 3, 162

Τα ιδιαίτερα θεία χαρίσματα εξαρτώνται από την ελεύθερη βούληση

…Ο άνθρωπος πρέπει να συνδεθεί με τον Θεό συνειδητά μέσω της προσευχής και ασυνείδητα μέσω των έργων αγάπης^. πρέπει στην προσευχή του να παραδίδεται στον προαιώνιο Πατέρα^. πρέπει να θυσιάσει τη δική του θέληση και να την υποτάξει πλήρως στη θεία κι επομένως να Του αφιερωθεί ολοκληρωτικά. Τότε τον αγκαλιάζει ο Θεός και του παρέχει υπέρμετρα χάρες….

Αρ. 4007

Η θεία αποκάλυψη μέγιστη πηγή χάρης

…Ο Θεός αποκαλύπτεται μόνο σε περιόδους πνευματικής ένδειας, όταν οι άνθρωποι κινδυνεύουν ν’ αποξενωθούν απ’ Αυτόν ή όταν έχουν παρασυρθεί σε πλάνες. Τότε επιδιώκει να τους παράσχει την Αλήθεια και η Αλήθεια μόνον απ’ Αυτόν μπορεί να διοχετευτεί στη Γη. Υπάρχει κάτι άλλο πιο μεγάλο από το να διδάσκεται κάποιος άμεσα από τον Ίδιο τον Θεό;

…Τότε θα τον κάνει ευδαίμονα το ότι έχει στην κατοχή του το θείο Λόγο, δεν θα θέλει ποτέ πια να τον χάσει και θα επιζητεί συνεχώς να τραφεί από τον Ίδιο τον Θεό με τον Άρτο των Ουρανών, με την τροφή που εξασφαλίζει τη ζωή της ψυχής και γι’ αυτό είναι εξαιρετικά πολύτιμη κι ευφραντική….

…Η επιθυμία σας γι’ αυτήν την τροφή θα γίνεται όλο και πιο ισχυρή, και επίσης θα σας οδηγήσει απαρέγκλιτα στον Θεό, γιατί ο Θεός είναι η Αλήθεια και ο Θεός είναι ο Άναρχος Λόγος.

Αμήν

Αρ. 4015

Οι κάτοικοι των ήλιων

…Ως επί το πλείστον πρόκειται για όντα με υψηλή ευφυΐα, που δεν συγκρί-νονται με τους ανθρώπους αυτής της Γης, οι οποίοι βρίσκονται σε μία κατώτερη βαθμίδα εξέλιξης. Όμως αυτοί μπορούν να φτάσουν στον ύψιστο δυνατό στόχο, την υιότητα του Θεού, η οποία δεν είναι δυνατόν να κατακτηθεί σε άλλους κόσμους….

…Παρ’ όλα αυτά, (οι πρώτοι) είναι όντα που πρέπει ακόμη να ολοκληρώσουν την ωρίμανσή τους, καθώς πρέπει να διανύσουν ακόμη δρόμο για την υπέρτατη τελείωση. Γιατί αυτά που έχουν στην κατοχή τους δεν τα κατέκτησαν ασκώντας τη βούλησή τους. Τα χαρίσματα που διαθέτουν τους έχουν δοθεί εν είδει προπαρασκευής για τη δοκιμασία της ελεύθερης βούλησης, καθότι ακολουθούν μία άλλη πορεία εξέλιξης απ’ ό,τι οι κάτοικοι αυτής της Γης. Γιατί οι ψυχικές ουσίες των δεύτερων έπρεπε να ανελιχθούν από τα βάθη της πλάσης, λόγω της πρώτης αποστασίας από τον Θεό….

…Αμέτρητοι κόσμοι υπάρχουν, όπως και αμέτρητοι βαθμοί ωριμότητας μπορούν να επιτευχθούν ζώντας σε αυτούς τους κόσμους, και αμέτρητες δυνατότητες προσφέρονται στα πνευματικά όντα. Και όλοι οι κόσμοι είναι σχολεία του πνεύματος, μολονότι διαφέρουν ως προς τη σκοπιμότητα και τις προϋποθέσεις….

…Ο πόνος ωστόσο μόνο στη Γη συνοδεύει την ψυχή, και σε ενισχυμένο βαθμό στα υπερκόσμια πεδία, εκεί όπου παραμένουν οι ψυχές εκείνες που δεν πέρασαν τη δοκιμασία της επίγειας ζωής μ’ επιτυχία, επειδή απέτυχαν κατά τη χρήση της ελεύθερης βούλησης τους. Αντίθετα όντα από τους φωτεινούς αστέρες δεν πρόβαλλαν ποτέ σοβαρή αντίσταση στον Θεό και γι’ αυτόν το λόγο δεν γνωρίζουν τι είναι πόνος. Αυτό όμως ισχύει μόνο μέχρι να διανύσουν κι εκείνα το δρόμο τους στη Γη για να δοκιμαστεί η θέλησή τους, προκειμένου να κατακτήσουν τον ύψιστο βαθμό τελείωσης….

Αρ. 4026

Ο αμύθητος πλούτος του βασιλείου Ανώχ

που καταποντίστηκε στον κατακλυσμό τού Νώε

…Οι φυσικές συνέπειες του πλούτου είναι αρχομανία, απάθεια απέναντι στους φτωχούς και στους πάσχοντες, διαρκώς μεγαλύτερη ροπή για αισθησιακή ικανοποίηση της σάρκας, η λεγόμενη λαγνεία, εκτός αυτών αισχροκέρδεια, φιλαργυρία, φθόνος, μίσος, θυμός, θεολησμοσύνη, ασωτεία, λαιμαργία, ειδωλολατρεία, κλοπή, ληστεία και ανθρωποκτονία. Αυτά είναι οι απολύτως φυσικές συνέπειες του πλούτου….

Η φύση της πολιτικής

… Η μοίρα όλων των πολιτικών είναι ίδια, τουτέστιν ότι στα δόλια αόρατα δίχτυα που στήνουν για τους άλλους στο τέλος πιάνονται και καταστρέφονται και οι ίδιοι.

Γιατί η πολιτική είναι ο καρπός της δυσπιστίας, η δυσπιστία ο καρπός μίας διεφθαρμένης καρδιάς, και η διεφθαρμένη καρδιά ένα έργο του Σατανά που δεν έχει καμία αγάπη. Γι’ αυτό η πολιτική ισοδυναμεί με την κόλαση…. Γιατί αυτήν την συνθέτει η πιο πανούργα, επίβουλη πολιτική, ο δε Σατανάς είναι ο μέγιστος άρχων κάθε πολιτικής….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» 3,195 και 199

Φαινομενική θεία λατρεία

…Όποιος έχει αγάπη αναγνωρίζει τις πλάνες (στον τυπολατρικό χριστιανισμό) και ότι είναι ανθρώπινο έργο. …Εκτός εάν έχει τόσο βαθιά και ζωντανή πίστη (στις ανθρώπινες προσθήκες), που δεν την αφήνω να χαθεί, αφού είναι τόσο δεμένος μαζί Μου μέσω της πίστης του και θέλει να κάνει οτιδήποτε θεωρεί ότι είναι καλό στα μάτια Μου. Τότε όμως Εγώ τον αξιολογώ με βάση το βαθμό της αγάπης του, και όταν αποδημήσει από τη Γη τού χαρίζω αστραπιαία φώτιση. Ωστόσο τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι…

Αρ. 8829

Ο Θεός θέλει να ξεσκεπάζονται οι πλάνες

…Είναι θέλημά Μου να διαδώσετε την αλήθεια και σ’ αυτό συμπεριλαμβάνεται επίσης η αποκάλυψη των εσφαλμένων διδασκαλιών που παρεισέφρησαν στο Λόγο Μου, πράγμα που μπορεί να γίνει μόνο μέσω της αντιπαράθεσης με την ανόθευτη αλήθεια….

Αρ. 8814

Η Θεία χάρη

…Ο άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει την έννοια της «χάρης» στην πιο βαθιά σημασία της. Συνιστά μία έκτακτη παροχή θεϊκής βοήθειας, μία αδιάκοπη μετάδοση πνευματικής δύναμης, απόδειξη διαρκούς αγάπης και θεϊκής ευσπλαχνίας.

Άμα ο άνθρωπος ζει μέσα στη χάρη, περιβάλλεται από μία αόρατη προστασία, όταν επιθυμεί να έχει δύναμη από τον Θεό την έχει, ούτως ώστε όλες οι ενέργειες και οι σκέψεις του καθορίζονται από το θείο θέλημα.

Η παράκληση για θεία χάρη σημαίνει ότι εκζητείτε συνεχώς να συνδεθείτε με τον ουράνιο Πατέρα και ήδη αυτή η σύνδεση πρέπει ν’ αποφέρει δύναμη, γιατί εκζητείτε το Πνεύμα από το οποίο εκπορευτήκατε….

…Από τη χάρη Του εξαρτώνται τα πάντα και μακάριοι όσοι παρακαλούν να την έχουν, γιατί θα είναι φανερά προστατευμένοι όσο είναι στη Γη και δεν θα χρειάζονται καμία άλλη βοήθεια εκτός από την άνωθεν βοήθεια, που είναι αγάπη και ευσπλαχνία του Θεού.

Αμήν

Αρ. 897

Ο δρόμος προς την τελείωση

…Η νίκη σε κάθε λογής πάλη της ψυχής, η επικράτηση σε όλους τους πειρασμούς και, εξίσου σημαντικό, η αντιμετώπιση κάθε δοκιμασίας με αφοσίωση στον Κύριο συνιστούν μία άνοδο, όπου ο άνθρωπος ανεβαίνει από τη μία βαθμίδα στην άλλη για να φτάσει στην τελείωση.

Και αυτόν τον αγώνα η ψυχή πρέπει να τον διεξάγει εντελώς μοναχή της. Δεν μπορεί ποτέ ένα άλλο πνευματικό ον να την απαλλάξει από αυτό το καθήκον ή να το εκπληρώσει για λογαριασμό της. Απλώς μπορεί να την βοηθήσει με τη συμπαράστασή του, εφόσον του την ζητήσει ο άνθρωπος συνειδητά….

Αρ. 819

Η κατάθλιψη

…Συχνά η ψυχή αφήνεται να παρασυρθεί πελαγοδρομώντας εδώ κι εκεί και δεν είναι ακόμη σταθερή στον εαυτό της. Και τότε χρειάζεται μία τέτοια κατάθλιψη ώστε να σταθεροποιηθεί και να υποδαυλίσει την επιθυμία να βρει τον Πλάστη της….

Αρ. 828

Ανεπτυγμένος νους μαζί με πίστη

…Ο νους χωρίς την πίστη είναι χωρίς αξία, ενώ μόνη της η πίστη έχει την ευαρέσκεια του ουράνιου Πατέρα. Ωστόσο η πίστη σε συνδυασμό με την οξύνοια είναι τελεσφόρα πάνω από κάθε προσδοκία για τον άνθρωπο. Γιατί τότε πλέον βλέπει το σωστό φως, τότε πλέον βρίσκεται στην Πηγή κάθε σοφίας^. έτσι η καρδιά του ανοίγει, καθώς αναγνωρίζει ποιος πλούτος πνευματικών αγαθών του προσφέρεται τότε και με πόση αποτελεσματικότητα μπορεί να χρησιμοποιήσει την υψηλή διανοητική του ικανότητα, η οποία είναι πια αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τη βαθιά πίστη του….

Αρ. 833

Η καταδίκη του νόμου και η ελευθερία της αγάπης

(Ο Κύριος μιλάει στον Λαμέχ, βασιλιά του προκατακλυσμιαίου βασιλείου Χανώχ:)

…Ο νόμος καταργεί κάθε αγάπη ανάμεσα στο νομοθέτη και στον υποκείμενο στο νόμο, αφού αντικαθιστά την αγάπη με το άκαμπτα αυστηρό δίκαιο.

Μα ποιος μπορεί να ισχυριστεί: «εγώ είμαι ικανός να εκπληρώσω πλήρως τις εντολές του νόμου του;» Μόνο για Μένα θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο, αλλά για κανένα άλλο ελεύθερο ον. Το κάθε πλάσμα θα έπρεπε να ζει καταδικασμένο υπό το βάρος του νόμου όπως τα ζώα!

Εάν συνέβαινε όμως έτσι, τι θα γινόταν με την ελεύθερη δραστηριότητα, την οποία χρειάζεται για να ζει το πνεύμα;

Αλίμονο σε σας και σε κάθε λαό όπου θα γίνω νομοθέτης, γιατί εκεί η οικία του Πατέρα θα είναι κλειδωμένη με σιδερένιο μάνταλο! Και εάν δεν έρθω Εγώ ο Ίδιος να εκπληρώσω το Νόμο, θα καταστραφεί όλη η Πλάση!

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» 2,230

Φανερή απόδειξη χάρης

…Για να μην μείνετε χωρίς δυνάμεις, ο Κύριος σας δίνει τον Άρτο του Ουρανού, γιατί θέλει μ’ αυτόν να κάνει πιο ελαφρύ και υποφερτό το επίγειο φορτίο σας. Θέλει να αντλείτε παρηγοριά και δύναμη από το Λόγο Του. Και άμα τον δέχεστε από το χέρι Του, ανήκετε τότε στους εκλεκτούς Του, αφού τότε είναι βέβαιο ότι θα βρείτε το δρόμο Του. αποκλείεται να λοξοδρομήσετε, από τη στιγμή που σας οδηγεί ο Πατέρας αυτοπροσώπως^. και φτάνει ν’ ακολουθείτε το Λόγο Του και θα απαλλαγείτε από κάθε έγνοια σχετικά με τη σωτηρία της ψυχής σας. Η ισχύς τού Λόγου είναι απερίγραπτη, εάν τον δέχεστε στην καρδιά σας με πείνα και με δίψα, γιατί ό,τι προσφέρει απ’ αγάπη ο Πατέρας στα παιδιά Του, πρέπει να σας κάνει απέραντα ευδαίμονες.

Αμήν

Αρ. 778

Διδασκαλία χωρίς πίεση ούτε θαύματα

…Ένας απεσταλμένος Μου επιτρέπεται μόνο να διδάσκει, αλλά να μην ασκεί βία σε κανέναν. Αντίθετα, έχει χρέος, (όταν βρει αντίσταση), αμέσως ν’ αποτραβηχτεί και να γίνει τυφλός και κουφός^. έτσι θα μείνει απείρακτη η ελεύθερη βούληση του καθενός, είτε για να βρει τη ζωή είτε το θάνατο. Μα γι’ αυτό δεν φέρει ευθύνη ο εργάτης Μου, κι ας είναι τυφλός και κουφός, ώστε ο καθένας να βρει ό,τι του αξίζει, είτε έτσι είτε αλλιώς!

Για τούτον το λόγο δεν δίνω πια στους εργάτες Μου θαυματουργικές δυνάμεις, εκτός απ’ αυτήν του Λόγου. Όποιος αποδεχτεί την καθοδήγηση από το Λόγο, θα είναι ικανός να κατακτήσει την εσωτερική πνευματική ελευθερία. Αλλά εκείνος που δεν του αρκεί αυτό το θαύμα του Λόγου, το δέον είναι να μείνει ανενόχλητος στην εξωτερική ελευθερία του και στις συνέπειές της!

Η αληθινή αγία κοινωνία

…Αληθινά σας λέω, όποτε, εσείς που Με αγαπάτε, τρώτε και ταυτόχρονα Με φέρνετε στη μνήμη σας, ιδίως μάλιστα όποτε φροντίζετε στο Όνομά Μου να φάνε και να πιουν τα φτωχά αδέρφια σας, τότε κάθε φορά προσλαμβάνετε τον αληθινό δείπνο της αγάπης μέσα σας και συνάμα τον χαρίζετε με τον πιο άξιο τρόπο….

Εξομολόγηση και άφεση αμαρτιών

…Το καλύτερο μέσο για την άφεση των αμαρτιών είναι να μην τις συνεχίζετε και να μετανιώσετε αληθινά για τις προηγούμενες. Σε αντιστάθμισμα να βοηθάτε τους φτωχούς απ’ αγάπη για Μένα και να συγχωρείτε από καρδιάς όλους τους εχθρούς πνευματικά κι αληθινά….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Δώρα του Ουρανού»

Υλική και πνευματική κρίση

…Να μην φοβάστε αυτήν την εποχή! Εφόσον έχετε αληθινά εμπιστοσύνη σ’ Εμένα, δεν πρόκειται να πεινάσετε από καμία άποψη. Εάν είναι λίγα όσα έχετε, Εγώ θα σας τα ευλογήσω και θα έχετε με το παραπάνω περίσσευμα. Αλλά εάν, παρά την ευλογία Μου, εξακολουθείτε να νοιάζεστε και να στεναχωριέστε κι αναρωτιέστε: «Τι θα φάμε και πώς θα ντυθούμε;», τότε κι Εγώ θα αφήσω τη φροντίδα σε σας και θ’ αποτραβηχτώ εν μέρει… Ακόμη κι αν προμηθευόσασταν κάθε λογής φαγώσιμα, παρ’ όλ’ αυτά και πάλι θα πεινούσατε σαν να μην είχατε φάει τίποτα για εβδομάδες! Γιατί όπως σε όλα, έτσι κι εδώ τα πάντα εξαρτώνται από την ευλογία Μου! Γι’ αυτό να έχετε μόνιμα απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ Εμένα^. ό,τι και να γίνει τέτοια εποχή, Εγώ δεν θα σας εγκαταλείψω ποτέ ούτε πρόκειται να πεινάσετε πνευματικά ή σωματικά… Άρα σημειώστε το καλά: όχι φροντίδες, όχι φόβος, όχι στεναχώρια, όσο είμαι μαζί σας. Δεν θα σας συμβεί τίποτα!

«Δώρα του Ουρανού»

Υλικός κόσμος VS πνευματικός κόσμος

…Καταλάβετέ το επιτέλους! Αφήστε τον κόσμο, που μόνο για λίγες στιγμές μπορεί να σας μαγέψει, αλλά δεν μπορεί να σας ικανοποιήσει για πολύ καιρό. Γιατί από τη στιγμή που αποκτάτε ένα εγκόσμιο αγαθό, παύει και η προσδοκία να το κάνετε δικό σας. Αλλά στον πνευματικό κόσμο είναι διαφορετικά!

Το βασίλειό Μου είναι απέραντο. Η πνευματική ιδιοκτησία δεν έχει όρια ούτε περιορισμούς, γι’ αυτό είναι δυνατόν να προοδεύει κανείς αιώνια. Κάθε βαθμίδα φέρνει μία μεγαλύτερη απόλαυση, περισσότερη δύναμη και μεγαλύτερες ικανότητες….

Γκ. Μαγερχόφερ «Κηρύγματα του Κυρίου»

Ουράνια συμβουλή

…Όποιος θέλει να πάρει από Μένα μία αληθινά καλή συμβουλή, προηγουμένως να ρωτήσει την καρδιά του, αν κατά πρώτον είναι άξια για μία συμβουλή από Μένα^. και κατά δεύτερον, αν η καρδιά του είναι πρόθυμη να την ακολουθήσει πραγματικά σοβαρά^. και κατά τρίτον, αν η καρδιά του μπορεί ν’ ακολουθήσει μία τέτοια συμβουλή, επειδή μέσα της φωλιάζουν διάφορες αγάπες για τον κόσμο….

Το πένθος για τους νεκρούς

…Ο πόνος που αισθάνονται οι άνθρωποι για τους κοντινούς συγγενείς που έφυγαν είναι κι αυτός μέσα στην τάξη των πραγμάτων. Ωστόσο ένας πόνος από χαρά θα ήταν καλύτερος από έναν αγνώμονα πόνο από πένθος. Γιατί ο πόνος από πένθος μοιάζει σχεδόν μ’ εκείνο τον πόνο από φθόνο που είχαν τα ενάρετα παιδιά, επειδή ο Πατέρας τους καλοδέχτηκε μ’ ένα συμπόσιο με χαρά τον χαμένο γιο Του, που επέστρεψε πάλι κοντά Του…. Η θλίψη των περισσοτέρων για τους νεκρούς ως επί το πλείστον είναι μία θλίψη από συνήθεια. Για τούτο το λόγο πιο πολύ πενθούν για εκείνους, τους οποίους είχε συνηθίσει η καρδιά τους από τα νιάτα τους. Αλλ’ αφού το ν’ αφήσει κάποιος υποχρεωτικά κάθε παλιά συνήθεια είναι οδυνηρό, πώς να μην είναι λοιπόν και η συνήθεια της καρδιάς; Παρ’ όλα αυτά αυτό το πένθος δεν είναι αρετή και γειτνιάζει πιο κοντά με τη φιλαυτία παρά μ’ Εμένα.

…Εντούτοις σας λέω, όποιος πενθεί δεν σφάλλει, ωστόσο όποιος Μ’ έχει αναγνωρίσει σωστά με την καρδιά του, δεν πρόκειται ποτέ να πενθήσει….

«Δώρα του Ουρανού»

Απόρριψη του θείου Λόγου

… Όποιος απορρίπτει το Λόγο Μου χωρίς πρώτα να τον εξετάσει, δεν έχει καμία επιθυμία για Μένα, για την αλήθεια, για την αγάπη, για τη χάρη και για την αιώνια Ζωή. Και θα είναι υπεύθυνος ο ίδιος προσωπικά που δεν Με ακούει….

Αρ. 4016

Τα επακόλουθα των σκέψεων

… Κάθε σκέψη που πέρασε στιγμιαία από το κεφάλι ή την καρδιά σας έχει χαράξει αναλλοίωτο αποτύπωμα στον εξωτερικό σας πνευματικό άνθρωπο και κάποτε θα είναι καθοριστική για την εξωτερική πνευματική επένδυση του ψυχικού ανθρώπου που θα είσαστε τότε.

…Γι’ αυτό να ελέγχετε αυστηρά τις σκέψεις σας! Με μία μόνο σκέψη συχνά καλείτε κοντά σας μια στρατιά από ομοϊδεάτες, κακά πνεύματα του άλλου κόσμου. Εσείς νομίζετε ότι απλώς επεξεργάζεστε αυτήν την σκέψη, ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτά τα πνεύματα που παραφυλάνε για να σας τυλίξουν στα δίκτυα τους. Ο σκοπός τους είναι να αφανίσουν τις καλές σας ιδιότητες, ούτως ώστε να ωριμάσει μέσα σας η απόφαση κάποια στιγμή να κάνετε μία κακή πράξη, η οποία με τη σειρά της έχει άπειρες συνέπειες, όχι μόνο για σας αλλά και για άλλους ανθρώπους και πνεύματα….

«Κηρύγματα του Κυρίου»

Ο νέος θείος Λόγος

… Εάν ο κόσμος θα ειρωνεύεται με επικριτική και υβριστική πρόθεση το Λόγο Μου, εσείς να χαίρεστε γι’ αυτό, γιατί ακριβώς αυτό θα του επιφέρει την πλήρη κατάρρευσή του και σε σας τη νίκη!

…Ασφαλώς στον κόσμο θα γίνουν αμέτρητοι πόλεμοι και μάχες και πολλή σάρκα θα σκοτωθεί ακόμη, όμως οι φίλοι Μου και οι ενθουσιώδεις ακόλουθοι του θελήματός Μου δεν θα πάθουν τίποτα κακό. Πόσο μεγάλο θα θεωρούσε τον εαυτό του ένας άρχοντας εάν τον έβαζα να κυβερνήσει όλη τη Γη, ή ένας που θ’ άφηνα στα χέρια του τη διακυβέρνηση ενός ήλιου; Αλλά τι είναι η Γη, τι είναι όλοι οι ήλιοι σε σύγκριση με το μεγαλείο του Ήλιου της Χάρης Μου, που σας έχω δώσει για να μπορείτε να λάμπετε με το πιο ισχυρό και πιο ζωντανό Φως της Αγάπης όλων των κόσμων; Βλέπετε επομένως για ποιο μεγαλειώδες έργο σας κάλεσα και σας επέλεξα!

«Δώρα του Ουρανού»

Οι υποτιθέμενοι υποστηρικτές θα γίνουν εχθροί σας

…Όταν θα θελήσετε να παροτρύνετε κάποιον υποτιθέμενο υπέρμαχο της διδασκαλίας σας, που την έχει ενστερνιστεί ως τη μοναδική αλήθεια, να την εφαρμόσει έμπρακτα, θα διαπιστώσετε συχνά ότι θ’ απομακρυνθεί από σας. Μάλιστα μπορεί και να συμβεί αντί για φίλος να γίνει ο μεγαλύτερος εχθρός σας. Αυτή είναι η συνέπεια, βλέπετε, όταν οι άνθρωποι δεν είναι ακόμη ώριμοι για να συλλάβουν τη διδασκαλία Μου.

Γι’ αυτό περιμένετε μέχρι να ’ρθουν οι ίδιοι οι πεινασμένοι σε σας. Δώστε τους άρτο, αλλά κι αυτόν μόνο στο μέτρο της κατανόησης που διαθέτουν, καθότι διαφορετικά, όπως και με κάθε υλική τροφή, δεν την αφομοιώνουν σωστά μ’ αποτέλεσμα αντί να τους ωφελεί να τους βλάπτει εκ των πραγμάτων! …Γι’ αυτό να ’στε προσεκτικοί στην επιλογή των φίλων σας. Μην ασχολείστε με τους αντιρρησίες. Όσο περισσότερο περνάει ο χρόνος και θ’ αυξάνονται τα πρόβατά Μου, τόσο πιο γνωστή θα γίνεται η νέα Αποκάλυψή Μου, αλλά και τόσο πιο πολύ θα μεγαλώνει η αντίσταση απέναντι σ’ αυτήν και στους υποστηρικτές της. Πρέπει ν’ αναφλεγεί η φωτιά του πολέμου! Μόνον όσοι έχουν επιμονή κι αντοχή θα νικήσουν κι αυτοί θα είναι τα παιδιά Μου, γιατί όχι απλώς πιστεύουν στη φωνή και στη διδασκαλία Μου, αλλά και γιατί ξέρουν επίσης ότι μονάχα αυτή οδηγεί στο τέρμα….

Προετοιμασία

…Καμιά φορά όταν λέω σε κάποιον «Μην Μ’ εγκαταλείπεις!», το εννοώ όπως τότε με τους μαθητές Μου, όταν τους είπα: «Μην λιγοψυχήσετε, όταν δεν Με δείτε για λίγο καιρό!» Με άλλα λόγια θέλει να πει: «Παιδί Μου, μην απελπίζεσαι όταν δεν είμαι παρών, όταν έρχονται στιγμές που ο κόσμος και τα γεγονότα του δεν σ’ αφήνουν στιγμή ήσυχο και δεν νιώθεις πια το χέρι Μου ούτε ακούς τη φωνή Μου! Όταν ο κόσμος σ’ αμείβει για την αφοσίωσή σου με χλευασμό, μίσος και διωγμό, εσύ να μείνεις σταθερός! Ύστερα από λίγο πάλι θα Με δεις, πάλι θα Με νιώσεις, πάλι θα Μ’ ακούσεις. Πάλι θα Με δεις στη γλώσσα που μιλάει η φύση, πάλι θα Με διαισθανθείς στο πώς κατευθύνω τα γεγονότα και πάλι θα Μ’ ακούσεις στην ειρήνη που θα επιστρέψει και θα μιλάει γλυκά στην καρδιά σου!»

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Κηρύγματα του Κυρίου»

Ο άνθρωπος και η θέση του στο σύμπαν

…Επέλεξα εσάς τους ανθρώπους πριν από πολλά άλλα πλάσματα, προκειμένου να Μ’ αναγνωρίσετε όχι μόνο ως το Ύψιστο Πνεύμα, αλλά κι ως Πατέρα. Σας επέλεξα για να συνεισφέρετε μαζί Μου και μέσω Εμού στη διαπαιδαγώγηση άλλων κόσμων, στους οποίους θα μπορείτε να μεταδώσετε νέες μακαριότητες και νέες αλήθειες, η δε μετάδοση αυτή θα φέρει σε σας ακόμη μεγαλύτερες μακαριότητες. Και όντας παιδιά της Αγάπης Μου θα αισθανθείτε τότε τι σημαίνει να είσαστε οι ευνοούμενοι του Παντοδύναμου Πλάστη και Κυρίου όλου του σύμπαντος!

Πολλοί κλητοί, λίγοι εκλεκτοί

…Το έχω ξαναπεί μία φορά: «Πολλοί είναι κλητοί, λίγοι όμως επιλέχθηκαν!» Υπάρχουν ακόμη πολλοί ανάπηροι, τυφλοί και παράλυτοι κι όλοι πρέπει να γιάνουν. Γι’ αυτό χρειάζονται άξιοι εργάτες στον αμπελώνα Μου, κι αυτοί πρέπει να κάνουν σωστά την υπηρεσία τους και να ’ναι ικανοί για κάθε εργασία. Μα αυτό είναι δυνατό μόνο εφόσον και οι ίδιοι περάσουν από τη σχολή της επίγνωσης, στην οποία θέλουν να οδηγήσουν και τους άλλους. Έτσι πρέπει να περάσουν από μία αλυσίδα από δοκιμασίες, βάσανα κι αγώνες, που όλα τους οφείλουν να τους οδηγήσουν τελικά στο ν’ απεκδυθούν τη συνήθεια και στη θέση της ν’ ανανεωθούν με το ένδυμα της θεϊκής αλήθειας. Τότε θα μπορούν κι αυτοί όλοι επίσης να ακολουθήσουν το κάλεσμα: «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πορεύσου!»

…Εάν συχνά ταράζεστε και τρομάζετε και οι ίδιοι με αυτά που κρύβονται μέσα σας, όταν αντιλαμβάνεστε πόσο μακριά βρίσκεστε ακόμη από αυτό που νομίζατε ότι είσαστε ήδη, τότε να σας παρηγορεί το γεγονός ότι τα ελαττώματά του μπορεί να τα διορθώσει κανείς μόνο όταν τα γνωρίζει….

«Κηρύγματα του Κυρίου»

Επίγεια μακαριότητα

…όταν καλλιεργείτε συνεχώς τον εαυτό σας και αποβάλλετε όλα τα λάθη και τις αδυναμίες σας, τότε μπορώ κι Εγώ να πάρω στην κατοχή Μου την καρδιά σας και να κατοικώ και να ενεργώ μέσα σας. Κι αυτό συνιστά μία εξαιρετική μακαριότητα ήδη επί Γης, καθώς από τη στιγμή που είμαι Εγώ ο Ίδιος μαζί σας, δεν υπάρχει πια ούτε δυστυχία ούτε επίγεια βάσανα ούτε πόνος. Γιατί το σώμα σας δεν αισθάνεται πια τίποτα, απλώς μόνο στα μάτια του κόσμου φαίνεται σας να νιώθει ακόμη. Αυτό γίνεται για χάρη των συνανθρώπων σας, που δεν καταλαβαίνουν ακόμη τι σημαίνει να έχει κάποιος έναν αγηλό βαθμό ωριμότητας, που καθιστά δυνατή την παρουσία Μου. Γι’ αυτό η παρουσία Μου δεν είναι φανερή, ωστόσο το παιδί Μου αυτό που εκπληροί τις προϋποθέσεις για ν’ απολαμβάνει την παρουσία Μου, αισθάνεται την εγγύτητά Μου και είναι μακάριο. Με ακούει και αγαλλιάζει με τη φωνή Μου.

Και ο κάθε άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει αυτήν την ευτυχία, εφόσον αγωνίζεται να τελειοποιηθεί, αρκεί να κάνει τα πάντα για να Μ’ ευχαριστήσει κι έτσι μεταπλάθει την καρδιά του σε σκεύος αγάπης….

Αρ. 3238

Εσωτερική ανάγκη γι’ αλήθεια και δικαιοσύνη

…Η εσωτερική ώθηση γι’ αλήθεια και δικαιοσύνη είναι πάντοτε καθοριστική για την ανέλιξη της ψυχής, για το λόγο ότι σημαίνει πως έχει ήδη στραφεί προς τον Θεό κι επομένως θα την αδράξει η αγάπη Του….

Αρ. 2293

Αρ. 8977 Τι είναι αγάπη; Τι είναι μακαριότητα;

Αρ. 8982 Μετά την πρόσκρουση της Γης με ένα αστρικό σώμα

Αρ. 8986 Επικοινωνία με τον Θεό

Αρ. 7001 και 8719 Τι είναι ο Ιησούς Χριστός;

Αρ. 8993 Παράκληση για την ευλογία του Θεού

Αρ. 4750 Οι έγνοιες για τα εγκόσμια είναι περιττές

Αρ. 6818 Πρέπει να είσαι λυτρωμένος για να εργαστείς για τη λύτρωση των άλλων

Αρ. 4005 Ευτυχισμένος θάνατος

Αρ. 4022 Δοκιμασίες της ψυχής

Αρ. 4035 Οι υπηρέτες του Θεού και η αποστολή τους

Αρ. 8881 Το καθήκον των μαθητών την έσχατη εποχή

Αρ. 4043 Θυσία στον Θεό

Αρ. 4050 Εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου

Αρ. 8865 Ενθαρρυντικά λόγια τού Πατέρα για τους υπηρέτες Του

Αρ. 8855 Η γνώση για την πνευματική προέλευση του ανθρώπου

Αρ. 8857 Τι σημαίνει το όνομα ΙΣΡΑΗΛ

Αρ. 8041 Η σωστή διατροφή

Αρ. 8064 Εσωτερική αυτογνωσία – ενδοσκόπηση

Αρ. 8079 Σωτηρία για τις ψυχές στον άλλο κόσμο

Αρ. 559 Η ψυχή επιλέγει η ίδια το σώμα της

Αρ. 579 Οι διαφορές στη μοίρα των ανθρώπων

Αρ. 582 Πηγαία προσευχή

Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη 8, 189, 20, Πνευματική κυριαρχία του ανθρώπου επί της φύσης

Αρ. 564 Πράξεις αγάπης με επίγνωση ή χωρίς

Αρ. 571 Η θεία ενέργεια στον άνθρωπο

Αρ. 8101 Το θαύμα της παράκλησης για το πλησίον

Αρ. 8115 Η Διάδοση του Φωτός είναι εντολή του Θεού που δίνεται εσωτερικά

Αρ. 3216 Πώς εισακούγεται η προσευχή

Αρ. 3231 Οι συνέπειες από την έλλειψη αγάπης

Αρ. 3238 Η κατοικία του Θεού μέσα στην καρδιά (Κατά Ιωάννη κ.14)

Αρ. 3261 Ο τελικός αγώνας με ή χωρίς τον Χριστό

Αρ. 3217 Η ευλογία του θείου Λόγου

Αρ. 3784 Η πίστη μπροστά στον κίνδυνο

Αρ. 6485 Απόδειξη για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού

Αρ. 652 Η πρόσκρουση του ουράνιου σώματος με τη Γη

Αρ. 2521 Η κατάρρευση της καθολικής εκκλησίας

Αρ. 5004

Αρ. 2850 Η πίστη στις προφητείες

Αρ. 668 Η φυσική καταστροφή

Αρ. 652 , Αρ. 1493 ,Αρ. 2246 ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ

Αρ. 4940 Αρ. 4348 ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ

Αρ. 2831 Όχι αποθάρρυνση!

Αρ. 8832 Διάδοση του Λόγου

Αρ. 5193 Τίποτα δεν είναι τυχαίο

Αρ. 671 Τα εγκόσμια αγαθά είναι προσωρινά

Αρ. 5706 Πώς να πειστώ ότι υπάρχει ένα Ύψιστο Ον;

Αρ. 9005 Τι θα είχε γίνει εάν δεν είχε αποτύχει ο Αδάμ;

Αρ. 9006 Γιατί πρέπει η ανθρωπότητα να πληρώνει για την αμαρτία του Αδάμ;

Αρ. 7636 Οι ψυχές στον άλλο κόσμο συμμετέχουν στη διάδοση του Λόγου

Αρ. 7651 Πόσα μπορεί να συλλάβει ο άνθρωπος από το έργο της λύτρωσης

Αρ. 7657 Πώς αναγνωρίζεται η φωνή του Πατέρα

Αρ. 8718 Οι φωτεινές οντότητες κάνουν επισκόπηση της μαρτυρικής κατάστασης πριν την ενανθρώπησή τους

Αρ. 7715 Ο καθένας μπορεί να κάνει λυτρωτικό έργο

Αρ. 7731 Η οντότητα του Θεού και η ενανθρώπιση

Γκ. Μαγερχόφερ Υγεία, αρρώστια και θάνατος

Γιοχάννα Χέντσελ αρ. 24 (1958) Η Ημέρα της Κρίσης και η Επιστροφή τού Χριστού

Αρ. 4733 Οι μαθητές της έσχατης εποχής

Αρ. 4565 Η εκπαίδευση των μαθητών της έσχατης εποχής

Αρ. 3917 Ο χρονικός ορίζοντας της έσχατης εποχής

«Δώρα του Ουρανού» Εκπλήρωση παράκλησης

Αρ. 6272 Η απέραντη αγάπη του Θεού

Αρ. 6775 Πνευματικός αγώνας μέσα στον κόσμο

Αρ. 2802 «Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα ασθενής….»

Αρ. 3717 Η δύναμη της ζωντανής πίστης

Αρ. 7003 Η αφοσίωση στον Θεό συνεπάγεται θεία ενέργεια

Αρ. 3213α Αρ. 3213β Ενισχυμένη θέληση χάρη στο Χριστό

Αρ. 5825 «Κανένας που προσκυνάει τον κόσμο δεν μπορεί να κάνει δική του τη βασιλεία των Ουρανών»

Αρ. 4535 Τροφή για την ψυχή και θεϊκή φροντίδα για τα εγκόσμια

Αρ. 5100 Η απώλεια υλικών αγαθών

Αρ. 1554 Δυναμική δημόσια μαρτυρία χωρίς φόβο

«Φύλλα ζωής»

Αρ. 3968 Στροφή από την εξωτερικότητα στην εσωτερικότητα

Αρ. 4422 Αντεπιχειρήματα κι αμφιβολίες

Αρ. 1619 Ο Χριστός μόνιμος συνοδός

«Δώρα του Ουρανού» Ενδοσκόπηση

Αρ. 7361 «Η βασιλεία των Ουρανών χρειάζεται βία και μόνος όποιος χρησιμοποιεί βία την κάνει δική του….»

Αρ. 8425 Πότε πείθεται ο συνομιλητής

Αρ. 8665 Δύναμη για τους δύσκολους καιρούς

Αρ. 4730 Οδηγίες για την εργασία στον αμπελώνα

Αρ. 8128 Πρόωρος θάνατος

«Δώρα του Ουρανού» Σεισμοί και ηφαίστεια

Αρ. 8025 Γνώση και επίγνωση

«Δώρα του Ουρανού» Ο Θεός είναι ζηλότυπος

Αρ. 8640 Τι εννοείται ως πίστη;

Αρ. 8699 Η τελευταία απόφαση στο διωγμό της πίστης

Αρ. 4396 Η αποδοχή της αλήθειας

Αρ. 4096 Ο κίνδυνος της έπαρσης

Αρ. 4912 Προϋποθέσεις για τη θητεία

«Δώρα του Ουρανού» Ο μοναδικός «προστάτης άγιος»

«Δώρα του Ουρανού» Παραβολές για τη θεογνωσία και την αυτογνωσία

Αρ. 6925 Η σημασία της αλήθειας και της τυφλής πίστης

Αρ. 6731 Κάλεσμα συμμετοχής στο έργο της λύτρωσης

Αρ. 6743 Πλήρης αφοσίωση προϋπόθεση για την εκπλήρωση μίας αποστολής

Αρ. 2746 Τα παιδιά του Θεού και η δραστηριότητά τους στον άλλο κόσμο

«Δώρα του Ουρανού» Θεός VS Κόσμος

Αρ. 5886 «Ό,τι κάνετε για τον πιο ασήμαντο αδελφό Μου…»

Αρ. 7988 Ευεργετική επίδραση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Μυστικά της Ζωής» Η μακαριότητα των Ουρανών

Γιάκομπ Λόρμπερ «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη» 8, 57 Ο κατεστραμμένος πλανήτης

Αρ. 7278 Οι αγωνίες και οι φόβοι του ανθρώπου Ιησού

Αρ. 7668 «Τετέλεσται…»

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Μυστικά της Ζωής» Οι ψυχές των ζώων

Αρ. 7638 «Με ό,τι μέτρο δίνετε στους άλλους, με το ίδιο θα λάβετε κι εσείς…»

Σάντου Σούνταρ Σινγκ «Το Μεγάλο Μυστήριο» Η ουσία της προσευχής

Αρ. 8818 «Θα σας διδάσκει ο Ίδιος ο Θεός…»

Αρ. 8830 Ο Θεός εννοεί διαφορετικά τα λόγια Του…. και διαφορετικά θέλει να τα καταλάβετε….

Γιάκομπ Λόρμπερ «Δώρα του Ουρανού» Η διάβρωση της διδασκαλίας του Χριστού

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Κηρύγματα του Κυρίου» Φιλαλληλία και φιλαυτία

Γιάκομπ Λόρμπερ «Ρόμπερτ Μπλουμ» Θαύματα στα προσκυνήματα

Αρ. 2070 Στον άλλο κόσμο….

Αρ. 2075 Ψυχές πεθαμένων που μένουν κοντά στη Γη

Αρ. 2123 Κατάσταση αδυναμίας στον άλλο κόσμο

Αρ. 893 Ο απώτατος σκοπός

Αρ. 952 Η εύκολη ή δύσκολη ζωή δεν επηρεάζει την ανάπτυξη της ψυχής

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» Ο πόνος είναι ευεργέτης

Μπ. Ντούντε Αρ. 9010 Το βάρος της ενοχής για την πρωταρχική πτώση

Αρ. 4000 Το μήνυμα της Βίβλου είναι η διδασκαλία της αγάπης

Αρ. 4551 Η πτώση των αγγέλων και το πρώτο αμάρτημα

Αρ. 9014 Προσφορά δύναμης στις ψυχές των νεκρών

Αρ. 7167 Ο λόγος που λήγει μία περίοδος για τη Γη και θ’ αρχίσει μία άλλη

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» «Όποιος αγαπάει κάτι περισσότερο…»

Αρ. 9030 Προειδοποίηση να μην γίνεται αλλοίωση του θείου Λόγου

Αρ. 5971 Αμαρτία ενώπιον του Αγίου Πνεύματος

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» 3, 162 Η σωστή ταπεινοφροσύνη

Αρ. 4007 Τα ιδιαίτερα θεία χαρίσματα εξαρτώνται από την ελεύθερη βούληση

Αρ. 4015 Η θεία αποκάλυψη μέγιστη πηγή χάρης

Αρ. 4026 Οι κάτοικοι των ήλιων

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» 3,195 και 199 Ο αμύθητος πλούτος του βασιλείου Ανώχ που καταποντίστηκε στον κατακλυσμό τού Νώε Η φύση της πολιτικής

Αρ. 8829 Φαινομενική θεία λατρεία

Αρ. 8814 Ο Θεός θέλει να ξεσκεπάζονται οι πλάνες

Αρ. 897 Η Θεία χάρη

Αρ. 819 Ο δρόμος προς την τελείωση

Αρ. 828 Η κατάθλιψη

Αρ. 833 Ανεπτυγμένος νους μαζί με πίστη

Γιάκομπ Λόρμπερ «Η Οικονομία του Θεού» 2,230 Η καταδίκη του νόμου και η ελευθερία της αγάπης

Αρ. 778 Φανερή απόδειξη χάρης

Γιάκομπ Λόρμπερ «Δώρα του Ουρανού» Διδασκαλία χωρίς πίεση ούτε θαύματα -Η αληθινή αγία κοινωνία – Εξομολόγηση και άφεση αμαρτιών

«Δώρα του Ουρανού» Υλική και πνευματική κρίση

Γκ. Μαγερχόφερ «Κηρύγματα του Κυρίου» Υλικός κόσμος VS πνευματικός κόσμος

«Δώρα του Ουρανού» Ουράνια συμβουλή Το πένθος για τους νεκρούς

Αρ. 4016 Απόρριψη του θείου Λόγου

«Κηρύγματα του Κυρίου» Τα επακόλουθα των σκέψεων

«Δώρα του Ουρανού» Ο νέος θείος Λόγος

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Κηρύγματα του Κυρίου» Οι υποτιθέμενοι υποστηρικτές θα γίνουν εχθροί σας – Προετοιμασία

«Κηρύγματα του Κυρίου» Ο άνθρωπος και η θέση του στο σύμπαν – Πολλοί κλητοί, λίγοι εκλεκτοί

Αρ. 3238 Επίγεια μακαριότητα

Αρ. 2293 Εσωτερική ανάγκη γι’ αλήθεια και δικαιοσύνη

 

 

ΓΙΑΚΟΜΠ ΛΟΡΜΠΕΡ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

ΤΟ ΠΡΩΤΟΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ TOY ΙΑΚΩΒΟΥ

ME ΘΕΜΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Βιογραφικό ευαγγέλιο δοσμένο από τον Κύριο, το οποίο ξεκινά χρο­νικά από τη στιγμή που ο Ιωσήφ πήρε κοντά του τη Μαρία.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το Ευαγγέλιο του Ιακώβου καταλαμβάνει την πρώτη θέση ανάμεσα στα απόκρυφα Ευαγγέλια με θέμα την παιδική ηλικία του Ιησού. «Ανά­μεσα στα απόκρυφα Ευαγγέλια δεν είναι μόνο το παλαιότερο, αλλά και το πιο γνωστό» (de Strycker). Κατά την Παλαιοχριστιανική εποχή εθεωρείτο στο ελληνικό του κείμενο (έχει εν μέρει διασωθεί σε αμέτρητα χειρόγραφα από τον 9ο ως τον 16ο αιώνα) καθώς και στις αναρίθμητες μεταφράσεις του (στη λατινική, συριακή, κοπτική, αρμενική, γεωργιανή, αραβική και αιθιοπική γλώσσα) ως έργο του αδελφού του Ιησού και ήταν ιδιαίτερα αγαπητό.

Δεν είναι γνωστό εάν το έργο διαβάστηκε από τον Ιουστίνο (απεβ. το 165 μ.Χ.). Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (απεβ. το 215 μ.Χ.) άντλησε από αυτό λεπτομέρειες σχετικά με τη νεανική ηλικία του Ιησού. Ο Ωριγένης (απεβ. το 253 ή 254 μ.Χ.) το αναφέρει στο σχολιασμό του για το Ευαγ­γέλιο του Ματθαίου ως «το βιβλίο του Ιακώβου».

Με βάση τον Κλήμη, πιστεύεται σήμερα πως το Ευαγγέλιο της παιδι­κής ηλικίας του Ιησού συντάχτηκε κατά το δεύτερο αιώνα, οι δε νεώτε- ροι συγγραφείς θεωρούν πιθανότερο το δεύτερο μισό του δευτέρου αιώ­να, ενώ ως τόπος συγγραφής υπερισχύει η Αίγυπτος.

Όπως όμως γνωρίζουμε με σιγουριά από το πλήρες κείμενο του αρχι­κού Ευαγγελίου της παιδικής ηλικίας του Ιησού, το οποίο αποκαλύφθη­κε εκ νέου στον Ιάκωβο Λόρμπερ κατά τον περασμένο αιώνα, αυτό το Ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας του Ιησού γράφτηκε από τον Ιακώβ, τον αδελφό του Κυρίου και νεώτερο γιο του Ιωσήφ και ως εκ τούτου δικαί­ως έχει ονομαστεί κατά το όνομα του συντάκτη του ως το Ευαγγέλιο του Ιακώβου. Κατά το Γάλλο ουμανιστή Ποστέλ (απεβ. το 1581), ο οποίος το έφερε μαζί του από την Ανατολή, αποκαλείται σήμερα ως το Πρω­τευαγγέλιο (δηλαδή πρώτο παλαιότερο Ευαγγέλιο) του Ιακώβου.

Το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου υπάρχει μόνο αποσπασματικά και στη σημερινή του μορφή αποτελείται από τρία μέρη: Διηγείται τη ζωή της Μαρίας μέχρι τη γέννηση του Ιησού (Κεφ. 1-16), αναφέρεται στην ιστο­ρία της γέννησης του Ιησού με τα θαυμαστά γεγονότα της (Κεφ. 17-21) και ιστορεί τη δολοφονία των παιδιών στη Βηθλεέμ όπως και το μαρτύ­ριο του Ζαχαρία και κλείνει με έναν επίλογο του Ιακώβου. (Απόκρυφα Ευαγγέλια της παιδικής ηλικίας του Ιησού, εκδόσεις Χέρντερ 1995).

Στην Ανατολή ο Ιάκωβος δεν εθεωρείτο μόνο ως ο συντάκτης του Ευαγγελίου της παιδικής ηλικίας του Ιησού, αλλά και ως ο νεώτερος γιος του Ιωσήφ από τον πρώτο του γάμο. Το ότι ο Ιωσήφ ήταν χήρος και το ότι είχε πέντε γιους ήταν γενικώς γνωστό κατά τους πρώτους αιώνες. Ακόμη και μεγάλοι θεολόγοι όπως ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Ωριγέ­νης, ο Επιφάνης, ο Εφραίμ κ.λπ. ασπάζονταν αυτήν την άποψη. Αυτοί οι γιοι του Ιωσήφ εθεωρούντο «αδελφοί του Ιησού». Πρώτος ο Ιερώνυ­μος υποστήριξε πως αυτοί οι αδελφοί του Ιησού ήταν στην πραγματικό­τητα «ξαδέλφια Του». Αυτήν τη νέα άποψη την υποστήριξε από το 383 μ.Χ., με σκοπό να αντικρούσει τη λανθασμένη άποψη, πως οι επονομα­ζόμενοι αδελφοί του Ιησού ήταν πραγματικοί αδελφοί του Ιησού από τη Μαρία. (Ρ. Έρνστ).

Το Ευαγγέλιο του Ιακώβου δεν αναγνωρίστηκε επισήμως από την εκ­κλησία, όμως διαβαζόταν στο λαό, κυρίως κατά τις εορταστικές μέρες, προς τιμήν της Μαρίας, από την ανατολική εκκλησία. Και στις σλαβι­κές περιοχές θα πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως αγαπητό. Τον τέταρτο αιώνα, όταν μέσα από τις θεολογικές σχολές και τους πατριάρχες της Αλεξάν­δρειας και της Ρώμης καθορίστηκαν οι κανόνες, δηλαδή οι γραφές που αναγνωρίζει η εκκλησία, το εκείνη την εποχή ήδη αρκετά παραποιημέ­νο και περιβλημένο από θρύλους Ευαγγέλιο του Ιακώβου δεν συμπεριλήφθηκε στις Άγιες Γραφές, κάτι το οποίο για πολλές εκατονταετηρίδες ίσχυε και για τη Μυστική Αποκάλυψη του Ιωάννη, την Επιστολή του Ια­κώβου καθώς και διάφορα άλλα τμήματα της Καινής Διαθήκης.

Το ότι τελικά ήταν θέλημα Θεού, πως δεν έπρεπε να συμπεριληφθεί τότε το ήδη έντονα παραποιημένο Ευαγγέλιο του Ιακώβου στο βιβλικό Κανόνα, το βλέπουμε στην εισαγωγή του βιβλίου, το οποίο περιέχει το αρχικό κείμενο του Ευαγγελίου του Ιακώβου που αποκαλύφθηκε εκ νέου στον Ιάκωβο Λόρμπερ κατά τα έτη 1843 -1844:

«Ο Ιακώβ, γιος του Ιωσήφ, είχε καταγράψει όλα όσα αφορούν αυτό το θέμα. Με τον καιρό όμως διαστρεβλώθηκαν τόσο, που δεν ήταν δυ­νατόν να επιτραπεί η συμπερίληψή τους στα αυθεντικά κείμενα της Αγί­ας Γραφής. Σε σένα όμως θέλω να δώσω το γνήσιο Ευαγγέλιο του Ια­κώβου, αρχίζοντας ωστόσο από την εποχή η οποία αναφέρεται πιο πά­νω (από την εποχή που ο Ιωσήφ πήρε κοντά του τη Μαρία).»

Στο δοκίμιό του με τίτλο «Τα απόκρυφα της Καινής Διαθήκης και το έργο του Λόρμπερ: Το “Ευαγγέλιο του Ιακώβου” και η “Νεανική ηλικία του Ιησού”», ο θεολόγος Ρόμπερτ Έρνστ αναφέρει: «Το κείμενο του από­κρυφου Ευαγγελίου του Ιακώβου και τα συμπληρωματικά κείμενά του, δηλαδή διορθωτικά κείμενά του, τα οποία υπαγόρευσε ο Κύριος στον Ιάκωβο Λόρμπερ, δένουν κατά τέτοιο τρόπο μεταξύ τους ώστε να δη­μιουργούν μια αλληλένδετη ολότητα. Ολόκληρο, ως συνολική αναφο­ρά στη νεανική ηλικία του Ιησού, εξιστορεί τα πάντα τόσο εμπεριστα­τωμένα, ώστε να παρουσιάζεται ολοκάθαρα η απάντηση σε πολλά προ­βλήματα, τα οποία ακόμη και οι καλύτεροι ερμηνευτές δεν ήταν σε θέση να απαντήσουν.»

Αυτό το Ευαγγέλιο, το οποίο μας αφηγείται μεταξύ άλλων την αγνή σύλληψη από τη Μαρία, την παρθενική γέννηση, το προσκύνημα των βοσκών και των τριών σοφών (μάγων), τη φυγή λόγω του Ηρώδη στην Αίγυπτο και την επιστροφή μετά το θάνατο του Ηρώδη στη Ναζαρέτ, δηλαδή όλη την παιδική ηλικία του Ιησού από την πρώτη μέρα της ζωής Του μέχρι το δωδέκατο έτος της, μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πλέον εγκάρδιο και γοητευτικό από όλα τα Ευαγγέλια.

Αυτό το Παιδί εκπέμπει μια ακαταμάχητη χάρη, μια αξιαγάπητη μα και γεμάτη ακτινοβολία και σοφία δύναμη, η οποία επέτρεπε στον κα­θένα που βρισκόταν στο περιβάλλον του Παιδιού, είτε αυτός ήταν Ιου­δαίος είτε Εθνικός, να αποκτά σταδιακά την πεποίθηση πως το ίδιο το Ύψιστο θεϊκό Ον ενσαρκώθηκε σε άνθρωπο, ακριβώς όπως πρόλεγε η υπόσχεση, που είχε δοθεί στους ανθρώπους από τα πανάρχαια χρόνια. Ήδη στη φάτνη το μικρό Παιδάκι μιλά και σηκώνει τα χεράκια Του για να ευλογήσει. Στο σημερινό άνθρωπο ίσως να φαίνεται γενικά δύσκολο σε αυτήν τη μονόπλευρα λογικά διαμορφωμένη εποχή μας να δεχτεί αυ­τή την εικόνα από τον Ιακώβ ως αληθινή. Γι’ αυτό προτάσσεται εδώ μια εξήγηση, την οποία έδωσε ένας άγγελος στο Ρωμαίο διοικητή Κυρήνιο, ο οποίος ζήτησε να μάθει την αιτία της «πρώιμης ικανότητας ομιλίας του μικρού Ιησού» (Κεφ. 129).

«Κοίταξε, αυτό είναι καθαρά επουράνιο θέμα. Ακόμη και εάν σου το εξηγήσουμε, δεν θα μπορέσεις να συλλάβεις αυτά που θα σου πούμε! Διότι οι απλοί άνθρωποι που ζουν μόνο ως προς τη φύση τους, δεν είναι σε θέση να συλλάβουν τα καθαρά επουράνια θέματα, γιατί το πνεύμα τους δεν είναι ακόμη ελεύθερο, αλλά φυλακισμένο από όλη την ύλη του κόσμου… Κοίταξε, το Βρέφος, όπως είναι στην ανθρώπινη μορφή Του, δεν είναι ασφαλώς σε θέση να μιλήσει σε εσάς σαν κοινός φυσικός άν­θρωπος! Αυτό θα το μπορέσει, έστω και όχι τέλεια, σε έναν περίπου χρό­νο. Όμως στην ψυχή του Βρέφους κατοικεί η πληρότητα της αιώνιας πα­ντοδύναμης Θεότητας! Όταν λοιπόν το Βρέφος σου μιλάει κατανοητά και πολύ σοφά, τότε δεν σου μιλάει το ορατό σε εσένα εκείνη τη στιγ­μή Παιδί, αλλά η Θεότητα μέσα από το Παιδί στη γι’ αυτόν το σκοπό αφυπνισμένη σου ψυχή. Και εσύ τότε αντιλαμβάνεσαι τα λόγια με τέ­τοιο τρόπο, σαν να σου μιλούσε το Βρέφος, το οποίο εσύ βλέπεις μπρο­στά σου εκείνη τη στιγμή. Όμως στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό, αλλά σου μιλά μόνο η σε σένα αθέατη Θεότητα! Και αυτά που εσύ νομίζεις πως ακούς εξωτερικά με τα αυτιά σου, στην πραγματικότητα τα ακούς μόνο μέσα σου και αυτό είναι κάτι το οποίο συμβαίνει με τον κα­θένα που ακούει το Βρέφος να του μιλάει!»

Το Ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας του Ιησού, το οποίο λάβαμε στην καθαρή του μορφή χάρη στη θεία χάρη, δεν θέλει απλά να μας διηγηθεί το τι συνέβη κάποτε. Από εκείνη την εποχή μέχρι και τώρα μας λέει: Γί­νετε σαν αυτό το Παιδί, δεχτείτε Το μέσα στην καρδιά σας! Όπως λέει η Μαρία στον Κυρήνιο, όταν ο Ρωμαίος την μακαρίζει, διότι «ο ουρα­νός και η γη ξεκουράζονται στην αγκαλιά της»:

«Ευτυχισμένη, ναι τρισευτυχισμένη είμαι, που έχω στην αγκαλιά μου αυτό το Παιδί. Όμως σπουδαιότεροι και ακόμη πιο ευτυχισμένοι θα εί­ναι στο μέλλον εκείνοι οι οποίοι θα Το έχουν μόνο μέσα στην καρδιά τους! Έχε Το και εσύ ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά σου!»

Bietigheim, Καλοκαίρι 1996

Εκδοτικός οίκος Λόρμπερ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο μεταξύ 22.07. 1843 και 09. 05. 1851 σαν εισαγωγή στην ιστορία της νεανικής του ηλικίας που καταγράφτηκε μέσω του ανθρώπου που ο ίδιος επέλεξε για την αποκάλυψη αυτού του έργου.

1.

Έζησα τη γνωστή εποχή μέχρι τα τριάντα Μου χρόνια, αρχικά ακρι­βώς όπως καθένας που έχει καλή ανατροφή σαν παιδί, μετά σαν νεαρός και μετά σαν άντρας. Και μέσα στην πορεία της ζωής Μου, σύμφωνα με το Μωυσαϊκό Νόμο, έπρεπε να αφυπνίσω μέσα Μου το Θείο όπως ο κά­θε άνθρωπος έχει χρέος να αφυπνίσει Εμένα μέσα του. Όπως κάθε κοι­νός άνθρωπος, έτσι και Εγώ έπρεπε να αρχίσω να πιστεύω στον Θεό και έπρεπε να τον αγκαλιάσω με όλο και περισσότερη αγάπη με κάθε δυνα­τή αυταπάρνηση, ώστε με τον τρόπο αυτό να αφυπνίσω πλήρως το Θείο που είχα μέσα Μου.

Με αυτό τον τρόπο έγινα Εγώ ο ίδιος ο Κύριος, ένα ζωντανό παρά­δειγμα για τον κάθε άνθρωπο. Σαν συνέπεια λοιπόν μπορεί τώρα ο κα­θένας να Με ελκύσει κοντά του, έτσι όπως είχα και Εγώ ελκύσει τη Θεό­τητα μέσα Μου, και μπορεί να ενωθεί πλήρως μαζί Μου μέσω της Αγά­πης και της Πίστης, όπως Εγώ σαν θεάνθρωπος είμαι ολοκληρωτικά ΕΝΑ με το Θείο σε ατέλειωτη πληρότητα.

2.

Συχνά προβάλλει η ερώτηση: Πώς μπορεί κανείς να συσχετίσει τα θαύ­ματα και την θεϊκή πνευματική δράση της παιδικής ηλικίας του Ιησού, με την απομονωμένη, κατά κάποιον τρόπο, αποκλειστικά ανθρώπινη ύ­παρξή Του στα νεανικά και πιο ώριμα χρόνια Του, κατά τη διάρκεια των οποίων θαυματουργούσε και πάλι;

Η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση που πηγάζει από την αποκλειστικά
ανθρώπινη υπόσταση του Ιησού στα χρόνια εκείνα, είναι η μελέτη της πορείας ενός δένδρου από την άνοιξη μέχρι και το φθινόπωρο. Την ά­νοιξη το δένδρο ανθίζει με τρόπο θαυμαστό και επιδεικνύει μεγάλη δρα­στηριότητα. Όταν πέσουν οι ανθοί του, το δένδρο φαίνεται να αδρανεί. Κατά το φθινόπωρο ξαναεμφανίζεται το ίδιο δένδρο στη μέγιστη δράση του: με τους θαυμάσιους καρπούς, που παίρνουν γεύση και χρώμα πιο όμορφα από τους πρώτους ανθούς και τελικά ωριμάζουν. Και η ευλογί­α που περιέχεται στον καρπό ελευθερώνεται από τα δεσμά της και έτσι ελεύθερη πέφτει στην αγκαλιά των πεινασμένων παιδιών.

Αυτή την εικόνα μπορεί να την καταλάβει κάποιος μόνο εάν την κοι­τάξει με τα μάτια της καρδιάς του και όχι εάν προσπαθήσει να την αντιληφθεί με τα μάτια της εγκόσμιας αντίληψής του.

Τα αμφιλεγόμενα σημεία μπορεί κανείς να τα καταλάβει όταν τα αντι­κρίσει μέσα από την πίστη της καρδιάς του, χωρίς να χρειαστεί να ανα­λύσει πολύ τη θεία υπόσταση του Ιησού, αν τα αγκαλιάσει με αυτή την πίστη, η οποία είναι ένα φως που πηγάζει από την αγάπη προς τον Θεό, με την προϋπόθεση ότι έχει γίνει καθαρός στην καρδιά του.

Όταν λοιπόν η καρδιά είναι καθαρή, καταλαβαίνει ότι η πλήρης ένω­ση ολόκληρης της θείας υπόστασης με τον άνθρωπο Ιησού, έγινε στα­διακά και όχι από τη μια στιγμή στην άλλη. Έγινε, όπως όλα, κάτω από την καθοδήγηση του Θείου, σταδιακά και συνεχόμενα, όμοια με το βαθ­μιαίο ξύπνημα του θείου Πνεύματος μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Η πλήρης ένωση δε ολοκληρώθηκε με το σταυρικό θάνατο, παρόλο που ολόκληρη η Θεότητα κατοικούσε μέσα στον Ιησού από την παιδική του ηλικία. Εμφανιζόταν όμως θαυματουργώντας μόνο σε περιπτώσεις ανάγκης.

3.

Ο σωματικός θάνατος του Ιησού αποτελεί την πιο βαθιά ταπείνωση της Θεότητας με το ότι κατήλθε μέσα στην καταδίκη της ύλης και με τον τρόπο αυτό δημιούργησε νέες δυνατότητες σχέσεων μεταξύ Δημιουρ­γού και δημιουργήματος. Με το θάνατο του Ιησού γίνεται για πρώτη φο­ρά ο ίδιος ο Θεός πλήρης άνθρωπος και το πλάσμα άνθρωπος ένα νεοδημιούργητο παιδί Θεού χάρη σε αυτό το θείο ύψιστο Έλεος. Ο άνθρω­πος ανυψώθηκε λοιπόν σε Θεό και μπορεί με τον τρόπο αυτό να στέκεται απέναντι στον Πλάστη σαν τέλειο ομοίωμά Του. Μέσα από αυτό το ομοί­ωμα μπορεί τώρα να βλέπει, να μιλά, να αναγνωρίζει και να αγαπά πά­νω από κάθε τι τον Θεό, Πλάστη και Πατέρα του. Μόνο έτσι μπορεί να κερδίζει την τέλεια, αιώνια, ακατάλυτη ζωή μέσα στον Θεό, από τον Θεό και μαζί με τον Θεό. Με αυτό τον τρόπο έχει καταλυθεί σε αυτό το ση­μείο και η εξουσία του Σατανά (ή καλύτερα η θέλησή του), ώστε δεν μπορεί πια να εμποδίσει την πλήρη προσέγγιση του Θεού προς τους αν­θρώπους όπως επίσης και των ανθρώπων προς τον Θεό.

Σε συντομία, με το θάνατο του Ιησού μπορεί τώρα ο άνθρωπος να συ­σχετίζεται με τον Θεό σαν αδελφός προς αδελφό χωρίς να μπορεί ο Σα­τανάς να παρεμποδίσει τη σχέση αυτή. Γι’ αυτό εξάλλου αναφέρεται στο Λόγο προς τις γυναίκες που γύρευαν τον Ιησού στον Τάφο Του: «Πηγαί­νετε και πέστε στους αδελφούς Μου…».

Η εξουσία του Σατανά μπορεί να είναι ακόμα φανερή στον εξωτερι­κό μορφοποιημένο κόσμο, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ πια να ξαναδημιουργήσει εκ νέου το παραπέτασμα μεταξύ του Θείου και των ανθρώ­πων που σκίστηκε, ούτε να ξαναορθώσει το παλιό αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο.

Από αυτήν τη σύντομη επεξήγηση των πραγμάτων, μόνο εκείνος που βλέπει και σκέφτεται με την καρδιά του μπορεί να καταλάβει πολύ εύ­κολα και καθαρά το απέραντο όφελος που απέφερε ο σωματικός θανά­τος του Ιησού.

Κεφάλαιο 33

Η προετοιμασία της φυγής στην Αίγυπτο.

Η πρόνοια του Κυρίου. Ο Ιωσήφ συζητά με τον Κορνήλιο.

1. Εκείνη τη νύχτα όμως εμφανίστηκε στα όνειρα του Ιωσήφ και της Μαρίας ένας άγγελος και τους μίλησε:

2. «Ιωσήφ! Πούλησε τους θησαυρούς και αγόρασε μερικά ακόμα υποζύγια. Γιατί πρέπει να διαφύγεις στην Αίγυπτο μαζί με την οικογένειά σου!

3. Κοίταξε, ο Ηρώδης εξοργίστηκε αφάνταστα και αποφάσισε να δολοφονήσει όλα τα παιδιά από ενός έως δώδεκα ετών, επειδή οι σοφοί τον εξαπάτησαν!

4. Αυτοί έπρεπε να του υποδείξουν πού γεννήθηκε ο νέος βασιλιάς, ώστε να στείλει μετά τους δημίους του οι οποίοι θα δολοφονούσαν το Παιδί, το οποίο είναι ο νέος βασιλιάς.

5. Εμείς οι άγγελοι του ουρανού όμως πήραμε εντολή από τον Κύριο, πριν ακόμη έρθει Αυτός στον κόσμο, να φροντίσουμε για όλα όσα αφορούν την ασφάλειά σας!

6. Γι’ αυτό ήρθα εγώ σε σένα τώρα, για να σου υποδείξω τι θα κάνει ο Ηρώδης, αφού σίγουρα δεν μπορεί να γίνει κύριος του Ενός.

7. Ο ίδιος ο λοχαγός θα πρέπει να βοηθήσει τον Ηρώδη, αν δεν θέλει να τον προδώσει στον Καίσαρα και γι’ αυτό θα πρέπει να ξεκινήσεις αύριο κιόλας το ταξίδι!

8. Αυτά όμως μπορείς βέβαια να τα αναφέρεις στο λοχαγό και αυτός θα σε βοηθήσει για μια τάχιστη αναχώρηση! Έτσι να γίνει στο όνομα Αυτού που ζει εδώ και θηλάζει τα στήθη της Μαρίας!»

9. Τότε ο Ιωσήφ ξύπνησε και το ίδιο και η Μαρία, η οποία αμέσως με φοβισμένη φωνή κάλεσε τον Ιωσήφ κοντά της και του αφηγήθηκε αμέσως το όνειρό της.

10. Ο Ιωσήφ όμως διέκρινε αμέσως το όραμά του στην αφήγηση της Μαρίας και είπε πάνω σ’ αυτά: «Μαρία, μην ανησυχείς, πριν από το μεσημέρι θα είμαστε πέρα από τα βουνά και σε επτά μέρες στην Αίγυπτο!

11. Θέλω όμως τώρα, επειδή ήδη ξημέρωσε, να βγω αμέσως έξω και να φροντίσω όλα όσα πρέπει να γίνουν για μια γρήγορη αναχώρηση.»

12. Τότε πήγε ο Ιωσήφ αμέσως με τους τρεις μεγαλύτερούς του γιους, πήρε θησαυρούς και τους πήγε σε έναν αργυραμοιβό, ο οποίος του άνοιξε αμέσως τις πόρτες και του τα εξαργύρωσε όλα στο σωστό αντίτιμο.

