8. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ Διάκριση των μορφών πνευματιστικής επικοινωνίας Ο κατώτερος πνευματισμός Η ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Εξωαισθητηριακή αντίληψη και πνευματιστικά / ψυχικά φαινόμενα Βιώματα και κίνδυνοι κατά τα αστρικά ταξίδια Η ψυχοκατασκοπεία ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΟΣ VS ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Κριτήρια και δυσκολίες στη διάκριση των αληθινών από τις νόθες αποκαλύψεις «Σε όλες τις θρησκείες υπάρχει το channeling» (υποτίθεται!) Η μονότονη ηχώ από την Εδέμ Υπάρχει αγάπη χωρίς αλήθεια; Πίστη στα παραμύθια Αλληλούια! Τεχνολογία βόηθα μας! Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ Ένα παράδειγμα χριστιανικού πνευματισμού Τα λάθη του χριστιανικού πνευματισμού Καλά πνεύματα VS κακά πνεύματα Η φύση και η έμπνευση των σκέψεων Υπάρχει απόλυτη αλήθεια ή μόνο σχετική; Οι μισές αλήθειες Η διάκριση μεταξύ των Αποκαλύψεων από την Ύψιστη Πηγή ή από κατώτερα όντα Η μάσκα του αντίθεου

 

Ως πνευματισμός εννοείται η επιδίωξη να αποκτήσει ο άνθρω­πος επαφή με αποσαρκωμένους, δηλαδή συγγενείς, φίλους ή επίσης ά­γνωστα πνεύματα, προκείμενου να ερευνήσει τις συνθήκες στον άλλο κόσμο, ώστε με βάση τις νέες γνώσεις του για τη μεταθανά­τια ζωή να μάθει περισσότερα για την Επίγεια ζωή. Πρόκειται δη­λαδή για την προσπάθεια να στοιχειοθετηθεί μία θε­ωρία αναφορικά με τα αίτια υπερφυσικών διαδικασιών που δεν προκαλούνται από ανθρώπους εν ζωή, αλλά από ψυχές αποσαρκωμένων ή από άλλες πνευματικές οντότητες ή επίσης από πνεύματα (στοιχειακά ή φυσικά πνεύματα) που δεν έχουν ακόμη ενανθρωπιστεί. Αυτή η τελευταία περίπτωση πάντως σπάνια λαμβάνεται υπόψη α­πό τους πνευματιστές, αν και υπάρχουν αναρίθμητα σχετικά πα­ραδείγματα σε πολλές παραδόσεις.

Εννοείται ότι τα πνευματιστικά διάμεσα (μέντιουμ) μπορούν να επικοινωνήσουν επίσης με δαιμονικές οντότητες, ένα σημείο πάνω στο οποίο στηρίζουν την κριτική τους οι φονταμενταλιστές πιστοί της Βίβλου. Μια τέτοια κριτική όμως είναι μονόπλευρη γιατί δεν εξαντλεί το όλο θέμα, όπως θα δούμε παρακάτω.

Εκτός αυτών, ανακοινώσεις προς διάμεσα μπορούν να κάνουν επίσης οι λεγόμενοι «εξωγήινοι», αν και πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ γνήσιων εξωγήινων αφενός και ανώριμων πνευμάτων αφετέρου, που είναι, προσκολλημένα στο γήινο πεδίο.

Όσον αφορά τις γνήσιες εξωγήινες ανακοινώσεις σημασία έχει ο βαθμός ωριμότητας και η προέλευση των πομπών από τους οποίους προέρχονται, καθώς αποτελεί εξαίρεση η περίπτωση όπου πραγματικά μιλούν όντα που βρίσκονται σε περιοχές του φωτός, δηλαδή κάτοικοι των ηλιακών κόσμων. Για το λόγο αυτό στις κα­ταγραφές της η Μπέρτα Ντούντε εφιστά με έμφαση την προσοχή σε τέτοιες πνευματικές συνδέσεις επειδή δεν μπορεί να ελεγχθεί κατά πόσο ανταποκρίνονται στην αλήθεια.

Εκτός αυτού, η βούληση και η ωριμότητα του διάμεσου και των ενδεχομένως παρευρισκόμενων είναι καθοριστικές για τη μορφή με την οποία γίνονται οι ανακοινώσεις και για το τι είδους πνεύματα τις κάνουν.

Συνεπώς ο πνευματισμός είναι ένας πολύ ευρύς συλλογικός ό­ρος που περιλαμβάνει διάφορα φαινόμενα που προκύπτουν από τη σύνδεση ανθρώπων με ικανότητες διάμεσου με τον κόσμο των πνευμάτων. Η δυνατότητα για να υπάρξει αυτή η σύνδεση παρέ­χεται από το «πνεύμα των νεύρων» (επίσης γνωστό ως «οδυλική δύναμη», «αιθέρας ή ρευστό των νεύρων», «βιομαγνητισμός», «μα­γνητικό ρευστό» κ.ά.) ενός ανθρώπου και εξαρτάται από το πόσο γερό ή χαλαρό είναι αυτό^. γιατί για να μπορεί ένα μέντιουμ να προσλάβει υπεραισθητά μηνύματα πρέπει να έχει ένα χαλαρό νευρικό πνεύμα, πράγμα που πολλές φορές μπορεί να είναι συνέπεια μιας βαριάς αρρώστιας, ενός δυστυχήματος, ενός σοκ ή ασκήσεων ανάπτυξης ψυχικών δυνάμεων και αποτελεί ουσιαστικά μία νοση­ρή κατάσταση υπερευαισθησίας.

Ως εκ τούτου η ιδιότητα του διάμεσου δεν είναι ιδιαίτερα αξιο­ζήλευτη, γιατί οι δοκιμασίες και τα δεινά που πρέπει να υπομένει είναι πολύ μεγαλύτερα από των άλλων ανθρώπων. Στο θέμα αυτό αναφέρεται μια καταγραφή της Μπέρτα Ντούντε από τις 18.6.1948:

«Είναι πολύ ανίσχυρη για να αντισταθεί η θέληση εκείνων των ανθρώπων που λειτουργούν ως διάμεσα, που ανοίγονται δηλαδή απέ­ναντι στον άλλον κόσμο και στην επήρεια του και νιώθουν να ελκύ­ονται από τις αόρατες οντότητες.

Οι δυνάμεις του σκότους ασκούν ιδιαίτερη επίδραση πάνω στο σώμα τους, το οποίο παίρνουν στην κατοχή τους μόλις πάψει να αντιστέκεται η βούληση τους. Το επακόλουθο αυτής της κατοχής εί­ναι ότι αδρανοποιείται σχεδόν η ικανότητα του σκέπτεσθαι, καθώς ο άνθρωπος βρίσκεται σε μία ονειρόμορφη κατάσταση, οπότε δεν εκφέρει τις δικές του σκέψεις αλλά εκείνες της δύναμης που τον έχει κυριεύσει, με τον εντελώς χαρακτηριστικό της τρόπο.

Κατά κάποιο τρόπο είναι μία άλλη ψυχή μέσα στο σώμα του ενώ η δική του η ψυχή κοιμάται και γι’ αυτό, όταν βρεθεί πάλι στην αφυ­πνισμένη κατάσταση, δεν μπορεί να θυμηθεί πιa τίποτα από όσα είπε ή έκανε ο άνθρωπος αυτός.

Ο ίδιος ο άνθρωπος δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτό το χρονικό διάστη­μα, δεδομένου ότι οι πνευματικές δυνάμεις κατοχής είναι ισχυρό­τερες από εκείνον. Παρ’ όλα αυτά οφείλει να προστατευτεί από αυ­τό το βιασμό του εαυτού τον από σκοτεινές δυνάμεις^. και ο σωστός τρόπος είναι να αφεθεί στην προστασία των καλών οντοτήτων και του Θεού παρακαλώντας Τον στην προσευχή του να τον προφυλά­ξει από κάθε κακό και πονηρό. Γιατί είναι κακό να κυριαρχείται κάποιος από εκείνες τις πνευματικές δυνάμεις, όπου δεν ορίζει πλέον τις σκέψεις και τις πράξεις του, παρά του επιβάλλονται από μία ξένη δύναμη με ισχυρή θέληση».

Με άλλα λόγια τα διάμεσα έχουν (ακόμη) αδύναμη θέληση, για­τί αλλιώς δεν θα την παρέδιδαν συνειδητά ή ασυνείδητα σε ξένες οντότητες.

Ο πνευματισμός επομένως παρουσιάζεται σε πολλές μορφές:

• ως προσπάθεια επικοινωνίας με ψυχές νεκρών

• ως ερευνητικός κλάδος της «οριακής» εναλλακτικής επιστήμης

• ως φιλοσοφική ή θρησκευτική θεωρία

• ως θεοσοφία

• ως προσπάθεια επικοινωνίας με «εξωγήινους»

• ως θεραπευτική μέθοδος με την βοήθεια των πνευμάτων

• ως πηγή χριστιανικών μηνυμάτων

Οι οπαδοί του πνευματισμού τον θεωρούν ως τον πιο σοβαρό α­ντίπαλο του υλισμού και ταυτόχρονα ως ένα κίνημα διαμαρτυρίας απέναντι στις εκκλησίες που αποφεύγουν ως επί το πλείστον την ενασχόληση με τη μεταφυσική.

Από τα παραπόνω καθίσταται σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να μιλά κανείς γενικευμένα για τον πνευματισμό, γιατί παρουσιάζει μεγάλες διαφορές, προϊόντα της ιστορικής εξέλιξης και της πολυ­μορφίας του.

Ο Καρλ φον Ράιχενμπαχ (1788-1869), εφευρέτης της παραφίνης, το 1852 παρουσίασε τη θεωρία της οδυλικής δύναμης, δηλαδή της ζωτικής δύναμης που διαπερνά και ακτινοβολεί μέσα από όλα τα πράγματα και τα έμβια όντα. Η οδυλική ή αιθερική δύναμη, για την οποία μιλούσε επίσης ο ιδρυτής της ομοιοπαθητικής Σάμουελ Χάνεμαν (1755-1830), έγινε αμέσως η κεντρική θεωρία των πνευ­ματιστών, αποκρυφιστών και παραψυχολόγων.

Έτσι, τα φαινόμενα του πνευματισμού που αρχικά θεωρούνταν ταυτόσημα με δεισιδαιμονία και φαντασιοπληξία, αποκτούσαν βαθ­μιαία όλο και μεγαλύτερη αναγνώριση, καίτοι υπήρχαν πάντοτε πολέμιοι τους.

Τα τελευταία εκατό χρόνια με την εξάπλωση του εσωτερισμού και του τεκτονισμού ο πνευματισμός πέρασε σταδιακά στο παρα­σκήνιο, αν και κατά καιρούς εμφανίζονται διάφορα διάμεσα που αποκτούν σύντομα εκατομμύρια οπαδούς. Σε γενικές γραμμές πά­ντως η ποιότητα και η συχνότητα εμφάνισης «δυνατών» μέντιουμ μειώθηκε σε σχέση με την εποχή της ακμής τους. Παράλληλα, ενώ παλαιότερα πλειοψηφούσαν τα μέντιουμ που λειτουργούσαν σε κατάσταση τέλειας ή βαθιάς ύπνωσης ή που έκαναν υλοποιήσεις, με τον καιρό πλήθυναν τα μέντιουμ που λειτουργούν σε κατάστα­ση μερικής η πλήρους εγρήγορσης. Τα διάμεσα αυτά που είτε ομι­λούν τηλεπαθητικά είτε γράφουν καθ’ υπαγόρευση, καταφεύγουν όλο και πιο πολύ σε τεχνικά βοηθητικά μέσα όπως ραδιόφωνα, μαγνητόφωνα ή τηλεοπτικούς δέκτες.

Τη σημερινή εποχή ο πνευματισμός έχει χάσει σχεδόν ολοκλη­ρωτικά την υπόληψη του, αφού το επίπεδο του πέφτει συνεχώς, η κερδοσκοπία, τα λάθη και οι απάτες είναι εμφανή και τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. του έχουν κηρύξει ανοιχτά τον πόλεμο επειδή πάρα πολλά νεαρά άτομα επιδίδονται σε αποκρυφιστικές πρακτικές.

Διάκριση των μορφών πνευματιστικής επικοινωνίας

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σταθούμε στη διάκριση των δια­φόρων μορφών πνευματιστικής επικοινωνίας. Χονδρικά διαχωρί­ζονται σε επαφές που γίνονται σε κατάσταση:

α. βαθιάς ή τέλειας ύπνωσης του διάμεσου

β. μερικής ύπνωσης

γ. εγρήγορσης με τηλεπαθητική μεταβίβαση σκέψεων

Σε αυτές τις τρεις κατηγορίες αντιπροσωπεύεται ένα μεγάλο φά­σμα από διάμεσα που γράφουν, μιλούν, ακούν υπεραισθητά, έχουν διόραση, μαντεύουν δια της αφής, μαντεύουν με περισσότερες από μία αισθήσεις, κάνουν αποϋλοποιήσεις, υλοποιήσεις ή άλλες επεμ­βάσεις στην ύλη, θεραπεύουν, έχουν διαισθήσεις, έχουν εμπνεύσεις, έχουν προαισθήσεις κ.λπ. Μια συγγενική μορφή είναι επίσης η υπνοβασία, μόνο που ο υπνοβάτης αναμεταδίδει αυτά που βλέπει ο ίδιος και δεν είναι διάμεσο για άλλα πνεύματα.

Στις επαφές που γίνονται σε κατάσταση βαθιάς ή και τέλειας ύ­πνωσης του διάμεσου, αυτό προσωρινά καταλαμβάνεται ολοκλη­ρωτικά από ένα ξένο πνεύμα, ενώ η δική του η ψυχή εξέρχεται εξ ολοκλήρου από το σώμα^. έτσι στην πράξη οι δύο καταστάσεις δεν έχουν ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους.

Στην μερική ύπνωση η ψυχή του διάμεσου δεν αποκόβεται ούτε απομακρύνεται τελείως από το σώμα την ώρα που το χρησιμοποιούν άλλα πνεύματα για να εκφραστούν στο γήινο πεδίο.

Ένα διάμεσο που λειτουργεί σε κατάσταση εγρήγορσης καταγράφει ή προφέρει δυνατά τις σκέψεις που του μεταβιβάζουν τη­λεπαθητικά τα πνεύματα μέσω της «φωνής του εγκεφάλου»*. Οι πνευματιστικές ανακοινώσεις που γίνονται σε κατάσταση εγρή­γορσης είναι εύκολο να συγχέονται με τη θεϊκής προέλευσης έμπνευση που εκφράζεται με τη μορφή σκέψεων ή ηχηρού εσωτερι­κού Λόγου μέσα στην καρδιά τον ανθρώπου^*.

Ο κατώτερος πνευματισμός

Το κατώτερο είδος πνευματισμού είναι αυτό όπου καλούνται α­νώριμες ψυχές από το επέκεινα. Πρόκειται ανεξαίρετα για «πνεύ­ματα νεκρών», πνεύματα δηλαδή που είναι αδαή, προσκολλημένα στο γήινο κόσμο και ακόμη μακριά από τον Θεό. Αν και δεν βρί­σκονται στην αλήθεια, δεν είναι όλα τα πνεύματα αυτά κακά ούτε ψεύδονται εσκεμμένα, απλά είναι σε κατάσταση άγνοιας, οπότε α­ντίστοιχες είναι και οι ανακοινώσεις τους. Έτσι εξηγείται η ποιο­τική διαφορά των ανακοινώσεων, αφού κι εκεί δεν είναι διαφορε­τικά από ό,τι στη Γη, όπου τελείως άθεοι άνθρωποι μπορεί να έ­χουν αγαθό και φιλειρηνικό χαρακτήρα.

Τα πνεύματα καλούνται να εκφραστούν στο γήινο πεδίο:

α. μέσα από κάποια βοηθητικά μέσα όπως τραπεζάκι, ραδιόφωνο, μαγνητόφωνο, δέκτη τηλεόρασης, εκκρεμές, ραδιαισθητική ρά­βδο κ.ά.

β. μέσω διαμέσων που βρίσκονται σε βαθιά ή μερική ύπνωση ή σε κατάσταση εγρήγορσης (δηλαδή τηλεπαθητικά).

Ο Αλλάν Καρντέκ ονόμαζε το πρώτο είδος, της χρήσης βοηθητι­κών μέσων, «χυδαίο πνευματισμό», επειδή αποτελεί την πιο πρω­τόγονη μορφή του. Όσον αφορά γενικά τον κατώτερο πνευματι­σμό θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν μπορεί να αποφέρει κανένα πνευματικό όφελος, καθώς τα ανώριμα και προσκολλημένα στο γήινο κόσμο πνεύματα είναι χαμηλού επιπέδου ούτε γνωρίζουν πε­ρισσότερα από ό,τι οι άνθρωποι στη Γη. Η διαδικασία κατά την ο­ποία ένα πνεύμα μιλά μέσα από ένα διάμεσο είναι συνήθως έξω από κάθε έλεγχο, δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανένας ελεγκτής ή καθοδηγητής που να ελέγχει εντεύθεν ή εκείθεν, ούτε δυνατότητα ελέγχου της ποιότητας του πνεύματος.

Αναμφίβολα υπήρξαν επίσης άτομα που, ενώ πριν δεν πίστευαν στη μεταθανάτια ζωή, άλλαξαν γνώμη χάρη στον κατώτερο πνευματισμό^. παρ’ όλα αυτά το βασικό γεγονός παραμένει ότι αφενός δεν προσφέρει πνευματική άνοδο στην ψυχή και αφετέρου οι κίνδυνοι που ενέχονται είναι πολύ μεγάλοι.

Κατά πρώτον οι παρευρισκόμενοι σε μία πνευματιστική συγκέντρωση (σεάνς) και ιδίως το ίδιο το μέντιουμ χάνουν ένα αναντικατάστατο μέρος από τη ζωτική τους δύναμη, πράγμα που οδηγεί εξασθένισή της. Η εξασθένιση αυτή είναι δυνατό να επηρεάσει την υγεία αρνητικά με σωματικά ή ψυχικά συμπτώματα όπως διαταραχές της νοητικής λειτουργίας, καταθλίψεις, έμμονες ιδέες, μανία καταδίωξης, σχιζοφρένεια, καταληψία και σοβαρές διαταραχές της προσωπικότητας.

Σίγουρα ο κατώτερος πνευματισμός γίνεται με την ανοχή του Θεού αλλά όχι με την ευλογία του, καθώς τέτοιου είδους συνδέσεις συνεπάγονται μία ψυχική ρύπανση του ασχολούμενου. Επιτρέπονται μεν επειδή αποτελούν μία επιπλέον γέφυρα για εκείνους τους ανθρώπους που σε όλα ζητούν αποδείξεις, ωστόσο οι «εκζητούντες τον θεό» δεν την χρειάζονται για να βρουν τη μακαριότητα.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Η ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Παραψυχολογία είναι ο κλάδος της επιστήμης, ο οποίος εξετάζει τους φυσικούς νόμους που διέπουν τα παραφυσικά φαινόμενα (Γ. Σιέττος).

Η παραψυχολογία είναι ένας συλλογικός όρος με τον οποίο εννοείται η επιστήμη των υπεραισθητών φαινομένων και των ανεξήγητων ψυχικών δυνάμεων. Αποτελεί δηλαδή ουσιαστικά μία οριακή επιστήμη καθώς είναι ο συνδετήριος κρίκος μεταξύ της επίσημης επιστήμης και του πνευματικού κόσμου. Σαν ένας επιμέρους τομέας της ψυχολογίας ερευνά τα παραφυσικά φαινόμενα πέραν των πέντε αισθήσεων και αναζητεί παράλληλα λογικές εξηγήσεις γι’ αυτά.

Η γέννησή της χρονολογείται το 1882, όταν ιδρύθηκε στην Αγγλία η «Εταιρία ψυχικών ερευνών» (Society for Psychical Research). Οι ιδρυτές ήταν κυρίως επιστήμονες και διανοούμενοι ακαδημαϊκού επιπέδου. Μέχρι και σήμερα η Ε.Ψ.Ε. έχει δημοσιεύσει περισσότερους από σαράντα τόμους με παραφυσικά φαινόμενα και έρευνες. Με την πάροδο του χρόνου το αντικείμενο της διευρύνθηκε σε τομείς όπως η τηλεπάθεια, η ψυχομετρία, η ψυχοκίνηση, η μετεώρηση, η τηλεκινησία, ο πνευματισμός, η υπνοβασία, οι εκδηλώσεις φαντασμάτων, η διόραση, ο ζωικός μαγνητισμός, τα αστρικά ταξίδια, η ραδιαισθησία, ο υπνωτισμός, ο εξορκισμός, η τηλαισθησία, η τηλενέργεια, κ.τ.ό.

Οι παραψυχολόγοι διαχωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες: 1. Στους ανιμιστές, που πιστεύουν ότι όλα τα παραφυσικά φαινόμενα προέρχονται αποκλειστικά, από ψυχικές ενέργειες ανθρώπων ή ζώων. 2. Στους πνευματιστές που παραδέχονται τη δράση αόρατων υπερκόσμιων οντοτήτων. Κατά μία άλλη διατύπωση, η παραψυχολογία χωρίζεται σε δύο μεγάλες θεωρίες, τη θεωρία του διαπροσωπικού πεδίου και τη θεωρία των πνευματιστών.

Η πρώτη θεωρία για να εξηγήσει φαινόμενα που υπερβαίνουν το χώρο, το χρόνο και το νόμο της αιτιότητας, παίρνει ως βάση μία ψυχική ενέργεια, η οποία έχει προκόψει από το μετασχηματισμό μίας από τις γνωστές φυσικές μορφές ενέργειας. Ένα μοντέλο το οποίο αρέσκεται να χρησιμοποιεί η θεωρία αυτή είναι το πεδίο βαρύτητας των αστρικών σωμάτων. Η βαρύτητα, την οποία διατύπωσε μαθηματικά ο Ισαάκ Νιούτον (1643-1727). εξακολουθεί να αποτελεί μία αινιγματική μορφή ενέργειας που δρα δυναμικά και υπερβαίνει τα όρια του χώρου. Παρόμοιες ιδιότητες αποδίδονται στην «ψυχική ενέργεια».

Πολλά ερωτήματα παραμένουν ωστόσο αναπάντητα με αυτή τη θεωρία, όπως π.χ. η «χρονική υπερβατικότητα» της ψυχής, δηλαδή η ικανότητα όρασης μελλοντικών ή παρελθόντων γεγονότων. Έτσι απαιτούνται άλλες βοηθητικές υποθέσεις για τη στήριξη της άποψης των ανιμιστών.

Σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία οι τηλενέργειες, η υπερβατικότητα της ψυχής, δεν πραγματοποιούνται μέσω ενός πεδίου ψυχικής ενέργειας, αλλά από την ψυχή που εξέρχεται από το σώμα, όπου η ψυχή εννοείται ως μία ανεξάρτητη προσωπική οντότητα, Πάντως πολλοί παραψυχολόγοι οπαδοί της δεύτερης θεωρίας αποφεύγουν συστηματικά εκφράσεις και υποθέσεις που θυμίζουν τον πνευματισμό, γιατί υπό τη σκέπη του έχουν γεννηθεί πολλές κινήσεις με θρησκευτικές κοσμοθεωρίες ενώ οι παραψυχολόγοι προτιμούν να θεωρούνται ως επιστήμονες. Αυτό όμως σημαίνει γι’ αυτούς ένα ορισμένο δίλημμα γιατί περιορίζονται σε επιστημονικά αποδεκτές υποθέσεις και έτσι αγνοούν ή απορρίπτουν συναρτήσεις με την ψυχικο-πνευματική σφαίρα. Σχετικά με την επιστημονική τεκμηρίωση πνευματικών φαινομένων σε μία καταγραφή της Μπέρτα Ντούντε λέγονται όμως τα εξής:

«Μέσω της έρευνας δεν μπορείτε να προσπελάσετε σε καμία πνευματική περιοχή και θα είναι μάταιη οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκτήσετε μία αληθινή εικόνα όσων βρίσκονται πέρα από τα. -γήινα. Με εργαλείο την έρευνα μπορείτε μεν να λύσετε όλα τα γήινα προβλήματα και να βρείτε επίσης αποδείξεις που να τεκμηριώνουν την ορθότητα των πορισμάτων σας, αλλά δεν θα καταφέρετε ποτέ να προσκομίσετε αποδείξεις που να θεμελιώνουν πνευματικούς συλλογισμούς».

Αυτό θα πρέπει να είναι απόλυτα κατανοητό τουλάχιστον για εκείνους που γνωρίζουν το Λόγο του Θεού από τη Βίβλο ή και τις νέες αποκαλύψεις, γιατί είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος τοποθετείται στον κόσμο με τον προορισμό να φτάσει στη μακαριότητα με τη βοήθεια της πίστης, καθώς από ένα σημείο και μετά η επιλογή της πίστης είναι ταυτόχρονα και επιλογή της βούλησης. (Κατά Ιωάννη 20. 31. Προς Γαλάτες 3, 26. Ιωάννη Α’ 5, 4. Προς Εβραίους 11,6).

Με άλλα λόγια δεν πρέπει να είναι οι αποδείξεις που πειθαναγκάζουν κάποιον να πιστέψει και για το λόγο αυτό το σχέδιο του Θεού για την πνευματοποίηση των ανθρώπων, πραγματώνεται μέσα σε τελείως φυσιολογικά πλαίσια εδώ στη Γη. Ούτε επιτρέπεται να καταργηθεί ο νόμος της ελεύθερης βούλησης με το να γίνεται χρήση υπερφυσικών σημείων προκειμένου να αφυπνιστεί η πίστη όσων δεν πιστεύουν.

Είναι λοιπόν εύδηλο ότι κάθε προσπάθεια να πειστούν οι άνθρωποι υπό το βάρος αποδεικτικών στοιχείων δεν ανταποκρίνεται στη θεία θέληση, όσο ευγενικά και αν είναι τα κίνητρα. Όποιος επομένως προσπαθεί παρ’ όλα αυτά να επηρεάσει τους άθεους με επιχείρημα κάποιες αποδείξεις, στην ουσία αποδεικνύει ότι ακόμη δεν γνωρίζει την τάξη και τη βούληση του Θεού. Κατά συνέπεια δεν είναι δυνατό μία τέτοια προσπάθεια να έχει την ευλογία του, μια που αυτός που αναζητεί πειστικές αποδείξεις εργάζεται κατά βάση χωρίς θεϊκή βοήθεια, παρ’ όλο που είναι πολύ πιθανό να έρθει σε επαφή με κάποιες πνευματικές δυνάμεις που προκαλούν το θαυμασμό του κόσμου. Αλλά είτε οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται εξίσου σε άγνοια είτε εργάζονται συνειδητά ενάντια στον Θεό, αν και υπό το μανδύα του καλού και αληθινού.

Αναμφισβήτητα η παραψυχολογία δεν είναι εξασφαλισμένη από κινδύνους, για το λόγο ότι είναι ένας τομέας όπου ο άνθρωπος ανοίγεται απέναντι σε άγνωστες υπερκόσμιες δυνάμεις συνειδητά ή ασυνείδητα. Η θεληματική ενασχόληση μαζί της προσελκύει αναπόφευκτα διάφορα πνεύματα που είναι κατά κανόνα ανώριμα και προσκολλημένα ακόμη στο γήινο πεδίο. Επίσης το πνευματικό επίπεδο των παραψυχολόγων παίζει σημαντικό ρόλο και επειδή συνήθως πρόκειται για ερωτήματα εγκόσμιου χαρακτήρα που τους απασχολούν, οι απαντήσεις που τους μεταβιβάζονται είναι αντίστοιχα μέσα στην εγκόσμια λογική.

Το άνοιγμα προς την παραψυχολογία το δηλώνει κάποιος φανερά από τη στιγμή που ασχολείται ενεργά μαζί της, π.χ. διαβάζοντας σχετικά βιβλία, συμμετέχοντας σε διαλέξεις ή σεμινάρια, πειραματιζόμενος με κάποιο από τα παρακλάδια της κ.λπ.

Επειδή η παραψυχολογία είναι ένας συλλογικός όρος που περιλαμβάνει πάρα πολλές και τελείως διαφορετικές μεταξύ τους απόψεις και κατηγορίες ανθρώπων, το οποίο μεθερμηνευόμενο σημαίνει από τον «άπιστο Θωμά» έως τους συνειδητά πιστούς χριστιανούς, είναι προφανές ότι αντίστοιχα πολυειδή είναι τα πνεύματα που προσελκύονται από τον άλλο κόσμο. Και συνεπώς είναι επίσης προφανές ότι οι ενασχολούμενοι με την παραψυχολογία, προσελκύουν ανάλογα με τις αντιλήψεις τους και την ωριμότητα τους αντίστοιχα πνεύματα που τους υποβάλλουν τις σκέψεις και τα πιστεύω τους.

Ως γνωστόν, η νοοτροπία, η στάση ζωής, το φρόνημα και η θέληση του καθενός καθορίζουν τι είδους πνευματικές οντότητες τον περιβάλλουν αλλά ένα γεγονός που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι στα πνευματικά θέματα δεν παράγουμε εμείς μόνοι μας τις σκέψεις μας παρά τις αντλούμε από αυτές τις πνευματικές οντότητες που μας περιβάλλουν και ανταποκρίνονται στην ποιότητα της βούλησης μας, στο πώς θέλουμε να ζούμε και να σκεφτόμαστε, με απλά λόγια. Από αυτό εξάγεται λογικά το συμπέρασμα ότι ο κάθε άνθρωπος καθορίζει από μόνος του το εάν προσελκύει το φως ή το σκοτάδι. Αλλά το θέμα αυτό θα εξεταστεί αναλυτικά σε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για τον πνευματισμό στη συνέχεια του βιβλίου.

Καθώς λοιπόν η παραψυχολογία συνεπάγεται ουσιαστικά ένα άνοιγμα προς το άγνωστο, από το οποίο απουσιάζει η αγγελική προστασία, είναι άρα ευνόητοι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν και ιδιαίτερα για εκείνους που δεν γνωρίζουν ότι είναι πολύ δεκτικοί σε αμφισβητήσιμης ή κακής ποιότητας πνευματικές επιρροές.

Το κέντρο βάρους της παραψυχολογίας καταλαμβάνει η έρευ­να των αποδείξεων, για την οποία απαιτούνται διαρκώς νέα στοι­χεία, γιατί όσο ο άνθρωπος δεν αποκτά μέσα στην καρδιά του την εσωτερική βεβαιότητα για τα πνευματικά ερωτήματα, εξακολουθεί να αμφιβάλλει για τις εξωτερικές αποδείξεις και να αντιδρά όπως ο «άπιστος Θωμάς». Για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την πνευματική τους εξέλιξη, αξίζει να αναφερθεί μία συμβουλή του Ιησού από το «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη» (M.E.I.) του Ιάκωβου Λόρμπερ: «Αφήστε καταρχάς κατά μέρος τις άχρηστες έρευνες αναφορικά με τις σχέσεις, τα φαινόμενα, τα αίτια και τα αιτιατά των πραγμάτων μέσα στον κόσμο, μια και με τον τρόπο αυ­τό ούτε σε εκατό χρόνια δεν θα πλησιάσει η ψυχή ένα χιλιοστό πιο κοντά στον αληθινό σκοπό της ζωής της. Γιατί από αυτό το δρόμο δεν μπορεί να φτάσει σε καμία αληθινή, εσωτερική γνώση παρά μόνο σε εξωτερικές, επιφανειακές και ασύνδετες μεταξύ τους απόψεις και τυφλές υποθέσεις, από τις οποίες ποτέ δεν προκύ­πτει ένα τακτικό, χαρακτηριζόμενο από συνοχή σύνολο γνώσης και επίγνωσης. Για το λόγο αυτό η ψυχή βρίσκεται διαρκώς σε μία αγ­χώδη αναζήτηση, από την οποία ελάχιστα αποκομίζει για την αληθινή τελείωση της»

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως οι άνθρωποι οφείλουν να φτά­σουν από το δρόμο της πίστης στον Θεό και αυτό βέβαια είναι αντίθετο με τις αποδείξεις της παραψυχολογίας, καθότι η αληθινή πίστη δεν βασίζεται πάνω στην ανθρώπινη σοφία, αλλά στη δύνα­μη του Θεού (Προς Κορινθίους Α’ 2, 5) αφού με την πίστη νικιέται ο κόσμος (Ιωάννη Α’ 5,4).

Δεν επιτρέπεται επομένως να αναγκάζεται κάποιος να πιστέψει υπό την πίεση συγκεκριμένων, απτών αποδείξεων, γιατί η ελευθε­ρία της βούλησης είναι απαραβίαστη σύμφωνα με το θεμελιακό συμπαντικό νόμο. Ειδάλλως θα ήταν προφανώς πολύ εύκολο για το Δημιουργό να παρουσιάσει τις πιο πειστικές αποδείξεις της ύπαρ­ξης του κόσμου του πνεύματος. Αλλά αυτό θα υπονόμευε τον απώ­τερο προορισμό του ανθρώπου αφού η επιστροφή του στον Θεό και η θέωσή του πρέπει να είναι προϊόν ελεύθερης απόφασης. Και το γε­γονός αυτό αποκλείει να βρεθεί ποτέ μία εκατό τα εκατό ατράντα­χτη εξωτερική απόδειξη, όσο ο ίδιος ο άνθρωπος δεν έχει κάνει κτήμα του τη ζωντανή εσωτερική πίστη. Σε τελευταία ανάλυση άλ­λωστε, τα εξωτερικής προέλευσης τεκμήρια έχουν ως αποτέλεσμα ότι οι άνθρωποι εμποδίζονται να στραφούν στο εσωτερικό τους και να δουλέψουν συνειδητά πάνω στον εαυτό τους για να τελειοποιη­θούν. Αντίθετα διεγείρουν ακόμη περισσότερο τη φυγόκεντρο τάση για εξωστρεφή έρευνα από την οποία τρέφεται ο νους αλλά ό­χι η ψυχή. Από την άλλη ωστόσο είναι λάθος ο ισχυρισμός ότι πρέπει να πιστεύουμε τυφλά. Όποιος διαβάζει με προσοχή τη Βί­βλο και τις νέες αποκαλύψεις βρίσκει πολλά σημεία που λένε ρη­τά ότι θα πρέπει να ελέγχεται επισταμένα κάθε διδασκαλία.

Στη βάση αυτής της πίστης που έχει υποβληθεί στη διαφωτιστι­κή βάσανο της λογικής, μιας λογικής όμως που εδράζεται στην καρδιά και όχι στον εγκέφαλο, γεννιέται κατόπιν η ζωντανή πί­στη που είναι εκείνη όπου κάποιος πρεσβεύει απόλυτα πεισμένος κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί. Και το πιστεύει για το λόγο ό­τι εφαρμόζει την πίστη του στη ζωή του και έτσι του το αποδει­κνύει η πράξη, όπως είναι άλλωστε γνωστό ότι η πίστη από μόνη της χωρίς έμπρακτη αγάπη είναι νεκρή.

Η αγάπη, όπως λέει ο Παύλος είναι ένας καρπός του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά του ανθρώπου που αν δεν έχει αγάπη να ζωντανεύει την πίστη του, παραμένει πνευματικά νεκρός. Το συμπέρασμα είναι επομένως ότι η παραψυχολογία μπορεί να σημαίνει ένα ξεκίνημα στον πνευματικό δρόμο ενός ανθρώπου, αλλά είναι κατά βάση ένα πρώτο ξεκίνημα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται με το τέρμα του δρόμου.

Εκεί λοιπόν όπου ασκείται από ανθρώπους με πίστη και αίσθημα ευθύνης, η παραψυχολογία δεν μπορεί να απορριφθεί εντελώς.

Αλλά για τους θαυμαστές της συνήθως δεν είναι απλά και μόνο η είσοδος του αρχάριου στα πνευματικά ενδιαφέροντα, παρά γίνε­ται αυτοσκοπός, ώστε οδηγεί κατά συνέπεια στην αποτελμάτωση ή στην αλυσιτελή κατανάλωση χρόνου και ενέργειας.

Είναι υπαρκτός επομένως ο κίνδυνος να παγιδευτεί κάποιος στην εντυ­πωσιακή επιφάνεια και έτσι να μην προωθηθεί στο βάθος του α­ληθινού του στόχου, που είναι η αυτογνωσία, η θεογνωσία και η αγάπη που υπερβαίνει τα όρια του εγώ για να μπορεί να επιστρέψει στο «σπίτι του Πατέρα».

…Μπορεί να προβληθεί βέβαια το επιχείρημα ότι η παραψυχολο­γία είναι ένα κατάλληλο μέσο σύζευξης της επιστήμης με τη θρη­σκεία. Αυτό είναι σωστό όταν οι επιστήμονες που την ασκούν έ­χουν να επιδείξουν μία βαθιά σύνδεση με τον Θεό, οπότε έχουν και την ανάλογη καθοδήγηση από ψηλά.

Είναι δυνατό όμως η παραψυχολογία να προκαλέσει το αντίθε­το, να οδηγήσει, δηλαδή σε μία πλήρη απομυθοποίηση, καθώς ένας ερευνητής συνήθως επιδιώκει να σκέφτεται τελείως ορθολογιστι­κά και με βάση εμπειρικά δεδομένα.

Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα ορθολογιστών που προσπάθησαν να διαβάλουν κάθε μορφή μυστικισμού σαν απάτη και σκοταδισμό. Αλλά στα μυστικιστικά φαινόμενα μόνο μυστι­κιστές μπορούν να διεισδύσουν και να τα κατανοήσουν και είναι ουσιαστικά υπερφίαλη η σκέψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να εισχω­ρήσει σε πνευματικούς χώρους με όχημα τη σπουδή ή την επιστήμη.

Υπήρχαν και υπάρχουν βέβαια αρκετοί γνήσια θρησκευόμενοι φυσιοδίφες, όπως ο Γιοχάνες Κέπλερ, ο Ισαάκ Νιούτον, ο Μπλαιζ Πασκάλ, ο νομπελίστας Μαξ Πλανκ κ.ά., που θεωρούσαν τις φυ­σικές επιστήμες εναρμονισμένες με τους θεϊκούς νόμους της δη­μιουργίας. Ωστόσο δεν μπορεί ούτε να αγνοηθεί το γεγονός ότι α­πό τις επιστήμες προήλθαν επίσης πολλοί διανοούμενοι που πολέ­μησαν συστηματικά την καλώς εννοούμενη θρησκευτική συνείδηση. Σαν αποτέλεσμα έχει προκύψει ένα μεγάλο πνευματικό κενό και τέλμα που μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο και θα μεγαλώ­νει όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, παρ’ όλο που ομολογουμένως στη νεότερη εποχή υπάρχουν και πολλές φωτεινές εξαιρέσεις. Η εμφανής αυτή τάση θα συνεχιστεί όσες γέφυρες προς την επιστήμη και αν προσπαθήσουν να χτίσουν πάνω στις αποδείξεις τους οι παραψυχολόγοι και οι πνευματιστές. Γιατί έρχεται κάποια στιγμή το σημείο όπου ο κάθε άνθρωπος πρέπει στον προσωπικό του μικρόκοσμο να πάρει την απόφαση εμπρός στη βασικό­τερη από όλες τις γέφυρες, τον Ιησού Χριστό.

Μπροστά σε αυτή τη γέφυρα διχάζονται τα πνεύματα σε εκείνα που θέλουν να ψηλαφίσουν από μόνα τους το δρόμο της πνευματικής τους προόδου και σε εκείνα που προχωρούν καθοδηγούμενα από τον Ιησού Χριστό, εναρμονισμένα με τη θέληση του. Ο δεύτερος είναι ο μοναδικός απευθείας δρόμος για την τελειοποίηση, την απολύτρωση και την υιοθεσία από τον Θεό, η οποία είναι ο τελικός προορισμός του ανθρώπου. Η ελευθερία του καθενός να πάρει ό­ποιο δρόμο θέλει είναι ιερή, όμως μπορεί να είναι ωφέλιμο να γνω­ρίζει ότι άλλες διαδρομές, όπως μέσα από την παραψυχολογία ή τον πνευματισμό, δεν χρειάζονται ουσιαστικά ούτε και μπορούν να οδηγήσουν στην ένωση με τον Θεό, γιατί γι’ αυτή δεν απαιτεί­ται γνώση και λογική, αλλά μόνο αγάπη και πίστη.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Εξωαισθητηριακή αντίληψη και πνευματιστικά / ψυχικά φαινόμενα

«Ως εξωαισθητηριακή αντίληψη (Extrasensory Perception, ESP) ορίζεται η ικανότητα απόκτησης πληροφοριών χωρίς τη μεσολάβηση των γνωστών αισθήσεων. Επειδή είναι δύσκολο να γίνει ακριβής διάκριση ανάμεσα στις διάφορες μορφές της εξωαισθητηριακής αντίληψης, συχνά οι ερευνητές χρησιμοποιούν γενικά τον όρο ESP καθώς και τον όρο ψυχικές εμπειρίες (psychic experiences) για εμπειρίες που εμπεριέχουν φαινόμενα εξωαισθητηριακής αντίληψης (psi phenomena ή απλά psi).

Φαινόμενα εξωαισθητηριακής αντίληψης είναι α) η τηλεπάθεια, η διόραση και η πρόγνωση του μέλλοντος) και β) η ψυχοκίνηση.»

ABATON, 17/2001

Επίσης ο αυτοματισμός, η ψυχομετρία, η διακοή, τα οράματα, η μαντεία με τις διάφορες μορφές τους. Με τον όρο ψυχοκίνηση εννοείται η δύναμη και η άμεση αντίδραση της βούλησης πάνω στην ύλη, όπως είναι η ανύψωση ή η μετακίνηση αντικειμένων από απόσταση. Όταν προκύπτει αυθόρμητα κι αθέλητα, ονομάζεται τηλεκίνηση. Η πιο γνωστή περίπτωση ψυχοκίνησης ήταν στα 1970 και 1980 ο Γιούρι Γκέλερ. Μπροστά στις κάμερες της γερμανικής τηλεόρασης το 1975 λύγισε ένα πηρούνι ακουμπώντας το απλώς με το δάχτυλό του. Ταυτόχρονα όμως λύγισαν τα μαχαιροπήρουνα σε χιλιάδες οικογένειες που παρακολουθούσαν το πρόγραμμα. Όταν τον ρώτησαν πώς έγινε αυτό, δήλωσε ότι είναι «μία δύναμη έξω από μένα».

Βέβαια ο κατάλογος με τις ποικίλες μορφές ESP και πνευματιστικών φαινομένων είναι μακρύς. Ενδεικτικά μπορούμε ν’ αναφέρουμε:

Την εξωσωμάτωση, την ικανότητα που έχουν ορισμένοι να στέλνουν την ψυχή τους έξω από το σώμα τους. Σε αυτήν την κατάσταση γνωρίζουν ότι ο εαυτός τους ή η συνειδητότητά τους βρίσκεται μακριά από το φυσικό σώμα και συχνά μπορούν να παρακολουθούν και τους δύο κόσμους από ψηλά. Το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει επίσης μετά από χρήση ναρκωτικών ή από διαλογισμό και συναφείς ασκήσεις. Οι πιο προχωρημένοι πνευματιστές ισχυρίζονται ότι μπορούν να στείλουν την ψυχή τους να ταξιδέψει και στο χρόνο ή και σε άλλους πλανήτες εκτός της Γης. Τότε η εξωσωμάτωση συνήθως ονομάζεται αστρική προβολή ή αστρικό ταξίδι (Astraltravelling / Astralprojection)

Υπάρχει επίσης η παροδική εξαΰλωση του σώματος. Ο Κ. Κοχ αναφέρει την περίπτωση ενός ψυχικού που είχε διαπράξει τρεις φόνους, κατά τη δική του ομολογία. Η αστυνομία τον κυνηγούσε για χρόνια, αλλ’ αυτός όταν καταδιωκόταν γινόταν αόρατος.

Ο πολλαπλασιασμός του εαυτού είναι μία συγγενική σαμανιστική μέθοδος που θα δούμε αργότερα.

Βιώματα και κίνδυνοι κατά τα αστρικά ταξίδια

Η αστρική προβολή ως επί το πλείστον επιτυγχάνεται μέσω ασκήσεων οραματισμού και διεύρυνσης της συνείδησης σε κατάσταση ημιεγρήγορσης. Μπορεί όμως να προκύψει επίσης μετά από χρήση ψυχεδελικών ουσιών, μετά από μακροχρόνια νηστεία ή ασθένεια. Άθελα μπορεί όμως να συμβεί σε καταστάσεις επιθανάτιων εμπειριών, λόγου χάριν μετά από ένα δυστύχημα ή μία εγχείρηση, όπου ο ασθενής χαρακτηρίζεται αρχικά κλινικά νεκρός αλλά αργότερα επανέρχεται. Υπάρχουν σχετικές λεπτομερείς περιγραφές τέτοιων περιστατικών από τους ασθενείς που παρακολούθησαν «από ψηλά» την ανάνηψή τους, με τα λόγια και τις κινήσεις των γιατρών κλπ. Καμιά φορά μάλιστα αναφέρουν και βιώματα από άλλους κόσμους και ειδικότερα από τον «παράδεισο» ή την «κόλαση». Ένας διάσημος αστρικός ταξιδιώτης είναι ο Ρόμπερτ Μονρόε που στα βιβλία του περιγράφει λεπτομερώς τις εμπειρίες του. Μάλιστα την πρώτη φορά που του συνέβη κατελήφθη από πανικό γιατί νόμιζε ότι είχε πεθάνει. Πέρα απ’ αυτό το γεγονός, αργότερα του συνέβη συχνά το φαινόμενο walk–in, όπου επέστρεψε σ’ ένα ξένο σώμα αντί για το δικό του. Έτσι για παράδειγμα βρέθηκε ξαφνικά στο σώμα ενός αρρώστου την ώρα που ψυχορραγούσε. Έπρεπε τότε να πάσχει μαζί του σαν να ήταν ο ίδιος ετοιμοθάνατος. Συγχρόνως όμως γνώριζε ότι ήταν «αιχμάλωτος» και προσπαθούσε πανικόβλητος να διαφύγει.

