Ι Α

* Του Ρ. Κένιχ

* Από τον Fritz Quade (1884 – 1944), χημικό, νομικό και ερευνητή της μεταφυσικής.

Τέτοιες δυνάμεις (οδική ή οδυλική ενέργεια, σ.τ.μ.) είναι δυνατό ν’ αφαιρεθούν από το μέσο άνθρωπο όταν βρίσκεται σε κατάσταση υπερδιέγερσης ή επίσης όταν βρίσκεται σε βαθιά ύπνωση ή όταν συμμετέχει σ’ ένα πνευματιστικό κύκλο, όπου όλοι σχηματίζουν με τα χέρια τους μια αλυσίδα.

Οι φακίρηδες, οι γιόγκις, οι μεσαιωνικοί μάγοι και οι σύγχρονοι ασκούμενοι μάγοι που έχουν περάσει από μία αποκρυφιστική μαθητεία, μπορούν να ενεργοποιήσουν συνειδητά τέτοιες δυνάμεις από μόνοι τους. Απλώς εκφράζουν τη σχετική επιθυμία ή δίνουν μία εντολή για το τι πρέπει να γίνει, αλλά δεν έχουν καμία ιδέα για το πώς λειτουργεί ο μηχανισμός της εκτέλεσης του θαύματος. (σ.τ.μ.: βλέπε σχετικά στο έργο του Λόρμπερ!). Τα πνεύματα αυτά για παράδειγμα βρίσκονται μέσα στην πέτρα ή στο λουλούδι που μεταφέρθηκαν (apport) από μακριά για να παρουσιαστεί το θαύμα.

Λίγοι μόνο άνθρωποι έχουν την ικανότητα να καλέσουν σωστά τα πνεύματα του Νόμου, ούτως ώστε να ικανοποιήσουν την εντολή ή την επιθυμία τους. Προφανώς υπάρχει ένας νόμος σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, ο οποίος αναγκάζει τα πνεύματα του Νόμου υπό ορισμένες συνθήκες να ικανοποιούν τέτοια αιτήματα. Έτσι από τη μία πλευρά πρέπει να ανταποκρίνονται σ’ εκείνους που επιθυμούν το θαύμα στο όνομα του Θεού ή του Χριστού ως εντολοδόχοι του, από δε την άλλη πλευρά οφείλουν να ικανοποιούν εκείνους που ενεργούν και μιλούν ως εντολοδόχοι του Εωσφόρου. Στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται δηλαδή για επίγειους μάγους που έχουν παρασυρθεί από δαίμονες ή για επίσης παραπλανημένα πνεύματα νεκρών που παραμένουν κοντά στη Γη, τα οποία συνδέονται με τα μέντιουμ ή και έμμεσα με τους συχνά αφελείς πειραματιζόμενους με τη μαγεία.

Στους Ισραηλίτες η μαγεία είχε απαγορευτεί δια του Μωυσή (Μωυσή Β΄ 17,5. Μωυσή Ε΄ 18,10). Ο δε Παύλος την χαρακτηρίζει έργο της σάρκας (Γαλάτες 5,20). Όμως στην επιστημονική εποχή μας έχουμε ξεχάσει ότι δεν αρμόζει στον άνθρωπο να εισχωρεί με τα θέλω και τις επιθυμίες του σε περιοχές που είναι αόρατες και γι’ αυτό δεν υπόκεινται σε υπεύθυνο έλεγχο.

Η δράση σε αυτές τις περιοχές είναι έργο των ανώτερων πνευμάτων που δεν περιορίζονται από τα στενά πλαίσια των πέντε αισθήσεων, δηλαδή των αγγέλων και των πνευμάτων του Νόμου. Έτσι δρούσε επίσης το πρώτο πνευματικό ον, ο Εωσφόρος, όταν κυβερνούσε ακόμη κόσμους λαμπρότητας. Όμως αυτός έπεσε και μαζί του έπεσαν και τα θύματά του, τ’ ανθρώπινα πνεύματα στους κόσμους του^. ωστόσο στον υλικό αυτόν κόσμο, τουλάχιστον πάντως στον δικό μας πλανήτη, διατήρησε την εξουσία του. Του έχει απομείνει όμως μονάχα η δύναμη να ολοκληρώνει ό,τι αρχίζει ένας άνθρωπος που ασκεί το απαγορευμένο έργο μαγείας: να πραγματοποιεί την κατάρα κάποιου, να αναμοχλεύσει την εκδικητική οργή ώστε να κορυφώνεται σε έγκλημα εν βρασμώ ψυχής, να υλοποιεί το χρυσάφι που ζήτησε ν’ αποκτήσει δια της μαγείας κάποιος, να κάνει έναν να υποφέρει από το βάσανο που τον καταράστηκε να υποφέρει κάποιος άλλος.