13. Μετά ο Ιωσήφ πήγε σε ένα ζωέμπορο, συνοδευόμενος από έναν υπηρέτη του αργυραμοιβού, και αγόρασε αμέσως ακόμα έξι γερά γαϊ­δούρια, επέστρεψε έτσι πάλι στη σπηλιά καλά εξοπλισμένος.

14. Εκεί περίμενε ήδη ο λοχαγός, ο οποίος και του αφηγήθηκε αμέ­σως τις απεχθέστατες και αισχρές ειδήσεις που του μεταφέρθηκαν από την Ιερουσαλήμ.

15. Ο Ιωσήφ όμως δεν εξεπλάγη πολύ από αυτή την αφήγηση του λο­χαγού, παρά μίλησε με εμπιστοσύνη στο Θεό:

16. «Τιμημένε φίλε! Όσα μου γνωστοποιείς τώρα, δηλαδή τι ακριβώς έχει αποφασίσει ο Ηρώδης και μάλιστα με περισσότερες λεπτομέρειες τα έμαθα τη νύχτα, όπως σου είπα και χθες από τον Κύριο!

17. Δες και εσύ ο ίδιος θα αναγκαστείς να του προσφέρεις από πάνω και τη βοήθειά σου, γιατί θέλει να σκοτώσει όλα τα παιδιά ηλικίας από μερικών εβδομάδων ως δώδεκα χρονών γύρω από τη Βηθλεέμ και μέ­σα στην πόλη, ώστε ανάμεσά τους να χαθεί και το δικό μου!

18. Γι’ αυτό πρέπει σήμερα κιόλας να φύγω από εδώ, για το μέρος που θα με οδηγήσει το Πνεύμα του Κυρίου, για να αποφύγω τη φρικαλεότη­τα του Ηρώδη.

19. Γι’ αυτό όμως ζητάω από σένα να μου υποδείξεις τον πιο σίγουρο δρόμο για τη Σιδώνα, γιατί πρέπει σε μια ώρα κιόλας να ξεκινήσω για το ταξίδι μου!»

20. Καθώς ο λοχαγός άκουσε όλα αυτά, θύμωσε αφάνταστα με τον Ηρώδη και του ορκίστηκε ατελείωτη εκδίκηση, λέγοντας:

21. «Ιωσήφ, όσο αληθινά είναι τώρα μέρα, τώρα που ο ήλιος στέκεται κιόλας πάνω από τον ορίζοντα, όσο αληθινά ζει ο Θεός σου, τόσο αλη­θινά θέλω εγώ ως ευγενής πατρίκιος της Ρώμης να αφήσω να με δέσουν στο σταυρό, αν αφήσω τον αγριάνθρωπο να πράξει έτσι ατιμώρητος!

22. Θα σε οδηγήσω εγώ ο ίδιος αμέσως πάνω από τα βουνά με μια κα­λή κάλυψη και όταν θα ξέρω ότι είσαι σε ασφάλεια, τότε θα επιστρέψω βιαστικά και θα στείλω επειγόντως αγγελιοφόρους στη Ρώμη για να υπο­δείξω στον Καίσαρα τι σκέφτεται να κάνει ο Ηρώδης.

23. Εγώ όμως θα επιστρατεύσω στο μεταξύ καθετί δυνατό για να μα­ταιώσω κρυφά εδώ τους σκοπούς αυτού του τέρατος.»

24. Και ο Ιωσήφ ανταπάντησε: «Καλέ μου φίλε! Αν μπορείς να κάνεις κάτι, τότε προστάτεψε τουλάχιστον τα παιδιά από τριών ως δώδεκα ετών! Αυτό πρέπει να βρίσκεται στα όρια της εξουσίας σου!

25. Αλλά τα μικρά παιδιά ηλικίας μέχρι δύο ετών δεν θα μπορέσεις να τα προστατέψεις!

26. Και τα μεγαλύτερα παιδιά δεν θα μπορέσεις να τα προστατεύσεις με τη χρήση βίας, παρά μόνο με την επιστράτευση της εξυπνάδας σου!

27. Ο Kύριος όμως θα σε οδηγήσει σε αυτή την εξυπνάδα! Γι’ αυτό μη σκέφτεσαι πολύ τι θα κάνεις, γιατί ο Κύριος θα σε οδηγήσει νοερά και χωρίς να το αντιληφθείς!»

28. Ο λοχαγός όμως είπε: «Όχι, όχι, το αίμα των παιδιών δεν πρέπει να χυθεί. Θα προτιμήσω να χρησιμοποιήσω στρατιωτική βία πριν επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο.

29. Ο Ιωσήφ όμως του απάντησε: «Τι μπορείς να κάνεις, αν ο Ηρώδης εγκαταλείπει ήδη αυτήν τη στιγμή την Ιερουσαλήμ με μια ολόκληρη ρωμαϊκή λεγεώνα; Θα πολεμήσεις ενάντια στον ίδιο σου το στρατό; Γι’ αυτό πράξε με τον τρόπο που θα σου υποδείξει ο Κύριος, έτσι ώστε με τον πιο φιλικό τρόπο να σώσεις τα παιδιά από τριών μέχρι δώδεκα ετών!» Και ο λοχαγός τότε υποχώρησε.

Κεφάλαιο 34

Το ξεκίνημα για τη φυγή. Η παράκληση του Ιωσήφ στη Σαλώμη.

Ο αποχαιρετισμός από το λοχαγό. Η αναχώρηση και η συστατική

επιστολή του Κορνήλιου προς τον Κυρήνιο. Το ταξίδι του Ιωσήφ.

Η εμπειρία με τους ληστές. Η άφιξη του Ιωσήφ στην Τύρο

στον Κυρήνιο. Τα παρηγορητικά λόγια και η βοήθεια του Κυρήνιου.

1. Μετά από αυτήν τη συζήτηση με το λοχαγό ο Ιωσήφ είπε στους γιους του: «Ξεκινήστε να φορτώνετε τα υποζύγια!

2. Τα έξι καινούργια γαϊδούρια σαμαρώστε τα για μένα και εσάς και το παλιό και δοκιμασμένο για τη Μαρία! Πάρτε μαζί όσο περισσότερα μπορείτε από τα φαγώσιμα και το βόδι με το κάρο θα τα αφήσουμε εδώ στη μαία ως ενθύμιο και ανταμοιβή για όσα έκανε για μας!»

3. Έτσι βόδι με το κάρο πέρασε στην κυριότητα της μαίας και δεν χρησιμοποιήθηκε πια για καμιά δουλειά.

4. Η Σαλώμη όμως ρώτησε τον Ιωσήφ αν μπορούσε να φύγει μαζί του.

5. Και ο Ιωσήφ της απάντησε: «Αυτό εξαρτάται από σένα, εγώ είμαι φτωχός, το ξέρεις, και δεν μπορώ να σου δώσω μισθό, ώστε να δουλέψεις για μένα σαν υπηρέτρια!

6. Αν όμως έχεις τα μέσα και μπορείς να φροντίζεις μαζί μου τα θέματα τροφής και υγείας, τότε μπορείς να με ακολουθήσεις!»

7. Η Σαλώμη όμως του είπε: «Άκουσέ με, εσύ, γιε του μεγάλου βασιλιά Δαυίδ! Τα περιουσιακά μου στοιχεία επαρκούν όχι μόνο για μένα, αλλά και για ολόκληρη την οικογένειά σου και μάλιστα για εκατό χρόνια!

8. Γιατί είμαι πλουσιότερη σε επίγεια αγαθά από ό,τι θα μπορούσες να φανταστείς! Περίμενε όμως ακόμα μια ώρα και θα στέκομαι εδώ έτοιμη για το ταξίδι, φορτωμένη με θησαυρούς!»

9. Ο Ιωσήφ όμως μίλησε: «Σαλώμη, κοίταξε, εσύ είσαι μια νεαρή χήρα και είσαι και μητέρα, πρέπει λοιπόν να πάρεις μαζί και τους δυο γιους σου!

10. Δες, αυτό απαιτεί αρκετές προετοιμασίες και εγώ δεν έχω ούτε λεπτό πια να χάσω, γιατί σε τρεις ώρες θα κάνει την επέλασή του εδώ ο Ηρώδης και σε μια ώρα θα φθάσουν εδώ οι ανιχνευτές και οι δρομείς του!

11. Από αυτά μπορείς να καταλάβεις ότι για μένα είναι αδύνατο να περιμένω τις ετοιμασίες σου!

12. Γι’ αυτό πιστεύω, ότι αν μείνεις, θα κάνεις καλύτερα, γιατί δεν θα καθυστερήσω εξαιτίας σου. Αν όμως γυρίσω πάλι κάποτε πίσω με το θέλημα του Θεού, θα εγκατασταθώ και πάλι στη Ναζαρέτ.

13. Αν θέλεις όμως να μου προσφέρεις μια υπηρεσία, τότε πήγαινε με την πρώτη ευκαιρία στη Ναζαρέτ και μίσθωσε για τα επόμενα τρία έως εφτά ή δέκα χρόνια το κτήμα μου, ώστε να μην πέσει σε ξένα χέρια!»

14. Και η Σαλώμη παραιτήθηκε από την παράκλησή της και αρκέσθηκε σ’ αυτή την αποστολή που της ανάθεσε ο Ιωσήφ.

15. Μετά από αυτό, ο Ιωσήφ αγκάλιασε το λοχαγό, τον ευλόγησε και φώναξε μετά τη Μαρία να καθήσει πάνω στο υποζύγιό της με το Βρέφος.

16. Όταν ετοιμάστηκαν όλα για την αναχώρηση, ο λοχαγός είπε στον Ιωσήφ: «Αξιοσέβαστε άντρα! Θα δω άραγε ποτέ πάλι εσένα και αυτό το Παιδί με τη μητέρα Του;»

17. Και ο Ιωσήφ του απάντησε: «Δεν θα περάσουν ούτε τρία χρόνια και θα σε χαιρετήσω πάλι μαζί με το παιδί και τη μητέρα του! Να είσαι σίγουρος γι’ αυτό, μόνο επίτρεψέ μας να ξεκινήσουμε τώρα, αμήν.»

18. Τότε ο Ιωσήφ ανέβηκε στο υποζύγιό του και οι γιοι του ακολούθησαν το παράδειγμά του, ο δε Ιωσήφ έπιασε τα χαλινάρια του υποζυγίου της Μαρίας και το οδήγησε, ενώ δόξαζε τον Κύριο, έξω από τη σπηλιά.

19. Όταν βρέθηκαν όλοι στο ύπαιθρο, ο Ιωσήφ είδε πως πολύς κόσμο , από την πόλη είχε αρχίσει να συνωστίζεται για να δει την αναχώρησή του Νεογέννητου, καθώς το γεγονός αυτό το είχαν ακούσει από τη μαία και τον αργυραμοιβό.

20. Στον Ιωσήφ όμως δημιουργούσε προβλήματα αυτή η μανία του, για χάζεμα και παρακάλεσε γι’ αυτό τον Κύριο να τον γλιτώσει όσο το δυνατόν συντομότερα από την ενοχλητική συμπεριφορά των αργόσχολων ανθρώπων.

21. Και αμέσως κάλυψε ολόκληρη την πόλη πυκνή ομίχλη και δεν ήταν δυνατόν για κανέναν να δει σε απόσταση πέντε βημάτων.

22. Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί δυσανασχέτησε, γι’ αυτό και πήγε πίσω στην πόλη, ενώ ο Ιωσήφ, συνοδευόμενος από το λοχαγό και τη Σαλώμη, μπόρεσε να φθάσει απαρατήρητος στην κοντινή οροσειρά.

23. Καθώς έφθασε στα σύνορα ανάμεσα στην Ιουδαία και τη Συρία, ο λοχαγός παρέδωσε στον Ιωσήφ μια συστατική επιστολή για τον κυβερνήτη Κυρήνιο, ο οποίος ήταν τοποθετημένος στη Συρία.

24. Ο Ιωσήφ την πήρε με ευχαριστίες και ο λοχαγός είπε: «Ο Κυρήνιος είναι αδελφός μου. δεν χρειάζεται να σου πω περισσότερα και έτσι λοιπόν ταξίδεψε ανέφελα και έλα πάλι έτσι πίσω!» Τότε ο λοχαγός με τη Σαλώμη επέστρεψαν πάλι πίσω στην πόλη και ο Ιωσήφ προχώρησε στο όνομα του Κυρίου.

25. Γύρω στο μεσημέρι ο Ιωσήφ είχε φθάσει στην κορυφή της ορο­σειράς, σε μια απόσταση δώδεκα ωρών από τη Βηθλεέμ, η οποία βρισκόταν σχεδόν ολόκληρη στη Συρία και εκείνο τον καιρό ονομαζόταν από τους Ρωμαίους Κοιλησυρία.

26. Γιατί ο Ιωσήφ έπρεπε να κάνει αυτήν την κάπως μεγαλύτερη παράκαμψη, αφού μέσω της Παλαιστίνης κανένας δρόμος δεν οδηγούσε με ασφάλεια στην Αίγυπτο.

27. Η διαδρομή του ταξιδιού του ήταν η ακόλουθη: την πρώτη μέρα έφθασε κοντά στη μικρή πόλη Μπόστρα. Εκεί διανυκτέρευσε, δοξάζοντας και τιμώντας τον Κύριο, όπου ήρθαν ωστόσο ληστές για να τον ληστέψουν.

28. Όταν όμως είδαν το Βρέφος, έπεσαν κάτω στα γόνατά τους, Το προσκύνησαν και μετά διέφυγαν πολύ τρομαγμένοι στα βουνά.

29. Από εκεί αναχώρησε την άλλη μέρα περνώντας πάλι πάνω από μια μεγάλη οροσειρά και έφθασε το βράδυ στην περιοχή της Πανέας, μιας συνοριακής πόλης στο βορρά, ανάμεσα στην Παλαιστίνη και τη Συρία.

30. Μετά την Πανέα έφθασε την τρίτη μέρα στην επαρχία της Φοινίκης και μάλιστα στην περιοχή της Τύρου, όπου την επόμενη μέρα επισκέφτηκε με τη συστατική επιστολή τον Κυρήνιο, ο οποίος εκείνο τον καιρό παρέμενε στην Τύρο για υπηρεσιακούς λόγους.

31. Ο Κυρήνιος υποδέχθηκε φιλικότατα τον Ιωσήφ και τον ρώτησε τι μπορούσε να κάνει γι’ αυτόν.

32. Ο Ιωσήφ του είπε τότε: «Να φθάσω με ασφάλεια στην Αίγυπτο!» Και ο Κυρήνιος είπε: «Καλέ μου άνθρωπε, έκανες μεγάλη παράκαμψη, αφού η Παλαιστίνη βρίσκεται πολύ κοντύτερα στην Αίγυπτο από ό,τι η Φοινίκη! Τώρα πρέπει, να διασχίσεις πάλι την Παλαιστίνη και πρέπει, αναχωρώντας από εδώ, να πας στη Σαμάρεια, από εκεί στην Ιόππη, μετά στην Ασκαλώνα και στη Γάζα, στη συνέχεια στο Γέρας και από εκεί πια να περάσεις στην Ελούσα της Αραβίας!»

33. Ο Ιωσήφ στενοχωρήθηκε τότε που είχε κάνει τόσο λάθος. Όμως ο Κυρήνιος συμπόνεσε τον Ιωσήφ και είπε: «Καλέ μου άνθρωπε, η κατάσταση σου με λυπεί. Είσαι βέβαια Ιουδαίος και κατά συνέπεια εχθρός των Ρωμαίων, αλλά αφού ο αδελφός μου, ο οποίος είναι το παν για μένα, σε αγαπά τόσο, θέλω και εγώ να είμαι φίλος σου.

34. Κοίταξε, αύριο θα αναχωρήσει από εδώ για την Οστρακίνη ένα μικρό, αλλά ασφαλές, πλοίο! Με αυτό θα μπορέσεις να φθάσεις εκεί σε τρεις μέρες και αν είσαι στην Οστρακίνη, θα είσαι ήδη και στην Αίγυπτο! Θα σου δώσω όμως μαζί και μια συστατική επιστολή, με την οποία θα παραμείνεις ανενόχλητος εκεί και θα μπορείς επίσης να αγοράσεις κάτι. Για σήμερα όμως είσαι καλεσμένος μου, γι’ αυτόν το λόγο ζήτησε να φέρουν μέσα τις αποσκευές σου!»

Κεφάλαιο 35

Η άγια οικογένεια στο σπίτι του Κυρήνιου. Η συνομιλία

του Ιωσήφ με τον Κυρήνιο. Ο Κυρήνιος ως φίλος των

παιδιών και το παιδί Ιησούς. Η εσωτερική και εξωτερική

μαρτυρία της θείας υπόστασης του μικρού Ιησού.

1. Και ο Ιωσήφ πήγε έξω και οδήγησε την οικογένειά του μπροστά στο σπίτι όπου έμενε ο Κυρήνιος, ο οποίος πρόσταξε αμέσως τους υπηρέτες του να φροντίσουν τα υποζύγια του Ιωσήφ,

2. ενώ οδήγησε τον ίδιο με τη Μαρία και τους πέντε γιους του στον καλύτερο χώρο του σπιτιού του, μέσα στον οποίο όλα ήταν διακοσμημένα με πολύτιμους λίθους, χρυσό και ασήμι.

3. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο όμως πάνω σε ένα λευκό και με πολύ τέχνη γυαλισμένο τραπέζι από μάρμαρο, βρίσκονταν κάμποσα καλοσχηματισμένα αγαλματίδια στο μέγεθος ενός παπουτσιού, φτιαγμένα από κορινθιακό ορείχαλκο.

4. Τότε ο Ιωσήφ ρώτησε τον κυβερνήτη τι απεικόνιζαν αυτές οι φιγούρες.

5. Ο κυβερνήτης είπε φιλικά: «Καλέ μου άνθρωπε, αυτοί είναι οι θεοί μας! Πρέπει να τους διατηρούμε στα σπίτια μας και να τους αγοράζουμε από τη Ρώμη σύμφωνα με το νόμο, ακόμα και αν δεν έχουμε καμία πίστη σε αυτούς.

6. Εγώ τα θεωρώ βέβαια απλά ως έργα τέχνης και αυτή είναι η μοναδική τους αξία για μένα, κατά τα άλλα όμως τα αντιμετωπίζω με δικαιολογημένη περιφρόνηση!»

7. Τότε ο Ιωσήφ ρώτησε τον Κυρήνιο πάνω σ’ αυτό: «Άκουσε, αν σκέφτεσαι έτσι, τότε είσαι ένας άνθρωπος χωρίς Θεό και χωρίς θρησκεία! Δεν ταράζει αυτό το γεγονός τη συνείδησή σου;»

8. Αλλά ο Κυρήνιος του απάντησε: «Ούτε κατά το ελάχιστο, γιατί αν δεν υπάρχει κανένας άλλος Θεός, εκτός από αυτούς εδώ τους μπακιρένιους, τότε κάθε άνθρωπος είναι πιο πολύ Θεός από αυτό το ανόητο μέταλλο, στο οποίο δεν υπάρχει καμιά ζωή. Πιστεύω πάντως, πως υπάρχει κάποιος αληθινός Θεός, ο οποίος είναι πάντα ζωντανός και πανίσχυρος, γι’ αυτό και περιφρονώ αυτές τις παλιές ανοησίες!»

9. Όμως ο Κυρήνιος ήταν και μεγάλος λάτρης των παιδιών, γι’ αυτό πλησίασε τη Μαρία που κρατούσε στα χέρια της το Παιδί και την ρώτησε εάν αισθανόταν κουρασμένη από το διαρκές κουβάλημα του Παιδιού.

10. Και η Μαρία του είπε: «Ισχυρέ κύριε της χώρας! Φυσικά και είμαι ήδη πολύ κουρασμένη, αλλά η μεγάλη μου αγάπη γι’ αυτό το Παιδί με κάνει να ξεχνώ όλη μου την κούραση!»

11. Τότε ο κυβερνήτης ανταπάντησε στην Μαρία: «Δες, και εγώ είμαι μεγάλος λάτρης των παιδιών και είμαι βέβαια παντρεμένος, αλλά η φύση ή ο Θεός δεν με έχουν ευλογήσει ακόμα με απογόνους, γι’ αυτό και φροντίζω ξένα παιδιά -ακόμα και αυτά των σκλάβων- και όχι σπάνια τα παίρνω κοντά μου σαν παιδιά μου.

12. Δεν θέλω βέβαια να πω μ’ αυτό, ότι θα έπρεπε να μου δώσεις και το δικό σου, γιατί Αυτό είναι η ζωή σου!

13. Αλλά θα ήθελα να σε παρακαλέσω, να μου Το δώσεις στην αγκαλιά μου για να Το αγκαλιάσω και να Το χαϊδέψω λιγάκι!

14. Και επειδή η Μαρία είδε τέτοια τρυφερότητα στον κυβερνήτη, είπε: «Όποιος έχει τέτοια καρδιά, αυτός μπορεί βέβαια να πάρει στην αγκαλιά του το Βρέφος μου!»

15. Τότε η Μαρία έδωσε το Βρέφος στον κυβερνήτη για να Το χαϊδέψει και καθώς ο κυβερνήτης πήρε το μικρό Παιδί στην αγκαλιά του, τον κυρίευσε ένα τέτοιο συναίσθημα ευδαιμονίας, που όμοιο του δεν είχε αισθανθεί ποτέ πριν.

16. Έτσι, κουβαλώντας το Βρέφος πέρα-δώθε στην αίθουσα, πήγε μαζί Του στο τραπέζι με τα αγαλματίδια που παρίσταναν τους θεούς.

17. Αυτή η προσέγγιση όμως κόστισε στον Κυρήνιο όλα τα είδωλα που ήταν εκεί, γιατί αυτά έλιωσαν αμέσως όπως το κερί πάνω στο πυρωμένο σίδερο.

18. Ο Κυρήνιος, βλέποντας αυτό το θέαμα, τρόμαξε και είπε: «Τι είναι αυτό; Το σκληρό μέταλλο έλιωσε τελείως και μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε δεν απέμεινε ούτε ένα ίχνος του! Εξήγησέ μου το αυτό, εσύ σοφέ άνδρα από την Παλαιστίνη! Είσαι λοιπόν μάγος;»

Κεφάλαιο 36

Ο Ιωσήφ ανακρίνεται εξονυχιστικά και αναφέρεται στην υπόσταση και
τη γέννηση του μικρού Ιησού. Η επιστολή του Κορνήλιου. Η συμβουλή

του Ιωσήφ για αποσιώπηση. Αντιφάσεις και αμφιβολίες. Ο Ιωσήφ

δικαιώνεται έμπρακτα ενώπιον του «εισαγγελέα».

1. Όμως και ο ίδιος ο Ιωσήφ είχε εκπλαγεί αφάνταστα, και έτσι είπε στον Κυρήνιο πάνω σε αυτό: «Άκουσέ με, ισχυρέ κυβερνήτη της χώρας! Δεν μπορεί να σου είναι άγνωστο πως σύμφωνα με το νόμο του λαού μου, κάθε μάγος πρέπει να πεθαίνει στην πυρά!»

2. Έτσι αν ήμουν όντως μάγος, δεν θα είχα φθάσει σ’ αυτή την ηλικία που είμαι, γιατί ως τέτοιος θα είχα σίγουρα πέσει στα χέρια των αρχιερέων στην Ιερουσαλήμ.

3. Συνεπώς, δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο, παρά ότι αυτό το φαινόμενο σίγουρα θα πρέπει να πηγάζει από την εξαιρετικά ιερή υπόσταση αυτού του Παιδιού.

4. Διότι ήδη κατά τη γέννηση αυτού του Παιδιού παρουσιάστηκαν φαινόμενα τα οποία κατέπληξαν τους πάντες: όλοι οι ουρανοί έμειναν ανοιχτοί, οι άνεμοι σώπασαν, τα ρυάκια και τα ποτάμια έμειναν ακίνητα, ο ήλιος στάθηκε ακίνητος στον ορίζοντα.

5. Το φεγγάρι δεν έφυγε από τη θέση του τουλάχιστον για τρεις ώρες^. το ίδιο δεν μετακινήθηκαν ούτε και τα αστέρια, τα ζώα δεν έπιναν και δεν έτρωγαν και όλα όσα υπό φυσιολογικές συνθήκες κινούνται και παλεύουν, βυθίστηκαν σε νεκρική σιγή, και ακόμη και εγώ ο ίδιος ενώ περπατούσα, αισθάνθηκα πως πρέπει να σταματήσω.»

6. Όταν ο Κυρήνιος άκουσε αυτά τα λόγια από τον Ιωσήφ, του είπε: «Ώστε αυτό είναι το ασυνήθιστο Παιδί για το οποίο μου έγραψε ο αδελφός μου με αυτά τα λόγια: “Αδελφέ, πρέπει να σου αναφέρω ένα νέο: Κοντά στη Βηθλεέμ, γεννήθηκε ένα Παιδί από μια γυναίκα που ανήκει στο ιουδαϊκό έθνος και από το οποίο πηγάζει μια μεγάλη θαυματουργή δύναμη και για το οποίο τολμώ να πιστέψω ότι πρόκειται για το παιδί κάποιου Θεού.

7. Αλλά ο πατέρας του είναι ένας τόσο τίμιος Ιουδαίος, ώστε δεν μπορώ να πάρω απόφαση να διεξάγω λεπτομερέστερες έρευνες!

8. Αν τυχόν ταξιδέψεις σύντομα προς την Ιερουσαλήμ, σίγουρα θα βρεις πάρα πολύ ενδιαφέρον το να επισκεφτείς στη Βηθλεέμ αυτόν τον άνδρα. Πιστεύω πάντα, ότι το παιδί είναι κάτι σαν ένας μεταμορφωμένος Δίας ή τουλάχιστον ο Απόλλωνας. Έλα όμως και κρίνε μόνος σου!”

9. Όπως βλέπεις, καλέ μου άνθρωπε, αυτά τουλάχιστον γνωρίζω σχετικά με την υπόθεση, αλλά όσα μου διηγήθηκες, μου είναι εντελώς άγνωστα. Γι’ αυτό πες μου αν είσαι ο εν λόγω άνδρας για τον οποίο μου μήνυσε ο αδελφός μου από τη Βηθλεέμ».

10. Και ο Ιωσήφ του απάντησε: «Μάλιστα, ισχυρέ άρχοντα, εγώ είμαι αυτός ο ίδιος! Ήταν όμως πολύ σώφρον από τον αδελφό σου το γεγονός πως δεν σου έδωσε και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το Παιδί!

11. Και αυτό γιατί έλαβε από τον ουρανό την εντολή να αποσιωπήσει από όλους αυτό που συντελέστηκε. Αλήθεια, αν σου είχε πει περισσότερα, θα συνέβαινε με τη Ρώμη αυτό που τώρα συνέβη μπροστά στα μάτια σου με τις θεϊκές φιγούρες, οι οποίες στέκονταν εδώ πάνω στο τραπέζι!

12. Μακάριοι θα είστε όμως εσύ και ο αδελφός σου αν σιωπήσετε, γιατί θα είστε γι’ αυτό ευλογημένοι από τον Κύριο, τον Θεό μας που ζει αιώνια, το Δημιουργό του ουρανού και της γης!»

13. Αυτά τα λόγια δημιούργησαν στον Κυρήνιο τόσο έντονα συναισθήματα σεβασμού για τον Ιωσήφ και φόβου για το Παιδί, ώστε ακούμπησε το Βρέφος αμέσως πάλι στην αγκαλιά της Μαρίας.

14. Μετά από αυτό, πλησίασε και πάλι τον Ιωσήφ και του είπε: «Καλέ και ειλικρινή άνθρωπε, δώσε προσοχή σ’ αυτό το οποίο θα σου πω τώρα,

15. επειδή μόλις μου πέρασε από το μυαλό μια καλή σκέψη και θα πρέπει να την ακούσεις και να την συζητήσεις μαζί μου!

16. Δες, αν αυτό το παιδί είναι θεϊκής καταγωγής, θα πρέπει και εσύ ως πατέρας Του να είσαι τέτοιος, αφού από ένα κούτσουρο δεν γεννιέται ένας Ερμής, ex trunco non Fit Mercurius και δεν μεγαλώνουν στα αγκάθια τα σταφύλια! Άρα δεν θα μπορούσε από ένα συνηθισμένο άνθρωπο να προέρχεται ένα θεϊκό Παιδί!

17. Εσύ όμως μου φαίνεσαι εξωτερικά σαν ένας τελείως συνηθισμένος άνθρωπος, όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι πέντε γιοι σου που στέκονται εκεί δα πίσω σου και ακόμη και αυτή η ίδια η νεαρή μητέρα, αν και φρόνιμη Ιουδαία, δεν φαίνεται παρόλα αυτά να έχει κάτι το θεϊκό πάνω της!

18. Γι’ αυτό χρειάζεται μια μεγάλη, σχεδόν έξω από τα επίγεια, ομορφιά και μεγάλη σοφία, όπως ξέρουμε από τις παραδόσεις για τις γυναίκες με τις οποίες κάποτε ζευγάρωσαν θεοί. Βεβαίως απαιτείται μια εξαιρετικά δυνατή πίστη για να το πιστέψει κανείς, την οποία όμως εγώ δεν διαθέτω.

19. Πέρα από αυτό, πρέπει να σου επισημάνω ακόμα κάτι και κυρίως το ότι εσύ με το θεϊκό σου Παιδί, σαν κάποιος απλός ταξιδιώτης που ήθελε να ταξιδέψει από τη Βηθλεέμ για την Αίγυπτο, χάθηκες, το οποίο φάνηκε από το γεγονός ότι ήσουν στενοχωρημένος και αμήχανος όταν εγώ σου εξήγησα πως δεν προσανατολίστηκες και τόσο σωστά στο δρόμο σου για την Αίγυπτο.

20. Είναι λοιπόν ο Θεός σου, ή οι θεοί της Ρώμης, αδαείς σχετικά με την πιο σύντομη οδό από τη Βηθλεέμ προς την Αίγυπτο;

21. Δες, αυτά αποτελούν κραυγαλέες αντιφάσεις, οι οποίες συσσωρεύονται όσο περισσότερο παρακολουθεί κανείς την υπόθεση! Επιπλέον όμως υπάρχει και μια απειλή εκ μέρους σου, που αφορά μια πιθανή καταστροφή της Ρώμης σε περίπτωση που εγώ ή ο αδελφός μου καταδώσουμε το Παιδί!

22. Γιατί όμως θα απειλούσαν οι θεοί τον αδύναμο θνητό, λες και τον φοβόντουσαν; Το μόνο που θα χρειαζόταν, θα ήταν να περπατήσουν πάνω στη γη και όλα θα έπρεπε να υπακούσουν τυφλά στην ισχυρή τους θέληση!

23. Η εξήγησή σου μου φαίνεται πως είναι απλά μια αδύναμη υπεκφυγή, ώστε να με παραπλανήσεις και έτσι να μην μπορέσω να αναγνωρίσω ποιος είσαι πραγματικά, δηλαδή αν είσαι ένας Ιουδαίος μάγος, ο οποίος μεταβαίνει στην Αίγυπτο, ώστε να μπορέσει εκεί να βγάλει το ψωμί του με αυτήν του την ικανότητα, αφού η ζωή του βρισκόταν διαρκώς σε κίνδυνο στη γη των πατέρων του,

24. ή κάποιος πανούργος Ιουδαίος κατάσκοπος, δωροδοκημένος από τον αρχομανή Ηρώδη, που ήρθε για να ελέγξει το πώς είναι δομημένα και πώς διακυβερνούνται τα παραλιακά φρούρια της Ρώμης.

25. Έχω βέβαια τη συστατική επιστολή του αδελφού μου και το γράμμα, το οποίο σου μνημόνευσα, αλλά δεν έχω μιλήσει ακόμα σχετικά με αυτά με τον αδελφό μου και έτσι τα έγγραφα αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και πλαστά, αφού και η γραφή του αδελφού μου μπορεί να πλαστογραφηθεί.

26. Σε θεωρώ λοιπόν και τα δύο, δηλαδή και μάγο και κατάσκοπο! Εξηγήσου λοιπόν λεπτομερώς, αλλιώς είσαι δέσμιος μου και δεν θα γλιτώσεις τη δίκαιη και για την περίπτωση πρέπουσα τιμωρία!»

27. Ο Ιωσήφ, ακούγοντας αυτά τα κατηγορητικά λόγια, κοίταξε τον Κυρήνιο έντονα στο πρόσωπο και είπε: «Στείλε αμέσως έναν έκτακτο ταχυδρόμο στον αδελφό σου Κορνήλιο, δίνοντάς του μαζί τα δύο γράμ­ματα και ας επιβεβαιώσει ο ίδιος ο αδελφός σου αν υπάρχει κάποια ατιμωτική για μένα σχέση με αυτή την υπόθεση, όπως εσύ πιστεύεις τόσο έντονα.

28. Και αυτό το απαιτώ από σένα, διότι η τιμή μου έχει δικαιωθεί από τον αιώνιο Θεό και δεν πρόκειται να επιτρέψω να ποδοπατηθεί από έ­να ειδωλολάτρη! Και μπορεί εσύ να είσαι πατρίκιος της Ρώμης, αλλά και εγώ είμαι απόγονος του μεγάλου βασιλιά Δαυίδ, από τον οποίο σείστηκε η οικουμένη, και ως τέτοιος δεν θα αφήσω να με ατιμάσει κανέ­νας ειδωλολάτρης.

29. Και δεν θα φύγω από κοντά σου, εάν εσύ ο ίδιος δεν αποκαταστήσεις και πάλι την τιμή μου, διότι αυτή την οποία μου έδωσε ο Θεός, δεν θα μου την αμαυρώσει κανένας εθνικός!»

30. Αυτά τα δυναμικά λόγια έκαναν τον Κυρήνιο να ξαφνιαστεί, αφού μέχρι τότε, ως κυβερνήτης που ήταν και αφού είχε το δικαίωμα να ορίζει τη ζωή και το θάνατο των ανθρώπων γύρω του, δεν είχε ποτέ ακούσει αντίλογο! Και γι’ αυτό σκέφτηκε μέσα του: Αν αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν σίγουρος ότι έχει απέναντι μου μια ασυνήθιστη δύναμη, δεν θα μπορούσε να μιλήσει έτσι! Πρέπει λοιπόν να αρχίσω να του μιλάω με εντελώς διαφορετικό τρόπο!

Κεφάλαιο 37

Η πιο ήπια εξήγηση του Κυρήνιου και η ανταπάντηση

του Ιωσήφ. Η τιμή, θησαυρός των φτωχών. Το γεύμα

για την αποκατάσταση των καλών σχέσεων. Η καλή

συμβουλή του Ιωσήφ. Η περιέργεια του Κυρήνιου τιμωρείται.

Η ιστορία της σύλληψης του μικρού Ιησού. Ο Κυρήνιος προσκυνά το μικρό Ιησού και η επιβεβαίωση της αλήθειας.

1. Αφού λοιπόν ο Κυρήνιος είχε πάρει αυτή την απόφαση, απευθύνθηκε και πάλι στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Καλέ μου άνθρωπε, δεν χρειάζεται να μου κρατάς κακία γι’ αυτό! Διότι τουλάχιστον θα πρέπει να παραδεχτείς πως σαν κυβερνήτης της χώρας έχω το δικαίωμα να εξετάζω κάποιον για να δω τι είδος ανθρώπου είναι.

2. Το ότι δεν μπορούσα να εξαιρέσω εσένα, κάτι το οποίο θα το είχα κάνει ευχαρίστως υπό άλλες συνθήκες, οφείλεται στο θέαμα που παρου­σιάζει αυτό εκεί το τραπέζι, το οποίο έχασε για πάντα τα στολίδια του και σίγουρα θα είσαι και εσύ της άποψης, πως άτομα σαν και εσένα πρέ­πει κανείς να τα εξετάζει πιο εντατικά από τα ασήμαντα, τα οποία απλώς τριγυρνούν εδώ και εκεί άσκοπα σαν τις μύγες.

3. Γι’ αυτό και είμαι της γνώμης πως δεν σε πρόσβαλα με αυτό και πως, αντιθέτως, σε τίμησα, αφού σε θεώρησα σημαντικό πρόσωπο και σου μίλησα με τον τρόπο που θα άρμοζε να μιλήσει ο κυβερνήτης της χώρας σε ένα σημαντικό πρόσωπο σε μια τέτοια περίσταση .

4. Και επειδή λοιπόν σε θεωρώ πολύ σημαντικό, αυτό που με ενδια­φέρει πραγματικά είναι απλά και μόνο η καθαρή αλήθεια γύρω από την προέλευσή σου!

5. Γι’ αυτό και προέβαλλα εσκεμμένως αμφιβολίες σχετικά με σένα, ώστε να εμφανιστείς χωρίς κανένα προσωπείο μπροστά μου.

6. Τα λόγια σου όμως μου έδειξαν ότι είσαι ένας άνθρωπος για τον οποίο δεν θα πρέπει κανείς να τρέφει την παραμικρή αμφιβολία! Και έτσι δεν χρειάζομαι ούτε δεύτερη επιβεβαίωση από τον αδελφό μου ού­τε και καμιά υψηλότερη έγγραφη πιστοποίηση από οπουδήποτε αλλού, γιατί βλέπω πως εσύ είσαι ένας πολύ ειλικρινής Ιουδαίος! Πες μου λοιπόν, χρειάζεται κάτι άλλο;»

7. Τότε ο Ιωσήφ του είπε: «Φίλε μου, δες, εγώ είμαι φτωχός, εσύ όμως είσαι ένας ισχυρός κύριος! Η περιουσία μου είναι η πίστη και η αγάπη μου στο Θεό μου και η πλήρης ειλικρίνεια απέναντι σε κάθε άνθρωπο.

8. Εσύ όμως έχεις την πίστη στον αυτοκράτορά σου και ακόμα είσαι υπερπλήρης από τα αγαθά του κόσμου, τα οποία εγώ στερούμαι. Αν κά­ποιος σου ποδοπατήσει την τιμή, θα σου απομείνουν και πάλι τα εγκό­σμια αγαθά.

9. Τι θα μου απομείνει όμως εμένα αν χάσω την τιμή μου; Εσύ με τους θησαυρούς του κόσμου μπορείς να αποκτήσεις την τιμή, εγώ όμως με τι να την αποκτήσω;

10. Γι’ αυτό ο φτωχός γίνεται σκλάβος, εάν κάποτε έχασε την τιμή του και την ελευθερία του από τους πλούσιους. Αν όμως έχει κάποιους μυστικούς θησαυρούς, μπορεί να εξαγοράσει πάλι την τιμή και την ελευθερία του.

11. Εσύ όμως με απείλησες να με κάνεις αιχμάλωτό σου. Και πες μου, δεν θα είχα χάσει έτσι όλη μου την τιμή και ελευθερία;

12. Και δεν είχα δίκιο λοιπόν, όταν υπερασπίστηκα πριν τον εαυτό μου, όταν μου ζήτησες εξηγήσεις εσύ, ο κυβερνήτης της Συρίας και συγκυβερνήτης της ακτής της Τύρου και της Σιδώνας;»

13. Αλλά ο Κυρήνιος είπε τότε: «Καλέ μου άνθρωπε. Σε παρακαλώ μόνο, ας ξεχάσουμε εντελώς αυτά που προηγήθηκαν!

14. Δες, ο ήλιος στέκεται κοντά στον ορίζοντα. Οι υπηρέτες μου ετοίμασαν το γεύμα στην τραπεζαρία. Ελάτε μαζί μου εκεί να δυναμώσετε, καθώς έδωσα εντολή να μην ετοιμαστούν ρωμαϊκά φαγητά αλλά εδέσματα του δικού σας λαού, τα οποία και επιτρέπεται να φάτε! Έτσι ακολουθήστε με χωρίς να μου κρατάτε κακία, τώρα που είμαι πλέον φίλος σας!»

15. Και ο Ιωσήφ ακολούθησε τον Κυρήνιο με τη Μαρία και τους πέντε γιους στην τραπεζαρία, όπου έμεινε κατάπληκτος με την απερίγραπτη πολυτέλεια της ίδιας της τραπεζαρίας, καθώς και με την πολυτέλεια των επιτραπέζιων σκευών, τα οποία ήταν κυρίως κατασκευασμένα από χρυσό, ασήμι και πολύτιμους λίθους.

16. Καθώς όμως τα πλούσια σκεύη ήταν έντονα διακοσμημένα με απεικονίσεις των θεών των ειδωλολατρών, ο Ιωσήφ είπε στον Κυρήνιο:

17. «Φίλε μου, βλέπω πως όλα τα επιτραπέζια σκεύη σου είναι διακοσμημένα με τους θεούς σου. Ξέρεις όμως τη δύναμη που πηγάζει από το Παιδί μου.

18. Κοίταξε, μόλις καθήσω στο τραπέζι και καθίσει και η γυναίκα μου με το Παιδί, αμέσως θα χάσεις όλα τα πολύτιμα σκεύη και τα αγγεία σου.

19. Γι’ αυτό σε συμβουλεύω, είτε να ζητήσεις να βάλουν εντελώς αστόλιστα αγγεία ή απλά πήλινα, αλλιώς δεν σου εγγυώμαι για το χρυσό και το ασήμι σου.»

20. Όταν ο Κυρήνιος άκουσε αυτά τα λόγια από τον Ιωσήφ, τρόμαξε και ακολούθησε αμέσως τη συμβουλή του. Οι υπηρέτες έφεραν τα φαγητά σε εντελώς λεία πήλινα σκεύη και έβαλαν αμέσως στην άκρη τα χρυσά και τα ασημένια.

21. Όμως η περιέργεια του Κυρήνιου μπήκε στον πειρασμό να φέρει κοντά στο Παιδί ένα θεσπέσιο χρυσό κύπελλο, για να πειστεί αν η εγγύτητα στο Νήπιο θα επενεργούσε τόσο καταστροφικά, όπως στις μεταλλικές φιγούρες πρωτύτερα.

22. Και ο Κυρήνιος αναγκάστηκε για λίγο διάστημα να πληρώσει αυτή την περιέργεια ακριβά με την αιφνίδια απώλεια της πολύτιμης κούπας.

23. Όταν όμως έχασε την κούπα, τρόμαξε και στεκόταν, σαν να τον είχε χτυπήσει κεραυνός.

24. Μόλις συνήλθε λίγο, είπε: «Ιωσήφ, είσαι σπουδαίος άνθρωπος και με συμβούλεψες σωστά και γι’ αυτό σε ευχαριστώ!

25. Εγώ όμως καταραμένος να είμαι εάν υποχωρήσω, μέχρι να μάθω από σένα ποιο είναι αυτό το Παιδί μέσα στο οποίο κατοικεί τέτοια δύναμη!»

26. Ο Ιωσήφ πλησίασε τον Κυρήνιο και του αφηγήθηκε εν συντομία όλη την ιστορία της σύλληψης και γέννησης του Παιδιού.

27. Και ο Κυρήνιος, μόλις πληροφορήθηκε αυτά τα γεγονότα από τον Ιωσήφ, ο οποίος αφηγείτο με σταθερό τόνο, έπεσε αμέσως στα γόνατα μπροστά στο Βρέφος και Το προσκύνησε.

28. Και στη στιγμή βρέθηκε το χαλασμένο κύπελλο, με το ίδιο βάρος αλλά εντελώς λείο, στο πάτωμα μπροστά στον Κυρήνιο. Ο Κυρήνιος σηκώθηκε και δεν ήξερε τι να κάνει από τη χαρά και την ευτυχία που αι­σθανόταν.

Κεφάλαιο 38

Η ειδωλολατρική πρόταση του Κυρήνιου να πάνε το
θαυμαστό Παιδί στην αυλή του αυτοκράτορα στη Ρώμη.

Η καλή ανταπάντηση του Ιωσήφ για την ταπεινότητα του
Κυρίου. Προφητικά λόγια για τον πνευματικό ήλιο της ζωής.

1. Και ο Κυρήνιος, από αυτή την ευδαίμονα διάθεση, είπε στον Ιωσήφ: «Άκουσέ με, μεγάλε άνδρα! Αν ήμουν εγώ ο αυτοκράτορας της Ρώμης, θα σου παραχωρούσα το θρόνο και την αυτοκρατορική κορώνα.

2. Αν δε ο Καίσαρας Αύγουστος γνώριζε γι’ αυτό το Παιδί αυτά τα οποία γνωρίζω εγώ, σίγουρα θα έκανε το ίδιο. Και παρότι δίνει μεγάλη σημασία στο ότι είναι ο ισχυρότερος αυτοκράτορας της γης, γνωρίζω ωστόσο καλά, πόσο πιο πάνω από τον εαυτό του θέτει κάθε τι το θεϊ­κό.

3. Αν το θέλεις λοιπόν, θα γράψω στον αυτοκράτορα και σου εγγυώ­μαι εκ των προτέρων ότι θα σε φέρει στη Ρώμη με τις μεγαλύτερες τι­μές και για το Παιδί θα χτίσει σίγουρα το μεγαλύτερο και θαυμαστότερο ναό, αναγνωρίζοντάς Τον ως αδιαφιλονίκητο Υιό του ύψιστου Θεού!

4. Θα τον εξυψώσει μάλιστα άπειρα και ο ίδιος θα ξαπλώσει στη σκό­νη μπροστά στον Κύριο, στον οποίο όλα τα στοιχεία και όλοι οι θεοί πρέπει να υπακούουν!

5. Το ότι αυτή είναι η αλήθεια σε ό,τι αφορά το Παιδί, είναι κάτι για το οποίο σιγουρεύτηκα και εγώ ο ίδιος για δεύτερη φορά, εφόσον μπροστά του δεν μπορούσε ούτε καν ο Δίας να προστατευτεί και κανένα μετάλλευμα δεν διατηρείται μπροστά στη δύναμή Του!

6. Όπως είπα, αν το θέλεις και εσύ, θα στείλω σήμερα κιόλας αγγελιοφόρο στη Ρώμη. Πραγματικά, αυτό θα δημιουργούσε στη μεγάλη αυτοκρατορική πόλη τρομερή εντύπωση και θα ταπείνωνε σίγουρα το περήφανο ιερατείο, το οποίο δίχως άλλο δεν θα ήξερε πια με ποιο τρόπο να πει ψέματα και να παραπλανήσει την ανθρωπότητα για τους σκοπούς του.»

7. Ο Ιωσήφ όμως ανταπάντησε στον Κυρήνιο: «Αγαπητέ, καλέ φίλε! Πιστεύεις ότι η εκτίμηση της Ρώμης ενδιαφέρει Αυτόν Τον οποίον ο ήλιος, το φεγγάρι και όλα τα στοιχεία της γης πρέπει να υπακούουν πάντα;

8. Αν ήθελε να Τον τιμά όλος ο κόσμος σαν ένα είδωλο, τότε θα κατέβαινε στη γη μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου μέσα σ’ όλη την αιώνια και άπειρη θεϊκή Του μεγαλοπρέπεια. Έτσι όμως όλος ο κόσμος θα καταδικαζόταν σε αφανισμό.

9. Αυτός όμως επέλεξε την ταπεινότητα του κόσμου, για να δώσει ευτυχία στην ανθρωπότητα, όπως αναγράφεται στα βιβλία των προφητών, γι’ αυτό ξέχασε καλύτερα την αποστολή αγγελιοφόρου στη Ρώμη.

10. Αν όμως θέλεις να δεις τη Ρώμη να καταστρέφεται, τότε ενήργησε όπως εσύ πιστεύεις. Γιατί δες αυτός ήρθε για να συντρίβει ο κόσμος των μεγάλων και ισχυρών και για να λυτρωθούν οι δύστυχοι, για να φέρει παρηγοριά στους θλιμμένους και να αναστηθούν εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στο θάνατο.

11. Και αυτά που σου λέω τα πιστεύω βαθιά μεν στην καρδιά μου, αλλά μόνο σε σένα έχω αναφέρει αυτή μου την πεποίθηση και κανένας άλλος δεν θα ακούσει ποτέ από μένα να το αναφέρω!

12. Κράτα όμως και εσύ τα λόγια αυτά μέσα στην καρδιά σου σαν το ιερότερο όλων, των ιερότερων, ως τη στιγμή που θα ανατείλει για σένα ένας νέος ήλιος ζωής και έτσι θα κάνεις το σωστό.»

13. Αυτά τα λόγια του Ιωσήφ πήγαν σαν βέλη στην καρδιά του Κυρήνιου και τον μετέπεισαν εντελώς και μάλιστα τόσο, ώστε θα ήταν αμέσως έτοιμος να απαρνηθεί όλες του τις τιμές και να επιδιώξει την ταπεινότητα.

14. Αλλά ο Ιωσήφ του είπε: «Φίλε, φίλε, μείνε αυτό που είσαι, γιατί η δύναμη στα χέρια ανθρώπων του είδους σου είναι ευλογία Θεού για το λαό! Γιατί δες. αυτό που είσαι, δεν οφείλεται ούτε στον εαυτό σου ούτε στη Ρώμη αλλά μόνο στον Θεό. Γι’ αυτό μείνε αυτό που είσαι!»

Έτσι ο Κυρήνιος επαίνεσε τον άγνωστο Θεό και κάθησε μετά στο τραπέζι ευδιάθετος, τρώγοντας και πίνοντας με τον Ιωσήφ και τη Μαρία.

(Η συνέχεια στο βιβλίο…)

Κεφάλαιο 63

Ο Ιάκωβος ως παιδοκόμος του Παιδιού δίπλα στην κούνια του.

Η περιέργειά του και η συνέτισή του από το μικρό Ιησού.

Η προαίσθηση του Ιάκωβου για το Ποιος βρίσκεται μέσα στο Παιδί.

1. Το βράδυ η Μαρία έβαλε το κουρασμένο πια Παιδί στην κούνια, την οποία ο Ιωσήφ είχε κατασκευάσει ενώ βρισκόταν στην Οστρακίνη.

2. Και ο νεώτερος γιος του Ιωσήφ, όπως συνήθιζε να κάνει, φρόντιζε το μικρό Ιησού και Τον κουνούσε ώστε να αποκοιμηθεί.

3. Τότε η Μαρία πήγε στην κουζίνα για να προετοιμάσει τα απαραίτητα για το βραδινό γεύμα.

4. Ο γιος του Ιωσήφ όμως, που κουνούσε το Παιδί, επιθυμούσε αυτή τη φορά να αποκοιμηθεί ο μικρός Ιησούς λίγο γρηγορότερα, επειδή ήθελε να δει μαζί με τα αδέρφια του έξω το φωτισμό μιας αψίδας θριάμβου, που είχε στο μεταξύ υψωθεί κοντά στην αγροικία προς τιμήν του Κυρήνιου.

5. Γι’ αυτόν το λόγο λοιπόν κουνούσε το Παιδί με ζήλο και τραγουδούσε και σφύριζε παράλληλα.

6. Αλλά το Παιδί δεν ήθελε ακόμα να αποκοιμηθεί και όταν σταματούσε το κούνημα, άρχιζε αμέσως να κινείται, δείχνοντας έτσι στον Ιάκωβο ότι δεν κοιμάται ακόμα.

7. Αυτό έφερε την αρσενική μας παιδοκόμο σχεδόν σε απελπισία, καθώς έξω, λόγω των δαυλών που έκαιγαν δυνατά, είχε φωτιστεί τόσο έντονα η νύχτα, που έμοιαζε σαν μέρα.

8. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να εγκαταλείψει για λίγο το Παιδί, παρά τo ότι ήταν ακόμα ξύπνιο, ώστε να χαζέψει λίγο το θέαμα έξω.

9. Καθώς λοιπόν ο Ιάκωβος σηκώθηκε, το Παιδί του είπε: «Ιάκωβε, αν Με εγκαταλείψεις τώρα, θα σου συμβεί κακό!

10. Δεν αξίζω λοιπόν περισσότερο από το ανόητο θέαμα έξω και από τη ματαιόδοξη περιέργειά σου;

11. Δες, όλα τα αστέρια και όλοι οι άγγελοι σε ζηλεύουν γι’ αυτή την υπηρεσία που Μου παρέχεις τώρα και εσύ είσαι γεμάτος ανυπομονησία και θέλεις να Με εγκαταλείψεις!

12. Αληθινά, αν το κάνεις αυτό, δεν θα είσαι πλέον άξιος να Με έχεις για αδελφό!

13. Πήγαινε λοιπόν έξω, αν σου είναι προτιμότερο το εγκόσμιο θέαμα από Εμένα!

14. Δες, ολόκληρο το δωμάτιο είναι γεμάτο από αγγέλους, οι οποίοι είναι έτοιμοι να Με υπηρετήσουν αν για σένα είναι δυσάρεστη η μικρότερη και ευκολότερη υπηρεσία που μπορείς να Μου προσφέρεις!»

15. Αυτά τα λόγια εξαφάνισαν άξαφνα κάθε επιθυμία του Ιακώβ να πάει έξω.

16. Έτσι έμεινε λοιπόν δίπλα στην κούνια και παρακάλεσε θερμά το μικρό Ιησού να τον συγχωρέσει και συνέχισε και πάλι με ζήλο αυτό που έκανε.

17. Το Παιδί είπε τότε στον Ιάκωβο: «Σου συγχωρούνται όλα, αλλά μην αφήσεις άλλη φορά να σε δελεάσουν τα εγκόσμια!

18. Γιατί Εγώ είμαι πιο πολύ από όλο τον κόσμο, όλο τον ουρανό και όλους τους ανθρώπους και αγγέλους!»\

19. Αυτά τα λόγια παραλίγο να στοιχίσουν τη ζωή του Ιακώβ, γιατί συνειδητοποίησε σιγά-σιγά Ποιος κρυβόταν πίσω από το Παιδί.

20. Εκείνη τη στιγμή όμως μπήκε στο δωμάτιο ο Ιωσήφ, η Μαρία και οι άλλοι τέσσερις γιοι του Ιωσήφ. Ο Ιάκωβος αμέσως αφηγήθηκε τότε τι του είχε συμβεί. (Η συνέχεια στο βιβλίο…)

 

 

Κεφάλαιο 76

Ο θαυμασμός των τριών ιερέων για τη σοφία του μικρού Ιησού και του
Ιωσήφ. Η μυθολογία των θεών από τον Ιωσήφ.

1. Οι τρεις ιερείς πλησίασαν με μεγάλο σεβασμό τον Ιωσήφ και τον ρώτησαν πώς αυτό το Παιδί έφτασε σε τέτοια θαυμαστή σοφία και τι ηλικία έχει.

2. Ο Ιωσήφ τους απάντησε: «Αγαπητοί φίλοι, μη ρωτάτε πολύ νωρίς γι’ αυτά. Διότι μια πρώιμη απάντηση θα μπορούσε να σας στοιχίσει τη ζωή!

3. Όμως ακολουθήστε μας, εγκαταλείψτε την πολυθεΐα σας και πιστέψτε πως υπάρχει μόνο ένας αληθινός Θεός ουρανού και γης, και πι στέψτε πως Αυτός ο ένας αληθινός Θεός είναι Εκείνος τον οποίο τιμούν και δοξάζουν στην Ιερουσαλήμ, και τότε θα το καταλάβετε μέσα σας και από αυτό το Παιδί, από πού προέρχεται η σοφία Του!»

4. Και οι τρεις ιερείς είπαν: «Λες παράξενα λόγια άνθρωπε!

5. Δεν είναι λοιπόν οι δικοί μας θεοί, ο Δίας, ο Απόλλωνας, ο Ερμής, ο Ήφαιστος, ο Πλούτωνας, ο Άρης και ο Ποσειδώνας, η Ήρα, η Αθηνά, η Αφροδίτη και όλοι οι άλλοι τίποτε άλλο από απλά δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας;»

6. Και ο Ιωσήφ απάντησε. «Ακούστε με εσείς φίλοι! Όλοι σας οι θε­οί δημιουργήθηκαν από τη φαντασία των προγόνων σας, οι οποίοι σίγουρα γνώριζαν πολύ καλά την ύπαρξη του ενός Θεού!

7. Ήταν όμως εξαιρετικοί ποιητές και αοιδοί στις αυλές των αρχαίων βασιλιάδων αυτής της χώρας και προσωποποίησαν -και μάλιστα μεταχειριζόμενοι επιτυχημένες αντιστοιχίες- τις ιδιότητες του ενός αληθινού Θεού!

8. Γι’ αυτούς ο Δίας εκπροσωπούσε την καλοσύνη και την αγάπη του Πατέρα της αιωνιότητας, ο Απόλλωνας ήταν η σοφία του Πατέρα και η Αθηνά εξέφραζε τη δύναμη αυτής της σοφίας.

9. Ο Ερμής σήμαινε την πανταχού παρουσία του ενός Θεού μέσα από την παντοδύναμη θέλησή Του.

10. Η Αφροδίτη εξέφραζε την ομορφιά, τη λαμπρότητα και την αιώ­νια νεότητα της οντότητας του Θεού.

11. Ο Ήφαιστος και ο Πλούτωνας εκπροσωπούσαν την παντοδυναμί­α του ενός Θεού πάνω σε όλη τη γη.

12. Ο Άρης εξέφραζε τη θεϊκή σοβαρότητα, την καταδίκη και το θά­νατο για τους καταδικασθέντες.

13. Ο Ποσειδώνας παρουσίαζε το πνεύμα του ενός Θεού που δρα σε όλα τα ύδατα και το πώς μέσω αυτών δίνει ζωή σε όλη τη γη.

14. Έτσι εξέφραζε η αρχαία Ίσιδα, όπως και ο Όσιρις, τη θεϊκή απα­ραβίαστη αγιότητα, η οποία είναι αυτή καθαυτή η θεϊκή αγάπη και η σο­φία!

15. Όμοια και όλοι οι άλλοι μικρότεροι θεοί, δεν εκπροσωπούσαν τίποτε άλλο από ιδιότητες του ενός Θεού με αντίστοιχες αλληγορίες!

16. Και η παρουσίαση αυτή ήταν πολύ αξιέπαινη, διότι γνώριζαν πως όλα αυτά δεν ήταν παρά χαρακτηριστικά του ενός Θεού και πως όλα αυτά δεν ήταν παρά απλώς οι διάφοροι τρόποι των αμέτρητων τρόπων εκ­δήλωσής Του.

17. Με τον καιρό όμως η ιδιοτέλεια, η αυταρέσκεια και η αρχομανία τύφλωσαν και έριξαν στο σκοτάδι τους ανθρώπους.

18. Έχασαν το πνεύμα και δεν τους έμεινε τίποτε άλλο από την εξωτερική ύλη, έτσι ώστε μετατράπηκαν σε ειδωλολάτρες, το οποίο στην πραγματικότητα σημαίνει πως μετατράπηκαν σε χονδροειδείς υλιστές και πως έχασαν τον έναν Θεό έτσι που ροκάνιζαν τα εξωτερικά, κενά, μη κατανοηθέντα σύμβολα όπως τα σκυλιά, τα οποία, πεινασμένα, ρο­κανίζουν γυμνά κόκαλα στα οποία δεν υπάρχει πια καθόλου κρέας! Κα­ταλαβαίνετε τι εννοώ;»

19. Οι τρεις ιερείς κοιτάχτηκαν έκπληκτοι και είπαν: «Πραγματικά, εσύ είσαι πιο ενημερωμένος γύρω από τη θρησκεία μας και από εμάς τους ίδιους! Όμως πού απέκτησες αυτές τις γνώσεις;»

20. Τότε ο Ιωσήφ τους είπε: «Έχετε υπομονή! Το Βρέφος θα σας το αποκαλύψει! Γι’ αυτό ακολουθήστε μας και ποτέ πια μη γυρίσετε πίσω!»

(Η συνέχεια στο βιβλίο…)

Κεφάλαιο 88

Η χρυσή ανατολή του ήλιου. Ο Ιωσήφ και οι γιοι του στη δουλειά στα χωράφια. Ο Ιωήλ ναρκωμένος από το δάγκωμα ενός δηλητηριώδους φιδιού. Η επιστροφή και η αναστάτωση στο σπίτι. Τα παρηγορητικά λόγια του μικρού Ιησού.

Ο νεκρός Ιωήλ αφυπνίζεται.

1. Ο Ιωσήφ είπε μετά στους γιους του να τελειώσουν τις πιο σημαντικές τους δουλειές και να κοιμηθούν.

2. Ο ίδιος όμως, επειδή άρχισε να αισθάνεται ήδη βαριά τα μέλη του από την κούραση, πήγε αμέσως να κοιμηθεί.

3. Έτσι τελείωσε αυτή η μέρα, η οποία ήταν πλούσια σε γεγονότα.

4. Την επόμενη μέρα ο Ιωσήφ, ως συνήθως, ξύπνησε αρκετή ώρα πριν την ανατολή του ήλιου και ξύπνησε και τους γιους του για δουλειά.

5. Γιατί συνήθιζε να λέει: «Χρυσή είναι η πρωινή ώρα, γιατί ό,τι κά­νουμε κατά τη διάρκειά της, είναι πιο ευλογημένο από τη δουλειά όλης της υπόλοιπης μέρας!»

6. Και έτσι πήγε με τους τέσσερις μεγαλύτερους γιους του σε έναν αγρό για να τον οργώσει, ενώ ο μικρότερος γιος του, ο Ιακώβ, έμεινε με το Παιδί στο σπίτι.

7. Ο μεγαλύτερος γιος του όμως δούλευε με περισσότερο ζήλο και ήθελε να προχωρήσει τη δουλειά πιο γρήγορα από τους άλλους τρεις.

8. Και ξαφνικά, εκεί που πολύ δραστήρια έχωνε το φτυάρι στο χώμα, έβγαλε από τη γη ένα πολύ δηλητηριώδες φίδι!

9. Και το φίδι κινήθηκε γρήγορα και τον δάγκωσε στο πόδι.

10. Γρήγορα έτρεξαν οι τρεις μικρότεροι αδελφοί του και σκότωσαν το φίδι, όμως παρόλα αυτά, το πόδι του πρήστηκε πολύ, έχασε τις αι­σθήσεις του και σύντομα τον πήρε ο θάνατος.

11. Ο Ιωσήφ και οι τρεις νεώτεροι γιοι του θρηνούσαν και ικέτευαν τον Θεό να αφυπνίσει πάλι τον Ιωήλ.

12. Και ο Ιωσήφ καταράστηκε το φίδι και είπε στους τρεις: «Ποτέ πια να μην ξανασυρθεί φίδι σε αυτήν τη γη!

13. Σηκώστε τον αδελφό σας και πηγαίνετέ τον στο σπίτι, γιατί πρέπει να ήταν το θέλημα του Θεού να μου πάρει τον πρωτότοκο γιο μου!»

14. Οι τρεις αδελφοί σήκωσαν τότε κλαίγοντας τον Ιωήλ και τον με­τέφεραν στο σπίτι, ενώ ο Ιωσήφ έσκισε τα ρούχα του και τους ακολου­θούσε οδυρόμενος.

15. Φτάνοντας εκεί, τους προϋπάντησαν η Μαρία με το Παιδί, ακο­λουθούμενη από τον Ιακώβ, τρομαγμένοι από τους θρήνους.

16. Και οι δυο έβγαλαν μια κραυγή πόνου όταν αντίκρισαν τον άψυ­χο Ιωήλ και τον Ιωσήφ με τα σκισμένα ρούχα.

17. Σύντομα βγήκαν έξω και οι τρεις ιερείς, οι οποίοι τρόμαξαν βλέ­ποντας το πτώμα.

18. Ο ένας τους είπε στον Ιωσήφ: «Τώρα σε πιστεύω πραγματικά, πως και εσύ δεν είσαι παρά ένας απλός θνητός, γιατί εάν ήσουν πραγματικά θεός, πώς θα ήταν δυνατόν να πεθαίνουν τα παιδιά σου και να μην τα ανασταίνεις αμέσως;»

19. Ο μικρός Ιησούς όμως είπε: «Κάνετε όλοι λάθος. Ο Ιωήλ είναι σί­γουρα ναρκωμένος και κοιμάται, όμως νεκρός δεν είναι!

20. Φέρτε αμέσως ένα βολβό σκιλλοκρέμμυδου¹ και βάλτε τον πάνω στην πληγή, και σύντομα θα είναι καλύτερα!»

21. Βιαστικά ο Ιακώβ έτρεξε και έφερε το βολβό και τον έβαλε στην πληγή του Ιωήλ.

22. Μετά από λίγα λεπτά ο Ιωήλ συνήλθε και ρωτούσε τους γύρω του τι του είχε συμβεί.

23. Οι παρευρισκόμενοι του τα διηγήθηκαν αμέσως όλα και δόξαζαν και τιμούσαν τον Θεό για τη σωτηρία του. Οι τρεις ιερείς όμως απέκτη­σαν μεγάλο σεβασμό για το Παιδί, αλλά ακόμη μεγαλύτερο για το βολβό.

Κεφάλαιο 89

Το τάμα τον Ιωσήφ. Η αντίρρηση του μικρού Ιησού και η επισήμανση για την πιο προσφιλή θυσία για τον Θεό.

Το επιχείρημα του Ιωσήφ και πώς το αντικρούει ο Ιησούς.

1. Αμέσως ο Ιωσήφ μαζί με όλη του την οικογένεια άρχισαν να υμνούν και να δοξάζουν τον Θεό για πάνω από μια ώρα,

2. ενώ παράλληλα έκανε και ένα τάμα, πως μόλις ξαναπήγαινε στην Ιερουσαλήμ, θα πρόσφερε στον Κύριο μια θυσία.

3. Το Νήπιο όμως είπε στον Ιωσήφ: «Άκουσέ Με! Πιστεύεις πως στον Κύριο αρέσουν τέτοιες προσφορές;

4. Ω, απατάσαι πολύ, γιατί κοίταξε ούτε με θυσίες στην πυρά, ούτε με το αίμα ζώων, ούτε και με άλευρα, σιτηρά ή έλαια χαίρεται ο Θεός,

5. παρά μόνο με μια μετανοημένη, συντετριμμένη και ταπεινή καρ­διά, η οποία να Τον αγαπάει πάνω από όλα!

6. Εάν όμως σου περισσεύει κάτι, τότε δώστο σε κείνους οι οποίοι είναι γυμνοί, διψασμένοι και πεινασμένοι, και έτσι θα κάνεις στον Κύριο μια καλή προσφορά!

7. Έτσι λοιπόν σε απαλλάσσω από την υποχρέωση του τάματος που έκανες για προσφορά στο Ναό, μιας και έχω την πλήρη δικαιοδοσία να το κάνω!

8. Εγώ ο ίδιος όμως κάποτε θα εκτελέσω κατά τέτοιο τρόπο το τάμα σου, ώστε να χορτάσει αιώνια όλη η γη!»

9. Ο Ιωσήφ πήρε το Μωρό στην αγκαλιά του, Το φίλησε και Του είπε:

10. «Πολυαγαπημένε μου μικρέ Ιησού, ο Ιωσήφ Σου Σε ευχαριστεί μεν από τα βάθη της καρδιάς του και αναγνωρίζει την πλήρη θεία αλήθεια των θαυμαστών λόγων Σου,

11. όμως κοίταξε, ο Θεός, Πατέρας δικός Σου και όλων των ανθρώπων, όρισε μέσα από το Μωυσή και τους προφήτες να πράττουμε έτσι και διέταξε εμάς τα παιδιά Του να το τηρήσουμε!

12. Πες μου όμως: Έχεις Εσύ μικρέ μου Γιε, αν και έχεις θεία και θαυ­μαστή προέλευση, το δικαίωμα να άρεις τους νόμους του μεγάλου Πα­τέρα, ο Οποίος αιώνια κατοικεί στους ουρανούς;»

13. Τότε το Παιδάκι του είπε: «Ιωσήφ, και να σου έλεγα Ποιος είμαι, δεν θα το πίστευες, αφού σε Εμένα βλέπεις απλώς ένα θνητό παιδί!

14. Παρόλ’ αυτά, σου λέω: εκεί που βρίσκομαι Εγώ, εκεί βρίσκεται και ο Πατέρας και εκεί που δεν βρίσκομαι Εγώ δεν βρίσκεται ούτε ο Πατέρας.

15. Εγώ όμως βρίσκομαι τώρα εδώ και όχι στο Ναό. Πώς λοιπόν να βρίσκεται ο Πατέρας εκεί;

16. Το καταλαβαίνεις αυτό; Κοίταξε, όπου υπάρχει η αγάπη του Πα­τέρα, εκεί βρίσκεται και η καρδιά Του. Μέσα Μου όμως βρίσκεται η αγάπη του Πατέρα και επομένως και η καρδιά Του!

17. Κανείς όμως δεν φέρει την καρδιά του εξωτερικά, και επομένως ούτε και ο Πατέρας. Διότι όπου βρίσκεται η καρδιά Του, βρίσκεται και ο Ίδιος! Τα καταλαβαίνεις αυτά;»

18. Αυτά τα λόγια γέμισαν τον Ιωσήφ, τη Μαρία και τους πέντε γιους με βαθιά θεία προαίσθηση, γι’ αυτό βγήκαν στη συνέχεια έξω όπου δόξα­σαν και τίμησαν μέσα στην καρδιά τους τον Πατέρα που βρισκόταν τόσο κοντά τους. Μετά από αυτό, η Μαρία ξεκίνησε τις ετοιμασίες για το πρωινό.