Η ψυχομετρία είναι η ικανότητα ενός μέντιουμ αγγίζοντας ένα αντικείμενο συνήθως αγνώστου προσώπου, ν’ αντλεί παραφυσικά γνώσεις για το εν λόγω άτομο. Οι γνώσεις αυτές μπορούν μάλιστα ν’ αφορούν στο μέλλον. Υπάρχουν κάποιες – λίγες – γνωστές περιπτώσεις, όπου συγγενείς ή ακόμη και η αστυνομία καταφεύγουν σε μέντιουμ που έχουν αυτήν την ικανότητα, προκειμένου να βρουν εξαφανισμένους ή ν’ αποδειχτεί η αθωότητα ενός κατηγορούμενου για ένα έγκλημα.

Η ψυχοκατασκοπεία

Τη σημασία της εξωαισθητηριακής αντίληψης ως ένα ακόμη όπλο στο μεταξύ τους πόλεμο αντιλήφθηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες οι μυστικές υπηρεσίες, ιδίως των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Αυτό το είδος της (αλληλο)παρακολούθησης και επηρεασμού ονομάστηκε ψυχοκατασκοπεία. Είναι γνωστό ότι με τη ΣΙΑ συνεργάστηκαν γι’ αυτόν το σκοπό πολλά μέντιουμ και γνωστοί συγγραφείς της παραψυχολογίας. Λέγεται ότι ήδη από τον περασμένο αιώνα ήταν τόσο προχωρημένα αυτά τα πειράματα τόσο από την ΕΣΣΔ όσο και από τις ΗΠΑ, που υπήρχε αμοιβαίος φόβος πυροδότησης μίας πυρηνικής κεφαλής με την ψυχοκινητική δύναμη της σκέψης ή της σωματικής και πνευματικής εξουδετέρωσης του εχθρού με τον ίδιο τρόπο. Το θέμα αυτό πραγματεύεται αναλυτικά ο Γ. Σιέττος στο βιβλίο του ΨΥΧΟΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ.

Ο Αυτοματισμός είναι ο γενικός όρος στον πνευματισμό και στην παραψυχολογία για την αυτόματη γραφή, ζωγραφική ή ομιλία που γίνεται συνήθως σε κατάσταση trance, όπου δηλαδή το μέντιουμ δεν έχει συνείδηση του τι κάνει. Μπορεί όμως να συμβεί και σε κατάσταση εγρήγορσης, όπου το μέντιουμ καταλαμβάνεται εν γνώσει του από μία ξένη δύναμη, με άλλο στυλ από το προσωπικό του γραφικό χαρακτήρα κλπ. Ένα πολύπλευρο μέντιουμ που παρουσιάζει επίσης την αυτόματη γραφή και την αυτόματη ζωγραφική είναι ο Matthew Manning. Ο Κουρτ Κοχ αναφέρει σ’ ένα βιβλίο του ότι κάποτε ένας παραψυχολόγος θέλησε να εξετάσει τις ικανότητες του ΜΜ, ο οποίος προσφέρθηκε να κάνει μία διάγνωση της υγείας του. Μέσα σ’ ένα λεπτό άρχισε να γράφει με άλλο γραφικό χαρακτήρα: «A malfunction in the epigastric region» και υπέγραψε ως Thomas Pann. Αργότερα ένας γιατρός επιβεβαίωσε αυτή τη διάγνωση που ήταν ακατανόητη τόσο για το ΜΜ όσο και για τον παραψυχολόγο. Ήταν προφανές ότι δεν προερχόταν από το υποσυνείδητό τους, αλλά ήταν μία απάντση από έναν αποδημήσαντα γιατρό, του Thomas Pann.

Κατά τον ίδιο τρόπο ο ΜΜ σχεδιάζει πιστά αντίγραφα του Albert Duerer απ’ το Βρετανικό Μουσείο, που είναι αδύνατο να θυμάται από μνήμης με τέτοια ακρίβεια.

Εκτόπλασμα ή τηλέπλασμα είναι η ιδιότητα την οποία έχει το ψυχικό ρευστό (η οδική ή οδυλλική δύναμη) να συμπυκνώνεται (υλοποιείται) βγαίνοντας από το σώμα τού μέντιουμ και να πλάθει τέλειες ή ατελείς μορφές ανόργανης ή οργανικής ζωής, ανθρώπων ή ζώων, οι οποίες εμφανίζονται και εξαφανίζονται κατόπιν μπροστά στους παρευρισκομένους μίας συνεδρίασης επικοινωνίας με ψυχές νεκρών (Γ. Σιέττος)

Οι μορφές αυτές έχουν την ικανότητα, σχεδόν σαν ζωντανές, να επικοινωνούν, να αγγίζουν κλπ. τους παρευρισκόμενους και μάλιστα έχουν επίσης φωτογραφηθεί με υπέρυθρες κάμερες. Ορισμένα μέντιουμ αισθάνονται πόνο όταν το εκτόπλασμα αγγιχτεί ή πέσει πάνω του φως. Υπήρξαν βέβαια και περιπτώσεις απάτης, όπου μέντιουμ «κατασκεύασαν» εκτόπλασμα από ασπράδι αβγού, κυτταρίνη κλπ.

Η μεταμόρφωση (transfiguration) είναι η κατοχή του μέντιουμ από το πνεύμα ενός νεκρού. Το ιδιαίτερο γνώρισμα είναι ότι το πρόσωπό του παίρνει τα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας του νεκρού, που είχε όταν ζούσε.

Η αόρατη σωματική μετάθεση στο χώρο (translocation) γίνεται από μέντιουμ που εξαϋλώνονται και παρουσιάζονται ξανά σ’ έναν άλλον τόπο. Το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλον τον κόσμο και στη Ν. Αμερική και στην Ιαπωνία ονομάζεται ίππευση του αέρα (windriding). Πιθανόν από εκεί προέρχονται οι ιστορίες για τις μάγισσες που ταξιδεύουν πάνω στη σκούπα τους ή για τα ιπτάμενα χαλιά.

Το αντίστοιχο χάρισμα, όταν χρειάζεται, παρέχει και το Άγιο Πνεύμα στους χριστιανούς, δηλαδή όχι κατά βούληση, αλλά ως δωρεά. Για παράδειγμα στις Πράξεις των Αποστόλων Θ, 39 το «Πνεύμα Κυρίου» άρπαξε υπερφυσικά το Φίλιππο και τον μετέφερε στην Άζωτο, όπου συνέχισε το κήρυγμα.

Με τη μετάθεση στο χώρο των σαμάνων θ’ ασχοληθούμε εκτενέστερα στο κεφάλαιο για τη μαγεία και το σαμανισμό.

Η μετεώρηση, μία μορφή τηλεκινησίας, είναι η ανύψωση ή η ελεύθερη αιώρηση του σώματος ή ενός υλικού αντικειμένου, χωρίς εμφανή βοηθητικά μέσα, παρά μόνο με τη θέληση του ανθρώπου. Καμιά φορά παρατηρείται και η μετεώρηση των παρισταμένων. Ψυχικοί, μέντιουμ σε κατάσταση trance και φακίρηδες είναι αυτοί κυρίως που εξουδετερώνουν το νόμο της βαρύτητας. Η πιο τεκμηριωμένη περίπτωση τη νεότερη εποχή ήταν ο Daniel D. Home, ο οποίος το 1868 μετεωρήθηκε βγαίνοντας από ένα παράθυρο του τρίτου ορόφου στο Λονδίνο και ξαναμπήκε από ένα άλλο.

Εσωτεριστές συγγραφείς έχουν γράψει ότι μεγαλιθικές κατασκευές όπως π.χ. οι πυραμίδες ή οι ογκόλιθοι στις Νήσους του Πάσχα προέκυψαν με αυτόν τον τρόπο. Πράγματι ο Σουηδός dr. Jarl κινηματογράφησε ένα τέτοιο φαινόμενο σ’ ένα μοναστήρι στην Ασία. Μοναχοί που κρατούσαν 13 τύμπανα και 6 τρομπέτες σε μία συγκεκριμένη τοποθέτηση, έκαναν εκκωφαντικό θόρυβο, ψέλνοντας συγχρόνως συγκεκριμένους ήχους, και ανύψωσαν βαριές πέτρες στον αέρα 250 μ. ως το σημείο όπου άλλοι μοναχοί έκτιζαν έναν τοίχο. (Πηγή: R. Passian)

Με σαμανιστικές μεθόδους εργαζόταν επίσης το προαναφερθέν μέντιουμ Daniel Douglas Home (1833-1886). Καμιά φορά όταν ήταν σε trance αιωρείτο μέχρι την οροφή, σαν να τον σήκωναν εκεί αόρατα όντα. Στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε στο κεφάλαιο για το σαμανισμό.

Στο χριστιανικό χώρο αντίστοιχα υπάρχουν πάρα πολλές μαρτυρίες μετεώρησης, όπως για την Τερέζα της Άβιλα, τον άγιο Δομίνικο, τον Φραγκίσκο της Ασίζης, την Κατερίνα της Σιέννα, τον Άγιο Βερνάρδο ενώ κήρυττε, τον Άγιο Αλβέρτο ενώ ήταν γονατιστός μπροστά στον Εσταυρωμένο και για άλλους. Πολλά απ’ αυτά τα περιστατικά συνέβησαν ενώπιον πολλών ανθρώπων, αν και αυτό δεν είναι εγγύηση ότι ήταν αληθινά κι όχι μαζική ψευδαίσθηση ή θρύλοι της φαντασίας του ευσεβούς ποιμνίου. Γεγονός είναι ότι όπου είναι τεκμηριωμένο, όπως με τη Θηρεσία της Άβιλα που προσπαθούσε να συγκρατηθεί από τις συντρόφισσές της για να μην ανυψωθεί πρόκειται για ένα θείο δώρο που δίνεται χωρίς τη βούληση του αιωρούμενου.

Αντίθετα στον ασιατικό μυστικισμό (Yogis, lamas κλπ.) η μετεώρηση είναι προϊόν μακροχρόνιων ασκήσεων, όπως θα δούμε στο κεφάλαιο του γκουρουϊσμού. Μια ιδιαίτερη μορφή τηλεκινησίας είναι η επίσης η ξαφνική εμφάνιση ή εξαφάνιση αντικειμένων (π.χ. άνθη, πέτρες) παρουσία ενός μέντιουμ, μέσα από κλειστές πόρτες, παράθυρα και τοίχους. Αυτή η υλοποίηση αντικειμένων ενώπιον θεατών είναι γνωστή και από τις τελετουργίες των σαμάνων. Συχνά ωστόσο πρόκειται διαπιστωμένα για ταχυδακτυλουργικά κόλπα, όπως στην περίπτωση του γνωστού γκουρού Σάι Μπάμπα, στον οποίο θ’ αναφερθούμε αναλυτικά αργότερα.

Τα φακιρικά φαινόμενα των πραγματικών γιόγκι, όπως η απουσία πόνου, η ανοσία στα δηλητήρια, το περπάτημα στο νερό κ.α. θα εξεταστούν αναλυτικά στο κεφάλαιο του γκουρουϊσμού.

Η διόραση είναι η αντίληψη πραγμάτων ή γεγονότων δίχως τη μεσολάβηση των αισθήσεων γνωστή επίσης ως διαίσθηση, ενόραση, τηλαισθησία, ή διακοή όταν πρόκειται για μαντική ακοή. Είναι μία ικανότητα των μέντιουμ, αλλά και οι «κοινοί» άνθρωποι την παρουσιάζουν υπό συγκεκριμένες εξαιρετικές συνθήκες π.χ. σε περίπτωση ενός επικείμενου κινδύνου και θανάτου ενός προσφιλούς προσώπου κλπ. (βλ. ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ)

Ακολουθούν δύο σχετικά παραδείγματα: α) Στην Ολλανδία ένας οδηγός φορτηγού κατηγοριόταν ότι είχε κτυπήσει με το φορτηγό του ένα νεαρό, αλλά ο ίδιος ισχυριζόταν ότι ο νεαρός ήταν ήδη ακίνητος στο δρόμο όταν τον πάτησε. Οι συγγενείς του οδηγού κατέφυγαν σ’ ένα γνωστό διάμεσο, τον Croiset. Αυτός αφού αυτό-υπνώθηκε, «είδε» ένα πράσινο VW και διέκρινε δύο ψηφία από την πινακίδα. Όντως η αστυνομία συνέλαβε έτσι τον πραγματικό δράστη του δυστυχήματος. (Πηγή: Κουρτ Κοχ) β) «Είχα μία αγελάδα, η οποία πριν το σεισμό μούγκριζε συνέχεια. κάποτε την πούλησα επειδή γέρασε… Μετά από δύο μήνες ακούω στον ύπνο μου την αγελάδα να μουγκρίζει. Εξήγησα τότε ότι την έσφαξαν και το πνεύμα της ήρθε να μ’ αποχεραιτήσει, όπως και είχε όντως γίνει»! (Πηγή: Γ. Σιέττος)

Ας σημειωθεί ότι και ο γνωστός δρ. Γκ. Γιουνγκ είχε διηγηθεί σε μία προσωπική συζήτηση διάφορα πνευματιστικά φαινόμενα απ’ το πατρικό του σπίτι, αλλά ομολόγησε ότι δεν μπορούσε να παραδεχτεί δημόσια την προέλευσή τους από πνεύματα και είχε καταφύγει στην εξήγηση του υποσυνείδητου. (Πηγή: Κ. Κοχ)

Ασφαλώς από τα πιο κοινά πνευματιστικά φαινόμενα είναι το πασίγνωστο «τραπεζάκι» και η πιο μοντέρνα εκδοχή του το ouijaboard για την επαφή με τα πνεύματα. Λιγότερο φανερή είναι η επέμβαση των νεκρών όταν κάποιος καταφεύγει σε διάφορες μαντικές τεχνικές (Iging, αστρολογία, χαρτομαντία, εκκρεμές κλπ.) για την πρόβλεψη του μέλλοντος ή για άλλες χρήσεις. Έτσι π.χ. υπάρχουν γιατροί και ολιστικοί θεραπευτές που καταφεύγουν σε τέτοια μέσα για να κάνουν μία διάγνωση, ακόμη και για την ανάλυση αίματος ή ούρων. Άτομα με αναπτυγμένες μεντουμιστικές ικανότητες μπορούν να επικοινωνήσουν απευθείας με ψυχές νεκρών είτε σ’ εγρήγορση είτε σε κατάσταση αυτό-ύπνωσης (trance). Η άγνοια των κινδύνων που συνεπάγονται τέτοιες πρακτικές, ακόμη κι όταν γίνονται σαν παιχνίδι, «έχει γεμίσει τις ψυχιατρικές κλινικές», σύμφωνα με μαρτυρίες ψυχολόγων και ψυχιάτρων στις ΗΠΑ.

Για εμβάθυνση στα παραπάνω θέματα βλ. ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ – ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ, ΑΡΡΩΣΤΙΑ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΕΚΕΙΝΑ – ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΟΣ VS ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Ένα άλλο φαινόμενο, που θα μας απασχολήσει εδώ πιο αναλυτικά, είναι οι μεταδόσεις αποκαλύψεων από τους πνευματικούς κόσμους, τις οποίες δεν είναι πάντα εύκολο να κρίνει κανείς.

Κριτήρια και δυσκολίες στη διάκριση των αληθινών από τις νόθες αποκαλύψεις

Στο κεφάλαιο αυτό θα εξεταστεί διεξοδικότερα η περίπτωση των μεταδόσεων εκείνων που γίνονται από πνεύματα του άλλου κόσμου και συμβαίνουν λίγο ως πολύ σε κατάσταση εγρήγορσης του δέκτη, έτσι ώστε, αποκλειστικά από τα εξωτερικά γνωρίσματα, μόνο με μεγάλη δυσκολία μπορούν να διακριθούν από την ενέργεια του Πνεύματος του Θεού. Τέτοιου είδους μεταβίβασης σκέψης από πνεύματα είναι κυρίως εκείνες οι μορφές πνευματικής επικοινωνί­ας όπου ένας ψυχικός (δέκτης) ακούει μία εσωτερική φωνή τηλε­παθητικά στο κεφάλι, αλλά χωρίς να αναστέλλεται η συνείδηση του.

Η τηλεπάθεια επομένως δεν αποτελεί μία κλασική μορφή του πνευματισμού, μια που εδώ ο δέκτης διατηρεί την ατομική του συ­νείδηση, σε αντίθεση με τις μεταδόσεις που λαμβάνονται σε κατά­σταση μερικής ή ολικής ύπνωσης. Ωστόσο για να λειτουργήσει η τηλεπάθεια πρέπει ο άνθρωπος να έχει την ιδιότητα του ψυχικού και μάλιστα όσο πιο έντονα επιρρεπής είναι στην υποβολή, τόσο καλύτερα λειτουργεί η μεταβίβαση των σκέψεων. Γι’ αυτό και εί­ναι εξαιρετικά δύσκολο να ελεγχθεί η αλήθεια των ισχυρισμών ε­νός ψυχικού που δηλώνει ότι έχει τον εσωτερικό Λόγο από τον Θεό, δεδομένου ότι εξωτερικά η εικόνα που παρουσιάζει μπορεί να είναι ίδια με ένα αυθεντικό αγωγό θεϊκής αποκάλυψης.

Ο ευσυνείδητος αναζητητής της αλήθειας αντιλαμβάνεται ότι αυ­τό είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να το παρακάμψει με ελαφριά καρδιά γιατί αυτά που διακυβεύει είναι πολύ σοβαρά, αφού μία λανθασμένη επιλογή μπορεί να τον εκτρέψει για πολύ, πολύτιμο χρόνο από τον πνευματικό του δρόμο. Από την άλλη πλευρά ακού­γεται πολύ συχνά ότι η τάδε ή η δείνα πηγή έχει την από Θεού α­ποκάλυψη και αυτό γίνεται πιστευτό χωρίς να προηγηθεί κριτική εξέταση, λόγω του ότι χρειάζεται πράγματι να διαθέτει κάποιος ο­ρισμένες ειδικές γνώσεις αλλά και εξασκημένη κριτική ικανότητα για να εξάγει ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα.

Πάνω σε αυτό το θέμα οι διδασκαλίες στην Μπέρτα Ντούντε εί­ναι διαφωτιστικές: «Η δήλωση ότι “θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο, ώστε οι γιοι και οι θυγατέρες σας θα προφητεύσουν και οι νέοι σας θα δουν οράματα…” (Πράξεις Απο­στόλων 2, 17-18), ερμηνεύεται ως επί το πλείστον κατά τους ευσε­βείς πόθους του καθενός, έτσι που καθένας νομίζει ότι ακούει το Λόγο του Πατέρα, τον οποίο όμως μόνο μέσα στην απόλυτη σιγή μπορεί να τον λάβει κάποιος…»

«… Πέραν αυτού, υπάρχουν όντα που θέλουν να εκφράσουν τις απόψεις τους αλλά βρίσκονται ακόμη μακριά από τη γνώση ή κα­τέχουν πολύ λίγες γνώσεις. Έχουν και αυτά πάντως τη δυνατότητα να γίνουν κατανοητά από τους ανθρώπους στη Γη είτε μέσω της με­ταβίβασης σκέψεων είτε μέσω ενός ψυχικού, του οποίου καταλαμβάνουν τη βούληση και τις σωματικές λειτουργίες, προκειμένου να εκφραστούν. Τούτες οι μεταδόσεις ωστόσο δεν πρέπει να συγχέο­νται με το Λόγο Μου και δεν μπορούν να ονομάζονται δικός Μου Λόγος! Ως εκ τούτου ούτε μπορούν να χαρακτηριστούν ενέργεια του Πνεύματος Μου μέσα στον άνθρωπο. Δεν μπορείτε να βαπτί­ζετε τα κενά λόγια ως “φωνή του Πατέρα σας…”

«…Δεν πρέπει οι άνθρωποι να συγχέουν την ενέργεια του Πνεύ­ματος με τις μεταδόσεις πνευμάτων από το χώρο του υπεραισθητού προς άτομα που απεμπολούν τη βούληση τους. Γιατί τα άτομα αυτά δέχονται να τα χρησιμοποιήσουν ως φερέφωνα, μέσα από τα οποία μπορούν να εκφραστούν όποια πνευματικά όντα θέλουν, ο­ποιουδήποτε βαθμού ωριμότητας…»

«…Έχετε χρέος να ελέγχετε καθετί με συναίσθηση ευθύνης ζητώ­ντας επί τούτου βοήθεια από το Πνεύμα Μου. Και εφόσον η αλή­θεια σας ενδιαφέρει ειλικρινά, τότε είναι βέβαιο ότι θα αναγνωρί­σετε πού δρα κρυφά ο αντίπαλος Μου, διότι και εκείνος χρησιμο­ποιεί το όνομά Μου, άρα ούτε καν κι αυτό το όνομά Μου δεν είναι εγγύηση για την αλήθεια. Η ισχύς του αντιπάλου είναι μεγάλη στην τελευταία εποχή και υπονομεύει την καθαρή αλήθεια με κάθε πο­νηρία και δόλο.

….Οι δικές Μου οι αποκαλύψεις δεν μπορούν να εξομοιώνονται με τα μηνύματα που μεταδίδονται με πνευματιστικό τρόπο από το χώρο των πνευμάτων. Πρέπει επομένως να μάθετε να ξεχωρίζετε τη δική Μου επενέργεια, τη χαρισματική ενέργεια του θεού μέσα στο πνεύμα του ανθρώπου από τις ενέργειες των πνευμάτων, δηλαδή μεταδόσεις των οποίων την προέλευση δεν μπορείτε να ελέγξετε».

«… Έτσι και σας προσφέρουν κούφια, κενά λόγια που δεν σας δίνουν καμία βαθύτερη γνώση σχετικά με το τι ήσασταν, τι είσαστε και τι οφείλετε να γίνετε, ή επίσης όταν σας καλούν να εργαστείτε για τη βασιλεία του θεού, χωρίς να σας δίνεται καμία διευκρίνιση για το ποια είναι αυτή η εργασία και για ποιο λόγο πρέπει να γίνει, τότε έχετε το δικαίωμα να απορρίψετε αυτές τις μεταδόσεις ως αερολογίες και κενοσοφίες, που μοναδικό σκοπό έχουν να σας εξα­πατήσουν. Θα πρέπει επομένως να θέτετε πάντοτε στον εαυτό σας το ερώτημα εάν θα είχατε κανένα (ψυχικό) όφελος -εφόσον δεν γνωρίζατε τίποτα άλλο και ήσασταν τελείως αδαείς- στην περίπτω­ση που θα παίρνατε τη διαφώτιση σας μόνο από τις συγκεκριμένες μεταδόσεις.

Να είσαστε βέβαιοι ότι δεν θα αποκομίζατε κανένα όφελος, για το λόγο ότι όλα είναι μονάχα κενά λόγια που προήλθαν από τον αντίπαλο Μου με σκοπό να σας μπερδέψουν και να σας κρατήσουν μακριά από την καθαρή αλήθεια».

«…Τα όντα αυτά μεταμφιέζονται σε αγγέλους του φωτός, χρησι­μοποιούν μάλιστα ακόμη το όνομα του Ιησού για τις ανακοινώσεις τους, γιατί δεν τον αναγνωρίζουν ως Θεό και έτσι κατά τη δική τους άποψη κάνουν χρήση του ονόματος απλά ενός ανθρώπου».