Ο Εωσφόρος μπορεί να εκμεταλλευτεί ακόμη και μία επίμονη επιθυμία που γίνεται με φαινομενικά καλή πρόθεση, όπως για παράδειγμα την απαίτηση να θεραπευτεί ένα άρρωστο μέλος της οικογένειας, όταν γίνεται απαιτητικά με ισχυρογνωμοσύνη κι όχι με ταπεινότητα. Δεν είναι λίγοι οι θεραπευτές που ενώ περηφανεύονται για τη φιλανθρωπία τους και νιώθουν ότι υπηρετούν τη λευκή μαγεία, ωστόσο με το εγωιστικό πείσμα τους έχουν πιαστεί στα δίχτυα του διαβόλου.

Τα θαύματα, οι υλοποιήσεις, οι εμφανίσεις φαντασμάτων, η μεταφορά και η προσκόμιση αντικειμένων, οι θεραπείες, οι μετεωρίσεις κ.ο.κ. που πραγματοποιούνται με το όνομα του Εωσφόρου γενικά δεν φέρνουν ευλογία.

Αντίθετα, όσοι τα επιζητούν, όπως και τα μέντιουμ μπορεί να βρεθούν σε μεγάλο κίνδυνο εξαιτίας της εμπλοκής τους με τις δαιμονικές δυνάμεις.

Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν ότι μόνο με το όνομα του Θεού ή του Χριστού και με την υποταγή στη θεία βούληση μπορούν να ενεργοποιηθούν οι δυνάμεις που εύχονται ν’ αποκτήσουν. Όποτε όμως αυτές οι δυνάμεις ενεργοποιούνται από πείσμα και ιδιοτέλεια, παρεισφρύει ο αντίθεος^. έτσι ήδη με την επίκληση και με την εντολή προς το υποσυνείδητο κατά τη διάρκεια της (θεραπευτικής) ύπνωσης, μπορούν οι δαίμονες να βάλουν το χέρι τους. Το ίδιο μπορεί να συμβεί όταν βρίσκονται σε κατάσταση trance (βαθιάς έκστασης) μέντιουμ, φακίρηδες, γιόγκις, ακόμη και εξασκημένοι ενορατικοί, μολονότι το θεωρούν απίθανο, επειδή στο παρελθόν έχουν γίνει μ’ επιτυχία επανειλημμένα τέτοια πειράματα κι επαφές.

Εάν πιστεύει κανείς ότι οι δυνάμεις του σκότους εξαπατούν κι αποτυγχάνουν κάθε φορά, θα πρέπει να τις περνάει για πολύ ανόητες. Ακριβώς επειδή για ένα διάστημα λένε την αλήθεια και προσφέρουν αποτελέσματα, κερδίζουν την εμπιστοσύνη.

Εκτός αυτού, με τις επιτυχίες τους έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες να θεωρούν ότι μπορεί κανείς να πειραματίζεται σ’ αυτόν τον τομέα, όπως σε κάθε άλλον, πέρα από την αντίθεση του καλού με το κακό, του παράδεισου με την κόλαση, κι ότι θεραπείες γίνονται παντού, χωρίς να υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους οπαδούς του Χριστού ή της αυτολύτρωσης.

Ήδη στα θεϊκά θαύματα άλλωστε δεν είναι πάντοτε καθαρά φανερό, εάν όντως είναι θαύματα με τη στενή έννοια του όρου, όπως φερ’ ειπείν σε θεραπείες δαιμονοληψίας. Στα μαγικά θαύματα η διάκριση είναι ακόμη πιο δύσκολη, όπως για παράδειγμα όταν πιάνει μια μαγική επίκληση.