Κεφάλαιο 90

Το πρωινό γεύμα και το έθιμο του πλυσίματος. Οι τρεις ιερείς αντιδρούν στις οδηγίες τον Ιωσήφ και το Παιδί τούς διδάσκει την υπακοή. Η σημαντική ερώτηση των ιερέων και η αμηχανία του Ιωσήφ.

1. Το πρωινό ήταν σύντομα έτοιμο, αφού αποτελείτο απλώς από βρασμένο γάλα μέσα σε ένα δοχείο με λίγο θυμαρίσιο μέλι και ψωμί.

2. Η Μαρία το έφερε μόνη της στο τραπέζι και φώναξε τον Ιωσήφ, τους γιους του και τους ιερείς να έρθουν.

3. Και ο Ιωσήφ εμφανίστηκε αμέσως με το Νήπιο στην αγκαλιά του, Το έδωσε στη μητέρα Του και μετά κάθησε στο τραπέζι.

4. Στη συνέχεια ο Ιωσήφ έψαλε ένα δοξαστικό ύμνο για τον Κύριο και όταν τελείωσε, ρώτησε, σύμφωνα με το έθιμο, εάν είχαν πλυθεί όλοι.

5. Η Μαρία, οι πέντε γιοι του όπως και ο Ιησούς είπαν: «Ναι, είμαστε όλοι καλά πλυμένοι!»

6. Και ο Ιωσήφ συμπλήρωσε: «Άρα λοιπόν μπορείτε να φάτε! Και με εσάς τους τρεις τι γίνεται, πλυθήκατε και εσείς;»

7. Οι τρεις ιερείς όμως είπαν: «Σε εμάς δεν είναι το έθιμο να πλενό­μαστε το πρωί με νερό αλλά το βράδυ.

8. Το πρωί τριβόμαστε με λάδι, ώστε να μη μας ενοχλεί πολύ η ζέστη της ημέρας.»

9. Τότε ο Ιωσήφ είπε: «Αυτό μπορεί να είναι καλό. Εάν ερχόμουν στο σπίτι σας, θα έκανα το ίδιο με εσάς.

10. Αφού όμως τώρα βρίσκεστε στο σπίτι μου, να τηρήσετε το δικό μου έθιμο, γιατί είναι καλύτερο από το δικό σας!»

11. Οι ιερείς όμως παρακάλεσαν να τους επιτραπεί να μην το κάνουν.

12. Ο Ιωσήφ ήθελε να τους κάνει τη χάρη,

13. όταν μίλησε ο μικρός Ιησούς: «Αληθινά, πέτρα θα γίνει στο στομάχι τους κάθε μπουκιά που θα βάλουν στο στόμα τους, εάν δεν πλυθούν πριν καθήσουν στο τραπέζι, στο οποίο είμαι και Εγώ παρών!»

14. Αυτά τα λόγια έκαναν τους τρεις ιερείς να ξεχάσουν το έθιμό τους, και ζήτησαν νερό για να πλυθούν.

15. Μόλις είχαν πλυθεί, ο Ιωσήφ τους κάλεσε αμέσως να καθήσουν πάλι.

16. Οι ιερείς όμως αρνήθηκαν, γιατί φοβούνταν το Παιδί.

17. Το Παιδάκι όμως μίλησε και τους είπε: «Εάν αρνηθείτε να έρθετε στο τραπέζι και να φάτε μαζί μας το ευλογημένο πρωινό, θα πεθάνετε!»

18. Έτσι οι ιερείς κάθησαν αμέσως στο τραπέζι και έφαγαν με μεγάλο κρυφό δέος απέναντι στο Παιδί.

19. Όταν τελείωσε το πρωινό, σηκώθηκε πάλι ο Ιωσήφ και ευχαρίστησε ξανά τον Θεό.

20. Οι τρεις ιερείς τον ρώτησαν τότε σχετικά με την προσευχή του: «Ποιον Θεό ευχαριστείς; Δεν είναι αυτό το Παιδί ο πρώτος αληθινός Θεός; Πώς ευχαριστείς και κάποιον άλλον;»

21. Αυτή η ερώτηση έφερε τον Ιωσήφ σε μεγάλη αμηχανία και δεν ήξερε τι να τους απαντήσει.

22. Το Παιδί όμως είπε: «Ιωσήφ! Μην ανησυχείς άδικα, διότι αυτό που είπαν αυτοί οι τρεις θα πραγματοποιηθεί! Τώρα όμως ησύχασε, γιατί εσύ προσεύχεσαι έτσι και αλλιώς απλώς σε έναν Θεό και Πατέρα!»

Κεφάλαιο 91

Η αγάπη ως η πραγματική προσευχή στον Θεό. Ο Ιησούς
ως Υιός του Θεού. Οι ειδωλολατρικές σκέψεις των τριών ιερέων
και η απάντηση του μικρού Παιδιού.

1. Ο Ιωσήφ φίλησε το Παιδί και είπε: «Ναι, αλήθεια, εάν δεν υπήρχε μέσα Σου η καρδιά του Πατέρα, δεν θα ήσουν ικανός να πεις τέτοια λόγια!

2. Γιατί πού σε όλη τη γη μπορεί ένα παιδί της ηλικίας Σου να πει τέτοια λόγια, που ούτε οι σοφοί δεν έχουν πει;

3. Γι’ αυτό πες μου εάν πρέπει να προσεύχομαι ολοκληρωτικά σε Σένα, θεωρώντας Σε Κύριο και Θεό μου;»

4. Αυτή η ερώτηση του Ιωσήφ ξάφνιασε όλους τους παρευρισκόμενους.

5. Τότε το Παιδάκι είπε χαμογελώντας στον Ιωσήφ: «Ιωσήφ! ξέρεις, αλήθεια, πώς θα πρέπει να προσεύχονται οι άνθρωποι στον Θεό;

6. Κοίταξε, δεν τα ξέρεις όλα, γι’ αυτό και θα σου πω.

7. Άκουσε! Με το πνεύμα και αληθινά στην πράξη, θα πρέπει οι άνθρωποι να προσεύχονται στον Θεό και όχι με τα χείλη, όπως το κάνουν τα παιδιά του κόσμου, τα οποία νομίζουν πως υπηρέτησαν τον Θεό, επειδή έχουν απαγγείλει για λίγη ώρα κάτι με τα χείλη.

8. Εάν θέλεις να προσευχηθείς πνευματικά και αληθινά, τότε αγάπα τον Θεό με την καρδιά σου και κάνε καλό σε όλους τους φίλους και εχθρούς σου, και τότε θα είναι σωστή η προσευχή σου στον Θεό!

9. Εάν όμως κάποιος κάποιες συγκεκριμένες στιγμές απλώς απαγγέλλει μια προσευχή ενώπιον του Θεού και κατά τη διάρκεια της απαγγελίας σκέφτεται κάθε είδους άλλα εγκόσμια πράγματα τα οποία εκείνη τη στιγμή που φαίνονται πιο σημαντικά από την ανούσια προσευχή του, περισσότερο και από τον Ίδιο τον Θεό, πες Μου, είναι τότε αυτό προσευχή;

10. Πραγματικά, εκατομμύρια τέτοιες προσευχές εισακούγονται από τον Θεό, όσο εισακούεται και η κραυγή κάποιου από ένα βράχο!

11. Εάν όμως προσεύχεσαι μέσω της αγάπης σου, τότε δεν χρειάζεται πια να Με ρωτάς εάν πρέπει να προσεύχεσαι σε Εμένα ως τον αληθινό Θεό και Πατέρα.

12. Γιατί όποιος προσεύχεται έτσι στον Θεό, αυτός προσεύχεται και σε Εμένα, γιατί ο Πατέρας και Εγώ έχουμε μια αγάπη και μια καρδιά!»

13. Αυτά τα λόγια έπεισαν όλους πως έτσι ήταν και τώρα πια ήξεραν γιατί ο Ιησούς έπρεπε να αποκαλείται Υιός του Θεού.

14. Η ψυχή του Ιωσήφ ήταν τώρα γεμάτη με υπέρτατη ουράνια χαρά.

15. Η δε Μαρία χαιρόταν κρυφά για το Παιδί και κράτησε μέσα στην ψυχή της όλα αυτά τα λόγια, ενώ το ίδιο έκαναν και οι γιοι του Ιωσήφ.

16. Οι τρεις ιερείς όμως είπαν στον Ιωσήφ: «Εσύ που είσαι ο μεγαλύτερος σοφός όλων των εποχών!

17. Θα θέλαμε να μιλήσουμε μαζί σου ιδιαιτέρως στο λόφο, όπου εσύ και οι γιοι σου χθες βράδυ προσευχηθήκατε τόσο κατανυκτικά και ουσιαστικά στον Θεό σου!»

18. Το Παιδί όμως μίλησε αμέσως και είπε διακόπτοντας:

19. Νομίζετε, αλήθεια, πως τα αυτιά Μου είναι κοντά και πως δεν θα φτάσουν ως το στόμα σας στο λόφο; Ω, απατάσθε, γιατί τα αυτιά Μου φτάνουν εκεί που φτάνουν και τα χέρια Μου! Γι’ αυτό συζητήστε μπροστά Μου ό,τι θέλετε!»

Κεφάλαιο 92

Η αποκάλυψη της τυφλότητας και ανοησίας των τριών ιερέων.

Ο μικρός Ιησούς μιλάει για την ανέγερση ναών στην καρδιά

των ανθρώπων και για το πώς λατρεύει κανείς πραγματικά τον θεό.

1. Οι τρεις ιερείς βρέθηκαν τότε σε μεγάλη αμηχανία και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Και αυτό γιατί δεν τολμούσαν να αποκαλύψουν στον Ιωσήφ παρουσία του Παιδιού εκείνο που είχαν στο μυαλό τους.

2. Το Παιδί όμως τους κοίταξε, και ευθύς τους είπε σε αποφασιστικό τόνο:

3. «Θέλετε να κάνετε και Εμένα είδωλο, έτσι δεν είναι;

4. Εκεί πάνω στο λόφο θέλετε να χτίσετε ένα ναό, και μέσα σε αυτόν θέλετε να βάλετε ένα άγαλμά Μου πάνω σε ένα χρυσό βωμό και μετά να κάνετε θυσίες στο άγαλμα σύμφωνα με τα έθιμά σας.

5. Προσπαθήστε να κάνετε κάτι τέτοιο, και αλήθεια σας λέω, πως ο πρώτος ο οποίος θα κάνει ένα βήμα προς αυτό και θα απλώσει έστω και ένα δάκτυλο προς τα εκεί, θα πεθάνει ευθύς!

6. Εάν θέλετε να κάνετε ένα ναό προς τιμήν Μου, κάντε τον ζωντανό μέσα στην καρδιά σας,

7. γιατί και Εγώ είμαι ζωντανός και όχι νεκρός και γι’ αυτό θέλω ζωντανούς και ουδέποτε άψυχους ναούς!

8. Εάν πιστεύετε πως μέσα Μου κατοικεί η πληρότητα του Θείου ολοζώντανα, δεν είμαι λοιπόν τότε ο Ίδιος ένας ολοζώντανος ναός μπροστά σας; Για ποιο λόγο λοιπόν να υπάρχει και ένα άγαλμά Μου και ένας άψυχος πέτρινος ναός;

9. Τι είναι σημαντικότερο^– Εγώ ή ένας ανούσιος ναός και ένα άγαλμά Μου;

10. Αφού ο Ζωντανός είναι μαζί σας και ανάμεσά σας, σε τι μπορεί να ωφελήσει και να είναι χρήσιμος ο άψυχος;

11. Ω, εσείς τυφλοί κι ανόητοι! Δεν είναι σημαντικότερο το να Με αγαπάτε από το να Μου χτίσετε χιλιάδες πέτρινους ναούς, στους οποίους μπροστά σε ξυλόγλυπτες εικόνες να κουνάτε τα χείλια σας φορώντας χρυσοποίκιλτα άμφια για χιλιάδες χρόνια;

12. Και εάν ερχόταν σε εσάς ένας φτωχός άνθρωπος ο οποίος είναι γυμνός, πεινασμένος και διψασμένος,

13. εσείς θα λέγατε: “Κοιτάξτε, ένας ημίθεος, γιατί με αυτή τη μορφή εμφανίζονται τέτοιες υψηλές οντότητες.

14. Ας φτιάξουμε μια εικόνα του και να την βάλουμε μέσα σε ναό, για να την τιμήσουμε!”

15. Πείτε Μου, γιατί σίγουρα θα το κάνατε, σε τι θα ωφελούσε αυτόν το φτωχό, ακόμη και αν τη φτιάχνατε από καθαρό χρυσάφι;

16. Δεν θα ήταν καλύτερο για το φτωχό, εάν του προσφέρατε την αγάπη σας, τον ντύνατε, τον ταΐζατε και του δίνατε να πιει;

17. Δεν είναι ο Θεός άραγε πιο ζωντανός από κάθε άνθρωπο πάνω στη γη, αφού Αυτός είναι που δίνει ζωή στα πάντα;

18. Ή μήπως είναι ο Θεός τυφλός, Αυτός που δημιούργησε τον ήλιο και που σου έδωσε μάτια για να βλέπεις;

19. Ή μήπως είναι κουφός, Αυτός που σου έδωσε αυτιά για να ακούς ή αναίσθητος, Αυτός που σου έδωσε την ικανότητα να αισθάνεσαι;

20. Βλέπετε πόσο ανόητη θα ήταν μια τέτοια σκέψη λοιπόν!

21. Ο Θεός επομένως είναι η ίδια η πιο τέλεια ζωή και άρα και η πιο τέλεια αγάπη. Πώς λοιπόν θέλετε να Τον τιμήσετε και να προσευχηθείτε σε Αυτόν όπως σε έναν νεκρό;

22. Σκεφτείτε τα αυτά, ώστε να γιατρευτείτε από την τυφλότητα σας!» Αυτά τα λόγια έκαναν τους τρεις ιερείς να γονατίσουν στο πάτω­μα, γιατί συνειδητοποίησαν τη θεία αλήθεια και εκείνη την ημέρα δεν μίλησαν άλλο.

(Η συνέχεια στο βιβλίο…)

 

Κεφάλαιο 112

Μία νέα έκπληξη στο σπίτι του Ιωσήφ:

Ξένοι λευκοντυμένοι νέοι βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού.

1. Όταν ήδη αργά το απόγευμα ο Κυρήνιος ξεκίνησε με την ακολουθία του από το σπίτι του Ιωσήφ για την πόλη, ο Ιωσήφ είπε στους γιους του:

2. «Παιδιά, πηγαίνετε τώρα και φροντίστε τις δουλειές μας! Τακτο­ποιήστε τις αγελάδες και το γάιδαρο και μετά ετοιμάστε το δείπνο, το ο­ποίο να είναι καλό και φρέσκο, γιατί σήμερα πρέπει να καλωσορίσω τη νέα μου κόρη και με αυτό το χαρμόσυνο δείπνο να την υιοθετήσω και να την ευλογήσω!»

3. Οι γιοι του Ιωσήφ σηκώθηκαν τότε αμέσως και πήγαν να κάνουν αυτά που τους είχε παραγγείλει ο πατέρας τους.

4. Όμως πόση έκπληξη ένιωσαν, όταν στο στάβλο συνάντησαν κά­μποσους λευκοντυμένους νέους, οι οποίοι με πολύ ζήλο φρόντιζαν τα ζώα του Ιωσήφ.

5. Οι γιοι του Ιωσήφ τους ρώτησαν ποιος τους είχε προστάξει να κά­νουν αυτές τις δουλειές και ποιανού υπηρέτες ήταν.

6. Και οι νέοι τους είπαν: «Είμαστε πάντα υπηρέτες του Κυρίου και ο Κύριος μας πρόσταζε να τα κάνουμε αυτά, γι’ αυτό και τα κάνουμε!»

7. Οι γιοι του Ιωσήφ όμως ρώτησαν πάλι τους νέους: «Ποιος είναι ο Κύριός σας και πού κατοικεί; Μήπως είναι ο Κυρήνιος;»

8. Και εκείνοι τους απάντησαν: «Κύριός μας είναι αυτός που είναι και δικός σας Κύριος και κατοικεί μαζί σας, όμως το όνομά Του δεν είναι Κυρήνιος!»

9. Οι γιοι του Ιωσήφ νόμισαν τότε πως πρόκειται για τον ίδιο τον πα­τέρα τους και έτσι είπαν στους νέους:

10. «Εάν είναι έτσι, ελάτε μαζί μας, ώστε ο πατέρας μας, ο οποίος εί­ναι κύριος αυτού του σπιτιού, να σας αναγνωρίσει, εάν είστε πραγματι­κά υπηρέτες του!»

11. Και εκείνοι απάντησαν: «Πριν το κάνουμε αυτό, αρμέξτε τις αγε­λάδες και μετά αμέσως θα έρθουμε μαζί σας και θα παρουσιαστούμε στον Κύριό σας!»

12. Οι γιοι του Ιωσήφ πήραν τις καρδάρες και άρμεξαν τρεις φορές περισσότερο γάλα από τις άλλες φορές, ακόμη και αν είχαν φροντίσει πολύ καλά τα ζώα.

13. Έμειναν έκπληκτοι με τις ποσότητες και δεν μπορούσαν να εξη­γήσουν γιατί οι αγελάδες έδιναν αυτή τη φορά τόσο πολύ γάλα.

14. Όταν όμως τελείωσαν με το άρμεγμα, οι νέοι μίλησαν πάλι και εί­παν:

15. «Λοιπόν, αφού τελειώσατε με τη δουλειά σας, ας πάμε στο σπίτι όπου κατοικεί ο δικός σας και δικός μας Κύριος!

16. Όμως ο πατέρας σας σας πρόσταξε να ετοιμάσετε και ένα καλό δείπνο. Αυτό πρέπει να ετοιμαστεί πριν μπούμε στο σπίτι του Κυρίου!»

17. Και αμέσως οι νέοι πήγαν στην κουζίνα όπου βρίσκονταν επίσης αρκετοί άλλοι νέοι, πλήρως απασχολημένοι με την προετοιμασία του δείπνου.

18. Επειδή όμως ο Ιωσήφ αισθάνθηκε πως οι γιοι του αργούσαν πιο πολύ από ό,τι συνήθως, πήγε να δει πού ήταν και τι έκαναν.

19. Και πόσο έκπληκτος έμεινε, όταν είδε την κουζίνα γεμάτη με βο­ηθούς!

20. Αμέσως ρώτησε τους γιους του τι, για το όνομα του Θεού, συνέβαινε.

21. Οι νέοι όμως απάντησαν στον Ιωσήφ και του είπαν: «Ιωσήφ μην ανησυχείς, γιατί ό,τι είναι και συμβαίνει εδώ, είναι και συμβαίνει για το θέλημα του Κυρίου! Άφησέ μας να ετοιμάσουμε πρώτα το δείπνο και μετά ο Ίδιος ο Κύριος θα σου λύσει όλες τις απορίες σου!»

Κεφάλαιο 113

Η έκπληξη της Μαρίας για τις συνεχείς δοκιμασίες.

Η παρηγοριά του Ιωσήφ. Ο σεβασμός των αγγέλων

μπροστά στο Βρέφος και τα λόγια του μικρού Ιησού

στους Αρχαγγέλους. Το κοινό δείπνο.

1. Ο Ιωσήφ επέστρεψε τότε αμέσως πίσω στο δωμάτιο και διηγήθηκε στη Μαρία και την Ευδοκία αυτά που είδε και το τι γινόταν στην κουζίνα.

2. Η Μαρία και η Ευδοκία έμειναν έκπληκτες με αυτά που άκουσαν, η δε Μαρία είπε:

3. «Παντοδύναμε Θεέ, δεν είμαστε λοιπόν ούτε λεπτό ασφαλείς από τις δοκιμασίες Σου! Μόλις περάσει η μια, αμέσως έρχονται άλλες εκατό να την αντικαταστήσουν!\

4. Κύριε, δεν θέλεις να μας χαρίσεις ούτε μια στιγμή ησυχίας; Μήπως πρέπει να φύγουμε και πάλι αυτήν τη φορά για να ξεφύγουμε από τους Ρωμαίους; Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό το φαινόμενο;»

5. Ο Ιωσήφ τότε είπε: «Αγαπητή Μαρία, μη φοβάσαι άδικα! Κοίταξε εμείς δεν είμαστε άλλο από ταξιδιώτες σ’ αυτό τον κόσμο και ο Κύριος είναι ο Οδηγός μας!

6. Όπου θέλει να μας οδηγήσει ο Κύριος, εκεί θα Τον ακολουθήσου με, εντελώς υποταγμένοι στο θείο θέλημά Του, γιατί μόνο Εκείνος γνωρίζει τι είναι καλύτερο για μας!

7. Δες, εσύ πάντα φοβάσαι όταν ο Κύριος μας στέλνει κάτι καινούργιο, ενώ εγώ αισθάνομαι γεμάτος χαρά γι’ αυτό, γιατί τώρα πια γνωρί­ζω πως ο Κύριος πάντα φροντίζει για το καλό μας!

8. Σήμερα το πρωί ο Κύριος με έβαλε να περάσω μια μεγάλη δοκιμασία, και ήμουν πολύ λυπημένος γι’ αυτό.

9. Όμως η λύπη μου δεν διήρκησε πολύ’ ο νεκρός αναστήθηκε και ζει, γι’ αυτό είμαι πάλι γεμάτος χαρά και χαίρομαι τώρα για το καλό και ευλογημένο δείπνο.

10. Κάνε λοιπόν το ίδιο, και θα είναι πολύ καλύτερα από όλες αυτές ας μάταιες νεανικές σου ανησυχίες και φόβους!»

11. Αυτά τα λόγια καθησύχασαν τη Μαρία, ώστε τώρα πια ήταν και η ίδια περίεργη να δει τους νέους μάγειρες στην κουζίνα.

12. Γι’ αυτό σηκώθηκε και ήθελε να πάει να δει. Εκείνη τη στιγμή όμως εμφανίστηκαν οι γιοι του Ιωσήφ φορτωμένοι με φαγητά και όλοι οι νέοι τους ακολουθούσαν με υπέρτατο δέος.

13. Και μόλις βρέθηκαν κοντά στο μικρό Ιησού, έπεσαν ξαφνικά στα γόνατά τους και Τον προσκύνησαν.

14. Ο μικρός Ιησούς όμως τους είπε: «Σηκωθείτε, αρχάγγελοι των απέραντων ουρανών Μου!

15. Εισάκουσα την παράκλησή σας! Η αγάπη σας θέλει να Με υπηρετήσει και εδώ μέσα στην ταπεινότητά Μου, όμως Εγώ, ο αιώνιος Κύριός σας, ποτέ μέχρι τώρα δεν χρειάστηκα τις υπηρεσίες σας!

16. Αφού όμως η αγάπη σας είναι τόσο δυνατή, μείνετε τρεις γήινες ημέρες εδώ και υπηρετήστε αυτό το σπίτι, όμως εκτός από εκείνους που βρίσκονται εδώ, κανείς άλλος δεν πρέπει να μάθει ποιοι είστε!

17. Όμως τώρα δειπνήστε μαζί με τον πατέρα που Με τρέφει, τη γυναίκα που Με έφερε στον κόσμο, με αυτή την κόρη η οποία Με κρατά στην αγκαλιά της, με τους τρεις αναζητητές και με τους αδελφούς Μου!»

18. Τότε οι νέοι σηκώθηκαν, η Μαρία πήρε το Νήπιο και όλοι κάθησαν στο τραπέζι, έψαλαν μαζί με τον Ιωσήφ ύμνους, έφαγαν και ήπιαν πανχαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

19. Οι Αρχάγγελοι όμως έκλαιγαν από μακαριότητα και έλεγαν:

20. «Αληθινά, χρόνια και καιροί έχουν περάσει μπροστά από τα μάτια μας γεμάτοι υπέρτατη αγαλλίαση,

21. όμως όλες μαζί οι τόσο ευδαιμονικές αιωνιότητες ισοδυναμούν με αυτήν εδώ τη στιγμή που δειπνούμε στο τραπέζι του Κυρίου, στο τραπέζι των παιδιών Του, ανάμεσα στα οποία είναι Αυτός σε όλη του την πληρότητα! Ω Κύριε! Άσε μας να γίνουμε και εμείς παιδιά Σου!»

Κεφάλαιο 114

Η Μαρία συνομιλεί με το Γαβριήλ και το Σουριήλ. Το Παιδί

αναφέρεται στη νέα τάξη στους ουρανούς και στη γη.

Η περιέργεια της Ευδοκίας για τους «υψηλούς απεσταλμένους».

1. Όταν το δείπνο είχε πια τελειώσει και αμέσως μετά όλοι μαζί είχαν τραγουδήσει έναν ύμνο ευχαριστίας στον Κύριο μαζί με τον Ιωσήφ, ένας από τους νέους είπε στη Μαρία:

2. «Μαρία, εσύ ευλογημένη ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες της γης! Δεν με θυμάσαι πια; Δεν είμαι αυτός που όταν ήσουν στο Ναό έπαιζε τόσο συχνά μαζί σου και πάντα σου έφερνε καλά φαγητά και γλυκό ποτό;»

3. Η Μαρία χαμογέλασε τότε και είπε: «Ναι, σε αναγνωρίζω^– είσαι ο Σουριήλ, ένας Αρχάγγελος! Μερικές φορές όμως με πείραζες κιόλας, αφού μου μιλούσες και δεν με άφηνες να σε δω

4. και συχνά έπρεπε να σε παρακαλώ για ώρες, μέχρι να σε πείσω να μου φανερωθείς!»

5. Και ο νέος είπε τότε: «Κοίταξε εσύ, ευλογημένη μητέρα, αυτή ήταν η επιθυμία του Κυρίου, ο οποίος σε αγαπάει πολύ!

6. Όπως όμως η καρδιά μέσα σου, ως το κέντρο της αγάπης, διαρκώς κτυπά, κεντρίζει και ωθεί όλη σου την ύπαρξη,

7. έτσι ακριβώς είναι και η αγάπη του Κυρίου, διαρκώς να κτυπά, να κεντρίζει και να ωθεί αυτούς που αγαπάει, χάρη όμως σε αυτό, δίνει τη ζωή και την κάνει να διαρκεί αιώνια!»

8. Η Μαρία, ευχαριστημένη με αυτή την εξήγηση, δόξασε τη μεγάλη καλωσύνη του Κυρίου.

9. Ένας άλλος νέος στράφηκε τότε στη Μαρία και της είπε: «Ευλογημένη παρθένα! Με αναγνωρίζεις και εμένα; Δεν πρέπει να έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος που σε επισκέφτηκα στη Ναζαρέτ!»

10. Η Μαρία, που τον αναγνώρισε από τη φωνή, του είπε: «Ναι^– είσαι ο Γαβριήλ! Πραγματικά, κανείς δεν συγκρίνεται μαζί σου, γιατί εσύ έφερες στη γη σίγουρα τη μεγαλύτερη αγγελία και τη σωτηρία όλων των λαών!»

11. Αλλά ο Αρχάγγελος της είπε τότε: «Έκανες λάθος σε αυτά που είπες στην αρχή, γιατί δες, ο Κύριος ήδη ξεκινώντας από εμένα, άρχισε να χρησιμοποιεί τα μικρότερα και υποδεέστερα μέσα για την εκπλήρωση της ύψιστης πράξης!

12. Γι’ αυτό είμαι σίγουρα μόνον ο μικρότερος και υποδεέστερος στη βασιλεία του Θεού και όχι ο σημαντικότερος! Σίγουρα έφερα στη Γη μεγαλύτερη και πιο ιερή αγγελία,

13. όμως αυτό δεν σημαίνει πως κανείς δεν συγκρίνεται μαζί μου. Μάλ­λον το αντίθετο, αφού είμαι ο πιο μικρός και ασήμαντος στη βασιλεία του Θεού!»

14. Η Μαρία και ο Ιωσήφ πραγματικά έμειναν έκπληκτοι από την ταπεινοφροσύνη του νέου.

15. Το Βρέφος όμως είπε τότε: «Ναι, αυτός ο άγγελος έχει δίκιο! Στην αρχή, ο πιο κοντινός Μου ήταν ο μεγαλύτερος.

16. Αυτός όμως σήκωσε το ανάστημά του, ήθελε να είναι ίσος με Μένα, και επειδή ήθελε να Με ξεπεράσει, γι’ αυτό απομακρύνθηκε, από κοντά Μου.

17. Γι’ αυτό και μετά δημιούργησα τους ουρανούς και τη γη και όρισα πως μόνο ο πιο ασήμαντος θα είναι πιο κοντά Μου!

18. Τώρα όμως επέλεξα για Μένα τον ίδιο τη μεγαλύτερη ταπεινότητα του κόσμου και γι’ αυτό σημαντικοί για Μένα θα είναι μόνο αυτοί οι οποίοι, όμοια με Μένα, σ’ αυτό τον κόσμο όπως και μέσα τους οι ίδιοι, θα είναι οι πιο ασήμαντοι και πιο μικροί.

19. Και έτσι Γαβριήλ Μου, έχεις δίκιο και εσύ και η μητέρα, γιατί είσαι ο σημαντικότερος, αφού είσαι ο πιο ταπεινός και στην πράξη και στην ουσία!»

20. Όταν ο μικρός Ιησούς είπε αυτά τα λόγια στο νεαρό Γαβριήλ, όλοι οι άγγελοι έπεσαν στα γόνατά τους και προσκύνησαν το Βρέφος.

21. Η Ευδοκία όμως κοιτούσε ερευνητικά εδώ και εκεί, γιατί πραγματικά δεν ήξερε τι να σκεφτεί γι’ αυτούς τους πανέμορφους νεαρούς.

22. Άκουσε βέβαια πως τους είχαν αποκαλέσει ως τους “ύψιστους αγγελιοφόρους” και πως ήταν από το βασίλειο του Θεού, όμως εκείνη νόμισε πως πρόκειται για την Παλαιστίνη και την Άνω Αίγυπτο. Γι’ αυτό και ρώτησε εάν πρόκειται για πρεσβευτές.

23. Ένας άγγελος όμως της είπε: «Ευδοκία, κάνε υπομονή! Δες, θα μείνουμε για τρεις μέρες εδώ, οπότε θα γνωριστούμε καλύτερα!» Και η Ευδοκία έμεινε ικανοποιημένη από αυτή την απάντηση, και έτσι σιώπησε.

(Η συνέχεια στο βιβλίο…)

 

Κεφάλαιο 128

Ο Κυρήνιος διδάσκεται αναφορικά με τα πειράγματα του Κυρίου, που Αυτός του είχε υποσχεθεί.

Ο Ιωσήφ εξηγεί τα θαυμαστά φαινόμενα της φύσης.

1. Αφού λοιπόν όλα είχαν πάλι τακτοποιηθεί και είχαν όλοι ηρεμήσει, πήρε το λόγο ο μικρός Ιησούς, ο Οποίος και είπε στον Κυρήνιο:

2. «Άκουσέ Με, εσύ, καλόκαρδε άντρα! Θυμάσαι ακόμη τη σκηνή που τραβούσα τα μαλλιά του αδελφού Μου του Ιακώβ;

3. Κοίταξε, τότε Μου είχες ζητήσει να σου τραβάω και σένα έτσι τα μαλλιά!

4. Και αυτό ήταν κάτι που σου υποσχέθηκα, οπότε ορίστε, τώρα ήδη τηρώ την υπόσχεση που σου έδωσα,

5. διότι όλες αυτές οι μικρές εκπλήξεις οι οποίες σου έχουν παρουσια­στεί από τότε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα πειράγματα στα μαλλιά σου, που σου είχα υποσχεθεί!

6. Εάν λοιπόν στο μέλλον σου παρουσιαστούν ή αντιληφθείς και πά­λι τέτοια γεγονότα, να θυμηθείς τότε τα λόγια Μου και να μη φοβηθείς τίποτα, ούτε και να ξαναθυμώσεις όπως έκανες σήμερα.

7. Γιατί δεν θα πειραχτεί ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά σου! Σε όποιον κάνω τέτοια πειράγματα, είναι επειδή τον αγαπώ και δεν χρειάζεται να φοβάται τίποτα, ούτε σ’ αυτό τον κόσμο ούτε και στον άλλο!»

8. Ακούγοντας αυτά τα λόγια του μικρού Ιησού, στον Κυρήνιο ήρθαν δάκρυα στα μάτια και δεν ήξερε πώς να εκφράσει ή να δείξει την ευγνω­μοσύνη του και την αγάπη του.

9. Όμως και πολλοί από τους ειδωλολάτρες οι οποίοι στέκονταν κο­ντά και άκουσαν τα λόγια τα οποία είχε πει ο μικρός Ιησούς, είχαν μεί­νει έκπληκτοι που αυτό το μικρό Παιδί, το οποίο ήταν μόλις τριών μη­νών, ήταν σε θέση να μιλάει τόσο σοφά και καθαρά.

10. Και μερικοί από αυτούς στράφηκαν στον Ιωσήφ και τον ρώτησαν πώς είναι ποτέ δυνατόν αυτό το Βρέφος σε τόσο μικρή ηλικία να είναι σε θέση να μιλά τόσο καλά!

11. Ο Ιωσήφ τότε ανασήκωσε τους ώμους του και τους είπε: «Αγαπητοί μου φίλοι! Πάνω στη μεγάλη μας γη, και ιδιαίτερα στον τομέα της ζωής, εμφανίζονται εδώ και εκεί τα πιο παράξενα και θαυμαστά φαινό­μενα.

12. Και όλα αυτά ναι μεν εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μας, όμως ποιος αλήθεια είναι εκείνος που μπορεί να κατονομάσει τους μυστικούς νόμους μιας δημιουργικής Θεότητας, η οποία δημιουργεί τα θαυμαστά της έργα σύμφωνα με αυτούς τους νόμους;

13. Και αληθινά, εμείς που είμαστε οι ίδιοι τα μεγαλύτερα θαύματα, κλωτσάμε καθημερινά με τα πόδια μας τα άπειρα θαύματα που υπάρ­χουν γύρω μας και ούτε που τους δίνουμε σημασία!

14. Γιατί ποιος αλήθεια από εμάς γνωρίζει πώς δημιουργήθηκε αυτός ο άπειρος αριθμός θαυμάτων γύρω μας, όπως το χορτάρι, όπως τα δέ­ντρα, τα σκουλήκια, οι σκνίπες ή ακόμη τα ψάρια μέσα στο νερό;

15. Πραγματικά σε μας τους ανθρώπους δεν μένει τίποτε άλλο από το να παρατηρούμε όλα αυτά τα θαύματα γύρω μας και να εγκωμιάζουμε το μεγάλο ιερό Δημιουργό, να τον τιμούμε και να τον λατρεύουμε γι’ αυτά!»

16. Αυτή η εξήγηση του Ιωσήφ καθησύχασε τελείως τους ειδωλολάτρες οι οποίοι έκαναν αυτές τις ερωτήσεις

17. και από εκείνη τη στιγμή κοίταζαν πλέον τη φύση γύρω τους με εντελώς διαφορετικά μάτια.

18. Μετά από αυτά, διασκορπίστηκαν προς όλες τις πλευρές της κο­ρυφής και παρατηρούσαν τα θαύματα της δημιουργίας.

19. Ο Κυρήνιος όμως στράφηκε τότε κρυφά στον Ιωσήφ και τον ρώ­τησε, εάν πραγματικά δεν γνώριζε την απάντηση στις ερωτήσεις τους.

20. Και ο Ιωσήφ τον διαβεβαίωσε γι’ αυτό και του είπε: «Γι’ αυτό το θέμα απευθύνσου στο μικρό Ιησού. Εκείνος θα σου δώσει σίγουρα την πιο σωστή απάντηση!»

Κεφάλαιο 129

Η ερώτηση του Κυρήνιου για τη θαυμαστή ικανότητα
ομιλίας του μόλις τριών μηνών σε ηλικία Ιησού.

Η πολύ σοφή απάντηση του αγγέλου γύρω από τη μυστηριώδη οντότητα του μικρού Ιησού.

1. Και ο Κυρήνιος στράφηκε αμέσως με τη μέγιστη δυνατή ταπεινο­φροσύνη στο μικρό Ιησού και Του είπε:

2. «Εσύ που σημαίνεις τα πάντα για μένα, που είσαι η ίδια μου η ζωή! Κοίταξε, ακόμη και αν κανείς γνωρίζει Ποιος είσαι, είναι εκπληκτικά θαυμαστό και πρωτάκουστο, που αν και είσαι ένα Παιδάκι ηλικίας μό­λις τριών φεγγαριών, έχεις την ικανότητα να μιλάς τόσο τέλεια και τό­σο σοφά!

3. Γι’ αυτό και θα ήθελα από Εσένα, εδώ πάνω σε αυτό το βουνό, όπου ήδη συνέβησαν τόσα θαυμαστά γεγονότα, να με διαφωτίσεις λίγο! Δεν θα μπορούσες λοιπόν να μου πεις λίγα λόγια γι’ αυτό;»

4. Και ο μικρός Ιησούς του είπε τότε: «Κοίταξε Κυρήνιε, εκεί δίπλα στον Ιωσήφ στέκονται οι δύο Μου υπηρέτες. Θέσε σε αυτούς το ερώτη­μά σου, και αυτοί θα σου δώσουν την απάντηση που ζητάς!»

5. Ο Κυρήνιος ακολούθησε αμέσως τη συμβουλή που του είχε δώσει το Βρέφος και στράφηκε γι’ αυτό το θέμα στους δύο νεαρούς.

6. Και εκείνοι του είπαν πάνω σε αυτό: «Κοίταξε, αυτό είναι καθαρά ουράνιο θέμα. Ακόμη και να σου το εξηγήσουμε, δεν θα μπορέσεις να συλλάβεις αυτά που θα σου πούμε!

7. Διότι οι απλοί άνθρωποι που ζουν μόνο ως προς τη φύση τους, δεν είναι σε θέση να συλλάβουν τα καθαρά επουράνια θέματα, γιατί το πνεύ­μα τους δεν είναι ακόμη ελεύθερο αλλά φυλακισμένο από όλη την ύλη του κόσμου.

8. Και εσύ όμως ακόμη στο μεγαλύτερο μέρος σου ζεις μόνο τη φυσι­κή σου πλευρά και κατά συνέπεια δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις αυ­τά που θα σου πούμε!

9. Επειδή όμως θέλεις να σου απαντήσουμε στο ερώτημά σου, γι’ αυτό κατά το θέλημα του Κυρίου θα το κάνουμε,

10. χωρίς όμως να μπορούμε να σου προσφέρουμε και τη δυνατότη­τα να τα κατανοήσεις, αφού είσαι φυσικός άνθρωπος ακόμη.

11. Γι’ αυτό λοιπόν άκουσέ μας! Κοίταξε, το Νήπιο, όπως είναι στην ανθρώπινη μορφή Του, δεν είναι ασφαλώς σε θέση να μιλήσει σε εσάς σαν κοινός φυσικός άνθρωπος!

12. Αυτό θα το μπορέσει έστω και όχι τέλεια σε έναν περίπου χρόνο!

13. Όμως στην ψυχή του Βρέφους κατοικεί η πληρότητα της αιώνιας παντοδύναμης Θεότητας!

14. Όταν λοιπόν το Παιδάκι σού μιλάει κατανοητά και πολύ σοφά, τό­τε δεν σου μιλάει το ορατό σε εσένα εκείνη τη στιγμή Παιδί, αλλά η Θεό­τητα μέσα από το Παιδί στη γι’ αυτόν το σκοπό αφυπνισμένη σου ψυχή.

15. Και εσύ τότε αντιλαμβάνεσαι τα λόγια με τέτοιο τρόπο, σαν να σου μιλούσε το Βρέφος το οποίο εσύ βλέπεις μπροστά σου εκείνη την ώρα.

16. Όμως στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό, αλλά σου μιλά μόνο η σε σένα αθέατη Θεότητα!

17. Και αυτά που εσύ νομίζεις πως ακούς εξωτερικά με τα αυτιά σου, στην πραγματικότητα τα ακούς μόνο μέσα σου, και αυτό είναι κάτι το οποίο συμβαίνει με τον καθένα που ακούει το Βρέφος να του μιλάει!

18. Και για να πειστείς γι’ αυτό που σου λέμε, στάσου όσο πιο μακριά θέλεις από το Παιδάκι, σε σημείο όπου η φυσική φωνή Του δεν θα μπο­ρούσε πια να ακουστεί.

19. Το Βρέφος θα σου μιλήσει τότε και εσύ θα το ακούσεις τόσο κα­λά, σαν να στεκόσουν πάρα πολύ κοντά Του! Πήγαινε λοιπόν και διαπίστωσέ το και μόνος σου!»

20. Ο Κυρήνιος, ο οποίος δεν είχε καταλάβει τίποτε από όσα άκουσε, απομακρύνθηκε παρόλα αυτά περίπου χίλια βήματα από το μικρό Ιη­σού, περπατώντας στην πλαγιά του βουνού.

21. Τότε ξαφνικά άκουσε το μικρό Ιησού να τον καλεί σαν να στεκό­ταν δίπλα Του και να του λέει:

22. «Κυρήνιε! Επέστρεψε γρήγορα πίσω, γιατί κάτω από το σημείο που στέκεσαι αυτήν τη στιγμή βρίσκεται μια σπηλιά γεμάτη με τίγρεις!

23. Και αυτές ήδη άρχισαν να σε μυρίζονται, γι’ αυτό επέστρεψε γρή­γορα, πριν σε δουν πού βρίσκεσαι!»

24. Ο Κυρήνιος, ακούγοντας αυτά τα λόγια, έτρεξε με μεγάλη ταχύ­τητα πίσω και στάθηκε εκεί σαν να τα είχε εντελώς χαμένα. Ήθελε να κάνει και άλλες ερωτήσεις, όμως στο τέλος δεν ήξερε πια τι ακριβώς έ­πρεπε να ρωτήσει για να καταλάβει, μιας και αυτή η εμπειρία παραήταν θαυμαστή γι’ αυτόν.

Κεφάλαιο 130

Ο Κυρήνιος αναγνωρίζει την άγνοια του σε πνευματικά θέματα.

Η παράκλησή του για φως. Η απάντηση των αγγέλων ως μια μεγάλη
και σαφής μαρτυρία γύρω από την οντότητα του Κυρίου και την

ενσάρκωσή Του σε άνθρωπο. Ο μικρός Ιησούς ευλογεί τον Κυρήνιο.

1. Οι δύο νέοι δεν είπαν τίποτε άλλο γύρω από αυτό το θέμα. Για τον Κυ­ρήνιο όμως είχε κεντριστεί η περιέργειά του από αυτή την εξήγηση, και δεν μπορούσε να ησυχάσει.

2. Όταν μετά από λίγη ώρα κατάφερε να συγκεντρώσει και πάλι τις σκέψεις του, είπε στους δύο νέους:

3. «Αξιοσέβαστοι και σίγουρα αιώνιοι υπηρέτες του Κυρίου! Η εξήγησή σας είναι πάρα πολύ θαυμαστά υψηλή και συναρπάζει όλη μου την ύπαρξη, έτσι ώστε δεν μπορώ να αρκεστώ σε αυτά που μου είπατε και που μου δείξατε!

4. Τώρα πλέον αναγνωρίζω πλήρως πως είμαι ένας άνθρωπος που ζει μόνο με τη λογική και με τη φύση του, ο οποίος στερείται κάθε υψηλό­τερης σοφίας και ο οποίος δεν βλέπει πιο πέρα από εκεί που μπορούν να φτάσουν τα χέρια του, όταν τα απλώσει.

5. Δεν θα ήταν λοιπόν δυνατόν να με βοηθήσετε να καταλάβω λίγο καλύτερα;

6. Σας παρακαλώ με τη βαθύτερη ταπεινοφροσύνη, να το κάνετε! Προσφέρετέ μου την ικανότητα κατανόησης, η οποία σίγουρα υπάρχει κά­που μέσα μου μα είναι κρυμμένη βαθιά,

7. έτσι ώστε να καταλάβω λίγο καλύτερα τουλάχιστον αυτό που μου είπατε!»

8. Οι δύο νεαροί όμως του είπαν: «Κοίταξε, κατά τα άλλα τόσο αξια­γάπητε φίλε και αδελφέ, αυτήν τη στιγμή ζητάς κάτι το οποίο είναι αδύ­νατο να γίνει πριν από την ώρα του!

9. Διότι για όσον καιρό θα είσαι δεσμευμένος μέσα στη σάρκα σου, δεν θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις πράγματα υψίστης θεϊκής σοφίας!

10. Αναλογίσου, ο Θεός και Κύριός μας, ο οποίος κατοικεί εδώ σε όλη την ατέλειωτη και αιώνια πληρότητά Του μέσα σε αυτό το Βρέφος, θα μπορούσε να είχε επιλέξει ως θέατρο της ενσάρκωσής Του σαν άνθρω­πος έναν από τους άπειρους θαυμάσιους και απέραντους κόσμους και πλανήτες, των οποίων ένα ελάχιστο μέρος βλέπεις εσύ τη νύχτα σαν αστεράκια στον ουρανό!

11. Και όμως· Αυτός επέλεξε αυτήν τη φτωχή γη, η οποία ανάμεσα σε όλα τα αμέτρητα ουράνια σώματα είναι το πιο άθλιο και χειρότερο από κάθε άποψη

12. Αυτό όμως ήταν το θέλημα του αιώνιου Κυρίου του απείρου. Εκεί­νος έπραξε έτσι, όπως βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας!

13. Και μήπως πιστεύεις πως χρειαζόταν τη συμβουλή μας ή και τη συγκατάθεσή μας;

14. Κοίταξε αυτό θα ήταν μία σκέψη που θα ήταν καθαρά εσφαλμένη από τη βάση της! Εκείνος από αιώνων μόνος Του κάνει ό,τι θέλει, ποτέ ως τώ­ρα δεν υπήρξε κάποιος συμβουλάτοράς Του!

15. Και ποιος αλήθεια μπορεί να Του πει και να Τον ρωτήσει: «Κύριε! Τι κάνεις, και γιατί το κάνεις;»

16. Αυτός ο Ίδιος είναι μέσα Του αιώνια η υπέρτατη πληρότητα, η υπέρτατη σοφία, η μεγαλύτερη αγάπη και αγαθοσύνη!

17. Αυτός είναι από μόνος Του η μόνη ύψιστη δύναμη και εξουσία. Μια σκέψη καταστροφής μόνο στην καρδιά Του αρκεί, για να αφανι­στούν τα πάντα και να ξαναπεράσουν στην ανυπαρξία!

18. Και όμως κοίτα παρόλα αυτά, επιτρέπει σαν ένα αδύναμο ανθρώπι­νο παιδί να Τον κρατά στην αγκαλιά της μια αδύναμη Ιουδαία παρθένα!

19. Και Εκείνος, ο οποίος αιώνια προσφέρει πλουσιοπάροχα σε άπει­ρους ήλιους, κόσμους και πλάσματα αμέτρητων ειδών τη ζωοποιό και πάνσοφη, κατάλληλη τροφή Του, θηλάζει εδώ, πάνω σε αυτή την αδύνα­μη γη, ο Ίδιος τα ισχνά στήθη μιας δεκαπεντάχρονης παρθένας!

20. Αυτός, ο οποίος είναι ο Ίδιος το θεμέλιο της ζωής για όλες τις ζω­ές, φόρεσε το ρούχο του θανάτου και της αμαρτίας και κρύφτηκε μέσα στη σάρκα και το αίμα!

21. Τι λες λοιπόν εσύ και πώς σου φαίνονται όλα τούτα; Δεν θα ήθε­λες να σου δοθεί εξήγηση και για όλα αυτά;

22. Κοίταξε, όσο λίγο θα μπορέσεις εσύ ποτέ να καταλάβεις σε βάθος αυτά που μόλις σου είπαμε, άλλο τόσο λίγο είναι δυνατόν να σου δοθεί εξήγηση για την πρώιμη ικανότητα ομιλίας αυτού του ύψιστου Βρέφους.

23. Αγάπησέ Το όμως με όλη τη δύναμη της ψυχής σου και μην Το προδώσεις πουθενά και έτσι θα βρεις μέσα σε αυτή την αγάπη κάτι, το οποίο αλλιώς ούτε όλοι οι ουρανοί αιωνίως δεν θα μπορέσουν να σου αποκαλύψουν!»

24. Αυτά τα λόγια γέμισαν τον Κυρήνιο με τέτοιο απέραντο σεβασμό για το μικρό Ιησού, που αμέσως γονάτισε μπροστά Του και είπε κλαίγοντας: «Ω Κύριε! Δεν αξίζω αιώνια τέτοια χάρη, σαν αυτή την οποία απο­λαμβάνω εδώ!»

25. Και ο μικρός Ιησούς είπε τότε: «Κυρήνιε, σήκω πάνω και μη Με προδώσεις! Ξέρεις πως γνωρίζω καλά την ψυχή σου και σε αγαπώ και σε ευλογώ. Γι’ αυτό, σήκω πάνω!» Ο Κυρήνιος σηκώθηκε τότε αμέσως τρέμοντας σε όλο του το κορμί από αγάπη και σεβασμό.

Κεφάλαιο 131

Μια καταιγίδα που πλησιάζει. Η συμβουλή του Ιωσήφ.

Η προαίσθηση και καταφυγή των λιονταριών στο δάσος.

1. Τότε όμως επέστρεψαν και οι άλλοι, οι οποίοι νωρίτερα είχαν δια­σκορπιστεί σε όλες τις γωνιές στο μεγάλο πλάτωμα, το οποίο απο­τελούσε την κορυφή αυτού του βουνού, και τα πρόσωπά τους έδειχναν ανήσυχα.

2. Και αυτό γιατί από τη νοτιοδυτική πλευρά της Αιγύπτου είδαν να ορθώνονται μεγάλα κατάμαυρα σύννεφα, τα οποία πάντα υπήρξαν προ- άγγελοι μεγάλων θεομηνιών.

3. Βορειοανατολικά, από την πλευρά της Οστρακίνης, ο ουρανός ήταν βέβαια καθαρός, όμως νοτιοδυτικά, πάνω από τα βουνά, τα πράγματα φαίνονταν πολύ άσχημα.

4. Αυτοί λοιπόν που μόλις είχαν επιστρέψει, συμβούλευαν γι’ αυτόν το λόγο να ξεκινήσουν γρήγορα για το σπίτι.

5. Ο Κυρήνιος όμως τους είπε: «Όταν θα είναι η ώρα για να αποχω­ρήσουμε, θα μας ειδοποιήσουν αυτοί οι ισχυροί σοφοί.

6. Όσο όμως αυτοί παραμένουν ήρεμοι, δεν θα ανησυχήσουμε ούτε και εμείς!»

7. Ο Μαρόνιος και ο φρούραρχος όμως είπαν: «Έχεις δίκιο, ωστόσο πήγαινε εκεί πάνω από αυτό το μικρό ύψωμα να κοιτάξεις και μόνος σου, και μετά σίγουρα θα αποκτήσεις την ίδια γνώμη με εμάς!

8. Γιατί όπως θα δεις και μόνος σου, μοιάζει λες και ξαφνικά όλες οι μαινάδες βάλθηκαν να κάψουν ολόκληρη τη γη!»

9. Ο Κυρήνιος τότε στράφηκε και ρώτησε το μισοκοιμισμένο Ιωσήφ:

10. «Φίλε και αδελφέ μου, άκουσες τα προειδοποιητικά νέα που μου έφεραν αυτοί εδώ;»

11. Όμως ο Ιωσήφ του απάντησε: «Μισοκοιμόμουν και έτσι δεν γνω­ρίζω γύρω από ποιο θέμα συζητούσατε μόλις τώρα μεταξύ σας.»

12. Και ο Κυρήνιος του είπε: «Τότε σήκω και έλα μαζί μου σε εκείνο το ύψωμα και θα ανακαλύψεις αμέσως το θέμα της συζητήσεώς μας!»

13. Ιωσήφ τότε σηκώθηκε και μαζί με τον Κυρήνιο κατευθύνθηκαν στο ύψωμα.

14. Όταν έφτασαν εκεί, ο Κυρήνιος έδειξε αμέσως στον Ιωσήφ την καταιγίδα που πλησίαζε και η οποία έμοιαζε πράγματι πολύ επικίνδυνη.

15. Ο Ιωσήφ είπε τότε: «Μάλιστα και τι σκοπεύεις λοιπόν να κάνεις τώρα;

16. Να τραπείς σε φυγή; Προς τα πού; Σε ένα τέταρτο της ώρας η κα­ταιγίδα σίγουρα θα έχει φτάσει και μέχρι εδώ!

17. Για να φτάσουμε στην πόλη της Οστρακίνης, θα χρειαστούμε σί­γουρα μιάμιση ώρα αν τρέχουμε. Πριν όμως προλάβουμε να περάσου­με το πάνω μέρος του δάσους που καλύπτει το βουνό, η καταιγίδα θα μας έχει σίγουρα προφτάσει!

18. Και τι θα κάνουμε τότε στην επικίνδυνη χαράδρα, εάν μας περικυκλώσει πλήθος θηρίων, κάτι το οποίο συνηθίζουν κατά τη διάρκεια μεγάλων καταιγίδων;

19. Και εάν επιπλέον μας προλάβουν τα ορμητικά νερά τα οποία θα δημιουργήσει η καταιγίδα και μας παρασύρουν αλύπητα προς τα κάτω, τι θα κάνουμε τότε;

20. Γι’ αυτό καλύτερα να μείνουμε εδώ σ’ αυτή την κορυφή, όπου το περισσότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι το να βραχούμε, ενώ μέσα στο δάσος μπορούν να μας συμβούν κάθε είδους δεινά!»

21. Ο Κυρήνιος έμεινε ικανοποιημένος με αυτήν τη συμβουλή, και έτσι μαζί με τον Ιωσήφ επέστρεψαν και πάλι κάτω από τη συκιά.

22. Όμως η ακολουθία του Κυρήνιου είχε εντούτοις πολλούς ενδοια­σμούς, ειδικά όταν είδαν τα τρία λιοντάρια να σηκώνονται ξαφνικά και να τρέπονται σε φυγή προς το δάσος.

23. Και ο Μαρόνιος τότε μίλησε ο ίδιος στον Ιωσήφ και του είπε: «Κοί­ταξε, τα τρία θηρία που τόσο πιστά μας ακολουθούσαν, σίγουρα προαισθάνθηκαν τη συμφορά που μας περιμένει εδώ και τράπηκαν σε φυγή για να γλιτώσουν! Δεν θα έπρεπε και εμείς να κάνουμε το ίδιο;»

24. Ο Ιωσήφ όμως του είπε: «Ο άνθρωπος δεν πρέπει να μαθαίνει από τα ζώα τι οφείλει να κάνει, παρά από τον Κύριο της φύσης!

25. Εγώ όμως έχω τη γνώμη πως είμαι πιο έξυπνος από τα ζώα. Γι’ αυτό θα παραμείνω και θα περιμένω εδώ την καταιγίδα και θα φύγω μό­νο αφού θα έχει περάσει, σε περίπτωση βέβαια που όντως έρθει η κα­ταιγίδα!» Και έτσι όλοι ικανοποιήθηκαν με αυτή την εξήγηση και δέ­χτηκαν να παραμείνουν εκεί περιμένοντας με αγωνία.

Κεφάλαιο 132

Η κορυφή του βουνού μέσα στην ομίχλη. Η θεοφοβία

των ειδωλολατρών. Το θάρρος του Κυρήνιου δοκιμάζεται μέσα στη μανία

της καταιγίδας. Η καταιγίδα σταματάει κατ’ εντολή του μικρού Ιησού.

1. Όμως δεν είχε περάσει ούτε ένα τέταρτο της ώρας, όταν η κορυφή του βουνού άρχισε να καλύπτεται από ομίχλη, η οποία ήταν τόσο πυκνή, που σκοτείνιασε τελείως.

2. Όλη η συνοδεία του Κυρήνιου άρχισε να μοιρολογεί και να φωνάζει, λέγοντας:

3. «Ορίστε τώρα, καλά τα καταφέραμε! Ο Δίας θα μας περιποιηθεί καλά εδώ πάνω!

4. Εδώ σίγουρα δεν ισχύει το ρητό: Μακριά από το Δία, μακριά από τους κεραυνούς!

5. Εδώ, αντίθετα, μπορεί όλοι μας να πάθουμε μεγάλο κακό, γιατί οι κοινοί θνητοί δεν πρέπει να πλησιάζουν τους θεούς πιο πολύ από ό,τι πρέπει, εάν βέβαια θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν πάνω στη γη σώοι και αβλαβείς!»

6. Ο Κυρήνιος τότε είπε ελαφρά αστειευόμενος: «Τώρα πια δεν μου καίγεται καρφί για όλους σας τους θεούς μαζί!

7. Εγώ βρήκα έναν καλύτερο Θεό, για τον οποίο δεν λέγεται: Μακριά από Εκείνον, άρα και μακριά από τους κεραυνούς!

8. Αλλά γι’ αυτόν ισχύει το εντελώς αντίθετο: Μακριά από Αυτόν σημαίνει μακριά από την ίδια τη ζωή και πολύ κοντά στο θανατηφόρο κεραυνό!

9. Όμως το κοντά σε Αυτόν σημαίνει επίσης: Κοντά στη ζωή και πολύ μακριά από το θανατηφόρο κεραυνό!

10. Γι’ αυτό και αυτή η ομίχλη δεν με τρομάζει καθόλου, γιατί ξέρω πολύ καλά πως εν τούτοις, όλοι μας βρισκόμαστε πολύ μακριά από το θανατηφόρο κεραυνό!»

11. Πριν όμως προλάβει καλά-καλά να τελειώσει ο Κυρήνιος τα λόγια του, ένας τρομακτικός κεραυνός έπεσε στο έδαφος ακριβώς μπροστά στη συντροφιά και σύντομα τον ακολούθησαν και αμέτρητοι άλλοι!

12. Αυτό τάραξε λίγο τον Κυρήνιο και οι σύντροφοί του τού είπαν τότε: «Πώς σου φαίνεται αυτό τώρα σε απάντηση όσων είπες νωρίτερα;»

13. Και εκείνος τους είπε: «Πολύ καλό, γιατί αυτό είναι ένα πραγματικά θανατηφόρο θέαμα, από το οποίο όμως κανείς μας δεν έχει ακόμη χάσει τη ζωή του!

14. Μου φαίνεται πως οι θεοί σας αναγνωρίζουν εδώ τον αδελφό του αυτοκράτορα και Κάποιον άλλον επίσης! Γι’ αυτό και μας τιμούν έτσι!»

15. Όμως ένας λοχαγός από την ακολουθία του Κυρήνιου, ο οποίος εξακολουθούσε να φοβάται ακόμη πολύ τους θεούς, είπε στον αστειευόμενο Κυρήνιο:

16. «Παρακαλώ την αυτοκρατορική σας υψηλότητα, σε καμιά περί­πτωση να μην αστειεύεται εδώ με τους θεούς! Και αυτό γιατί είναι πο­λύ εύκολο ο αεικίνητος Ερμής να πληροφορήσει το Δία, και τότε θα χα­θούμε όλοι από έναν του κεραυνό!»

17. Αλλά ο Κυρήνιος είπε τότε, συνεχίζοντας να αστειεύεται: «Αγαπη­τέ μου λοχαγέ, μην ανησυχείς γι’ αυτό και κάθησε ήρεμα-ήρεμα κάτω!

18. Και αυτό, γιατί ο Ερμής τώρα πια έλαβε από το Δία την εντολή για αιώνιο κατ’ οίκον περιορισμό και ο ίδιος ο Δίας έφαγε από μια εντελώς διαφορετική Ήρα ένα τόσο δυνατό και δριμύ χαστούκι, που εξαιτίας του έχασε για πάντα την όραση και την ακοή του!

19. Γι’ αυτό και μπορείς τώρα να είσαι εντελώς ήσυχος από αυτή την άποψη, διότι από εδώ και στο εξής ο Δίας δεν θα μπορεί να καταφέρει και πολλά με τους κεραυνούς και τις αστραπές!»

20. Εκείνη τη στιγμή όμως άρχισε να αστράφτει και να βροντά όλο και πιο έντονα, έτσι ο λοχαγός έκανε τότε την εξής παρατήρηση:

21. «Ω! Η αυτοκρατορική σας υψηλότητα σίγουρα θα μετανιώσει στη συνέχεια πολύ γι’ αυτά τα υβριστικά λόγια απέναντι στους θεούς!»

22. Αλλά ο Κυρήνιος του απάντησε και σε αυτό: «Σήμερα σίγουρα όχι. Ίσως αύριο, εάν έχω το χρόνο!

23. Γιατί κοίταξε, εάν φοβόμουν τους θεούς όπως εσύ και μερικοί άλ­λοι ανόητοι, δεν θα μιλούσα τώρα εδώ κάτω από αυτή την πύρινη φω­τιά με τέτοιο τρόπο!

24. Επειδή όμως ακριβώς δεν φοβάμαι πλέον καθόλου τους θεούς, γι’ αυτό και μιλώ με αυτό τον τρόπο!»

25. Αυτά τα λόγια πραγματικά αποστόμωσαν το λοχαγό και μετά από αυτό δεν τόλμησε να συνεχίσει τη συζήτησή του με την αυτοκρατορική υψηλότητα.

26. Όμως εκείνη τη στιγμή ένας κεραυνός έπεσε ακριβώς ανάμεσα στον Ιωσήφ, τη Μαρία και τους δύο νεαρούς.

27. Τότε το Βρέφος ανασηκώθηκε και είπε: «Βγάλε το προσωπείο σου εσύ τέρας!»

28. Μόλις ο μικρός Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, τα σύννεφα μονομιάς διαλύθηκαν τελείως. Ο ουρανός καθάρισε εντελώς, όμως στο έδαφος κανείς μπορούσε να δει πλήθος σκουλήκια να σέρνονται εδώ και εκεί.

29. Οι δύο νεαροί τότε έστρεψαν το βλέμμα τους στο έδαφος και μο­νομιάς όλος αυτός ο συρφετός εν μέρει τράπηκε σε φυγή προς το δάσος, ενώ ένα μέρος του αφανίστηκε.

30. Αυτό το γεγονός έκανε όλη την ακολουθία του Κυρήνιου που βρι­σκόταν εκεί να μείνει άναυδη από την έκπληξη, γιατί κανείς τους δεν μπορούσε να καταλάβει πώς είχε συμβεί αυτό.

Κεφάλαιο 133

Η φιλομάθεια του προβληματισμένου Ρωμαίου διοικητή της φρουράς
και η συζήτησή του με τον Κυρήνιο γύρω από τους νόμους της φύσης
και τον νομοθέτη τους. Η επιστροφή από το βουνό στο σπίτι.

1. Αφού παρέμειναν για αρκετή ώρα αμίλητοι από την κατάπληξη, ο φρούραρχος, φανερά προβληματισμένος, πλησίασε τον Κυρήνιο και του είπε:

2. «Υψηλότατε! Γνωρίζω πως έχετε ασχοληθεί πολύ με τις φυσικές επιστήμες, όπως το έκαναν και άλλοι διαπρεπείς ηγέτες της Ρώμης!

3. Εγώ προσωπικά υπήρξα ανέκαθεν περισσότερο στρατιώτης παρά γνώστης αυτών των επιστημών,

4. όμως αυτό το ιδιαίτερα παράξενο φαινόμενο, το οποίο συνέβη εδώ μπροστά στα μάτια μας, με κάνει να προβληματίζομαι έντονα.

5. Και όμως δεν μπορώ να ανακαλύψω πουθενά καμία άλλη αιτία γι’ αυτά τα γεγονότα, παρά πραγματικά μόνο το θαύμα, η οποία μπορεί να εξηγηθεί από την ιδιαίτερη, παράξενη δύναμη αυτού του ιουδαϊκού Παιδιού.

6. Δεν θα πρέπει όμως αλήθεια να υπάρχει και κάποια άλλη εξήγηση; Δεν θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι μυστικοί νόμοι στη φύση, σύμφω­να με τους οποίους θα πρέπει να προκληθούν όλα αυτά ακριβώς έτσι, ό­πως ακριβώς γίνεται και με τη βροχή, το χαλάζι και το χιόνι;

7. Σας παρακαλώ, διαφωτίστε με, έτσι ώστε να μπορέσω να καταλά­βω και εγώ λίγο και να μη στέκομαι εδώ σαν κούτσουρο έτσι μέσα στην άγνοιά μου!

8. Αλλά ο Κυρήνιος τότε μίλησε στο φρούραρχο και του είπε: «Φίλε μου! Σκέφτηκες λάθος που στράφηκες σε εμένα για να βρεις απάντηση στα ερωτήματά σου!

9. Γιατί σε αυτό το θέμα έχω την ίδια άγνοια με σένα. Το ότι όμως αυ­τό που είδαμε συνέβη με βάση κάποιο νόμο, αυτό είναι σίγουρο!

10. Το πώς όμως δημιουργήθηκε και λειτουργεί αυτός ο νόμος, αυτό είναι κάτι το οποίο δύσκολα θα το γνωρίζει οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τον ίδιο το μεγάλο Νομοθέτη της φύσης!

11. Το εάν εμείς οι κοινοί θνητοί έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε το μεγάλο Νομοθέτη γύρω από τη φύση αυτών των νόμων, αυτό είναι κάτι το οποίο τουλάχιστον εγώ δεν το γνωρίζω!

12. Ο φρούραρχος τότε είπε: «Κοιτάξτε, υψηλότατε, εκεί βρίσκεται ο σοφός Ιουδαίος με το θαυμαστό Παιδί του και οι δύο πολύ παράξενοι νεαροί, οι οποίοι σήμερα το πρωί μας θάμπωσαν όλους τόσο με τις αστρα­φτερές φορεσιές τους!

13. Τι θα λέγατε λοιπόν εάν απευθυνόμασταν σε εκείνους σχετικά με αυτό το ιδιαιτέρως παράξενο ζήτημα;»

14. Και ο Κυρήνιος του είπε: «Επιχείρησέ το, εάν διαθέτεις αρκετό θάρρος γι’ αυτό!

15. Γιατί εγώ προσωπικά δεν το διαθέτω για το συγκεκριμένο θέμα, διότι τώρα βλέπω πλέον πολύ καθαρά, ότι πρόκειται για υπάρξεις οι οποίες διαφέρουν εντελώς από εμάς τους υπόλοιπους!»

16. Και ο αξιωματικός του απάντησε: «Το θάρρος για να το κάνω σί­γουρα δεν μου λείπει,

17. όμως εάν η υψηλότητά σας έχει αυτή την άποψη, τότε σίγουρα δεν θέλω να φανώ ασεβής και προδότης, οπότε θα αρκεστώ στην άγνοιά μου!»

18. Ο Ιωσήφ όμως απευθύνθηκε τότε στον Κυρήνιο, λέγοντάς του: «Αδελφέ, πρόσταξε να γίνουν τα απαραίτητα, ώστε να φύγουμε, γιατί ο ήλιος έχει ήδη κατέβει πολύ!»

19. Ο Κυρήνιος έκανε ό,τι τον είχε συμβουλέψει ο Ιωσήφ, και μετά από λίγη ώρα ξεκίνησαν για το δρόμο της επιστροφής, φτάνοντας και πάλι στο σπίτι μετά από περίπου δύο ώρες, χωρίς όμως αυτήν τη φορά να συναντήσουν κανένα εμπόδιο.

(Η συνέχεια στο βιβλίο…)

Κεφάλαιο 169

Το γεύμα με τα ψάρια. Ο μικρός Ιησούς παρατηρεί τον Ιωσήφ
επειδή αμέλησε να Του προσφέρει ψάρι και η αρνητική
απάντηση του Ιωσήφ. Η βαρύνουσα απάντηση του μικρού

Ιησού και η πρόβλεψη της θεοποίησης της Μαρίας.

Τα λόγια ευλογίας του ταπεινού Παιδιού.

1. Μετά από λίγο ο Ιωήλ έφερε τα ψημένα ψάρια πάνω σε μια σχάρα και κάθησε στο τραπέζι.

2. Ο Ιωσήφ έβαλε αμέσως στον καθένα μια καλή μερίδα ψάρι, χωρίς βέβαια να ξεχάσει και τον εαυτό του.

3. Στον μικρό Ιησού όμως δεν πρόσφερε καθόλου ψάρι, γιατί είχε ή δη προσφέρει μια καλή μερίδα στη μητέρα Του.

4. Ο μικρός Ιησούς όμως δεν ικανοποιήθηκε με αυτό που έκανε ο Ιωσήφ αυτήν τη φορά, παρά ήθελε και Αυτός μια ολόκληρη μερίδα.