«…Έχετε πράγματι τη δυνατότητα να Με ακούσετε, όμως έχοντας πλήρη συνείδηση των όσων σας συμβαίνουν. Γιατί Εγώ μιλώ φα­νερά και δεν κρύβομαι πίσω από ένα φερέφωνο που είναι τόσο ανίσχυρο ώστε παραδίδει τον έλεγχο της βούλησής του και όντας μέσα σε μία ασυνείδητη κατάσταση δέχεται να το καταλάβει μία ξένη βούληση. Δεν παύω να σας επισημαίνω τον κίνδυνο και να σας προειδοποιώ αναφορικά με τις αποκαλύψεις που προέρχο­νται από τέτοια πνευματικά όντα που καταλαμβάνοντας την α­σθενική βούληση ενός ατόμου του επιβάλλουν αμέσως τις σκέψεις τους και προσπαθούν να τις υπαγορεύσουν και στους υπόλοιπους ανθρώπους. Εκτός αυτού όμως σας προειδοποιώ επίσης να μην εμποδίσετε ποτέ με κανένα τρόπο να εκδηλωθεί φανερά η χαρι­σματική ενέργεια του Πνεύματος Μου ούτε να αρνηθείτε ότι εί­ναι το δικό Μου Πνεύμα που ενεργεί σε έναν άνθρωπο ο οποίος λαμβάνει με διαύγεια και ενσυνείδητα αποκαλύψεις από υψηλά.

Θα σας δώσω επιπλέον ένα αλάθητο γνώρισμα της ενέργειάς Μου, το οποίο μπορείτε να παίρνετε πάντοτε ως γνώμονα όταν εξετάζε­τε μία αποκάλυψη: Τα λόγια που είπα στους ανθρώπους όταν βρι­σκόμουν στη Γη, όταν ξαναδίνονται σε μία νέα αποκάλυψη, διασα­φηνίζονται με μία τέτοια μορφή που να μπορούν να τεκμηριωθούν λογικά και να ικανοποιούν κάθε διανοούμενο ή στοχαστή που έχει αποκτήσει τις γνώσεις του μέσα από ενδελεχή μελέτη. Και οι τεκμη­ριώσεις αυτές δεν πρόκειται ποτέ να αντιφάσκουν μεταξύ τους, αφού είναι ο Λόγος Μου που μένει πάντα ίδιος, και που το νόημά του μαρ­τυρεί βαθύτατη σοφία.

Όποιος έχει διεισδύσει ζωντανά σε αυτό το Λόγο Μου θα ακού­σει να μιλώ Εγώ ο Ίδιος, θα αναγνωρίσει δηλαδή την παρουσία Μου είτε όταν τον διαβάζει είτε όταν του μεταφέρεται από το στόμα ε­νός συνανθρώπου του. Η αίσθηση ότι ακούει Εμένα τον Ίδιο να μι­λώ, είναι η ασφαλέστερη εγγύηση ότι πρόκειται για τη χαρισματική ενέργειά Μου και οφείλει επίσης να εξαλείψει κάθε αμφιβολία των ανθρώπων, καθώς τους πλησιάζω πολύ κοντά με το Λόγο Μου.

Εγώ ο Ίδιος είμαι ο Λόγος και θα Με ακούσουν όσοι Με πιστεύ­ουν και θέλουν να είναι δικοί Μου. Ο Λόγος Μου θα τους αγγίζει σαν τη στοργική φωνή του Πατέρα που αγαπάει το παιδί Του επει­δή Τον υπακούει και έτσι Αυτός του χαρίζει τη χάρη Του, όσο συ­χνά και αν θέλει αυτό να τη λάβει».

(ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ)

«Σε όλες τις θρησκείες υπάρχει το channeling» (υποτίθεται!)

Ένα εύγλωτο παράδειγμα πνευματιστικών αποκαλύψεων είναι σήμερα το channeling.

Η τελευταία λέξη στον πνευματισμό που αρχικά έγινε μόδα στις ΗΠΑ, είναι το channeling, δηλαδή το να γίνεται κάποιος κανάλι για τα μηνύματα αόρατων όντων. Παλιότεροι εσωτεριστές, όπως η Dorothy MacLean, συνιδρύτρια του Findhorn, έχουν πάρει με δηλώσεις τους τις αποστάσεις τους απ’ αυτό το καινούριο ρεύμα. Ωστόσο υπάρχουν αμέτρητα κοινά σημεία ανάμεσα στον κλασικό πνευματισμό και στη νέα εκδοχή του όπως την εκφράζουν αντιπρόσωποι του «νεοεποχικού πνευματισμού» σαν τον David Spangler (που γνωρίσαμε στο κεφάλαιο για τη Νέα Εποχή) ή σαν τη Shirley MacLaine. Και αυτό είναι λογικό, αφού όλοι εμπνέονται από τις ίδιες ή παρόμοιες πηγές, δηλ. κατώτερες οντότητες.

Βέβαια οι νέοι πνευματιστές θεωρούν ότι αυτό που κάνουν είναι «μία φυσική πρακτική, το tune in (ο συντονισμός συχνότητας με δυνάμεις του Κόσμου). Επομένως, λέει το περιοδικό Magazin 2000 από 5/1988, και ο Μωυσής έλαβε τις 10 εντολές μέσω channeling και η έκχυση του Πνεύματος την Πεντηκοστή ήταν ένα «συλλογικό channeling».

Για τους οπαδούς του channeling δεν είναι μόνο πνεύματα νεκρών που εκφράζονται, αλλά πομπός (sender) μπορεί να είναι π.χ.: “ο ανώτερος εαυτός”, “η πρόσβαση στα Χρονικά Ακάσα” (ένα είδος κοσμικής μνήμης κατά τον Στάινερ), “το θείο στον άνθρωπο που είναι παντογνώστης” ή επίσης “οντότητες από μία ανώτερη διάσταση, αναληφθέντες διδάσκαλοι, άγγελοι, εξωγήινοι, αλύτρωτες οντότητες από το ενδιάμεσο βασίλειο” ή ακόμη και το “προσωπικό ασυνείδητο”.

Η στροφή προς τις συγκρητιστικές κοσμοθεωρίες και προς τις μοντέρνες ψυχολογικές σχολές (π.χ. C.G.Jung, «οικογενειακή συστημική αναπαράσταση – θεραπεία», Γκροφ κλπ.) είχε επίσης ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση του περιεχομένου των μηνυμάτων. Παλιότερα οι πομποί συχνά παρουσιάζονταν σαν γνωστές προσωπικότητες όπως ένας πάπας, ο Λούθηρος κλπ. Τα σημερινά κανάλια, μέσα σε μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Έσχατης Εποχής, αναμεταδίδουν το πνεύμα του New Age, δηλ. αυτά που υποστηρίζουν οι οπαδοί τού ΝΑ, οι σύγχρονες φεμινίστριες – μάγισσες, οι σύγχρονοι παγανιστές κλπ. Μιλούν με άλλα λόγια για τον εσωτερικό «θεϊκό εαυτό», για το ότι αμαρτία και θάνατος δεν συνδέονται με τη σχέση θεού και ανθρώπου^. διδάσκουν επίσης ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των λαών, των θρησκειών, γυναίκας και άντρα, καλού και κακού. Γενικά δηλαδή καταργούνται όλες οι διαφορές είτε καλές είναι είτε κακές. Γιατί μέσα στη γενική κοσμική αρμονία, όπου ο άνθρωπος αποτελεί μία μικρή δόνηση, ένα μικρό ποσοστό κοσμικής ενέργειας μέσα στην απέραντη «κοσμική συνείδηση», δεν χωράνε διαφορές. Με άλλα λόγια βρισκόμαστε πάλι μπροστά στη «μία παγκόσμια θρησκεία» που θα συμπεριλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα.

Έτσι ένα περιοδικό αστρολογίας από το 1987 έγραφε: «Σε όλες τις θρησκείες υπάρχει το channeling. Όλο και πιο συχνά συναντάμε αυτήν τη λέξη στην εσωτερική λογοτεχνία, ενώ στην αγορά προσφέρονται βιβλία από κανάλια ή σεμινάρια channeling. Αλλ’ αυτό που σήμερα φαίνεται σαν μόδα, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα πανάρχαιο φαινόμενο, το οποίο αναφέρουν όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις. Αυτό σημαίνει ότι όπως τότε ο θεός μιλούσε μέσω του Ιησού, έτσι και σήμερα κοσμικές δυνάμεις μιλάνε μέσω ανθρώπων.

Στις ΗΠΑ όλο και περισσότεροι αναζητούν βοήθεια από μέντιουμ του channeling. Λόγου χάρη ο RAMTHA, που μιλάει μέσω μίας ευδιάθετης, ξανθιάς νοικοκυράς, της J. Knight, έχει γίνει παγκόσμια γνωστός χάρη στις συμβουλές του στους ηθοποιούς Richard Chamberlain και Shirley MacLaine.

… Δεν είναι απορίας άξιο που ηγετικά στελέχη, μάνατζερ, ηθοποιοί μα κι «απλός κόσμος» ζητάνε τη συμβουλή του.

Ο Ramtha εξηγεί την ιστορία της ανθρωπότητας με συναρπαστικό τρόπο: Την παρουσιάζει αποκλειστικά σαν ένα δημιουργικό παιχνίδι ενέργειας, περιγράφει θεϊκές αρχέγονες ενέργειες και θυμίζει στην ανθρωπότητα ότι είναι ένα μέρος τους κι άρα θεϊκή. Απλώς έχουμε ξεχάσει τη θεϊκή καταγωγή μας:

«Όταν ανακαλύψετε πάλι τι είσαστε πραγματικά και αντιληφθείτε ότι τα πάντα είναι μόνο ένα παιχνίδι, αμέτρητες μορφές ενέργειας, η οποία δεν γνωρίζει Καλό και Κακό, τότε παύει η απόγνωση και ο δυισμός».

Η μονότονη ηχώ από την Εδέμ

Το σχεδόν μονότονο ρεφρέν των μηνυμάτων από το channeling είναι ότι ο θεός είναι «ενέργεια» και ότι ο άνθρωπος είναι «θεός». «Η ανθρωπότητα πρέπει να αναγνωρίσει τη βαθιά θαμμένη σύνδεσή της με την Παγκόσμια Ενέργεια, αλλιώς είναι αδύνατο να κάνει την παραμικρή σημαντική πνευματική πρόοδο», λένε οι οντότητες που καναλιζάραν στην Meredith Lady Young το βιβλίο Agartha: A journey to the Stars.

Είναι παρατηρημένο ότι κάθε αυθεντικό καναλιζάρισμα από τον κόσμο των πνευμάτων περιέχει οπωσδήποτε μηνύματα που αντιστρατεύονται τον Ιησού Χριστό, υποσκάπτουν το Λόγο του Θεού και μάλιστα τον χλευάζουν κιόλας.

Ένα πολύ γνωστό τέτοιο παράδειγμα είναι: Η Συζήτηση με τον Θεό του Neale Donald Walsch, που ισχυρίζεται ότι τα γραφόμενά του είναι «η τελευταία λέξη του θεού για τα πράγματα». Για παράδειγμα αυτός ο «θεός» λέει για τον Ιησού:

Κάποτε υπήρχε μία νέα ψυχή που ήθελε ν’ αποκτήσει νέες εμπειρίες. Έτσι αυτή η «μικρή ψυχή» ήρθε στη Γη για ν’ ανακαλύψει τον αληθινό εαυτό της. Τελικά έγινε διδάσκαλος όπως ο Βούδας και πολλοί άλλοι: […] «Αυτό που έκανε ο Ιησούς ήταν ο δρόμος του Βούδα, του Κρίσνα, του κάθε δασκάλου σ’ αυτόν τον πλανήτη. Επομένως ποιος λέει ότι ο Ιησούς ήταν τέλειος»; Έτσι κι αλλιώς όλοι μας γεννιόμαστε θεοί και δεν υπάρχει αμαρτία ούτε κρίση ούτε ηθικές επιταγές. Αφού ο θεός δεν κρίνει ούτε έχει άποψη, άρα μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας καπνίσει. Άλλωστε δεν υπάρχουν δαίμονες ούτε Σατανάς, αυτά είναι μόνο μύθοι. Πολύ απλά, εξελισσόμαστε όλο και πιο ψηλά από τη μία ζωή στην άλλη, ώσπου να ενωθούμε με τον θεό (σ.τ.μ. πράγμα που αληθεύει, αλλά όχι μ’ αυτήν την έννοια! Αυτήν θα την δούμε στο κεφάλαιο του γκουρουισμού).

Αλλά «ίσως να μην καταφέρεις ποτέ να φτάσεις ως εκεί. Μόνο λίγοι το πετυχαίνουν. Οι περισσότεροι ούτε σε πολλές ζωές», λέει ο σκληρόκαρδος «θεός» του Γουώλς.

Ο Ramtha είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικός:

«Εμείς δημιουργήσαμε το σύμπαν. Εμείς φτιάξαμε τ’ άστρα… αλλά μετά από χιλιάδες ενσαρκώσεις, εμείς οι θεοί του φωτός, ξεχάσαμε ποιοι είμαστε! …Πρέπει να πάψουμε να νοιαζόμαστε για το τι είναι δίκαιο και τι άδικο, τι σωστό και τι λάθος… και ν’ αγαπήσουμε τον θεό σαν τον εαυτό μας… Έχουμε τη δύναμη ν’ αντιστρέψουμε τα γηρατειά και να ζούμε για πάντα στα σημερινά σώματά μας… να γιατρέψουμε κάθε αρρώστια, ακόμη και να φτιάξουμε ένα νέο μέλος του σώματός μας, αν πρέπει να ακρωτηριαστεί. Τι μας εμποδίζει να το κάνουμε; Είναι το «αλλοτριωμένο εγώ» μας, ο «αντίχριστος» μέσα μας που μας λέει διαρκώς ότι δεν είμαστε θεοί».

Υπάρχει αγάπη χωρίς αλήθεια;

Πολλοί χριστιανοί νομίζουν ότι πρέπει να βλέπουν παντού και σε κάθε άνθρωπο τα καλά, γιατί μόνο έτσι δείχνουν χριστιανική αγάπη. Είναι όμως έτσι; Όταν βλέπουμε ένα συνάνθρωπο να κινδυνεύει να πάθει ένα μοιραίο δυστύχημα, δεν σπεύδουμε να τον βοηθήσουμε και να τον σώσουμε; Πόσο μάλλον οφείλουμε να το κάνουμε όταν πρόκειται όχι απλώς για τη σωματική του ακεραιότητα αλλά και για την ψυχική και πνευματική; Με λίγα λόγια, η αλήθεια σώζει και η αγάπη χωρίς την αλήθεια είναι άκαρπη.

Τα περισσότερα μηνύματα όμως από τον αόρατο κόσμο απορρίπτουν συστηματικά, βάσει σχεδίου, την αναγκαιότητα της αλήθειας και αντ’ αυτής τονίζουν τη σχετικότητά της. Το ίδιο μήνυμα επαναλαμβάνουν με διάφορους τρόπους εξωγήινοι, πνεύματα νεκρών, διάφοροι «χριστοί» κλπ. Για παράδειγμα στο αμερικάνικο best–seller «A course in Miracles» της H. Schucman διαβάζουμε:

Ο κόσμος που δημιουργείς υπάρχει μόνο στο πνεύμα σου… και άμα το συνειδητοποιήσεις, μπορείς να γίνεις κύριός του… (γιατί) είναι αυτή η απεριόριστη δύναμή σου.

Ο θεός δεν θα ’παιρνε ποτέ μία απόφαση σε βάρος σου γιατί θα ήταν σε βάρος του ίδιου…

Συγχώρεση δεν σημαίνει άφεση αμαρτιών, αλλά επίγνωση ότι δεν υπάρχουν αμαρτίες.

Κάθε αίσθηση ενοχής είναι εφεύρεση του μυαλού σου… όταν το καταλάβεις, έχεις λυτρωθεί… πόσο απλή είναι τελικά η λύτρωση! Χρειάζεται απλώς ν’ αναγνωρίσεις την αληθινή ταυτότητά σου».

Τι γλυκά που νανουρίζουν τα παραπάνω ψέματα! Ωστόσο ακόμη κι ένα παιδί ξέρει από τη συνείδησή του ότι υπάρχει το καλό και το κακό κι ότι είναι υπεύθυνο είτε για το ένα είτε για το άλλο. Παρόλαυτά τα ψέματα είναι τόσο ελκυστικά που εκατομμύρια άνθρωποι το πιστεύουν, προκειμένου ν’ αποφύγουν τις ευθύνες τους… (D. Hunt)

Πίστη στα παραμύθια

Προφανώς μάλλον δεν είναι τυχαίο, ότι ο Ramtha – και άλλα πνεύματα του channeling – μεταδίδουν το ίδιο κοσμικό ευαγγέλιο ασιατικής προέλευσης. Αξιοπερίεργο είναι μόνον ότι Δυτικοί που έχουν απορρίψει το χριστιανικό ευαγγέλιο σαν μύθο, καταπίνουν από την άλλη τα πιο «κουφά» παραμύθια, μεταξύ αυτών και του Ramtha.

Ο Ramtha δηλώνει ότι ζούσε πριν 35000 χρόνια στην μυθική Ατλαντίδα και μετά «ανήλθε στον έβδομο Ουρανό, όπου έγινε ένα με τον θεό. Τώρα ανήκει σε μία αόρατη αδελφότητα που αποτελείται από σούπερ όντα, τα οποία μας αγαπούν κι ακούν τις προσευχές μας».

Από εκεί μπορεί να μας διδάσκει:

Ο θεός δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός… Είναι χωρίς καμία ηθική και δεν καταδικάζει ούτε υπάρχουν θεϊκές εντολές. Η κόλαση και ο διάβολος αποτελούν «αηδιαστικές εφευρέσεις» του χριστιανισμού, ένα απότοκο «του κακόβουλου βιβλίου σας [εννοεί τη Βίβλο]», το οποίο δεν πρέπει να διαβάζετε.

…Το κακό δεν υπάρχει. Οτιδήποτε κάνεις, ακόμη κι ο φόνος, δεν είναι λάθος… Ο «θεός» δεν έχει ούτε καν την ικανότητα να σας κρίνει. Δεν υπάρχει άφεση αμαρτιών, αφού δεν υπάρχουν αμαρτίες που θέλουν συγχώρεση. Οτιδήποτε απαίσιο και αισχρό κάνετε διευρύνει την επίγνωσή σας. Εάν θέλετε να κάνετε κάτι ό,τι κι αν είναι αυτό, δεν είναι σωστό ν’ αντιστέκεστε σ’ αυτό το θέλω.

Ο καθένας, είτε λιμοκτονεί είτε είναι ανάπηρος… αποφάσισε να περάσει απ’ αυτήν την εμπειρία προς όφελός του.

Γιατί πρέπει να καταδικάζετε το ολοκαύτωμα; Αφού ο κάθε δολοφονημένος Εβραίος είχε διαλέξει να σκοτωθεί, ενώ ο Χίτλερ απλώς είχε να μάθει απ’ αυτήν την εμπειρία».

Αυτά τα διδάγματα προέρχονται από τις θρησκείες και τις φιλοσοφίες της Ανατολής. Χώρες όπως η Ινδία, το Θιβέτ, η Σρι Λάνκα, το Νεπάλ, η Μυανμάρ, ακολουθούν εδώ και χιλιάδες χρόνια το δρόμο του ασιατικού μυστικισμού. Και είναι χώρες πάμφτωχες που ασφυκτιούν κάτω απ’ το βάρος της δεισιδαιμονίας και της αδικίας απέναντι στους πιο αδύναμους. Κι όμως οι Δυτικοί αναζητούν φώτιση στις θρησκείες εκείνες που ευθύνονται για τη μιζέρια αυτών των χωρών!… (Dave Hunt)

Όπως λέει η θεόπνευστη αποκάλυψη στην Μπέρτα Ντούντε: «Όποιος προτιμάει το σκοτάδι, ας μείνει εκεί που είναι^. όποιος θέλει το Φως, πρέπει να θέλει κι Εμένα και άρα δεν μπορεί να είναι υποχείριο του εχθρού Μου»…

«…Η πνευματική πρόοδος εξαρτάται επίσης από την υιοθέτηση της αλήθειας. Γιατί ποτέ δεν μπορεί να φτάσει στο στόχο του ένας άνθρωπος στη Γη που ακολουθεί ένα λάθος δρόμο, που καθοδηγείται από την πλάνη και το ψέμα σε λάθος κατεύθυνση και δεν δέχεται αυτά που Εγώ ο Ίδιος θέλω να του μεταδώσω.

Ο απώτατος στόχος κάθε ανθρώπου στη Γη θέλω να είμαι Εγώ. Αλλά πώς αλλιώς μπορείτε να φθάσετε σ’ Εμένα, που είμαι η αιώνια Αλήθεια, αν όχι μέσω της αλήθειας; Πώς μπορώ να αφήσω να Με βρουν εκείνοι που έχουν ασπαστεί τα πνευματικά προϊόντα του αντιπάλου Μου και δεν θέλουν να τ’ αφήσουν και να τ’ ανταλλάξουν με την καθαρή αλήθεια; Η αλήθεια είναι φως, αλλά ποτέ δεν μπορείτε να φτάσετε στο φως άμα απορρίπτετε την αλήθεια και ποτέ δεν μπορείτε να βρείτε τη μακαριότητα στο σκοτάδι»…

Μετάδοση στην Μπέρτα Ντούντε στις 16-3-1952

Αλληλούια!

Η Αμερικανίδα δασκάλα του rebirthing Rhea Powers, συγγραφέας βιβλίου μέσω channeling και αρθρογράφος στο περιοδικό Bio σε μία συνέντευξη εξηγεί ως εξής τη διαφορά μεταξύ κλασικού πνευματισμού και channeling:

R.P.: Εγώ καναλιζάρω τον Sanat Kumara. Ανήκει στους Αναληφθέντες Δασκάλους, στη Λευκή Αδελφότητα κι έχει σχέση με τη Σάμπαλα της θεοσοφἰας.

Ερώτηση: Ποια είναι διαφορά ανάμεσα στα μέντιουμ και στα channels όπως η Jane Roberts, ο Edgar Cayce ή ο Ramtha;

R.P.: …Στον παλιομοδίτικο πνευματισμό επικοινωνούσαν με πεθαμένους συγγενείς. Όταν εγώ ή οι μαθητες μου κάνουμε channeling, είμαστε δέκτες για μέλη της Λευκής Αδελφότητας ή για οντότητες που δεν έχουν ενσαρκωθεί. …Σε τελική ανάλυση είμαστε όλοι ένα κι όταν κάνουμε channeling σε κάποιον, καναλιζάρουμε ένα μέρος της δικής μας συνείδησης…

Ερώτηση: Μπορεί να κάνει ο καθένας channeling; Είναι επικίνδυνο; Και τι πρέπει να ξέρουμε;

R.P.: Όσο πιο καθαρό είναι το άτομο, τόσο πιο καθαρή είναι η πληροφορία. Όσο περισσότερο παραμερίζετε την προσωπικότητά σας, τόσο ανώτερη είναι η ενέργεια που μπορεί να διαβιβαστεί. Όταν π.χ. η πληροφορία εμπεριέχει μία κρίση ή μία αξιολόγηση αποκλείεται να έρχεται από ανώτερο πεδίο.