Με τα παραπάνω το κύριο μέλημα ήταν να καταδειχτεί ότι υπάρχουν δύο είδη θαυμάτων. Επίσης σκοπός ήταν να υπογραμματιστεί ότι το πρώτο είδος – που υπόκειται στο Νόμο του Ελέους ή στις εξουσίες των αγγέλων – συμπεριλαμβάνεται στο θεϊκό σχέδιο που προνοεί για τα τεκταινόμενα σ’ αυτήν τη Γη και δεν αντίκειται στη φυσική τάξη. Το αντίθετο ισχύει για το δεύτερο είδος, όπου ο αντίθεος παραπλανάει και καταχράται τις δυνάμεις που πηγάζουν από τις επιθυμίες του ανθρώπινου πνεύματος.

Ι Γ

Η άσκηση της μαγείας

Από το δρα. Νόρμπερτ Λάουπερτ της Θεοσοφικής Εταιρείας, μαθαίνουμε τα εξής σ’ ένα δοκίμιο με τίτλο «Πνευματισμός – Μαγεία – Γιόγκα – Μια κριτική αντιπαραβολή» (εκδόσεις Adyar, Γκρατς):

Πνευματισμός είναι η μέθοδος, κατά την οποία ο άνθρωπος παραδίδεται παθητικά σε άγνωστες δυνάμεις, ώστε ως «διάμεσο» να δημιουργήσει γέφυρες ανάμεσα σε ορατό κι αόρατο κόσμο. Στη μαγεία επιχειρείται το ίδιο, αλλά με ενεργή προσωπική βούληση. Ωστόσο αυτό δεν γίνεται με τη μεταμόρφωση του εσωτερικού εαυτού – κι αυτή είναι η διαφορά μεταξύ γιόγκα και μαγείας – αλλά ο μάγος χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα μαγικά λόγια και σημάδια κινητοποιεί εξωτερικές δυνάμεις για το σκοπό του.

Θρησκευτικοί θεσμοί επίσης χρησιμοποιούν πολλαπλά τέτοιες δυνάμεις: κάθε επίκληση, κάθε εκκλησιαστικός εξορκισμός είναι μαγεία, μάλιστα ακόμη και η συνήθεια εκατομμυρίων ανθρώπων να κάνουν το σταυρό τους είναι μαγική Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της θρησκευτικής μαγείας είναι ότι εδώ πρόκειται, για ένα μόνο περιορισμένο και αυστηρά καθορισμένο αριθμό από φόρμουλες («τελετουργίες»).

Τι συμβαίνει με κάθε είδους μαγεία; Αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε μόνο εάν μπορέσουμε να καταλάβουμε μία απόκρυφη πραγματικότητα, δηλαδή την πραγματικότητα της ύπαρξης αόρατων όντων…

Λέμε π.χ. ότι το σπέρμα περιέχει τα χαρακτηριστικά του μελλοντικού φυτού ή ζώου. Μα αυτό δεν λέει τίποτα, αφού το σπέρμα δεν φέρει το πρότυπο του μελλοντικού φυτού σε μικρογραφία, ώστε να χρειάζεται απλώς να το μεγεθύνει. Το σπέρμα μεσολαβεί για να εκδηλωθούν από το νοητικό στο φυσικό κόσμο αόρατα χαρακτηριστικά. Ποιος το κάνει αυτό; Τι είδους δύναμη; προφανώς πρέπει να είναι μία νοήμων δύναμη.

Πίσω απ’ όλες τις φυσικές δυνάμεις κρύβονται όντα που είναι φορείς τους. Είναι γνωστά από πανάρχαια χρόνια. Οι κατώτεροι εκπρόσωποι αυτών των όντων είναι τα «στοιχειακά πνεύματα», οι «συλφίδες» στον αέρα, οι «σαλαμάνδρες» στη φωτιά κ.ο.κ., τα οποία συναντάμε σε αμέτρητα παραμύθια και θρύλους…

Η μαγεία λοιπόν είναι η γνώση του πώς ενεργοποιεί κανείς αόρατες δυνάμεις χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα σημεία και λόγια με συνειδητή βούληση. Οι δυνάμεις αυτές επιβάλλονται στ’ αόρατα όντα όπως ακριβώς η άσκηση φυσικής βίας επιβάλλεται σ’ ένα ον με υλικό σώμα. Όταν τα συγκεκριμένα λόγια και σημεία εφαρμόζονται επακριβώς και φορτίζονται με συνειδητή νοητική ενέργεια, μπορούν να υποτάξουν για ένα ορισμένο διάστημα τα όντα αυτά κάτω από τη βούληση του ανθρώπου.