5. Ο Ιωσήφ είπε λοιπόν: «Μα αγαπημένε μου Γιε, θα ήταν πολύ για Εσένα, εάν Σου έβαζα ολόκληρη μερίδα!

6. Κατά πρώτον σίγουρα δεν θα μπορούσες να το φας όλο και κατά δεύτερον ακόμη και εάν μπορούσες να το φας, σίγουρα θα αρρώσταινες!

7. Δεν βλέπεις πως έβαλα στη μητέρα Σου ήδη μεγαλύτερη μερίδα, α­κριβώς επειδή πρέπει να ταΐσει και Εσένα;

8. Γι’ αυτό ησύχασε Παιδί μου! Γιατί σίγουρα δεν θα λάβεις λιγότερα υπό τους άλλους!

9. Ο μικρός Ιησούς απάντησε τότε: «Αυτό το γνωρίζω καλά, όπως και πολλά άλλα, τα οποία δεν γνωρίζεις εσύ!

10. Όμως σίγουρα θα ήταν πιο σωστό να έβαζες και στον Κύριο ολό­κληρη μερίδα!

11. Γνωρίζεις αλήθεια ποιος ήταν ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ; Σίγουρα δεν το γνωρίζεις!

12. Εγώ όμως το γνωρίζω και θα σου πω αμέσως: Ο βασιλιάς της Σαλήμ ήταν ο ίδιος ο Κύριος, όμως εκτός από τον Αβραάμ δεν έπρεπε να το γνωρίζει κανείς.

13. Γι’ αυτό και ο Αβραάμ υποκλινόταν μπροστά Του μέχρι το έδαφος και Του πρόσφερε οικειοθελώς το ένα δέκατο από ό,τι είχε.

14. Ιωσήφ! Είμαι ο ίδιος Μελχισεδέκ και εσύ είσαι όπως ο Αβραάμ!

15. Γιατί λοιπόν δεν θέλεις να Μου προσφέρεις ένα δέκατο από αυτά τα καλά ψάρια;

16. Γιατί Με παραπέμπεις στη μητέρα Μου; Ποιος αλήθεια δημιούρ­γησε τα ψάρια και αυτή την ίδια τη θάλασσα; Η Μαρία το έκανε ή Εγώ, ο αιώνιος βασιλιάς της Σαλήμ;

17. Κοίταξε· Εγώ βρίσκομαι εδώ στην αιώνια ιδιοκτησία Μου και εσύ δεν θέλεις καν να Μου προσφέρεις μια ολόκληρη μερίδα ψάρια; Αυτό δείχνει πολύ ευτελές!

18. Γι’ αυτό όμως θα έρθει η στιγμή όπου οι άνθρωποι θα προσφέρουν στη μητέρα του σώματός Μου πολύ περισσότερη αφοσίωση από ό,τι σε Εμένα.

19. Και Εγώ θα πρέπει να αρκούμαι σε αυτά τα οποία θα προσφέρονται στη μητέρα Μου, πράγμα που απέχει πολύ από την τάξη της επο­χής του Μελχισεδέκ!»

20. Μετά από αυτά ο Ιωσήφ δεν ήξερε τι να πει. Όμως αμέσως χώρι­σε τη μερίδα του, βάζοντας το μεγαλύτερο κομμάτι στον μικρό Ιησού.

21. Ο μικρός Ιησούς όμως είπε: «Όποιος Μου προσφέρει κάτι και κρα­τά ένα κομμάτι για τον εαυτό του, αυτός δεν Με γνωρίζει!

22. Όποιος θέλει να Μου προσφέρει κάτι, να Μου το προσφέρει ολό­κληρο, ειδάλλως δεν θα το αποδεχτώ!»

23. Ο Ιωσήφ τότε με χαρά πρόσφερε και το δικό του κομμάτι στο μι­κρό Παιδάκι.

24. Ο Ιησούς όμως σήκωσε το δεξί Του χέρι ευλογώντας τα δύο κομ­μάτια του ψαριού και είπε:

25. «Όποιος Μου τα προσφέρει όλα, κερδίζει πολλαπλάσια! Ιωσήφ πάρε πάλι μπροστά σου το ψάρι και φάε! Ό,τι απομείνει όταν τελειώ­σεις, αυτό θα Μου δώσεις!»

26. Ο Ιωσήφ πήρε τότε ξανά το ψάρι μπροστά του και έφαγε πολύ από αυτό. Όταν δεν μπορούσε πλέον να φάει άλλο, είχε απομείνει τόσο, που θα μπορούσαν να φάνε και να χορτάσουν από αυτό δώδεκα άτομα. Και ο μικρός Ιησούς έφαγε τότε από το ψάρι το οποίο είχε απομείνει.

Κεφάλαιο 170

Η ανούσια ερώτηση του Ιωνάθαν στον Ιωσήφ σχετικά
με την εσωτερική του τοποθέτηση απέναντι στο μικρό Ιησού
και η εύστοχη απάντησή του.

1. Μετά από αυτήν τη σκηνή στο τραπέζι, η οποία προκάλεσε στον Ιωνάθαν πολλά δάκρυα χαράς και μετάνοιας, ο Ιωνάθαν είπε στον Ιωσήφ:

2. «Ιωσήφ, εσύ παλιέ μου παιδικέ φίλε, πες μου εντελώς ειλικρινά, πό­σο άπειρα ευτυχισμένος αισθάνεσαι αλήθεια όταν αναλογίζεσαι το μέ­γεθος της αποστολής σου;

3. Τι αισθάνεσαι αλήθεια, όταν κοιτάς το μικρό Ιησού ενώ η καρδιά σου, η οποία πιστεύει ζωντανά, σου μαρτυράει: “Δες, αυτό το Παιδί εί­ναι ο Θεός Γιαχβέ Σαβαώθ!

4. Αυτός ο Οποίος μίλησε με τον Αδάμ, τον Ενώχ, το Νώε, τον Αβρα­άμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ!

5. Αυτός ο Οποίος έσωσε τους πατέρες μας μέσω του Μωυσή από τη σκληρή δοκιμασία σε αυτήν τη χώρα, και παρέδωσε ο Ίδιος τους νόμους Του στην έρημο,

6. και έτρεφε τον πολυπληθή λαό για σαράντα χρόνια εκεί, όπου δεν φυτρώνει τίποτε άλλο πέρα από κάποια αγκάθια και κάκτους εδώ και εκεί.

7. Αυτός ο Οποίος μίλησε δια στόματος των αγίων και των προφητών!

8. Ιωσήφ, πες μου λοιπόν, πες μου! Τι αισθάνεσαι αλήθεια όταν βρί­σκεσαι μαζί με Αυτόν ο Οποίος δημιούργησε τη γη και τον ουρανό;

9. Αυτός ο Οποίος δημιούργησε τους αγγέλους και το πρώτο ζευγάρι ανθρώπων και τους έδωσε ζωή με την αιωνίως ζωντανή πνοή Του!

10. Πες μου λοιπόν! Μπορείς αλήθεια να μιλήσεις εάν καθήσεις και τα αναλογιστείς όλα αυτά;

11. Και μόνο η θέα του Βρέφους δεν σου προκαλεί τόσο σεβασμό ενώ­πιον Αυτού ο Οποίος υπάρχει προαιώνια, ώστε να αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να μιλήσεις;»

12. Και ο Ιωσήφ απάντησε στον Ιωνάθαν: «Έχεις δίκιο που μου κά­νεις αυτή την ερώτηση!

13. Όμως αναλογίσου μόνος σου, τι θα μπορούσα να κάνω; Τα πράγ­ματα έχουν ακριβώς όπως τα λες, όμως πρέπει να αντιμετωπίζω το Θείο, σαν να ήταν κάτι το ασήμαντο και ταπεινό, αλλιώς θα ήταν αδύνατο να το αντέξω!

14. Κοίταξε, ο Θεός είναι Θεός και εμείς είμαστε τα δημιουργήματά Του! Εκείνος είναι το παν και εμείς δεν είμαστε τίποτε μπροστά Του!

15. Αυτή η σχέση σωστά έχει όπως έχει. Και μπορείς αλήθεια εσύ να αλλάξεις κάτι σ’ αυτήν τη σχέση όση πνευματική προσπάθεια και αν κα­ταβάλλεις και ό,τι και αν σκεφτείς;

16. Κοίταξε, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο η ερώτησή σου είναι μάταιη! Ακόμη και εάν είχα μια καρδιά στο μέγεθος της γης και ένα κεφάλι στο μέ­γεθος του ουρανού, και ήμουν σε θέση να αποκτήσω σκέψεις και συναισθή­ματα, μπροστά στα οποία ακόμη και τους αγγέλους θα τους έπιανε ρίγος,

17. πες μου, τι υπηρεσία θα πρόσφερα με αυτό σε Εκείνον ο οποίος φέρει ολόκληρη την απειροσύνη στο δεξί Του χέρι, όπως εγώ θα κρα­τούσα έναν κόκκο άμμου στην παλάμη μου;

18. Θα κατάφερνα μήπως με αυτό να είμαι πιο άνθρωπος και ο Θεός λιγότερο Θεός;

19. Βλέπεις γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι η ερώτησή σου ανούσια! Το μοναδικό το οποίο είμαι σε θέση να κάνω είναι να αγαπώ το Παιδί με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου και να Του προσφέρω κάθε απαραί­τητη υπηρεσία την οποία Εκείνο θα ζητήσει από εμένα!

20. Και γι’ αυτόν το λόγο αφήνω και κατά μέρος κάθε άλλη μεγαλεπήβολη σκέψη γύρω από αυτό το θέμα, γιατί γνωρίζω καλά, ότι ακόμη και η πλέον σημαντική και υψηλή σκέψη δεν είναι παρά ένα μεγαλόστο­μο μηδενικό μπροστά στο μεγαλείο του Θεού!»

21. Αυτή η απάντηση του Ιωσήφ έκανε τον Ιωνάθαν να αρχίσει να συλλογίζεται εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, ενώ από εκείνη τη στιγ­μή δεν έθεσε ξανά στον Ιωσήφ καμία τέτοια ερώτηση.

Κεφάλαιο 171

Η βραδιά στον αγαπημένο λόφο του Ιωσήφ.

Ο Ιακώβ ταΐζει τον μικρό Ιησού με ψωμί, βούτυρο και μέλι.

Οι μύγες μέσα στο δοχείο του μελιού. Τα βαθυστόχαστα
λόγια του Ιησού γύρω από τον Ησαΐα κεφ. 7,15.

1. Κατά το βράδυ της ίδιας μέρας, που όπως είναι ήδη γνωστό ήταν παραμονή Σαββάτου, ο Ιακώβ πήρε το μικρό Ιησού και πήγαν μαζί στον αγαπημένο λόφο του Ιωσήφ.

2. Μετά από λίγη ώρα ο Ιωσήφ μαζί με τον Ιωνάθαν, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιακώβ, ξεκίνησαν και αυτοί για το λόφο.

3. Ο Ιακώβ ως συνήθως πήρε μαζί του ένα μικρό δοχείο με λίγο βούτυ­ρο και μέλι, καθώς και ένα μικρό κομμάτι σταρένιο ψωμί για το μικρό Ιησού.

4. Ο Ιακώβ Τον τάιζε με μικρές μπουκιές, αφού το Παιδί είχε αδυνα­μία σε αυτά.

5. Όταν όμως ο Ιακώβ ακούμπησε το δοχείο πάνω σε ένα παγκάκι και έπαιζε με το Παιδάκι όλο ζωντάνια στο χορτάρι του ομαλού λόφου,

6. αμέσως εμφανίστηκαν μερικές μέλισσες και μύγες, οι οποίες πήγαν στο μικρό δοχείο και γεμάτες όρεξη άρχισαν να τρώνε από το γλυκό του περιεχόμενο.

7. Όταν ο Ιωσήφ το είδε, είπε αμέσως στον Ιακώβ: «Πήγαινε και σκέ­πασε το δοχείο με κάτι, ειδάλλως σύντομα δεν θα έχει μείνει τίποτα από το περιεχόμενό του, αφού θα το έχουν φάει μύγες και μέλισσες!»

8. Ο Ιακώβ, ακούγοντας αυτά τα λόγια, έτρεξε αμέσως μαζί με το μι­κρό Ιησού και προσπάθησε να διώξει αυτούς τους επισκέπτες από το μι­κρό δοχείο, χωρίς όμως να το καταφέρει.

9. Τότε μίλησε ο Μικρός, λέγοντας: «Δώσε σε Εμένα το δοχείο, οπό­τε θα δούμε εάν οι μύγες και οι μέλισσες θα δείξουν και σε Εμένα τέτοια ανυπακοή!»

10. Ο Ιακώβ το έδωσε τότε στον Ιησού, ο οποίος έκανε τρεις φορές «ξούτ», και μονομιάς εξαφανίστηκαν τόσο οι μύγες όσο και οι μέλισσες.

11. Μετά από αυτό ο Ιακώβ πρόσφερε για ακόμη μια φορά στο μικρό Ιησού ένα κομματάκι ψωμί με βούτυρο και μέλι, το οποίο έφαγε το Παιδί με πολλή ευχαρίστηση.

12. Ο Ιωνάθαν όμως, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή συζητούσε με τον Ιωσήφ για διάφορες σοφίες από τις Γραφές της Αιγύπτου, παρατή­ρησε όλη τη σκηνή, η οποία του φάνηκε πολύ ασήμαντη και έτσι ρώτη­σε τον Ιωσήφ, εάν πίσω από αυτό το γεγονός κρυβόταν επίσης κάποιο βαθύτερο νόημα.

13. Ο Ιωσήφ του είπε τότε: «Δεν νομίζω να είναι έτσι, γιατί δεν κρύ­βεται μέσα σε κάθε ασήμαντο γεγονός κάποια βαθύτερη σοφία.

14. Διότι κάθε φορά που κάποιος τοποθετεί κάπου ένα ανοικτό βάζο με βούτυρο και μέλι, θα μαζεύονται μύγες και μέλισσες και θα τρώνε από αυτό!

15. Θα μπορούσε κανείς βέβαια να χρησιμοποιήσει αυτό το γεγονός όπως και χιλιάδες άλλα σε κάποιες περιπτώσεις σαν παραδείγματα, όμως αυτά καθαυτά σαν γεγονότα δεν έχουν καμία άλλη σημασία!»

16. Εκείνη τη στιγμή όμως ο μικρός Ιησούς πλησίασε τον Ιωσήφ, λέ- γοντάς του όλο ζωντάνια:

17. «Αγαπητέ μου Ιωσήφ, αυτήν τη φορά η παρατήρησή σου είναι εσφαλμένη!

18. Τι διαβάζεις στον Ησαΐα (7,15-18); Δεν αναφέρει, σχετικά με Εμέ­να, ότι: ‘’Βούτυρο και μέλι θα τρώει Εκείνος, ώστε να ξέρει να απορρί­πτει το κακό και να διαλέγει το καλό.

19. Πριν όμως το Αγόρι μάθει να απορρίπτει το κακό και να διαλέγει το καλό, η χώρα η οποία σε κάνει να αισθάνεσαι φρίκη, θα εγκαταλειφθεί από τους δύο βασιλιάδες της.

20. Ο Κύριος όμως θα κάνει εσύ, ο λαός σου και το σπίτι του πατέρα σου να ζήσετε μέρες οι οποίες δεν έχουν ξαναπεράσει από την εποχή που ο Εφραίμ χωρίστηκε από τον Ιούδα, το βασιλιά των Ασσυριών!

21. Γιατί ο Κύριος θα συρίξει στις μύγες εκεί που τελειώνουν τα νερά στην Αίγυπτο και στις μέλισσες στη χώρα του Ασσούρ!”

22. Κοίταξε Ιωσήφ! Ό,τι υπονοείται σε αυτά τα λόγια του προφήτη, υπάρχει και σε αυτό το περιστατικό,

23. η ώρα της αποκάλυψης όμως δεν έχει έρθει ακόμη, αν και δεν απέ­χει πολύ!

24. Γνωρίζεις όμως το γιο της προφήτισσας ο οποίος ονομάζεται “το λάφυρο σπεύδει, η λεία επείγεται”;

25. Γνωρίζεις τον Υιό τον οποίο θα γεννήσει μια παρθένα και τον οποίο θα τον ονομάσει “Εμμανουήλ”;

26. Κοίταξε, όλα αυτά τα πρόσωπα δεν είναι άλλα από Εμένα τον ίδιο! Όμως όλα αυτά δεν θα τα καταλάβεις πλήρως πριν φωνάξω από ψηλά ως “Εμμανουήλ”, ως “το λάφυρο σπεύδει” και ως “η λεία επείγεται” την μητέρα και τον πατέρα!»

27. Και αφού είπε αυτά τα λόγια ο μικρός Ιησούς, έτρεξε πάλι στον Ιακώβ. Ο Ιωσήφ και ο Ιωνάθαν όμως κοίταζαν ο ένας τον άλλον γεμά­τοι έκπληξη για τα λόγια του μικρού Παιδιού και για την πλήρη επαλή­θευση των λόγων του προφήτη με το προηγούμενο γεγονός.

Κεφάλαιο 172

Η υπερβολική ταπεινοφροσύνη και το δέος του Ιωνάθαν
ενώπιον του μικρού Ιησού. Η καλή συμβουλή του Ιωσήφ
με την οποία συμφωνεί όλο αγάπη και το Παιδάκι.

Ο Ιωνάθαν παραμένει κοντά τους.

1. Ο Ιωνάθαν, αφού συνήλθε λίγο από την έκπληξη που του είχαν προκαλέσει αυτά τα λόγια, στράφηκε στον Ιωσήφ, λέγοντας:

2. «Αδελφέ! Πραγματικά, παρόλο που είχα αποφασίσει να μείνω κο­ντά σου σήμερα και αύριο, δεν νομίζω πως θα μπορέσω να μείνω πιστός σε αυτή μου την απόφαση!

3. Γιατί κοίταξε, όλα εδώ μου παραφαίνονται άγια! Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε ένα έρημο μέρος, στο οποίο τα πάντα λένε σε κάποιον περιηγητή: “Εδώ δεν υπάρχει θέση για σένα, παρά μόνο για πνεύματα!”

4. Επίσης αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι πάνω σε ένα πανύψηλο βουνό, στην κορυφή του οποίου η μαγεία της θέας συνεπαίρνει κάποιον αρχικά,

5. όμως σύντομα συνέρχεται από τον κρύο και καθαρό αέρα, που του λέει:

6. “Εσύ αργόσχολο και ακάθαρτο ανθρώπινο υποζύγιο, γύρισε γρήγο­ρα στη βρωμερή σου πατρίδα!

7. Διότι εδώ όπου βρίσκονται τα πιο αγνά πνεύματα του πιο καθαρού αιθέρα, δεν υπάρχει θέση για μια ακάθαρτη ψυχή!”

8. Πόσο αγνός δεν ήταν ο μεγάλος προφήτης Μωϋσής; Και όμως ο Κύριος του είπε, όταν του ζήτησε να Τον δει:

9. “Εμένα τον Θεό σου δεν γίνεται να με βλέπεις και παράλληλα να εί­σαι ακόμη ζωντανός!”

10. Και εδώ βρίσκεται ο ίδιος Κύριος σε όλη την πληρότητα της παναγιότητάς Του, εδώ είναι Εκείνος του Οποίου η άφιξη είχε προαναγ­γελθεί δια στόματος όλων των προφητών!

11. Πώς λοιπόν να μπορέσω να αντέξω και άλλο την ορατή παρουσία Του εδώ, αφού δεν είμαι τίποτε άλλο παρά ένας γέρος αμαρτωλός απέναντι σε όλο το νόμο του Μωϋσή;»

12. Ο Ιωσήφ όμως του είπε: «Αγαπητέ μου φίλε και αδελφέ, γνωρί­ζεις καλά ποιος είναι ο βασικός νόμος. Γιατί λοιπόν προτιμάς να πας στο σπίτι σου από το να παραμείνεις εδώ και να τηρήσεις ζωντανά αυτόν το νόμο;

13. Αγάπα τον Κύριο με όλη σου τη δύναμη και μη σκέπτεσαι διαρ­κώς τις δικές σου αμαρτίες, και τότε ο Κύριος θα είναι πιο ευχαριστη­μένος μαζί σου παρά με τις συνεχείς σου αυτοκατηγορίες!

14. Περίμενε μέχρι να σε διώξει το Παιδάκι! Εάν συμβεί αυτό, τότε να πιστέψεις πως είσαι ανάξιος ενώπιον Του.

15. Όσο όμως δεν συμβαίνει αυτό, μείνε, διότι πιο πολύ σπίτι σου από ό,τι εδώ δεν θα είσαι ποτέ και πουθενά στη ζωή σου!»

16. Τότε πήρε το λόγο ο μικρός Ιησούς και είπε: «Ιωσήφ! Έχεις δίκιο που μάλωσες λίγο τον Ιωνάθαν. Για ποιο λόγο είναι τόσο ξεροκέφαλος και δεν θέλει να μείνει εδώ, ενώ τον αγαπώ τόσο;»

17. Και στη συνέχεια ο μικρός Ιησούς στράφηκε στον Ιωνάθαν, λέγοντάς του:

18. «Ιωνάθαν! Πραγματικά δεν θέλεις να μείνεις εδώ; Τι κακό αλή­θεια σου συμβαίνει εδώ, ώστε δεν θέλεις να παραμείνεις και άλλο;»

19. Ο Ιωνάθαν Του απάντησε τότε: «Κύριε και Θεέ μου! Κοίταξε, εί­μαι σίγουρα μεγάλος αμαρτωλός απέναντι στο νόμο!»

20. Ο μικρός Ιησούς όμως του ανταπάντησε τότε: «Σε ποιες αμαρτί­ες αναφέρεσαι; Δεν βρίσκω καμία πάνω σου!

21. Γνωρίζεις αλήθεια ποιος είναι αμαρτωλός; Σου λέω λοιπόν: Αμαρ­τωλός είναι αυτός ο οποίος δεν διαθέτει μέσα του καθόλου αγάπη!

22. Εσύ όμως έχεις μέσα σου αγάπη, οπότε δεν είσαι αμαρτωλός ενώ­πιον Μου, διότι σου έχω συγχωρέσει τις αμαρτίες σου, αφού είμαι πά­νω από το Μωϋσή και Κύριος της αιωνιότητας!»

23. Ο Ιωνάθαν, ακούγοντας αυτά τα λόγια, άρχισε να κλαίει και πήρε την απόφαση να παραμείνει στο σπίτι του Ιωσήφ. Μετά πλησίασε το μι­κρό Ιησού και Του έδειξε την αγάπη του φιλώντας και χαϊδεύοντάς Τον με μεγάλη τρυφερότητα.

Κεφάλαιο 173

Η έκπληξη του Ιωνάθαν όταν ο Ιησούς γίνεται ελαφρύς
σαν πούπουλο. Τα πάνσοφα λόγια του μικρού Παιδιού
γύρω από το βάρος του νόμου του Μωϋσή. Ο Μωυσής
έθεσε σαν βάση του νόμου την αγάπη για τον Κύριο.

Ο νόμος παρέμεινε, η αγάπη όμως για τον Κύριο χάθηκε. «σε αυτούς όμως, οι οποίοι καταναλώνουν μόνο το γράμμα του νόμου τυφλά, θα κάνω την πύλη
για τη Ζωή στενή όσο την τρύπα μιας βελόνας.»

1. Αφού ο Ιωνάθαν Τον χάιδεψε λίγη ώρα δείχνοντας έτσι την αγάπη του στον μικρό Ιησού, Εκείνος στράφηκε στον Ιωνάθαν και του είπε:

2. «Ιωνάθαν, προσπάθησε τώρα να Με ξανακουβαλήσεις στην αγκα­λιά σου. Αυτήν τη φορά σίγουρα δεν θα σου φανώ τόσο βαρύς, όσο την άλλη φορά που προσπάθησες να Με μεταφέρεις!»

3. Ο Ιωνάθαν, πλημμυρισμένος από αγάπη και χαρά, πήρε στην αγκα­λιά του τον μικρό Ιησού, ο οποίος αυτήν τη φορά του φάνηκε ελαφρύς σαν πούπουλο.

4. Τότε είπε στο Νήπιο: «Θεέ και Κύριέ μου! Πώς είναι αυτό δυνα­τόν;

5. Την προηγούμενη φορά που προσπάθησα να Σε σηκώσω και να Σε μεταφέρω, μου φάνηκε σαν να κουβαλούσα το βάρος όλου του κόσμου, ενώ τώρα εδώ μου φαίνεσαι ελαφρύς σαν πούπουλο!»

6. Ο Ιησούς του απάντησε λοιπόν: «Ιωνάθαν, όπως έγινε με σένα, θα συμβεί με τον καθένα!

7. Και αυτό, γιατί το μεγάλο Μου βάρος δεν έγκειται σε Εμένα, παρά στο νόμο του Μωϋσή!

8. Όταν δεν γνώριζες Εμένα, παρά μόνο το νόμο του Μωϋσή, και κου­βαλούσες Εμένα στους ώμους σου, δεν ήταν το δικό Μου βάρος το οποίο σε βάραινε σαν ένας κόσμος αλλά εκείνο του νόμου.

9. Τώρα όμως αναγνώρισες μέσα στην καρδιά σου Εμένα, τον Κύ­ριο, ο οποίος είμαι πάνω από το Μωϋσή και το νόμο, και όπως είδες το βάρος του νόμου δεν βρίσκεται πλέον με Εμένα, τον Κύριο των νό­μων!

10. Μελλοντικά θα συμβεί ακριβώς το ίδιο σε πνευματικό επίπεδο σε όλους αυτούς οι οποίοι φέρουν το βάρος του Νόμου!

11. Και πραγματικά σου λέω: Οι δίκαιοι σύμφωνα με του νόμου θα θρηνούν και θα τρίζουν τα δόντια τους.

12. Ο Κύριος όμως θα επισκεφτεί τα σπίτια των αμαρτωλών, θα καθήσει στο τραπέζι τους, θα τους ευλογήσει και θα τους δεχτεί σαν παι­διά Του!

13. Θα αναζητήσω τους χαμένους, τους άρρωστους, τους παγιδευμένους και τους καταπιεσμένους, τους οποίους θα γιατρέψω, θα σώσω και θα ελευθερώσω.

14. Οι δίκαιοι ενώπιον του Νόμου όμως θα πρέπει να φύγουν από τον οίκο Μου χωρίς να δικαιωθούν!

15. Πραγματικά σου λέω: Τους τελώνες και τους αμαρτωλούς θα τους τιμήσω στον οίκο Μου!

16. Τους δίκαιους όμως θα τους φορτώσω με πολύ βαρύ φορτίο ενώ­πιον Μου στον οίκο Μου!

17. Ναι, μία πόρνη θα μυρώσει το σώμα Μου και θα απαλλάξω μία μοιχαλίδα από το βάρος της αμαρτίας της και οι αμαρτωλοί θα αγγίξουν το σώμα Μου,

18. καταραμένος όμως θα είναι κάθε τυπολάτρης του νόμου εάν Με αγγίξει!

19. Αυτούς δε τους οποίους οδήγησε στο θάνατο ο νόμος, θα τους ανα­στήσω από τους τάφους τους,

20. αλλά σε αυτούς οι οποίοι απλώς καταναλώνουν το γράμμα του Νό­μου τυφλά, θα κάνω την πύλη για τη Ζωή στενή όσο την τρύπα μιας βε­λόνας!»

21. ο Ιωσήφ τρόμαξε ακούγοντας τα λόγια του μικρού Ιησού, και έτσι Του είπε: «Μικρέ μου Ιησού, τι τρομερά πράγματα είναι αυτά που λες;

22. Μα και το νόμο ο Θεός μας τον έδωσε* πώς είναι λοιπόν δυνατόν να είναι καλύτερος ένας αμαρτωλός από έναν κατά το νόμο δίκαιο;»

23. Το Παιδάκι είπε τότε: «Και βέβαια ήταν ο Θεός Εκείνος ο οποίος έδωσε στους ανθρώπους το νόμο, όμως αυτός αφορούσε την καρδιά των ανθρώπων και όχι την εγκόσμια νοημοσύνη τους! Και ακόμη και ο ίδιος ο Μωϋσής θεμελίωσε το νόμο πάνω στην αγάπη για τον Θεό!

24. Και τώρα έχει μείνει ο νόμος, ενώ η αγάπη έχει χαθεί προ πολλού!

25. Όμως ένας νόμος στον οποίο δεν υπάρχει πλέον αγάπη, δεν χρη­σιμεύει απολύτως σε τίποτα και όποιος τηρεί αυτόν το νόμο χωρίς αγά­πη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας απλός σκλάβος του!

26. Και αυτός είναι και ο λόγος που προτιμώ έναν αλλόθρησκο ή ακό­μη και έναν ελεύθερο αμαρτωλό, από κάποιον ο οποίος είναι δέσμιος και σκλάβος του νόμου!»

27. Ο Ιωσήφ, ακούγοντας αυτά τα λόγια, σιώπησε και άρχισε να σκέ­φτεται όσα είχε μόλις ακούσει, ενώ ο μικρός Ιησούς άρχισε και πάλι να μιλάει για παιδικά πράγματα με τον Ιωνάθαν και τον αγαπημένο Του Ια­κώβ.

Κεφάλαιο 174

Το βράδυ στο λόφο. Ο Ιωσήφ και ο Ιωνάθαν παρακολουθούν την πανσέληνο. Η νύξη του μικρού Ιησού γύρω από την πολλή γνώση σε αντίθεση με την πολλή αγάπη.

Το «πρόσωπο» του Θεού. Η φύση της σελήνης.

1. Όμως είχε ήδη αρχίσει να βραδιάζει και η πανσέληνος άρχιζε να ανατέλλει πάνω από την πόλη της Οστρακίνης,

2. έτσι ο Ιωνάθαν που θαύμαζε από το λόφο την όμορφη μορφή της, απολάμβανε σιωπηλός το φως της.

3. Ο Ιωσήφ το παρατήρησε αυτό κι έτσι ρώτησε τον Ιωνάθαν: «Αδελ­φέ, τι βλέπεις λοιπόν πάνω σε αυτόν το φωτεινό δίσκο, που σε κάνει να κάθεσαι και να τον παρατηρείς τόσο προσεκτικά;»

4. Ο δε Ιωνάθαν είπε απαντώντας: «Δεν βλέπω τίποτε άλλο, από τα ίδια πάντα σημάδια στην επιφάνειά του!

5. Όμως όποτε παρατηρώ το φεγγάρι, αναλογίζομαι πάντα τι θα μπο­ρούσαν να είναι αυτά τα σημάδια και τι είναι στην πραγματικότητα αυ­τό το ίδιο το φεγγάρι, για ποιο λόγο μερικές φορές το βλέπουμε ολόκλη­ρο, ενώ άλλες μόνο ένα μέρος του;

6. Εάν λοιπόν γνωρίζεις κάτι σχετικά με αυτό το θέμα, σε παρακαλώ πες μου, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ να ακούω να μιλούν για τέτοια θέ­ματα!»

7. Και ο Ιωσήφ του είπε τότε: «Αγαπητέ μου φίλε! Σε αυτό το θέμα μοιάζουμε απολύτως,

8. γιατί και εγώ αναρωτιέμαι για την παράξενη φύση αυτού του αστέ­ρα όπως και εσύ.

9. Γι’ αυτόν το λόγο δεν είμαι σε θέση να σου πω πολλά γύρω από αυ­τό το θέμα! Ο μικρός Ιησούς όμως σίγουρα θα γνωρίζει πολύ περισσό­τερα από εμένα, γι’ αυτό ρώτησε καλύτερα τον Ίδιο!»

10. Έτσι ο Ιωνάθαν ρώτησε τον μικρό Ιησού κάπως δειλά γύρω από τη φύση του φεγγαριού.

11. Ο μικρός Ιησούς απάντησε τότε: «Ιωνάθαν! Εάν σου δείξω το φεγ­γάρι, θα θελήσεις να δεις στη συνέχεια τον ήλιο και μετά από αυτόν και τα αμέτρητα αστέρια!

12. Πες Μου, πότε θα ικανοποιηθεί τότε η περιέργειά σου και η φιλομάθειά σου;

13. Κοίταξε, οι πολλές γνώσεις βαραίνουν το κεφάλι και η επίγεια ζωή γίνεται δυσβάστακτη!

14. Όταν όμως έχεις στην καρδιά σου πολλή αγάπη για τον Θεό και τα αδέλφια σου, τότε η επίγεια ζωή είναι ευχάριστη και αυτή η αγάπη διώχνει κάθε φόβο για το θάνατο!

15. Διότι αυτή η αγάπη είναι η ίδια η αιώνια ζωή, και όποιος την έχει αυτή, θα μπορέσει κάποτε να δει και όλα τα δημιουργήματα!

16. Γιατί οι πραγματικοί λάτρεις του Θεού θα μπορέσουν να δουν το πρόσωπό Του! Όμως αυτό είναι το πρόσωπο του Θεού, ό,τι Αυτός έχει δημιουργήσει μέσα από τη σοφία Του και την αιώνια παντοδυναμία Του!

17. Διότι η σοφία και η παντοδυναμία του Θεού αποτελούν το πρόσω­πο του Θεού, όπως η αγάπη είναι η βασική Του υπόσταση αιώνια τώρα!

18. Αφού όμως Με ρώτησες ήδη για το φεγγάρι, θα σου απαντήσω: πρόκειται για ένα δορυφόρο της γης, ο οποίος έχει βουνά, κοιλάδες, καρ­πούς, ζώα και πλάσματα του είδους σου.

19. Το τμήμα όμως το οποίο βλέπεις εσύ, είναι ελεύθερο, γυμνό και άδειο, και δεν διαθέτει ούτε νερό ούτε φωτιά.

20. Μόνο το τμήμα το οποίο δεν είναι ορατό σε εσένα, μοιάζει με τη γη.

21. Το φως του προέρχεται από τον ήλιο, και οι εναλλαγές στη φωτεινότητά του οφείλονται στη θέση του, η οποία αλλάζει κάθε λεπτό σύμ­φωνα με την περιστροφή του γύρω από τη γη. Όσο για τα σημάδια στην επιφάνειά του, πρόκειται για βαθύτερα και πιο σκοτεινά σημεία της δοκιμασίας.

22. Τώρα λοιπόν γνωρίζεις τι είναι το φεγγάρι. Είσαι ευχαριστημένος με αυτά που άκουσες;» Ο Ιωνάθαν απάντησε καταφατικά σ’ αυτή την ερώτηση και αμέσως έπεσε σε βαθιά περίσκεψη.

(Η συνέχεια στο βιβλίο…)

Κεφάλαιο 198

Οι φροντίδες της Μαρίας και της Ευδοκίας για την αφυπνισμένη
Τούλλια. Μια προφητική εικόνα της μεταγενέστερης λατρείας
της Μαρίας. Οι πραγματικοί λάτρεις του Κυρίου.

1. Όταν η συντροφιά που έπαιζε πριν έξω μπήκε στο σπίτι, δεν έγινε καν αντιληπτή, καθώς όλοι εξακολουθούσαν να είναι πλήρως απασχο­λημένοι με την Τούλλια που είχε αφυπνιστεί.

2. Κάποιοι την παρηγορούσαν, ενώ άλλοι την περιτριγύριζαν και την παρακολουθούσαν, ανησυχώντας για μια ενδεχόμενη υποτροπή της και το θάνατο.

3. Ακόμη και η Μαρία με την Ευδοκία ήταν απασχολημένες με το να της φέρνουν κάθε λογής φαγητά για να δυναμώσει και ποτά για να δροσιστεί.

4. Οι δε γιοι του Ιωσήφ μαζί με τον Ιακώβ ήταν απασχολημένοι με την προετοιμασία του βραδινού φαγητού.

5. Μόνο ο Ιωσήφ με τον Ιωνάθαν κάθονταν στο διπλανό δωμάτιο πά­νω σε έναν καλαμένιο πάγκο και συζητούσαν για διάφορα γεγονότα από το παρελθόν.

6. Αυτοί οι δύο λοιπόν ήταν και οι μόνοι οι οποίοι αντελήφθησαν εκεί­νους που μπήκαν, και έτσι σηκώθηκαν όρθιοι, κατευθύνθηκαν προς το μέρος του Κυρήνιου και του μικρού Ιησού και τους υποδέχτηκαν φυσι­κά με τον πιο φιλικό τρόπο.

7. Ο μικρός Ιησούς όμως έτρεξε αμέσως στον Ιωσήφ και του είπε:

8. «Για πόση ώρα ακόμη θα παρηγορούν, θα δυναμώνουν και θα το­νώνουν αυτοί οι ανόητοι την Τούλλια που αφυπνίστηκε ξανά;

9. Είναι εδώ και αρκετή ώρα ζωντανή και πολύ καλά στην υγεία της και δεν πρόκειται να ξαναπεθάνει πριν από την ώρα της. Τι θέλουν λοι­πόν αυτοί οι ανόητοι;»

10. Ο Ιωσήφ του απάντησε τότε: «Τι μας πειράζει εμάς αυτό; Ας τους αφήσουμε αυτούς στη χαρά τους, αφού δεν χάνουμε απολύτως τίποτα από αυτήν τους την πράξη!»

11. Ο μικρός Ιησούς απάντησε: «Αυτό βέβαια που λες είναι σωστό και Εγώ σίγουρα δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με αυτό το θέμα.

12. Όμως πιστεύω, ότι επίσης σωστό είναι, πως εφόσον αυτή που αφυ­πνίστηκε κερδίζει τόσο μεγάλο θαυμασμό, δεν θα έπρεπε να μείνει βέ­βαια απαρατήρητος και ο Αφυπνιστής της!

13. Ο Ιωσήφ είπε τότε: «Σε αυτό, Εσύ μικρέ μου γιε, έχεις βέβαια απόλυτο δίκιο. Όμως τι θα μπορούσε να γίνει αλήθεια εδώ τώρα σχετικά με αυτό το θέμα;

14. Θα έπρεπε αλήθεια να Σε αποκαλέσω τώρα εδώ ως τον αδιαφιλο­νίκητο Αφυπνιστή, πράγμα το οποίο θα σήμαινε πως θα Σε πρόδιδα πριν από την κατάλληλη στιγμή σε όλους αυτούς οι οποίοι δεν σε γνωρίζουν ακόμη; Αυτό νομίζω πως δεν θα ήταν και τόσο σοφό!

15. Εάν όμως Εσύ τους εμφυσούσες με θαυμαστό τρόπο στο πνεύμα τους μια τέτοια γνώση, τότε αυτοί θα ήταν καταδικασμένοι, γιατί θα ήταν εξαναγκασμένοι να πιστέψουν!

16. Γι’ αυτόν το λόγο ας τους αφήσουμε όπως είναι. Εμείς όμως ας μείνουμε εδώ μυστικά ενωμένοι στο πνεύμα και την αλήθεια!

17. Και όταν θα χορτάσουν να παρηγορούνται και να κοιτάζουν με ορ­θάνοιχτο στόμα τη Ρωμαία, τότε σίγουρα θα έρθουν να μας κάνουν συ­ντροφιά!»

18. Ο μικρός Ιησούς είπε: «Κοιτάξτε^– εδώ υπάρχει και πάλι μια εικό­να από το μέλλον!

19. Έτσι ακριβώς θα καταπιάνονται και κάποτε αυτοί οι οποίοι θα βρί­σκονται κάτω από τη στέγη μας, με τη νεκρή Ρωμαία, εξαιτίας επίγειων πραγμάτων

20. και η Μαρία θα έχει πολλά να κάνει ανάμεσα στους Ρωμαίους και με τη Ρωμαία!

21. Όμως παρόλα αυτά, εκείνοι οι οποίοι θα βρίσκονται στο σπίτι μας, δεν θα γίνουν σύντροφοί μας, παρά θα είναι πολύ περισσότερο το ίδιο που είναι και τώρα, δηλαδή ειδωλολάτρες, και δεν θα νοιάζονται για την παρουσία Μου και τη συντροφιά Μου, παρά μόνο για τη Μαρία!

22. Και η προσωπική Μου συντροφιά θα παραμένει μικρή και κρυμ­μένη για πάντα στον κόσμο!

23. Η Τούλλια δεν ήταν παρά μια φτωχή τυφλή ζητιάνα και μπόρεσε να δει με τη βοήθεια του ζωντανού Μου νερού

24. και στη συνέχεια έγινε πρώτη κυρία στο βασίλειο των ειδωλολατρών.

25. Επειδή όμως έδειξε μεγάλη ζήλεια, γι’ αυτό και βρήκε το θάνατο.

26. Τότε την αφύπνισα πάλι ώστε να ζήσει, και όμως ακόμη δεν αναγνωρίζει τη δική Μου παρουσία.

27. Θα πρέπει λοιπόν να φτάσω στο σημείο να την κάνω να Με προσέξει με τη βοήθεια ενός εξαναγκασμού;

28. Εγώ όμως θα προτιμήσω να περιμένω λίγο ακόμη, ώστε να δω αν η Ρωμαία θα σηκωθεί και θα έρθει κοντά σε Εμένα, σε Αυτόν που την ζωντάνεψε! Ιωσήφ, καταλαβαίνεις αλήθεια αυτή την εικόνα;»

Κεφάλαιο 199

Οι πραγματικά ανθρώπινες και κοντόφθαλμες ερωτήσεις του Ιωσήφ.

Η απάντηση του μικρού Ιησού. Η οικουμενική

σημασία της ενσάρκωσης του Κυρίου.

1. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε αυτά τα λόγια του μικρού Ιησού, είπε:

2. «Αχ, Εσύ μικρέ θεϊκέ μου γιε! Στα κατάβαθα της ψυχής μου κατά­λαβα βέβαια τι εννοείς.

3. Όμως θα πρέπει να ομολογήσω, πως αυτήν τη στιγμή δεν έκανες καθόλου ευχάριστες προβλέψεις!

4. Διότι εάν το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων παραμείνουν μετά από Εσένα υπηρέτες των ειδώλων, όπως ήταν και πριν από Εσένα, τότε ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός της άφιξής Σου εδώ στη γη;

5. Ποιο σκοπό εξυπηρετεί τότε μια τέτοια ταπείνωση της δικής Σου απέραντης και αιώνιας αγιότητας; Θέλεις να βοηθήσεις μόνο λίγους; Και αν είναι έτσι, γιατί όχι όλους;»

6. Το μικρό Παιδί απάντησε τότε: «Ιωσήφ, βλέπω πως σε απασχολούν πολλά μάταια και ανούσια ερωτήματα!

7. Δεν έχεις παρατηρήσει λοιπόν ποτέ τον έναστρο ουρανό; Δες, κά­θε αστέρι το οποίο βλέπεις, είναι και αυτό ένας κόσμος, μια γη, πάνω στην οποία κατοικούν ελεύθεροι άνθρωποι, ακριβώς όπως και εδώ!

8. Και υπάρχουν και αμέτρητα ακόμη, τα οποία ποτέ μέχρι τώρα δεν τα έχουν δει μάτια θνητού ανθρώπου. Και για όλα αυτά ισχύει αυτή Μου η άφιξη εδώ κάτω!

9. Το πώς και το γιατί όμως, θα μπορέσεις να το δεις ξεκάθαρα κάπο­τε στο μέλλον, όταν έρθεις στη βασιλεία Μου!

10. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο μην εκπλήσσεσαι που σου έκανα μια τέ­τοια πρόβλεψη για τους ανθρώπους αυτής της γης.

11. Γιατί Εγώ έχω αμέτρητους και αιώνιους ανθρώπους, και όλοι αυτοί οι αναρίθμητοι και ατελείωτοι έχουν ανάγκη αυτή την άφιξή Μου εδώ κάτω.

12. Και την έχουν ανάγκη, διότι το έχει ανάγκη και αυτή η δική Μου αιώνια τάξη, από την οποία προήλθε αυτή η γη, όπως και όλοι οι ανα­ρίθμητοι άλλοι πλανήτες.

13. Έτσι λοιπόν πάνω στη γη θα γίνει όπως σου προανήγγειλα Εγώ!

14. Όμως ο αιώνια ιερός σκοπός αυτής Μου της άφιξης εδώ δεν θα εί­ναι και μάταιος γι’ αυτόν το λόγο!

15. Γιατί κοίταξε: Όλοι αυτοί οι αμέτρητοι κόσμοι, ήλιοι και πλανήτες έχουν τις δικές τους τροχιές και αυτές με τη σειρά τους έχουν αμέτρη­τες και ατελείωτες διαφορετικές κατευθύνσεις.

16. Παντού υπάρχουν διαφορετικοί νόμοι και παντού υπάρχει μια δια­φορετική τάξη.

17. Στο τέλος όμως όλες αυτές ενώνονται σ’ αυτήν τη μία, τη δική Μου βασική τάξη και υπηρετούν τον ένα μεγάλο και βασικό σκοπό όπως τα μέλη του σώματος και οι λειτουργίες τους.

18. Και κοίταξε, έτσι θα συμβεί στο τέλος και με τους ανθρώπους της γης, οπότε θα αναγνωρίσουν όλοι κάποτε στο πνεύμα τους πως υπάρχει μόνο ένας Θεός, ένας Κύριος, ένας Πατέρας και μόνο μια ολοκληρωμέ­νη ζωή που είναι μέσα σε Αυτόν!

19. Το πώς και πότε όμως το ξέρει Αυτός ο Οποίος μόλις σου είπε όλα αυτά τα πράγματα!

20. Πριν όμως συμβεί αυτό, θα πρέπει να φυσήξουν πρώτα πολλοί ακόμη άνεμοι πάνω από το έδαφος της γης,

21. να πέσουν πολλά νερά του ουρανού και να καεί πολύ ξυλεία, μέ­χρι να ειπωθεί:

22. Κοίταξε, τώρα υπάρχει μια ποίμνη και ένας ποιμένας, ένας Θεός και μόνο ένας άνθρωπος από τους αμέτρητους, ένας πατέρας και ένας γιος ανάμεσα και από όλους τους αναρίθμητους και ατελείωτους!»

23. Αυτά τα λόγια του μικρού Ιησού είχαν σαν αποτέλεσμα να ανατριχιάσουν ο Κυρήνιος, ο Ιωσήφ και ο Ιωνάθαν, οπότε ο Ιωσήφ εί­πε:

24. «Αχ μικρέ μου Ιησού! Τα λόγια Σου γίνονται ολοένα πιο δυσνόη­τα, ολοένα πιο θαυμαστά, όμως πραγματικά και ολοένα πιο τρομακτι­κά!

25. Και ποιος είναι αλήθεια εκείνος ο οποίος είναι σε θέση να αντιληφθεί το απέραντο βάθος των λόγων Σου; Γι’ αυτό σε παρακαλώ, μίλα μαζί μας έτσι ώστε να Σε καταλαβαίνουμε, γιατί διαφορετικά θα χαθού­με κάτω από το βάρος των λόγων Σου!»

26. Ο μικρός Ιησούς όμως χαμογέλασε και είπε: «Ιωσήφ! Κοίταξε, ει­δικά σήμερα έχω πραγματική διάθεση να σας κάνω αποκαλύψεις από τις οποίες θα μείνετε όλοι σας άφωνοι!

27. Και από αυτά θα μπορέσετε να δείτε ολοκάθαρα, ότι μέσα σε Εμέ­να πραγματικά κατοικεί ο αληθινός Κύριος της αιωνιότητας, που τώρα ζει ανάμεσά σας! Γι’ αυτό και ακούστε Με τι θα σας πω παρακάτω!»

 

 

Κεφάλαιο 200

Οι προφητικές αποκαλύψεις του μικρού Ιησού: Ο θάνατος

του Ιησού, η διδασκαλία Του για τη συμφιλίωση, η ανάστασή Του
και το άνοιγμα των πυλών της ζωής για όλους.

1. Έτσι ο μικρός Ιησούς είπε: «Ιωσήφ! Τι θα έλεγες αν σε πληροφο­ρούσα πως τα παιδιά αυτού του κόσμου θα πιάσουν κάποτε τον Κύριο και θα Τον θανατώσουν με τη βοήθεια του Σατανά;

2. Εάν άκουγες πως θα Τον συλλάβουν σαν έναν κοινό ληστή και δο­λοφόνο και πως θα Τον οδηγήσουν ενώπιον του εγκόσμιου δικαστηρίου, όπου κυβερνά το πνεύμα της κόλασης,

3. και πως αυτό θα οδηγήσει τον Κύριο όλης της λαμπρότητας στο σταυρό, τι θα έλεγες λοιπόν τότε;

4. Εάν σου έλεγα, πως θα συμβεί στον Κύριο ό,τι έχουν προαναγγεί­λει οι προφήτες, των οποίων τα λόγια σου είναι βεβαίως πολύ γνωστά! Τι έχεις λοιπόν να πεις πάνω σε όλα αυτά;»

5. Όταν οι τρεις τους άκουσαν αυτά τα λόγια, τρόμαξαν πάρα πολύ και Ιωσήφ είπε σε πολύ έντονο τόνο:

6. «Ιησού μου, θεϊκέ μου γιε! Πραγματικά, κάτι τέτοιο μόνο σε Εσέ­να δεν θα πρέπει να συμβεί!

7. Το χέρι το οποίο θα τολμήσει ποτέ να απλωθεί επάνω Σου, να είναι αιώνια καταραμένο και η ψυχή αυτού στον οποίο θα ανήκει αυτό το χέ­ρι, αιώνια να τιμωρείται με το μεγαλύτερο δυνατό βάσανο για τη μεγά­λη αμαρτία που θα έχει διαπράξει!»

8. Κυρήνιος με τον Ιωνάθαν συμφώνησαν αμέσως με τον Ιωσήφ και μάλιστα ο Κυρήνιος είπε:

9. «Ναι, εάν υπήρχε η πιθανότητα να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, τότε πραγματικά, να γίνω από εδώ και στο εξής ο χειρότερος τύραννος!

10. Διακόσιες χιλιάδες από τους πιο καλά εκπαιδευμένους στρατιώτες βρίσκονται υπό τις προσταγές μου. Δεν θα χρειαστεί παρά ένα νεύμα μου, και πάνω σε όλη τη γη θα πέσει ο θάνατος και η καταστροφή!

11. Προτού κάποιος θρασύς διάβολος ενσαρκωμένος σε έναν άνθρω­πο προλάβει να απλώσει τα σατανικά του χέρια σε αυτό το Παιδί, προ­τιμώ να βάλω να σκοτώσουν όλους τους ανθρώπους πάνω σε ολόκλη­ρη τη γη!»

12. Ο μικρός Ιησούς, ακούγοντας αυτά τα λόγια, χαμογέλασε και εί­πε: «Μα τότε όμως θα απομείνουν πάνω στη γη οι πολεμιστές σου. Ποιος θα τους εξαφανίσει τότε αυτούς;

13. Κοίταξε, αγαπημένε Μου Κυρήνιε! Όποιος έχει επίγνωση αυτού που κάνει και κάνει κάτι άδικο και λανθασμένο, τότε αυτός διαπράττει αμαρτία και είναι αυτουργός του κακού!

14. Όποιος όμως δεν έχει επίγνωση αυτού που κάνει και έτσι κάνει κάτι κακό και άδικο, αυτός θα πρέπει να συγχωρείται, αφού δεν ήξερε τι έκανε!

15. Μόνο εάν κάποιος γνωρίζει καλά πως αυτό το οποίο θα έκανε εί­ναι κακό, αν και από μόνος του δεν έχει την πρόθεση να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά εξαναγκαστεί να το κάνει και δεν αντισταθεί ώστε να μην το διαπράξει, αυτός είναι τότε σκλάβος της κόλασης και από μόνος του κατα­δικάζει τον εαυτό του!

16. Η κόλαση όμως γνωρίζει καλά πως μπορεί να χειριστεί πολύ κα­λύτερα τα τυφλά όργανα, παρά αυτά τα οποία βλέπουν

17. Γι’ αυτό και διατηρεί διαρκώς τους τυφλούς στη στρατιά της και αυτοί οι τυφλοί είναι εκείνοι οι οποίοι θα οδηγήσουν τον Κύριο της Δόξας στο σταυρό!

18. Πώς όμως θέλεις εσύ να τιμωρήσεις έναν τυφλό, επειδή στο δρό­μο του σκόνταψε και έπεσε σπάζοντας τα χέρια και τα πόδια του;

19. Γι’ αυτό λοιπόν το λόγο παρέμεινε εσύ φρόνιμα στο σπίτι σου μαζί με τη δύναμή σου, η οποία θα έφερνε περισσότερο κακό πα­ρά καλό στον κόσμο, εάν έκανε αυτό που είπες!

20. Και να είσαι σίγουρος, πως Αυτός τον Οποίο μέσα στην τυφλότητά τους θα σκοτώσουν σωματικά οι άνθρωποι, στο πνεύμα και ως προς τη δύναμη και την ισχύ Του δεν θα θανατωθεί, παρά γρήγορα θα αναστηθεί μέσα από την ίδια Του τη δύναμη και ισχύ

21. και μέσα από αυτό το γεγονός είναι που θα μπορέσει να ανοίξει το δρόμο προς την αιώνια ζωή για κάθε πλάσμα!»

22. Ο έντονος τόνος όμως, με τον οποίο μιλούσε ο Κυρήνιος, έκανε τη συντροφιά που ασχολείτο με την Τούλλια, να προσέξει τη μικρή ομή­γυρη.

23. Ο μικρός Ιησούς όμως τους παρέπεμψε και πάλι στην προηγούμε­νη ασχολία τους, λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε να ασχοληθείτε πάλι με ό,τι και πριν, διότι αυτά τα οποία συμβαίνουν εδώ δεν είναι για εσάς τους τυφλούς!»Έτσι η συντροφιά αποτραβήχτηκε και πάλι.

Κεφάλαιο 201

Τα σοβαρά λόγια του Ιησού προς τη Μαρία.

Η πρόβλεψη για την περιφρόνηση απέναντι στον Κύριο
και τους οπαδούς Του στον κόσμο.

1. Όμως ανάμεσα σε αυτούς οι οποίοι διώχτηκαν από τον Ιησού, ήταν και η Μαρία, η Ευδοκία και ο Ιακώβ.

2. Η Μαρία λοιπόν μπήκε παρόλα αυτά στο δωμάτιο, ακολουθούμε­νη από τον Ιακώβ και την Ευδοκία.

3. Η Μαρία έσκυψε τότε πάνω από τον μικρό Ιησού και είπε:

4. «Άκουσέ με, Εσύ μικρέ μου γιε! Είσαι πάρα πολύ άτακτος!

5. Εάν με διώχνεις από την πόρτα τώρα που είσαι ακόμη μικρός, τι θα κάνεις αλήθεια, όταν θα μεγαλώσεις και θα είσαι άντρας;

6. Κοίταξε, δεν πρέπει να είσαι τόσο άτακτος μ’ αυτήν, η οποία Σε κου­βαλούσε κάτω από την καρδιά της με μεγάλο φόβο και πολλά βάσανα!»

7. Ο μικρός Ιησούς κοίταξε τότε τη Μαρία με αγάπη, αλλά παράλλη­λα και με σοβαρότητα, και της είπε:

8. «Γιατί Με αποκαλείς γιο σου; Δεν θυμάσαι πλέον τι σου είπε ο άγ­γελος κάποτε;

9. Πώς πρέπει να αποκαλείς Αυτόν τον Οποίο θα γεννιόταν από εσέ­να;

10. Δες, ο άγγελος σου είχε πει: “Και Αυτός ο Οποίος θα γεννηθεί από εσένα, θα ονομάζεται Υιός του Θεού, Υιός του Υψίστου!”

11. Αφού λοιπόν έχουν έτσι τα πράγματα και όχι αλλιώς, γιατί Με απο­καλείς λοιπόν γιο σου;

12. Εάν ήμουν γιος σου, τότε θα ασχολιόσουν περισσότερο με Εμένα από ό,τι με την Τούλλια!

13. Αφού όμως δεν είμαι γιος σου, δείχνεις περισσότερο ενδιαφέρον για την Τούλλια, από ό,τι για Εμένα!

14. Εάν τρέχω και παίζω κάπου έξω και γυρίσω πάλι μέσα στο σπίτι, κανένας δεν τρέχει να Με προϋπαντήσει στην πόρτα με φλεγόμενη καρ­διά.

15. Είμαι ήδη κάτι σαν το καθημερινό ψωμί για τους υποτακτικούς και τις δούλες, και κανένας δεν απλώνει τα χέρια του για Εμένα!

16. Εάν όμως μπει στο σπίτι μια τέτοια αστή κουτσομπόλα, που λέει λόγια του αέρα, τότε αυ­τήν την υποδέχονται με όλες τις τιμές.

17. Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με την ανόητη Τούλλια, η οποία έλα­βε από Εμένα τη ζωή της. Από την πολύ προσοχή που της δίνετε, κο­ντεύετε να πέσετε πάνω της.

18. Και Εμένα, που Είμαι Αυτός ο Οποίος δίνει τη ζωή, δεν Μου δίνετε απολύτως καμία σημασία!

19. Πες Μου λοιπόν, είναι αυτό σωστό;

20. Δεν είμαι λοιπόν πιο σημαντικός από οποιαδήποτε ανόητη πολυλογού και δεν είμαι πιο σημαντικός από την Τούλλια;

21. Χαρείτε λοιπόν όλοι εσείς οι μελλοντικοί Μου οπαδοί – υπηρέτες. Αυτά που περνώ Εγώ τώρα, θα τα περάσετε και εσείς στο μέλλον!

22. Οι υποστηρικτές σας θα σας παραπετάνε μαζί με την κοπριά, όταν θα τους επισκέπτονται οι φαφλατάδες αδελφοί και αδελφές τους!» Αυτά τα λόγια μπήκαν βαθιά μέσα στην καρδιά της Μαρίας και τα έλαβε σοβαρά υπό­ψη της.

(Η συνέχεια στο βιβλίο…)

Κεφάλαιο 257

Ο θάνατος του Ηρώδη. Ο γιος του Αρχέλαος τον διαδέχεται

στη διακυβέρνηση. Ο άγγελος του Κυρίου προτρέπει

τον Ιωσήφ για την επιστροφή του στη χώρα του Ισραήλ.

Η θαυμαστή προετοιμασία για το ταξίδι. Ο Ιωσήφ παραδίδει

τα πάντα στον Ιωνάθαν και τον παρακαλεί να τον

ακολουθήσει αργότερα. Ο αποχαιρετισμός.

1. Εκείνο τον καιρό όμως πέθανε και ο παιδοκτόνος Ηρώδης, και ο γιος του Αρχέλαος τον διαδέχτηκε στη διακυβέρνηση.

2. Την ίδια εποχή ανέφερε και ο Ιακώβ αυτό το γεγονός στον Ιωσήφ και τη Μαρία.

3. Ο Ιωσήφ όμως του είπε: «Βεβαίως πιστεύω πως αυτό που λες είναι απολύτως αληθές, όμως τι αλλαγή θα μπορούσε αυτό το γεγονός να επιφέρει σε μένα;»

4. Ο Ιακώβ του απάντησε τότε: «Πατέρα! Ο Κύριος δεν μου ανέθεσε να σου δώσω κάποια τέτοια πληροφορία!

5. Όπως όμως ο Κύριος πάντα μέχρι τώρα σου μιλούσε μέσα από το στόμα ενός αγγέλου, λέγοντάς σου κάθε φορά τι να κάνεις, έτσι θα το κάνει και τώρα.

6. Διότι δεν θα ήταν σύμφωνο προς τη θεϊκή τάξη, ένας γιος να καθορίζει στον πατέρα του την οδό που αυτός οφείλει να ακολουθήσει!»

7. Τότε ο Ιωσήφ είπε: «Πιστεύεις αλήθεια, πως ο Κύριος θα μου πει για μια ακόμη φορά τι να κάνω;»

8. Και ο Ιακώβ του απάντησε τότε: «Πατέρα! Μόλις τώρα μέσα μου άκουσα τα ακόλουθα:

9. «Σήμερα κιόλας, κατά τη διάρκεια της νύχτας, σε ένα πολύ διαυγές όνειρο θα στείλω κοντά σου έναν άγγελό Μου, ο οποίος θα σε πληροφορήσει για το ποια είναι η θέλησή Μου!

10. Και ακριβώς αυτά που θα σου πει, αυτά και να πράξεις αμέσως σύμφωνα με τα λόγια του!»

11. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε αυτά τα λόγια από τον Ιακώβ, βγήκε αμέσως από το σπίτι, όπου προσευχήθηκε στον Θεό και Τον ευχαρίστησε γι’ αυτή την προαναγγελία δια μέσου του στόματος του γιου του.

12. Ο Ιωσήφ παρέμεινε επί τρεις ώρες έξω προσευχόμενος και μόνο τότε επέστρεψε μέσα στο σπίτι, όπου ξάπλωσε για να ξεκουραστεί.

13. Και όταν πλέον είχε αποκοιμηθεί έτσι στο κρεββάτι του, προσφέροντας ανάπαυση στα κουρασμένα από τη δουλειά μέλη του σώματός του, εμφανίστηκε στο όνειρό του ο άγγελος του Κυρίου, ο οποίος του μίλησε λέγοντάς του:

14. «Σήκω, πάρε το μικρό Ιησού και τη γυναίκα σου και πήγαινε στη χώρα του Ισραήλ, διότι πέθαναν αυτοί οι οποίοι επιβουλεύονταν τη ζωή του μικρού Παιδιού!»

15. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε αυτά τα λόγια, αμέσως ξύπνησε, σηκώθηκε και πήγε στη Μαρία, πληροφορώντας την σχετικά με αυτά που είχε ακούσει.

16. Εκείνη του είπε τότε: «Πάντα και αιώνια να γίνεται το θέλημα του Κυρίου!

17. Όμως γιατί μιλάς μόνο για εμάς τους τρεις; Θα πρέπει μήπως τα παιδιά σου να παραμείνουν εδώ;»

18. Και ο Ιωσήφ της αποκρίθηκε τότε: «Όχι, σε καμία περίπτωση, διότι αυτά τα οποία μου είπε ο άγγελος ισχύουν βεβαίως για όλο μου το σπι­τικό!

19. Γιατί ο Κύριος έχει μιλήσει στο παρελθόν πολλές φορές με αυτό τον τρόπο στους προφήτες, σαν να επρόκειτο αποκλειστικά γι’ αυτούς,

20. όμως εν τούτοις, τα λόγια του Κυρίου αφορούσαν όλο τον οίκο του Ιακώβ.»

21. Αυτά τα λόγια τα κατάλαβαν όλοι και οι γιοι βγήκαν αμέσως έξω για να τακτοποιήσουν όλα τα σχετικά με την αναχώρησή τους.

22. Όμως μετά από λίγο επέστρεψαν έκπληκτοι στο σπίτι, διότι τα πά­ντα ήταν ήδη έτοιμα για την αναχώρηση, εφόσον για το κάθε άτομο υπήρ­χε ήδη ένα γαϊδούρι φορτωμένο με όλα τα απαραίτητα για το ταξίδι.

23. Ο Ιωσήφ παρέδωσε ό,τι υπήρχε στο σπίτι και γύρω από αυτό στον Ιωνάθαν, ο οποίος είχε περάσει αυτήν τη νύχτα στο σπίτι του, τον ευλό­γησε και τον κάλεσε να τον ακολουθήσει μετά από ένα χρόνο στη Να­ζαρέτ.

24. Και παρόμοια τον ευλόγησε και τον φίλησε και ο μικρός Ιησούς. Ο Ιωνάθαν όμως έκλαψε γι’ αυτή την ξαφνική αναχώρηση της οικογέ­νειας.

25. Και πολύ πριν την ανατολή του ηλίου, ο Ιωσήφ ανέβηκε στα ζώα και ξεκίνησε αυτήν τη φορά από την ξηρά για το ταξίδι του.

Κεφάλαιο 258

Η άγια οικογένεια φτάνει μετά από ένα επίπονο ταξίδι

στην πατρίδα της. Ο φόβος του Ιωσήφ και η ενθάρρυνση της Μαρίας.

Η εντολή του Κυρίου να κατευθυνθούν προς

τη Ναζαρέτ και η άφιξή τους εκεί.

1. Μετά από δέκα πολύ δύσκολες και κουραστικές μέρες ταξιδιού ο Ιωσήφ έφτασε ευτυχισμένος μαζί με την οικογένειά του στη χώρα του Ισραήλ και έκανε μια στάση για να ξεκουραστεί πάνω σε ένα βουνό, κοντά σε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι έμεναν εκεί και ζούσαν από την εκτροφή ζώων.

2. Εκεί λοιπόν ο Ιωσήφ ζήτησε να μάθει ποια ακριβώς κατάσταση επι­κρατούσε στην πατρίδα του.

3. Όταν όμως έμαθε από αυτούς τους ανθρώπους, πως τώρα τον Ηρώδη τον είχε διαδεχτεί στη διακυβέρνηση ο γιος του ο Αρχέλαος

4. και πως αυτός ήταν ακόμη χειρότερος από τον πατέρα του, τότε ο Ιωσήφ, όπως και όλοι στην οικογένειά του, φοβήθηκαν πολύ.

5. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε να επιστρέψει πάλι στην Αίγυπτο ή τουλάχιστον στην Τύρο.

6. Διότι αν και είχε μάθει στην Αίγυπτο ακόμη δια του στόματος του Ιακώβ, πως τώρα στην Ιερουσαλήμ κυβερνούσε ο Αρχέλαος,

7. δεν γνώριζε μέχρι εκείνη τη στιγμή πως αυτός ο βασιλιάς ξεπερνούσε τον πατέρα του σε σκληρότητα και θηριωδία.

8. Αυτή δε η πληροφορία την οποία έλαβε τώρα εδώ, φόβισε τον Ιω­σήφ τόσο, ώστε ήθελε να επιστρέψει ξανά στην Αίγυπτο.

9. Τότε η Μαρία του μίλησε και του είπε:

10. «Ιωσήφ, ήταν ο ίδιος ο Κύριος ο Οποίος μας πρόσταξε να έρθουμε εδώ. Γιατί λοιπόν, παραβλέποντας την εντολή του Κυρίου, φοβόμαστε το θνητό βασιλιά Αρχέλαο περισσότερο από τον ίδιο τον Κύριο;»

11. Και ο Ιωσήφ της απάντησε τότε: «Αγαπημένη μου σύζυγε Μαρία, η ερώτησή σου είναι βέβαια πολύ σωστή.

12. Όμως κοίταξε, γνωρίζω πως οι δρόμοι του Κυρίου είναι μερικές φορές ένα είδος που είναι αδύνατον να κατανοηθεί και γνωρίζω επίσης πως ο Κύριος οδηγεί τους δικούς Του τις πιο πολλές φορές μέσα από το θάνατο και αυτό από την εποχή του Άβελ.

13. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ τώρα φοβάμαι μήπως ο Κύριος έχει σκο­πό να οδηγήσει και εμένα μέσα από το θάνατο!

14. Και αυτή η υποψία μου φαίνεται όλο και πιο πιθανό να συμβεί και στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο σκέπτομαι τη σκληρότητα και τη θηριωδία του νέου βασιλιά.

15. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ αποφάσισα τώρα πλέον αύριο το πρωί να γυρίσω πάλι πίσω στην Αίγυπτο.

16. Πραγματικά, εάν ο Κύριος αποσκοπεί στο θάνατό μας, ας μας στεί­λει καλύτερα λιοντάρια, τίγρεις και ύαινες παρά τον Αρχέλαο!»

17. Έτσι ο Ιωσήφ αποφάσισε αμετάκλητα να γυρίσει και πάλι πίσω.

18. Όμως κατά τη διάρκεια της νύχτας, το ίδιο το Πνεύμα του Κυρίου επισκέφτηκε τον Ιωσήφ σε ένα φωτεινό όνειρο.

19. Και ο Ιωσήφ σε αυτό του το όνειρο πήρε από τον Ίδιο τον Κύριο την εντολή να τραβήξει για τη Ναζαρέτ.

20. Ο Ιωσήφ μετά από αυτό ξύπνησε αμέσως, σηκώθηκε και ευθύς έφυγε από εκείνη την τοποθεσία.

21. Και την ίδια κιόλας μέρα έφτασε στην περιοχή της Γαλιλαίας

22. και κατά τη διάρκεια της νύχτας στην πόλη της Ναζαρέτ, όπου βρήκε μια μόνιμη κατοικία^– και έτσι εκπληρώθηκε αυτό το οποίο, είχαν προαναγγείλει οι προφήτες: «Και θα ονομάζεται Ναζωραίος!»

Κεφάλαιο 259

Η γλυκιά βραδινή σκηνή στον εξώστη της Σαλώμης.

Ο Κορνήλιος ανακαλύπτει το μικρό καραβάνι.

1. Πού όμως βρήκε ο Ιωσήφ σπίτι για να μείνει στη Ναζαρέτ; Πού στα­μάτησε και σε ποιο σπίτι βρήκε κατάλυμα;

2. Στα πρώτα κεφάλαια, όπου περιγράφεται η αναχώρηση του Ιωσήφ από τη Βηθλεέμ για την Αίγυπτο, αναφέρεται πως ο Ιωσήφ είχε παρακαλέσει την πλούσια Σαλώμη στη Βηθλεέμ να νοικιάσει το αγρόκτημά του.