Ερώτηση: Τι αλλαγές μάς περιμένουν στο μέλλον, τι πληροφορίες έχεις;

R.P.: Εξαρτάται από μας αποκλειστικά… Πρόκειται για μία συγκλονιστική εποχή, για την οποία έχουμε εργαστεί όλοι μας^. πρόκειται για τη δεύτερη κάθοδο της Χριστικής Συνείδησης μέσα σ’ όλους μας, όχι μόνο για λίγους. Όλοι μας θ’ αφυπνίσουμε την άνευ όρων αγάπη…

Ερώτηση: Τι εννοείς με τη δεύτερη κάθοδο της Χριστικής Συνείδησης;

R.P.: Ο Ιησούς αναπαριστάνει την ενσάρκωση της Χριστικής Συνείδησης σ’ έναν άνθρωπο. Κάνουν λάθος όσοι περιμένουν πάλι μία τέτοια ενσάρκωση, αν και ξέρουμε ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή των γκουρού… Όλοι μας αρχίζουμε να ξυπνάμε, να θυμόμαστε ότι είμαστε παιδιά της ανθρωπότητας και άρα παιδιά του θεού. Αν αναγνωρίσουμε τη θεϊκότητά μας, τότε ο καθένας μας θα βιώσει τη Χριστική Συνείδηση. Είναι πραγματικά μία εποχή γιορτής. Αλληλούια!

Τεχνολογία βόηθα μας!

Την εποχή της τεχνολογίας λογικό είναι και τα πνεύματα του άλλου κόσμου να καταφεύγουν σ’ αυτήν για να επικοινωνήσουν μαζί μας. αρχικά έστειλαν μηνύματα σε μαγνητόφωνα, έπειτα εμφανίστηκαν σε βίντεο και τελευταία και σε Η.Υ. Η νέα τεχνολογική –μεντιουμιστική μόδα ονομάζεται transcommunication (διεπικοινωνία) και στο διαδίκτυο μπορούμε να βρούμε τα gadjets που μας χρειάζονται. Ακολουθεί διαφημιστική καταχώρηση από μία γερμανική εταιρεία στο Διαδίκτυο:

Αγαπητοί πελάτες!

Τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Τι θα γίνει με την ψυχή μας; Θα συνεχίσουμε να ζούμε; Πολλές ερωτήσεις και καμία απάντηση;!

Η transcommunication, δηλ. η επαφή με νεκρούς μέσω ηχογράφησης ή βιντεογράφησης μάς βεβαιώνει ότι επιβιώνουμε μετά το θάνατο…

Προσέξτε τον κατάλογό μας trans–com που θα σας βοηθήσει να βρείτε τις κατάλληλες συσκευές για τις επαφές σας με το υπερπέραν.

Με βάση την πείρα πολλών πειραματιστών έχουμε εφεύρει ή επιλέξει τα πιο τέλεια μέσα για τις απαιτήσεις της trans–com. Όλα έχουν δοκιμαστεί στην πράξη.

Ευχόμαστε καλή επιτυχία στα πειράματά σας!

Εξετάζετε τα πάντα…!

Στους κινδύνους από τις μεταδόσεις σε διάμεσα αναφέρεται η επόμενη διδασκαλία στην Μπ. Ντούντε στις 5-2-1956:

«Σε σας τους ανθρώπους μεταφέρονται πολλά που μεταδόθηκαν πνευματιστικά από τον άλλο κόσμο σε γήινα διάμεσα και προβάλ­λουν τον ισχυρισμό ότι είναι αλήθεια. Και έτσι συχνά υπερασπίζε­στε με πίστη ορισμένες διδασκαλίες, επειδή είσαστε πεπεισμένοι ό­τι δεν είναι δυνατόν να είναι λάθος όσα διδάσκεστε από εκείνον τον κόσμο. Αλλά ακριβώς τέτοιες διδασκαλίες μπορούν να αποδειχτούν πολύ αρνητικές για σας διότι τότε δεν είσαστε πια ικανοί να λάβε­τε την αγνή αλήθεια.

Έχετε πάντοτε υπόψη σας πως κάθε μετάδοση που δίνεται σε έ­να ψυχικό άτομο από τον κόσμο των πνευμάτων επιβάλλει άκρα προσοχή^. γιατί σπάνια μόνο η ατμόσφαιρα που τον περιβάλλει εί­ναι τόσο καθαρισμένη, τόσο διαπερατή από το φως, ώστε να μην έ­χουν δυνατότητα να παρεισφρύσουν αντίπαλες δυνάμεις. Γιατί μόνο όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές υπάρχει η δυνατότητα να μεταδοθεί ανόθευτη η αλήθεια και διαμέσου της πνευματιστικής επίσης οδού, όμως επη­ρεάζουν οι άνθρωποι στο περιβάλλον του διάμεσου και αυτοί επίσης με τις σκέψεις τους τις ανακοινώσεις που γίνονται.

Ο ίδιος ο δέκτης τους έχει παραιτηθεί από την ατομική του βού­ληση και κυριαρχείται από μία ξένη. Μόνο η απόλυτη καθαρότητα στο περιβάλλον του κρατά μακριά κάθε κακό πνεύμα. Μόλις όμως ένας που συμμετέχει στον κύκλο αυτό αφήσει να αναδυθεί από μέ­σα του μία λανθασμένη σκέψη την οποία υποστήριζε ως εκείνη την ώρα, ελκύει την ίδια στιγμή τα όντα εκείνα που θέλουν να ενισχύ­σουν την πλάνη του. Γιατί τότε αποκτούν κι εκείνα επίσης πρόσβα­ση στον κύκλο αυτό, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί όταν όλοι οι παριστάμενοι εμφορούνται από την ίδια επιθυμία να κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και παραδίδονται ολοκληρωτικά στον Θεό και στον κόσμο του φωτός. Αλλά εάν υπάρχει μια τέτοια ομόθυμη θέληση τότε σύντομα όλοι αυτοί θα αρνηθούν να διδάσκο­νται διαμέσου της πνευματιστικής οδού, δεδομένου ότι θα απευθύ­νονται πλέον συνειδητά στον Θεό για να τους διαφωτίσει και να τους δώσει την αλήθεια. Έτσι δεν είναι πια αναγκαία η αναστολή της βούλησης του διάμεσου ούτε η ύπνωσή του, για το λόγο ότι ο Θεός σίγουρα ικανοποιεί μία τέτοια σοβαρή παράκληση για παροχή της αλήθειας, οπότε επιλέγει από τον κύκλο αυτό έναν υπηρέτη που να μπορεί να λάβει το Λόγο Του σε συνειδητή κατάσταση.

Και εφόσον είναι η επιθυμία σας να στέκεστε στην αλήθεια, τότε θα πετύχετε πράγματι να αποκτήσετε διαύγεια· αρκεί να ζητήσετε από τον Ίδιο τον Θεό τη συνδρομή Του και να Του μεταφέρετε κά­θε αμφιβολία ή ερωτηματικό που σας απασχολεί. Αλλά πρέπει να το θέλετε επίσης να διδάσκεστε πάντοτε σωστά, ώστε να μπορείτε να υποστηρίζετε με πεποίθηση τη δική Του διδασκαλία και τη δι­κή Του, μία και μοναδική αλήθεια».

Στα στοιχεία που διαφοροποιούν την επικοινωνία με τα φωτει­νά πνεύματα από εκείνη που γίνεται με ανώριμα πνευματικά όντα αναφέρεται η παρακάτω διδασκαλία στην Μπέρτα Ντούντε στις 5.10.1962:

«…Οι φωτεινές οντότητες δεν αναλαμβάνουν να κάνουν κάτι α­πό μόνες τους που να μην συμφωνεί με τη βούληση Μου.

Έτσι, για να ενεργήσουν πάνω σε ένα άνθρωπο πρέπει αυτός να έχει ήδη συνδεθεί μαζί Μου. Μία μύχια σύνδεση μαρτυρεί θετική στάση της βούλησης του, οπότε μπορεί να του δοθεί και η βοήθεια που χρειάζεται. Εάν έχει αποκτήσει κάποιος αυτή τη στενή σχέση μαζί Μου, τότε δεν χρειάζεται να φοβάται μήπως πέσει θύμα ακάθαρτων πνευμάτων, γιατί ο δεσμός του με Μένα τον προστατεύει.

Οι φωτεινές οντότητες θα τον καθοδηγούν στο εξής και θα κατευ­θύνουν τα γήινα γεγονότα στη ζωή του με τρόπο που να προωθούν την πρόοδο της ψυχής του, δεδομένου ότι αυτές δρουν πάντα για λογαριασμό Μου και εκτελούν το θέλημά Μου. Γι’ αυτό και οι άν­θρωποι θα έπρεπε να αρκούνται στο γεγονός ότι ο κόσμος των φω­τεινών πνευμάτων τους καθοδηγεί και μεριμνά για αυτούς. Εάν όμως επιχειρήσουν να αποκτήσουν μία άμεση σύνδεση με τις φω­τεινές οντότητες με την πρόθεση να πάρουν απαντήσεις που θα αυξήσουν τις πνευματικές τους γνώσεις, τότε αυτές θα τους συμβου­λέψουν να συνδεθούν πρώτα πολύ στενά μαζί Μου και ύστερα να Με παρακαλέσουν να λάβουν συνειδητά την απάντηση Μου. Και μόνο αφού προηγηθεί η σύνδεση μαζί Μου και η παράκληση να τους δώσω την αλήθεια, θα έχουν τη δυνατότητα να διδαχτούν από τους εργάτες Μου που μεσολαβούν για να μεταβιβαστεί το φως, που και πάλι θα δρουν κατ’ εντολή Μου.

…Όμως το ότι αυτή η πολύ απλή διαδικασία της ενέργειας τον Πνεύ­ματος Μου στον εσωτερικό άνθρωπο δεν κατανοείται πια σωστά και επιπλέον το ότι για να τη μιμηθούν οι άνθρωποι καταφεύγουν σε αλύτρωτα πνεύματα του άλλου κόσμου οφείλεται στην επίδρα­ση του αντιπάλου Μου. Διότι αυτός θέλει να εμποδίσει καθετί που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο να αναγνωρίσει ένα Θεό και Δη­μιουργό, καθώς αυτή είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να μπο­ρεί να επιστρέψει σε Μένα, να Με αγαπήσει και να θέσει τη βούλη­ση του κάτω από τη δική Μου.

Οι συνδέσεις με τον κόσμο των ανώριμων πνευμάτων αντίθετα δεν μπορούν ποτέ να οδηγήσουν στο φως ούτε αποφέρουν καμία ευλογία και πρόοδο, απεναντίας μάλιστα ενισχύουν ακόμη περισ­σότερο την πλάνη στον κόσμο. Και αυτός είναι ο λόγος που σας δί­νεται επανειλημμένα η προειδοποίηση να μην παραδίδεστε σε εκείνες τις δυνάμεις που σας εκμεταλλεύονται και κάνουν κατάχρηση της βούλησης σας.

Χρειάζεται να έχει κάποιος πολύ μεγάλη σοβαρότητα, πολύ τα­πεινή καρδιά και γνήσιο πόθο να βρίσκεται στην αλήθεια για να επι­λεγεί να λάβει από το πνευματικό βασίλειο αποκαλύψεις που πη­γάζουν από Μένα τον Ίδιο. Τότε όμως μπορείτε και να είσαστε βέβαιοι ότι σας δίνεται η πιο αγνή αλήθεια, την οποία μπορείτε επί­σης να μεταδώσετε ανεπιφύλακτα σε άλλους αναζητητές της αλή­θειας, όπως είναι το θέλημά Μου».

Συνοψίζοντας, η μόνη αξιόπιστη μέθοδος για να βρει κάποιος την αρχή του νήματος στο λαβύρινθο των διδασκαλιών και θεω­ριών απέναντι στις οποίες οφείλει να πάρει θέση, είναι να ακολου­θήσει τα παρακάτω σημεία:

• Να εντείνει την προσευχή και το διαλογισμό ως μέρος της προ­σευχής του με την παράκληση στον Ιησού Χριστό να τον βοηθή­σει να δει φως. Παράλληλα είναι απαραίτητο να ασκείται στην υπομονή, μια που η απάντηση δεν έρχεται πάντοτε αμέσως.

• Να ελέγχει σε βάθος το περιεχόμενο της υπό κρίση διδασκαλίας αντιπαραβάλλοντάς το με τη Βίβλο και τις νέες αποκαλύψεις του Θεού.

• Εάν δεν παίρνει μια ξεκάθαρη απάντηση να κρατήσει μία ουδέ­τερη στάση μέχρι που να αποκτήσει βεβαιότητα για το ποιόν και την προέλευση του υλικού που ελέγχει.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ/ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ο ανώτερος πνευματισμός, ή πνευματοκρατία ή αλλιώς σπιριτουαλισμός διακρίνεται σε μεταφυσικό, ψυχολογικό και ηθικο-κοινωνικό. Βασιζόμενος στα δεδομένα της έρευνας του επέκεινα ο ανώτερος πνευματισμός τα χρησιμοποιεί για να αναπτύξει μία συγκροτημένη κοσμοθεωρία. Η κοσμοθεωρία αυτή δεν είναι θεωρητικής φύσης, παρά στηρίζεται κατά κύριο λόγο στις γνώσεις που μεταδίδουν τα πνεύματα. Εξυπακούεται ότι οι πνευματιστές, προσπαθούν να αποσπάσουν τις γνώσεις αυτές από τις ανώτερες και ανώτατες σφαίρες των κόσμων των πνευμάτων. Στην κορυφή της κλίμακας βρίσκονται τα πνεύματα στα οποία απευθύνεται ο χριστιανικός πνευματισμός, όπου αποδίδεται ιδιαίτερη σημασία στην επικοινωνία με τα πιο μεγάλα, γνωστά ονόματα του χριστιανισμού, γεγονός που βέβαια επιφυλάσσει, πολλές παγίδες και εξαπατήσεις για τους πνευματιστές αυτούς.

Ως επί το πλείστον στον ανώτερο πνευματισμό τα διάμεσα συνδέονται με πνεύματα που έχουν κατακτήσει ένα ορισμένο επίπεδο ω­ριμότητας αλλά δεν έχουν βρει ακόμη το πλήρες φως. Όπως ήδη αναφέρθηκε, το ποιόν των πνευμάτων που περιβάλλουν τους ανθρώπους και επικοινωνούν μαζί τους εξαρτάται από τη βούληση και την ψυχοσύνθεση των ίδιων. Τα πνεύματα αυτά μπορούν να α­ποκαλύψουν μόνο όσα γνωρίζουν, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι ήδη γνωστά στη Γη. Αλλιώς είναι υποχρεωμένα να απευθυν­θούν σε ανώτερα τους πνεύματα από υψηλότερες σφαίρες για να πάρουν διδασκαλία από αυτά και στη συνέχεια να τη μεταδώσουν μέσω των μέντιουμ στους ανθρώπους. Τα αγγελικά και φωτεινά πνεύματα όμως δεν εκφράζονται ποτέ μέσω διαμέσων.

Τα ερωτήματα που θέτονται είναι συνήθως γενικού, μη προσω­πικού χαρακτήρα, αφορούν δηλαδή περισσότερο θέματα ηθικής, φιλοσοφικής αναζήτησης ή πνευματικών επιστημών. Οπωσδήποτε δεν μπορούν να χαραχθούν σαφή όρια μεταξύ τους γιατί και τα θέ­ματα είναι ανεξάντλητα και οι ποιοτικές διαφορές πολλές. Όσον αφορά ειδικά τη διαφορά του ανώτερου πνευματισμού από το χρι­στιανικό πνευματισμό, αυτή έγκειται απλά στο ότι ο πρώτος δεν εμφανίζει ένα θρησκευτικό ή χριστοκεντρικό υπόβαθρο αλλά και η εξωτερική μορφή των μεταδόσεων μπορεί να διαφέρει.

Πολλές πηγές του εσωτερισμού ανήκουν στο χώρο του ανώτερου πνευματισμού αν και γενικά δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η προέλευση της εκάστοτε πηγής. Επιπλέον, ισχύει και εδώ, όπως στον κατώτερο πνευματισμό, το ενδεχόμενο να εκδηλώνεται, με­ταμφιεσμένα ένα πνεύμα που θέλει να παραπλανήσει, να κοροϊ­δέψει ή ακόμη και να κάνει κακό- άλλωστε ούτε εδώ υπάρχει δυ­νατότητα ελέγχου των μεταδόσεων, είτε από την πλευρά αυτού του κόσμου είτε από του άλλου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις συν τοις άλλοις, από τους παρευ­ρισκόμενους σε μία σεάνς και ιδίως από το μέντιουμ, αφαιρείται ένα μέρος της οδυλικής ή ζωτικής δύναμης τους, η οποία σπάνια ε­πιστρέφεται και μάλιστα όχι καθαρή, ανάλογα με το βαθμό ωρι­μότητας του πνεύματος που έχει το λόγο. Εκτός αυτού, με τον και­ρό μπορεί επίσης να επικρατήσει σύγχυση στη σκέψη των ανθρώπων και να οδηγηθούν σε λάθος δρόμους, εφόσον το περιεχόμενο των μεταδόσεων αποκλίνει από τη θεϊκή αλήθεια.

Ο «χριστιανικός πνευματισμός» βασίζεται επίσης στην επικοινωνία μεταξύ πνευμάτων αφενός και διαμέσων αφετέρου, που πιστεύουν μεν στον Χριστό αλλά δεν έχουν αναγεννηθεί πνευματικά ούτε έχουν προχωρήσει αρκετά^. γιατί αλλιώς θα είχαν ή θα αναζητούσαν τη σύνδεση μαζί του και με τον πνευματικό κόσμο μέσα στην καρδιά τους. Παρ’ όλο λοιπόν που συνήθως προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι πρόκειται για πνεύματα του Θεού ή αγγελικές οντότητες που μεταδίδουν τις γνώσεις τους σε ένα διάμεσο, αυτό δεν είναι -ακόμη- αλήθεια.

Μία ιδιαιτερότητα του χριστιανικού πνευματισμού είναι ότι οι συμμετέχοντες σε μία συγκέντρωση δεν καλούν υπερκόσμια πνεύματα να εκδηλωθούν, αλλά οι μεταδόσεις συνήθως γίνονται σε μία ατμόσφαιρα κατανυκτικής σιωπής. Εξυπακούεται, ότι η προσευχή στον Χριστό και μία αψεγάδιαστη στάση ζωής τού διάμεσου είναι, εκ των ων ουκ άνευ για να εξαλειφθεί ο κίνδυνος εξαπάτησης από κακά πνεύματα. Γι’ αυτό, όταν εξετάζει κανείς ένα τέτοιο διάμεσο θα πρέπει, να ελέγξει εξονυχιστικά όχι μόνο τα λεγόμενά του αλλά και την πορεία του στη ζωή, ειδικά δε αν μαρτυρεί φιλαυτία, έπαρση, αυτοπροβολή, υλιστικές τάσεις και επιθυμίες κ.τ.ό. Γιατί ιδιαίτερα στις ημέρες της τελευταίας εποχής το κακό μασκαρεύεται με το μανδύα της αγάπης, της ευσέβειας και του ανθρωπισμού. Έτσι δεν διστάζει ούτε να παρουσιαστεί με το όνομα του Ιησού Χριστού ή με κάποιο κατά προτίμηση από τα μεγάλα ονόματα, επειδή συνήθως οι άνθρωποι δεν τολμούν να αμφισβητήσουν τέτοιες διαμηνύσεις. Γι’ αυτό πρέπει κανείς να ελέγχει εάν σε συνδυασμό με τη διδασκαλία της αγάπης προβάλλεται επίσης στο επίκεντρο των μεταδόσεων ο Ιησούς Χριστός, καθώς και το θεϊκό σχέδιο για τη λύτρωση και την τελείωση της ανθρωπότητας.

Οι πιθανές μικρές αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων μεταδόσεων δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι πρόκειται για πλάνες. Αλλά όταν παρουσιάζουν πολύ μεγάλες αντιφάσεις με τον παλαιό και νέο Λόγο του Θεού, ενώ παράλληλα έχουν την αξίωση να θεωρηθούν θεϊκές αλήθειες, τότε θα πρέπει να υποβάλλονται σε ιδιαίτερα αυστηρό έλεγχο.

Εννοείται ότι στις πνευματιστικές επαφές βασικό ρόλο για να διεξαχθεί όσο γίνεται πιο αξιόπιστα και ακίνδυνα η όλη διαδικασία παίζει επίσης η πνευματικότητα και η αγάπη για την αλήθεια του διάμεσου, όπως και των παρευρισκομένων.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ/ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

(Σ.τ.μ: Όλα τα παραπάνω προέρχονται από το βιβλίο ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ. Αναλυτικότερα για το θέμα αυτό βλ. επίσης: Β. Λουτς, Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ σελ. 133-140)

Ένα παράδειγμα χριστιανικού πνευματισμού

Μία γνωστή και στην Ελλάδα περίπτωση χριστιανικού πνευματισμού είναι η Γκαμπριέλε Βίτεκ και η οργάνωσή της Universelles Leben (UL), στην οποία αναφερθήκαμε και στο κεφάλαιο για τα τσάκρας. Εδώ θα δούμε καταρχάς την αυτοπαρουσίασή της.

«Η UL είναι η παγκόσμια κίνηση των φίλων του Χριστού που επιδιώκουν να ακολουθήσουν τους θείους νόμους. Προσπαθούν να πραγματώσουν την Επί του Όρους Ομιλία σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής τους… Η καρδιά της UL είναι η κοινότητα του αρχέγονου χριστιανισμού με το όνομα Νέα Ιερουσαλήμ, τα μέλη της οποία έχουν κλείσει συμφωνία-Διαθήκη με τον Θεό – Πατέρα για το βασίλειο της ειρήνης του Ιησού Χριστού επί γης (σημείωση: η πλάγια υπογράμμιση από το μεταφραστή αυτού του κειμένου). Η κοινότητα της Διαθήκης «Νέα Ιερουσαλήμ» καθοδηγείται άμεσα από τον Θεό και τον Χριστό μέσω του Προφητικού Λόγου. Ως εκ τούτου είναι το κεντρικό Φως στο Βασίλειο της Ειρήνης που αναδύεται».

Οι οπαδοί της UL είναι πεπεισμένοι ότι μέσω της Γκαμπριέλε Βίτεκ την οποία αποκαλούν τιμητικά «η Γκαμπριέλε του Βύρτσμπουργκ», την πόλη όπου και η έδρα της κίνησης, μιλάει το «απόλυτο και άχραντο Θείο Πνεύμα, δηλ. ο Θεός ο Κύριος, ο Υιός του Ιησούς Χριστός και το Χερουβείμ της Θείας Σοφίας Του» (από τον πρόλογο στο «Βίος της Προφήτισσας»). Επομένως κατ’ αυτούς η Γκ. Β. δεν είναι απλώς ισότιμη των βιβλικών προφητών, αλλά επιπλέον: «Μέσω της προφήτισσας Γκ. Ο Θεός αποκαλύπτει τις πιο βαθιές σοφίες, που δεν είχε δώσει ποτέ στο παρελθόν στην ανθρωπότητα». Συγχρόνως η Γκ. Β. είναι «το ενσαρκωμένο Σεραφείμ της Θείας Σοφίας» και μάλιστα είναι η τελευταία του είδους της σύμφωνα με τις «βούλες του Θεού».