Στην κλασική λογοτεχνία βρίσκουμε μια ακριβέστατη περιγραφή των βασικών στοιχείων των μαγικών πράξεων στο Φάουστ του Γκαίτε. Δεν πρόκειται για ποιητική φαντασία, αλλά προέρχεται από τις εκτεταμένες γνώσεις του ίδιου του Γκαίτε στον τομέα της μαγείας. Οι σκηνές όπου ο Φάουστ χρησιμοποιεί στοιχεία μαγείας για να επιβληθεί στο σκυλάκι που κρύβει μέσα του το Μεφιστοφελή, καταδεικνύουν πως είναι τα στοιχειακά πνεύματα που ενεργούν σε κάθε διαδικασία στη φύση αλλά και στη μαγεία. Σε μια άλλη δε σκηνή ο Μεφιστοφελής δεν μπορεί πια να φύγει από το σπίτι του Φάουστ, επειδή η πεντάλφα στο κατώφλι του δεν είναι καλά σχεδιασμένη. Η σκηνή αυτή υποδεικνύει μεταξύ άλλων πόσο σημαντικό είναι στη μαγεία να εφαρμόζονται με τέλεια ακρίβεια τα μαγικά σημεία.

Εφόσον ο μάγος δουλεύει με τέτοια συνεπή ακρίβεια, τότε μπορεί να υποδουλώσει άυλα όντα από κατώτερα επίπεδα εξέλιξης σε σχέση με τον άνθρωπο, και με τη βοήθειά τους να πραγματοποιήσει πράγματα για τα οποία η δική του δύναμη δεν επαρκεί. Γιατί ναι μεν το επίπεδο της εξέλιξής τους γενικά είναι κατώτερο απ’ αυτό των ανθρώπων, όμως ως φορείς των σχετικών φυσικών δυνάμεων στη δική τους σφαίρα ζωής διαθέτουν ικανότητες που ξεπερνούν κατά πολύ αυτές του κοινού ανθρώπου.

Ποια είναι τώρα η κριτική για τη μαγική μέθοδο;

1. Η άσκηση της μαγείας είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Υπάρχει ένας νόμος, σύμφωνα με τον οποίον κάθε βία επιστρέφει πίσω σ’ αυτόν που την άσκησε: «μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις»! Όποιος ασκεί βία σε κάποιον, παραδίδεται στη βία του δεύτερου. Αυτό ισχύει τόσο για τον ορατό όσο και για τον αόρατο κόσμο, έστω κι αν γίνει μεταθανάτια στον άλλον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι και ο μάγος, όταν καταφέρει να κάνει υποχείριά του με τη θέλησή του αυτά τα όντα, τούς δίνει δικαιώματα πάνω του, «πουλάει την ψυχή του στο διάβολο». Τα υπόδουλα πνεύματα προσκολλώνται πάνω του για να τον εκδικηθούν και στην πραγματικότητα τον υποδουλώνουν. Έτσι «δεν μπορεί πια ν’ απαλλαγεί από τα πνεύματα που επικαλέστηκε», λέει ο Γκαίτε. Γιατί είναι ένα βαρύτατο παράπτωμα να υποδουλώνει κάποιος την ελευθερία της βούλησης ενός άλλου έμβιου όντος.

2. Ο άνθρωπος της Δύσης που ασκεί μαγεία, παρόλο που δεν ενεργεί παθητικά όπως τα μέντιουμ, ωστόσο βρίσκεται σε παραπλήσια κατάσταση αφού δουλεύει με άγνωστες, ανεξέλεγκτες δυνάμεις…

…Η μαγεία δεν συσχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Ως εκ τούτου πολύ εύκολα ολισθαίνει στη «μαύρη μαγεία», η οποία εξυπηρετεί μόνο το εγώ του, με συνέπεια να συμπορεύεται με τις δυνάμεις της καταστροφής αντί μ’ εκείνες της λύτρωσης…