3. Εκπλήρωσε η Σαλώμη την επιθυμία του; Ναι, η Σαλώμη όχι μόνο έκανε αυτό που της είχε ζητήσει ο Ιωσήφ, παρά αγόρασε το αγρόκτημα με διπλό σκοπό:

4. Αυτό το αγρόκτημα, σε περίπτωση που ο Ιωσήφ ή κάποιο από τα παιδιά του επέστρεφε ποτέ, θα τους δινόταν εξ ολοκλήρου σαν δικό τους,

5. ενώ στην περίπτωση που δεν γινόταν αυτό, θα το κρατούσε ως ιε­ρό ενθύμιο της σεβαστής αυτής οικογένειας.

6. Θεωρούσε αυτόν το χώρο τόσο ιερό και καθαγιασμένο, που δεν τολ­μούσε ούτε η ίδια να κατοικήσει σε αυτό το σπίτι και ακόμη λιγότερο, δεν τολμούσε να το ενοικιάσει σε κάποιον.

7. Όμως για να μπορεί να ζει κοντά σε αυτόν το χώρο, αγόρασε τον παρακείμενο αγρό, όπου και έχτισε ένα συμπαθητικό σπιτάκι και ζούσε εκεί μαζί με τους υπηρέτες της, ενώ συχνά δεχόταν και επισκέψεις από τον Κορνήλιο.

8. Και έτυχε ακριβώς αυτήν τη μέρα που ο Ιωσήφ επέστρεψε πάλι στη Ναζαρέτ, ο Κορνήλιος κατά την επιστροφή του από κάποιες κρατικές υποθέσεις να επισκεφτεί τη Σαλώμη.

9. Ήταν μια θαυμάσια νύχτα, το φεγγάρι ήταν γεμάτο και δεν υπήρχε ούτε ένα συννεφάκι που να σκιάζει κάποιο από τα αστέρια του ουρανού.

10. Αυτή η όμορφη βραδιά ήταν που τράβηξε τον Κορνήλιο με τη Σα­λώμη στον εξώστη του συμπαθητικού της σπιτιού, ο οποίος βρισκόταν αρκετά κοντά στον κεντρικό δρόμο και ακριβώς απέναντι και ανατολι­κά από την αυλή του Ιωσήφ, σε απόσταση περίπου εβδομήντα οργιών.

11. Και οι δυο τους συχνά κοίταζαν προς το σπίτι όπου κάποτε κατοι­κούσε η ξεχωριστή οικογένεια και ο Κορνήλιος έλεγε στη Σαλώμη:

12. «Βλέπω ακόμη συνεχώς μπροστά μου, σαν σε ένα υπέροχο, μεγα­λειώδες όνειρο, αυτά τα οποία συνέβησαν στη Βηθλεέμ, και αυτή η αυ­λή μου τα θυμίζει τώρα διαρκώς.

13. Όμως και αυτά που συνέβησαν στη Βηθλεέμ, ήταν τόσο θαυμα­στά, ώστε να μου φαίνονται όλο και πιο ανεξήγητα όσο πιο πολύ τα σκέ­πτομαι!»

14. Η δε Σαλώμη του έλεγε τότε: «Ναι, φίλε μου Κορνήλιε! Ούτε και εγώ δεν μπορώ να το συλλάβω πως ήταν δυνατόν να επιζήσω μπροστά στο μέγεθος αυτού του γεγονότος!

15. Όμως αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε εμένα και εσένα, πως εγώ τώρα, όπως βεβαίως γνωρίζεις και εσύ, δεν μπορώ παρά να προσεύχο­μαι συνεχώς μέσα στην καρδιά μου στο μικρό Παιδί,

16. ενώ εσύ όλο αυτό το γεγονός το βλέπεις περισσότερο σαν μια εξαι­ρετικά υπέροχη ιστορία.

17. Και γι’ αυτό πολλές φορές φαντάστηκα μέσα στο μυαλό μου πως εάν αυτή η οικογένεια επέστρεφε ποτέ πάλι εδώ, δεν θα μπορούσα να μείνω στη γη από την πολλή ευτυχία!

18. Εάν έμενε πάλι εκεί απέναντι στην αυλή -ω Θεέ μου- τι συναί­σθημα θα ήταν αλήθεια αυτό για μένα!

19. Πραγματικά, τότε όλοι οι ουρανοί των ουρανών θα μαζεύονταν ε­δώ ενωμένοι σε αυτόν τον εξώστη!»

20. Ο Κορνήλιος της ανταπαντούσε τότε: «Ναι, έχεις δίκιο^– αυτό θα ήταν και για εμένα το πιο υπέροχο πράγμα!

21. Τι θα κάναμε αλήθεια τώρα εάν, κάνω την υπόθεση, αυτή η υπέροχη θεϊκή οικογένεια επέστρεφε πάλι εδώ και την αναγνωρίζαμε από μακριά να έρχεται;»

22. Η Σαλώμη του απαντούσε τότε: «Ω φίλε μου! Μη μιλάς γι’ αυτό, γιατί κάτι τέτοιο θα με σκότωνε από την πολλή ευδαιμονία!»

23. Και καθώς οι δυο τους συζητούσαν πάλι έτσι, με τρόπο ευχάριστο στον Θεό, καθισμένοι στον εξώστη και ενώ είχε ήδη βραδιάσει αρκετά,

24. ο Κορνήλιος αντιλήφθηκε ξαφνικά σε μια απόσταση περίπου διακοσίων οργιών μια πομπή, σαν ένα μικρό καραβάνι, οπότε είπε στη Σαλώμη

25. «Κοίταξε εκεί, τόσο αργά τη νύχτα πεζοπόροι! Πρόκειται άραγε για Έλληνες ή για Ιουδαίους;

26. Σαλώμη τι θα έκανες αλήθεια εάν αυτή ήταν η υπέροχη οικογένεια;»

27. Η Σαλώμη τρόμαξε πολύ από αυτή την ερώτηση και είπε: «Σε παρακαλώ πάρα πολύ, μη μιλάς συνέχεια γι’ αυτό και μην ξυπνάς διαρκώς εκ νέου μέσα μου νέες επιθυμίες οι οποίες δεν μπορούν να εκπληρωθούν!

28. Τι θα έκανες αλήθεια εσύ σε μια τέτοια περίπτωση που θα ήταν η μεγαλύτερη δυνατή αγαλλίαση;»

29. Και ο Κορνήλιος της απάντησε: «Πραγματικά, σε μια τέτοια περίπτωση και εγώ θα πάθαινα από την υπέρμετρη χαρά μου! Κοίταξε όμως, το καραβάνι σταματά εδώ και βλέπω μάλιστα έναν άνθρωπο να έρχεται ακριβώς προς το μέρος μας! Έλα, ας πάμε να δούμε για ποιον πρόκειται!»

30. Αμέσως οι δυο τους κατευθύνθηκαν προς τον άνθρωπο. Αυτός όμως δεν ήταν άλλος από ένα γιο του Ιωσήφ, ο οποίος με μια κανάτα στο χέρι πήγαινε προς το σπίτι της Σαλώμης για να ζητήσει νερό.

31. Όμως κανένας τους δεν τον αναγνώρισε διότι έτσι το θέλησε ο Κύριος, ώστε να μην πάθουν κακό.

Κεφάλαιο 260

Ο Ιωήλ εξακριβώνει πόσο κοντά βρίσκονται στην πατρίδα.

Ο Ιωσήφ σκοπεύει να διανυκτερεύσει με την οικογένεια του στο ύπαιθρο. Οι γιοι του Ιωσήφ ψάχνοντας για ξύλα και φωτιά,
απευθύνονται στη Σαλώμη.

1. Όταν ο Ιωήλ είχε γεμίσει την κανάτα με νερό, ρώτησε τους δύο πό­σο μακριά από εκείνο το σημείο βρισκόταν η πόλη της Ναζαρέτ.

2. Ο Κορνήλιος του απάντησε τότε: «Φίλε μου, κοίταξε προς τα εκεί, και πολύ εύκολα θα μπορέσεις να διακρίνεις τα τείχη της πόλης!

3. Ένα παιδί εύκολα μπορεί να φτάσει εκεί σε ένα τέταρτο της ώρας και ως εκ τούτου ουσιαστικά σχεδόν βρίσκεσαι ήδη στην πόλη της Να­ζαρέτ.»

4. Ο Ιωήλ ευχαρίστησε για την πληροφορία που του έδωσαν και με­τέφερε το νερό στη συντροφιά του.

5. Όταν έφτασε με το νερό στην οικογένεια του, ο Ιωσήφ τον ρώτησε αμέσως τι πληροφορίες είχε πάρει στο μικρό σπίτι.

6. Εκείνος του απάντησε τότε: «Μια γυναίκα και ένας άντρας με πλη­σίασαν πολύ φιλικά, μου έδωσαν νερό και μου είπαν πως εδώ βρισκό­μαστε ήδη στην πόλη της Ναζαρέτ!

7. Εγώ όμως σκέφτηκα, πως εάν εδώ είναι κιόλας η πόλη, τότε δεν θα πρέπει να απέχουμε και πολύ από το αγρόκτημα που νοικιάζαμε.»

8. Και ο Ιωσήφ του είπε τότε: «Αγαπημένε μου γιε, έχεις βέβαια από­λυτο δίκιο σε αυτό που λές,

9. όμως δεν γνωρίζουμε σε ποιον ανήκει τώρα μετά από τρία χρόνια.

10. Θα μπορούμε αλήθεια να μετακομίσουμε και πάλι στην παλιά μας κατοικία;

11. Κοίταξε, γι’ αυτό θα διανυκτερεύσουμε πάλι εδώ έξω στο ύπαιθρο και αύριο το πρωί θα δούμε πού θα βρεθεί για μας μια μόνιμη στέγη!

12. Πήγαινε όμως τώρα μαζί με τα αδέλφια σου και προσπαθήστε να βρείτε λίγα ξύλα και φωτιά!

13. Διότι εδώ πάνω στο ύψωμα αυτής της ορεινής κοιλάδας κάνει λίγο ψύχρα, οπότε θα ανάψουμε εδώ μια μικρή φωτιά, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζεσταθούμε λίγο!»

14. Μετά από αυτό, οι τέσσερις γιοι κατευθύνθηκαν προς το μικρό σπίτι από όπου είχαν πάρει το νερό και βρήκαν πάλι τους δύο ανθρώπους, που δεν είχαν κοιμηθεί ακόμη.

15. Τότε πληροφόρησαν τη Σαλώμη γύρω από το τι θα ήθελαν, και την παρακάλεσαν να τους δώσει λίγα ξύλα και φωτιά.

16. Η Σαλώμη τότε μαζί με τον Κορνήλιο ρώτησε τους τέσσερις γιους ποιοι ήταν οι ίδιοι και η συντροφιά τους και εάν θα μπορούσαν να τους έχουν εμπιστοσύνη.

17. Και οι γιοι του Ιωσήφ τους απάντησαν τότε: «Ερχόμαστε από την Αίγυπτο και είμαστε οι πιο τίμιοι άνθρωποι του κόσμου!

18. Σκοπός μας είναι να αγοράσουμε μια ιδιοκτησία εδώ στη Ναζαρέτ,

19. διότι στην πραγματικότητα είμαστε και εμείς οι ίδιοι από εδώ, απλά μια συγκεκριμένη ανάγκη μας εξόρισε και μας έκανε να πάμε για τρία χρόνια στην Αίγυπτο.

20. Αφού όμως τώρα ο λόγος της εξορίας μας εξαλείφθηκε, επιστρέψαμε και πάλι εδώ, με σκοπό να βρούμε ένα σπίτι για να κατοικήσουμε.»

21. Όταν οι δυο τους άκουσαν αυτά τα λόγια από τους τέσσερις γιους του Ιωσήφ, τους έδωσαν αμέσως αρκετά ξύλα και φωτιά, τα οποία εκεί­νοι μετέφεραν στο σημείο όπου βρισκόταν ο Ιωσήφ.

22. Εκείνος έβαλε αμέσως να ανάψουν φωτιά και όλοι έκατσαν κοντά της για να ζεσταθούν.

Κεφάλαιο 261

Οι υποψίες του Κορνήλιου και της Σαλώμης γι ’αυτό το
μικρό καραβάνι. Ο Κορνήλιος και η Σαλώμη πλησιάζουν τη
συντροφιά και αναγνωρίζουν την άγια οικογένεια.

1. Ο Κορνήλιος και η Σαλώμη όμως αναρωτιόνταν πολύ έντονα γύρω από την πιθανή ταυτότητα αυτών των ταξιδιωτών που είχαν έρθει από την Αίγυπτο.

2. Ο Κορνήλιος είπε τότε: «Αυτοί οι τέσσερις άντρες, οι οποίοι δεν δείχνουν να είναι μεγάλοι σε ηλικία, έμοιαζαν κατά τη γνώμη μου έντο­να με τους γιους εκείνου του υπέροχου άντρα, ο οποίος ήταν φίλος μας στη Βηθλεέμ.

3. Εκτός αυτού, η ομιλία τους πρόδιδε μια έντονη ναζαρινή διάλεκτο.

4. Ξέρεις, πολυσέβαστη φίλη μου! Και αυτός ο θαυμαστός άνθρωπος, ο οποίος ονομαζόταν Ιωσήφ, θα πρέπει κατά πάσα πιθανότητα να ταξί­δεψε στην Αίγυπτο, όπως συμπέρανα από τα γράμματα του αδελφού μου από την Τύρο.

5. Τι θα γίνει εάν αποδειχτεί πως πρόκειται για τον ίδιο τον Ιωσήφ;

6. Μήπως θα ήταν καλό να πλησιάζαμε αυτήν τη συντροφιά για να βε­βαιωθούμε; Στην περίπτωση δε που πρόκειται για τη σωστή οικογένεια,

7. δεν θα πρέπει αμέσως να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να έχουν την καλύτερη δυνατή φιλοξενία από πλευράς μας;»

8. Όταν η Σαλώμη άκουσε αυτά τα λόγια, σχεδόν λιποθύμησε από το μεγάλο της ενθουσιασμό και είπε αμέσως:

9. «Αχ, φίλε μου! Έχεις δίχως άλλο δίκιο και σίγουρα τα πράγματα θα έχουν όπως τα λες. Θα πρόκειται σίγουρα για την άγια οικογένεια!

10. Γι’ αυτόν το λόγο λοιπόν θα πάω να ξυπνήσω αμέσως τους υπη­ρέτες μου, ώστε να μας συνοδεύσουν μέχρι το σημείο όπου έχει καταλύσει η οικογένεια!»

11. Μετά από αυτά η Σαλώμη πήγε και ξύπνησε τους υπηρέτες της.

12. Και πριν περάσει μισή ώρα, μέσα στο σπίτι της Σαλώμης βρίσκο­νταν ήδη όλοι επι ποδός.

13. Όταν όλα ήταν πλέον έτοιμα, ο Κορνήλιος στράφηκε στη Σαλώ­μη, λέγοντας:

14. «Ας πάμε λοιπόν τώρα μέχρι εκεί και ας δούμε ποιος κρύβεται πί­σω από αυτή την οικογένεια!»

15. Η Σαλώμη κάλεσε τότε αμέσως όλους τους υπηρέτες της και όλοι μαζί ξεκίνησαν προς το μέρος όπου ξεκουραζόταν η οικογένεια του Ιω­σήφ δίπλα σε μια αρκετά μεγάλη φωτιά.

16. Όταν πλέον έφτασαν εκεί, ο Κορνήλιος είπε στη Σαλώμη:

17. «Κοίταξε εκεί! Εκεί δίπλα στη φωτιά! Δεν είναι αυτή η νεαρή Μα­ρία, η σύζυγος του Ιωσήφ μαζί με το Παιδί της;

18. Και εκείνος ο ηλικιωμένος άντρας, πες μου, δεν είναι αυτός ο Ιω­σήφ, εκείνος ο θαυμαστός άνθρωπος τον οποίο γνωρίσαμε στη Βηθλεέμ;»

19. Η Σαλώμη κοίταξε τότε προς το μέρος της φωτιάς ανοίγοντας διά­πλατα τα μάτια της, αναγνωρίζοντας τον ένα μετά τον άλλο αυτούς τους οποίους της είχε μόλις αναφέρει ο Κορνήλιος.

20. Όμως η Σαλώμη δεν μπόρεσε να τα αντέξει όλα αυτά, και λιποθυμώντας έπεσε στο έδαφος, ο δε Κορνήλιος έσκυψε πάνω της και προ­σπάθησε να συνεφέρει τη φίλη του.

Κεφάλαιο 262

Ο Κορνήλιος και η Σαλώμη καλωσορίζουν την άγια
οικογένεια. Η εγκατάσταση των κουρασμένων ταξιδιωτών
στην παλιά τους κατοικία.

1. Όταν η Σαλώμη είχε πλέον συνέλθει από τη λιποθυμία που της εί­χε προκαλέσει ο ενθουσιασμός της, είπε στον Κορνήλιο: «Φίλε μου, όλα αυτά υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνάμεις ενός αδύναμου ανθρώπου!

2. Επίτρεψέ μου μόνο να ηρεμήσω για λίγο και μετά θα πάω αμέσως στην άγια οικογένεια, ώστε να τους πληροφορήσω πως διατήρησα το αγρόκτημά τους!»

3. Ο Κορνήλιος της απάντησε τότε: «Ξέρεις κάτι; Εάν αισθάνεσαι αδυ­ναμία, επίτρεψέ μου να πάω εγώ εξ ονόματος σου στην οικογένεια και να τους πληροφορήσω τι έκανες γι’ αυτούς!

4. Διότι κοίταξε, εδώ δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο! Αυτοί οι ξεχω­ριστοί ταξιδιώτες σίγουρα θα είναι πολύ κουρασμένοι και θα έχουν ανά­γκη όσο το δυνατόν συντομότερα να βρουν ένα καλό κατάλυμα, γι’ αυτό λοιπόν θέλω να πάω αμέσως κοντά τους.»

5. Όταν η Σαλώμη άκουσε αυτά τα λόγια από τον Κορνήλιο, του απά­ντησε ευθύς:

6. «Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε μου, όμως αισθάνομαι ήδη καλύτερα και έτσι θα μπορέσω αμέσως να έρθω μαζί σου.»

7. Μετά από αυτήν τη συζήτηση, οι δυο τους σηκώθηκαν και κατευθύνθηκαν προς την ομήγυρη.

8. Φτάνοντας εκεί, ο Κορνήλιος πήρε το λόγο και είπε: «Ο Θεός, ο Κύριος του Ισραήλ είναι μαζί σας, όπως και μαζί με εμένα και τη φίλη μου Σαλώμη!

9. Κατάφερα να σας αναγνωρίσω και τώρα πλέον δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία, πως εσύ ο ηλικιωμένος και σεβαστός άντρας είσαι ο ίδιος ο Ιωσήφ μαζί με τη νεαρή γυναίκα σου Μαρία, ο οποίος πριν από τρία χρόνια κατέφυγε στην Αίγυπτο, για να μπορέσει να ξεφύγει από την καταδίωξη του Ηρώδη.

10. Γι’ αυτό και έτρεξα για να σε υποδεχτώ και να σε οδηγήσω στην ιδιοκτησία σου.»

11. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε αυτά τα λόγια από τον Κορνήλιο, σηκώθη­κε αμέσως πάνω και τον ρώτησε:

12. «Καλέ μου άνθρωπε, ποιος είσαι αλήθεια, ώστε να μπορείς να με πληροφορείς γι’ αυτά τα πράγματα;

13. Πες μου το όνομά σου, και εγώ θα σε ακολουθήσω αμέσως!»

14. Και ο Κορνήλιος του απάντησε: «Τιμημένε μου γέροντα! Κοίτα­ξε, είμαι ο έπαρχος της Ιερουσαλήμ,

15. το όνομά μου είναι Κορνήλιος και είμαι ο ίδιος ο οποίος στη Βη­θλεέμ σου πρόσφερε ένα μικρό δείγμα φιλίας!

16. Γι’ αυτό μην ανησυχείς πλέον για τίποτε, γιατί δες· η φίλη μου εδώ η Σαλώμη από τη Βηθλεέμ εκπλήρωσε κατά γράμμα την επιθυμία σου!»

17. Εκείνη τη στιγμή η Σαλώμη γονάτισε μπροστά στα πόδια του Ιω­σήφ και με τρεμάμενη φωνή είπε:

18. «Πόση χαρά αισθάνομαι η φτωχή αμαρτωλή, που τα ανάξιά μου μάτια έχουν την ευκαιρία να σε ξαναδούν!

19. Έλα στο σπίτι σου! Διότι το δικό μου δεν αξίζει μια τέτοια χάρη!»

20. Ο Ιωσήφ, ακούγοντας και βλέποντας όλα αυτά, συγκινήθηκε μέ­χρι δακρύων, οπότε είπε:

21. «Μεγάλε Θεέ και Πατέρα! Πόσο καλός είσαι αλήθεια! Εσύ πάντα οδηγείς τον κουρασμένο ταξιδιώτη στο πιο καλό μέρος!»

22. Μετά δε από αυτά αγκάλιασε τον Κορνήλιο και τη Σαλώμη και στη συνέχεια κατευθύνθηκε μαζί τους προς το αγρόκτημά του.

Κεφάλαιο 263

Η Σαλώμη παραδίδει στον Ιωσήφ το σπίτι και το κτήμα
σε άριστη κατάσταση. Ο Ιωσήφ βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

Η ταπεινοφροσύνη και η αγάπη της Σαλώμης. Η θεσπέσια μαρτυρία
της για τον Κύριο. Λόγια του Κυρίου για την αγάπη.

1. Οι υπηρέτες της Σαλώμης και η ακολουθία του Κορνήλιου καθώς και ο ίδιος ο Κορνήλιος με τη Σαλώμη, βοήθησαν να τακτοποιηθούν οι αποσκευές του Ιωσήφ.

2. Στη συνέχεια η Σαλώμη οδήγησε τη συντροφιά στα καλά επιπλω­μένα δωμάτια του σπιτιού.

3. Ο Ιωσήφ έμεινε έκπληκτος με τη μεγάλη καθαριότητα που συνά­ντησε μέσα στο σπίτι του.

4. Όλα τα κρεββάτια ήταν καινούργια, ενώ τα παλιά είχαν καθαριστεί καθώς και ο σταύλος, ο οποίος είχε εξοπλιστεί με τα πλέον απαραίτητα.

5. Μέσα από όλα αυτά κατάλαβε πως η Σαλώμη είχε φροντίσει γι’ αυτόν πολύ καλά.

6. Και τότε την ρώτησε: «Αγαπητή μου φίλη, βλέπεις πως είμαι φτωχός και πως αυτήν τη στιγμή δεν διαθέτω κανενός είδους περιουσία! Πώς θα μπορέσω λοιπόν ποτέ να σου ξεπληρώσω όλα αυτά;»

7. Όταν η Σαλώμη άκουσε αυτή την ερώτηση από τον Ιωσήφ, είπε κλαίγοντας:

8. «Μα σεβαστέ μου φίλε! Τι έχω αλήθεια σε αυτό τον κόσμο, που να μην το έχω λάβει από Εκείνον ο Οποίος αυτήν τη στιγμή ξεκουράζεται στην αγκαλιά της τρυφερής μητέρας;

9. Και αφού λοιπόν τα έχω λάβει όλα, όπως είναι η αιώνια αλήθεια, από Εκείνον ο Οποίος βρίσκεται μαζί σου, πράγμα που είναι ένα θαύμα για την αιωνιότητα, πώς θα μπορούσα ποτέ να ονομάσω δικά μου όσα από αιωνιότητες τώρα ανήκουν σε Εκείνον ο Οποίος βρίσκεται κοντά σου;

10. Αληθινά, ο Κύριος, ο αέναα Πανάγιος, ερχόμενος σε εμάς τους φτωχούς αμαρτωλούς, δεν ήρθε σε κάποιο ξένο μέρος,

11. παρά ήρθε στη δική Του αιώνια ιδιοκτησία. Γι’ αυτό και δεν είμα­στε σε θέση να Του προσφέρουμε κάτι σαν να επρόκειτο για κάτι δικό μας,

12. παρά Του παρουσιάζουμε απλώς αυτά τα οποία είναι δικά Του, με τη δύναμη που Αυτός μας έδωσε.

13. Έτσι λοιπόν κάθε αναφορά για οποιοδήποτε είδος χρέους προς εμέ­να από την πλευρά σου είναι για πάντα άκυρη, διότι εγώ ήδη μέσα από τη χάρη αυτή, δηλαδή το γεγονός ότι κλήθηκα να φροντίσω για σένα, έχω αμειφθεί αιώνια.

14. Και ακόμη περισσότερο, αφού μέσα στα κατάβαθα της ζωής μου νιώθω πως είμαι σίγουρα η πλέον ανάξια για να εκτελέσω αυτή την ιε­ρή αποστολή!»

15. Μετά από αυτά τα λόγια η Σαλώμη σιώπησε μην μπορώντας να μιλήσει άλλο, κλαίγοντας από αγάπη και αγαλλίαση.

16. Όμως εκείνη τη στιγμή ξύπνησε ο μικρός Ιησούς και τεντώθηκε για να συνέλθει από τον ύπνο.

17. Όταν είχε πλέον ανασηκωθεί πολύ ευδιάθετος στην αγκαλιά της Μαρίας, έστρεψε το γεμάτο αγάπη βλέμμα Του προς τη Σαλώμη και τον Κορνήλιο και είπε:

18. «Σαλώμη, και εσύ Κορνήλιε! Κοιτάξτε, Εγώ κοιμόμουν, όμως η μεγάλη σας αγάπη Με ξύπνησε!

19. Αυτό είναι πραγματικά γλυκό και ευχάριστο και έτσι να παραμείνει για πάντα!

20. Από εδώ και στο εξής Εγώ θα κοιμάμαι με την άναρχη ύπαρξή Μου μέσα στον καθένα, όμως όποιος θα έρχεται σε Εμένα με αγάπη σαν τη δική σας, αυτός θα Με ξυπνά παντοτινά για τον εαυτό του!

21. Σαλώμη, πήγαινε τώρα να ξεκουραστείς. Αύριο όμως να Μου φέ­ρεις ένα καλό πρωινό!»

22. Η Σαλώμη πλημμύρισε από ευτυχία, που είχε για πρώτη φορά ακού­σει τον Κύριο να μιλά. Μετά από αυτό, όλοι ύμνησαν και τίμησαν τον Θεό και στη συνέχεια πήγαν να αναπαυτούν.

Κεφάλαιο 264

Η Σαλώμη προσκαλεί την οικογένεια του Ιωσήφ για το
πρωινό γεύμα. Η σωματική τροφή του μικρού Ιησού.

Η αγάπη και χαρά που αισθάνονται ο μικρός Ιησούς

και η Σαλώμη. «Ποιος μπορεί αλήθεια Κύριε, να Σε κοιτά

χωρίς δάκρυα στα μάτια;»

1. Το επόμενο πρωί ήδη από πολύ νωρίς βρίσκονταν κιόλας όλοι επί ποδός, ενώ η Σαλώμη ήταν πολύ απασχολημένη ετοιμάζοντας στην κου­ζίνα της ένα καλό πρωινό γεύμα, αποτελούμενο από μελόπιτα, μια κα­λή ψαρόσουπα και από αρκετά καλά ψάρια,

2. ανάμεσα στα οποία τα καλύτερα ήταν σίγουρα οι πέστροφες, τις ο­ποίες μπορούσε κανείς να πιάσει στα ορεινά ποτάμια της περιοχής.

3. Και όταν το γεύμα ήταν έτοιμο, η Σαλώμη βιαστικά κατευθύνθηκε στο σπίτι του Ιωσήφ, προσκαλώντας τον μαζί με όλη του την οικογένεια.

4. Εκείνος της απάντησε τότε: «Κοίταξε καλή μου φίλη, γιατί κάνεις για χάρη μου τόσο μεγάλα έξοδα;

5. Οι γιοι μου αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στην κουζίνα και προετοι­μάζουν το πρωινό μας γεύμα,

6. γι’ αυτό και δεν ήταν αναγκαίο να μπεις σε τόσο κόπο για εμάς!»

7. Η Σαλώμη όμως είπε τότε: «Σεβαστέ μου φίλε! Μην περιφρονείς λοιπόν τη δουλειά της δούλης σου και έλα!»

8. Ο Ιωσήφ συγκινήθηκε πολύ από τα λόγια της Σαλώμης, έτσι ώστε κάλεσε όλη την οικογένειά του και ακολούθησαν τη Σαλώμη για να πά­ρουν το πρωϊνό τους γεύμα.

9. Στο κατώφλι του σπιτιού τους περίμενε ο Κορνήλιος, ο οποίος με μεγάλη εγκαρδιότητα τους καλωσόρισε όλους.

10. Και ο Ιωσήφ χάρηκε πάρα πολύ που μπορούσε τώρα στο φως του ήλιου να αναγνωρίσει ξεκάθαρα το φίλο του.

11. Μετά από αυτό, όλοι πήγαν στην όμορφη τραπεζαρία, όπου το πρωινό γεύμα ήδη περίμενε τους καλεσμένους.

12. Όταν ο μικρός Ιησούς είδε τα ψάρια πάνω στο τραπέζι, χαμογέλα­σε και αμέσως έτρεξε κοντά στη Σαλώμη λέγοντας:

13. «Μα ποιος σου είπε αλήθεια, πως Μου αρέσουν πάρα πολύ τα ψά­ρια;

14. Πραγματικά Μου έδωσες μεγάλη χαρά με αυτό, γιατί ξέρεις, τα ψάρια είναι η κύρια τροφή για το σώμα Μου!

15. Βέβαια Μου αρέσει και η μελόπιτα καθώς και η ψαρόσουπα με σταρένιο ψωμί,

16. όμως παρόλα αυτά, τα ψάρια τα προτιμώ από όλα τα υπόλοιπα φα­γητά.

17. Γι’ αυτό και είσαι πολύ καλή που φρόντισες τόσο καλά για Εμένα και γι’ αυτό σε αγαπώ τώρα ακόμη περισσότερο!»

18. Αυτός ο παιδικός έπαινος έκανε τη Σαλώμη να συγκινηθεί πάλι τό­σο, που από τη χαρά της άρχισε να κλαίει.

19. Ο Μικρός της είπε τότε: «Σαλώμη κοίταξε, εσύ κλαις πάντα όταν χαίρεσαι πολύ για κάτι!

20. Όμως Εγώ δεν είμαι φίλος των δακρύων και γι’ αυτό δεν θα πρέ­πει να κλαις κάθε φορά που χαίρεσαι πολύ, και τότε Εγώ θα σε αγαπώ ακόμη περισσότερο!

21. Κοίταξε, Εγώ θα επιθυμούσα να καθήσω στην αγκαλιά σου και να φάω το ψάρι Μου.

22. Όμως δεν τολμώ να το κάνω, γιατί εσύ από την πολλή σου χαρά, θα κλαις συνέχεια!»

23. Η Σαλώμη, ακούγοντας αυτά τα λόγια, πήρε όσο περισσότερο θάρ­ρος μπορούσε και είπε στον μικρό Ιησού:

24. «Ω Κύριε! Ποιος αλήθεια μπορεί να Σε κοιτάζει χωρίς δάκρυα στα μάτια;»

25. Ο Ιησούς της απάντησε τότε: «Να, κοίταξε τους αδελφούς Μου, οι οποίοι Με βλέπουν καθημερινά και όμως δεν κλαίνε κάθε φορά που Με κοιτούν!»

26. Μετά από αυτά η Σαλώμη ηρέμησε και όλοι κάθησαν στο τραπέ­ζι, ενώ ο μικρός Ιησούς κάθησε στην αγκαλιά της.

Κεφάλαιο 265

Οι γεμάτες φόβο ερωτήσεις του Ιωσήφ σχετικά με το νέο θηριώδη
βασιλιά Αρχέλαο και τα καθησυχαστικά λόγια του Κορνήλιου.

1. Όταν πλέον είχαν φάει το πρωινό γεύμα, ο Ιωσήφ συζήτησε με τον Κορνήλιο σχετικά με το βασιλιά Αρχέλαο και τον ρώτησε τι είδους άν­θρωπος ήταν και πώς κυβερνούσε.

2. Ο Κορνήλιος είπε στον Ιωσήφ: «Έντιμε άντρα και φίλε! Εάν εγώ και ο αδελφός μου ο Κυρήνιος δεν τον συγκρατούσαμε, θα ήταν δέκα φορές χειρότερος και πιο φρικτός απ’ ό,τι ήταν ο πατέρας του.

3. Όμως έτσι μπορέσαμε για ευνόητους λόγους να περιορίσουμε κα­τά πολύ την ισχύ του, με αποτέλεσμα να μην του επιτρέπεται τίποτε άλ­λο από το να μαζεύει τους φόρους του, και αυτό σύμφωνα με τα δικά μας μέτρα!

4. Στην περίπτωση δε που οι φορολογούμενοι αρνηθούν για οποιοδήποτε λόγο να πληρώσουν τους φόρους τους, τότε οφείλει να αποτανθεί σε εμάς.

5. Σε αντίθετη περίπτωση, είμαι σε θέση να του παραδώσω ανά πάσα στιγμή την απόφαση εκθρονισμού του από τον Καίσαρα, την οποία έχω στα χέρια μου εξαρχής, και να τον αποκηρύξω έτσι ενώπιον όλου του λαού.

6. Ως εκ τούτου λοιπόν δεν χρειάζεται να φοβάσαι καθόλου αυτόν το βασιλιά,

7. διότι δεν του επιτρέπεται και δεν τον συμφέρει να πράξει έστω και κατά το ελάχιστο ενάντια στους υπάρχοντες νόμους και τις ισχύουσες διατάξεις,

8. αφού στην περίπτωση που το κάνει, την επόμενη κιόλας μέρα δεν θα είναι πλέον βασιλιάς παρά ένας εξόριστος σκλάβος της Ρώμης χωρίς δικαιώματα!

9. Φίλε μου! Νομίζω πως δεν χρειάζεται να ακούσεις τίποτε άλλο για να πειστείς πως είναι ανώφελο να ανησυχείς γύρω από αυτό το θέμα.

10. Εγώ είμαι τώρα πλέον ο έπαρχος της Ιερουσαλήμ, ενώ ο αδελφός μου ο Κυρήνιος είναι στην ουσία αναπληρωτής του αυτοκράτορα στην Ασία και στην Αφρική και είμαστε και οι δύο φίλοι σου!

11. Πιστεύω λοιπόν πως καλύτερη εγγύηση, από εγκόσμιας πλευράς, σίγουρα δεν μπορεί να υπάρχει για κάποιον σε μια χώρα.

12. Η μεγαλύτερη δε εγγύηση για την ασφάλεια και την ησυχία σου είναι σίγουρα Αυτή η Οποία κατοικεί στο σπίτι σου!

13. Γι’ αυτό λοιπόν να ηρεμήσεις και να μην ανησυχείς πλέον, παρά να ασκήσεις εντελώς άφοβα την σε εμένα ήδη γνωστή σου τέχνη!

14. Εγώ δε κατά τον καθορισμό των φόρων θα σε κατατάξω κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το ποσό που θα σου αναλογεί να μη σου πέσει βαρύ!»

15. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε όλα αυτά από τον Κορνήλιο, ηρέμησε τε­λείως και αισθάνθηκε πάλι ευδιάθετος και χαρούμενος.

16. Ο Κορνήλιος όμως πρόσεξε τότε τα πέντε κορίτσια του Κυρήνιου και την Ευδοκία, η οποία του φάνηκε πολύ γνωστή, χωρίς όμως να μπορέσει εκείνη τη στιγμή να την αναγνωρίσει.

17. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο ρώτησε τον Ιωσήφ ποιες ήταν αυτές οι γυναίκες και ποια η σχέση του μαζί τους.

18. Ο Ιωσήφ του διηγήθηκε τα πάντα σχετικά με αυτά τα πρόσωπα και μάλιστα ακριβώς όπως είχαν γίνει, χωρίς οποιαδήποτε επιφύλαξη.

19. Όταν με αυτό τον τρόπο ο Κορνήλιος πληροφορήθηκε το πόσο φι­λάνθρωπα είχε φερθεί ο Ιωσήφ απέναντι στον αδελφό του και το πόσο ανιδιοτελής ήταν, ενθουσιάστηκε.

20. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη, φίλησε εκατό φορές γι’ αυτό τον Ιωσήφ και στη συνέχεια κάλεσε τα παιδιά του αδελφού του κοντά του, τα φίλησε και τα αγκάλιασε.

21. Στον Ιωσήφ όμως είπε: «Επειδή φέρθηκες έτσι στον αδελφό μου και έχεις πλέον μια τέτοια σχέση μαζί του, από εδώ και στο εξής δεν θα πληρώνεις φόρους όμοια με τον κάθε πολίτη της Ρώμης. Σήμερα μάλι­στα εγώ ο ίδιος θα κρεμάσω στο σπίτι σου το σήμα απαλλαγής σου από τον Καίσαρα!» Ο Ιωσήφ, ακούγοντας αυτά τα λόγια, συγκινήθηκε μέ­χρι δακρύων, όπως και όλοι οι υπόλοιποι της οικογένειάς του που δάκρυσαν από χαρά.

Κεφάλαιο 266

Η ερώτηση του Κορνήλιου εάν ο αδελφός του Κυρήνιος
γνώριζε για την αναχώρηση του Ιωσήφ και η απάντηση
του Ιωσήφ. Ο Κορνήλιος εξηγεί στον Ιωσήφ τη ρωμαϊκή
μυστική αλληλογραφία.

1. Μετά από αυτά όμως ο Κορνήλιος ρώτησε τον Ιωσήφ εάν ο Κυρή­νιος γνώριζε το γεγονός πως είχαν εγκαταλείψει την Αίγυπτο.

2. Και σε περίπτωση που δεν του είχε γίνει γνωστό, μήπως θα έπρεπε, από σεβασμό στη θέση του, να τον πληροφορήσουν αμέσως.

3. Ο Ιωσήφ του απάντησε τότε: «Φίλε μου, σχετικά με τον αδελφό σου πράξε όπως νομίζεις,

4. όμως θα σε παρακαλέσω για ένα πράγμα και αυτό είναι να του πεις από μέρους μου να μη βιαστεί να έρθει σε εμένα!

5. Σε περίπτωση δε που θα θελήσει να με επισκεφτεί, να φροντίσει να έρθει νύχτα και με ομίχλη, έτσι ώστε κανείς να μην αντιληφθεί την πα­ρουσία του εδώ,

6. με αποτέλεσμα το σπίτι μου να προσελκύσει πολύ αρνητική προ­σοχή, η οποία μπορεί να αποβεί επιβλαβής για εμένα και το Παιδί, και μπορεί να διαταράξει την θεϊκή γαλήνη του σπιτιού μου!»

7. Όταν ο Κορνήλιος άκουσε αυτά τα λόγια από τον Ιωσήφ, του είπε:

8. «Σεβαστέ μου φίλε, μην ανησυχείς καθόλου! Διότι σε ό,τι αφορά τις απολύτως προσωπικές και μυστικές από τον υπόλοιπο κόσμο επισκέψεις, αυτό είναι κάτι στο οποίο εμείς οι Ρωμαίοι είμαστε άφτα­στοι!

9. Αύριο δε, όταν φτάσω στην Ιερουσαλήμ, η πρώτη μου δουλειά θα είναι να ειδοποιήσω τον αδελφό μου με μια μυστική και εμπιστευτική επιστολή σχετικά με την άφιξή σου εδώ.

10. Και μια τέτοια επιστολή σε περίπτωση ανάγκης θα την έστελνα στον αδελφό μου ακόμη και με τον ίδιο τον Αρχέλαο και αυτός δεν θα γνώριζε το περιεχόμενο αυτού του γράμματος, έστω και εάν του το έδι­να ασφράγιστο!»

11. Ιωσήφ ρώτησε τότε τον Κορνήλιο πώς θα ήταν δυνατό να επι­τευχθεί κάτι τέτοιο.

12. Και εκείνος του απάντησε τότε: «Πολυσέβαστε φίλε μου! Τίποτε δεν είναι πιο απλό από αυτό!

13. Κοίταξε, παίρνεις μια μακριά λωρίδα από πάπυρο με φάρδος πε­ρίπου ένα δάκτυλο.

14. Αυτήν τη λωρίδα από πάπυρο την τυλίγεις σαν σπείρα με πολύ ακρίβεια γύρω από ένα στρογγυλό ραβδί, έτσι ώστε οι πλαϊνές άκρες της να εφάπτονται ακριβώς.

15. Όταν λοιπόν έχεις τυλίξει με αυτό τον τρόπο τον πάπυρο, γράφεις πάνω σε αυτό το ραβδί κατά μήκος και πάνω από όλες τις σπείρες της λωρίδας παπύρου το μυστικό σου μήνυμα.

16. Ο Κυρήνιος διαθέτει ένα ραβδί το οποίο έχει ακριβώς το ίδιο πά­χος με αυτό το οποίο έχω εγώ.

17. Όταν λοιπόν τελειώσω την αναγραφή του μηνύματος μου, ξετυλί­γω τη λωρίδα από το ραβδί και το στέλνω στον αδελφό μου ανοιχτό με οποιονδήποτε, χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος.

18. Και κανένας δεν είναι σε θέση, εάν δεν διαθέτει ένα ακριβώς ίδιο ραβδί, να αποκρυπτογραφήσει το περιεχόμενό του.

19. Και αυτό, διότι πάνω στη λωρίδα του παπύρου δεν ανακαλύπτει τίποτε άλλο παρά συνήθως μεμονωμένα γράμματα ή το πολύ-πολύ κά­που κάπου κάποιες συλλαβές, από τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καταλάβει το περιεχόμενο του μηνύματος! Κατάλαβες Ιωσήφ αυτά που σου είπα;»

20. Ο Ιωσήφ του απάντησε τότε: «Απολύτως αγαπητέ μου αδελφέ!

21. Έτσι σίγουρα μπορείς να γράψεις στον αδελφό σου, διότι με αυτό τον τρόπο ασφαλώς κανείς δεν θα μπορέσει να μάθει το μυστικό!»

22. Μετά από αυτά ο Κορνήλιος στράφηκε στην Ευδοκία και συζήτη­σε μαζί της γύρω από διάφορα θέματα.

Κεφάλαιο 267

Ο Κορνήλιος ρωτά σχετικά με τη θαυμαστή ύπαρξη
του Ιησού. Η αναφορά του Ιωσήφ στα λόγια Του.

Τα σημαντικά λόγια του μικρού Ιησού προς τον Κορνήλιο.

1. Όταν πλέον ο Κορνήλιος είχε συζητήσει επαρκώς με την Ευδοκία σχετικά με κάποια θέματα τα οποία θεωρούσε πως έπρεπε να γνωρίζει

2. και αφού μέσα από αυτά είχε διαπιστώσει πως τα λεγόμενά της συ­νέπιπταν ακριβώς με τις πληροφορίες που είχε πάρει και ο ίδιος από τα γράμματα του αδελφού του,

3. στράφηκε πάλι στον Ιωσήφ, λέγοντάς του:

4. «Σεβαστέ άντρα! Τώρα πλέον έχουν λυθεί όλες μου οι απορίες.

5. Δεν σκοπεύω να σου κάνω πλέον ερωτήσεις γύρω από το πώς και για ποιο λόγο εγκατέλειψες την Αίγυπτο, αν και ήσουν τόσο καλά τα­κτοποιημένος και φροντισμένος εκεί,

6. διότι γνωρίζω καλά πως δεν κάνεις τίποτε άλλο πέρα από αυτά τα οποία σε προστάζει ο Θεός σου.

7. Και εφόσον εσύ πράττεις επακριβώς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού σου, ως συνέπεια οι πράξεις σου είναι πάντα καλές και δίκαιες ενώπιον του Θεού και όλου του κόσμου, ο οποίος σκέφτεται, θέλει και πράττει όπως και εγώ σύμφωνα με το δίκαιο.

8. Όμως υπάρχει κάτι για το οποίο θα ήθελα ακόμη να σε ρωτήσω πριν την αναχώρησή μου για την Ιερουσαλήμ,

9. και αυτό δεν είναι άλλο από το εξής: Κοίταξε, ακόμη πλανώνται ολοζώντανα μπροστά στα μάτια μου όλα εκείνα τα θαυμαστά φαινόμε­να τα οποία έλαβαν χώρα κατά τη γέννηση του Παιδιού σου!

10. Τώρα λοιπόν βλέπω μπροστά μου αυτό το τόσο θαυμαστά γεννη­μένο Παιδί, και κάθε τι το θαυμαστό πάνω Του φαίνεται να έχει χαθεί ε­ντελώς! Πες μου λοιπόν, τι συμβαίνει;»

11. Ο Ιωσήφ του απάντησε τότε: «Ω φίλε μου, τι παράξενες ερωτή­σεις είναι αυτές που μου κάνεις!

12. Δεν άκουσες νωρίτερα το μικρό Ιησού να συνομιλεί με τη Σαλώ­μη;

13. Μιλούν αλήθεια όλα τα θνητά παιδιά που βρίσκονται σε αυτή την ηλικία με τέτοιο βάθος σοφίας;

14. Δεν θεωρείς λοιπόν πως τέτοιου είδους λόγια από το στόμα ενός τρίχρονου παιδιού είναι το ίδιο αξιοθαύμαστα με τη θαυμαστή γέννησή Του στη Βηθλεέμ;»

15. Ο δε Κορνήλιος του αποκρίθηκε: «Έχεις βέβαια δίκιο σε αυτό που λες, όμως αυτό το Θαύμα δεν αποτελεί κάτι το νέο για μένα.

16. Διότι κοίταξε, στη Ρώμη έχω ακούσει αρκετές φορές παιδιά ίδιας ηλικίας να μιλούν, προς μεγάλη μου έκπληξη, πολύ έξυπνα και σοφά, τα οποία όμως είχαν γεννηθεί με εντελώς φυσικό τρόπο!

17. Και γι’ αυτόν το λόγο είναι που το θαυμαστό σου Παιδί δεν ικα­νοποίησε τις προσδοκίες μου.»

18. Εκείνη τη στιγμή πλησίασε τον Κορνήλιο ο ίδιος ο μικρός Ιησούς και του είπε:

19. «Κορνήλιε! Να είσαι ευχαριστημένος με το βάρος με το οποίο Εγώ σε έχω επιφορτίσει,

20. διότι κοίταξε, θα έπρεπε να μετατραπείς σε γρανιτένιο βουνό, εάν θα ήθελες να μεταφέρεις στους ώμους σου ένα μεγαλύτερο βάρος της θέλησής Μου!

21. Γι’ αυτό λοιπόν μην επιθυμείς περισσότερα από Εμένα πριν την ώρα τους!

22. Όταν θα έρθει η σωστή ώρα, θα κάνω αρκετά για εσένα καθώς και για ολόκληρο τον κόσμο!»

23. Όταν ο Κορνήλιος άκουσε αυτά τα λόγια, δεν αναρωτήθηκε πλέον άλλο γύρω από αυτό το θέμα, έτσι μετά από λίγο πρόσταζε να ετοιμά­σουν τα πράγματά του για την αναχώρησή του.

Κεφάλαιο 268

Ο Κορνήλιος κρεμάει το απαλλακτικό σήμα της Ρώμης
στο σπίτι του Ιωσήφ. Οι ρωμαϊκές φορολογικές διατάξεις.

Η υπόσχεση του μικρού Ιησού προς τον Κορνήλιο.

1. Μετά από λίγες ώρες ο Κορνήλιος ήταν πλέον έτοιμος για το ταξί­δι του, όμως πριν φύγει πήγε με τον Ιωσήφ στο σπίτι του, όπου κρέμα­σε πάνω στην πόρτα μια μικρή μπρούντζινη πινακίδα, πάνω στην οποία ήταν χαραγμένη η εικόνα του Καίσαρα και το όνομά του.

2. Αυτή η μικρή πινακίδα αποτελούσε το αυτοκρατορικό απαλλακτι­κό σήμα, παράλληλα δε ένα σήμα προνομίων, σύμφωνα με το οποίο ο βασιλιάς αυτής της χώρας δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα πάνω σε ένα τέτοιο σπίτι.

3. Όταν ο Κορνήλιος τελείωσε με αυτή την εργασία, πήρε τη γραφί­δα του και έγραψε κάτω από τη μικρή πινακίδα στη ρωμαϊκή γλώσσα:

4. Tabulam hanc libertatis Romanae secundum iudicium Caesaris Augusti suamque voluntatem affigit Cornelius Archidux Hierosolymae in plena potestate urbis Romae. (Αυτό το ρωμαϊκό απαλλακτικό σήμα το τοιχοκόλλησε βάσει της εντολής και επιθυμίας του Καίσαρα Αυγούστου ο Κορνήλιος, έπαρχος της Ιερουσαλήμ, πληρεξούσιος της πόλης της Ρώμης.)

5. Όταν ο Κορνήλιος είχε τελειώσει και με αυτό, είπε στον Ιωσήφ:

6. «Τώρα, σεβαστέ μου φίλε, το σπίτι και το εργαστήρι σου είναι πλέ­ον ελεύθερα από κάθε είδος φόρου τον οποίο μπορεί να σου έβαζε ο Αρ­χέλαος.

7. Μόνο το βασικό φόρο υποχρεούσαι να αποδίδεις κάθε χρόνο στη Ρώμη, ποσό το οποίο ελπίζω να μπορείς να το συγκεντρώσεις πολύ εύ­κολα!

8. Αυτό το ποσό μπορείς είτε να το πληρώσεις εσύ ο ίδιος στην Ιερου­σαλήμ, ή ακόμη και εδώ στη Ναζαρέτ, στην αυτοκρατορική υπηρεσία, από όπου θα παραλαμβάνεις και μια εξοφλητική απόδειξη.

9. Και έτσι λοιπόν τώρα είσαι πλέον ελεύθερος και ασφαλής από κά­θε είδους κατατρεγμό από πλευράς του τετράρχη. Όμως φτιάξε ένα μι­κρό κάγκελο και κάλυψε με αυτό την πινακίδα, ώστε να μην μπορέσει κανείς να σου την κλέψει και να σβήσει έτσι την υπογραφή μου!»

10. Ιωσήφ ευχαρίστησε μέσα στα βάθη της καρδιάς του τον Θεό για την τόση χάρη που του έδειχνε και ευλόγησε πολλαπλά τον Κορνήλιο.

11. Τότε πλησίασε ο μικρός Ιησούς και του είπε:

12. «Τώρα άκουσέ Με και εσύ για λίγο! Θα σου πω τώρα και Εγώ κά­τι, ως μεγάλη ανταμοιβή για ό,τι έκανες!

13. Κοίταξε, εσύ τώρα μόλις πρόσφερες μια μεγάλη ευεργεσία στο σπίτι του Ιωσήφ,

14. και το ίδιο θα κάνω και Εγώ κάποτε σε όλο σου το σπίτι!

15. Παρόλο που αυτό το αγρόκτημα δεν αποτελεί ιδιοκτησία του τρο­φού πατέρα Μου, παρά ανήκει στη Σαλώμη, εφόσον το αγόρασε,

16. εν τούτοις στο μέλλον θα ξεπληρώσω στο δικό σου σπί­τι πολλαπλά, αυτό το οποίο έκανες εσύ τώρα εδώ στο σπίτι της Σαλώμης!

17. Την αυτοκρατορική απαλλακτική πινακίδα την κρέμασες με τα ί­δια σου τα χέρια στην πόρτα του σπιτιού και πρόσθεσες την υπογραφή σου.

18. Έτσι και Εγώ κάποτε ο Ίδιος θα απλώσω πάνω από ολόκληρο το σπίτι σου το Πνεύμα Μου, μέσα από το οποίο θα κερδίσεις την αιώνια ελευθερία των ουρανών και μέσα σε αυτή, την αιώνια και άφθαρτη ζωή στη βασιλεία Μου!»

19. Ο Κορνήλιος, ακούγοντας αυτά τα λόγια, σήκωσε τον μικρό Ιη­σού στην αγκαλιά του, Τον φίλησε και χαμογέλασε γι’ αυτή την παρά­ξενη υπόσχεση που του είχε δώσει το μικρό Παιδί,

20. διότι πώς ήταν δυνατό να κατανοήσει αυτά τα τόσο θεϊκά και πάν­σοφα λόγια που του είχε πει;

21. Και ο μικρός Ιησούς πρόσθεσε τότε: «Αυτά που σου είπα θα τα κα­ταλάβεις όταν το Πνεύμα Μου θα έχει απλωθεί πλέον πάνω σου!» Με­τά από όλα αυτά ο Ιησούς απομακρύνθηκε πάλι πηγαίνοντας στον Ια­κώβ Του. Ο Κορνήλιος ετοιμάστηκε στη συνέχεια για την αναχώρησή του, ενώ ο Ιωσήφ άρχισε να τακτοποιεί τα πάντα μέσα στο σπίτι σύμφω­να με τις ανάγκες του.

 

 

Κεφάλαιο 269

Ο Ιωσήφ τακτοποιεί το νοικοκυριό του και συζητά με τη Μαρία για
μια επίσκεψή τους σε φίλους και συγγενείς. Η ιδιότροπη
συμπεριφορά του μικρού Ιησού και τα παράξενα λόγια Του.

1. Αφού ο Ιωσήφ με μεγάλη βοήθεια από τη Σαλώμη τακτοποίησε εκεί­νη την ημέρα τα πάντα μέσα στο σπίτι του, ευχαρίστησε τον Θεό και ή­ταν γεμάτος χαρά που βρισκόταν πάλι στη χώρα των πατέρων του και με μια τόσο καλή υποδοχή.

2. Την επόμενη μέρα, μετά την ανάθεση των οικιακών φροντίδων στους τέσσερις γιους του, είπε στη Μαρία:

3. «Μαρία, πιστή μου γυναίκα! Κοίταξε, εδώ στην περιοχή έχουμε αρ­κετούς συγγενείς και άλλους καλούς φίλους και γνωστούς.

4. Πήγαινε λοιπόν και πάρε το μικρό Ιησού, τον Ιακώβ, και εάν το επι­θυμείς και την Ευδοκία με τα πέντε κορίτσια,

5. ώστε κατά τη διάρκεια της σημερινής ημέρας να τους επισκεφτούμε όλους όσους κατοικούν εδώ στη Ναζαρέτ ή σε κοντινή απόσταση από την πόλη,

6. έτσι ώστε και αυτοί, οι οποίοι σίγουρα για καιρό στενοχωριόνταν για μένα, να χαρούν πάλι με την παρουσία μας εδώ!

7. Με αυτή δε την ευκαιρία ίσως να καταφέρω να βρω ξανά μια καλή δουλειά, ώστε να μπορέσω να κερδίσω τα απαραίτητα για τη συντήρη­σή σας.»

8. Η Μαρία με μεγάλη χαρά συμφώνησε με αυτή την πρόταση του Ιω­σήφ, και κανόνισε τα πάντα ώστε να μπορούν να ξεκινήσουν.

9. Μόνο ο μικρός Ιησούς αρχικά δεν ήθελε να πάει μαζί τους. Αλλά όταν η Μαρία τον καλόπιασε λίγο, της επέτρεψε πλέον να Τον ντύσει και να Τον πείσει να τους ακολουθήσει στις επισκέψεις τους.

10. Όμως ο Μικρός είπε: «Θα έρθω βέβαια μαζί σας, ωστόσο κανέ­νας σας δεν θα Με σηκώσει στα χέρια του!

11. Αντίθετα, εάν έρθω μαζί σας, θέλω να περπατώ ανάμεσά σας πα­ντού, όπου θελήσετε να πάτε!

12. Όμως μη Με ρωτήσετε για ποιο λόγο θέλω να γίνει έτσι, διότι δεν λέω τα πάντα μονομιάς, ούτε και εξηγώ πάντα για ποιο λόγο κάνω κάτι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!»

13. Η Μαρία τότε είπε στον Ιησού: «Όταν πια θα έχεις κουραστεί για τα καλά, θα επιτρέψεις να Σε κουβαλήσουμε σίγουρα με μεγάλη ευχα­ρίστηση!»

14. Και Εκείνος της απάντησε: «Γι’ αυτό να μην ανησυχείς καθόλου! Εάν δεν το θελήσω Εγώ, δεν κουράζομαι ποτέ.

15. Όταν όμως το θελήσω Εγώ ο Ίδιος, τότε κουράζομαι και Εγώ, όμως σε αυτή την περίπτωση, η κούρασή Μου αποτελεί και μια κρίση για τους ανθρώπους!

16. Διότι μόνο η αμαρτία των ανθρώπων μπορεί να Με οδηγήσει στο σημείο να πρέπει να επιθυμώ το αίσθημα της κούρασης εξαιτίας της αμαρτίας τους!

17. Όμως πάνω από όλα σας τονίζω, πως κανένας από εσάς και σε κα­μία περίπτωση δεν πρέπει να Με προδώσει!

18. Διότι αρκεί που εσείς γνωρίζετε πως Εγώ είμαι ο Κύριος!

19. Εσείς το γνωρίζετε χωρίς να υποστείτε κανέναν εξαναγκασμό, διό­τι οι καρδιές σας είναι από τους ουρανούς.

20. Σε περίπτωση όμως που οι άνθρωποι της γης το μάθαιναν πριν από την ώρα του, τότε θα κρίνονταν και θα εξαναγκάζονταν να Με πιστέ­ψουν, οπότε θα έπρεπε να πεθάνουν!

21. Και αυτός είναι και ο λόγος που αρχικά δεν ήθελα να έρθω μαζί σας.

22. Έπρεπε πρώτα να σας πληροφορήσω σχετικά και τώρα που το γνω­ρίζετε αυτό, σκοπεύω βέβαια να σας συνοδεύσω.

23. Όμως να θυμάστε, θέλω μόνο να περπατήσω και δεν θέλω να Με μεταφέρει κανείς, έτσι ώστε η γη από τα βήματά Μου να καταλά­βει Ποιος είναι αυτός ο Οποίος περπατά το έδαφος της!»

24. Όλοι έβαλαν καλά στο μυαλό τους αυτά τα λόγια και σύντομα ξε­κίνησαν για να επισκεφτούν τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς τους.

Κεφάλαιο 270

Ο σεισμός κάτω από τα πόδια του μικρού Ιησού τρομάζει τον Ιωσήφ
και τη Μαρία. Φυγάδες από την πόλη προειδοποιούν τον Ιωσήφ
να απομακρυνθεί από την περιοχή. Ο Ιωσήφ καθησυχάζεται
από τον Ιακώβ και άφοβα συνεχίζει προς την πόλη.

1. Όταν ο Ιωσήφ μαζί με την οικογένειά του ξεκίνησαν από το σπίτι με τον μικρό Ιησού να περπατά ανάμεσά τους, όλοι τους αντιλαμβάνο­νταν σε κάθε βήμα του μικρού Ιησού μια αρκετά έντονη δόνηση του εδά­φους.

2. Ο Ιωσήφ αντιλαμβανόταν και αυτός τις δονήσεις, κάποιες από τις οποίες ήταν αρκετά ισχυρές, οπότε είπε στη Μαρία:

3. «Γυναίκα! Δεν αισθάνεσαι πως σείεται και ταλαντεύεται το έδα­φος;»

4. Η Μαρία του απάντησε τότε: «Ναι, το αισθάνομαι πολύ έντονα.

5. Μακάρι να μη μας προλάβει καθ’ οδόν κάποια δυνατή καταιγίδα, σαν αυτές που εμφανίζονται συνήθως μετά από σεισμούς!

6. Και μάλιστα αυτός ο σεισμός έχει μεγάλη διάρκεια, κάτι το οποίο ποτέ μέχρι τώρα δεν το έχω ξαναδεί!

7. Έναν τέτοιο σεισμό σίγουρα θα τον ακολουθήσει μια τρομακτική καταιγίδα!»

8. Ο Ιωσήφ είπε τότε: «Δεν βλέπω βέβαια ακόμη πουθενά στον ουρά νό έστω και το παραμικρό συννεφάκι,

9. όμως άσχετα από αυτό, μπορεί να έχεις και απόλυτο δίκιο!

10. Εάν αυτός ο σεισμός δεν σταματήσει μέσα σε λίγη ώρα, τότε δεν θα είναι ασφαλές και σώφρον να πάμε στην πόλη!»

11. Και καθώς λοιπόν η οικογένεια πλησίαζε στη Ναζαρέτ λέγοντας αυτά, είδαν να τρέχουν προς το μέρος τους ένας αρκετά μεγάλος αριθ­μός φυγάδων από εκεί, οι οποίοι τους προειδοποιούσαν να μην πλησιά­σουν.

12. Διότι έλεγαν: «Φίλοι, από όπου και αν έρχεστε, για κανένα λόγο μην πάτε στην πόλη!

13. Γιατί πριν από περίπου μισή ώρα έγινε ένας μεγάλος σεισμός και έτσι κανένας δεν είναι ασφαλής από μια ενδεχόμενη κατάρρευση των σπιτιών ανά πάσα στιγμή!»

14. Ο Ιωσήφ, ακούγοντας αυτά τα λόγια, προς στιγμήν φοβήθηκε και δεν ήξερε πλέον τι να κάνει, να συνεχίσει προς την πόλη ή να γυρίσει πίσω στο σπίτι του;

15. Τότε όμως πλησίασε τον Ιωσήφ ο γιος του ο Ιακώβ που του είπε κρυφά:

16. «Πατέρα! Μη φοβάσαι, αυτός ο σεισμός δεν θα δημιουργήσει σε κανέναν ούτε την παραμικρή ζημιά ή τραυματισμό είτε μέσα στην πό­λη είτε γύρω από αυτήν!»

17. Ο Ιωσήφ, ακούγοντας αυτά τα λόγια, κατάλαβε αμέσως από πού προέρχονταν αυτές οι δονήσεις του εδάφους.

18. Γι’ αυτό λοιπόν και ενθάρρυνε αμέσως όλη του την οικογένεια, να συνεχίσουν την πορεία τους προς την πόλη.

19. Όταν οι φυγάδες από την πόλη είδαν πως ο ηλικιωμένος άντρας με τη συνοδεία του συνέχιζαν παρόλα αυτά το δρόμο τους,

20. άρχισαν να λένε αναμεταξύ τους : «Ποιος μπορεί αλήθεια να εί­ναι αυτός ο γέροντας που δεν φοβάται καθόλου το σεισμό;»

21. Έτσι ρωτούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά κανένας τους δεν μπόρε­σε να τον αναγνωρίσει.

22. Ήθελαν τότε και εκείνοι να επιστρέψουν στην πόλη, αλλά όταν ο μικρός Ιησούς ξεκίνησε πάλι να περπατά, το έδαφος άρχισε για μια ακό­μη φορά να σείεται, και έτσι φοβισμένοι ξανά έφυγαν τρέχοντας προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο Ιωσήφ όμως μαζί με την οικογένειά του συ­νέχισαν εντελώς άφοβα το δρόμο τους προς την πόλη.

Κεφάλαιο 271

Οι άνθρωποι οι οποίοι ήταν έτοιμοι να μετανοήσουν,
δίνουν χωρίς να το καταλάβουν μια πραγματική μαρτυρία.

Τα λόγια του Ιωσήφ προς αυτούς: Ο Κύριος δεν κοιτά
τα ξεσκισμένα ρούχα μετάνοιας, «παρά μόνο στην καρδιά,
και το πώς είναι αυτή πλασμένη!» Εγκάρδια υποδοχή
στον Ιωσήφ από το φίλο του στην πόλη.

1. Όταν ο Ιωσήφ έφτασε μέσα στην πόλη, είδε τους ανθρώπους να τρέ­χουν εδώ και εκεί πολύ φοβισμένοι και σε πλήρη σύγχυση,

2. ενώ όλοι φώναζαν: «Ο Θεός, ο Κύριος του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ μας τιμώρησε αυστηρά!

3. Σκίστε τα ρούχα σας, ρίξτε στο κεφάλι σας στάχτη και μετανοήστε, έτσι ώστε ο Κύριος να μας δείξει και πάλι έλεος!»

4. Έτσι πανικόβλητοι πλησίασαν κάποιοι και τον Ιωσήφ, ρωτώντας τον αν δεν θα έσκιζε και αυτός τα ρούχα του.

5. Ο Ιωσήφ όμως τους απάντησε: «Εάν θέλετε να μετανοήσετε αδελ­φοί μου, κάντε το καλύτερα μέσα στις καρδιές σας και όχι στα ρούχα σας!

6. Διότι ο Κύριος δεν κοιτάζει ούτε το χρώμα των ρούχων, ούτε και το εάν αυτά είναι ολόκληρα ή σκισμένα.

7. Ο Κύριος κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο μέσα στην καρδιά μας και το πώς είναι αυτή πλασμένη!

8. Γιατί μέσα στην καρδιά μπορεί να φωλιάζει το κακό όπως: κακές σκέψεις, απληστία και πόθοι, ή ακόμη κάποια κακή επιθυμία,

9. μοιχεία, λαγνεία, πορνεία και πολλά άλλα τέτοια.

10. Αυτά είναι τα πράγματα τα οποία θα πρέπει να βγάλετε από τις καρδιές σας, σε περίπτωση που υπάρχουν εκεί, και σίγουρα θα πράξετε καλύτερα από το να ξεσκίσετε τα ρούχα σας και να καλύψετε τα κεφά­λια σας με στάχτη!»

11. Όταν οι φοβισμένοι Ναζαρινοί άκουσαν αυτά τα λόγια από τον Ιω­σήφ, έκαναν αμέσως πίσω, ενώ πολλοί από αυτούς είπαν ανάμεσά τους:

12. «Για κοίταξε εδώ! Ποιος είναι αυτός ο άντρας ο οποίος ξεστομί­ζει τέτοια λόγια, σαν να ήταν κάποιος μεγάλος προφήτης;»

13. μικρός Ιησούς όμως τράβηξε τον Ιωσήφ από το μανίκι και του είπε χαμογελώντας:

14. «Αυτά που είπες ήταν όλα πολύ σωστά. Πραγματικά κάποιος έπρε­πε να τα πει σε αυτούς τους τυφλούς!

15. Όμως τώρα θα ησυχάσει και πάλι το έδαφος, έτσι ώστε να μπορέ­σουμε να συνεχίσουμε ανενόχλητοι την πορεία μας!»

16. Και μετά από αυτό, η οικογένεια του Ιωσήφ συνέχισε το δρόμο της προς ένα φίλο του Ιωσήφ, ο οποίος ήταν γιατρός στην πόλη της Να­ζαρέτ.

17. Όταν λοιπόν αυτός είδε μπροστά του τον Ιωσήφ, έτρεξε αμέσως με όλη του την οικογένεια να τον προϋπαντήσει, έπεσε στην αγκαλιά του και φώναξε:

18. «Πολυαγαπημένε μου φίλε και αδελφέ Ιωσήφ! Πώς, μα πώς έρχε­σαι αυτή την επικίνδυνη στιγμή εδώ;

19. Πού ήσουν όλο αυτό το διάστημα των τριών ετών;

20. Από πού έρχεσαι αυτήν τη στιγμή; Ποιος άγγελος Κυρίου σε οδή­γησε αυτή την ώρα εδώ σε αυτό το μέρος;»

21. Ιωσήφ όμως του είπε: «Αδελφέ μου, οδήγησέ μας πρώτα στο σπί­τι σου και δώσε μας νερό για να πλύνουμε τα πόδια μας,

22. και στη συνέχεια θα μάθεις αμέσως που ήμουν και από πού έρχο­μαι αυτήν τη στιγμή!» Και ο γιατρός αμέσως εκπλήρωσε την επιθυμία του Ιωσήφ.

Κεφάλαιο 272

Ο Ιωσήφ διηγείται στο γιατρό φίλο του αυτά τα οποία είχε
ζήσει. Η εγκάρδια συμμετοχή του γιατρού και οι προσωπικές του
εμπειρίες. Ο θυμός του Ιωσήφ για τον Αρχέλαο.

Ο Ιωσήφ κατευνάζεται από το μικρό Ιησού.

1. Όταν ο Ιωσήφ με την οικογένειά του είχαν καθαρίσει τα πόδια τους και είχαν μπει στο καθιστικό του γιατρού, όπου λάμβαναν τις φροντίδες του αρκετοί άρρωστοι, κάθησε μαζί με την οικογένειά του και διηγήθηκε στο φίλο του εν συντομία τα γεγονότα της φυγής τους καθώς και τους λόγους που τον είχαν οδηγήσει σε αυτή.

2. Όταν ο γιατρός άκουσε αυτά τα οποία του διηγήθηκε ο Ιωσήφ, εξορ­γίστηκε με τον Ηρώδη και ακόμη περισσότερο με τον ακόμη εν ζωή γιο του Αρχέλαο.

3. Περιέγραψε μάλιστα αυτόν τον αιμοδιψή τύραννο σαν κάποιον ο οποίος ήταν πολύ χειρότερος από τον πατέρα του.