(Πηγή: R. Hauth, «Μάγοι, Γκουρού και Γητευτές Ψυχών», Brockhaus)

Οι αποκαλύψεις στην UL προέρχονται από τον «Πατέρα των Πάντων», τη «Δημιουργική Δύναμη», το «Άγιο Πνεύμα», τον «Ιησού Χριστό» και από διάφορες «αγγελικές οντότητες». Πέραν τούτων υπάρχουν επίσης ανακοινώσεις «αδελφών από ημι-υλικούς πλανήτες» που με τα UFO τους διασχίζουν τους γαλαξίες. Ειδικότερα από το 1980 επικοινωνεί «τηλαπαθητικά» με την Γκ. Β. ένας εξωγήινος ονόματι «Μαϋράντι» από τον «πλανήτη Μαϊάμι-Τσούλι». Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Μαϊράντι, η αποστολή των εξωγήινων είναι η αρπαγή των πιστών την Ημέρα της Κρίσης: «Το κύριο καθήκον μας θα είναι, όταν αρχίσουν οι μεγάλες αναστατώσεις που θα συμβούν κυρίως μετά την εμφάνιση του δασκάλου σας. Με τηλεπαθητική δύναμη θα καλύψουμε μέσα σ’ έναν κώδωνα από ακτίνες όχι μόνον ανθρώπους, αλλά και ψυχές από πεδία κάθαρσης και ψυχές ζώων».

Το ενδιαφέρον σημείο εδώ είναι ότι η αρπαγή θα γίνει υποτίθεται μέσω των εξωγήινων κι όχι από τον Ιησού Χριστό, όπως γνωρίζουμε από τη Κ. Διαθήκη και τη Νέα Αποκάλυψη. (βλ. επ’ αυτού ειδικότερα «ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ!» – «ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» – και τα βιβλία της Μπέρτα Ντούντε στις εκδόσεις Πύρινος Κόσμος και στο Διαδίκτυο).

Επίσης ο Μαϊράντι ισχυρίζεται ότι οι εξωγήινοι δεν χρειάζονται τη λύτρωση απ’ τον Ιησού Χριστό, πράγμα που δεν ισχύει, όπως ξέρουμε από την Κ. Διαθήκη (π.χ. Ιωάννη Α΄ 2,2 – Προς Φιλιπ. 2,10) και από τη Νέα Αποκάλυψη. Επιπλέον, όπου μιλάει ο Χριστός σε έναν προφήτη / μία προφήτισσα δεν μπορεί ταυτόχρονα να εκφράζονται κατώτερα όντα, όπως οι εξωγήινοι. Εκτός αυτού ο Ιησούς Χριστός δεν αποκαλύπτεται τηλεπαθητικά ούτε πνευματιστικά. Αυτές είναι μέθοδοι μετάδοσης από ακάθαρτους, κατώτερους πομπούς προς όχι καθαρούς δέκτες. Πέραν τούτου η UL διδάσκει ψευδώς ότι ο Σατανάς έχει ήδη μετανοήσει και βρίσκεται ήδη στο δρόμο της επιστροφής στον Ουράνιο Πατέρα.

Συν τοις άλλοις η UL διδάσκει την αυτολύτρωση μέσω ασκήσεων με τα τσάκρας, όπως είδαμε στο αντίστοιχο κεφάλαιο. Ο Χριστός όμως δίδαξε μόνο αγάπη… Επομένως η UL δεν είναι στην πραγματικότητα Νέα Αποκάλυψη ούτε η Γκ. Βίτεκ είναι η τελευταία προφήτισσα» του Χριστού. Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε περαιτέρω μαζί της…

Τα λάθη του χριστιανικού πνευματισμού

Όποιος διαβάζει προσεκτικά μεταδόσεις από το χριστιανικό πνευματισμό και τις συγκρίνει με την Αγία Γραφή και με τις Νέες Αποκαλύψεις (ΝΑ) διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει – ούτε μπορεί να υπάρξει – μία πνευματιστική χριστιανική πηγή που να είναι αγνή κι αλάθητη. Συγκεκριμένα τα παρακάτω θέματα είναι ελλιπή ή διαστρεβλωμένα:

• Η μετενσάρκωση διδάσκεται σαν κανόνας κι όχι σαν εξαίρεση, όπως ξέρουμε από τις ΝΑ.

• Κάρμα και σαμσάρα (ο τροχός των μετεμψυχώσεων και του θανάτου) είναι συχνά βασική διδασκαλία. Αλλ’ αυτή είναι λάθος αντίληψη του νόμου αιτίας – αιτιατού ή ενοχής – τιμωρίας. Γιατί ο ανταποδοτικός νόμος του κάρμα δεν αφήνει χώρο για συγχώρεση μέσω του Ι. Χριστού και άρα είναι αντίθετος στη χριστική διδασκαλία.

• Η πρωταρχική αμαρτία που επέφερε την πτώση από την αρχέγονη πνευματική δημιουργία, όπως τη γνωρίζουμε από τις ΝΑ και ενδεικτικά από τη Βίβλο, δεν αναφέρεται παρά σπάνια και μάλιστα συχνά λανθασμένα.

• Η οντότητα του Ι. Χριστού διδάσκεται λανθασμένα, σαν το ένα πρόσωπο μίας διπρόσωπης θεότητας ή σαν «αναληφθείς διδάσκαλος» ή απλώς σαν τελειοποιημένος άνθρωπος.

• Τα πνευματικά χαρίσματα που αποφέρει η αγάπη για τον Ιησού Χριστό (Κατά Ιωάννη κεφ. 14) και ειδικά η εγκατοίκηση του Θεού μέσα στον άνθρωπο (14,23) τα αγνοούν.

• Η Έσχατη Εποχή δεν παρουσιάζεται όπως στην Αγία Γραφή και στις ΝΑ, αλλά με μία παραπλανητική, νεφελώδη ορολογία, π.χ. «Εποχή του Υδροχόου», «Χρυσός Αιώνας», «Εποχή της Γυναίκας» ή της «Λευκής Αδελφότητας». Η δε αρπαγή των πιστών δεν γίνεται από τον Χριστό, αλλά από τους εξωγήινους.

Καλά πνεύματα VS κακά πνεύματα

Σε γενικές γραμμές μπορεί να πει κανείς ότι όταν τα «άνωθεν» μηνύματα περιλαμβάνουν κομπλιμέντα / κολακείες για το δέκτη τους ή / και το κοινό του, όταν αφυπνίζουν αισθήματα περηφάνειας, ματαιοδοξίας, αυταρέσκειας, δοξομανίας, φιλοπεριεργείας, φιλαυτίας κ.τ.ό. είναι εκ του πονηρού. Όταν ακούγονται συνέχεια γλυκά, ναρκωτικά και παρηγορητικά λόγια, χρειάζεται προσοχή.

Αντίθετα, μηνύματα από αγνές οντότητες προτρέπουν σε προσευχή, σε αναζήτηση της αλήθειας, αυτοπαρατήρηση, ειλικρίνεια, απλότητα και ταπεινοφροσύνη. Ο αντίπαλος του Θεού είτε κολακεύει είτε αντίθετα σκαλίζει πληγές θυμίζοντας συνεχώς την ανικανότητα, την αμαρτωλότητα, την αναξιότητα, έτσι που να οδηγεί τον άνθρωπο σε κρίσεις αμφιβολίας, κατάθλιψης κ.τ.ό. Καλλιεργώντας αυτήν την ψεύτικη, άρρωστη ταπεινοφροσύνη, στον άνθρωπο φαίνεται ότι δεν υπάρχει πουθενά φως και ότι ο Θεός θέλει μόνο να τιμωρεί χωρίς έλεος. Ως αποτέλεσμα προκύπτει έλλειψη θάρρους, πίστης και χαράς, ενώ απ’ την αληθινή ταπεινοφροσύνη γεννιέται θάρρος, αισιοδοξία, βεβαιότητα, αίσθημα ασφάλειας, ομόνοιας, γαλήνης κι ισορροπίας, ανεκτικότητας απέναντι στον άλλον – αλλά όχι απέναντι στην πλάνη!

Όταν το υπερκόσμιο πνεύμα που μεταδίδει γνώσεις είναι καλό, τότε κι ο αποδέκτης τους χαρακτηρίζεται από σύνεση, σωφροσύνη και σοφία, δηλ. η σκέψη και η ζωή του είναι σε τάξη. Το κακό πνεύμα μπορεί επίσης να ‘ναι πολύ έξυπνο, όμως οι γνώσεις του έχουν κενά, είναι ευφάνταστες, προκαλούν σύγχυση και υποστηρίζουν ότι η αλήθεια είναι σχετική.

Το κακό πνεύμα θεωρεί τον εαυτό του αλάνθαστο και υπεράνω κριτικής, γι’ αυτό και υποστηρίζει ότι έχει το μονοπώλιο της αλήθειας, ακόμη κι αν είναι φανερό ότι κάνει λάθη. Αντίθετα το καλό πνεύμα δεν είναι φανατικό, έχει υπομονή και συνδιαλλακτικότητα και μεταδίδει χωρίς έπαρση τις γνώσεις του που φέρνουν Φως.

Η φύση και η έμπνευση των σκέψεων

Η κάθε σκέψη αποτελεί μια άυλη μορφή ενέργειας, η δε έμπνευ­ση της σκέψης γενικά είναι η άντληση αυτής της ενέργειας και καθορίζεται από την ανθρώπινη θέληση. Με βάση το νόμο που λέ­ει ότι τα όμοια έλκονται, ο καθένας αντλεί από ένα ωκεανό σκέ­ψεων εκείνες που του ταιριάζουν. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος δεν παράγει από μόνος του τις σκέψεις του, αλλά τις επιλέγει από τα ενεργειακά κύματα σκέψεων που τον περιβάλλουν μονίμως.

Επομένως είναι η θέληση μας που ελκύει τις σκέψεις από τα κύ­ματα ενέργειας που στροβιλίζονται γύρω μας αν και εμείς νομί­ζουμε ότι είναι δικό μας προϊόν. Έτσι εξηγείται π.χ. ότι στοχαστές, καλλιτέχνες ή φιλόσοφοι έχουν παρόμοιες εμπνεύσεις, παρ’ όλη τη χωρική ή χρονική απόσταση που τους χωρίζει. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι οι σκέψεις είναι πνεύματα που κινούνται προς την καρδιά, ενώ η σύγχρονη επιστήμη τις εξηγεί ως χημικές ενώσεις στον εγκέφαλο, απλά επειδή δεν γνωρίζει ότι είναι πνεύματα πάλι που ενεργούν και τις ενώσεις αυτές.

Κατά μία άλλη διατύπωση, ο άνθρωπος αντλεί τις σκέψεις του α­πό αόρατες οντότητες που τον περιβάλλουν και ο ίδιος καθορίζει με την ποιότητα της θέλησης του το αν οι οντότητες αυτές είναι φω­τεινές ή σκοτεινές. Ανάμεσα στις δυνάμεις του φωτός και του σκό­τους διεξάγεται αέναη πάλη και σε αυτό το βασικό τομέα επίσης. Έτσι αμφότερες οι πλευρές προσπαθούν να επηρεάσουν και να κερδίσουν με το μέρος τους τον άνθρωπο που με βάση την πνευ­ματική στάση που επιλέγει αποφασίζει διαρκώς για την έκβαση αυτής της πάλης.

Αυτό που έχει σημασία επί του προκειμένου είναι εάν κάποιος παίρνει αυτή την απόφαση με την καρδιά ή με το μυαλό, δεδομέ­νου ότι τα όντα του φωτός απευθύνονται πάντοτε στην καρδιά, ενώ εκείνα του σκότους αποκλειστικά στο νου. Κάθε καλής φύσης σκέ­ψη αναδύεται από τα βάθη της καρδιάς και από εκεί προωθείται προς τον εγκέφαλο, όπου γίνεται αισθητή και λαμβάνει συγκεκρι­μένη έκφραση. Πρώτα γεννιέται δηλαδή στην καρδιά για να πε­ράσει μετά στο συνειδητό του ανθρώπου.

Βέβαια ο ίδιος θεωρεί ότι οι στοχασμοί του είναι παράγωγα του εγκεφάλου του γιατί δεν γνωρίζει τίποτα για τη φύση των σκέ­ψεων. Ως εκ τούτου σε όποιον σκέφτεται εγκεφαλικά η παραπά­νω εξήγηση φαίνεται απίστευτη, ωστόσο θα την κατανοήσει καλύ­τερα εάν θεωρήσει την καρδιά ως το αισθητήριο κέντρο του από όπου πηγάζει η σκέψη ως αίσθηση.

Όπως θα φανεί αργότερα η εγκεφαλική σκέψη αποτελεί απλά μία σωματική λειτουργία, ενώ η καρδιά είναι η έδρα των αισθημά­των και μπορεί να μιλήσει κανείς για εγκεφαλική σκέψη ή για ε­γκάρδια σκέψη. Στη συνέχεια θα αποδειχθεί ότι η δεύτερη αντα­ποκρίνεται πάντοτε στην αλήθεια ενώ η πρώτη μπορεί να σφάλλει. Η εξήγηση είναι απλά ότι η αγάπη ενός ανθρώπου, που είναι αυτή που ανοίγει την καρδιά του, είναι επίσης αυτή που καθορίζει σε α­ντίστοιχο βαθμό την αλήθεια των συλλογισμών του, γιατί χάρη στην αγάπη του αντλεί την έμπνευσή του από τις φωτεινές οντότητες, καθόσον είναι στο ίδιο «μήκος κύματος» μαζί τους. Αντίθετα ο νους δεν χρειάζεται να έχει αγάπη για να μπορεί να σκεφτεί, αφού λει­τουργεί έτσι ή αλλιώς.

Η εικόνα αυτή μπορεί να αποδοθεί επίσης με το παράδειγμα ε­νός ηλεκτρονικού υπολογιστή, όπου οι σκέψεις μπορούν να παρο­μοιαστούν με τις πληροφορίες που ο χειριστής του επιλέγει να απο­θηκεύσει στη μνήμη του. Παρόμοια αποφασίζει και ο άνθρωπος ποιες σκέψεις θα συγκρατήσει και θα αποθηκεύσει από τον ωκεα­νό των σκέψεων που τον περιβάλλουν. Επειδή λοιπόν μπορεί να αποφασίσει αυτόβουλα για την αποδοχή ή την απόρριψή τους, γι’ αυτό είναι υπεύθυνος για τις σκέψεις του, καθώς η προσωπική του βούληση ορίζει ποιες σκέψεις εγγράφονται, όπως και ποιες θα α­νακαλούνται συνέχεια στο συνειδητό και ποιες όχι.

Στο σημείο ετούτο πρέπει να γίνει η διάκριση μεταξύ προσωπι­κού «γήινου» συλλογισμού αφενός και πνευματικής προέλευσης έ­μπνευσης -όπως μαρτυρεί και η σημασιολογία της λέξης- αφετέ­ρου. Όσο περισσότερο συνδεδεμένος είναι με τα γήινα κάποιος τότε τα ερωτήματα που τον απασχολούν είναι συναφή και τις απα­ντήσεις μπορεί να τις δώσει μόνος του με το λογικό του. Για τη διερ­γασία αυτή ενεργοποιούνται μόνο οι εγκεφαλικές λειτουργίες χω­ρίς να παρεμβαίνουν έξωθεν πνευματικές δυνάμεις, εκτός εάν ο ί­διος ζητήσει τη βοήθειά τους συνειδητά για τη λύση ενός προβλή­ματος. Τέτοιες σκέψεις δεν έχουν καμία πνευματική αξία και έτσι δεν αποτελούν παντοτινό κτήμα του ανθρώπου, αφού αφορούν γή­ινα και άρα εφήμερης φύσης πράγματα.

Η άλλη περίπτωση είναι ότι μπορεί οι προβληματισμοί του να α­φορούν πνευματικά θέματα. Οι απαντήσεις που θα λάβει θα είναι ευθέως ανάλογες με τη σχέση που έχει το άτομο αυτό στη ζωή του με την αγάπη και κατ’ επέκταση με την απόλυτη έκφρασή της, τον Θεό. Άλλωστε από αυτήν εξαρτάται επίσης πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του για την αλήθεια.

Επιπλέον, από αυτό συνεπάγεται ότι κανένας δεν είναι έρμαιο αυτών των πνευματικών δυνάμεων, δεδομένου ότι ελκύει μόνος του με τη συνειδητότητά του πνεύματα αντίστοιχου επιπέδου ή «μήκους κύματος» που επηρεάζουν τις σκέψεις του. Για το λόγο αυτό άλλω­στε η λεγόμενη θετική σκέψη είναι όντως μια θετική ενέργεια, αν και μπορεί να πάρει μορφή εγωιστικής κατάχρησης ή μυωπίας, κα­θώς όπως είχε πει ο Λαοτσέ: «τα αληθινά λόγια δεν είναι ωραία και τα ωραία λόγια δεν είναι αληθινά». Τούτο σημαίνει δε ότι τα θετικά νοήματα δεν είναι απαραίτητα και «ωραία», δηλαδή ευχά­ριστα, γιατί θετικό είναι μόνο ό,τι προέρχεται από την πλευρά του καλού, όμως συχνά η αλήθεια και η βούληση του Θεού είναι οδυ­νηρές για τον κοντόφθαλμο άνθρωπο. Υπό αυτήν την έννοια θετι­κό είναι ότι προωθεί κάποιον στο δρόμο της πνευματοποίησής του και τον οδηγεί πίσω στη θεϊκή του πηγή.

Όταν το καταλάβει αυτό ένας άνθρωπος και το δεχτεί, τότε έχει ήδη συλλάβει το νόημα της ζωής του και το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι να ακολουθήσει αυτή τη γνώση στην πράξη. Κάτω α­πό αυτό το πρίσμα γίνονται κατανοητά τα λόγια του Ιησού: «Ό­ποιος δέχεται το Λόγο Μου, δέχεται και Μένα και όποιος δέχεται Εμένα, θα ζήσει». Γιατί αφού ο θεϊκός Λόγος είναι φως, ο άνθρω­πος που τον δέχεται, δέχεται παράλληλα και δύναμη. Και αυτό εί­ναι ένα βασικό κριτήριο ελέγχου της προέλευσης μιας διδασκα­λίας, εάν ακτινοβολεί ή όχι φως, δηλαδή αγάπη, σοφία και δύνα­μη.

Ας δούμε τώρα τη διαφορά μεταξύ της φωνής στην καρδιά και της φωνής στον εγκέφαλο και τη σχέση αμφότερων με την αλήθεια. Και στις δύο μορφές έμπνευσης ο λήπτης ακούει τον ήχο μιας φω­νής, με τη διαφορά ότι η φωνή του Θεού ακούγεται στην καρδιά, ενώ του αντίποδά του στο τσάκρα που βρίσκεται στο πίσω μέρος του εγκεφάλου. Σε μια σειρά αποκαλύψεων η Ντούντε κατέγραψε σχετικά με αυτό το δυσπρόσιτο θέμα:

«Ο άνθρωπος πιστεύει ότι η σκέψη ξεκινά από τον εγκέφαλο και ότι παράγεται εκεί χάρη σε μία οργανική λειτουργία, διότι δεν γνω­ρίζει τίποτα για τη φύση της σκέψης και για το λόγο αυτό δεν θα βρει πιστευτή την εξήγηση ότι η σκέψη πηγάζει από την καρδιά. Αυ­τό θα του γίνει πιο κατανοητό ωστόσο εάν θεωρήσει την καρδιά ως το κέντρο των αισθημάτων του και προσπαθήσει να δει και τη σκέ­ψη επίσης ως μία αίσθηση. Η πιο απλή λύση πάντως για να το κα­τανοήσει κανείς είναι να σκεφτεί ότι είναι πνευματικά ρεύματα που εισρέουν αστραπιαία σε ένα δοχείο – δέκτη, πρόθυμο να τα δεχτεί και να τα συγκρατήσει με τη βούληση του.

Άρα η καθαρή σκέψη αποτελεί πνευματική ενέργεια που αφού περάσει από την καρδιά παραπέμπεται στον εγκέφαλο και εκεί κα­ταγράφεται ή, στην περίπτωση που η θέληση του ανθρώπου είναι πολύ ασθενής, απωθείται αμέσως, δίχως να εισχωρήσει στο συνει­δητό του. Οπωσδήποτε εξαρτάται από τη θέληση του ανθρώπου το εάν μία συγκεκριμένη σκέψη συλλαμβάνεται από τα επί τούτου όρ­γανα, καθότι αυτά ενεργοποιούνται εφόσον το θέλει αυτός. Τότε προσλαμβάνουν τη σκέψη που αναδύεται από την καρδιά και την επεξεργάζονται, πράγμα που σημαίνει ότι καταχωρείται μαζί με τις ήδη υφιστάμενες σκέψεις. Με άλλα λόγια, ταξινομείται ανάμεσα στα προϋπάρχοντα διανοήματα, οπότε μπορεί κατά βούληση ο άν­θρωπος να την ανακαλέσει στη μνήμη του ή να την κρατήσει αρ­χειοθετημένη, ανάλογα με το τι θέλει, καθώς τα διανοητικά όργανα είναι κατασκευασμένα έτσι που κάθε αίσθηση της καρδιάς να αντικαθρεφτίζεται πάνω τους σαν μία εικόνα…»

«… Από την ικανότητα ενός ανθρώπου να αγαπά εξαρτάται απο­κλειστικά το αν οι σκέψεις τον γεννιούνται στην καρδιά ή είναι απλά προϊόν της διάνοιάς του…. Όσο βαθύτερα μπορεί να αγαπά κά­ποιος, που σημαίνει ότι επιδιώκει με πράξεις αγάπης να ενωθεί με τον Θεό, τόσο καθαρότερα αναδύονται οι σκέψεις από την καρδιά του και περνούν στο συνειδητό του. Διότι οι σκέψεις αυτές είναι πνευματική ενέργεια, η οποία αναβλύζει από τα όντα που είναι συν­δεδεμένα με τον Θεό και εισρέει στην καρδιά εκείνου που επίσης συνδέεται μαζί Του χάρη στην έμπρακτη αγάπη του. Σε αντιπαρα­βολή, η εγκεφαλική σκέψη είναι απλά αποτέλεσμα της λειτουργίας των οργάνων του σώματος, όπου δηλαδή ο άνθρωπος εκμεταλλεύε­ται τη ζωτική δύναμη που του χορηγείται, μία δύναμη που μπορεί να εκμεταλλευθεί επίσης και όποιος φυτοζωεί μόνο άσκοπα, χωρίς να έχει αγάπη, πράγμα που σημαίνει ότι τη δύναμη που του παρέ­χεται την επενδύει ελάχιστα για να ζήσει με αγάπη…. Το μόνο που παίζει ρόλο είναι η αγάπη, δηλαδή αυτή καθορίζει εάν κάποιος έχει την αλήθεια ή όχι».