***

Ι_Δ

Η βαθύτερη οπτική στη μαντεία

Αυτά που εξηγούν από τη δική τους περιορισμένη σκοπιά ο Quade και ο Lauppert σχετικά με τις μαγικές πρακτικές, αναλύεται βαθύτερα στο Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (τόμος ΙΙ, κεφ. 64, 65, 66) του Γ. Λόρμπερ:

“Στο κεφ. ΙΙ/64 ο Κισιωνάς ρωτάει τον Κύριο σχετικά με το φράξιμο της σπηλιάς στο βουνό που βρίσκεται στα κτήματά του, που ήταν έργο του αγγέλου Αρχιήλ (βλ.ΙΙ6-7). Τότε ο Κισιωνάς ακολουθώντας τη συμβουλή του Κυρίου είχε δώσει εντολή να πάρουν μαζί για τη διάρκεια των εργασιών στη σπηλιά μεγάλες ποσότητες ψωμιού και κρασιού, γιατί θα συναντούσαν εκεί πολλούς πεινασμένους και διψασμένους. Τόσο το ψωμί όσο και το κρασί είχαν εξαφανιστεί στη συνέχεια χωρίς κανείς να μπορεί να θυμηθεί πώς έγινε αυτό. Ο Κύριος τώρα διαλευκαίνει τώρα την υπόθεση λέγοντας: [6] «Να ξέρετε ότι στα βουνά, αλλά και στον αέρα, στη γη, στο νερό και στη φωτιά υπάρχουν ορισμένα πνεύματα της φύσης που δεν έχουν περάσει ακόμη από το δρόμο της ενσάρκωσης επειδή δεν τους παρουσιάστηκε ακόμη η ευκαιρία να περάσουν σε ένα σώμα κατά την ώρα της σύλληψης ενός ανθρώπου προκειμένου να γεννηθούν σαν άνθρωποι. Μέσα σε όλα τα στοιχεία υπάρχει πλήθος τέτοιων αγέννητων ακόμα ψυχών.

[7] Τα πνεύματα της φύσης που ζουν στα βουνά έχουν πάρει κάπως περισσότερη πυκνότητα από τον αέρα. Τούτα τα πνεύ­ματα δεν έχουν ιδιαίτερη επιθυμία να περάσουν κατά τη σύλλη­ψη σε ένα ανθρώπινο πλάσμα και στη συνέχεια να γεννηθούν. Επειδή έχουν κάποια, μερικές φορές μάλιστα αρκετά μεγάλη, νο­ημοσύνη, προτιμούν να παραμείνουν όσο γίνεται περισσότερο σε ελεύθερη, αδέσμευτη κατάσταση. Έχουν μάλιστα και μια αί­σθηση του δικαίου και φοβούνται το πνεύμα του Θεού, για το οποίο έχουν μερικές φορές αρκετά σαφή γνώση, μερικά δηλαδή από αυτά που έχουν πια γεράσει. Τα πνεύματα που έχουν γίνει πρόσφατα δεκτά στη συγκεκριμένη ομάδα είναι συνήθως ακόμα αρκετά σκοτεινά και θα μπορούσαν να κάνουν πολλά κακά, αν δεν τα συγκρατούσαν τα μεγαλύτερα σε ηλικία πνεύματα. Κύριο καθήκον τους είναι η διαμόρφωση διαφόρων μετάλλων μέσα στα βουνά, η τακτοποίησή τους και η τοποθέτησή τους στις σχισμές και τους διαδρόμους που υπάρχουν μέσα στα βουνά.

[5] Ο Κισιωνάς είπε: «Κύριε, Σ’ ευχαριστώ για όσα μου είπες, γιατί με χαροποίησαν πολύ και τώρα αναγνωρίζω ακόμη σαφέστερα ότι όλα όσα με περιβάλλουν δεν είναι άλλο από καθαρή ζωή».