4. Ο Ιωσήφ του είπε τότε: «Φίλε μου! Αυτά τα οποία μου διηγήθηκες μόλις τώρα για τον Αρχέλαο τα άκουσα και εγώ στο ταξίδι μου προς τα εδώ

5. Όμως κοίταξε^– σε αυτό το θέμα ο Κύριος έχει ήδη φροντίσει για ε­μένα!

6. Και αυτό διότι εγώ ζω τώρα σε ένα σπίτι το οποίο είναι ελεύθερο και είμαι ισότιμος με οποιονδήποτε πολίτη της Ρώμης και ως εκ τούτου δεν έχω πλέον καμία σχέση με αυτόν τον εγκληματία!»

7. Ο γιατρός όμως του είπε τότε: «Κοίταξε φίλε μου ^– και το δικό μου σπίτι διέθετε το αυτοκρατορικό απαλλακτικό σήμα,

8. όμως πριν από λίγο καιρό ήρθαν κατά τη διάρκεια της νύχτας οι φοροεισπράκτορες του Αρχέλαου, ξήλωσαν τη μικρή πινακίδα από την πόρτα και την επόμενη μέρα κιόλας μου έκαναν μια μεγάλη κατάσχε­ση.

9. Το ίδιο δε μπορεί να συμβεί και σε εσένα, γι’ αυτό λοιπόν να είσαι προετοιμασμένος για κάθε ενδεχόμενο!

10. Διότι σου λέω: Αυτός ο διάβολος, ο οποίος είναι τώρα βασιλιάς, δεν έχει ιερό και όσιο. Ό,τι δεν ληστεύει ο ίδιος, αυτό το ληστεύουν στη συνέχεια οι εντελώς αδιάντροποι τελώνες των δρόμων και οι υπομισθω­τές του!»

11. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε όλα αυτά από το γιατρό, αισθάνθηκε και ο ίδιος μεγάλη οργή για τον Αρχέλαο, οπότε είπε:

12. «Ας δοκιμάσει λοιπόν αυτός ο τύραννος και σου λέω^– σε μια τέ­τοια περίπτωση, δεν θα έχει καλό τέλος!

13. Και αυτό, γιατί έχω το λόγο του έπαρχου, πως ο Αρχέλαος θα αντι­μετωπιστεί αμέσως σαν προδότης του κράτους στην περίπτωση που δεν σεβαστεί τα προνόμια της Ρώμης!»

14. Ο γιατρός του είπε τότε: «Να στηρίζεσαι αδελφέ μου περισσότε­ρο σε οτιδήποτε άλλο παρά σε αυτά τα προνόμοια,

15. διότι σε οποιοδήποτε έγκλημα ακόμη και ο πιο εύστροφος άνθρω­πος δεν είναι σε θέση να τραβηχτεί τόσο έξυπνα από τη θηλειά, όσο αυ­τό το θηρίο από την Ελλάδα!

16. Κοίταξε απλώς τι έκανε στη δική μου περίπτωση, όταν παραπονέθηκα γι’ αυτό στις ρωμαϊκές αρχές.

17. Αμέσως κατηγόρησε τον πληρεξούσιο αντιπρόσωπό του πως δή­θεν ενήργησε αυτοβούλως και έβαλε να τον ρίξουν στη φυλακή.

18. Όταν όμως στη συνέχεια πήγα και ζήτησα αποζημίωση από τις αρ­χές, μου αρνήθηκαν και με έδιωξαν με την ακόλουθη αιτιολογία:

19. «Εφόσον απεδείχθη πως ο βασιλιάς δεν είχε καμία ανάμειξη σε αυτό το κακούργημα, δεν υποχρεούται να δώσει κάποια αποζημίωση, παρά αυτό το υποχρεούται μόνο ο δράστης της πράξης.

20. Όμως σε αυτόν δεν βρέθηκε τίποτε και έτσι, όπως και στην περίπτωση μιας κοινής ληστείας, όλα αφορούν πλέον μόνο το θύμα!» Και αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο με αντιμετώπισαν!

21. Η μικρή πινακίδα μου δόθηκε βέβαια πάλι και κρέμεται ξανά στην πόρτα μου. Όμως το για πόσο ακόμη, αυτό είναι κάτι το οποίο μόνο ο Αρχέλαος γνωρίζει!»

22. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε όλα αυτά, θύμωσε αφάνταστα και δεν ήξε­ρε τι να πει. Εκείνη τη στιγμή όμως πήρε το λόγο ο μικρός Ιησούς, ο Οποίος και είπε:

23. «Μη θυμώνεις για κάποιον ο οποίος είναι αδύναμος, διότι κοίτα­ξε, υπάρχει ακόμη ένας Κύριος ο οποίος είναι σε θέση να κάνει πολύ πε­ρισσότερα από ό,τι η Ρώμη!» Ο Ιωσήφ, ακούγοντας αυτά τα λόγια, ηρέ­μησε. Ο γιατρός όμως είχε μείνει έκπληκτος, διότι δεν γνώριζε ακόμη τον μικρό Ιησού.

Κεφάλαιο 273

Η έκπληξη και πρόβλεψη του γιατρού για το μικρό Ιησού.

Η απάντηση του μικρού Παιδιού στον Ιωσήφ. Η ελπίδα του γιατρού
για την έλευση του Μεσσία και η διόρθωση από τον Ιησού.

1. Αφού ο γιατρός συνήλθε λίγο από την έκπληξή του, άρχισε πάλι να μιλά, και έτσι είπε στον Ιωσήφ:

2. «Φίλε και αδελφέ μου! Στο όνομα του Κυρίου, αλήθεια τι Παιδί εί­ναι Αυτό που έχεις και το Οποίο μιλά κιόλας τόσο σοφά σαν ένας αρ­χιερέας στο ναό του Κυρίου, όταν αυτός φορά τα ιερά άμφια και στέκε­ται μπροστά στο ιερό;

3. Πραγματικά, είπε μόνο λίγες λέξεις και όμως τις αισθάνθηκα μέχρι τα κόκαλά μου!

4. Μου ανέφερες βέβαια στη διήγησή σου πως αυτό το Παιδί υπήρξε η αιτία της φυγής σου στην Αίγυπτο και μου ανέφερες επίσης βιαστικά γύρω από κάποια παράξενα γεγονότα κατά τη γέννηση του Παιδιού,

5. τα οποία με έκαναν να υποθέτω πως με τον καιρό θα ξεπροβάλει από αυτό το Παιδί, εάν παρακολουθούσε το Σχολείο των Εσσαίων, ένας μεγάλος προφήτης.

6. Όμως τώρα που Το άκουσα να μιλά με αυτό τον τρόπο, πιστεύω πως δεν χρειάζεται καν να παρακολουθήσει το Σχολείο των Εσσαίων,

7. διότι τώρα είναι σίγουρα κιόλας σπουδαίος προφήτης της τάξεως του Σαμουήλ, του Ηλία και του Ησαΐα!»

8. Ο Ιωσήφ αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή λίγο αμήχανα και δεν ήξερε τι ακριβώς να απαντήσει στο φίλο του σε όλα αυτά τα οποία του εί­χε πει.

9. Τότε ο μικρός Ιησούς πλησίασε πάλι τον Ιωσήφ και του είπε:

10. «Άφησε το γιατρό να πιστεύει αυτά που πιστεύει, διότι και αυτός έχει κληθεί στη βασιλεία του Θεού, όμως δεν πρέπει να μάθει μονομιάς πιο πολλά από ό,τι πρέπει!»

11. Όταν όμως ο γιατρός άκουσε και αυτά τα λόγια, είπε κατάπληκτος:

12. «Ναι, ναι, αδελφέ μου Ιωσήφ, είχα δίκιο σε αυτά που σου είπα πριν!

13. Αυτός είναι ήδη ένας προφήτης, που θα μας προαναγγείλει τη σύ­ντομη έλευση του Μεσσία, για τον Οποίο μας έχει δοθεί η υπόσχεση πως θα έρθει,

14. διότι Αυτός μόλις μίλησε για τη βασιλεία του Θεού στην οποία έ­χω κληθεί και εγώ!

15. Και μόλις τώρα καταλαβαίνω για ποιο λόγο αυτός ο μικρός Σα­μουήλ σε παρηγόρησε με έναν Κύριο ο Οποίος είναι πιο ισχυρός από τη Ρώμη!

16. Δίχως άλλο όταν θα έρθει ο Μεσσίας, τότε σίγουρα θα συμβεί στη Ρώμη αυτό το οποίο κάποτε συνέβη στην πόλη της Ιεριχούς!»

17. Τότε όμως ο μικρός Ιησούς είπε: «Μα φίλε Μου! Τι είναι αυτά που λες; Δεν γνωρίζεις αλήθεια τι λένε οι γραφές: «Από τη Γαλιλαία δεν θα έρθει κανένας προφήτης»;

18. Εάν λοιπόν ισχύει αυτό, τότε ποιος αλήθεια θα είναι Αυτός ο Ο­ποίος θα προέρχεται από τη φυλή του Δαυίδ;

19. Εγώ όμως σου λέω, πως όταν θα έρθει ο Μεσσίας, δεν θα υψώσει κανένα σπαθί ενάντια στη Ρώμη,

20. παρά μόνο θα προαναγγείλει την πνευματική Του Βασιλεία με τους αγγελιοφόρους του σε όλη τη γη!»

21. Ο γιατρός, ακούγοντας αυτά τα λόγια, σάστισε και μετά από λίγη ώρα είπε: «Πραγματικά! Μέσα σε Εσένα επισκέφτηκε ο Θεός το λαό Του!»

22. Και ο Ιωσήφ τότε συμφώνησε με το γιατρό, χωρίς όμως να προ­σθέσει καμία περαιτέρω εξήγηση πάνω σε αυτό το θέμα.

Κεφάλαιο 274

Ο μικρός Ιησούς δοκιμάζει την εμπιστοσύνη των ασθενών
και γιατρεύει το παράλυτο από αρθρίτιδα κορίτσι,
το οποίο του δείχνει απόλυτη πίστη.

1. Μετά από αυτήν τη συζήτηση ο μικρός Ιησούς άρχισε να τριγυρί­ζει όλο ζωντάνια μέσα στο δωμάτιο και να ρωτά τους ασθενείς, οι οποίοι ήταν φορτωμένοι με κάθε είδους παθήσεις, τι ακριβώς είχαν και πώς είχαν φτάσει σε αυτή την άσχημη κατάσταση.

2. Οι ασθενείς όμως Του απάντησαν: «Α, μικρό μας έξυπνο αγοράκι, αυτά είναι πράγματα τα οποία τα έχουμε ήδη διηγηθεί στο γιατρό ο οποίος και θα μας γιατρέψει.

3. Όμως τώρα μπροστά στους επισκέπτες σίγουρα δεν θα ήταν πρέπον να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας, οι οποίες σίγουρα αποτελούν και την αιτία των παθήσεών μας,

4. γι’ αυτό λοιπόν πήγαινε στο γιατρό και αυτός θα σου πει, εάν βέβαια αυτό είναι σωστό για σένα!»

5. Ο μικρός Ιησούς χαμογέλασε τότε και είπε στους αρρώστους:

6. «Δεν θα Μου λέγατε την αιτία των παθήσεών σας, ακόμη και εάν ξέρατε πως είμαι σε θέση να σας βοηθήσω;»

7. Οι ασθενείς Του απάντησαν τότε: «Βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση σαφώς ναι,

8. όμως για να έρθει αυτή η στιγμή, θα πρέπει ακόμη να μάθεις πολλά πράγματα! Θα περάσει σίγουρα πολύς ακόμη καιρός μέχρι να γίνεις και εσύ γιατρός.»

9. Και ο Μικρός τους αποκρίθηκε: «Αυτό σε καμιά περίπτωση! Διότι Εγώ είμαι ήδη ένας ολοκληρωμένος γιατρός και έχω μάλιστα φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορώ να σας γιατρέψω στη στιγμή.

10. Και σας λέω: Όποιος από εσάς Μου δείξει πρώτος πίστη, αυτός θα γιατρευτεί αμέσως και πρώτος από όλους!»

11. Ανάμεσα στους ασθενείς όμως βρισκόταν και ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, το οποίο υπέφερε από αρθρίτιδα και στο οποίο άρεσαν αυτά που είχε ακούσει από το μικρό Ιησού, οπότε Του είπε:

12. «Έλα λοιπόν εδώ κοντά μου εσύ μικρέ γιατρέ, εγώ επιθυμώ να με γιατρέψεις!»

13. Τότε ο Ιησούς πλησίασε το κορίτσι και του είπε:

14. «Επειδή Με κάλεσες πρώτη, θα είσαι και η πρώτη η οποία θα για τρευτεί και θα γίνει ξανά υγιής!

15. Κοίταξε, γνωρίζω την αιτία της αρρώστιας σου, η οποία έγκειται σε αυτούς που σε έφεραν στον κόσμο.

16. Εσύ όμως είσαι αναμάρτητη, γι’ αυτό λοιπόν σου λέω:

17. Σήκω πάνω και φύγε ελεύθερη και να Με θυμάσαι!

18. Όμως μην πεις σε κανέναν πως εγώ ήμουν αυτός ο οποίος σε έκα­νε καλά!»

19. Και να που το δωδεκάχρονο κορίτσι μονομιάς ήταν πάλι υγιές, ση­κώθηκε πάνω και περπάτησε ελεύθερα.

20. Όταν όμως το είδαν αυτό οι άλλοι ασθενείς, ζήτησαν και αυτοί να γιατρευτούν.

21. Αλλά ο μικρός Ιησούς δεν πήγε στα κρεββάτια τους, διότι νωρίτε­ρα δεν Τον είχαν καλέσει κοντά τους.

Κεφάλαιο 275

Η έκπληξη του γιατρού, η διαίσθηση και η ταπεινή ομολογία του.

Ο μικρός Ιησούς καθησυχάζει το γιατρό και του εξηγεί
την καλύτερη μέθοδο θεραπείας. Ο γιατρός πιστεύει και
γίνεται πολύ διάσημος χάρη στις θεραπείες του.

Ο Ιωσήφ παίρνει το θεραπευμένο κορίτσι στο σπίτι του.

1. Όταν ο γιατρός είδε αυτήν τη θαυμαστή θεραπεία του κοριτσιού, γεγονός το οποίο ο ίδιος θεωρούσε αδύνατον, τα έχασε τελείως και δεν ήξερε τι να σκεφτεί.

2. Από την πολλή του έκπληξη, με δυσκολία κατάφερνε να αναπνεύσει, οπότε είπε στον Ιωσήφ:

3. «Σε παρακαλώ αδελφέ μου, φύγε από το σπίτι μου,

4. διότι αυτήν τη στιγμή αισθάνομαι στην καρδιά μου να με κυριεύει ο φόβος!

5. Γιατί κοίταξε, εγώ είμαι ένας αμαρτωλός άνθρωπος και μέσα στο Παιδί σου όπως φαίνεται πνέει το Πνεύμα του Κυρίου!

6. Πώς όμως είναι δυνατόν ένας φτωχός αμαρτωλός να αντέξει ενώ­πιον του παντοδύναμου Πνεύματος του Υψίστου που όλα τα βλέπει;»

7. Τότε όμως ο μικρός Ιησούς έτρεξε κοντά στο γιατρό και του είπε:

8. «Άνθρωπέ Μου, για ποιο λόγο παραλογίζεσαι τώρα και Με φοβάσαι;

9. Τι κακό σου έκανα λοιπόν, ώστε να αισθάνεσαι φόβο μπροστά Μου;

10. Μήπως πιστεύεις αλήθεια πως η θεραπεία του κοριτσιού ήταν κά­ποιο θαύμα;

11. Σε καμία περίπτωση σου λέω, διότι δεν έχεις παρά να κάνεις ό,τι έκανα Εγώ στους υπόλοιπους ασθενείς, και θα δεις πως θα γίνουν πολύ καλύτερα!

12. Πήγαινε κοντά τους, ξύπνησε μέσα τους την πίστη και στη συνέ­χεια βάλε τα χέρια σου πάνω τους και στη στιγμή θα γιατρευτούν!

13. Όμως πριν το κάνεις αυτό, θα πρέπει και εσύ ο ίδιος να πιστέψεις ακράδαντα πως θα μπορέσεις με αυτό τον τρόπο να τους βοηθήσεις, και τότε σίγουρα θα μπορέσεις να το κάνεις!»

14. Όταν ο γιατρός άκουσε αυτά τα λόγια από το μικρό Ιησού, δυνά­μωσε στην καρδιά του την πίστη του και κατευθύνθηκε προς τους ασθε­νείς, στους οποίους εφάρμοσε αυτά που τον είχε συμβουλέψει ο μικρός Ιησούς.

15. Και να που όλοι οι ασθενείς θεραπεύτηκαν μονομιάς, πλήρωσαν στο γιατρό τα νοσήλειά τους και δόξασαν και ύμνησαν τον Θεό που εί­χε δώσει στον άνθρωπο τέτοια μεγάλη δύναμη!

16. Χάρη σε αυτό όμως, κατά πολύ βολικό τρόπο, ο κόσμος σταμάτη­σε να θεωρεί τον Ιησού θαυματουργό.

17. Ο γιατρός όμως μετά από αυτό απέκτησε τόσο μεγάλη φήμη,

18. ώστε πολλοί ασθενείς έρχονταν από παντού και έβρισκαν τη για­τρειά τους.

19. Όταν όμως το δωδεκάχρονο κορίτσι είδε πως και ο γιατρός μπορούσε να θεραπεύει με τον ίδιο θαυμαστό τρόπο, νόμισε πως ο μικρός Ιησούς την είχε θεραπεύσει χάρη στην ικανότητα του γιατρού, οπότε μετά εγκωμίαζε και εκείνο τη σοφία του γιατρού.

20. Ο μικρός Ιησούς ωστόσο δεν παραπονέθηκε γι’ αυτό, διότι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είχε δώσει στο γιατρό αυτήν τη δύναμη, έτσι ώστε, να φύγει από πάνω Του κάθε ίχνος υποψίας.

21. Μόνο ο Ιωσήφ είπε στο κορίτσι: «Κορίτσι μου, να θυμάσαι όμως πως κάθε δύναμη προέρχεται από τον ουρανό!

22. Και εφόσον αυτήν τη στιγμή δεν έχεις δουλειά, έλα μαζί μου στο σπίτι μας, όπου θα έχεις όλη την απαραίτητη φροντίδα που χρειάζεσαι!» Το κορίτσι συμφώνησε και στη συνέχεια έφυγε μαζί με τον Ιωσήφ.

Κεφάλαιο 276

Η οικογένεια επισκέπτεται το δάσκαλο Δουμά. Ο Ιωσήφ διηγείται
την ιστορία του. Ο μικρός Ιησούς με τα παιδιά του σχολείου.

1. Όταν ο Ιωσήφ, μετά από μερικά προσωπικά λόγια για κάποιες απα­ραίτητες ξυλουργικές εργασίες με το γιατρό, ξεκίνησε για να φύγει, ο γιατρός τον συνόδεψε μέχρι το σπίτι ενός άλλου φίλου, ο οποίος ήταν δάσκαλος στη Ναζαρέτ και ονομαζόταν Δουμάς.

2. Όταν έφτασαν εκεί, ο γιατρός επέστρεψε πάλι στο σπίτι του, ενώ ο Ιωσήφ και η οικογένειά του μπήκαν στο σπίτι του Δουμά.

3. Αυτός όμως δεν τον αναγνώρισε αμέσως, διότι είχε ξεχάσει τελείως την όψη του παλιού του φίλου.

4. Ο Ιωσήφ τον ρώτησε τότε εάν πραγματικά δεν τον αναγνώριζε πλέον.

5. Ο Δουμάς τότε έξυσε το μέτωπό του και είπε:

6. «Παρουσιάζεις βέβαια εκπληκτική ομοιότητα με ένα συγκεκριμέ­νο Ιωσήφ, ο οποίος είχε εδώ, πριν από τρία χρόνια, προβλήματα εξαιτίας μιας κόρης από το Ναό.

7. Αυτός όμως ο κατά τα άλλα τόσο ευσεβής άντρας χρειάστηκε την ίδια εποχή να ταξιδέψει στη Βηθλεέμ για την απογραφή και μάλιστα με όλη του την οικογένεια και τα υπάρχοντά του.

8. Το τι συνέβη με αυτόν τον άντρα στη συνέχεια δεν το γνωρίζω.

9. Και κοίταξε, με αυτόν τον πολύ αγαπημένο σε μένα άνθρωπο έχεις πολύ μεγάλη ομοιότητα, όμως σίγουρα δεν θα είσαι εσύ εκείνος!»

10. Ο Ιωσήφ του απάντησε τότε: «Εάν όμως ήμουν εγώ αυτός ο ίδιος, δεν θα μου έδινες και πάλι κάποια ξυλουργική εργασία;

11. Διότι κοίταξε κατοικώ ξανά στο παλιό μου αγρόκτημα!»

12. Όταν ο Δουμάς άκουσε από τον Ιωσήφ αυτά τα λόγια, είπε αμέ­σως:

13. «Ναι, τώρα είναι ξεκάθαρο, είσαι εσύ, πραγματικά είσαι ο παλιός μου φίλος και αδελφός ο Ιωσήφ!

14. Όμως από πού, για όνομα του Θεού, έρχεσαι τώρα;»

15. Και ο Ιωσήφ του είπε τότε: «Αδελφέ μου, δώσε μου πρώτα ένα βρεγμένο πανί ώστε να μπορέσω να καθαρίσω τα πόδια μου από τις σκό­νες, και στη συνέχεια θα μάθεις όλα αυτά τα οποία χρειάζεται να γνω­ρίζεις!»

16. Ο Δουμάς πρόσταζε τότε αμέσως να φέρουν ένα βρεγμένο πανί με μια κανάτα με νερό, και ολόκληρη η οικογένεια καθάρισε τα πόδια της· έτσι μπήκε μέσα στο σπίτι του Δουμά, το οποίο ήταν και το σχολείο.

17. Ο Ιωσήφ τότε διηγήθηκε πολύ σύντομα την ιστορία του των πε­ρασμένων τριών ετών.

18. Κατά τη διάρκεια όμως αυτής της διήγησης, ο μικρός Ιησούς ασχο­λήθηκε λίγο με μερικούς μαθητές οι οποίοι έτυχε να είναι παρόντες και μάθαιναν να γράφουν και να διαβάζουν.

19. Ένας από τους μαθητές λοιπόν Του διάβασε κάτι μεγαλόφωνα, κά­νοντας όμως και αρκετά λάθη.

20. Ο δε μικρός Ιησούς χαμογελούσε διαρκώς και διόρθωνε τα λάθη στον αναγνώστη.

21. Σύντομα το αντιλήφθηκαν αυτό όλα τα παιδιά που βρίσκονταν εκεί και ρώτησαν τον Ιησού πότε και πού είχε μάθει να διαβάζει τόσο καλά.

22. Ο μικρός Ιησούς τους απάντησε: «Απλώς έχω γεννηθεί με αυτή την ικανότητα!»

23. Τότε όλα τα παιδιά γέλασαν και έτρεξαν στο Δουμά όπου του διηγήθηκαν όλα όσα είχαν συμβεί. Αυτός τότε πρόσεξε τον μικρό Ιησού, οπότε άρχισε να ρωτά τον Ιωσήφ γι’ αυτή την ικανότητα την οποία διέ­θετε το Παιδάκι.

Κεφάλαιο 277

Η έκπληξη και απορία του Δουμά γύρω από το μικρό Ιησού.

Η σωκρατική φιλοσοφική απάντηση του Ιωσήφ. Ο εγκωμιασμός των φιλοσόφων από το Δουμά. Τα λόγια του μικρού Ιησού στο Δουμά
γύρω από τους προφήτες και τους φιλοσόφους.

1. Ο Ιωσήφ όμως, βλέποντας πως ο Δουμάς προσπαθούσε με πολύ εν­διαφέρον να μάθει πώς ο μικρός Ιησούς είχε αποκτήσει αυτήν Του τη θαυμαστή ιδιότητα, του είπε:

2. «Αδελφέ μου! Θυμάμαι ακόμη πολύ καλά, πως μελετούσες τη σο­φία των Ελλήνων και πως πολύ συχνά μου απήγγειλες ρήσεις από το σο­φό Σωκράτη.

3. Σε κάποια από αυτές έλεγε λοιπόν: Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να μάθει απολύτως τίποτε, παρά το πνεύμα του απλώς αφυπνίζεται μέσα από την οδό της μνήμης.

4. Και στη συνέχεια ο άνθρωπος κατέχει πλέον όλα όσα έχει ανάγκη για ολόκληρη την αιωνιότητα.

5. Κοίταξε, αυτό ήταν κάτι το οποίο μου το είχες αναφέρει πολύ συ­χνά ως σοφός δάσκαλος των νέων!

6. Δες τώρα, εφόσον αυτό το αξίωμα είναι αναμφισβήτητα σωστό, τό­τε τι άλλο χρειάζεται να αναφέρουμε γύρω από το θέμα;

7. Εδώ δεν βλέπεις τίποτε παραπέρα από μια ζωντανή επιβεβαίωση του σωκρατικού σου ρητού.

8. Στο Παιδί μου λοιπόν το πνεύμα Του αφυπνίστηκε πολύ νωρίς μέ­σα από μια ειδική διαδικασία μέσα στη φύση Του, και έτσι αυτό το Παι­δί διαθέτει για ολόκληρη την αιωνιότητα ό,τι Του είναι απαραίτητο

9. και ως εκ τούτου εμείς δεν χρειάζεται να του προσφέρουμε πλέον τίποτε περισσότερο από αυτά τα οποία ήδη διαθέτει από μόνος Του!

10. Δεν το βρίσκεις λοιπόν αυτό σωστό, όσο σωστό είναι και το ότι έ­να και ένα μας κάνει δύο;»

11. Ο Δουμάς τότε έπιασε με τα χέρια του το μέτωπό του και είπε με αρκετό πάθος:

12. «Ναι, ακριβώς έτσι είναι! Διότι ήμουν εγώ εκείνος ο οποίος έφε­ρε αυτήν τη σοφία στους χοντροκέφαλους Ιουδαίους!

13. Και φυσικά με αυτό δεν εννοώ εσένα, διότι εσύ είσαι σίγουρα σχε­δόν ο μοναδικός με τον οποίο μπορούσα να μιλώ κατανοητά για το θεϊ­κό Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα και τόσους άλλους.

14. Και εμείς βέβαια έχουμε πολύ σημαντικούς άντρες, όπως είναι οι προφήτες μας και οι πρώτοι μεγάλοι βασιλείς αυτού του λαού,

15. όμως για πρακτικά θέματα δεν είναι τόσο εύκολο να τους χρησι­μοποιήσει κανείς όπως τους αρχαίους σοφούς των Ελλήνων.

16. Διότι οι προφήτες μας χρησιμοποιούσαν μια γλώσσα την οποία α­κόμη και οι ίδιοι ίσως δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν περισσότερο από ό,τι εμείς τώρα.

17. Οι αρχαίοι Έλληνες όμως διαφέρουν εντελώς σε αυτό το θέμα.

18. Αυτοί μιλούσαν καθαρά και με σαφήνεια, εκφράζοντας ακριβώς εκείνο που ήθελαν να πουν και ως εκ τούτου είναι πολύ ωφέλιμοι για πρακτικούς ανθρώπους.

19. Αυτό όμως ίσως βέβαια να οφείλεται και στο γεγονός πως ήταν και οι ίδιοι διδάσκαλοι του λαού, όπως και εγώ.»

20. Ο Ιωσήφ, ακούγοντας αυτά τα λόγια, χαμογέλασε, διότι διέκρινε ακόμη εντελώς απαράλλαχτο τον παλιό λάτρη των Ελλήνων, αλλά πα­ράλληλα και τον περιαυτολόγο φίλο του.

21. Έτσι του έδωσε δίκιο, ούτως ώστε να μη δημιουργηθεί καμία υ­ποψία για το Παιδί του.

22. Όμως ο ίδιος ο μικρός Ιησούς έτρεξε τότε κοντά στο Δουμά και του είπε:

23. «Μα φίλε Μου! Εσύ είσαι ακόμη πολύ μπερδεμένος και ανόητος εάν κατατάσσεις τους Ιουδαίους προφήτες μετά από τους Έλληνες φι­λόσοφους

24. και αυτό, διότι οι πρώτοι μιλούν εμπνευσμένοι από τον Θεό, ενώ οι δεύτεροι μιλούν εμπνευσμένοι από τον κόσμο!

25. Και επειδή εσύ είσαι ακόμη πλημμυρισμένος με το εγκόσμιο πνεύ­μα και είσαι εντελώς κενός από το πνεύμα του Θεού, είναι λογικό να κα­ταλαβαίνεις καλύτερα τα εγκόσμια από τα θεϊκά!»

26. Αυτά τα λόγια ήταν μεγάλο χτύπημα για τον εγωισμό του Δουμά. Αναγκάστηκε να προσποιηθεί ένα χασμουρητό και δεν είπε στον Ιωσήφ τίποτε άλλο παρά στα λατινικά: «Dixit puer ille! Ergo autem intellego eius ironiam quam acerbam. Dixi!»^* Μετά από αυτά τα λόγια ο Δουμάς απλά απομακρύνθηκε και άφησε τον Ιωσήφ μόνο του. Έτσι ο Ιωσήφ ση­κώθηκε και έφυγε από το σπίτι του Δουμά.

Κεφάλαιο 278

Ο Ιωσήφ σκέφτεται να επιστρέψει στο σπίτι του.

Η ευγενική και πολύτιμη γυναικεία συμβουλή της Μαρίας.

Η συμβουλή του μικρού Ιησού και η επιστροφή στο σπίτι.

Η λογομαχία με τους υπηρέτες του Αρχέλαου.

1. Όταν ο Ιωσήφ είχε πλέον απομακρυνθεί από το σπίτι του Δουμά, είπε στη συνοδεία του:

2. «Ξέρετε κάτι; Είναι αναμενόμενο πως κατά πάσα πιθανότητα, θα τύχουμε παντού της ίδιας υποδοχής^–

3. γι’ αυτό ίσως θα ήταν καλό να μη συνεχίσουμε πλέον με την επί­σκεψή μας σε άλλους παλιότερους φίλους και συγγενείς.

4. Και αυτό, διότι τώρα πλέον ξέρω, όπως είδα και στο Δουμά, τι εί­ναι σε θέση να κάνουν οι άνθρωποι στην περίπτωση που κανείς τους πλησιάσει περισσότερο από ό,τι πρέπει!

5. Γι’ αυτό λοιπόν είμαι της άποψης να επιστρέψουμε πάλι στο σπίτι. Ποια είναι η δική σου γνώμη σχετικά με αυτό, πιστή μου γυναίκα;»

6. Η Μαρία του απάντησε τότε: «Ιωσήφ, πολυαγαπημένε μου σύζυγε, γνωρίζεις πολύ καλά πως απέναντι σου δεν έχω θέληση, αφού η θέλησή σου είναι πάντα και δική μου θέληση και πρέπει να είναι σύμφωνα με την ιερή τάξη του Κυρίου^–

7. όμως είμαι της γνώμης, πως εφόσον ο Ίδιος ο Κύριος ολοζώντανος περπατά ανάμεσά μας, να ζητήσουμε από Εκείνον να μας συμβουλέψει τι να κάνουμε!»

8. Ο Ιωσήφ της είπε τότε: «Μαρία, πιστή μου γυναίκα, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες

9. και αυτό σκοπεύω να κάνω τώρα ευθύς αμέσως, ώστε να μάθουμε τι θα είναι το καλύτερο!»

10. Τότε χωρίς να Του ζητηθεί, πήρε το λόγο ο μικρός Ιησούς: «Ακό­μη και αν οπουδήποτε θα ήταν καλά, σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερα να ήμασταν στο σπίτι.

11. Διότι κοιτάξτε, η ώρα Μου απέχει ακόμη πολύ, όμως εάν Εγώ τώ­ρα πηγαίνω κάπου μαζί σας, δεν μπορώ, παρόλα αυτά, να καλύψω την πληρότητα της θεϊκής Μου υπόστασης, έτσι ώστε να μη γίνει αντιληπτή από τους παρευρισκομένους.

12. Γι’ αυτό λοιπόν και για Εμένα είναι το καλύτερο να βρίσκομαι στο σπίτι, διότι εκεί δεν είναι εμφανές το Ποιος και Τι κατοικεί μέσα Μου!

13. Εάν δε εσύ Ιωσήφ στο μέλλον θελήσεις να επισκεφτείς κάποιους ανθρώπους, να πας μόνος σου μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά σου.

14. Εμένα όμως να φροντίσεις να Με αφήσεις όμορφα-όμορφα στο σπίτι, οπότε θα σου δημιουργηθούν εξαιτίας Μου και τα λιγότερα δυνα­τά προβλήματα!»

15. Ο Ιωσήφ, ακούγοντας όλα αυτά, αποφάσισε να επιστρέψουν πάλι στο σπίτι. Όταν έφτασαν εκεί, βρήκε προς μεγάλη του έκπληξη τους τέσ­σερις γιους του, τους οποίους είχε αφήσει εκεί, να λογομαχούν έντονα με μερικούς επόπτες του Αρχέλαου.

16. Αυτά τα παράσιτα μυρίστηκαν αμέσως πως κάποιος είχε κατοική­σει πάλι σε αυτό το σπίτι,

17. και έτσι έφτασαν αμέσως εκεί για να πάρουν εκβιαστικά το φόρο.

18. Επειδή όμως οι γιοι του Ιωσήφ τους έδειξαν την απαλλακτική πινακί­δα από τη Ρώμη, θύμωσαν πολύ και ήθελαν να την βγάλουν από την πόρτα.

19. Και ακριβώς τη στιγμή που προσπαθούσαν να το κάνουν, κατέ­φτασε ο Ιωσήφ που αμέσως έθεσε στους κλέφτες την ερώτηση με ποιο δικαίωμα ήθελαν να το κάνουν αυτό.

20. Εκείνοι δε του απάντησαν: «Είμαστε υπηρέτες του βασιλιά και το κάνουμε σύμφωνα με το δικαίωμα που μας έδωσε ο βασιλιάς!»

21. Ο Ιωσήφ τους ανταπάντησε: «Και εγώ είμαι υπηρέτης του Θεού του Παντοδύναμου και σας διώχνω από εδώ σύμφωνα με το δικαίωμά Του!» Τότε οι κακούργοι αισθάνθηκαν έντονο φόβο, με αποτέλεσμα να το βάλουν γρήγορα στα πόδια. Μετά από αυτό το συμβάν, το σπίτι δεν ξαναενοχλήθηκε από τέτοιους κακούργους.

Κεφάλαιο 279

Διετής παύση των θαυμάτων του μικρού Ιησού. Η άφιξη του Ιωνάθαν
από την Αίγυπτο. Μεγάλη χαρά στο σπίτι του Ιωσήφ γι ’αυτό το
γεγονός και η συμβουλή του μικρού Ιησού στον Ιωνάθαν.

Ο Ιωνάθαν ψαράς στη θάλασσα της Γαλιλαίος.

1. Έτσι πέρασαν δύο χρόνια, κατά τα οποία τίποτε το εξαιρετικό δεν συνέβη στο σπίτι του Ιωσήφ.

2. Ο Κυρήνιος έλαβε βέβαια σύντομα την είδηση της εγκατάστασης του Ιωσήφ στη Ναζαρέτ, όμως δεν μπόρεσε, παρόλα αυτά, να τον επισκεφτεί, γιατί εκείνο το διάστημα ήταν υπερφορτωμένος με κρατικές υποθέσεις.

3. Και σχεδόν στην ίδια κατάσταση βρισκόταν και ο Κορνήλιος,

4. διότι και σε αυτόν τύχαιναν οι πλέον επείγουσες υποθέσεις κάθε φο­ρά που ήθελε να φύγει για λίγο ώστε να πάει να επισκεφτεί την αγαπη­μένη του Σαλώμη και το φίλο του τον Ιωσήφ.

5. Και αυτό βέβαια ήταν κάτι για το οποίο είχε φροντίσει ο ίδιος ο Κύ­ριος, έτσι ώστε ο μικρός Ιησούς να μπορέσει να μεγαλώσει στη Ναζα­ρέτ χωρίς να τραβήξει καθόλου την προσοχή.

6. Και στην πόλη της Ναζαρέτ όμως δεν γνώριζε κανένας γύρω από την υπόσταση του μικρού Ιησού.

7. Μόνο ο ήδη γνωστός μας γιατρός τράβηξε εξαιτίας των θαυμαστών του θεραπειών τη γενικότερη προσοχή πάνω του

8. και τελικά έφτασε να γίνει παροιμία η φράση που έλεγαν στους ασθενείς:

9. «Εάν δεν σε θεραπεύσει η Ναζαρέτ, τότε ούτε όλος ο κόσμος δεν μπορεί να σε θεραπεύσει!

10. Η Σαλώμη όμως διαρκώς έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να προσφέ­ρει τη μέγιστη δυνατή βοήθεια στο σπίτι του Ιωσήφ, ενώ ο μικρός Ιη­σούς συχνά βρισκόταν στο σπίτι της Σαλώμης.

11. Μετά από δύο χρόνια όμως ακολούθησε επιτέλους και ο Ιωνάθαν από την Αίγυπτο και πήγε για να επισκεφτεί τον Ιωσήφ.

12. Ο Ιωσήφ αισθάνθηκε απερίγραπτη χαρά που ξαναέβλεπε το φίλο του και το ίδιο και ο μικρός Ιησούς, ο Οποίος από τη χαρά Του χοροπη­δούσε γύρω από το μεγαλόσωμο ψαρά Του.

13. Όταν ο Ιωνάθαν είχε περάσει περίπου τρεις εβδομάδες στο σπίτι του Ιωσήφ μοναχός του, αφού όλοι οι δικοί του είχαν πεθάνει στην Αίγυ­πτο από μια φρικτή επιδημία (κίτρινο πυρετό),

14. παρακάλεσε τον Ιωσήφ εάν θα μπορούσε να τον βοηθήσει να μπει σε κάποια αλιευτική επιχείρηση στην πόλη της Ναζαρέτ.

15. Τότε σηκώθηκε πάλι ο μικρός Ιησούς, πήρε το λόγο και είπε στον Ιωνάθαν:

16. «Ξέρεις, αγαπητέ Μου Ιωνάθαν, εδώ οι άνθρωποι είναι κατά με­γάλος μέρος κακοί και συμφεροντολόγοι,

17. οπότε δεν θα μπορέσεις να κάνεις και πολλά πράγματα σε αυτό τον τόπο! Όμως πήγαινε στη θάλασσα της Γαλιλαίας, η οποία δεν βρί­σκεται πολύ μακριά από εδώ και όπου το ψάρεμα είναι ακόμη ελεύθερο!

18. Εκεί σύντομα θα βρεις μια καλή τοποθεσία όπου θα πιάνεις πάντα τα καλύτερα ψάρια με αρκετή ευκολία.

19. Με αυτά δε τα ψάρια να έρχεσαι μετά εδώ στην αγορά της Ναζα­ρέτ και έτσι θα μπορείς να βγάζεις αρκετά χρήματα!»

20. Ο Ιωνάθαν ακολούθησε αμέσως αυτήν τη συμβουλή και σύντομα γνώρισε εκεί μια χήρα, η οποία είχε ένα σπιτάκι στη θάλασσα της Γαλιλαίας.

21. Αυτή λοιπόν η χήρα συμπάθησε αμέσως τον Ιωνάθαν, τον πήρε στο σπίτι της και σύντομα έγινε γυναίκα του.

22. Έτσι ο Ιωνάθαν για άλλη μια φορά έγινε σπουδαίος ψαράς στη θά­λασσα της Γαλιλαίας και με τις χαμηλές του τιμές κατάφερε να κάνει πολύ καλές δουλειές,

23. χωρίς βέβαια να παραλείπει κάθε εβδομάδα να εφοδιάζει τον Ιω­σήφ και τη Σαλώμη με μια καλή ποσότητα από τα πιο διαλεχτά ψάρια.

24. Αυτό το γεγονός στη διάρκεια των δύο ετών ήταν και το μοναδι­κό αξιομνημόνευτο. Κατά τα άλλα όμως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν συ­νέβη τίποτε το οποίο να αξίζει να αναφερθεί.

Κεφάλαιο 280

Ο πεντάχρονος πλέον Ιησούς παίζει στο μικρό ρυάκι.

Οι δώδεκα μικροί λάκκοι και τα δώδεκα πήλινα σπουργίτια.

Η εξήγηση της εικόνας. Ο θυμός του ορθόδοξου
Ιουδαίου και το θαύμα του μικρού Παιδιού.

1. Όταν ο μικρός Ιησούς έφτασε σε ηλικία πέντε ετών και μερικών ε­βδομάδων, πήγε ένα Σάββατο σε ένα μικρό ρυάκι, το οποίο κυλούσε κο­ντά στο αγρόκτημα του Ιωσήφ.

2. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και τον μικρό και ζωηρό Ιησού συνό­δευε μια αρκετά μεγάλη ομάδα παιδιών.

3. Διότι όλα τα παιδιά των γειτόνων αγαπούσαν πολύ τον Ιησού, αφού ήταν πολύ χαρούμενος και ήξερε να οργανώνει πολλά αθώα παιδικά παι­χνίδια.

4. Γι’ αυτόν το λόγο τα παιδιά των γειτόνων Τον ακολουθούσαν και αυτήν τη φορά γεμάτα χαρά.

5. Όταν η μικρή συντροφιά έφτασε στο ρυάκι, ο Ιησούς ρώτησε τους συμπαίκτες Του αν επιτρεπόταν να παίξουν το Σάββατο.

6. Τα παιδιά είπαν τότε: «Για τα παιδιά κάτω των έξι χρόνων αυτός ο νόμος δεν ισχύει και εμείς δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε αυτή την ηλικία.

7. Γι’ αυτό μπορούμε να παίξουμε ακόμη και το Σάββατο, αφού οι γο­νείς μας δεν μας έχουν απαγορεύσει ποτέ κάτι τέτοιο!»

8. Ο μικρός Ιησούς είπε τότε: «Καλά τα είπατε! Ας παίξουμε λοιπόν ένα παιχνίδι!

9. Για να μην προκαλέσουμε όμως το θυμό κανενός, θα δείξω μόνο σε σας κάτι το οποίο είναι πολύ παράξενο.

10. Εσείς όμως θα πρέπει όλοι να καθήσετε πάρα πολύ ήσυχα!»

11. Τότε τα άλλα παιδιά κάθησαν στο καταπράσινο έδαφος και παρέμειναν εντελώς ήσυχα και ακίνητα.

12. Ο μικρός Ιησούς πήρε τότε ένα μικρό σουγιά και έσκαψε στο πα­τημένο μονοπάτι δίπλα στο μικρό ρυάκι δώδεκα μικρούς στρογγυλούς λάκκους, τους οποίους στη συνέχεια γέμισε με νερό από το ρυάκι.

13. Μετά πήρε λίγο από το μαλακό πηλό που υπήρχε σε αφθονία δί­πλα στο ρυάκι και σχημάτισε στο άψε-σβήσε δώδεκα μικρά πουλιά, τα οποία είχαν τη μορφή σπουργιτιών και έβαλε δίπλα σε κάθε μικρό λάκ­κο με νερό ένα σπουργίτι.

14. Όταν τα πήλινα σπουργίτια είχαν τοποθετηθεί κατ’ αυτό τον τρό­πο δίπλα στους λάκκους, το μικρό Παιδί ρώτησε τους συμπαίκτες Του αν καταλάβαιναν τι σήμαινε αυτό το οποίο έβλεπαν.

15. Και εκείνοι Του απάντησαν τότε: «Τι άλλο παρά αυτό που είναι; Δώδεκα μικροί λάκκοι γεμάτοι με νερό και δίπλα τους δώδεκα πήλινα σπουργίτια!»

16. Ο μικρός Ιησούς όμως είπε: «Αυτό σίγουρα, αλλά αυτή η εικόνα σημαίνει και κάτι εντελώς διαφορετικό!

17. Ακούστε Με προσεκτικά, γιατί θέλω να σας το εξηγήσω! Οι δώ­δεκα μικροί λάκκοι παριστάνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ.

18. Το καθαρό νερό μέσα σ’ αυτούς είναι ο λόγος του Θεού, ο οποίος είναι παντού ο ίδιος.

19. Τα νεκρά πήλινα σπουργίτια όμως απεικονίζουν τους ανθρώπους, όπως είναι σήμερα στην πλειοψηφία τους.

20. Γιατί στέκονται μεν δίπλα στο ζωντανό νερό του Λόγου του Θεού, αλλά επειδή είναι πολύ ζυμωμένοι με τη γήινη ύλη, όπως αυτά τα σπουρ­γίτια, στέκονται και εκείνοι σαν αυτά εδώ, νεκροί δίπλα στις δεξαμενές της ζωής, οι οποίες είναι γεμάτες με ζωή.

21. Αλλά δεν μπορούν και δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την αξία τους, γιατί είναι νεκροί εξαιτίας των αμαρτιών τους.

22. Γι’ αυτό όμως θα έρθει τώρα λοιπόν ο Κύριος ο Θεός Σαβαώθ και επειδή βρίσκονται σε απόλυτη ανάγκη, θα δώσει πάλι τη ζωή σε αυτούς τους νεκρούς ανθρώπους, ώστε να μπορέσουν να πετάξουν ξανά στα σύννεφα του ουρανού!»

23. Αυτό το παιδικό παιχνίδι όμως το αντιλήφθηκε και ένας φανατικός Ιουδαίος, ο οποίος έτυχε να περνά από εκείνο το σημείο και ο οποίος γνώ­ριζε τον Ιωσήφ. Πήγε λοιπόν βιαστικά στο σπίτι του, όπου έκανε έντονες παρατηρήσεις στον Ιωσήφ, που επέτρεπε στα παιδιά του να παίζουν και να βεβηλώνουν το Σάββατο!

24. Ο Ιωσήφ πήγε τότε αμέσως μαζί του στα παιδιά και τα μάλωσε, αλλά στην πραγματικότητα αυτό το μάλωμα δεν ήταν παρά μια εικονι­κή επίπληξη προς χάριν του ξένου.

25. Τότε ο μικρός Ιησούς είπε: «Και τώρα είναι μεγάλη ανάγκη, γι’ αυτό θα δώσω ζωή σε σας πήλινα σπουργίτια! Πετάξτε λοιπόν μακριά!»

26. Και ξαφνικά τα πήλινα σπουργίτια ζωντάνεψαν και πέταξαν μα­κριά. Τότε όλοι άρχισαν να τρέμουν από την έκπληξη και ο φανατικός Ιουδαίος δεν είπε τίποτα άλλο. Και αυτό ήταν το πρώτο θαύμα που έκα­νε ο μικρός Ιησούς, όταν ήταν σε ηλικία πέντε χρονών.

Κεφάλαιο 281

Η προσέλευση περιέργων σχετικά με το θαύμα. Ο μικρός
Ιησούς τιμωρεί το κακομαθημένο, καυγατζίδικο μικρό παιδί
των γειτόνων. Ο αρχιδικαστής έρχεται για να δικάσει τον
Ιωσήφ, απειλείται από το μικρό Ιησού και αποχωρεί ξαφνικά.

1. Εξαιτίας αυτής της περίστασης όμως ήρθαν αρκετοί Ιουδαίοι στο σημείο που συνέβη το θαύμα

2. και ρωτούσαν όλο περιέργεια τον Ιωσήφ τι είχε συμβεί εκεί.

3. Ήρθαν όμως και οι γονείς ενός συγκεκριμένου πολύ εριστικού παιδιού, το οποίο, σαν μοναχοπαίδι, είχε γίνει πολύ κακομαθημένο.

4. Ο μικρός Ιησούς είχε συχνά επιπλήξει αυτό το επτάχρονο παιδί για την εριστική διάθεσή του,

5. γεγονός το οποίο δεν είχε φέρει κανένα αποτέλεσμα, αφού κάθε φορά που του δινόταν η ευκαιρία, εκείνο καυγάδιζε και χαλούσε αμέσως κάποιο παιχνίδι.

6. Αυτό το μικρό παιδί, το οποίο βρισκόταν και αυτήν τη φορά μέσα στη συντροφιά των παιδιών, θύμωσε αμέσως μετά τη θαυμαστή πράξη, πήρε ένα κλαδί ιτιάς και είπε:

7. «Είναι πάρα πολύ καλό που τα πήλινα σπουργίτια πέταξαν,

8. γιατί και εγώ τώρα με αυτό εδώ το κλαδί θα κάνω αμέσως και το νερό να πετάξει!»

9. Μετά από αυτά τα λόγια, το μικρό παιδί, που λεγόταν Άννας, άρχισε να χτυπάει το νερό το οποίο βρισκόταν μέσα στους μικρούς λάκκους και να το πετάει έξω από αυτούς.

10. Τότε όμως εξαντλήθηκε και η υπομονή του θεϊκού Παιδιού, το Οποίο είπε με πολύ σοβαρό ύφος:

11. «Τι θέλεις θρασύ, ανόητε και κακέ άνθρωπε, εσύ διάβολε που δεν έχεις βάλει ακόμη καλά-καλά σάρκα πάνω σου, θέλεις να καταστρέψεις ό,τι δημιούργησα Εγώ;

12. Τι θέλεις άθλιε που μπορώ να σε εξαφανίσω με μια Μου πνοή; Θέλεις να με εξοργίσεις και να είσαι πάντα ενάντιός Μου;

13. Δες λοιπόν, για να σου γίνει φανερή η ανοησία και η κακία σου, να μαραζώσεις για τρία χρόνια τόσο, που να μοιάζεις με το ξερό κλαδί με το οποίο σκόρπισες το νερό Μου!»

14. Και σε αυτά τα λόγια του μικρού Ιησού, το κακό παιδί μέσα σε μια στιγμή αδυνάτισε τόσο πολύ, που δεν έβλεπες τίποτα άλλο πάνω του παρά μόνο δέρμα και κόκκαλα

15. και έγινε τόσο αδύναμο, ώστε δεν μπορούσε πια ούτε καν να σταθεί όρθιο και ακόμα λιγότερο να περπατήσει.

16. Τότε οι γονείς του με θλιμμένη καρδιά πήραν το εξασθενημένο παιδί στα χέρια τους και το κουβάλησαν κλαίγοντας στο σπίτι τους.

17. Λίγο αργότερα αναζήτησαν τον Ιωσήφ στο σπίτι και στη συνέχεια τον κατηγόρησαν γι’ αυτή την πράξη του μικρού του Παιδιού στον αρχιδικαστή,

18. γιατί ο Ιωσήφ δεν τους επέτρεψε να τιμωρήσουν το μικρό Ιησού.

19. Όταν ο αρχιδικαστής πήγε στο σπίτι του Ιωσήφ, ο Μικρός έτρεξε αμέσως κοντά του και τον ρώτησε:

20. «Για ποιο λόγο ήρθες εδώ; Θέλεις μήπως να Με κρίνεις;»

21. Ο αρχιδικαστής Του απάντησε τότε: «Όχι εσένα, αλλά τον πατέ­ρα σου!»

22. Και ο Ιησούς του είπε: «Επέστρεψε γρήγορα εκεί από όπου ήρθες, ειδάλλως η κρίση σου θα πέσει πάνω σε εσένα τον ίδιο!»

23. Εκείνος τότε φοβήθηκε τόσο πολύ, που ξαφνικά γύρισε και έφυγε και δεν ήθελε πλέον να ξανακούσει τίποτα που να αφορά το συγκεκρι­μένο θέμα.

24. Και αυτό ήταν το δεύτερο θαύμα που έκανε ο μικρός Ιησούς την ίδια εποχή.

Κεφάλαιο 282

Ο Ιωσήφ παίρνει το μικρό Ιησού μαζί του στην εξοχή.

Η κακόβουλη επίθεση ενάντια στον Ιησού.

Η τραγική ανταμοιβή του μικρού βοσκού.

1. Όταν λοιπόν επανήλθε και πάλι η τάξη στο σπίτι του Ιωσήφ, υπό την έννοια ότι ο αρχιδικαστής δεν απήγγειλε πλέον καμία κατηγορία ε­ναντίον του,

2. συνέβη μετά από οχτώ ημέρες να πρέπει ο Ιωσήφ να πάει σε ένα κοντινό χωριό για να τακτοποιήσει εκεί μια δουλειά.

3. Ο μικρός Ιησούς εξέφρασε τότε την επιθυμία να πάει μαζί του και ο Ιωσήφ με πολύ μεγάλη χαρά εκπλήρωσε την επιθυμία Του.

4. Οι γονείς του εξασθενημένου παιδιού όμως έτρεφαν πολύ μεγάλο θυμό ενάντια στον Ιωσήφ και το Παιδί του.

5. Και για να φτάσει ο Ιωσήφ στο χωριό, έπρεπε να περάσει μπροστά από το σπίτι των γονιών αυτού του παιδιού.

6. Καθώς λοιπόν ο Ιωσήφ περνούσε δίπλα από το σπίτι με το μικρό ΠΙαιδί, έγινε αντιληπτός από τους ενοίκους του,

7. οπότε ο οργισμένος γείτονας είπε σε έναν από τους νεαρούς υπηρέ­τες του, ο οποίος ήταν πολύ θρασύς και συνήθως βοσκούσε τα πρόβα­τά του:

8. «Δες, εκεί έρχεται ο ξυλουργός με το διαβολικό του σπόρο και ανηφορίζουν το μονοπάτι!

9. Πήγαινε και κατέβα το μονοπάτι, τρέχοντας με όλη σου τη δύναμη!

10. Και όταν θα φτάσεις δίπλα στο μικρό Παιδί, το Οποίο βρίσκεται στο πλευρό του ξυλουργού, σπρώξε Το και ρίξε Το με όλη σου τη ορμή κάτω, ώστε να πέσει νεκρό!

11. Και μετά ας έρθει να με κατηγορήσει ο γεροκατεργάρης! Τότε θα του δείξω και εγώ το νόμο που λέει ότι τα παιδιά κάτω των δώδεκα χρονών έχουν το ακαταλόγιστο στα κοσμικά ζητήματα!»

12. Όταν ο μικρός βοσκός άκουσε αυτά από τον κύριό του και αφού αυτός του υποσχέθηκε μια καλή αμοιβή σε περίπτωση που θανάτωνε το παιδί,

13. έτρεξε αμέσως έξω από το δωμάτιο και με πολύ βιασύνη προς το μέρος του Ιωσήφ.

14. Εκείνη τη στιγμή μίλησε ο εξασθενημένος γιος του Άννας, ο οποίος βρισκόταν στο κρεββάτι και είπε στον πατέρα του:

15. «Δες, πόσο γρήγορα τρέχει ο βοσκός προς το θάνατό του! Κατάθλιψη θα προκαλέσει αλήθεια αυτό στους γονείς του!

16. Αχ πατέρα! Αυτό δεν έπρεπε να το κάνεις, γιατί σου το λέω, όπως το βλέπω τώρα: ο Ιωσήφ είναι δίκαιος και το Παιδί του ιερό!»

17. Μετά από αυτά τα λόγια, το κατάκοιτο παιδί σιώπησε, ενώ ο πατέρας του άρχισε να αναλογίζεται τα λόγια του γιου του.

18. Αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή έφτασε και ο βοσκός με. όλη του τη ορμή στον Ιησού και Τον χτύπησε δυνατά στον ώμο.

19. Το μικρό Παιδί όμως δεν έπεσε κάτω, παρά είπε πολύ ταραγμένα στο βοσκό:

20. «Αυτό το έκανες προς χάριν μιας αμοιβής! Έτσι λοιπόν κάθε εργάτης είναι άξιος της αμοιβής του και ανάλογα με τη δουλειά του λαμβάνει και την ανάλογη αμοιβή!

21. Η δουλειά σου ήταν να θανατώσεις Εμένα! Τώρα λοιπόν ας είναι ο θάνατος και η δική σου αμοιβή!»

22. Τότε ο μικρός βοσκός σωριάστηκε ξαφνικά νεκρός στο έδαφος.

23. Ο Ιωσήφ τρόμαξε πάρα πολύ με αυτό το συμβάν, όμως ο μικρός Ιησούς του είπε: «Ιωσήφ, μη φοβάσαι για Εμένα, γιατί αυτό που συνέβη εδώ με ένα μικρό παιδί, αυτό θα συμβεί και με ολόκληρο τον κόσμο αν θελήσει να μας ρίξει κάτω!» Τότε ο Ιωσήφ, σύμφωνα με την επιθυμία του μικρού Ιησού, συνέχισε το δρόμο του αφήνοντας το νεκρό παιδί στο έδαφος.

Κεφάλαιο 283

Τα προβλήματα που παρουσιάζονται στον Ιωσήφ.

Ο οργισμένος γείτονας σωπαίνει. Η παράκληση του πατέρα
του μικρού βοσκού και η απάντηση του Ιησού.

1. Όταν ο Ιωσήφ έφτασε στο χωριό και επιθεώρησε τη δουλειά του,

2. τον ακολούθησε εκεί και ο απόηχος από το συμβάν με το μικρό βο­σκό, ιδιαίτερα δε από την πλευρά του πατέρα του κατάκοιτου Άννα.

3. Αυτός λοιπόν αναζήτησε αμέσως στο χωριό τους γονείς του νεκρού βοσκού και τους υποδαύλισε ενάντια στον Ιωσήφ.

4. Εκείνοι τότε έτρεξαν απελπισμένοι στον Ιωσήφ και φώναξαν:

5. «Φύγε από εδώ με το τρομακτικό σου Παιδί, αφού κάθε λέξη Του μετατρέπεται αυτόματα και σε πράξη!

6. Γιατί τα παιδιά θα έπρεπε να είναι πάντα ευλογία για τους ανθρώ­πους από τον Θεό,

7. ενώ το δικό σου Παιδί ήρθε για να φέρει πάνω μας κατάρα!

8. γι’ αυτό λοιπόν φύγε από εδώ, κακόχρονε άνθρωπε!»

9. Τότε πήρε το λόγο ο μικρός Ιησούς, λέγοντας: «Αν είναι έτσι, τότε τι είσαστε αλήθεια εσείς για Εμένα;

10. Εσύ, πατέρα του Άννα, δεν είπες στο νεαρό βοσκό να Με σκοτώ­σει;

11. Δεν του υποσχέθηκες μάλιστα μια καλή αμοιβή εάν Με σκότωνε, κάτι το οποίο θα έκανε με ασφάλεια, αφού δεν υπαγόταν στο νόμο;

12. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα και Εγώ με το πνεύμα Μου, το οποίο έχει αφυπνιστεί νωρίς:

13. Και Εγώ δεν υπάγομαι και δεν θα υπάγομαι για πολύ καιρό ακό­μα στο νόμο. Γι’ αυτό λοιπόν θα προσφέρω στο νεαρό παιδί την αμοιβή που τόσο δίκαια αξίζει!

14. Και αν εσύ οδηγήσεις Εμένα ή τον πατέρα Ιωσήφ εξαιτίας Μου ενώπιον του δικαστηρίου, τότε θα ξέρουμε και εμείς να σου εξηγήσου­με. το Νόμο!

15. Κοίταξε, έτσι σκέφτηκα και Εγώ όμοια με εσένα και χειρίστηκα με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα! Πώς λοιπόν τολμάς να κρίνεις το δικό σου τρόπο σκέψης άδικο και κακό, όταν εφαρμόζεται από εμάς;»

16. Ακούγοντας αυτά τα λόγια του μικρού Ιησού ο πατέρας του κατάκοιτου Άννα, τρόμαξε πάρα πολύ,

17. γιατί κατάλαβε πολύ καθαρά, πως το μικρό Παιδί γνώριζε και τις σκέψεις ή τις μυστικές αποφάσεις των ανθρώπων,

18. και ότι έπρεπε κανείς γι’ αυτό το λόγο να προσέχει πολύ μαζί Του.

19. Μετά από αυτά όλοι οι κατήγοροι εγκατέλειψαν τον Ιωσήφ και τον μικρό Ιησού και έφυγαν.

20. Μόνο ο πατέρας του νεαρού βοσκού παρέμεινε να στέκεται μπρο­στά στον Ιωσήφ και θρηνώντας για το παιδί του, είπε: «Το να θανατώ­νεις δεν αποτελεί τέχνη, αλλά το να ζωντανεύεις είναι!

21. Γι’ αυτό κανένας δεν πρέπει να θανατώνει, εάν δεν είναι και σε θέ­ση να δίνει πάλι τη ζωή!»

22. Ο μικρός Ιησούς του απάντησε τότε: «Και αυτό θα μπορούσα να το κάνω, εάν το ήθελα, όμως το παιδί σου φέρθηκε κακόβουλα και γι’ αυτό λοιπόν δεν επιθυμώ να το κάνω!» Ο πατέρας τότε παρακάλεσε το μικρό Παιδί να ξαναζωντανέψει το γιο του και Εκείνο του είπε: «Αύριο ναι, αλλά όχι σήμερα!»

Κεφάλαιο 284

Η συμβουλή του Ιωσήφ προς τον πατέρα του νεαρού βοσκού.

Η επιστροφή του Ιωσήφ και του μικρού Ιησού στο σπίτι.

Η υπέροχη υπόσχεση του Παιδιού. «Αυτοί που στο μέλλον
θα Με βάλουν πνευματικά στην καρδιά τους, όπως το έκανες
εσύ (Σαλώμη), αυτοί θα είναι για Μένα ισότιμοι με τη
μητέρα Μου, τα αδέλφια Μου και τις αδελφές Μου!»

1. Ο πατέρας του νεκρού παιδιού όμως δεν ήθελε πλέον να απομα­κρυνθεί από τον Ιησού, αφού άκουσε πως ήταν σε θέση να επαναφέρει το γιο του στη ζωή.

2. Τότε ο Ιωσήφ του είπε: «Φίλε μου! Σε συμβουλεύω να μη γίνεις πιε­στικός, γιατί αυτό το Παιδί έχει τη δική του τάξη, βάσει της οποίας και ενεργεί,

3. οπότε δεν θα καταφέρεις να Τον αναγκάσεις να κάνει οτιδήποτε, όσο και να φωνάζεις!

4. Πήγαινε όμως πάρε το γιο σου, ξάπλωσέ τον σε ένα καλό κρεββάτι σαν να ήταν απλώς άρρωστος και αύριο η κατάστασή του θα βελτιωθεί!»

5. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο πατέρας του νεκρού παιδιού, άφησε επιτέλους τον Ιωσήφ και πήγε και έκανε ό,τι τον είχε συμβουλεύσει.

6. Και μόνο τότε κατάφερε επιτέλους ο Ιωσήφ να βρει ηρεμία και χρό­νο ώστε να μπορέσει να κλείσει τη συμφωνία για τη δουλειά με τον ιδιο­κτήτη της οικοδομής.

7. Και όταν ο Ιωσήφ είχε πλέον τελειώσει με τη δουλειά του, επέστρε­ψε πάλι στο σπίτι, όπου αφηγήθηκε στη Μαρία, την Ευδοκία και τη Σα­λώμη, οι οποίες βγήκαν για να τον προϋπαντήσουν, τι του είχε συμβεί κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής διαδρομής.

8. Εκείνες δε έμειναν κατάπληκτες με την κακία που έδειχναν οι άν­θρωποι.

9. Το μικρό Παιδί όμως είπε: «Μην απορείτε εξαιτίας των κακών αν­θρώπων, διότι αν το σκεφτόσασταν πραγματικά, θα βλέπατε πως υπάρ­χουν απίστευτα πολλά στον κόσμο, τα οποία είναι άξια απορίας!»

10. Τότε η Σαλώμη είπε στη Μαρία: «Τιμημένη μου αδελφή! Πρόκει­ται πραγματικά για κάτι το ασύλληπτο!

11. Αρκεί το θεϊκό Παιδάκι να ανοίξει το άγιο στόμα Του και αμέσως ρέουν ποταμοί σοφίας από εκεί!

12. Πόσο απίστευτα πάνσοφα ήταν πάλι τα λόγια, τα οποία είπε!

13. Και πόσο ευτυχισμένη που πρέπει να είσαι, αφού είσαι μητέρα ε­νός τέτοιου Παιδιού!»

14. Τότε ο μικρός Ιησούς πρόσθεσε: «Και εσύ υπερευτυχισμένη Σα­λώμη, που αγόρασες ένα σπίτι για τον Κύριό σου

15. και είσαι τώρα μάρτυρας του πως Εκείνος ολοζώντανος κατοικεί σε αυτό!

16. Τι διαφορά υπάρχει αλήθεια ανάμεσα σε εκείνη που Με έτρεφε μέσα στο κορμί της για λίγο καιρό

17. και σε εκείνη που είναι η πραγματική σπιτονοικοκυρά Μου, η οποί­α Με φιλοξενεί για πάντα μέσα στο σπίτι της!

18. Όταν μια μητέρα κουβαλά ένα παιδί μέσα της, τι κάνει αλήθεια η ίδια ώστε να είναι ζωντανό, να μεγαλώνει και να έρχεται στη συνέχεια στον κόσμο;

19. Δεν είναι όλα αυτά ένα έργο του Θεού, όπου το θέλημα των αν­θρώπων δεν έχει απολύτως καμία επιρροή;

20. Όταν όμως κάποιος πάρει ένα παιδί στο σπίτι του και του προσφέ­ρει στέγη, φροντίδα και τροφή για πάντα, πες Μου, δεν είναι αυτό ση­μαντικότερο;

21. Αληθινά σου λέω, όσοι στο μέλλον θα Με βάλουν πνευματικά στην καρδιά τους όπως εσύ τώρα, αυτοί θα είναι για Εμένα το ίδιο με τη μη­τέρα Μου, τους αδελφούς Μου και τις αδελφές Μου!»

22. Αυτά τα λόγια ριζώθηκαν βαθιά στην καρδιά όλων και έτσι στη συνέχεια επέστρεψαν σιωπηλοί και συλλογισμένοι στο σπίτι.

Κεφάλαιο 285

Η ανάσταση του νεαρού βοσκού και ο φόβος του απέναντι
στο άγιο Παιδί. Ο πατέρας ανοίγει τα μάτια στο νεαρό
και δίνει μια σωστή μαρτυρία γύρω από τον Ιωσήφ και
το μικρό Ιησού. Η αγάπη του μικρού Παιδιού.

«Η αγάπη Μου είναι η δική σου ζωή για πάντα!»

1. Την επόμενη μέρα και μάλιστα την ίδια ακριβώς ώρα που ο νεαρός είχε χτυπήσει τον Ιησού, σηκώθηκε ολοζώντανος από το κρεββάτι, ρωτώντας, σαν να είχε ξυπνήσει από όνειρο, τι είχε συμβεί και πώς είχε βρεθεί σε αυτό το κρεββάτι.

2. Ο πατέρας του του διηγήθηκε τότε όλα όσα είχαν συμβεί και το πώς είχε βρεθεί εκεί.

3. Ακούγοντας τη διήγηση του πατέρα του το νεαρό παιδί, πλημμύρι σε από τρόμο και είπε: «Πατέρα, αυτό είναι πραγματικά ένα τρομακτι κό Παιδί,

4. το Οποίο θα έπρεπε να αποφεύγει κάθε άνθρωπος που αγαπά τη ζωή του!

5. Σε παρακαλώ, δώσε με για εργασία σε κάποιον που να κατοικεί μακριά από εδώ, ώστε ποτέ πλέον να μη βρεθώ στη δυσάρεστη θέση να συναντήσω μπροστά μου αυτό το τρομερό Παιδί,

6. γιατί Αυτό θα μπορούσε να με θανατώσει ξανά στη στιγμή!

7. Στο προηγούμενο αφεντικό μου όμως δεν θα ξαναπάω, γιατί εκεί νος ήταν που με παρότρυνε στο κακό!»

8. Ο πατέρας του όμως είπε τότε: «Γιε μου, ευχαριστώ το Θεό που σε έχω τώρα πάλι κοντά μου!

9. Για τούτο το λόγο λοιπόν δεν θα μπεις πλέον σε καμία υπηρεσία,

10. παρά θα σε κρατήσω κοντά μου, για όσο ζω!

11. Το Παιδί του Ιωσήφ όμως δεν χρειάζεται να Το φοβόμαστε τόσο πολύ, όσο πιστεύεις,

12. γιατί σίγουρα αυτό το ίδιο Παιδί ήταν που σε επανέφερε στη ζωή στον προκαθορισμένο χρόνο!

13. Εάν λοιπόν είναι έτσι, πώς μπορεί το Παιδί του Ιωσήφ να είναι τό­σο φοβερό όσο φαντάζεσαι;

14. Κοίταξε γιε μου, όποιος σκοτώνει, αλλά δεν μπορεί να ξαναδώσει ζωή, αυτός είναι τρομακτικός.

15. Όποιος όμως σκοτώνει αναίμακτα και στη συνέχεια μπορεί να ξαναδώσει ζωή, αυτός δεν είναι τόσο τρομερός όσο τον φαντάζεσαι!