Σύμφωνα λοιπόν με τη παραπάνω διδασκαλία η καθαρή σκέψη συλλαμβάνεται στην καρδιά του ανθρώπου και ανάλογα με το πό­σο καθαρή είναι η καρδιά του, δηλαδή πόση αγάπη έχει, είναι ε­ξίσου ξεκάθαρες και οι σκέψεις ή οι λέξεις που συλλαμβάνει. Αλ­λά επίσης και η βούληση του ανθρώπου παίζει ένα καθοριστικό ρόλο και άρα μπορεί να τις αλλοιώνει. Γι’ αυτό το λόγο λέγεται σε ένα άλλο σημείο στην Ντούντε:

«Πρέπει να λάβετε όμως ένα υπ’ όψη σας, ότι όταν ο άνθρωπος ασχολείται με τέτοια προβλήματα είναι δυνατό ο νους να πάρει λάθος κατεύθυνση. Γιατί τότε δίνεται η δυνατότητα και στον α­ντίπαλο να παρεισφρύσει, οπότε κανείς ακούει επίσης μία φωνή, η οποία όμως όχι μόνο δεν του δίνει ένα αίσθημα μακαριότητας, αλλά αντίθετα του προκαλεί εσωτερικά μία ελαφριά δυσφορία. Αυτή δε η φωνή δίνει απάντηση στο ερώτημα με τρόπο τέτοιο που να ανταποκρίνεται σε αυτό που θέλει να ακούσει ο άνθρωπος. Και γι’ αυτό το λόγο, ειδικά σε ερωτήματα πνευματικού περιεχο­μένου είναι ιδιαίτερα αναγκαίο ο αναζητητής της αλήθειας να Μου απευθύνει προηγούμενα την παράκληση να τον «προστατέ­ψω από την πλάνη», καθότι η παράκληση αυτή τον προφυλάσσει από τη δράση του αντιπάλου. Με τον τρόπο αυτό καθιστά τον εαυτό του ικανό να λάβει τη σωστή απάντηση, γιατί μπορώ τότε να του τη δώσω, επειδή η παράκλησή του έχει εξοβελίσει τον αντί­παλο…»

Εάν επομένως κάποιος έχει ήδη σχηματίσει εκ των προτέρων μία άποψη που δεν συμφωνεί με την έμπνευση που έρχεται από τον Θεό, το γεγονός ότι έχει μία προειλημμένη άποψη δίνει το δι­καίωμα σε αρνητικές δυνάμεις να παρεισφρύσουν στις συλληφθείσες σκέψεις μετά την έξοδό τους από την καρδιά. Και μπορούν τότε να τις αλλοιώσουν, καθότι τους το επιτρέπει η θέληση του ανθρώ­που αυτού.

Εννοείται ότι υπάρχει επίσης ο κίνδυνος στη συνέχεια να εμφι­λοχωρήσουν στη συλλογιστική του και πολλά άλλα λάθη που θα βασίζονται στα πρώτα. Το πρόβλημα είναι δε ότι το ίδιο το άτομο δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά, γιατί ακούει πάντα μονάχα αυτά που επιλέγει η βούλησή του να ακούσει, αυτά δηλαδή που θέλει να ακούσει.

Ένα συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι αν και μπορεί κάποιος να δεχτεί με εμπιστοσύνη τις αποκαλύψεις που λαμβάνονται μέσω του ακουομένου εσωτερικού Λόγου, ωστόσο ό­λες ανεξαίρετα πρέπει να ελέγχονται ευσυνείδητα για το αν συμ­φωνούν ή όχι με τις άλλες ουράνιας προέλευσης διδασκαλίες. Ο έ­λεγχος επιβάλλεται για κάθε γνώση που άπτεται της πνευματικής σφαίρας του ανθρώπου, γιατί συχνά διακυβεύεται η υπερχρονική εξέλιξή του – άλλωστε αυτό επιτάσσει και η επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς Α’ 5,21 με τα λόγια: «εξετάζετε τα πάντα και κρα­τάτε ό,τι είναι καλό».

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ/ κεφ. ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;

Υπάρχει απόλυτη αλήθεια ή μόνο σχετική;

Μία ιστορία

Τέσσερις άνθρωποι, με καλή όραση, στέλνονται σ’ ένα δωμάτιο για λίγο με σκοπό να περιγράψουν βγαίνοντας τι είδαν εκεί.

Ο πρώτος, βγαίνοντας, λέει: «Στο δωμάτιο κάθεται ένας νέος άντρας, λευκός, γύρω στα είκοσι».

Ο δεύτερος αντιλέγει: «Τι λες εκεί!; Είναι μαύρος και σίγουρα ογδοντάρης!»

Ο τρίτος παρεμβαίνει: «Κάνετε λάθος και οι δύο σας. Εκεί είναι μία εύσωμη γυναίκα».

Ο τέταρτος κουνάει το κεφάλι του: «Δεν είσαστε με τα καλά σας. Ψυχή δεν υπήρχε εκεί μέσα».

Υπάρχουν μόνο δύο δυνατότητες: είτε μονάχα, ο ένας λέει την αλήθεια ή όλοι λένε ψέματα. Δεν μπορούν να λένε όλοι αλήθεια…

Οι μισές αλήθειες

Για το παμπάλαιο ερώτημα εάν υπάρχει απόλυτη ή μόνο σχετι­κή αλήθεια η Μπέρτα Ντούντε κατέγραψε στις 28.10.1948 την ε­ξής διδασκαλία:

«Σε σας που έχετε δεχτεί τη χάρη να διδάσκεστε απευθείας άνωθεν, μπορεί βέβαια να σας δοθεί μία γνώση που ανταποκρίνε­ται απόλυτα στην αλήθεια^. και γι’ αυτό έχετε πάντοτε τη δυνατότη­τα όσα διδάσκετε να τα υποστηρίζετε με τη βεβαιότητα ότι είναι α­ληθινά. Παράλληλα όμως, είναι κατανοητό ότι εκείνοι που δεν δι­δάσκονται με τον ίδιο τρόπο όπως εσείς, έχουν τις αμφιβολίες τους και πιο εύκολα θεωρούν ως αλήθεια τα ανθρώπινα πορίσματα που έχουν προκύψει μετά από εμβριθή στοχασμό και έντονη διανοητι­κή διεργασία. Τα πορίσματα αυτά όμως διαφέρουν εντελώς μετα­ξύ τους ως επί το πλείστον, έτσι ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να υιοθετήσουν τη μία ή την άλλη γνώμη, αι­τιολόγηση ή ανάλυση από αυτές που τους ζητούν να διαλέξουν οι ειδήμονες συνάνθρωποί τους. Συν τοις άλλοις δε δεν είναι ποτέ δυ­νατό με βάση μόνο τη λογική να αναγνωρίσουν ποιο είναι το σωστό και έτσι, για τους λόγους αυτούς, προέκυψε ο ισχυρισμός ότι η α­λήθεια είναι σχετική.

Εκεί όμως υποπίπτουν σε ένα τεράστιο σφάλμα οι άνθρωποι και επιπλέον με τον ισχυρισμό αυτό απορρίπτουν επίσης το γεννήτορα της αλήθειας, το Ον εκείνο που υπάρχει από προαιώνια μέσα σε αυ­τή τη συγκεκριμένη αλήθεια, το οποίο Ον δεν μπορεί να αλλάξει πο­τέ, γιατί τότε θα αντέβαινε τους ίδιους του τους νόμους.

Η αλήθεια είναι θεμελιώδης νόμος. Για όλα τα πράγματα στη δη­μιουργία υπάρχει μία αιτία θεμελιωμένη από προαιώνια· διότι η α­λήθεια ισοδυναμεί με την αιώνια Τάξη, το Νόμο που είναι αιώνια απαράβατος, αφού έχει προέλθει από τον Θεό που, καθώς είναι το τελειότατο Ον, δεν μπορεί να έχει μέσα του αντιθέσεις.

Όσο βρίσκεται ο άνθρωπος στη Γη είναι ασφαλώς ελεύθερος να αποκλίνει από την αλήθεια λόγω της ελευθερίας της βούλησής του, και να παραβιάσει το Νόμο της αιώνιας Τάξης. Τούτο όμως απο­βαίνει μόνιμα σε βάρος του εαυτού του επειδή αντίκειται στο Νό­μο και δεν είναι συμβατό με την αλήθεια που ο Θεός διοχετεύει στους ανθρώπους. Υπάρχει μία μοναδική αλήθεια και αυτή είναι με τον Θεό. Όλοι όσοι αγωνίζονται να Τον φτάσουν προσπαθούν κα­ταρχάς να διεισδύσουν σε αυτή την αλήθεια την οποία κατείχαν αρ­χικά και θα κατέχουν πάλι, όταν επιστρέψουν στην κατάσταση της τελειότητας. Όσο όμως βρίσκονται στην κατάσταση της ατέλειας, η αλήθεια είναι θολή ή αλλοιωμένη για τη δική τους αντίληψη και δεν την αναγνωρίζουν.

Η τελειότητα και η αλήθεια δεν είναι δύο διαφορετικές έννοιες, παρά η μία προκύπτει από την άλλη. Επομένως, όπου υπάρχουν α­κόμη διαφορετικές απόψεις που θεωρούνται ως αλήθειες, αυτό ση­μαίνει ότι διαφέρει και ο βαθμός ωριμότητας των ανθρώπων γιατί από αυτόν εξαρτάται η κριτική ικανότητα και η καθαρή επίγνωση του Θείου, στην οποία συγκαταλέγεται και η αγνή αλήθεια.

Ο δε βαθμός ωριμότητας ενός ανθρώπου καθορίζεται από το εάν η πορεία του στη ζωή είναι εναρμονισμένη με τη θεϊκή βούληση, α­πό τη συμμόρφωση του με την αιώνια Τάξη, δηλαδή το Νόμο της Α­γάπης, στο πλαίσιο της οποίας κινείται και αυτή ακόμη η αιώνια Θε­ότητα. Όταν πληρούνται όλοι αυτοί οι όροι, τότε ο άνθρωπος βρίσκεται στην πλήρη αλήθεια, οπότε αναγνωρίζει επίσης ότι μόνο μία αλήθεια μπορεί να υπάρχει, που μόνο από τον Θεό μπορεί να εκπο­ρεύεται, αφού Αυτός είναι η αιώνια Αλήθεια. Και επιπλέον συνειδη­τοποιεί ότι ο σκοπός του ανθρώπου στη Γη είναι να κατακτήσει αυ­τή την αλήθεια που έρχεται από τον Θεό και συνακόλουθα η αλή­θεια αυτή πρέπει να υπάρχει για να μπορεί κάποιος να τη βρει. Ε­πομένως η ύπαρξή της δεν μπορεί να διαψευστεί, γιατί διαφορετικά θα ήταν περιττή και οποιαδήποτε πίστη στον Θεό, ένα Ον που ήταν, είναι και θα παραμείνει τέλειο σε όλη την αιωνιότητα…»

Στις 11.1.1955 η Μπέρτα Ντούντε έλαβε την παρακάτω αποκά­λυψη για το ίδιο θέμα:

«Οφθαλμοφανώς αναγνωρίζεται η επίδραση του αντιπάλου Μου, ο οποίος φέρνει σύγχυση στις σκέψεις των ανθρώπων, αφού τους δι­δάσκει να βλέπουν σαν φως το σκοτάδι και προσπαθεί αδιάκοπα να μεγαλώσει ακόμη πιο πολύ τη σκοτεινιά της νύχτας στην οποία βρίσκονται. Η επιδίωξή του είναι να εμποδίσει την παραμικρή αχτίδα φωτός να εισχωρήσει και εντούτοις βρίσκει επιπλέον βοήθεια από τους ανθρώπους που κλείνονται απέναντι στο φως, που παρ’ όλα αυτά η αγάπη Μου δεν παύει να τους στέλνει.

Με όλο και πιο μεγάλη επιμονή και ζήλο προσπαθούν οι άνθρω­ποι να λύσουν τα άλυτα μυστήρια της δημιουργίας, μα όλο και πιο πολύ χάνονται μέσα στους λαβύρινθους της πλάνης. Γιατί όλοι πι­στεύουν πως μπορούν να το καταφέρουν από μόνοι τους, ενώ αυ­τό δεν γίνεται χωρίς τη συνδρομή Μου. Πιστεύουν ότι μπορούν να ανακαλύψουν την αλήθεια με τη δύναμη του νου τους, αλλά βυθί­ζονται όλο και πιο βαθιά στην πλάνη και στο ψέμα. Μοιάζει με έ­να μαθηματικό πρόβλημα που δεν μπορεί ποτέ να λυθεί γιατί δεν ανακαλύπτεται το λάθος που είναι στην αρχή του υπολογισμού. Και το λάθος αυτό είναι ότι παρακάμπτουν Εμένα, που είμαι ο μόνος υπεύθυνος, και επίσης ότι δεν ζητούν από Μένα να τους δώσω την αλήθεια, παρ’ όλο που Εγώ είμαι η ίδια η αιώνια Αλήθεια.

Και αυτό αποτελεί άλλη μία απόδειξη ότι οι άνθρωποι Με ανα­ζητούν πολύ μακριά από τον εαυτό τους και επειδή δεν έχουν τη σωστή σχέση μαζί Μου δεν έρχονται σε Μένα, όπως τα παιδιά στον Πατέρα τους, για να Μου ζητήσουν ό,τι τους λείπει. Αλλά δεν θέ­λουν να παραδεχτούν την έλλειψη τους, αφού πιστεύουν ότι κατέχουν αυτό που στην πραγματικότητα τους λείπει, την αλήθεια. Ε­φόσον όμως ο καθένας θεωρεί για τον εαυτό του ότι στέκεται στην αλήθεια και παρ’ όλα αυτά όλοι σκέφτονται διαφορετικά, μία μό­νο λύση και δρόμος υπάρχει: να ζητήσουν από την ίδια την αιώνια Αλήθεια να τους φωτίσει για το κατά πόσον και για το ποιος σκέφτεται όντως σωστά. Αλλά τούτο το δρόμο οι άνθρωποι δεν τον παίρ­νουν, γιατί διαφορετικά θα ήταν αυτονόητο για όλους ότι ο “Θεός” αυτός τους δίνει πάντα ό,τι και να Του ζητήσουν.

Εάν λοιπόν σας απασχολεί το ερώτημα τι είναι αλήθεια, πού θα τη βρείτε, ποια διδασκαλία είναι η σωστή, τότε απευθύνετε απλά όλες αυτές τις ερωτήσεις σε Εκείνον που είναι ο μόνος που μπορεί να τις απαντήσει, και πράγματι θα τις απαντήσει, εφόσον πιστεύ­ετε στην αγάπη, στη σοφία και στην παντοδυναμία Του. Θα απο­βάλατε τότε κάθε αμφιβολία και κάθε αβεβαιότητα, καθώς το φως θα σας φώτιζε με τέτοια καθαρότητα και λάμψη που όλοι οι δρό­μοι σας θα ήταν ολοφώτεινοι και δεν θα μπορούσατε πια να χα­θείτε.

Όμως ο αντίπαλος Μου σας υποβάλλει την ιδέα ότι είσαστε ικα­νοί από μόνοι σας να βρείτε την αλήθεια με τη δύναμη της νοημοσύνης σας. Το αποτέλεσμα είναι ότι λογομαχείτε μεταξύ σας, ό­πως το θέλει εκείνος, και έτσι δεν φτάνετε ποτέ στην αλήθεια, για­τί η αλήθεια είναι πάντα δική Μου ιδιοκτησία. Εν τούτοις ο καθέ­νας μπορεί να την λάβει από Μένα, εφόσον προσφύγει σε Μένα παρακαλώντας Με, με πίστη κι από αγάπη για την αλήθεια, να του τη δώσω.

Και είναι βέβαιο ότι δεν θα τον αφήσω να φύγει με άδεια χέρια. Θα φωτίσω τη σκέψη του και θα του δώσω διαφώτιση χωρίς κανέ­να περιορισμό, γιατί θέλησή Μου είναι να λάμψει το φως μεταξύ των ανθρώπων. Θέλω η αλήθεια να διαδοθεί ώστε να δουν όσοι εί­ναι τυφλοί και το φως της ημέρας να φέξει σε εκείνους που μέχρι τώρα βάδιζαν μέσα στη νύχτα. Γιατί μονάχα η αλήθεια οδηγεί στη μακαριότητα, μονάχα η αλήθεια οδηγεί σε Μένα που είμαι η ίδια η αιώνια Αλήθεια».

Στις 14.9.1962 η Ντούντε κατέγραψε μία άλλη διδασκαλία για το πώς μπορεί να διακρίνει κάποιος τις αποκαλύψεις και τους απε­σταλμένους που προέρχονται από τον Θεό:

«Στον άνθρωπο που έχει τη θέληση να είναι μέσα στην αλήθεια θα δώσω την ευλογία Μου^ γιατί σε αυτόν μπορώ να του αποκαλύψω τον εαυτό Μου, να του παρέχω την αλήθεια είτε μέσα από τις σκέ­ψεις του ή μιλώντας απευθείας μαζί του, ώστε να ακούει το Λόγο Μου. Δεν θέλω με κανένα τρόπο να αποδεχτεί διδασκαλίες που του φαίνονται αμφίβολες, επειδή το να έχει αμφιβολίες είναι δικαιολο­γημένο όταν η επιθυμία του να βρει την αλήθεια είναι σοβαρή, καθώς οι αμφιβολίες αυτές αποτελούν μία μικρή αντίσταση απέναντι σε ό,τι αντίκειται στην αλήθεια. Με ρωτάτε λοιπόν πώς θα αναγνωρί­ζετε την αλήθεια και επίσης ποιον θα πρέπει να θεωρείτε ως απε­σταλμένο Μου.

Όταν διοχετεύω στη Γη μία μεγάλη αποκάλυψη μπορείτε πάντα να αναγνωρίσετε την προέλευση της από το λαμπερό φως που απαυγάζει^ τούτο το φως σάς φωτίζει ως μέσα στην καρδιά, καθώς μία θεϊκή αποκάλυψη πρέπει να σας δίνει ένα πλούτο. Θα πρέπει να λάβετε κάτι που σας ευχαριστεί απόλυτα ώστε δεν θέλετε να το χάσετε πια, πάντα με την προϋπόθεση βέβαια ότι είναι σοβαρή η αναζήτηση της αλήθειας από μέρους σας, γιατί τότε μόνο σας απο­καλύπτεται η ίδια η Αιώνια Αλήθεια. Και δεν κάνει τότε διαφορά εάν λαμβάνετε τούτο το δώρο απευθείας από Εμένα ή διαμέσου των απεσταλμένων Μου, αφού και στη δεύτερη περίπτωση τα αισθήμα­τα που θα έχετε θα είναι τα ίδια, καθώς και εκείνοι σας μεταδίδουν το ίδιο με ό,τι πηγάζει από Μένα αυτοπροσώπως.

Εάν όμως κάποιες πνευματικές σκέψεις σάς αφήνουν αδιάφορους ή σας απωθούν ενδόμυχα, τότε μπορείτε να τις απορρίψετε χωρίς τύψεις γιατί δεν πρόκειται ποτέ να είναι μια θεϊκή αποκάλυψη, αλ­λά ως επί το πλείστον είναι προσωπικές σας ιδέες ή τις έχετε πάρει από ξένες πηγές και έτσι δεν έχουν καμία δύναμη. Ούτε χρειάζεται να φοβόσαστε ότι μπορεί να κάνετε κάτι λάθος, γατί αυτός που έχει την επιθυμία να Με ακούσει, δίχως άλλο αναγνωρίζει τη φωνή Μου. «Όποιος τηρεί τις εντολές Μου είναι αυτός που Με αγαπάει και Ε­γώ θα του αποκαλύψω τον εαυτό Μου», αυτό σημαίνει με άλλα λό­για ότι θα τον βοηθήσω να Με αναγνωρίσει.

Και ο καθένας που θα πάρει διαφώτιση για την Οντότητά Μου θα Με αναγνωρίσει, καθώς θα του δοθεί γνώση η οποία μέχρι τώρα του ήταν άγνωστη, από την οποία θα μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι προέρχεται από Μένα τον Ίδιο. Μια τέτοια γνώση είναι άλλω­στε φως που σας φωτίζει και από το εσωτερικό σας.

Στην περίπτωση λοιπόν που έρθουν από έξω στα χέρια σας δια­φορετικές, δηλαδή διιστάμενες γνώσεις, το μόνο που χρειάζεστε τό­τε είναι να συνδεθείτε μαζί Μου από τα βάθη της καρδιάς σας και να Μου ζητήσετε να σας δώσω την ικανότητα για να τις κρίνετε σω­στά. Και να είσαστε βέβαιοι ότι θα αισθανθείτε τότε ποια διδασκα­λία έχει προέλθει από Μένα, ενώ μια άλλη θα μπορείτε να την α­πορρίψετε χωρίς πρόβλημα.

Το Λόγο Μου δεν τον ακούει ο κάθε άνθρωπος απευθείας από Μένα, ωστόσο πάλι είμαι Εγώ που του μιλώ όταν κάποιος εργάτης Μου του δίνει να διαβάσει τον άμεσο Λόγο Μου. Έτσι όταν του α­πευθύνω το Λόγο διαμέσου των απεσταλμένων Μου που τον έχουν παραλάβει απευθείας από Μένα, τότε θα αισθανθεί επίσης ότι του μιλώ Εγώ αυτοπροσώπως. Κι αυτή θα είναι η πιο ασφαλής απόδει­ξη ότι σας διοχετεύεται η πιο αγνή αλήθεια, καθώς το αίσθημα αυ­τό το βάζω Εγώ μεσ’ την καρδιά σας.

Επιπλέον, μια άλλη ασφαλής απόδειξη ότι πρόκειται για μια θε­ϊκή αποκάλυψη αποτελεί το γεγονός ότι, εάν το περιεχόμενο της α­ναφέρεται στον καθαρισμό του Ευαγγελίου από τις αλλοιώσεις που του επέφερε επανειλημμένα η ανθρώπινη βούληση, τότε κάθε φο­ρά ξεσκεπάζει υφισταμένες λανθασμένες δοξασίες και διδασκαλί­ες.

Συνακόλουθα, αληθινοί απεσταλμένοι του Θεού είναι μόνο εκεί­νοι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν την αλήθεια μιας τέτοιας απο­κάλυψης και φροντίζουν να διαδοθεί μεταξύ των συνανθρώπων τους. Καθώς λοιπόν Εγώ είμαι η ίδια η Αιώνια Αλήθεια φροντίζω ώ­στε να υπάρχει η δυνατότητα για τους ανθρώπους να τη βρουν, ε­φόσον το επιθυμούν πραγματικά, και ως εκ τούτου μία δική Μου αποκάλυψη πρέπει να τους διαφωτίζει για κάθε δυνατό θέμα που άπτεται της πνευματικής σφαίρας. Συνεπώς Εγώ θεωρώ απεσταλ­μένους Μου μόνο αυτούς που προσπαθούν να διαδώσουν τούτο το Λόγο Μου που διοχετεύω απευθείας στη Γη.

Εκχύω βέβαια το Πνεύμα Μου πάνω από κάθε σάρκα, όπως το έχω υποσχεθεί. Με αυτό όμως δεν εννοείται μόνο μία τέτοια εμφα­νής εξαιρετική αποκάλυψη από πλευράς Μου, αλλά επίσης και η φωτισμένη σκέψη ή η σωστή ομιλία όταν συμμετέχει κάποιος σε πνευματικές συζητήσεις, η αναγνώριση του θεϊκού Μου Λόγου και άρα η πλήρης επίσης κατανόηση της ξεχωριστής αυτής γνώσης που αποτελεί το περιεχόμενο των αποκαλύψεών Μου από τα ύψη. Επι­πλέον, οι δέκτες του Λόγου Μου θα αποκαλύπτουν και θα πρεσβεύ­ουν πάντοτε τις ίδιες διδασκαλίες ο ένας με τον άλλον, εφόσον τις έχουν λάβει απευθείας από Μένα.

Μια τέτοια εξαιρετική αποκάλυψη μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστι­κά ως λυδία λίθος με την οποία μπορεί να ελέγχεται η αλήθεια κά­θε άλλης διδασκαλίας. Γιατί εφόσον το περιεχόμενο της αναφέρε­ται κατά κύριο λόγο στο λυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού, αυτό αποδεικνύει επίσης τη θεϊκή καταγωγή της και έτσι υπάρχει εγγύ­ηση ότι είναι απόλυτη αλήθεια».