[6] Εγώ είπα: «Πολύ καλά, φίλε Μου, όμως σε παρακαλώ μόνο να μην ανακοινώσεις τίποτα σε κανέναν ούτε εσύ, ούτε κανείς από όσους τα άκουσαν τώρα μόλις όλα αυτά. Διότι τέ­τοιες γνώσεις δεν είναι καλές για όλους, επειδή όλοι οι Αιγύ­πτιοι και Πέρσες μάγοι συχνά συνεργάζονται με τα πνεύματα και τα στοιχειακά και εκτελούν διάφορες μαγικές πράξεις με τη δική τους βοήθεια. Όμως κάθε τέτοια μαγεία δημιουργεί αποστροφή στον Θεό και εκείνοι που την ασκούν δύσκολα θα βρουν το θείο βασίλειο! Ο λόγος είναι ότι οι μάγοι αυτοί εμπο­δίζουν τα συγκεκριμένα πνεύματα να ενσαρκωθούν κι όταν πεθάνουν, γίνονται αιχμάλωτοι των ανώριμων αυτών ψυχών και είναι πάρα πολύ δύσκολη η απελευθέρωσή τους, επειδή προσλαμβάνουν διαρκώς φυσικά στοιχεία από τις ανώριμες, ζωώδεις φυσικές ψυχές. Σας λέω ότι οι μάγοι είναι καταρα­μένοι! Γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν είδε κανείς έναν αληθινό μά­γο να χρησιμοποιεί την τέχνη του για έναν έστω και κάπως σω­στό σκοπό! Παντού βλέπεις την πιο κραυγαλέα φιλαργυρία και κερδοσκοπία, μαζί με θρασεία επιθυμία για κυριαρχία, και τέ­τοια πνεύματα πρέπει να λάβουν την ανταμοιβή που τους αξί­ζει στα βαθύτερα διαμερίσματα της κόλασης!

[12] Όποιος θέλει να κάνει θαύματα, πρέπει να έχει λάβει την ανάλογη εσωτερική δύναμη από τον Θεό και τότε να κά­νει θαύματα μόνον όταν είναι εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη!

[13] Όποιος όμως κάνει ψεύτικα θαύματά και προλέγει το μέλλον με διάφορους χρησμούς και σημεία, δεν χρειάζεται πια κατάρες γιατί είναι ήδη πλήρως καταραμένος από την ίδια του τη βούληση. Πρέπει λοιπόν να φυλάγεστε από την κακή μα­γεία, καθώς και από την πρόβλεψη του μέλλοντος, γιατί όλα αυτά είναι ολέθρια για το πνεύμα του ανθρώπου!»

bookoflife ΜΕΓ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ 1

[14] Όλοι όσοι άκουσαν αυτά τα λόγια τρόμαξαν φοβερά και ρωτούσαν αν θα έπρεπε να μη βασίζονται ούτε καν και στα σημάδια πρόγνωσης του καιρού, που ήταν επαληθευμένα από την πανάρχαια πείρα των ανθρώπων.

[15] Εγώ είπα: “Ασφαλώς, μα μονάχα όταν στηρίζονται σε μια καθαρά επιστημονική βάση. Εάν δεν είναι έτσι, κάτι τέτοιο είναι πάλι αμαρτία, επειδή ο άνθρωπος υιοθετεί τότε μια δεύτερη, παράλληλη πίστη, η οποία υποσκάπτει την ακράδαντη πίστη στην αποκλειστικότητα της θείας πρόνοιας^. έτσι στο τέλος πιστεύει πιο πολύ στους οιωνούς παρά στον Θεό, που είναι ο μόνος αληθινός και παντοδύναμος.

[16] Όποιος στηρίζεται στην καθαρή πίστη, μπορεί να ζητήσει και θα του δοθεί αυτό για το οποίο παρακάλεσε, ακόμη κι εάν τα σημάδια στη γη και στον αέρα σύμφωνα με την πείρα είναι πάρα πολύ κακά και προμηνύουν ακριβώς το αντίθετο. Μα όποιος έχει εμπιστοσύνη στους οιωνούς θα τους δει να επαληθεύονται.

[17] Ο Θεός δεν έχει δημιουργήσει όλα αυτά που οι άνθρωποι τα θεωρούν σαν οιωνούς; Αφού λοιπόν ο Θεός τα δημιούργησε όλα αυτά, ασφαλώς και θα τα εξουσιάζει Αυτός μόνιμα και θα τα ελέγχει και θα τα κυβερνάει! Εφόσον όμως μόνον ο Θεός είναι ο Κύριος και ο Κυβερνήτης για κάθε δημιουργημένο πράγμα και φαινόμενο, πώς μπορούν αυτά να δείξουν κάτι χωρίς Αυτόν; Επομένως, αφού αυτό είναι αδύνατο, ας παρακαλεί ο καθένας τον Θεό, αφού μόνον Αυτός είναι παντοδύναμος, κι ας λένε οι οιωνοί το ένα ή το άλλο! Δεν είναι πιο παρήγορο αυτό από χιλιάδες οιωνοσκοπίες, όση εμπιστοσύνη κι αν τους έχει κάποιος;”