16. Εμείς όμως θα κάνουμε κάτι καλύτερο^– θα πάμε εκεί ώστε να μπο­ρέσουμε να ευχαριστήσουμε τον ξυλουργό για την αφύπνισή σου!

17. Γιατί εδώ και καιρό γνωρίζω, πως ο ξυλουργός είναι ένας πολύ δί­καιος και θεοσεβούμενος άνδρας.»

18. Με αυτά τα λόγια του πατέρα το νεαρό παιδί ξέχασε το φόβο του και τον συνόδευσε προς το σπίτι του Ιωσήφ.

19. Όμως συνάντησαν τον Ιωσήφ στο χωριό μαζί με τους τέσσερις με­γαλύτερους γιους του και τον μικρό Ιησού, ο Οποίος είχε πάει μαζί τους.

20. Όταν το νεαρό αγόρι είδε τον Ιησού, αισθάνθηκε μεγάλο φόβο,

21. γιατί νόμισε πως ο Ιησούς θα τον θανάτωνε πάλι.

22. Ο μικρός Ιησούς όμως πλησίασε ο Ίδιος αμέσως το φοβισμένο παι­δί και του είπε:

23. «Ιωρά! Μη φοβάσαι, γιατί Εγώ σε αγαπώ περισσότερο από ολό­κληρο τον κόσμο!

24. Διότι εάν δεν σε αγαπούσα τόσο δυνατά, δεν θα σε επανέφερα πο­τέ πλέον στη ζωή.

25. Και αυτό, διότι η αγάπη Μου είναι η δική σου ζωή αιώνια!»

26. Όταν το νεαρό παιδί άκουσε τον μικρό Ιησού να μιλάει κατ’ αυτό τον τρόπο, ένιωσε αμέσως καλύτερα. Μάλιστα παρέμεινε ολόκληρη τη μέρα και έπαιξε μαζί Του.

27. Στη συνέχεια δε ο μικρός Ιησούς του έδειξε πολλά παιχνίδια γε­μάτα νόημα, κάτι το οποίο γέμισε με απέραντη χαρά το νεαρό παιδί.

Κεφάλαιο 286

Η εσφαλμένη ετυμηγορία του ψευδολόγου δικαστή του
χωριού σχετικά με τον Ιησού. Η χωρίς φόβο ανταπάντηση
του Ιωσήφ. Οι ψευδομάρτυρες. Ο Ιωσήφ κάνει, λόγω
των ανθρώπων, μια επίπληξη στον Ιησού. «Ιωσήφ, τα λόγια
που είπες τώρα, δεν είναι από Εμένα αλλά από εσένα!»

Η ετυμηγορία του αιώνιου δικαστή.

Ο δωροδοκημένος δικαστής τυφλώνεται.

Το Παιδί στον Ιωσήφ που είχε θυμώσει: «Γιατί θέλεις
να Με στενοχωρήσεις, αφού Εγώ είμαι δικός σου;»

1. Όταν όμως την επόμενη μέρα ο Ιωσήφ πήγε πάλι για δουλειά στο χωριό μαζί με τους τέσσερις γιους του και τον μικρό Ιησού,

2. τον πλησίασε ένας δικαστής του χωριού και του είπε:

3. «Άκουσέ με ξυλουργέ! Δεν είναι καθόλου αξιέπαινο το ότι κουβαλάς διαρκώς μαζί σου το μικρό σου Παιδί,

4. γιατί κατά πρώτον Αυτό έχει δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις και διό­τι κατά δεύτερον, όσα παιδιά αγγίζει, αρρωσταίνουν αμέσως,

5. πεθαίνουν ή γίνονται τυφλά ή μουγκά!»

6. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε αυτά τα ψέματα, άφησε στην άκρη το τσε­κούρι του και είπε στο δικαστή:

7. «Φέρε εδώ τους μάρτυρες που έπαθαν τέτοιο κακό από τον απολύ­τως αθώο μικρό Ιησού,

8. και θα πάω μαζί τους στο Ναό, όπου θα διευθετήσω το Θέμα μαζί τους ενώπιον του Αρχιερέα του Θεού!»

9. Ο συγκεκριμένος δικαστής όμως είχε δωροδοκηθεί από τον πατέ­ρα του κατάκοιτου Άννα,

10. οπότε προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο ώστε να ενοχοποιήσει όσο πιο πολύ μπορούσε το μικρό Παιδί του Ιωσήφ.

11. Έτσι μετά από αυτά τα λόγια του Ιωσήφ, ο δικαστής απομακρύν­θηκε, επιστρέφοντας μετά από λίγο μαζί με ένα πλήθος άρρωστα παι­διά, τα οποία συγκέντρωσε στο χωριό και τα οδήγησε μπροστά στον Ιω­σήφ.

12. Όταν δε έφτασε εκεί, του είπε: «Να, κοίτα εδώ, όλα αυτά τα οφεί­λουμε στο δηλητηριώδες σου Παιδί!

13. Αυτά τα παιδιά έχουν συχνά επισκεφτεί και παίξει με το Παιδί σου

14. και ορίστε ποιοι ήταν οι υπέροχοι καρποί από αυτό! Γι’ αυτό λοι­πόν εγκατέλειψε το χωριό μας και κράτα καλύτερα την πανούκλα σου στο σπίτι!»

15. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε όλα αυτά από το δικαστή, εκνευρίστηκε, πήρε τον μικρό Ιησού στην άκρη και του είπε σε σοβαρό και έντονο τό­νο:

16. «Γιατί λοιπόν κάνεις τέτοια πράγματα; Δες, τούτοι εδώ υποφέρουν από αυτά και εξαιτίας τους μας μισούν και μας καταδιώκουν!»

17. Το μικρό Παιδί όμως ανταπάντησε στον Ιωσήφ: «Τα λόγια που τώ­ρα μόλις είπες, δεν προέρχονται από Εμένα αλλά από εσένα,

18. διότι τώρα είπες τα λόγια του δικαστή, ο οποίος είναι ένας ψεύ­της, και όχι τα δικά Μου λόγια, τα οποία είναι αιώνια αληθινά!

19. Εγώ όμως θα σιωπήσω απέναντι σου και δεν σκοπεύω να σου κά­νω καμία μομφή για τα δανεικά σου λόγια.

20. Αυτός ο δωροδοκημένος δικαστής όμως θα λάβει τη δίκαιη τιμω­ρία για τις κατηγορίες που Μου προσάπτει!»

21. Και σε αυτά τα λόγια του Ιησού, ο δικαστής έχασε αμέσως το φως του. Όλοι όμως όσοι βρίσκονταν μαζί με το δικαστή τρομοκρατήθηκαν από αυτή την πράξη.

22. Πολλοί ανάμεσά τους σάστισαν εντελώς και φώναξαν:

23. «Ας φύγουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε μακριά από Αυτόν! Διό­τι κάθε κουβέντα από το στόμα αυτού του Παιδιού γίνεται και πράξη!»

24. Καθώς όμως ο Ιωσήφ είδε πως ο δικαστής τυφλώθηκε και πως εξαιτίας αυτού του γεγονότος θα αναγκαζόταν να υποστεί πολλές ταλαι­πωρίες,

25. θύμωσε και ο ίδιος με τον μικρό Ιησού, Τον πήρε λίγο από το αυ­τί και Του το τράβηξε, για να Τον τιμωρήσει έτσι προς χάριν των ανθρώ­πων.

26. Το μικρό Παιδί αναστατώθηκε από αυτό και είπε πολύ σοβαρά στον Ιωσήφ:

27. «Να σου είναι αρκετό, που αυτοί εδώ ψάχνουν και εν τούτοις δεν βρίσκουν αυτό που αναζητούν!

28. Αλλά εσύ αυτήν τη φορά δεν ενήργησες με σοφία! Δεν γνωρίζεις λοιπόν πως Εγώ είμαι δικός σου;

29. Γιατί λοιπόν θέλεις να Με στενοχωρείς, ενώ Εγώ είμαι δικός σου; Μη με στενοχωρείς πια στο μέλλον, αφού Εγώ είμαι δικός σου!»

30. Ο Ιωσήφ κατάλαβε αμέσως το λάθος του, οπότε πήρε το Παιδί και το έσφιξε στην αγκαλιά του. Αλλά όλοι οι παρευρισκόμενοι έφυγαν αμέ­σως τρέχοντας από το μεγάλο φόβο τους απέναντι στο Παιδί.

Κεφάλαιο 287

Ο δάσκαλος Πίρας Ζακχαίος εκφράζει από ματαιοδοξία την
επιθυμία, να φοιτήσει στο σχολείο του το θαυμαστό Παιδί.

Ο Ιωσήφ συμβουλεύει το δάσκαλο να κάνει μια προσπάθεια.

Ο Ιησούς ντροπιάζει τον υποκριτή δάσκαλο

1. Μετά από ένα χρονικό διάστημα περίπου τριών φεγγαριών και αφού ο Ιωσήφ είχε πλέον τελειώσει με τη δουλειά του στο χωριό, τους επισκέφτηκε στο σπίτι ένας συγκεκριμένος Πίρας Ζακχαίος που κατοικούσε στην πόλη. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά προσωπικά τον Ιησού, για Τον οποίο είχε ήδη ακούσει αρκετά πράγματα.

2. Στην πραγματικότητα όμως είχε έρθει αποκλειστικά εξαιτίας του Παιδιού.

3. Διότι ο Πίρας Ζακχαίος ήταν και αυτός δάσκαλος στην πόλη, ο οποίος είχε μεγάλη ιδέα για την σοφία του, παρόλο που δεν είχε πολ­λούς μαθητές.

4. Για ποιο λόγο όμως ήταν ο μικρός Ιησούς το πραγματικό κίνητρο της επίσκεψής του στον Ιωσήφ;

5. Γιατί σκέφτηκε: «Αυτό θα πρέπει να είναι ένα πολύ ταλαντούχο Παιδί.

6. Πρέπει να κατορθώσω να φοιτήσει στο σχολείο μου, έτσι ώστε μέ­σα από τη γρήγορη πρόοδο αυτού του Παιδιού να αποκτήσει το δικό μου σχολείο μεγαλύτερη φήμη σε σχέση με εκείνο του ανταγωνιστή μου!»

7. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο ασχολήθηκε κυρίως με το μικρό Ιησού, τον ρωτούσε γύρω από διάφορα θέματα, αποκομίζοντας πάντα την πιο πειστική και ακριβή απάντηση, πράγμα που τον εξέπληξε έντονα.

8. Αφού λοιπόν είχε εξετάσει διεξοδικά το μικρό Παιδί, στράφηκε στον Ιωσήφ και του είπε:

9. «Αδελφέ μου! Ο Μικρός έχει βέβαια για την ηλικία Του εξαιρετι­κή αντίληψη. Πραγματικά, έχεις εδώ ένα εξαιρετικά έξυπνο Αγοράκι!

10. Είναι μόνο κρίμα που δεν ξέρει ακόμα να διαβάζει και να σχεδιά­ζει τα γράμματα!

11. Δεν θέλεις να μου τον δώσεις στο σχολείο μου, για να μάθει κο­ντά μου να διαβάζει και να γράφει;

12. Στη συνέχεια θα Του μάθω επίσης και όλες τις άλλες επιστήμες, επιπλέον δε να χαιρετά και να τιμά τους μεγαλύτερους, όπως τους παπ­πούδες Του και τον πατέρα Του!

13. Και ξέρεις, μεταξύ άλλων θα μάθει και να αγαπάει τους συντρό­φους Του στο παιχνίδι, στους οποίους μέχρι τώρα έχει συχνά συμπεριφερθεί πολύ σκληρόκαρδα, όπως λένε!

14. Έτσι θα μάθει επιτέλους και το νόμο του Μωυσή, θα γνωρίσει την ιστορία του λαού του Θεού και τη σοφία του Θεού στους προφήτες!»

15. Ο Ιωσήφ είπε τότε στο δάσκαλο: «Καλώς φίλε και αδελφέ μου! Αλλά προτού πάρεις κοντά σου το Παιδί μου στο σχολείο, κάνε εδώ μπροστά σε όλους αυτούς τους μάρτυρες που βρίσκονται εδώ αυτήν τη στιγμή μια μικρή δοκιμή!

16. Ανάφερέ Του όλα τα γράμματα, εξήγησέ Του τα αναλυτικά και στη συνέχεια ρώτησέ Τον γύρω από αυτά,

17. έτσι ώστε βλέποντας τι έχει καταλάβει και συγκρατήσει από τις εξηγήσεις σου, να μπορέσεις με τον πιο σίγουρο τρόπο να αποφανθείς γύρω από το πόσο αναπτυγμένο είναι το ταλέντο Του!»

18. Και ο δάσκαλος το έκανε αμέσως. Είπε καθαρά στο μικρό Παιδί τα γράμματα από το Άλφα ως το Ωμέγα και του εξήγησε τα σύμβολα όσο καλύτερα μπορούσε.

19. Ο Ιησούς όμως κοίταξε το δάσκαλο με έμφαση και όταν Τον ρώ­τησε, είπε:

20. «Πώς θέλεις, εσύ που υποκρίνεσαι το δάσκαλο, να διδάξεις στους μαθητές το Βήτα, ενώ δεν έχεις καταλάβει ακόμα το Άλφα και τη σημα­σία του;

21. Εξήγησέ Μου σύμφωνα με την αληθινή σοφία το Άλφα, οπότε Εγώ θα πιστέψω και αυτά που θα μου πεις σχετικά με το Βήτα!

22. Για να δεις όμως ότι δεν Μου είναι αναγκαίο να μάθω από σένα τα γράμματα, το σχήμα τους και τη σημασία τους, θα σου τα εξηγήσω τώρα Εγώ και θα σου δείξω την πραγματική τους σημασία!»

23. Τότε ο Ιησούς άρχισε να αναλύει στον εμβρόντητο δάσκαλο ολό­κληρο το Αλφάβητο, ρωτώντας τον παράλληλα επιμελώς, αν καταλά­βαινε τα όσα άκουγε.

24. Κάθε απάντηση του δάσκαλου όμως φαινόταν τόσο ανόητη και τόσο εμφανώς ατελής, ώστε όσοι ήταν παρόντες ξέσπασαν σε γέλια.

25. Όταν ο δάσκαλος είχε πλέον συνειδητοποιήσει την εκπληκτική σο­φία του Παιδιού, και αφού είχε ντροπιαστεί κατ’ αυτό τον τρόπο, σηκώ­θηκε όρθιος και είπε στους παρευρισκομένους:

26. «Αλίμονο μου στο φτωχό, πραγματικά δεν ξέρω τι να πω! Εγώ ο ίδιος προκάλεσα ζημιά στον εαυτό μου μαζί με ντροπή και σαρκασμό, αφού ήθελα να φέρω αυτό το μικρό Παιδί στο σχολείο μου.

27. Αδελφέ μου Ιωσήφ! Πάρε το μικρό Παιδί μακριά μου, γιατί δεν μπορώ να αντέξω πια τη δριμύτητα του προσώπου Του και τη διεισδυ­τικότητα του λόγου Του!

28. Αληθινά! Αυτό το μικρό Παιδί δεν μπορεί να είναι γέννημα του κόσμου! Με τη σοφία που Το διακρίνει, θα πρέπει να είναι σε θέση να δαμάζει τη φωτιά και το νερό!

29. Και θα είμαι για πάντα ένας τρελός, εάν αυτό το Παιδί δεν γεννή­θηκε πολύ πριν τη δημιουργία του κόσμου! Ο Ιεχωβάς θα το γνωρίζει, ποια μητέρα Το κουβάλησε και ποιος κόρφος Το έθρεψε!

30. Αλίμονο μου! Είμαι ήδη ένας τρελός! Ήρθα για να διεκδικήσω ένα μαθητή και δες, βρήκα ένα δάσκαλο, το πνεύμα του Οποίου δεν θα μπο­ρέσω ποτέ να φτάσω! Συναισθανθείτε φίλοι μου την αισχύνη μου! Ένας γέροντας έγινε περίγελος από ένα μικρό Παιδί και αυτό είναι βέβαια ο θάνατός μου!

31. Γι’ αυτό Ιωσήφ, πάρε το μικρό Παιδί μακριά από εμένα, γιατί σα­φώς θα πρόκειται για κάτι το σπουδαίο και σίγουρα είτε θα πρέπει να είναι Θεός είτε κάποιος άγγελος!»

32. Όλοι οι παρευρισκόμενοι άρχισαν τότε να παρηγορούν το δάσκαλο, γιατί τον συμπονούσαν εξαιτίας της μεγάλης του απόγνωσης.

Κεφάλαιο 288

Ο Ιησούς δίνει στον Πίρα Ζακχαίο κάποια στοιχεία σχετικά
με την αποστολή Του. Η ευεργετική τους επίδραση και
οι αναζητήσεις του Πίρα Ζακχαίου. Ο Ιησούς ως δάσκαλος της
φυσικής ιστορίας: «Πού είναι το πάνω και πού το κάτω;»
«Κοίταξε, Εγώ ήρθα από πάνω!» Όπου υπάρχει φως, εκεί
είναι το πάνω, όπου όμως σκοτάδι, εκεί είναι το κάτω!

1. Όταν ο Ιησούς είδε την απόγνωση του Πίρα Ζαχκαίου, χαμογέλασε και είπε:

2. «Τώρα οι ανοησίες σου θα φέρουν καρπούς και θα μπορέσουν να δουν όσοι είχαν μια τυφλή καρδιά!

3. Γι’ αυτό λοιπόν άκουσέ Με, εσύ ανόητε, που ο Δουμάς σου έχει γίνει αγκάθι στο μάτι σου.

4. Κοίταξε, Εγώ ήρθα από ψηλά, για να αναθεματίσω το εγκόσμιο στοιχείο από τις ψυχές των ανθρώπων,

5. αλλά μετά αφυπνίζω ό,τι είναι υψηλό μέσα τους, σύμφωνα με. την εντολή Εκείνου ο Οποίος βρίσκεται μέσα Μου και είναι πάνω από Εμέ να και εσάς,

6. ο Οποίος Με έστειλε και είναι τώρα μέσα Μου, προκειμένου να λυτρωθείτε!»

7. Μετά δε από αυτά τα λόγια του μικρού Ιησού, όλοι όσοι βασανίζονταν από κάποια σωματική πάθηση σε όλη τη γύρω περιοχή, θεραπεύτηκαν μονομιάς.

8. Και ανάμεσα σε αυτούς λυτρώθηκαν και όλοι όσοι είχαν επισύρει σε κάποια στιγμή το ανάθεμα του Ιησού με την εγκόσμια ροπή τους, εκτός από τον αποστεωμένο μικρό Άννα.

9. Αυτός, εξαιτίας του πατέρα του, πέρασε τα τρία προκαθορισμένο χρόνια κάτω από το ανάθεμα του μικρού Παιδιού.

10. Τότε ο Πίρας Ζακχαίος σηκώθηκε και μαζί με τον Ιωσήφ πήγε έξω στο ύπαιθρο, όπου του είπε:

11. «Αδελφέ, αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε έξω στο ύπαιθρο, όπου κανείς δεν μπορεί να μας ακούσει!

12. Σε παρακαλώ λοιπόν, αγαπητέ αδελφέ, να μου εξηγήσεις τι ακρι­βώς συμβαίνει με αυτό το Νήπιο,

13. γιατί όπως έχω πλέον καταλάβει, δεν πρόκειται σε καμία περίπτω­ση για ένα φυσιολογικό παιδί!»

14. Ο Ιωσήφ είπε τότε στον Πίρα Ζακχαίο: «Φίλε μου, αν ήθελα να μιλήσω σχετικά με τη φύση του Παιδιού μου, δεν θα τελείωνα ούτε με­τά από αρκετές ημέρες.

15. Και εκτός αυτού, ο μικρός Ιησούς δεν μου επιτρέπει να φλυαρώ γύρω από αυτό το θέμα όποτε θελήσω εγώ.

16. Κοίταξε, να το Παιδί που έρχεται προς το μέρος μας!

17. Συγκέντρωσε λοιπόν μέσα στην καρδιά σου θάρρος και αγάπη προς Αυτόν, και Εκείνος θα σου πει όσα είναι απαραίτητα για να γαληνέψει η ψυχή σου!»

18. Ο δάσκαλος συγκέντρωσε θάρρος και αγάπη, και όταν ο Ιησούς είχε φτάσει κοντά του, Τον ρώτησε τρυφερά:

19. «Πολυαγαπημένο μου, θαυμαστό Αγοράκι! Δεν θα ήθελες να μου εξηγήσεις πιο αναλυτικά τι είδους δύναμη έχεις μέσα Σου, που Σου δί­νει τη δυνατότητα να κάνεις όλα αυτά που τώρα είδα και άκουσα από Εσένα;»

20. Ο μικρός Ιησούς, ακούγοντας αυτή την ερώτηση, χαμογέλασε και είπε: «Γνωρίζεις αλήθεια, εσύ μορφωμένε άνθρωπε, πού βρίσκεται το πάνω και πού το κάτω;

21. Γιατί κοίταξε, η γη είναι στρογγυλή σαν μια σφαίρα και γύρω-γύρω κατοικούν άνθρωποι και δημιουργήματα!

22. Ποιοι λοιπόν κατοικούν από κάτω και ποιοι από πάνω; Η δε γη γυ­ρίζει καθημερινά γύρω από το κέντρο της, κάνοντας περιστροφή σχεδόν τεσσάρων χιλιάδων μιλίων. Πες μου λοιπόν, πότε είσαι πάνω και πότε κάτω;»

23. Ο δάσκαλος, ακούγοντας αυτά τα ανήκουστα πράγματα, πήρε μια πολύ αμήχανη έκφραση και δεν ήξερε τι να απαντήσει.

24. Ο μικρός Ιησούς τότε γέλασε με αυτό το ανόητο ύφος του Πίρα Ζαχκαίου και του είπε:

25. «Τι διανοούμενος είσαι εσύ! Τι θέλεις λοιπόν να διδάσκεις, αφού δεν γνωρίζεις πως μόνο το φως είναι η ουσία;

26. Όπου υπάρχει φως, εκεί είναι το πάνω^– όπου όμως σκοτάδι, εκεί είναι το κάτω!

27. Εσύ όμως είσαι ακόμη στο σκοτάδι και γι’ αυτό βρίσκεσαι κάτω.

Αλλά εγώ βρισκόμουν από πάντα στο πιο ψηλό σημείο του φωτός και συνεπώς όσο λίγο μπορούν να μας δουν αυτοί που βρίσκονται στον αντίποδά μας και έχουν τώρα νύχτα, άλλο τόσο θα μπορέσεις να συλλάβεις τη δική Μου φωτεινή φύση μέσα στη δική σου νύχτα !» Μετά από αυτά τα λόγια, ο μικρός Ιησούς απομακρύνθηκε τρέχοντας.

28. Ο Πίρας Ζακχαίος είπε τότε στον Ιωσήφ: «Ορίστε λοιπόν! Τώρα ξέρω όσα και πριν. Πολύ παράξενα τα λόγια του μικρού Παιδιού! Άφησέ με λοιπόν τώρα μόνο, γιατί θέλω να σκεφτώ γύρω από όσα άκουσα!» Έτσι ο Ιωσήφ άφησε το δάσκαλο μόνο του στον κήπο.

Κεφάλαιο 289

Οι σκέψεις του δάσκαλου σχετικά με τον μικρό Ιησού.

Ο Ιησούς προειδοποιεί το δάσκαλο. Ο Ιησούς, ένα φως για τους ειδω-
λολάτρες και μια κρίση για τους Ιουδαίους!

Ο δάσκαλος τρέπεται σε φυγή.

1. Για μια ολόκληρη ώρα ο Πίρας Ζακχαίος αναλογιζόταν τα λόγια του μικρού Παιδιού, χωρίς όμως να καταφέρει να βγάλει κάποιο νόημα.

2. «Τι να είναι άραγε αυτό το μικρό Παιδί;» αναρωτιόταν συνέχεια μό­νος του.

3. «Μήπως πρόκειται για τον Ηλία, ο οποίος ήρθε για άλλη μια φορά;

4. Ή μήπως είναι ο Σαμουήλ ή κάποιος άλλος μεγάλος προφήτης που έκανε ξανά την εμφάνισή του;

5. Αυτός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ και από εκεί δεν κατάγεται κανένας προφήτης!

6. Όμως από εκεί λέγεται πως θα έρθει ο Μεσσίας!

7. Είναι λοιπόν αυτό το μικρό Παιδί ο ίδιος ο Μεσσίας;

8. Όπως λέγεται, θα κατάγεται από τη γενιά του Δαυίδ! Ο Ιωσήφ υπο­τίθεται πως είναι ένας πραγματικός και απευθείας απόγονος του Δαυίδ,

9. χωρίς όμως να υπάρχει γι’ αυτό καμιά σαφής και αξιόπιστη απόδειξη.

10. Αυτή η υπόθεση έχει κατά τα φαινόμενα πολλά, τα οποία την κά­νουν να φαίνεται βάσιμη,

11. όμως ποιος αλήθεια μπορεί, χωρίς κάποιες ιστορικές αποδείξεις, να τα αποδεχτεί και να τα πιστέψει όλα αυτά ως τεκμηριωμένες πραγ­ματικότητες;

12. Και ωστόσο, κανείς είναι σχεδόν υποχρεωμένος, λόγω του μικρού Παιδιού, να δεχθεί πως τα πράγματα έχουν όντως έτσι.

13. Από την άλλη πλευρά, η ρωμαϊκή απαλλακτική πινακίδα αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο,

14. καθώς ο Μεσσίας θα πρέπει να είναι ένας ορκισμένος εχθρός των Ρωμαίων!

15. Πώς όμως να είναι αυτός ο Μεσσίας, όταν έχει τέτοια φιλία με τους Ρωμαίους που τον ανακήρυξαν πολίτη τους;

16. Αυτός μπορεί βέβαια με τον καιρό να γίνει ένας μεγάλος κυβερ­νήτης της Ρώμης, ένας Μεσσίας των ειδωλολατρών,

17. για μας όμως ένα δίκοπο μαχαίρι, το οποίο θα μας καταστρέψει!

18. Αν αυτό το καταγγείλω στους αρχιερείς, θα μου απέφερε αληθινά μεγάλα οφέλη!»

19. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε πάλι ο μικρός Ιησούς μαζί με τον Ιακώβ στον κήπο, πλησίασε το δάσκαλο και του είπε:

20. «Πίρα Ζακχαίε! Βγάλε από το μυαλό σου την πρόθεσή σου να Με αποκαλύψεις στους αρχιερείς πριν από την ώρα του,

21. γιατί σε διαφορετική περίπτωση, στο τρίτο κιόλας βήμα που θα κάνεις, θα σε βρει ο θάνατος!

22. Έχεις δοκιμάσει τη δύναμή Μου, γι’ αυτό πάρε στα σοβαρά την προειδοποίησή Μου!

23. Όσα όμως έλεγες στον εαυτό σου γύρω από ένα Μεσσία για τους ειδωλολάτρες, αυτά έχουν κάποια βάση!

24. Διότι έτσι ακριβώς θα γίνει στο μέλλον: ένα φως για τους ειδωλολάτρες και μια κρίση για τους Ιουδαίους και για όλα τα παιδιά του Ισ­ραήλ!»

25. Τότε ο δάσκαλος θύμωσε και είπε: «Αν είναι έτσι, τότε φύγε από εμάς και πήγαινε στους ειδωλολάτρες!»

26. Το μικρό Παιδί όμως απάντησε: «Εγώ είμαι Κύριος και κάνω αυ­τό που θέλω, και εσύ δεν είσαι κάποιος ο οποίος έχει τη δυνατότητα να διατάξει κάτι εδώ!

27. Γι’ αυτό λοιπόν σώπασε και φύγε, γιατί αλλιώς θα Με αναγκάσεις να σε τιμωρήσω!»

28. Όταν ο Πίρας Ζακχαίος άκουσε αυτά τα λόγια από τον μικρό Ιη­σού, σηκώθηκε γρήγορα και γύρισε τρέχοντας στην πόλη.

29. Έτσι ο Ιωσήφ απαλλάχθηκε από έναν κουραστικό επισκέπτη και μπόρεσε να συνεχίσει να ασχολείται με τις δουλειές του.

Κεφάλαιο 290

Η ζεστασιά στο σπίτι του Ιωσήφ προσελκύει τους γείτονες και τα παιδιά τους. Τα παιδιά στον εξώστη. Ο Ζήνωνας σπάει τον αυχένα του με τα παρακινδυνευμένα του καμώματα.

Η οργή των γονιών του. Η αφύπνιση του νεκρού παιδιού.

Η μαρτυρία του Ζήνωνα σχετικά με τον Ιησού.

Ο Ιησούς συμβουλεύει το Ζήνωνα: «Απαρνήσου εκείνα
τα παιχνίδια που οδηγούν στο θάνατο!» Μια προφητική
αναφορά στο μεταγενέστερο Ιούδα Ισκαριώτη.

1. Μετά από λίγο καιρό όμως η αγάπη των παιδιών των γειτόνων, όπως και των γονιών τους, τους προσέλκυσε και πάλι στο σπίτι του Ιωσήφ

2. και αυτό κυρίως την παραμονή του Σαββάτου, κατά την οποία, ιδιαίτερα το απόγευμα, οι άνθρωποι δούλευαν λιγότερο ή και καθόλου.

3. Μια τέτοια μέρα λοιπόν ήρθαν αρκετοί γείτονες με τα παιδιά τους στο σπίτι του Ιωσήφ.

4. Τα κορίτσια έκαναν καλή παρέα με τις πέντε κόρες του Κυρήνιου, οι οποίες ήταν πολύ φιλικές, όμορφες και εργατικές, ενώ παράλληλα διέθεταν πολλές γνώσεις γύρω από όλα τα θέματα.

5. Τα αγόρια όμως προτιμούσαν πάνω από όλα τον αξιαγάπητο ζωη­ρό Ιησού,

6. γιατί κατά πρώτον τους έδειχνε κάποια παιχνίδια με νόημα, τα οποία ψυχαγωγούσαν πολύ τα αγόρια,

7. και γιατί, κατά δεύτερο, τους αφηγείτο συχνά συναρπαστικές ιστοριούλες σαν παραβολές, οι οποίες άγγιζαν τόσο πολύ τα μικρά παιδιά, ώστε όταν τους τις διηγόταν, δεν τολμούσαν ούτε να κουνηθούν μήπως και χάσουν καμία λέξη.

8. Αυτή τη φορά όμως, επειδή λόγω μιας καταιγίδας που είχε προηγηθεί, το έδαφος ήταν λίγο υγρό, χρησιμοποιήθηκε ο εξώστης (ένας χώρος χωρίς στέγη που τον περιέβαλλαν κιγκλιδώματα στην οροφή του σπιτιού) ως χώρος παιχνιδιού.

9. Για αρκετή ώρα τα πράγματα εξελίσσονταν ήρεμα, μιας και ο μι­κρός Ιησούς τους διηγόταν μερικές πολύ ελκυστικές ιστορίες.

10. Αλλά προς το βραδάκι τα πράγματα στον εξώστη ζωντάνεψαν, όταν ο Ιησούς έστησε εκεί ένα μικρό παιχνίδι με ζάρια, κατά το οποίο έπρεπε συχνά και να πηδήξουν.

11. Ανάμεσα στα δώδεκα αγόρια τα οποία βρίσκονταν εκεί, ήταν και ένα αγόρι με το όνομα Ζήνωνας, το οποίο έβαζε μεγάλα στοιχήματα και ήθελε με ακροβατικές εμπνεύσεις να κερδίσει από τους συμπαίκτες του τις δεκάρες που είχαν μαζί τους.

12. Και ήταν μια τέτοια ακροβατική ιδέα που προσπάθησε να υλοποιή­σει και τώρα, στοιχηματίζοντας έντεκα δεκάρες στην υλοποίησή της και μάλιστα αντίθετα στη θέληση του Κυρίου του Ιησού.

13. Η ιδέα πάνω στην οποία στοιχημάτισε ήταν πως θα μπορούσε να κάνει τρεις φορές το γύρο του εξώστη πάνω στα κάγκελα, χωρίς να χά­σει την ισορροπία του.

14. Αν κατάφερνε να κάνει τους τρεις γύρους, θα έπρεπε τα άλλα έντε­κα παιδιά που θα τον έβλεπαν να προσθέσουν στις έντεκα δεκάρες του άλλες τόσες·

15. αν όμως έχανε την ισορροπία του και έπεφτε, θα έχανε αυτός τις έντεκα δικές του.

16. Τα υπόλοιπα αγόρια συμφώνησαν με το στοίχημα και ο Ζήνωνας σκαρφάλωσε αμέσως πάνω στα κάγκελα, ζαλίστηκε όμως, έχασε την ι­σορροπία του, έπεσε αμέσως στο έδαφος, με αποτέλεσμα να σπάσει τον αυχένα του και να πεθάνει ακαριαία.

17. Τότε οι γονείς του νεκρού αγοριού, γεμάτοι θλίψη και οργή, έτρεξαν πάνω στον εξώστη, άρπαξαν τον Ιησού και ήθελαν να Τον κακομε­ταχειριστούν.

18. Ο Ιησούς όμως τους ξέφυγε, έτρεξε γρήγορα προς το νεκρό αγό­ρι και φώναξε δυνατά:

19. «Ζήνωνα! Σήκω όρθιος και δώσε ενώπιον των τυφλών σου γονέων μαρτυρία για Μένα, αν υπήρξα Εγώ αυτός ο οποίος σε έριξε κάτω και εάν σε θανάτωσα Εγώ!»

20. Τότε το νεκρό αγόρι σηκώθηκε αμέσως πάνω και είπε:

21. «Ω Κύριε! Όχι. Ποτέ δεν με έριξες κάτω να με θανατώσεις,

22. αλλά αντίθετα, υπαίτια ήταν η απληστία μου και η βιασύνη μου!

23. Και όταν αυτή η αμαρτία μου με οδήγησε στο θάνατο, τότε ήρθες Εσύ, Κύριε, σε μένα και μου ξαναέδωσες τη ζωή!»

24. Όταν οι γονείς του Ζήνωνα άκουσαν και είδαν αυτήν τη μαρτυρία, γονάτισαν μπροστά στον Ιησού και προσκύνησαν τη δύναμη του Θεού μέσα στο Παιδί.

25. Ο Ιησούς όμως είπε στο Ζήνωνα: «Ας σου είναι αυτό ένα παντο­τινό μάθημα και μείνε μακριά από εδώ και πέρα από εκείνα τα παιχνί­δια τα οποία οδηγούν στο θάνατο και σκέψου καλά αυτά που σε συμ­βούλεψα!»

26. Οι γονείς του Ζήνωνα έκλαιγαν από τη μεγάλη τους ευγνωμοσύ­νη και μετά επέστρεψαν στο σπίτι τους.

27. (Πέρα από αυτό όμως, όπως πολύ εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε, αυτά τα λόγια αποτελούν και μια προφητική νύξη για τον κατοπινό Ιούδα Ισκαριώτη.)

Κεφάλαιο 291

Οι γείτονες ζητούν τη συμβουλή του Ιωσήφ, επειδή είναι φίλος του Κορνήλιου. Ο Ιησούς προειδοποιεί τον Ιωσήφ να προσέχει.

Αναφορά στη θεϊκή διακυβέρνηση του κόσμου: Όπως είναι ο λαός,
τέτοια είναι και η διακυβέρνησή του!

«Εγώ είμαι ο Κύριος και πάνω στη Ρώμη!»

1. Μια άλλη Παρασκευή, αρκετοί γείτονες μαζί με τα παιδιά τους επισκέφτηκαν ξανά τον Ιωσήφ, για να τον συμβουλευτούν σχετικά με ορισμένα προβλήματα που είχαν,

2. γιατί ήξεραν ότι ο Ιωσήφ διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με τον έπαρχο.

3. Εκείνο τον καιρό όμως ο Ιωσήφ είχε λάβει ένα γράμμα από την Τύρο και μάλιστα από τον Κυρήνιο, ο οποίος του έγραψε αμέσως μόλις επέστρεψε πάλι από τη Ρώμη στην Τύρο, ρωτώντας να μάθει τι έκανε ο Ιωσήφ και ιδιαιτέρως ο μικρός Ιησούς.

4. Οι γείτονες δεν γνώριζαν βέβαια σχετικά με αυτό το γράμμα,

5. ούτε και το γεγονός πως ο Ιωσήφ ήταν τόσο καλός φίλος του κυβερνήτη Κυρήνιου.

6. Γι’ αυτό λοιπόν ο Ιωσήφ ήθελε να παρουσιάσει αυτό το γράμμα και να προσφέρει με αυτό τον τρόπο στους γείτονές του παρηγοριά και σιγουριά,

7. αφού ήθελε έτσι να τους δείξει πως θα επενέβαινε προς όφελός τους μιλώντας προσωπικά στον κυβερνήτη σχετικά με τον τετράρχη

8. και πως εκτός αυτού, η επιτυχία της προσπάθειάς του θα ήταν ακόμη πιο σίγουρη, αφού η Ευδοκία καθώς και τα πέντε κορίτσια ανήκαν στην ακολουθία του Κυρήνιου.

9. Τότε όμως ο μικρός Ιησούς πλησίασε βιαστικά τον Ιωσήφ και του είπε σε πολύ έντονο τόνο:

10. «Μην το κάνεις αυτό Ιωσήφ, αφού Εγώ είμαι ο Κύριος!

11. Αν παρουσιάσεις αυτό το γράμμα, θα πλήξω αμέσως τη γη, διότι Εγώ είμαι ο Κύριος και πάνω στη Ρώμη και όχι ο Κυρήνιος ούτε και ο Αύγουστος Καίσαρας!

12. Και σου λέω πως αν ο λαός ήταν καλύτερος από το βασιλιά του, τότε και Εγώ θα ήξερα τι να κάνω με τον Αρχέλαο!

13. Επειδή όμως ο λαός δεν είναι σε τίποτα καλύτερος, θα πρέπει να σηκώνει το ίδιο το βάρος του μέσα από το βασιλιά, ο οποίος είναι φιλο­χρήματος, όπως και όλος ο λαός!

14. Δεν λέγεται άλλωστε: Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδό- ντος και ούτω καθεξής; Έτσι λοιπόν ας λέγεται επίσης από εδώ και εξής: φιλαργυρία αντί φιλαργυρίας και φθόνο αντί φθόνου!

15. Κατά συνέπεια λοιπόν ο Αρχέλαος είναι ένας πραγματικός γιατρός αυτού του σκληρόκαρδου λαού και θα παραμείνει όπως είναι, μέχρι το τέλος του!»

16. Τα λόγια του Παιδιού δυσαρέστησαν τους γείτονες, οι οποίοι εί­παν:

17. «Αυτό θα ήταν για μας ένα πραγματικό υπόδειγμα Μεσσία!

18. Εμάς μας κατακρίνει, ενώ επαινεί τον ειδωλολάτρη Αρχέλαο!»

19. Τότε μικρός Ιησούς χτύπησε με τις φτέρνες του το έδαφος και είπε:

20. «Γη! Σείσου, ώστε να μάθουν τα τυφλά παιδιά σου ότι Εγώ είμαι ο Κύριός σου!»

21. Και ξαφνικά, στο σημείο όπου ο Ιησούς είχε ποδοπατήσει το έδα­φος, ξεπετάχτηκε φωτιά και η γη σείστηκε έντονα.

22. Μετά από αυτό, όλοι όσοι ήταν παρόντες τρόμαξαν πολύ και εί­παν: «Τι είναι λοιπόν αυτό το Παιδί; Μπροστά Του σείεται ακόμη και αυτή η γη!

23. Ας απομακρυνθούμε λοιπόν από εδώ, γιατί δεν είναι ασφαλές το να βρίσκεται κανείς κοντά Του!» Έτσι έφυγαν αμέσως όλοι από το σπί­τι του Ιωσήφ, ενώ ο ίδιος απαλλάχθηκε για μια ακόμη φορά από ένα με­γάλο κίνδυνο.

Κεφάλαιο 292

Ο εξάχρονος Ιησούς αφυπνίζει το νεκρό υπηρέτη της
Σαλώμης. Η νουθεσία του μέσω του Ιησού.

Ο Ιησούς αποστρέφεται τον έπαινο των ανθρώπων.

1. Όταν ο Ιησούς ήταν σε ηλικία έξι ετών και κάτι, η Σαλώμη πρόσταξε μια μέρα τους υπηρέτες της να κόψουν ένα ήδη ξεραμένο δέντρο και στη συνέχεια τους έβαλε να το κόψουν και να το κομματιάσουν ώστε να το χρησιμοποιήσουν για καυσόξυλα.

2. Σε αυτή την περίσταση λοιπόν, ένας νεαρός υπηρέτης επαινούσε το μεγάλο του ζήλο και έλεγε στους άλλους τρεις που δούλευαν μαζί του:

3. «Αφήστε με να κάνω μόνος μου αυτήν τη δουλειά και θα τελειώσω γρηγορότερα με ολόκληρο το δέντρο από ό,τι εσείς οι τρεις μαζί!»

4. Οι δε υπόλοιποι υπηρέτες με ευχαρίστηση του παραχώρησαν αυτή την τιμή.

5. Πήρε λοιπόν το ακονισμένο του τσεκούρι και με πολύ εργατικότη­τα ρίχτηκε στη δουλειά.

6. Ήταν όμως τέτοιος ο ζήλος του, που με ένα λάθος χτύπημα, αντί για το ξύλο, πέτυχε το δεξί του πόδι και το κομμάτιασε από τα νύχια ως τη φτέρνα του.

7. Τότε έπεσε στο έδαφος και άρχισε να καλεί σε βοήθεια, οπότε όλοι έτρεξαν κοντά του, αλλά κανείς δεν είχε κάτι για να του δέσει το πόδι.

8. Το αποτέλεσμα ήταν ο νεαρός άντρας να συνεχίσει να αιμορραγεί, ώσπου στο τέλος ξεψύχησε.

9. Τότε από τα κλάματα και τις φωνές που έρχονταν από το κοντινό σπίτι της Σαλώμης, το συμβάν έγινε αντιληπτό και στο σπίτι του Ιωσήφ.

10. Ο Ιησούς έτρεξε γρήγορα και περνώντας ανάμεσα από το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, πλησίασε το νεκρό υπηρέτη.

11. Όταν έφτασε δίπλα στο νεκρό, έπιασε γρήγορα το κομματιασμέ­νο του πόδι, το πίεσε σφιχτά και το θεράπευσε στη στιγμή.

12. Αφού το πόδι του νεκρού υπηρέτη είχε πλέον θεραπευτεί με αυτό τον τρόπο, ο μικρός Ιησούς έπιασε το χέρι του και είπε:

13. «Άκουσέ Με, εσύ, ματαιόδοξε νεαρέ! Σήκω πάνω και συνέχισε να πελεκάς τα ξύλα σου!

14. Αλλά στο μέλλον άφησε κατά μέρος τη ματαιοδοξία σου και από εδώ και στο εξής να μην προσπαθείς να κάνεις περισσότερα από αυτά τα οποία σου επιτρέπουν οι δυνάμεις σου.

15. Έτσι θα μπορέσεις στο μέλλον να προφυλαχθείς πολύ εύκολα από παρόμοια ατυχήματα!

16. Γιατί και οι υπηρέτες που εργάζονται μαζί σου έχουν λάβει τη δύ­ναμή τους για δουλειά από τον Θεό και αυτήν δεν πρέπει να την υποτι­μάς πουθενά και ποτέ!

17. Αν όμως κάποιος από αυτούς που εργάζονται μαζί σου είναι εσκεμμένα τεμπέλης και αργόσχολος, τότε θα τον συμμορφώσει ο Κύριος.

18. Εσύ όμως ποτέ δεν πρέπει να γίνεσαι κριτής του, με μια υπερβολική και ματαιόδοξη εργατικότητα!»

19. Τότε ο νεαρός υπηρέτης σηκώθηκε από το έδαφος, και γεμάτος δύ­ναμη συνέχισε να κομματιάζει τα ξύλα του.

20. Μετά από αυτό, όλοι όσοι ήταν παρόντες γονάτισαν μπροστά στον μικρό Ιησού και είπαν:

21. «Τιμή και δόξα στη δύναμη του Θεού, την οποία Εσύ φέρεις μέ­σα Σου, γιατί Εσένα Σε πλημμύρισε από νωρίς ο Κύριος με όλη τη θεϊ­κή δύναμη!»

22. Ο Ιησούς όμως έτρεξε βιαστικά πάλι προς το σπίτι, γιατί δεν ήθε­λε τον έπαινο των ανθρώπων.

Κεφάλαιο 293

Ο Ιησούς θρυμματίζει την ιερή κανάτα της Μαρίας.

Η ανησυχία του κοριτσιού γι ’ αυτήν τη ζημιά.

Ο Ιησούς φέρνει στη μητέρα το νερό μέσα στο μικρό
κόκκινο μανδύα Του. Το ιερό κειμήλιο της Μαρίας
ήταν κάτι που ενοχλούσε τον Ιησού.

1. Η Μαρία είχε ακόμα την κανάτα με την οποία κουβαλούσε νερό, όταν ο άγγελος Κυρίου της είχε φέρει την άγια είδηση.

2. Και αυτή την κανάτα την θεωρούσε πάρα πολύ σημαντική, στο βαθ­μό που ήταν γι’ αυτήν ένα πραγματικό κειμήλιο.

3. Μάλιστα δεν της άρεσε καθόλου να βλέπει οποιονδήποτε να την παίρνει και να πίνει από αυτή.

4. Μια φορά όμως, περίπου οχτώ μέρες από τότε που έγινε το θαύμα στο σπίτι της Σαλώμης, η Μαρία βρισκόταν μαζί με τον Ιησού στο σπί­τι.

5. Ήταν απασχολημένη με το πλύσιμο μερικών ρούχων και χρειαζό­ταν γι’ αυτό φρέσκο νερό.

6. Πήγε λοιπόν στον Ιησού και Του είπε: «Εσύ θα μπορούσες βέβαια με ευκολία να μου φέρεις μια κανάτα γεμάτη φρέσκο νερό,

7. και μάλιστα πάρε γι’ αυτήν τη δουλειά αυτήν που καθαγιάστηκε από Εσένα τον Ίδιο!»

8. Ο Ιησούς πήρε τότε την κανάτα και έτρεξε στο πηγάδι, όπου ο Ιω­σήφ μαζί με τα άλλα παιδιά έκαναν κάποιες δουλειές.

9. Αλλά ο Ιησούς χτύπησε την κανάτα σε μια πέτρα στο πηγάδι, με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος σπασμένη σε χίλια κομμάτια.

10. Αυτήν τη σκηνή όμως την παρατήρησε ένα από τα κορίτσια, που είπε: «Αχ, αχ! Τώρα σίγουρα θα γίνει μεγάλη φασαρία που η ιερή κανά­τα της κυράς του σπιτιού καταστράφηκε! Αλλά και Εσύ αγαπητέ μου Ιησού, γιατί δεν πρόσεχες λίγο περισσότερο;

11. Ποιος ξέρει πόσο θα γκρινιάζει τώρα η μητέρα και ποιος στη χάρη Σου Εσένα τώρα!»

12. Αυτά τα λόγια όμως δυσαρέστησαν φαινομενικά λίγο τον Ιησού και έτσι είπε στο κορίτσι:

13. «Τι σε ενδιαφέρει εσένα τι κάνω Εγώ; Εσύ κοίτα μόνο πώς θα ξε­μπερδέψεις με το γνέσιμο του μαλλιού σου!

14. Εγώ θα πάω στη Μαρία αρκετή ποσότητα φρέσκου νερού, παρόλο που έσπασε η κανάτα!»

15. Το κορίτσι είπε τότε, ακούγοντας αυτά τα λόγια: «Αυτό θα ήθελα να το δω, πώς κάποιος μπορεί να μεταφέρει στο σπίτι φρέσκο νερό χωρίς κανάτα!»

16. Τότε ο Ιησούς πήρε αμέσως το μικρό κόκκινο μανδύα Του, τον ένωσε στις άκρες, έριξε μέσα νερό και το κουβάλησε στο σπίτι στη Μαρία, χωρίς να χύσει ούτε μια σταγόνα από αυτό!

17. Όλοι όμως βλέποντας αυτό το θαύμα, Τον ακολούθησαν στο σπίτι.

18. Όταν η Μαρία το είδε αυτό, τρόμαξε και είπε: «Παιδί μου, τι έγινε με την κανάτα;»

19. Ο δε Ιησούς απάντησε: «Κοίταξε, αυτή η κανάτα Μού ήταν εδώ και καιρό ένα αγκάθι στην ψυχή! γι’ αυτό και δοκίμασα τη μαγική της, δύναμη πάνω σε μια πέτρα,

20. και δες, δεν διέθετε καμιά τέτοια δύναμη, οπότε θρυμματίστηκε αμέσως σε μικρά κομμάτια!

21. Εγώ όμως είμαι της γνώμης, πως όπου βρίσκομαι Εγώ, αξίζω πε­ρισσότερο από μια τέτοια ανόητη κανάτα, η οποία δεν διαφέρει απολύτως σε τίποτα από οποιαδήποτε άλλη!»

22. Η Μαρία, ακούγοντας αυτά τα λόγια, τα αποτύπωσε βαθιά στην καρδιά της, χωρίς να πει οτιδήποτε άλλο.

23. Αλλά ούτε και το κορίτσι δεν έκανε κανένα άλλο σχόλιο γύρω από αυτό το θέμα, γιατί αγαπούσε πολύ τον Ιησού.

24. Ο δε Ιησούς της είπε: «Δες, έτσι Μου αρέσεις περισσότερο, από όταν ανοίγεις άσκοπα το στόμα σου!» Το κορίτσι δέχτηκε ευχαρίστως, αυτήν τη μικρή επίπληξη και με ζήλο συνέχισε να γνέθει την κλωστή της.

Κεφάλαιο 294

Διετής παύση των θαυμάτων. Κύμα ακρίβειας στην Παλαιστίνη.

Ο Ιωσήφ σπέρνει στον έβδομο μήνα. Ο οκτάχρονος Ιησούς τοποθετεί ο Ίδιος το σπόρο στο χώμα. Η θαυμαστή ευλογία.

Οι ευχαριστίες του Ιωσήφ. Η αγάπη είναι καλύτερη από τον έπαινο!

Η θεραπεία του εξασθενημένου Άννα.

1. Μετά από αυτές τις θαυμαστές πράξεις και για διάστημα δύο ετών, ο Ιησούς συμπεριφερόταν ήσυχα και υπάκουγε σε όλα τον Ιωσήφ και τη Μαρία.

2. Κατά το όγδοο έτος της ζωής Του όμως, έγινε μία πολύ κακή σοδειά, γιατί έπεσε μεγάλη ξηρασία και όλα τα σπαρτά καταστράφηκαν.

3. Ήταν ήδη ο έβδομος μήνας και πουθενά δεν φύτρωνε κάτι πράσι­νο, με συνέπεια οι άνθρωποι πολλές φορές να αναγκάζονται να σφάξουν τα ζώα τους ή να πρέπει να φέρουν με πολύ υψηλό τίμημα σανό και δη­μητριακά από την Αίγυπτο και τη Μικρά Ασία.

4. Και ο ίδιος ο Ιωσήφ ζούσε κυρίως από τα ψάρια που του έφερνε κά­θε εβδομάδα ο Ιωνάθαν, ενώ τάιζε τα ζώα που είχε με χορτάρι από τους καλαμιώνες, το οποίο επίσης του το έστελνε ο Ιωνάθαν.

5. Μόλις τον έβδομο μήνα φάνηκαν για πρώτη φορά σύννεφα και άρ­χισε να βρέχει λίγο σποραδικά.

6. Τότε λοιπόν ο Ιωσήφ είπε στους τέσσερις μεγαλύτερους γιους του: «Ζέψτε τα βόδια στο άροτρο για να σπείρουμε λίγο σιτάρι στη γη στο όνομα του Κυρίου.

7. Και ποιος ξέρει, ίσως να δώσει ο Κύριος την ευλογία Του, αφού Αυ­τός τον Οποίον Εκείνος έστειλε στον κόσμο είναι γιος και αδελφός μας!

8. Και μπορεί βέβαια Εκείνος να μη μας έχει δώσει μέσω Αυτού εδώ και δυο χρόνια κανένα σημάδι, εξαιτίας του οποίου έχουμε ξεχάσει για τα καλά τη θεία φύση Του!

9. Αλλά ποιος ξέρει αν αυτή η άσχημη χρονιά δεν οφείλεται στο ότι λησμονήσαμε Αυτόν ο Οποίος ήρθε σε εμάς τόσο άγια από ψηλά.»

10. Τότε ο ήδη οχτάχρονος Ιησούς πλησίασε τον Ιωσήφ και είπε: «Κα­λά, πατέρα Ιωσήφ! Εσείς ποτέ μέχρι τώρα δεν Με ξεχάσατε, γι’ αυτό λοιπόν θέλω να έρθω μαζί σου για να ρίξω Εγώ το σπόρο στα αυλάκια!»

11. Αυτό χαροποίησε πάρα πολύ τον Ιωσήφ και η Μαρία όπως και όλοι μέσα στο σπίτι έλεγαν:

12. «Ναι, όπου σπείρει ο καλός Ιησούς, σίγουρα θα βγει μια πλούσια συγκομιδή!»

13. Και ο Ιησούς είπε γελώντας: «Και Εγώ είμαι της ίδιας γνώμης· αληθινά, μάταια δεν θα πέσει από Εμένα κανένας σπόρος στο έδαφος!»

14. Μετά από αυτήν τη συζήτηση, άρχισε το όργωμα και η σπορά. Ο Ιωσήφ έσπερνε από τα αριστερά του αρότρου και ο Ιησούς από τα δεξιά.

15. Με αυτό τον τρόπο το χωράφι είχε καλλιεργηθεί μέσα σε μισή μέ­ρα με τον καλύτερο τρόπο.

16. Σύντομα μετά τη σπορά έπεσε μια πλούσια βροχή, με αποτέλεσμα τα σπαρτά να βγάλουν δυνατούς βλαστούς ώστε μέσα σε τρεις μόνο μή­νες ωρίμασαν πολύ ικανοποιητικά, αφού επρόκειτο για καλοκαιρινούς καρπούς.

17. Τότε όμως φάνηκε πως τα στάχυα που είχε σπείρει στη δεξιά πλευ­ρά ο μικρός Ιησούς είχαν κατά μέσο όρο πεντακόσια σπυριά, ενώ αυτά που έσπειρε ο Ιωσήφ μόνο τριάντα ως σαράντα.

18. Αυτό το γεγονός δημιούργησε σε όλους μεγάλη έκπληξη και όταν πλέον τα δημητριακά είχαν πατηθεί στο αλώνι, τότε μόνο φάνηκε η ευ­λογία του Θεού στην αληθινή της διάσταση,

19. γιατί από ένα καντάρι σιτηρά που είχαν σπαρεί, βγήκαν ακριβώς χίλια καντάρια, μια συγκομιδή που ποτέ δεν είχε ξαναδεί κανείς!

20. Επειδή όμως ο Ιωσήφ είχε τώρα ένα τέτοιο πλεόνασμα, κράτησε για το εαυτό του εβδομήντα καντάρια, ενώ τα υπόλοιπα εννιακόσια τριά­ντα τα μοίρασε στους γείτονες.

21. Έτσι με αυτήν τη θαυμάσια συγκομιδή, βοηθήθηκε μια ολόκληρη περιοχή.

22. Μετά δε από αυτό, πολλοί γείτονες ήρθαν να επαινέσουν και να τιμήσουν τη δύναμη του Θεού στον μικρό Ιησού.

23. Αυτός όμως τους συμβούλεψε να αγαπούν τον Θεό και τον πλη­σίον τους και είπε σε όλους: «Η αγάπη είναι καλύτερη από τον έπαινο και η σωστή θεοσέβεια καλύτερη από κάθε θυσία!» Και εκείνο τον και­ρό θεραπεύτηκε και ο κατάκοιτος Άννας.

Κεφάλαιο 295

Ο Ιωσήφ και η Μαρία θέλουν να δώσουν τον μόλις δεκάχρονο Ιησού
σε κάποιον δάσκαλο. Δυσκολίες στο μάθημα. Ο δάσκαλος
χτυπά το μικρό Παιδί και αμέσως μένει μουγγός
και τρελαίνεται. Ο μικρός Ιησούς επιστρέφει πάλι στο σπίτι.

1. Από εκείνη τη στιγμή ο μικρός Ιησούς δεν έδειξε ξανά κάποιο ση­μάδι της θεϊκής Του προέλευσης, παρά αντίθετα, συμπεριφερόταν όπως όλα τα παιδιά των ανθρώπων!

2. Μόνο που του άρεσε πολύ να είναι με τον Ιωσήφ, όταν αυτός κα­τασκεύαζε αλέτρια, ζυγούς για τα ζώα, καρέκλες, τραπέζια, κρεββάτια και άλλα παρόμοια, στην οποία περίπτωση ποτέ δεν του γινόταν κάτι ελαττωματικό.

3. Επειδή όμως ο μικρός Ιησούς έμπαινε πια στο δέκατο έτος της ηλι­κίας Του και δεν ήθελε πλέον να διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα παιδιά,

4. ο Ιωσήφ είπε κάποια στιγμή στη Μαρία: «Δες, οι άνθρωποι γύρω μας μας κατηγορούν ότι αφήνουμε τον Ιησού να μεγαλώνει χωρίς καμιά απολύτως σχολική εκπαίδευση, ενώ διαθέτει τόσο υπέροχα ταλέντα και ικανότητες!

5. Γνωρίζω βέβαια πως ο Ιησούς δεν έχει καθόλου ανάγκη από την κο­σμική σχολική εκπαίδευση,

6. αλλά μόνο για να κλείσουμε τα στόματα των γειτόνων, θα ήθελα να τον στείλω εν τούτοις σε ένα δάσκαλο.

7. Και αφού τώρα έχουν ανοίξει δύο νέα σχολεία στην πόλη, των οποίων και οι δύο δάσκαλοι υποτίθεται πως είναι πολύ προικισμένοι, θα ήθελα να δοκιμάσουμε τον έναν ή τον άλλο!»

8. Η Μαρία συμφώνησε με αυτό, γιατί και εκείνη έβλεπε την εμφανή αναγκαιότητα για κάτι τέτοιο.

9. Έτσι ο Ιωσήφ πήρε τον Ιησού μαζί του και τον πήγε στον πρώτο δά­σκαλο.

10. Αυτός δέχτηκε αμέσως να αναλάβει το Παιδί και είπε στον Ιωσήφ: «Κατ’ αρχήν, λόγω των πολλών Ελλήνων που υπάρχουν ανάμεσά μας, θα μάθει Ελληνικά και μόνο τότε θα μάθει εβραϊκά!

11. Γνωρίζω βέβαια τις αξιοθαύμαστες ιδιαιτερότητες αυτού του Παι­διού και το φοβάμαι λίγο.

12. Αλλά θα κάνω αυτό που είναι σωστό, μόνο θα πρέπει να μου το παραδώσεις πλήρως!»

13. Ο Ιωσήφ συμφώνησε και παρέδωσε τον Ιησού στο σπίτι του δα­σκάλου.

14. Για τρεις μέρες ο Ιησούς απολάμβανε την ελευθερία που είχε συ­νηθίσει και μόλις την τέταρτη μέρα Τον πήρε στην αίθουσα διδασκα­λίας.

15. Εκεί Τον οδήγησε στον πίνακα, έγραψε μπροστά Του ολόκληρο το αλφάβητο και άρχισε να Του το εξηγεί.

16. Αφού το εξήγησε μερικές φορές, ρώτησε τον Ιησού τι κατάλαβε από όλα αυτά.

17. Ο Ιησούς όμως έκανε σαν να μην ήξερε τίποτα από όσα Του είχαν εξηγηθεί και δεν έδινε στο δάσκαλο καμιά απάντηση.

18. Ο δάσκαλος ταλαιπώρησε το μικρό Παιδί και τον εαυτό του για τρεις μέρες, χωρίς όμως να λάβει έστω και μια φορά οποιαδήποτε απά­ντηση.

19. Την τέταρτη μέρα όμως εκνευρίστηκε και πίεσε τον μικρό Ιησού να του απαντήσει, απειλώντας Τον ότι θα Τον τιμωρήσει αυστηρά.

20. Τότε Εκείνος του είπε: «Αν είσαι πραγματικά δάσκαλος και αν γνωρίζεις πραγματικά τα γράμματα, τότε δείξε μου την αληθινή βασική ση­μασία του Άλφα, και εγώ θα σου πω για το Βήτα!»

21. Ο δάσκαλος θύμωσε τότε πολύ και χτύπησε τον Ιησού στο κεφά­λι με το ραβδί που είχε για να δείχνει στον πίνακα.

22. Αυτό πόνεσε τον Ιησού, ο Οποίος του είπε τότε: «Αυτός είναι ο σοφός τρόπος για να αποβάλεις την ανοησία σου;

23. Πραγματικά, Εγώ δεν βρίσκομαι κοντά σου για να Με χτυπάς και αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος να διδάσκει και να εκπαιδεύει κανείς τους ανθρώπους!

24. Αλλά θα σε κάνω να χάσεις τη μιλιά σου και τα λογικά σου, γιατί αντί να Μου δώσεις μια σωστή εξήγηση, Με χτύπησες!»

25. Και στη στιγμή ο δάσκαλος κατέρρευσε και μεταφέρθηκε δεμένος σε ένα άλλο δωμάτιο, αφού τώρα φερόταν σαν λυσσασμένος.

26. Ο Ιησούς επέστρεψε τότε αμέσως στο σπίτι, όπου είπε στον Ιωσήφ:

27. «Την επόμενη φορά θα ήθελα να έχω κάποιον άλλο δάσκαλο, ο οποίος δεν θα έρχεται στο σχολείο με το ραβδί στο χέρι. Αυτός όμως πληρώνει τώρα το ανοσιούργημά του απέναντι Μου!»

28. Τότε ο Ιωσήφ κατάλαβε τι είχε σίγουρα γίνει ξανά και έτσι είπε στη Μαρία: «Δεν πρέπει λοιπόν να αφήσουμε ξανά τον Ιησού από τα χέρια μας, γιατί Αυτός τιμωρεί όποιον δεν είναι σύμφωνος με το πνεύμα Του!»

29. Και η Μαρία συμφώνησε με αυτό και κανένας δεν τόλμησε πια να κάνει κάποια παρατήρηση στον Ιησού.

Κεφάλαιο 296

Ο δεύτερος δάσκαλος στο σπίτι του Ιωσήφ. Ο δάσκαλος
αντιμετωπίζει το Παιδί με ήπιο τρόπο. Ο Ιησούς δείχνει στο δάσκαλο
τις ικανότητές του: Διαβάζει και εξηγεί τον Δανιήλ.

Η καλή μαρτυρία του δασκάλου σχετικά με τον Ιησού.

Ο Ιησούς θεραπεύει τον πρώτο δάσκαλο ως ευχαριστία
για την ειλικρίνεια του δασκάλου.

1. Μετά από μερικές εβδομάδες ήρθε στον Ιωσήφ ο δεύτερος δάσκα­λος για να του κάνει μια φιλική επίσκεψη,

2. αφού ο Ιωσήφ του είχε φτιάξει καινούργιους πάγκους, καθίσματα και ένα τραπέζι για την αίθουσα διδασκαλίας του και με αυτή την ευκαι­ρία κέρδισε μέσα σε αυτόν το δάσκαλο τη φιλία ενός πραγματικά έντι­μου ανθρώπου.

3. Έτσι ο δάσκαλος γνωρίστηκε τώρα και με τον μικρό Ιησού και χά- ρηκε πάρα πολύ για το σοβαρό και μετρημένο αλλά παράλληλα πολύ ζωντανό χαρακτήρα Του.

4. Ρώτησε λοιπόν τον Ιωσήφ, εάν το μικρό Παιδί είχε ήδη μαθητεύ­σει σε κάποιο σχολείο.

5. Ο Ιωσήφ όμως είπε: «Αδελφέ μου! Δοκίμασα ήδη μερικούς δασκά­λους, αλλά κανένας τους δεν μπόρεσε να καταφέρει κάτι μαζί Του,

6. γιατί σε αυτό το μικρό Παιδί κατοικεί μια εξαιρετική δύναμη!

7. Αν ένας δάσκαλος Του συμπεριφερθεί κάπως άξεστα, πάει χαμένος,

8. αφού αρκεί μόνο να βγει από το στόμα του μικρού Παιδιού μια λέ­ξη σχετικά με το δάσκαλο, και αυτός τιμωρείται με τον πιο τρομακτικό τρόπο!

9. Έτσι έγινε και πρόσφατα με τον πρώτο δάσκαλο, ο οποίος μέχρι στιγμής είναι παράφρων.»

10. Εκείνος είπε τότε: «Ναι, αυτά τα γνωρίζω βέβαια, όμως αυτός ή­ταν πραγματικός τύραννος απέναντι σε όλους του τους μαθητές!

11. Αν δίδασκα εγώ το μικρό Παιδί, αληθινά δεν θα φοβόμουν καθό­λου μήπως τιμωρηθώ από Αυτό!»

12. Τότε πήρε το λόγο ο μικρός Ιησούς, ο Οποίος ήταν παρών, και εί­πε: «Και τι θα μπορούσες αλήθεια να Μου διδάξεις;»

13. Ακούγοντας αυτή την ερώτηση ο δάσκαλος, τράβηξε τον Ιησού με πολύ αγάπη κοντά του, Τον αγκάλιασε και μετά Του είπε:

14. «Θα ήθελα να σου μάθω με φιλικό τρόπο να διαβάζεις, να γράφεις και να καταλαβαίνεις τις Γραφές!»

15. Και το μικρό Παιδί αποκρίθηκε: «Καλώς· αν έχεις μαζί σου κάτι από τη Γραφή, δώστο Μου ώστε να κάνουμε μια δοκιμή!»

16. Τότε ο δάσκαλος έβγαλε αμέσως ένα διπλωμένο πάπυρο -ήταν ο Δανιήλ- και τον έδωσε στο Παιδί.

17. Ο μικρός Ιησούς άρχισε αμέσως να διαβάζει το κείμενο και να το εξηγεί με τέτοιο τρόπο, ώστε όλοι οι παρευρισκόμενοι μαζί με το δά­σκαλο έμειναν άναυδοι.

18. Όταν ο δάσκαλος άκουσε και είδε όλα αυτά, είπε:

19. «Κύριε! Δείξε σε εμένα το φτωχό αμαρτωλό έλεος και φιλευσπλα­χνία, γιατί αυτό το μικρό Παιδί δεν μπορεί να είναι ένας απλός θνητός!

20. Αδελφέ Ιωσήφ, τώρα αντιλαμβάνομαι καθαρά γιατί δεν μπορού­σε να αντέξει κανένας δάσκαλος με αυτό το Παιδί!

21. Αυτό το μικρό Παιδί καταλαβαίνει δίχως άλλο περισσότερα από όλους τους δασκάλους της γης μαζί! γι’ αυτό κράτησέ Τον στο σπίτι!»

22. Η μαρτυρία αυτή άρεσε στο μικρό Ιησού, ο Οποίος και είπε: «Επει­δή είσαι τόσο ειλικρινής, ο άλλος δάσκαλος θα γίνει πάλι καλά προς χάριν σου. Ας γίνει λοιπόν!

23. Εσύ όμως μείνε έτσι ειλικρινής στην καρδιά σου, όπως είσαι και τώρα, και θα είσαι για πάντα ένας σωστός δάσκαλος! Αμήν.»

24. Μετά από αυτά τα λόγια ο Ιησούς απομακρύνθηκε, ενώ ο δάσκα­λος σύντομα αποχαιρέτησε τον Ιωσήφ και κατευθύνθηκε πολύ σκεπτι­κός προς το σπίτι του. Ο δε πρώτος δάσκαλος θεραπεύτηκε αυτοστιγμί.

Κεφάλαιο 297

Ο ενδεκάχρονος Ιησούς και ο Ιακώβ πηγαίνουν να μαζέψουν ξύλα.

Μια δεντρογαλιά δαγκώνει τον Ιακώβ, ο οποίος
εμφανίζει σημάδια θανάτου. Ο Ιησούς ξαναζωντανεύει
τον Ιακώβ. Ένα ευαγγέλιο της εργασίας. Να έχεις ζήλο
για τα πνευματικά αγαθά! Η αφύπνιση του νεκρού
μικρού Κεφά και του νεκρού βοηθού ξυλουργού Μάλλα.

Το δίδαγμα: «Στο φθόνο κατοικεί πάντα ο θάνατος!»

1. Από εκείνη τη στιγμή ο μικρός Ιησούς παρέμεινε στο σπίτι, όπου και συμπεριφερόταν ήσυχα και υπάκουα, εκτελώντας παράλληλα μερι­κές μικροδουλειές.

2. Για έναν ολόκληρο χρόνο, τουλάχιστον μέχρι που συμπλήρωσε και το ενδέκατο έτος της ηλικίας Του, δεν έκανε τίποτε που να φανερώνει τη θεϊκή Του φύση.