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ/ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Η διάκριση μεταξύ των Αποκαλύψεων από την Ύψιστη Πηγή ή από κατώτερα όντα

«[…] Σπάνια οι αναζητητές παίρνουν την ευθεία οδό για τον Θεό, σπάνια έχουν τόσο δυνατή πίστη ώστε να Του ζητήσουν φωτισμό του πνεύματος, την ικανότητα ν’ αναγνωρίζουν την αλήθεια.

Αυτός είναι ο λόγος που ακολουθούν τόσο πολλούς άλλους δρόμους, οι οποίοι βέβαια έχουν επίσης τον ίδιο στόχο, δηλαδή όλοι οι πορευόμενοι έχουν τη θέληση ν’ αναγνωρίσουν το σωστό^. όμως αμελούν να επικαλεστούν τον Θεό, που είναι ο πάροχος της αλήθειας, για να τους βοηθήσει και να τους καθοδηγήσει. Ακόμη κι αν το κάνουν δεν περιμένουν την απάντησή Του, με όποια μορφή θέλει να τους τη δώσει Αυτός. Αντίθετα προσπαθούν να εισδύσουν από μόνοι τους στο πνευματικό βασίλειο και αντιπαρέρχονται νόμους που έχει δώσει ο Θεός.

Γιατί δεν ακούνε συνειδητά, αλλά πιστεύουν ότι μπορούν και ασυνείδητα να λάβουν απάντηση. Ως συνέπεια, δίνουν τη δυνατότητα σε ώριμα μα και σ’ ανώριμα πνευματικά όντα, στα οποία ο Θεός επιτρέπει να εκφραστούν, να μεταδώσουν τις δικές τους γνώσεις. Και εξαρτάται από τη θέληση του ανθρώπου, ποια όντα εκμεταλλεύονται την προθυμία του που τους προσφέρεται για να μεταδώσουν τα πνευματικά του μηνύματα.

Πολλές φορές τα πνευματικά όντα δεν θέλουν συνειδητά να παραπλανήσουν, αλλά και τα ίδια έχουν άγνοια. Εντούτοις για αυτά είναι μία καλοδεχούμενη ευκαιρία να επιβληθούν σε μία αδύνατη θέληση, έτσι ώστε να μπορούν να μεταδώσουν τις ατελείς γνώσεις τους στους ανθρώπους, επειδή δεν τους επιτρέπεται ακόμη να διδάξουν στον άλλον κόσμο όπου βρίσκονται.

Στην περίπτωση που εξωτερικεύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα ώριμο ον, το οποίο κατέχει γνώση, θα υποδείξει απλώς στους ανθρώπους αποκλειστικά και μόνο να επιδιώξουν την ενέργεια του Πνεύματος. Με άλλα λόγια θα τους μεταδώσει την αλήθεια που έχει το σκοπό να τους εκπαιδεύσει να επιδιώξουν να λάβουν άμεσα το θείο Λόγο, δηλαδή να διδαχτούν απευθείας από το Πνεύμα του Θεού.

Πάντως ένα τέτοιο ανεπτυγμένο ον δεν εμποδίζει να τους πλησιάσουν κι άλλες οντότητες, εφόσον οι άνθρωποι δεν ακολουθούν τις υποδείξεις του για να βρουν την καθαρή αλήθεια. Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση οι άνθρωποι θέλουν απλά και μόνο ν’ ακούσουν, χωρίς να είναι οι ίδιοι ενεργοί… Δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να τους δοθεί η αλήθεια κι ως εκ τούτου διατρέχουν τον κίνδυνο να πέσουν θύμα οντοτήτων που βρίσκονται σε λάθος δρόμο. Ωστόσο ο Θεός λαμβάνει οπωσδήποτε υπ’ όψιν πόση θέληση για την αλήθεια έχει ο κάθε ένας. Έτσι στο άτομο εκείνο που έχει μεγάλη επιθυμία να βρει τον Θεό, του παρέχεται ό,τι επιθυμεί, έτσι ώστε να μην βλαφτεί η ψυχή του.

Όμως εκεί που συγκεντρώνονται πολλοί μαζί δεν παρατηρείται σε όλους η ίδια προσπάθεια και η επιθυμία για την αλήθεια. Έτσι είναι αντίστοιχες και οι οντότητες που εξωτερικεύονται εκεί και θέλουν να επιβάλουν τις σκέψεις τους στο κάθε άτομο που βρίσκεται στον ίδιο βαθμό ωριμότητας και που ακολουθεί την ίδια κατεύθυνση με τις δικές του σκέψεις. Γιατί η θέληση του καθενός καθορίζει ποιες πνευματικές οντότητες τον πλησιάζουν. Όταν λοιπόν κάποιος τους παραδίδει τη θέλησή του, οι πληροφορίες που μεταδίδονται στη Γη απ’ αυτά τα όντα, μπορούν να είναι διάτρητες με λάθη, επειδή και οι μεταδότες ακόμη δεν κατέχουν απολύτως την αλήθεια […]

Όταν επομένως στο ακροατήριο μίας συγκέντρωσης υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν ν’ απαλλαγούν εντελώς από τις λαθεμένες απόψεις τους, γύρω τους θα συνωστίζονται συνεχώς όντα που διαθέτουν τις ίδιες ατελείς ή λανθασμένες γνώσεις […]

Γι’ αυτόν το λόγο επιβάλλεται να ακολουθεί κανείς το μοναδικό ασφαλή δρόμο που οδηγεί στην αλήθεια. Κι αυτό σημαίνει ολόψυχη προσευχή στον Θεό για να του την δώσει και σημαίνει μία πορεία ζωής με αγάπη. Και στη συνέχεια πρέπει να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, που οπωσδήποτε θα εισακούσει την προσευχή του.

Αλλά γι’ αυτό πρέπει ο άνθρωπος να αφουγκράζεται συνειδητά το εσωτερικό του και πρέπει επίσης να δίνει προσοχή σε οτιδήποτε του έρχεται απ’ έξω. Και πρέπει οπωσδήποτε να αφήνει κάθε φορά να μιλήσει η καρδιά του, η οποία τον προειδοποιεί να μην δεχτεί κάτι λάθος^. συγχρόνως τον ωθεί να ασπαστεί αυτά που ο Θεός τού μεταδίδει μέσω συνανθρώπων του, εφόσον δεν είναι ικανός ο ίδιος να ακούσει άμεσα την απάντησή Του. Πάντως όταν ασκείται συνεχώς θα φθάσει στο στόχο και θα διδάσκεται από μέσα του, από το πνεύμα του, και μάλιστα με πάσα αλήθεια.

[…] Ωστόσο πάντα πρέπει να ισχύει αυτή η εντολή: «Εξετάζετε τα πάντα και κρατάτε ό,τι είναι καλό»… Εάν θέλετε εγγύηση ότι έχετε την καθαρή αλήθεια, παραδοθείτε πλήρως στον Θεό και ζητήστε Του να σας την δώσει […] Έτσι θα έχετε πάντοτε τη δυνατότητα να βρείτε την αλήθεια, ωστόσο να ελέγχετε κριτικά τις πηγές σας και μάλιστα όσο περισσότερο αποκλίνουν μεταξύ τους, τόσο πιο κριτικοί να είσαστε. Γιατί η αλήθεια που προέρχεται από τον Θεό, όπου κι αν προσφέρεται στους ανθρώπους, πρέπει να παρουσιάζει πάντα απόλυτη συμφωνία. Αλλά και κάθε διαφορετική διδασκαλία είναι μία αφορμή που σας ωθεί να σκεφτείτε βαθύτερα και να την επεξεργαστείτε. Και εάν παράλληλα ζητάτε την αρωγή του Θεού, θα κατευθύνει σωστά τις σκέψεις σας, ούτως ώστε θ’ αναγνωρίσετε τι μπορείτε να δεχθείτε ως αλήθεια και τι ν’ απορρίψετε ως πλάνη…

Αμήν»

Καταγραφή της Μπ. Ντούντε με αρ. 3190β στις 14-7-1944

Στην Μπέρτα Ντούντε δίνονται πολύτιμες οδηγίες προς τους πνευματικούς αναζητητές, ώστε να μπορέσουν να βρουν αλάθητα το δρόμο τους:

«Κάθε διδασκαλία που προσλαμβάνει ο άνθρωπος γίνεται πνευ­ματική του ιδιοκτησία μόνο όταν την αφομοιώσει με την καρδιά του. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα την επεξεργάζεται ο ίδιος διεξοδικά στις σκέψεις του και στη συνέχεια την ασπάζεται. Και τότε μόνο μπορεί να τη μεταδώσει παρακάτω ως ζωντανή αλήθεια».

«…Όσο δεν συνειδητοποιεί κάποιος ότι βρίσκεται σε λάθος δρό­μο, δεν κοιτάζει γύρω του για να ανακαλύψει τον αληθινό. Και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πηγαίνουν στη σωστή κατεύθυνση, επειδή έτσι τους έχουν πείσει κάποιοι καθοδηγητές, που ούτε οι ίδιοι όμως δεν έχουν βρει ακόμη το σωστό δρόμο.

Το κάθε άτομο αφήνεται ελεύθερο να βρει το δρόμο του, ωστόσο έμμεσα του δίνεται συνεχώς βοήθεια. Οι σκέψεις του το προτρέπουν να αναρωτηθεί για το νόημα της ύπαρξης του και να αναλογιστεί πώς θα σταθεί μπροστά Μου, όταν θα πρέπει να Μου δώσει λογα­ριασμό για τη ζωή του και τις πράξεις του.

Εάν δε ασχοληθεί για μεγαλύτερο διάστημα με τέτοιες εσωτερι­κές ερωτήσεις, τότε κι Εγώ θα του τις απαντήσω, καθώς το μόνο που ζητώ γι’ αυτό είναι να στραφεί συνειδητά με τη βούληση του προς το μέρος Μου. Τότε δεν θα το εγκαταλείψω ποτέ πια, ώσπου να βαδίσει στο σωστό δρόμο, όπου θα αναζητεί μόνο Εμένα και εί­ναι απόλυτα βέβαιο ότι θα Με βρει».

«Όποιος όμως διαθέτει ήδη μια ορισμένη γνώση και δεν είναι πρό­θυμος να την αποχωριστεί, όποιος έχει ασπαστεί μια γνώση δίχως να έχει εξετάσει εξονυχιστικά εάν είναι αληθινή, όταν του προσφέρ­θηκε από μια εξωτερική πηγή, αυτός ο άνθρωπος αρκείται σε αυ­τή και δεν δείχνει να διακατέχεται από μεγάλο πόθο να βρει την α­λήθεια.

Δ εν στοχάζεται καθόλου γι’ αυτά τα πράγματα και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατό να του δοθεί διαφώτιση, εάν βρίσκεται σε πλάνη. Έτσι, μέσα του θα μείνει στο σκοτάδι, γιατί του λείπει το φως με το οποίο ερμηνεύονται και φωτίζονται σωστά όλες οι συνισταμένες και οι σχέσεις τους. Αυτό που του λείπει είναι η γνώση της αλήθειας, η οποία θα τον έκανε ευτυχισμένο κι εντούτοις είναι της γνώμης ότι την κατέχει, επειδή υιοθετεί δίχως σκέψη και δίχως έλεγχο ό,τι του παρουσιάζουν άλλοι σαν αλήθεια».

«Όταν σας πλησιάζω Εγώ, δεν επιτρέπεται να Με βάζετε στην ί­δια μοίρα με άλλους δασκάλους, που δεν μπορούν να σας προσφέ­ρουν κάτι ισάξιο, αφού δεν έχουν διδαχθεί άμεσα από Μένα. Εάν όμως μας αξιολογείτε το ίδιο, τότε δεν είσαστε άξιοι για το δώρο Μου, γι’ αυτό και θα το πάρω πίσω και βέβαια δεν θα σας προσφερ­θεί τόσο εύκολα μια δεύτερη φορά. Στοχαστείτε το αυτό σοβαρά και σννειδητοποιήστε τι είναι αυτό που παραπετάτε.

Πάρτε σοβαρά αυτή την προειδοποίηση και την προτροπή, γιατί διατρέχετε τον κίνδυνο να χάσετε ανυπολόγιστα πολλά».

«Την αλήθεια σάς την προσφέρω πάντα με έναν τρόπο κατανοη­τό για σας, γιατί διαφορετικά κι αυτή ακόμη δεν θα σας παρείχε φως. Εφ’ όσον δε Εγώ, ως χορηγός της αλήθειας, αποβλέπω στο να σας χορηγήσω την αλήθεια και να σας οδηγήσω σε μια γνώση που ευνοεί την ανέλιξη σας, άρα ασφαλώς δεν χρειάζεστε να αναζητά­τε πια την αλήθεια κάπου αλλού· αλλά μπορείτε να αρκεστείτε σε αυτά που σας προσφέρει η αγάπη Μου και με τη μορφή που σας προσφέρονται».

«Να λαμβάνετε πάντοτε υπ’ όψη σας ότι η εποχή που ζείτε είναι αυτή του τέλους και ότι θα σας φέρει αντιμέτωπους με πάρα πολ­λές εκπλήξεις, κάθε μορφής. Ένα πράγμα είναι πάντως βέβαιο, ότι εσείς οφείλετε να ακολουθείτε πιστά τις αποκαλύψεις Μου, το Λό­γο Μου, που σας δίνεται από τον ουρανό. Γιατί και σ’ αυτό το ση­μείο θα πρέπει να ξέρετε ότι ο αντίπαλος Μου επιδιώκει να προ­καλέσει τεράστια σύγχυση, προσπαθώντας να ενσπείρει μεγάλες πλάνες στην αλήθεια. Κι αυτό θα το επιτύχει, για το λόγο ότι πολ­λές φορές οι άνθρωποι δεν έχουν καμία κριτική ικανότητα και τους λείπει το αφυπνισμένο πνεύμα.

Ωστόσο, έχουν τη δυνατότητα να προσευχηθούν να τους δοθεί το χάρισμα της σωστής κρίσης, αφού δεν αφήνω βέβαια να μένει σε πλάνη ο άνθρωπος εκείνος που επιθυμεί με συνέπεια την αλήθεια. Επιπλέον, σας παρέχω πραγματικά τη γνώση που χρειάζεστε για να δουλέψετε καλά στον αμπελώνα Μου, για Μένα και τη βασιλεία Μου στην εποχή που έρχεται. Έτσι, δεν είσαστε αναγκασμένοι να υιοθετήσετε ξένες γνώσεις που δεν σας δίνονται από Μένα».

«Όσο περισσότερο πλησιάζει το τέλος, τόσο περισσότεροι θα πα­ρουσιάζονται που θα ισχυρίζονται ότι έχουν δήθεν το θείο Λόγο και όλοι αυτοί θα θέλουν να διαδώσουν τα ψευδή μηνύματά τους και τότε είναι ανάγκη να διακρίνει κανείς από πού προέρχονται τα πνεύματα, καθ’ ότι ανάμεσά τους θα υπάρχουν αληθινά σατανικοί απεσταλμένοι, που δρουν για λογαριασμό του…»

Για το ίδιο θέμα οι παραινέσεις στον Ιάκωβο Λόρμπερ λένε:

«…Όσο κάποιος δεν κατευθύνει σε ευθεία γραμμή τα βήματά του σε Μένα σε ό,τι κάνει ή αποφεύγει να κάνει, όλες του οι πράξεις, οι κινήσεις και οι στάσεις στη ζωή του είναι μάταιες».

«Εάν δεν την έχεις πρώτα εξετάσει εξαντλητικά με τη νοημοσύνη και τη λογική σου, μην αποφασίσεις να μετατρέψεις σε ζωντανό καρπό καμία σκέψη και καμία ιδέα. Εάν η σκέψη περάσει με επι­τυχία αυτή τη δοκιμασία του φωτός και πυρός, τότε πια μπορείς να την κάνεις να καρποφορήσει ή να τη ζωντανέψεις ως πράξη».

Και η Καινή Διαθήκη βρίθει από αντίστοιχες επισημάνσεις, ό­πως στο Κατά Ματθαίο 24, 4-5, 22-23, Προς Κορινθίους Α’ 1, 19, Προς Κολοσσαείς 2, 8^. 2, 16^. 2, 18, Προς Θεσσαλονικείς Β’ 2, 10- 12, Προς Τιμόθεο Α’ 4, 1-5 και Β’ 4, 3-4, Ιωάννη Α’ 4, 1.

Επομένως, οδηγίες και συστάσεις στο δρόμο της αναζήτησης της αλήθειας υπάρχουν πολλές, αλλά σε τελευταία ανάλυση εξαρτά­ται από την προαίρεση του καθενός το αν τις λαμβάνει σοβαρά υ­πόψη του, καθ’ όσον όπως λέγεται στην Ντούντε:

«Όσο δεν βάζετε σε ενέργεια τη θέληση σας (σ.τ.μ.: για να βρείτε την αλήθεια και να διορθώσετε τα λάθη), επειδή αισθάνεσθε άνετα μέσα στην πλάνη ή δεν σας ενδιαφέρει τι είναι αυτό που πιστεύετε, αποκρούετε συνακόλουθα και την αλήθεια, όταν σας δίνεται η χά­ρη να σας προσφερθεί…».

«Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να προστατευτεί εάν αποτανθεί στον ίδιο τον Θεό και του ζητήσει να του χαρίσει το φως για να αναγνω­ρίσει την αλήθεια. Επομένως κανένας δεν μπορεί να φέρει ως επι­χείρημα ότι δεν είναι ικανός να κρίνει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Εφ’ όσον συνδέεται με τον Θεό και τον παρακαλεί να φωτίσει το πνεύμα του, η διαίσθηση του θα του πει αν πρέπει να αποδεχθεί ή όχι τα πνευματικά προϊόντα που εξετάζει. Έτσι, θα έχει πάντοτε την εσωτερική βεβαιότητα ότι κρίνει σωστά, επειδή ξέρει ότι δεν καταλήγει μόνος του στις κρίσεις του, αλλά ότι είναι ο Θεός που εμπνέει και φωτίζει τις σκέψεις του».

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ / κεφ. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ

Η μάσκα του αντίθεου

«Οι άνθρωποι αφήνουν να τους ξεγελάσει η μάσκα του αντίθεου και δεν αναγνωρίζουν τις μηχανορραφίες του. Και γι’ αυτό κερδίζει παντού έδαφος, καθώς ο Θεός δεν του βάζει όρια, εφόσον οι ίδιοι οι άνθρωποι του παραχωρούν εξουσία πάνω στη θέλησή τους. Μα κι εκείνος εκμεταλλεύεται αυτήν την εξουσία με κάθε δυνατό τρόπο μηχανευόμενος όλο και μεγαλύτερες απάτες, προκειμένου να τους παρασύρει.

Ασφαλώς θα ήταν ικανοί να τον καταλάβουν, εάν θα αγωνίζονταν για το σωστό και το δίκιο. Μα αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αφού ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του και το συμφέρον του και δεν αναρωτιέται αν και ο διπλανός του έχει τα ίδια δικαιώματα.

Η φιλαυτία είναι αυτή που παραδίδει χειροπόδαρα τον άνθρωπο στον εχθρό και συνάμα τον κάνει τυφλό κι ανίκανο ν’ αναγνωρίσει τα έργα του. Μα εάν ο ίδιος δεν αμυνθεί, θα υποκύψει στην εξουσία αυτή και θα χάσει εξολοκλήρου τη διαύγεια σκέψης. Γιατί ο σκοπός του αντίθεου είναι να φέρνει σύγχυση στις σκέψεις των ανθρώπων, ούτως ώστε να χάνουν όλο και πιο πολύ τον Θεό. Και έτσι μόνο με τις δικές τους δυνάμεις δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ισχυρή εξουσία του, οπότε κι εκείνος οργιάζει παρασύροντάς τους ανελέητα στην καταστροφή τους. Άλλωστε βρίσκει πολύ λίγη αντίσταση γιατί η ανθρώπινη θέληση, που είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας, είναι πολύ αδύνατη.

[…] Αλλά κι αυτός ο εχθρός των ψυχών προφέρει επίσης το όνομα του Θεού με τα χείλη, καθώς φοράει αυτόν το μανδύα για να μην τον αναγνωρίσουν^. και η πανουργία του έχει επιτυχία, με αποτέλεσμα να παρασύρει αμέτρητους υπό το κράτος του. Αλίμονό τους όμως όταν γίνει φανερή η πανουργία του, όταν πέσει η μάσκα και παρουσιαστεί το αληθινό του πρόσωπο… Γιατί τότε μόνο με μεγάλη δυσκολία μπορούν να γλιτώσουν από την εξουσία του, καθώς έχουν εγκαταλείψει Αυτόν που είναι ο μοναδικός Κύριος σ’ όλη την πλάση. Και Αυτός μόνο μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο εκείνον, που είναι έτοιμος με τη θέλησή του να δεχθεί τη σωτηρία.

Αλλά η πονηριά τού εχθρού είναι να τον κάνει εκ των προτέρων να χάσει την πίστη του στη βοήθεια του θείου Λυτρωτή και σ’ αυτήν ακόμη τη θεϊκότητά Του. Και όσοι είναι τυφλοί πνευματικά τάσσονται υπό τη σημαία του και εγκαταλείπουν πρόθυμα τον Σωτήρα των ψυχών τους.

Όμως η ανθρωπότητα δεν αντιλαμβάνεται με τι σχέδιο δουλεύει η σκοτεινή δύναμη, βλέπει φως εκεί όπου είναι βαθύ σκοτάδι, γιατί κι αυτή είναι μία οφθαλμαπάτη του Σατανά, να παριστάνει το φως εκεί όπου είναι βαθιά μεσάνυχτα. Και οι άνθρωποι αποφεύγουν το αληθινό Φως ούτε παίρνουν σοβαρά τις νουθεσίες και τις προειδοποιήσεις που τους απευθύνουν οι γνώστες…

Προσκυνούν ένα είδωλο που η μόνη δύναμή του στην πραγματικότητα είναι να υποσκάπτει την ανθρώπινη θέληση, μα όταν η θέληση αυτή στρέφεται προς τον Θεό, είναι τότε εντελώς ανίσχυρος. Και εσείς μπορείτε ν’ αναγνωρίσετε αυτό το είδωλο από τα εξής: ότι δεν κάνει τίποτα για να ενισχύσει την πίστη σας σ’ έναν φιλόστοργο, σοφό και παντοδύναμο Θεό^. ναι μεν προφέρει το όνομα του Θεού με το στόμα, όμως δεν αφήνει τους ανθρώπους να Τον επικαλεστούν συνειδητά^. επίσης αδιαφορεί για την αγάπη κι ως εκ τούτου πόρω απέχει από τον Θεό, που είναι η αιώνα Αγάπη, και, επιπλέον, δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό, τον θεϊκό Λυτρωτή. Γι’αυτό είναι και φανερός εχθρός του Θεού. Γι’αυτό και οι άνθρωποι, οι οποίοι, ενώ χρειάζονται τη λύτρωση, αντίθετα τον ακολουθούν και τάσσονται υπό τη σημαία του, θα φυλακιστούν εκ νέου μέσα στην ύλη…

Αμήν»

Μπέρτα Ντούντε αρ. 3191 15-7-1944