www.thebooklife.gr

Η ταπεινότητα οδηγεί στην αλήθεια, η αλαζονεία στην πλάνη

«Ο κάθε άνθρωπος πιστεύει ότι πορεύεται στο σωστό δρόμο και όσο πιο μακριά βρίσκεται από Εμένα, τόσο πιο ακλόνητη είναι η πίστη αυτή… Γιατί εκείνος που έχει ήδη έρθει πιο κοντά Μου είναι πολύ ταπεινός και μόνιμα συναισθάνεται τα ελαττώματά του ποτέ δεν θα πιστέψει ότι ζει τη ζωή του απόλυτα εναρμονισμένος με τη Βούλησή Μου, ποτέ δε θα είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του και γι’ αυτό θ’ αγωνίζεται διαρκώς να τελειοποιηθεί.

Όμως εάν ο κάθε άνθρωπος είχε αυτήν την επίγνωση των ελλείψεών του, θα αναγκαζόταν να παραδεχτεί ότι η πορεία του μπορεί και να είναι λάθος. Και τότε δεν θα περνούσε την επίγεια ζωή του με τέτοια μεγάλη πεποίθηση ότι πορεύεται σωστά:

Μα οι περισσότεροι πάσχουν από αλαζονεία και η ταπεινότητα τούς είναι άγνωστη. Και το αλαζονικό τους φρόνημα το φανερώνουν με την άρνησή τους να δεχτούν οποιαδήποτε διδασκαλία, συμβουλή ή υπόδειξη, ενώ θεωρούν για τον εαυτό τους ότι έχουν το δικαίωμα να προσηλυτίζουν τους άλλους στις δικές τους απόψεις.

Μόνον όποιος έχει αποκτήσει ταπεινότητα απευθύνεται σ’ Εμένα και Με παρακαλεί να τον διδάξω και να τον βοηθήσω. Αλλά οι υπόλοιποι παραλείπουν να το κάνουν, επειδή πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται βοήθεια και διδασκαλία, και επίσης, δεν είναι και εντελώς πεισμένοι για την ύπαρξή Μου. Γιατί εάν πίστευαν ότι είμαι απόλυτα τέλειο Ον, θα συνειδητοποιούσαν πόσο μεγάλη είναι η απόσταση που τους χωρίζει απ’ αυτό το Ον.

…Συν τοις άλλοις όμως υπάρχουν και άνθρωποι που Με ψάχνουν μεν, μα σε λάθος δρόμους, οι οποίοι ενώ δεν πορεύονται στο δρόμο της αλήθειας, εντούτοις πιστεύουν ότι βρίσκονται στην αλήθεια. Επίσης και αυτοί δεν είναι ακόμα ταπεινοί ώστε να εμπιστευτούν τον Οδηγό εκείνον που θα τους οδηγήσει σίγουρα στον προορισμό τους. Επίσης και αυτοί δεν έρχονται απευθείας σε Μένα παρακαλώντας Εμένα τον Ίδιο να τους καθοδηγήσει. Αντ’ αυτού ακολουθούν τυφλά εκείνους που προπορεύονται χωρίς να έχουν αποκτήσει ταπεινότητα και γι’ αυτό επίσης δεν είχα τη δυνατότητα να τους καθοδηγήσω σωστά πού να κατευθυνθούν. Επομένως οι πρώτοι είναι απλώς συνοδοιπόροι, οι οποίοι ούτε αναρωτιούνται καν έστω μία φορά αν οι οδηγοί τους τους οδηγούν σωστά και ούτε ζητούν από Μένα να τους απαντήσω στην ερώτησή τους. Ο καθένας που δεν είναι άπιστος οφείλει να θέσει αυτήν την ερώτηση.