3. Τον ενδέκατο χρόνο όμως έκανε πάλι τρία βαρυσήμαντα θαύματα, τα οποία θα αφηγηθούμε τώρα.

4. Την άνοιξη λοιπόν αυτής της χρονιάς, τα αποθέματα καυσόξυλων που διέθετε ο Ιωσήφ για το σπίτι κόντευαν να τελειώσουν.

5. Έστειλε λοιπόν τον Ιακώβ και τον Ιησού, επειδή αυτοί είχαν τον πε­ρισσότερο χρόνο, σε ένα κοντινό δάσος, για να μαζέψουν φρύγανα.

6. Οι δυο τους πήγαν και προκομμένα έκαναν αυτό που τους είχε ζη­τήσει ο Ιωσήφ.

7. Ο Ιακώβ όμως εργαζόταν πολύ γρήγορα και έτσι έμειναν για τον Ιησού πολύ λίγα για να μαζέψει, γιατί εκείνος προλάβαινε να τα μαζεύει από παντού πρώτος.

8. Μέσα όμως σε αυτόν το ζήλο, του συνέβη και να πιάσει ένα θαμνώδες φρύγανο, κάτω από το οποίο βρισκόταν μια δηλητηριώδης δεντρογαλιά.

9. Η δεντρογαλιά δάγκωσε τον Ιακώβ στο χέρι, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω από τους πόνους και τον τρόμο του. Το δε χέρι του πρήστηκε αμέσως και ο Ιακώβ έγειρε προς τα πίσω και έδειχνε πως θα πέθαινε.

10. Τότε ο Ιησούς έτρεξε δίπλα του, φύσηξε την πληγή και ο Ιακώβ αισθάνθηκε αμέσως καλύτερα.

11. Η δεντρογαλιά όμως φούσκωσε τρομακτικά, μέχρι που έσκασε σε χίλια κομμάτια!

12. Τότε ο Ιησούς είπε στον Ιακώβ: «Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει! Σε όλες τις εργασίες του κόσμου, όταν αυτές γίνονται με υπέρμετρο ζήλο, κρύβεται ο θάνατος!

13. Γι’ αυτό είναι καλύτερο να είσαι αργόσχολος για τον κόσμο αλλά πολύ πιο εργατικός για το πνεύμα σε κάθε ευκαιρία!

14. Έτσι αυτοί που είναι εργατικοί στον κόσμο με το ζήλο τους για τα εγκόσμια, θα βρίσκουν πάντα το θάνατο της ψυχής τους!

15. Εγώ όμως θα ψάξω και θα πάρω αιώνια στην υπηρεσία Μου τους αργόσχολους του κόσμου και σε αυτούς που δούλεψαν μόνο μια ώρα της ημέρας, θα δώσω την ίδια ανταμοιβή με εκείνους που δούλεψαν ολό­κληρη την ημέρα με υπερβολικό ζήλο!

16. Χαρά στον κάθε έναν που ήταν στα μάτια του κόσμου οκνηρός. Αλίμονο όμως για κάθε εργατικό στις κοσμικές υποθέσεις! Ο πρώτος θα είναι φίλος Μου, ενώ ο δεύτερος εχθρός Μου!»

17. Ο Ιακώβ κατάλαβε τα λόγια του Ιησού και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του σύμφωνα με αυτά, ενώ δεν τον πείραζε καθόλου όταν συχνά τον αποκαλούσαν «οκνηρό και νωθρό»,

18. όμως από εκείνη τη στιγμή έγινε διπλάσια πιο εργατικός στην καρ­διά με το να ασχολείται με τον Ιησού κερδίζοντας απίστευτα πολλά από αυτό.

19. Σύντομα μετά από αυτό το γεγονός και συγκεκριμένα μετά από δύο μέρες, πέθανε ο μικρός μοναχογιός μιας γειτόνισσας, η οποία ήταν χήρα και η οποία θρηνούσε πολύ για το χαμό του γιου της.

20. Τότε ο Ιησούς με τον Ιάκωβο πήγαν εκεί για να δουν το νεκρό παι­δί.

21. Όταν όμως ο Ιησούς αντίκρισε τη χήρα που έκλαιγε γοερά, την συμπόνεσε, οπότε έπιασε το χέρι του νεκρού παιδιού και είπε: «Κεφά! Σου λέω να σηκωθείς και να μη φέρεις ποτέ πια θλίψη στην καρδιά της μη­τέρας σου!»

22. Αμέσως το παιδί σηκώθηκε από το νεκρικό του κρεββάτι και χα­μογελώντας, χαιρέτησε όλους τους παρευρισκόμενους.

23. Τότε η χήρα από την ευτυχία και την έκπληξη δεν ήξερε τι να πρωτοκάνει και είπε: «Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο γιος του Ιωσήφ που μπο­ρεί με μια λέξη Του να ξυπνά τους νεκρούς; Είναι Θεός ή μήπως είναι κάποιος άγγελος;»

24. Ο Ιησούς όμως είπε στη χήρα: «Μη ρωτάς παραπέρα, παρά δώσε στον Κεφά να πιει γάλα για να γίνει εντελώς καλά!»

25. Η δε χήρα πήγε αμέσως και έφερε στο μικρό παιδί ζεσταμένο γά­λα, και αυτό έγινε αμέσως εντελώς καλά.

26. Τότε όλοι θέλησαν να προσκυνήσουν τον Ιησού. Αυτός όμως έφυ­γε από εκεί τρέχοντας. Έξω συνάντησε άλλα παιδιά και έπαιξε μαζί τους με έναν πολύ σοφό τρόπο.

27. Καθώς όμως ο Ιησούς έπαιζε μαζί με τα άλλα παιδιά, σε κάποιο άλλο σπίτι, το οποίο επισκευαζόταν από κάποιους ξυλουργούς από την πόλη, έπεσε ένας άνθρωπος, έσπασε τον αυχένα του και σκοτώθηκε επί τόπου.

28. Τότε συγκεντρώθηκε αμέσως πολύς κόσμος που θρηνούσαν για τον άτυχο ξυλουργό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος.

29. Όταν ο Ιησούς άκουσε αυτόν το θόρυβο, έτρεξε και αυτός στο ση­μείο του ατυχήματος μαζί με τον Ιακώβ, στριμώχτηκε ανάμεσα στους άλλους, μέχρι που έφτασε δίπλα στον νεκρό, όπου του είπε:

30. «Μάλλα! Σου λέω, σήκω πάλι όρθιος και δούλεψε! Κάρφωσε όμως καλύτερα τις τάβλες σου, αλλιώς θα ξαναπέσεις!

31. Γιατί δεν είναι σημαντικό το πόσο πολύ δούλεψες, αλλά από το πώς δούλεψες! Στο φθόνο όμως κατοικεί πάντα ο θάνατος!»

32. Μετά από αυτό ο Ιησούς απομακρύνθηκε πάλι γρήγορα, ενώ ο νεκρός σηκώθηκε όρθιος εντελώς υγιής και συνέχισε να δουλεύει σκλη­ρά, σαν να μην του είχε συμβεί τίποτα. Τα λόγια του Ιησού όμως τα κρά­τησε στην καρδιά του.

33. Αυτά τα τρία θαύματα συνέβησαν το ένα μετά το άλλο μέσα σε μι­κρό χρονικό διάστημα και όλοι οι γείτονες ήθελαν να αρχίσουν να προ­σκυνούν τον Ιησού.

34. Εκείνος όμως τους το απαγόρευσε και δεν εμφανίστηκε για μερι­κές εβδομάδες στο χωριό.

35. Αυτά τα τρία γεγονότα έγιναν βέβαια αντιληπτά στο σπίτι του Ιω­σήφ όπου έγιναν αρκετές συζητήσεις σχετικά με αυτά.

Κεφάλαιο 298

Σύντομη εξιστόρηση της σκηνής στο Ναό του
δωδεκάχρονου Ιησού μέσω του αδελφού Του Ιακώβ.

Ο Ιησούς αποσύρεται πλήρως μέχρι το γάμο της Κανά.

1. Από εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς αποσύρθηκε από το προσκήνιο και τουλάχιστον φανερά δεν έκανε πλέον καμία θαυμαστή πράξη μέχρι τον καιρό του γάμου της Κανά στη Γαλιλαία.

2. Μόνο κατά το δωδέκατο έτος της ηλικίας του, που ο μικρός Ιησούς πήγε κατά τη διάρκεια των εορτασμών στην Ιερουσαλήμ για πρώτη φο­ρά στο Ναό, έκανε, όπως είναι γνωστό και από τα Ευαγγέλια, ένα θαύ­μα μέσω της σοφίας Του ανάμεσα στους νομομαθείς,

3. ένα θαύμα, το οποίο εγώ, ο Ιακώβ, επειδή δεν ήμουν παρών, μου το γνωστοποίησε αργότερα ο ίδιος ο Κύριος και το οποίο εν συντομία ήταν το εξής:

4. Ο Ιωσήφ και η Μαρία μέσα στο μεγάλο συνωστισμό έχασαν τον Ιη­σού μέσα στο Ναό και πίστευαν πως αφού δεν βρισκόταν μαζί τους, θα είχε ήδη πάει στο σπίτι με τη Σαλώμη ή με κάποιον άλλο συγγενή ή γνω­στό.

5. Και έτσι οι δυο τους ακολούθησαν το καραβάνι των Ναζαρηνών και τους συνάντησαν μόλις το βράδυ στο χάνι, το οποίο βρισκόταν ανάμε­σα στη Ναζαρέτ και την Ιερουσαλήμ.

6. Όταν όμως δεν βρήκαν εκεί τον Ιησού, στενοχωρήθηκαν πολύ, πή­ραν λίγους συνοδούς και επέστρεψαν μέσα στη νύχτα στην Ιερουσαλήμ.

7. Όταν έφτασαν εκεί, ο Ιωσήφ πήγε αμέσως στον έπαρχο Κορνήλιο, ο οποίος τότε εξακολουθούσε να κυβερνά την περιοχή της Ιερουσαλήμ.

8. Ο Ιωσήφ γνωστοποίησε αμέσως στον Κορνήλιο, που τον υποδέχτη­κε με πάρα πολύ φιλικό τρόπο, τι του είχε συμβεί,

9. και αυτός έδωσε αμέσως στον Ιωσήφ μια ρωμαϊκή φρουρά, με τη συνοδεία της οποίας ο Ιωσήφ επιτρεπόταν να ψάξει σε όλα τα σπίτια.

10. Έτσι λοιπόν ο Ιωσήφ έψαξε σε ολόκληρη την Ιερουσαλήμ και με­τά από έρευνες οι οποίες διήρκησαν τρεις ημέρες ακόμη δεν είχε κατα­φέρει να εντοπίσει τον μικρό Ιησού.

11. Ο Ιωσήφ με τη Μαρία δεν ήξεραν πια τι να κάνουν και αισθάνο­νταν τελείως απελπισμένοι. Με μεγάλη στενοχώρια επέστρεψαν τη φρου­ρά στον Κορνήλιο, που δεν μπορούσε να βρει λόγια για να τους παρη­γορήσει.

12. Επειδή είχε σχεδόν βραδιάσει, ο Κορνήλιος θέλησε να τους φιλο­ξενήσει στο σπίτι του.

13. Ο Ιωσήφ όμως του είπε τότε: «Τιμημένε μου φίλε, θέλω βέβαια να μείνω κοντά σου αυτήν τη νύχτα, όμως πρώτα πρέπει να ανεβώ στο Ναό για να κάνω θυσία στον Κύριο το Θεό, μέσα από τη θλιμμένη μου καρ­διά, που χάσαμε τον μικρό μας Ιησού!»

14. Έτσι ο Κορνήλιος δεν επέμεινε άλλο και άφησε τον Ιωσήφ και τη Μαρία να ανεβούν στο Ναό.

15. Και να που εκεί βρήκαν τον Ιησού να κάθεται ανάμεσα στους έκ­πληκτους νομοδιδάσκαλους, να τους θέτει διάφορες ερωτήσεις, να τους διδάσκει και να τους δίνει απαντήσεις στις ερωτήσεις που Του έκαναν.

16. Οι δε νομοδιδάσκαλοι αισθάνονταν τόση έκπληξη, διότι ο Ιησούς τους εξηγούσε τα πιο μυστικά χωρία από τους προφήτες, τους δίδασκε σχετικά με τα αστέρια, γύρω από τις τροχιές τους, σχετικά με το βασι­κό τους φως, σχετικά με το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, έκτο και έβδομο φως τους.

17. Έτσι λοιπόν τους περιέγραφε μεταξύ άλλων το είναι της γης και τους έδειχνε τη φυσική, ψυχική και πνευματική αλληλεξάρτηση των πραγμάτων

18. και απεδείκνυε σε όλους την αθανασία της ψυχής με έναν τόσο ανήκουστο τρόπο, που όλοι έλεγαν:

19. «Αληθινά, κάτι τέτοιο δεν έχει ξανακουστεί! Ένα μικρό Παιδί μό­λις δώδεκα χρονών είναι πιο σοφό στο ένα Του δάχτυλο από ό,τι όλοι εμείς μαζί!»

20. Τότε ο Ιωσήφ και η Μαρία πλησίασαν τον μικρό Ιησού και Του εί­παν:

21. «Γιατί, αλήθεια, μας το έκανες αυτό; Κοίταξε, Σε ψάχνουμε τρεις μέρες τώρα γεμάτοι ανησυχία και δεν μπορούσαμε να Σε βρούμε!»

22. Ο Ιησούς όμως τους απάντησε: «Εσείς γιατί το κάνατε αυτό; (δη­λαδή εξωτερικά με τη βοήθεια των στρατιωτών.)

23. Δεν γνωρίζατε πως αυτός είναι ο οίκος του Πατέρα Μου, και ότι Εγώ έπρεπε εδώ να κάνω αυτά τα οποία είναι θέλημα του Πατέρα Μου;»

24. Ο Ιωσήφ με τη Μαρία εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβαν αυτά τα λόγια, ωστόσο ο Ιησούς τους ακολούθησε αμέσως πρόθυμα στο σπίτι, αφού πρώτα διανυκτέρευσε μαζί τους στο σπίτι του Κορνήλιου.

25. Οι νομοδιδάσκαλοι όμως επαινούσαν και μακάριζαν τη Μαρία που είχε ένα τέτοιο Παιδί.

26. Και από εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς αποσύρθηκε εντελώς στο πα­ρασκήνιο και δεν έκανε πια κανένα θαύμα μπροστά στους ανθρώπους ως το τριακοστό Του έτος, παρά ζούσε και δούλευε όπως κάθε άλλος άν­θρωπος.

Κεφάλαιο 299

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς. Η σχέση του ανθρώπινου και
του θεϊκού στοιχείου μέσα στον Ιησού.

1. Αυτά που συνέβησαν μετά, περιγράφονται ως εξής στις Γραφές: Και η χάρη Του και η σοφία Του μεγάλωναν ενώπιον του Θεού και των αν­θρώπων, παρέμεινε δε ταπεινός και υπάκουος στους γονείς Του μέχρι τη στιγμή που άρχισε να διδάσκει τους ανθρώπους.

2. Ερώτηση: Πώς ήταν δυνατόν ο Ιησούς, αφού ήταν το μοναδικό αιώ­νιο θείο Ον, να αποκτάει περισσότερη σοφία και χάρη ενώπιον Θεού και ανθρώπων, αφού Αυτός ήταν ο Θεός της αιωνιότητας;

3. Και πώς, ιδίως μπροστά στους ανθρώπους, αφού Αυτός ήταν από προαιώνια το άπειρα τελειότατο Ον;

4. Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε αυτό το θέμα σωστά, δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον Ιησού αποκλειστικά ως το μοναδικό Θεό,

5. παρά πρέπει να Τον θεωρούμε ως έναν άνθρωπο στον οποίο ήταν έγκλειστη η μοναδική αιώνια Θεότητα, φαινομενικά αδρανής, ακριβώς όπως και στην οντότητα του κάθε ανθρώπου είναι έγκλειστο το πνεύμα.^*

6. Αυτό όμως που κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει σύμφωνα με τη θεϊ­κή τάξη για να απελευθερώσει μέσα του το πνεύμα του,

7. το ίδιο έπρεπε να κάνει με κάθε σοβαρότητα και ο άνθρωπος Ιησούς, ώστε να απελευθερώσει μέσα Του τη θεϊκή Του υπόσταση και να γίνει ένα με Αυτήν.

8. Κάθε άνθρωπος όμως πρέπει να φέρει μέσα του κάποιες συγκεκρι­μένες αδυναμίες, οι οποίες είναι τα συνηθισμένα δεσμά του πνεύματος, μέσω των οποίων κλείνεται σαν μέσα σε ένα σφιχτό κουκούλι.

9. Αυτά τα δεσμά μπορούν όμως να σπάσουν μόνο όταν η ψυχή, η οποία είναι αναμεμειγμένη με τη σάρκα, δυναμώσει σε τέτοιο βαθμό μέ­σω της σωστής υπέρβασης του εαυτού, ώστε να είναι αρκετά δυνατή να περιλάβει και να κρατήσει το ελεύθερο πνεύμα.

10. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο άνθρωπος μπορεί μόνο μέσα από τους πειρασμούς να εντοπίσει και να μάθει τις αδυναμίες του, το πώς και πού είναι φιμωμένο το πνεύμα του.

11. Όταν λοιπόν υπερβεί μόνος του μέσα στην ψυχή του ακριβώς αυ­τά τα σημεία, τότε λύνει τα δεσμά του πνεύματος και δεσμεύει με αυτά την ψυχή.

12. Και έτσι όταν έρθει ο σωστός χρόνος και σταθεροποιηθεί η ψυχή με όλους του παλιότερους δεσμούς του πνεύματος, τότε βέβαια με εντε­λώς φυσικό τρόπο περνά το εντελώς απελευθερωμένο πνεύμα στην ο­λοκληρωμένη, δυνατή ψυχή,

13. η οποία φτάνει με αυτό τον τρόπο στην ουράνια πλήρη παντοδυ­ναμία του πνεύματος και γίνεται έτσι αιώνια απόλυτα ένα με αυτό.

14. Στο διαδοχικό λύσιμο των δεσμών έγκειται και η αύξηση της πνευ­ματικής δύναμης της ψυχής, η οποία αποτελεί τη σοφία και τη χάρη.^

15. Η σοφία είναι η φωτεινή ενόραση της αιώνιας τάξης του Θεού μέ­σα στον ίδιο μας τον εαυτό και η χάρη είναι το αιώνιο φως της αγάπης, με το οποίο φωτίζονται όλα τα άπειρα και αμέτρητα πράγματα, οι σχέ­σεις και η πορεία τους!

16. Και όπως ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα για τους ανθρώπους, έτσι είχαν και για το Θεάνθρωπο Ιησού.

17. Η ψυχή Του ήταν όμοια με αυτήν κάθε ανθρώπου και είχαν προσκολληθεί επάνω της ακόμα περισσότερες αδυναμίες, επειδή το παντο­δύναμο θεϊκό Πνεύμα έπρεπε να θέσει στον εαυτό του τα ισχυρότερα δυνατά δεσμά, ώστε να μπορέσει να το κρατήσει η ψυχή Του.

18. Έτσι λοιπόν η ψυχή του Ιησού έπρεπε να περάσει από τους μεγα­λύτερους πειρασμούς, απαρνούμενος τον ίδιο Του τον εαυτό, να μπο­ρέσει να απελευθερώσει το θεϊκό Πνεύμα από τα δεσμά Του, ώστε με αυτό τον τρόπο να δυναμώσει αρκετά, για να κατακτήσει την ατελείω­τη ελευθερία του Πνεύματος όλων των πνευμάτων και να γίνει έτσι απο­λύτως ένα με Αυτό.

19. Και ακριβώς μέσα σε αυτά έγκειται και η αύξηση της σοφίας και χάρης της ψυχής του Ιησού μπροστά στον Θεό και στους ανθρώπους και μάλιστα στο βαθμό που το θείο Πνεύμα όλο και περισσότερο ενωνόταν με την ασφαλώς θεϊκή Του ψυχή, η οποία ήταν ο πραγματικός Υιός.

Κεφάλαιο 300

Η ζωή και οι πνευματικοί αγώνες του Ιησού από το δωδέκατο
ως το τριακοστό Του έτος. Νύξεις και παραδείγματα για την επίτευξη
της αναγέννησης ως προϋπόθεση για την αιώνια,
μακάρια ζωή. Τελική παρατήρηση και ευλογία του Κυρίου.

1. Πώς ζούσε λοιπόν ο Ιησούς, ο Κύριος, από το δωδέκατο ως το τριακοστό Του έτος;

2. Μέσα Του αισθανόταν διαρκώς ολοζώντανα την παντοδύναμη Θεό­τητα. Γνώριζε μέσα στην ψυχή Του, ότι όλα όσα περιλαμβάνονται στο άπειρο, πρέπει να υπακούουν στο πιο αδιόρατο νεύμα Του και πως θα πρέπει να είναι έτσι για πάντα.

3. ΓΓ αυτό όμως και αισθανόταν στην ψυχή Του τη μεγαλύτερη ανά­γκη να κυριαρχήσει πάνω σε όλα.

4. Περηφάνια, φιλαρχία, ανάγκη για πλήρη ελευθερία, κλίση στην καλοζωία, πόθος για τις γυναίκες και άλλα τέτοια, όπως και η οργή, ήταν οι βασικότερες αδυναμίες της ψυχής Του.

5. Αλλά Εκείνος πολεμούσε με τη θέληση της ψυχής Του ενάντια σε όλα αυτά τα πανίσχυρα και θανατηφόρα κίνητρα της ψυχής Του.

6. Την περηφάνια την ταπείνωσε μέσω της φτώχειας, όμως τι σκληρό μέτρο που ήταν αυτό για Εκείνον στον Οποίο ανήκαν τα πάντα, αλλά δεν Του επιτρεπόταν να ονομάσει τίποτα ως «δικό Του»!

7. Τη φιλαρχία Του τη δάμασε μέσω της οικειοθελούς υπακοής Του σε εκείνους οι οποίοι, όπως και όλοι οι άνθρωποι, μπροστά Του ήταν έ­να τίποτα!

8. Την αιώνια, υπέρτατη όλων, ελευθερία Του τη δάμασε με το να προσφέρεται στους ανθρώπους σαν ένας σκλάβος για τις πιο ταπεινές από τις δουλειές, όσο ατελείωτα δύσκολο και αν ήταν αυτό.

9. Την πολύ ισχυρή τάση που είχε στην καλοζωία, την καταπολέμησε με πολύ συχνή νηστεία, τόσο από ανάγκη, όσο και από την ελεύθερη θέ­ληση της ψυχής Του.

10. Τον πόθο Του για τις γυναίκες τον καταπολέμησε με δουλειά συ­χνά πολύ σκληρή, με πολύ λιτή τροφή, με προσευχή και με το να κάνει συντροφιά με σοφούς ανθρώπους.

11. Μάλιστα σε αυτό το σημείο έπρεπε να αντέξει απίστευτα πολλά, αφού το παρουσιαστικό Του και ο τόνος της ομιλίας Του ήταν πάρα πο­λύ ευχάριστα.

12. Και αυτό έκανε τα πέντε πανέμορφα κορίτσια του Κυρήνιου να Τον αγαπήσουν παράφορα και να ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποια θα Του αρέσει περισσότερο.

13. Και σε εκείνον άρεσε βέβαια αυτή η αγάπη, αλλά παρόλα αυτά, έ­πρεπε πάντα να λέει σε όλες: «Noli me tangere!» (Μην με αγγίζεις!)

14. Και επειδή μπορούσε από μακριά και με μια ματιά να διακρίνει την κακεντρέχεια των ανθρώπων και έβλεπε την πονηριά, την υποκρι­σία τους, την πανουργία και τον εγωκεντρισμό τους,

15. γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ήταν πολύ ευέξαπτος και μπορού­σε εύκολα να προσβληθεί και να εξοργιστεί.

16. Αλλά τότε μετρίαζε τη θεϊκή Του διάθεση μέσω της αγάπης Του και μετά από αυτό επακολουθούσε η ευσπλαχνία.

17. Έτσι όλη Του η ζωή ήταν διαρκής, σκληρή αυταπάρνηση, προκειμένου να αποκαταστήσει με αυτό τον τρόπο τη διαταραγμένη αιώνια τά­ξη!

18. Από αυτά όμως μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε πως ο Ιησούς, ως άνθρωπος, πέρασε τα δεκαοχτώ αυτά χρόνια αντιμετωπίζοντας και παλεύοντας διαρκώς τους πειρασμούς.

19. Και αφού αναφέρθηκαν λοιπόν όσα μπορούν να είναι ωφέλιμα για κάθε άνθρωπο, δεν μένει τίποτα άλλο να πούμε, παρά μόνο γύρω από την τριήμερη συζήτηση με τους σοφούς και τους νομοδιδάσκαλους στο Ναό,^* η οποία όμως, όπως και κάποια άλλα θέματα, δεν μπορεί να πα­ρουσιαστεί εδώ.

20. Γι’ αυτό αρκεστείτε προς το παρόν σε αυτά και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν, αν εσείς πείτε στο δούλο:

21. «Αδελφέ μας, έλα κοντά μας στο όνομα του Κυρίου, και μείνε και ζήσε κοντά μας!»

22. Έτσι λοιπόν κλείνει αυτό το έργο. Η δε ευλογία Μου και η χάρη Μου να είναι μαζί σας για πάντα! Αμήν, αμήν, αμήν.

 

Το Δέντρο της Γνώσης

(Ο Κύριος)… Δεν είναι κατάλληλη η κάθε γνώση και η κάθε εμπειρία προκειμένου ν’ αφυπνιστεί το πνεύμα και να ζωντανέψει η ψυχή. Η Γραφή λέει: «Και ο Θεός είπε στον Αδάμ: Εάν θα φας καρπό από το Δέντρο της Γνώσης θα πεθάνεις!» Και έτσι είναι! Στη Γνώση ενυπάρχει ο νόμος και η κρίση. Γιατί όσο δεν σου έχει δοθεί ή ανακοινωθεί ένας νόμος, δεν υπόκεισαι και στην κρίση τού δικαστή, αφού η κρίση είναι επακόλουθο του νόμου. Ως εκ τούτου να θέλεις να ξέρεις μόνο όσα σου αποκαλύπτω να μάθεις και αυτά είναι υπεραρκετά για σένα. Όταν θα έρθει η ώρα, θα σου αποκαλυφθούν τα πάντα….

«Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη» ΙΙ 73, 12-13

Παντογνωσία

(Ο Κύριος:)…Ασφαλώς μπορώ να γνωρίζω πριν από αιωνιότητες, όλα όσα θα γίνουν μ’ έναν άνθρωπο, εάν θέλω να το ξέρω. Όμως το ζητούμενο είναι να μπορεί να ενεργεί ελεύθερα και ανεπηρέαστα όταν ωριμάσει στα χρόνια. Γι’ αυτό για ένα ορισμένο διάστημα παίρνω τα μάτια Μου από πάνω του και δεν λαμβάνω γνώση των ενεργειών του που είναι ελεύθερες, εκτός κι εάν Με παρακαλέσει θερμά να τον βοηθήσω στον ελεύθερο αγώνα του με τον κόσμο. Τότε τον αναζητώ, τον βοηθώ να βρει το σωστό δρόμο και του δίνω την απαραίτητη δύναμη για να παλέψει με τον κόσμο…

“Μ.Ε.Ι.” ΙΙ 137,16

Η ελεημοσύνη

(Ο Κύριος:)… Δεν θέλω να δίνεις από το ψωμί των φτωχών σε ακαμάτηδες που είναι ακόμη γεροί και ικανοί να δουλέψουν. Εάν τους δεις, δώσε τους μια εργασία ανάλογη με τις δυνάμεις τους… Γιατί όποιος έχει δυνάμεις αλλά δεν θέλει να εργαστεί, δεν πρέπει ούτε να τρώει!

Οι θρησκευτικές γιορτές

(Ο Κύριος:)… Όλες αυτές οι θρησκευτικές γιορτές που γιορτάζουν οι άνθρωποι, για Μένα δεν έχουν καμία αξία, εκτός εάν τελούνται καθημερινά, ακόμη καλύτερα κάθε ώρα, ζωντανά μέσα στην καρδιά…

“Μ.Ε.Ι.” ΙΙ 157,12

Οι έγνοιες του κόσμου

(Ο Κύριος:) … Κάθε έγνοια για χάρη του κόσμου είναι ακριβώς αυτό, μία φροντίδα για τον κόσμο, δηλαδή μία υλική αλυσίδα – κληρονομιά από την παλαιά πληγή του Αδάμ που δένει την ψυχή με την ύλη! Μα όσο περισσότερο η ψυχή δένεται με την ύλη της σάρκας της, τόσο περισσότερο μαραζώνει υποχρεωτικά μέσα της η ανάπτυξη του καθαυτό θείου πνεύματος…

“Μ.Ε.Ι.” ΙΙ 226,1

Ομιλία και σιωπή

(Ο Κύριος:) … Δεν είναι σωστό να μιλάει κάποιος πολύ για ένα θέμα, αλλά ν’ αφήνει κι άλλους να πάρουν το λόγο σχετικά και να τους ακούει προσεκτικά. Γιατί κανένας άνθρωπος σ’ όλη τη Γη δεν είναι τόσο σοφός που να μην μπορεί να μάθει κάτι πότε – πότε ακόμη κι από έναν λιγότερο σοφό, πολλώ μάλλον δε από έναν πολύ σοφότερο από τον ίδιο!

“Μ.Ε.Ι.” ΙΙΙ 107,9

(Ο Κύριος:) …Όποιος σωπαίνει και ακούει τον άλλον, διαρκώς συλλέγει. Όποιος όμως μιλάει, σκορπίζει την περιουσία του και δεν καταφέρνει ποτέ να γίνει πραγματικά πλούσιος. Όταν ωστόσο οι μαθητές Μου, που ήρθαν εξαρχής μαζί Μου, θα έχουν συλλέξει πάρα πολλά πλέον, τότε θα μιλούν επίσης κι αυτοί. Ανάμεσά τους υπάρχουν και άτομα που έχουν βαθιά σοφία, μολονότι ως επί το πλείστον είναι φτωχοί ψαράδες.

Ο Χρόνος

…Ο χρόνος είναι μετρήσιμος μόνο στον ορατό κόσμο^. στην αιωνιότητα, όπου ο χώρος δεν έχει πια διαστάσεις, παύει να υφίσταται και η μέτρηση του χρόνου^. εκεί επικρατούν έννοιες και ιδέες, που δεν μπορεί να συλλάβει και να καταλάβει ένα πεπερασμένο ον. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ένα πεπερασμένο ον δεν μπορεί να συλλάβει ποτέ ΕΜΕΝΑ, ΤΟΝ ΑΧΡΟΝΟ. Γιατί ενώ μπορεί μεν να σκεφτεί ότι ο χρόνος συνεχίζεται αιώνια, όμως το ότι είμαι άναρχος, ότι δεν είχα ποτέ μία αρχή, για το δημιουργημένο ον συνιστά ένα παράδοξο, ένα ασύλληπτο και αδιανόητο γεγονός και σ’ αυτό συνίσταται η διαφορά ανάμεσα σ’ Εμένα και σε όλο τον κόσμο των πνευμάτων…

Θέληση, Πίστη και Θεραπεία

…Τη λέξη «Θέλω!» δεν την έχετε καταλάβει ακόμη^. γιατί αυτή η λέξη βασίζεται στην πίστη ότι αυτό που θέλει κάποιος πρέπει και να γίνει οπωσδήποτε. Η δύναμη της θέλησης είναι τόσο ισχυρή που ταυτίζεται με αυτήν την πίστη που μετακινεί και βουνά, που αξιοποιεί ακόμη και τους πιο μυστικούς νόμους της φύσης και που καθιστά δυνατά πράγματα που μέχρι στιγμής θεωρούνταν αδύνατα.

Όμως, οτιδήποτε θέλετε, πρέπει κατά πρώτον να το θέλετε για πνευματικούς σκοπούς και κατά δεύτερον μόνον μέσω Εμού και μέσω της δύναμής Μου. Γιατί χωρίς αυτήν είσαστε ανίσχυροι και μόνο μαζί της πανίσχυροι. Η ενεργειακή θεραπεία που εφαρμόζει το ζωικό μαγνητισμό^* δεν είναι άλλο από τη δύναμη της θέλησης ή αυτήν την πίστη που έχει κάποιος, που επειδή Μ’ εμπιστεύεται σταθερά κι ακλόνητα, ακουμπώντας τα χέρια του σ’ έναν άρρωστο, θεραπεύει σε σύντομο χρονικό διάστημα παθήσεις που διαφορετικά θα ήταν μακροχρόνιες!

Γκότφριντ Μαγερχόφερ «Κηρύγματα του Κυρίου»

Η αληθινή απόλαυση είναι η πνευματοποίηση

… Γι’ αυτό πασχίστε σύντομα να συμβάλλετε όσο μπορείτε περισσότερο στη διαδικασία πνευματοποίησης της ύλης. Κάντε την αρχή από τον εαυτό σας, γιατί όσο πιο πολύ μπορείτε να στερηθείτε εσείς οι ίδιοι τα εγκόσμια, τόσο πιο πολύ πνευματοποιείται το εσωτερικό σας…

…Σκεφθείτε τη χαρά που αισθάνονται τα πνεύματα και τα όντα που συμμετέχουν στα βιώματά σας! Και παρ’ όλο που αυτή η πρόοδος πρέπει αναγκαστικά να συνοδεύεται από βάσανα κι αγώνες κάθε μορφής, ωστόσο ο τελικός στόχος αξίζει όλους αυτούς τους κόπους. Η προσωπική χαρά που θα έχετε, επειδή θα έχετε ξεπεράσει μ’ επιτυχία όλους τους κόπους, η χαρά εκείνων που θ’ αγαλλιάζουν μαζί σας απ’ τον άλλον κόσμο, η ανταμοιβή σας με την αιώνια πατρική Αγάπη Μου και η αιώνιας διάρκειας άνοδος από τη μία μακαριότητα στην άλλη, από τη μία απόλαυση στην άλλη, θα σας κάνουν να ξεχάσετε όλες τις μικρές δυσκολίες που περάσατε σ’ αυτήν τη σύντομη ζωή για να δοκιμαστείτε…

Το τέλος αυτής της Γης

…Όπως τότε στον καιρό Μου, η καταστροφή της Ιερουσαλήμ συνέβη πολύ σύντομα μετά την ανάληψή Μου, έτσι και τώρα δεν θα περάσει πολύς χρόνος πλέον και οι κοινωνικές σας συνθήκες, για τις οποίες νομίζετε ότι θα διαρκούσαν για πάντα, θα καταρρεύσουν.

Τότε η καταστροφή αφορούσε μία πόλη και ένα λαό, τώρα αφορά πολλές πόλεις και πολλά έθνη, αφορά όλη την υδρόγειο και την ανθρωπότητα που ζει εδώ.

…Άλλοι αξίζουν μόνο δάκρυα λύπησης, εσείς όμως να μοχθείτε ούτως ώστε στον κόσμο των πνευμάτων Μου να χύνονται δάκρυα χαράς κι αγαλλίασης για σας, για τη συμπεριφορά και για την αντοχή σας^. κι αυτά θα είναι οι μεγαλύτερες αποδείξεις της νίκης σας! Αμήν

Γκ. Μαγερχόφερ «Τα Κηρύγματα του Κυρίου»

Το νόημα της ζωής

…Το επίγειο καθήκον σας είναι πολύ απλό… να ζητήσετε μόνο τη βοήθεια του Ιησού Χριστού για την καλλιέργεια της ψυχής σας, για να μεταστραφεί η βούλησή σας… και τη βοήθειά Του την εξασφαλίζετε, εφόσον πιστεύετε σ’ Αυτόν και τηρείτε τις εντολές Του…

…Όμως από μόνοι σας θα ήσασταν πολύ αδύναμοι κι ανίκανοι να εκπληρώσετε αυτές τις εντολές, εάν δεν αξιοποιούσατε τη βοήθειά Του, τις χάρες που κατέκτησε για χάρη σας πάνω στο σταυρό, οι οποίες σας καθιστούν ικανούς να κάνετε όλ’ αυτά που θέλει ο Θεός…

Οφείλετε να ζείτε μ’ αγάπη… γιατί η αγάπη είναι δύναμη. Η δε ζωή με αγάπη είναι εύκολη για εκείνον που έχει στρέψει τη βούλησή του προς το Θεό, αλλά μονάχα υπό την προϋπόθεση ότι ο Χριστός έχει γίνει ζωντανός μέσα του, εφόσον έχει συνειδητοποιήσει την αγάπη Του για τους ανθρώπους και εφόσον έχει αφυπνίσει την αγάπη και στη δική του την καρδιά…

… Επομένως η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού μέσα στον άνθρωπο και η αγάπη συνιστά τη μεταμόρφωση της θέλησης και της φύσης του. Κανένας δεν μπορεί να γίνει μακάριος χωρίς τον Ιησού Χριστό, γιατί κανένας δεν μπορεί να γίνει μακάριος χωρίς αγάπη… Ο Ιησούς Χριστός είναι η ενσαρκωμένη Αγάπη και γι’ αυτό είναι ο Ίδιος ο Θεός…

Αρ. 5597

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΥΓΕΙΑ & ΖΩΗ

Όταν ασθενεί η ψυχή, ασθενεί παράλληλα και το σώμα, αργά ή γρήγορα, διότι όλες οι λειτουργίες ή δυσλειτουργίες του σώ­ματός μας καθορίζονται από ψυχικές ενέργειες. Το είδος αυτών των ενεργειών και το πώς εκδηλώνουν την καθοριστική τους λει­τουργία εξαρτάται από την ψυχο-πνευματική μας κατάσταση.

Εάν η κατάσταση αυτή είναι αρμονική, όλες οι σωματικές λει­τουργίες γίνονται φυσιολογικά. Όταν οι ψυχικές εντάσεις αυξά­νονται κι εμείς τις αγνοούμε ή τις απωθούμε στο υποσυνείδη­το, το σώμα εξαναγκάζεται να αντιδράσει. Συμπτωματοποιεί στο υλικό επίπεδο τις ψυχικές ελλείψεις και έτσι μας υποχρεώνει να τις συνειδητοποιήσουμε και να τις αντιμετωπίσουμε.

Το σώμα, μάς στέλνει μηνύματα σε πολλές καταστάσεις της ζωής, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε δυσφορία, άγχος ή ε­κνευρισμό, αλλά συνήθως αγνοούμε σχεδόν ολοκληρωτικά αυτά τα μικρά συμπτώματα ή τα ξεχνάμε πάλι γρήγορα. Αρνούμαστε να τα πάρουμε στα σοβαρά ακόμη και αν οι ενο­χλήσεις εμφανίζονται πιο συχνά. Και ξαφνικά μια μέρα βρι­σκόμαστε άρρωστοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν γίνει τελείως αδιάφοροι, απέναντι στις προειδοποιήσεις που τους στέλνει η ψυχή με φερέφωνο το σώμα. Γι’ αυτό χρειάζονται να μάθουν να αναγνωρίζουν πρώτα τα μηνύματα αυτά και στη συνέχεια να τα φέρνουν σε συσχετισμό με την ψυχική τους κα­τάσταση, με τις συνθήκες της ζωής τους, με τις εσωτερικές ιούς συγκρούσεις, με λίγα λόγια με το σκοπό και τα καθήκο­ντα της ύπαρξής του.

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι υγιείς για όσο καιρό δεν έχουν κάποιο πόνο ή άλλο ενόχλημα. Την ίδια αντίληψη πρε­σβεύουν και οι γιατροί συνήθως, εφόσον εργαστηριακές α­ναλύσεις και αποτελέσματα εξετάσεων δείχνουν φυσικές λει­τουργίες. Τους περισσότερους γιατρούς δεν τους απασχολεί καν το ερώτημα του αν αισθανόμαστε άδειοι, αγχωμένοι, κα­κοδιάθετοι ή αν νιώθουμε ότι η ζωή μας περνάει άσκοπα.

Τις τελευταίες δεκαετίες βέβαια γίνεται όλο και πιο δημοφι­λής μία νέα θεραπευτική θεώρηση, η οποία λαμβάνει υπόψη συν τοις άλλοις την ψυχική κατάσταση του αρρώστου, τις συ­νήθειες, τον τρόπο ζωής και τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Γιατροί και θεραπευτές που ασπάζονται αυτή τη θεώρηση συμφωνούν στο ότι η υγεία είναι κάτι πολύ περισσότερο από την απλή απουσία μιας πάθησης, και ότι πρόκειται για το συν­δυασμό σωματικής ευεξίας και ψυχικής ολοκλήρωσης. Αυτή η εναλλακτική θεραπευτική συνδυάζει με ποικίλους τρόπους παλιές θεραπευτικές παραδόσεις με σύγχρονες επιστημονικές και ευρύτερου φάσματος γνώσεις, υπό το πρίσμα της αλλη­λεξάρτησης ψυχής και σώματος. Σε αυτή την ολιστική αντί­ληψη της υγείας ένας νέος και πολύ αποφασιστικός παράγο­ντας για την ίαση είναι η προσωπική ευθύνη του ασθενή.

Από την άλλη πλευρά συγκροτείται το μέτωπο της επονομα­ζόμενης ολιστικής ιατρικής, δηλαδή το σύνολο των προσπαθειών και μεθόδων που δεν αναγνωρίζονται από την κλασική κατεστημένη ιατρική. Η ολιστική ιατρική πρεσβεύει μία με­γάλη γκάμα μεθόδων και κυρίως την αντιμετώπιση του ανθρώ­που ως μία σωματο-ψυχική ενότητα. Αλλά ακόμη και σε αυ­τό το κίνημα με τις τόσο καλές αφετηρίες, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι η όλη συζήτηση περιορίζεται στις διά­φορες μεθόδους και τη λειτουργικότητά τους. Πολύ λίγη ση­μασία δίνεται δηλαδή στην ουσία, στη ρίζα του προβλήματος, πολύ λίγος λόγος γίνεται για μια φιλοσοφική θεώρηση ή μια πνευματική κοσμοθεωρία με κεντρικό περιεχόμενο την ανα­ζήτηση της αιτίας και του νοήματος του φαινομένου αρρώστια. Εννοείται ότι εκ των πραγμάτων ο κεντρικός άξονας της ιατρι­κής συνίσταται σε συγκεκριμένους πρακτικούς χειρισμούς’ ω­στόσο κάθε χειρισμός εκφράζει -συνειδητά ή ασυνείδητα- έ­να φιλοσοφικό σύστημα αξιών. Το πρόβλημα της σύγχρονης ιατρικής εντοπίζεται στο ότι ενώ έχει πάρα πολλές δυνατότητες χειρισμών, το έρεισμα πάνω στο οποίο στηρίζει τους χει­ρισμούς της είναι λάθος^. γιατί είναι λάθος η κοσμοθεωρία που ασπάζεται σιωπηρά και αστόχαστα. Μέχρι τώρα η ιατρική πρακτική είχε ως μόνη βάση τη λειτουργικότητα και τη δραστικότητα. Αυτό όμως σημαίνει σε τελευταία ανάλυση έναν ακτιβι­σμό χωρίς αληθινό περιεχόμενο, αφού στο επίκεντρο θα έπρε­πε να ήταν ο άνθρωπος, αλλά δεν είναι. Αυτό το πρόβλημα ου­σίας δεν λύνεται βέβαια με την εφαρμογή εξωτερικών εξωρραϊστικών αλλαγών στην ισχύουσα πρακτική. Η λογική της σύγ­χρονης ιατρικής είναι με δύο λόγια: «η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής πέθανε». Στο στόχαστρο έχει το σύμπτωμα, δηλαδή την αρρώστια, η οποία θα υπάρχει όσο θα υπάρχουν άνθρω­ποι που αρρωσταίνουν για προσωπικούς ενδογενείς λόγους. Το ότι σήμερα έχουν εξαλειφθεί νόσοι και επιδημίες που κά­ποτε μάστιζαν την ανθρωπότητα δεν σημαίνει ήττα κατά κρά­τος της αρρώστιας και ακαταμάχητη προέλαση της επιστήμης. Γιατί η άλλη πλευρά του νομίσματος που συνήθως αποσιωπάται είναι ότι απλώς έχει αλλάξει η φύση των νόσων, οι νοσούντες είναι οι ίδιοι και ο αριθμός τους, τηρουμένων των ανα­λογιών, έχει αυξηθεί. Με άλλα λόγια, ούτε τα πιο δραστικά φάρμακα, ούτε τα πιο καλά βότανα, ούτε άλλα λιγότερο ή πε­ρισσότερο ήπια μέσα εξασφαλίζουν την υγεία στον άνθρωπο, στην καλύτερη περίπτωση του δίνουν μία πρόσκαιρη ανακού­φιση μέχρι να αλλάξει η συνειδητότητά του, γιατί αυτή είναι που νοσεί στην ουσία. Υπάρχει βέβαια και μία πολύ ανώτερη, υπερβατική οπτική αναφορικά με το βαθύτερο νόημα της αρ­ρώστιας, αλλά αυτό θα το δούμε σε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.

Πάρα πολλά συμπτώματα δείχνουν ότι η ιατρική νοσεί. Και η νοσούσα ιατρική, όπως κάθε άλλος ασθενής, δεν μπορεί να γιατρευτεί μόνο με την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Εντούτοις πάρα πολλοί επικριτές της κατεστημένης ιατρικής και υπερασπιστές εναλλακτικών θεραπειών υιοθετούν αυτόματα την κοσμοθεωρία των συμβατικών γιατρών καθώς και τους στόχους τους, αλλάζοντας μόνο τις μεθόδους. Στο κεφάλαιο αυτό θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε το θέμα της αρρώστιας και της θεραπείας από μια άλλη σκοπιά.

Από τον καιρό του Ιπποκράτη που σήμαινε το τέλος της σύνδεσης της ίασης με τη θρησκεία και το πέρασμα από τη θεο­κρατική στην επιστημονική σύλληψη της ιατρικής, η επικρα­τούσα ιατρική αντίληψη προσπαθεί να πείσει ότι κάθε σύμπτω­μα είναι λίγο ως πολύ κάτι το τυχαίο, καθώς η αιτία βρίσκεται σε κάποιες λειτουργικές ανωμαλίες του οργανισμού, οι οποί­ες αποτελούν το κατ’ εξοχήν αντικείμενο της ιατρικής έρευ­νας. Η κλασική θεραπευτική αποφεύγει συστηματικά να ανα­ζητήσει τη βαθύτερη αιτία του κάθε συμπτώματος, με αποτέ­λεσμα αρρώστια και σύμπτωμα να στερούνται παντελώς νοή­ματος. Ως επακόλουθο το μήνυμα χάνει τη λειτουργία του, η προειδοποίηση δεν παίζει το ρόλο που οφείλει να παίξει, αφού τα συμπτώματα υποβαθμίζονται σε ενδείξεις δίχως ουσιαστι­κό νόημα.

Κάθε σύμπτωμα αποτελεί την ορατή έκφραση μίας αόρατης διαδικασίας και είναι το σινιάλο ότι πρέπει να αναστρέψουμε τη μέχρι τώρα πορεία μας, καθόσον υποδηλώνει ότι κάπου έ­χουμε πάρει λάθος δρόμο και μας ωθεί να αναρωτηθούμε για­τί. Άρα είναι τουλάχιστον κουτό να τα βάζουμε με το σύμπτω­μα και είναι σφάλμα να προσπαθούμε να το εξαλείψουμε με το να καθιστούμε αδύνατη την εκδήλωσή του. Η σωστή αντι­μετώπιση δεν είναι να εμποδιστεί το σύμπτωμα, αλλά να κα­ταστεί περιττό, αφού θα έχει γίνει κατανοητό το μήνυμά του. Εξυπακούεται βέβαια ότι γι’ αυτό το σκοπό χρειάζεται να α­ποστρέψει κανείς την προσοχή του από το σύμπτωμα και να ψάξει βαθύτερα μέσα στον εαυτό του, προκειμένου να κατα­λάβει τι θέλει να του πει.

Οι αρρώστιες έχουν τη ρίζα τους πολύ βαθιά μέσα στην αν­θρώπινη ύπαρξη και δεν εξαφανίζονται από προσώπου γης με τεχνοκρατικές μεθόδους, όσο προχωρημένες και δεξιοτεχνικές κι αν είναι. Εάν ο άνθρωπος μπορούσε να αντιληφθεί τη σημασία και την αξία της αρρώστιας και του θανάτου, θα συ­νειδητοποιούσε πόσο γελοία είναι η ύβρις μας να θέλουμε να ια εξαφανίσουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Συνήθως μια αρρώστια θέλει να προειδοποιήσει τον άνθρωπο ότι κάποια πλευ­ρά της ψυχικής του ζωής βρίσκεται εκτός τάξης και η αταξία αυτή εκδηλώνεται αναγκαστικά στο σώμα, το φερέφωνο της ψυχής, αφού ως επί το πλείστον αρνούμαστε να ακούσουμε τι έχει να μας πει η ίδια. Άρα τα συμπτώματα μας πληροφορούν εμμέσως πλην σαφώς ότι κάτι πάσχει στην ψυχή μας και ότι έχουμε συγκεκριμένες ελλείψεις που μας εμποδίζουν να αι­σθανόμαστε ολοκληρωμένοι. Επομένως όταν το συνειδητο­ποιήσει κάποιος αυτό, μπορεί να μεταβάλλει τη στάση του και το πώς αντιμετωπίζει την αρρώστια. Δεν βλέπει πια το σύ­μπτωμα ως εχθρό, τον οποίο πρέπει πάση θυσία να κατατρο­πώσει, αντίθετα το αντιμετωπίζει σαν ένα πληροφοριοδότη που μπορεί να τον βοηθήσει να ανακαλύψει τις ελλείψεις του. Τότε το σύμπτωμα γίνεται σαν ένας δάσκαλος που μας διδά­σκει να μεριμνήσουμε για την προσωπική μας ανάπτυξη και την ψυχική μας ολοκλήρωση.

Εδώ διαφέρει η καταπολέμηση της αρρώστιας από την υπέρβαση της αρρώστιας. Η ίαση, η υγεία, προκύπτει απο­κλειστικά όταν ο άρρωστος αντιμετωπίζει ώριμα και νικηφό­ρα την άρρωστη ψυχική κατάσταση. Ποτέ η αρρώστια δεν παύ­ει να υπάρχει επειδή έχουν προσωρινά εξαλειφθεί με μία ε­ξωτερική επέμβαση τα συμπτώματα. Γιατί αυτά θα μεταμφιε­στούν και θα επανέλθουν δριμύτερα. Έτσι ο τακτικός πόλεμος θα μετατραπεί σε ένα ανταρτοπόλεμο μικρότερης ή μεγαλύ­τερης φθοράς και διάρκειας.

Η πορεία του ανθρώπου είναι η πορεία από την ατέλεια προς την τελείωση. Αυτός είναι ο σκοπός και το νόημα της ανθρώ­πινης ζωής στη Γη. Έρχεται εδώ ατελής, ανολοκλήρωτος, για να γίνει ολοκληρωμένος, τέλειος άνθρωπος. Συχνά η αρρώ­στια γίνεται ο αναγκαστικός δρόμος προς την ολοκλήρωση. Όσο πιο συνειδητά γίνεται δε αυτή η πορεία, τόσο πιο εύκο­λα και γρήγορα διανύεται.

Ας περάσουμε στο στομάχι που ο κύριος ρόλος του είναι να δέχεται και να χωνεύει τροφές, αλλά και εντυπώσεις ή συγκι­νήσεις. Οι λειτουργίες αυτές απαιτούν από τον άνθρωπο να εί­ναι δεκτικός, ανοικτός και ανεκτικός, με την έννοια να είναι πρόθυμος να αφεθεί να χαλαρώσει και να βιώσει. Στο ψυχικό επίπεδο αυτό αντιστοιχεί στον κόσμο των συναισθημάτων, στην ικανότητα να αισθανθεί κανείς. Όταν κάποιος απωθεί από το συνειδητό του την ικανότητα αυτή, τότε η λειτουργία της μετατίθεται στο σώμα του. Στην περίπτωση αυτή δεν εί­ναι μόνο «η αγάπη που περνάει από το στομάχι», αλλά και κά­θε τι δυσάρεστο που «χτυπάει ή κάθεται στο στομάχι», επει­δή είναι «γροθιά στο στομάχι», εκτός εάν κάποιος είναι «με­γάλο στομάχι» και δεν τον αγγίζει τίποτα συναισθηματικά.

Πολλοί άνθρωποι όταν βρεθούν αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη κατάσταση «ξινίζουν» και «τους πιάνει ή τους χαλάει το στομάχι» από το θυμό και τα νεύρα τους. Εάν κάποιος δεν κατορθώνει να κυριαρχεί συνειδητά στα νεύρα του ή έστω να αντιδρά με επιθετικό τρόπο, αντ’ αυτού καταπίνει το θυμό του. Ως συνέπεια τότε η επιθετικότητά του «σωματοποιείται» και η «ξινίλα» του εκδηλώνεται ως γαστρικό οξύ. Το στομάχι α­ντιδρά όξινα παράγοντας στο υλικό επίπεδο «επιθετικά» γα­στρικά υγρά προκειμένου να επεξεργαστεί και να αφομοιώσει μη υλικά συναισθήματα. Η διεργασία αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολη καθώς μερικά πράγματα μας «φέρνουν αναγούλα», με αποτέλεσμα, επειδή οι τροφές παλινδρομούν και πιέζουν προς τα πάνω να μας κάνουν να ρευόμαστε, δηλώνοντας έμ­μεσα ότι δεν πρέπει να καταπίνουμε τα συναισθήματά μας αλ­λά να αφήνουμε το στομάχι να κάνει τη δουλειά για την ο­ποία είναι φτιαγμένο. Με την καούρα και την ξινίλα το οξύ ανεβαίνει προς τα πάνω γιατί το στομάχι δεν αντέχει την όξυνση που ζητάει να εκφραστεί συνειδητά.

Όλα αυτά υποδεικνύουν σε όποιον πάσχει από το στομάχι του πού βρίσκονται τα προβλήματά του. Κατά βάση εκείνο που του λείπει είναι η ικανότητα να χειρίζεται συνειδητά τα νεύρα και την επιθετικότητά του και ως εκ τούτου του λείπει επίσης η ικανότητα να αντιμετωπίζει με υπευθυνότητα και ωριμότη­τα συγκρούσεις και καταστάσεις οργής. Ένα τέτοιο άτομο ή δεν εκφράζει καθόλου την οργή του, τα «καταπίνει όλα» και του «τρώνε τα σωθικά» ή δείχνει αντίθετα υπερβολική επι­θετικότητα. Αλλά και οι δύο ακραίες αντιδράσεις δεν τον βο­ηθούν να λύσει πραγματικά τα. προβλήματά του. Γιατί για να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιες συγκρούσεις ώριμα χρειάζεται να έχει ως βάση του εμπιστοσύνη στον εαυτό του και αίσθη­μα ασφάλειας. Ο ασθενής που πάσχει από το στομάχι του δεν θέλει να έρθει αντιμέτωπος με συγκρούσεις απευθείας και συ­νειδητά. Ασυνείδητα νοσταλγεί πολλές φορές να επιστρέφει στα ανέμελα, χωρίς τριβές και συγκρούσεις παιδικά του χρό­νια, γι’ αυτό το στομάχι του θέλει χυλούς και «αθώες» τροφές.

Σε γενικές γραμμές οφείλει να θέτει στον εαυτό του τα εξής ερωτήματα: Τι δεν μπορώ ή δεν θέλω να καταπιώ; Τι με «τρώ­ει» και τι δεν χωνεύω και πού δεν αντιδρώ σωστά; Πώς αντι­μετωπίζω τα συναισθήματά μου; Την επιθετικότητά μου; Μέ­χρι ποιου σημείου αποφεύγω τις συγκρούσεις; Όπως προειπώθηκε, εάν δεν ληφθούν έγκαιρα υπόψη τα προειδοποιητικά αυ­τά σημάδια μιας υφισταμένης ψυχικής δυσλειτουργίας, η μη φυσιολογική ή διαταραγμένη κατάσταση του οργανισμού παίρ­νει διαστάσεις φλεγμονής και τα συμπτώματα γίνονται όλο και πιο σοβαρά. Ο μη ειδικός αναγνωρίζει αυτά τα συμπτώματα από τις τελικές συλλαβές -ιτις, π.χ. ωτίτις, νευρίτις κ.λ.π. Μια φλεγμονώδης πάθηση παριστάνει μία άμεση πρόσκληση προς τον άρρωστο να ασχοληθεί πάραυτα με το πρόβλημά του. Ε­άν και αυτή η πρόσκληση δεν βρει ανταπόκριση από τον άρ­ρωστο, τότε η οξεία φλεγμονή μεταμορφώνεται σε μία χρόνια μορφή, αναγνωρίσιμη από την κατάληξη -ωση, όπως οστεο­πόρωση, κίρρωση κ.ο.κ. Όποιος δεν θέλει να δεχτεί την πρό­σκληση για μία συνειδητή αλλαγή στη ζωή του τώρα, αποκτά ως παρεπόμενο ένα μακρόβιο συνοδό που του χτυπάει συνε­χώς το καμπανάκι. Οι χρόνιες παθήσεις ως επί το πλείστον εισάγουν μη αντιστρεπτές σωματικές αλλοιώσεις τις οποίες χαρακτηρίζουμε πλέον ως ανίατες αρρώστιες.

Σε πολλούς πρωτόγονους λαούς η γνώση ότι ψυχή και αρ­ρώστια είναι αλληλένδετες, αποτελεί κοινό τόπο. Στους Ινδιά­νους των Άνδεων π.χ. είναι ζωντανή η πεποίθηση ότι δεν υ­πάρχουν «φυσικά» αίτια για μια αρρώστια, αλλά ότι αυτή προ­έρχεται από τη δραστηριότητα ενός κακόβουλου πνεύματος η οποία ανταποκρίνεται σε μία μαγική «αιτιότητα». Οι κακές δυ­νάμεις, στις οποίες αναφέρονται οι Ινδιάνοι, αφυπνίζονται α­πό φιλονικίες στην οικογένεια ή στη γειτονιά, από ερωτικές α­ντιζηλίες, με λίγα λόγια από οτιδήποτε παραβαίνει τη θεία τάξη. Πρόκειται για καταστάσεις συνυφασμένες με τη ζωή που είναι τυπικές και για τη δική μας κοινωνία. Πρόσθετες νοσογόνες αιτίες κατά τους ‘Ιντιος είναι ο φθόνος, η έπαρση, το μί­σος, η πνευματική τυφλότητα, η φιληδονία. Μια πολύ συγγε­νική αντίληψη πρεσβεύει επίσης ο Βουδισμός, όπου τα πα­ραπάνω συναισθήματα θεωρούνται ως παθογόνα δηλητήρια.

Συνακόλουθα, λανθασμένη διαβίωση, λανθασμένες πεποι­θήσεις, αντιδράσεις συμπεριφορές και επιδιώξεις, και απωθημένες εμπειρίες μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο να αρρωστήσει. Επομένως η αντίστροφη πορεία, η αποστασιοποίηση από παλιές ή τραυματικές εμπειρίες, από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, θα πρέπει να ανοίγει το δρόμο για την εξυγίανση. Η συνειδητότητά μας αποτελείται από το άθροισμα των ψυχικών και πνευματικών μας κατευθύνσεων, όπου συμ­μετέχει βεβαίως και το ασυνείδητο. Η αρρώστια είναι το ε­πακόλουθο μιας λανθασμένης συνειδητότητας και μιας λαν­θασμένης πορείας ζωής, η οποία προκύπτει από την πρώτη. Ψυχική και σωματική δυσαρμονία είναι τόσο η αιτία όσο και η συνέπεια μιας άρρωστης συνείδησης. Άρα για να έχει κανείς υγιή συνείδηση πρέπει να παλέψει γι’ αυτή την αρμονία Όλα τα συμβάντα της ζωής μας αποκρυσταλλώνονται σε εσωτερικά βιώματα. Αυτά τα αποθηκευμένα βιώματα επηρεά­ζουν τις αντιλήψεις και τις πράξεις μας και αποτελούν ένα α­ποφασιστικό παράγοντα στις αντιδράσεις μας. Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Επίκτητος έγραφε πριν 2.000 χρόνια: «Δεν είναι τα γεγονότα που ταράσσουν το πνεύμα του ανθρώπου, αλλά το πώς ο ίδιος κρίνει τα γεγονότα. Επομένως όταν κάτι αναστέλλει τη δράση μας, μας αναστατώνει ή μας βασα­νίζει, δεν πρέπει ποτέ να επιρρίπτουμε την ευθύνη σε άλ­λους, παρά μόνο στον εαυτό μας, δηλαδή στην κρίση μας Το να επιρρίπτουμε την ευθύνη για τη δική μας δυστυχία στους άλλους, είναι δείγμα ελλιπούς ανάπτυξης. Το να ανα­λαμβάνουμε εμείς την ευθύνη είναι δείγμα ότι η προσωπι­κή μας ανάπτυξη έχει αρχίσει. Το να μην επιρρίπτουμε ευ­θύνες ούτε στον εαυτό μας ούτε στους άλλους σημαίνει ό­τι η προσωπική μας ανάπτυξη έχει ολοκληρωθεί».

Μια από τις πλάνες που είναι διαδεδομένες στην εποχή μας είναι η αντίληψη ότι ένας γιατρός ή ψυχοθεραπευτής ή εναλ­λακτικός θεραπευτής μπορεί να κάνει καλά έναν άρρωστο. Α­σφαλώς η σύγχρονη επιστημονική ιατρική μπορεί να μας α­παλλάξει από πολλά ενοχλήματα και έτσι ο ρόλος της είναι σημαντικός σε οξείες καταστάσεις. Όμως δεν είναι σωστό να επαναπαυόμαστε αφήνοντας στο γιατρό όλη την ευθύνη για την ίασή μας. Η εξυγίανσή μας είναι δικό μας καθήκον. Εμείς οι ίδιοι φέρουμε την ευθύνη για τη ζωή μας, άρα εμείς οι ί­διοι ευθυνόμαστε για το εάν και πώς θα γίνουμε ολοκληρωμέ­νοι, υγιείς στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα.

Ο άρρωστος πρέπει να μάθει καταρχάς ότι οι σωματικές δια­ταραχές δεν είναι εισβολείς, δεν είναι έξωθεν προερχόμενοι ε­χθροί, όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αλλά ότι έχουν προ­κύψει από τη δική του ζωή. Γι’ αυτό το λόγο το ζητούμενο δεν είναι να εξαλειφθούν απλώς, παρά να καταλάβει τι θέλουν να του πουν.’ Το πρώτο βήμα είναι να θεωρήσει τις σωματικές δια­ταραχές ως έκφραση της προσωπικότητάς του και να ερευνή­σει με ποιες εσωτερικές ή εξωτερικές αντιδράσεις του συνδέ­ονται. Αυτή η διαδικασία βέβαια δεν είναι απλή, παρά μακροπρόθεσμη και επίπονη. Στη διάρκειά της θα πρέπει να αποκτή­σει μία νέα, πιο ολοκληρωμένη κατανόηση του εαυτού του και του περιβάλλοντος του. Μόνο με την αυτογνωσία μπορεί στη συνέχεια να αλλάξει θέσεις, συνήθειες, ίσως και στόχους στη ζωή του.

Εάν κάποιος θέλει να ζήσει μία ολοκλη­ρωμένη, πλούσια ζωή, θα πρέπει πρώτα πρώτα να ανοίξει την καρδιά του για να μπει η αγάπη και η ζωή. Χωρίς αγάπη, για τον εαυτό, τον πλησίον, τη φύση και το Θεό, ο άνθρωπος είναι ψυχρός, απομονωμένος, σε τελευταία ανάλυση απάνθρωπος.

Περί αυτογνωσίας

Σωματικά και ψυχικά προβλήματα δίνουν πάντοτε μία δυ­νατότητα στον άνθρωπο να αντιληφθεί τα ελλείμματά του, ε­άν και εφ’ όσον βέβαια καταφέρει να ξεπεράσει τα επώδυνα σημεία της αυτογνωσίας και να επιτύχει μία ειλικρινή ενδο­σκόπηση. Η ποιότητα των εσωτερικών βιωμάτων που προκύ­πτουν από μία τέτοια εμπειρία εξαρτάται από το επίπεδο ωρι­μότητας του κάθε ανθρώπου. Όσο λιγότερη συνειδητότητα και διάθεση για βελτίωση του εαυτού του έχει τόσο πιο πολύ θα άγεται και θα φέρεται υπό το κράτος των εμπειριών του. Αλ­λά η συνειδητή γνωριμία με τις μπλοκαρισμένες δυνάμεις στις καταπιεσμένες πλευρές της προσωπικότητάς του είναι ένας τρόπος να απαλλαγεί από την καταστροφικότητά τους ώστε να μεταμορφωθούν σε θετική, πάντα διαθέσιμη ενέργεια.

Τα παραμύθια και οι μύθοι που πολλές φορές εκφράζουν συμβολικά την αναζήτηση του εαυτού συχνά αποδίδουν τις ψυχικές κρίσεις με εικόνες δυστυχίας και κινδύνου. Οι εικό­νες αυτές, όταν κατανοηθούν σωστά, συμβολίζουν μία πρό­σκληση προς τον άνθρωπο να εγκαταλείψει το λανθασμένο δρόμο του ή να δραπετεύσει από μία τελματωμένη κατάστα­ση. Τέτοιες καταστάσεις απεικονίζουν τα μοτίβα του αρρώ­στου γέρου βασιλιά, της βασίλισσας που δεν έκανε παιδιά, του θηρίου που αρπάζει τα γυναικόπαιδα ή τους θησαυρούς του βασιλείου ή του διαβόλου που κάνει μάγια και ακινητοποιεί το στρατό ή το καράβι του βασιλιά. Επίσης το ίδιο σημαίνουν το σκοτάδι που απλώνεται πάνω από τη γη, οι πηγές που έχουν στερέψει, οι πλημμύρες, οι περίοδοι ξηρασίας και άλλες πλη­γές. Στο μύθο υπάρχει πάντα κάποιο συγκεκριμένο όπλο ή μυ­στικό που μπορεί να εξαλείψει τον κίνδυνο και τη δοκιμασία. Παρεμφερείς εικόνες παρουσιάζονται επίσης και στα όνειρα. Στα όνειρά μας η «σκιά» παίρνει τις πιο διαφορετικές μορφές Κι αυτή είναι επίσης μία δυνατότητα να ερευνήσει κάποιος τις «σκοτεινές» πλευρές του. Εννοείται ότι μπορούν να βγουν στο προσκήνιο δυσάρεστες πλευρές της προσωπικότητάς του, όχι πολύ κολακευτικές:

…αυτά πραγματικά, πρέ­πει να έχει πειστεί για την αναξιότητα και την ατέλειά του, πράγ­μα που προκύπτει από μία αυτοπαρατήρηση. Τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό του, εφόσον βέβαια τον υποβάλλει σε κάποιον έλεγχο. Μόνο η ειλι­κρινής ανεπηρέαστη ενδοσκόπηση οδηγεί σε. μία σωστή γνώση του εαυτού του και αυτή με τη σειρά της αποτελεί τη βάση για να εργαστεί κάποιος για τη βελτίωσή του, καθ ’ ότι κανένας δεν είναι χωρίς ελαττώματα.

Όσο περισσότερο ψάχνει κανείς στον εαυτό του για να ανα­καλύψει τους πόθους και τα πάθη του, τόσο πιο γρήγορα απο­φασίζει να τα καταπολεμήσει, καθώς η εσωτερική του φωνή τον προειδοποιεί και τον συμβουλεύει σχετικά εφόσον βέβαια θέλει να την ακούσει. Τότε και αυτή του εφιστά την προσοχή σε κάθε του σφάλμα, τον προτρέπει να καλλιεργεί συνειδητά την ψυχή του και τον παροτρύνει συνεχώς να αυτοπαρατηρείται. Ως απο­τέλεσμα ο άνθρωπος γίνεται ταπεινός δεδομένου ότι γνωρίζει τον εαυτό του και τις αδυναμίες του και έτσι αποβάλλει κάθε έ­παρση. Με την αυτοπαρατήρηση ωριμάζει εσωτερικά και κατα­νοεί τις αδυναμίες των συνανθρώπων του για. το λόγο ότι τις ανακαλύπτει και στον εαυτό του. Έτσι ζητάει από το Θεό τη δύ­ναμη για να αλλάξει, επειδή αντιλαμβάνεται ότι είναι απαραί­τητο και γι ’ αυτό το παίρνει άλλωστε πολύ στα σοβαρά. Μία συ­στηματική εσωτερική αυτοπαρατήρηση έχει πολύ μεγάλη αξία γιατί έχει τη δυνατότητα να εξευγενίσει τον άνθρωπο που έτσι αρχίζει να αποκτά αυτογνωσία και να ασκείται συνειδητά».