…Όσο ένας άνθρωπος πιστεύει πως πορεύεται σωστά χωρίς να έχει προηγουμένως αφεθεί στα χέρια Μου για να τον οδηγήσω, οδηγείται από τον εχθρό Μου. Και το σαφές γνώρισμα για το ότι αυτόν ακολουθεί, είναι η αλαζονεία που χαρακτηρίζει τέτοιους ανθρώπους. Γι’ αυτό δεν είναι καθόλου ανοικτοί όταν τους προσφέρεται διαφώτιση με αγάπη, γιατί πιστεύουν ότι δεν έχουν ανάγκη από καμία διδασκαλία και αρκούνται σε φρασεολογίες και σε δόγματα πίστης άνευ περιεχομένου, που άμα τα ελέγξει κανείς σοβαρά βρίσκει ότι στερούνται πάσης σοφίας.

Μα ο ταπεινός απευθύνεται σ’ Εμένα, ο ταπεινός αναγνωρίζει και παραδέχεται τις ελλείψεις του. Και θέλει ν’ αλλάξει την ελαττωματική του κατάσταση, όμως από μόνος του χωρίς τη βοήθειά Μου νιώθει ότι δεν έχει τη δύναμη γι’ αυτό. Και αυτόν τον άνθρωπο μπορώ να τον βοηθήσω ανάλογα με την πίστη του, μπορώ να του χαρίσω ό,τι του λείπει και να τον καθοδηγήσω, δεδομένου ότι δέχεται να τον κατευθύνω χωρίς καμία αντίσταση. …Η ταπεινότητά του τον έσπρωξε να καταφύγει στην αγκαλιά Μου έτσι κι Εγώ θα τον στηρίξω μέχρι να φτάσει στον προορισμό του…

Αμήν

Αποκάλυψη στην Μπέρτα Ντούντε στις 30-5-1956 με αύξοντα αριθμό 6558

I_E

Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Τα Άστρα και Εμείς

Δεν είναι ν’ απορεί κανείς που ανέκαθεν τα ρεύματα ζωής που διασχίζουν το κοσμικό άπειρο, προκαλούσαν την ανθρώπινη διαίσθηση να ερευνήσει τις επιδράσεις των άστρων πάνω στο είναι και το πεπρωμένο των ανθρώπων. Η «βασιλική τέχνη» της αστρομαντείας ή αστρολογίας έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο σε όλους τους λαούς ήδη από τους αρχαιότατους χρόνους. Σήμερα έχει κερδίσει και πάλι έδαφος σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Μορφωμένοι και μη, αμέτρητοι άνθρωποι ασχολούνται μαζί της, ώστε προβάλ­λει το ερώτημα: είναι αλήθεια αυτή η επιστήμη; Τι λένε σχετικά τα κείμενα του Λόρμπερ;

Η αστρολογία στην αρχαία και στη νεώτερη εποχή

Στον «Πνευματικό Ήλιο» διαβάζουμε: «Δεν έχετε ακούσει ποτέ για την αρχαία αστρολογία; Μα, λέτε, μπορεί κανείς να την πάρει στα σοβαρά; Κι Εγώ σας απαντάω πως σίγουρα όχι με τον τρόπο που ασχολείσθε εσείς μαζί της, γιατί αυτό είναι δεισιδαιμονία. Αλλά το κάθε πράγμα έχει δυο πλευρές· τη φωτεινή, ή την καλή, και την κακή του! Εδώ θ’ ασχοληθούμε μόνο με τη φωτεινή πλευρά αυτού του πανάρχαιου μυστηρίου. Το όνομα της είναι “επιστήμη των αντιστοιχιών”! Με βάση τις αντιστοιχίες, το κάθε πράγμα, η κάθε μορφή και η αλληλεπί­δραση τους, έχουν ένα αντίστοιχο πνευματικό νόημα Ένα τέτοιο νόημα έχουν επίσης όλα τα άστρα και οι αστερισμοί τους. Όποιος λοιπόν ξέρει να διαβάσει και να ερμηνεύσει τούτα τα πράγματα απ’ αυτή τη φωτεινή πλευρά, είναι ένας σωστός α­στρολόγος που εμπνέεται από το βασίλειο των πνευμάτων. Είναι σοφός πραγματικά, όπως ήταν οι τρεις αστρολόγοι απ’ την Ανατολή που αναγνώρισαν το άστρο του Κυρίου και, ακολουθώντας το, βρήκαν το Βασιλέα των Βασιλέων».

Στο «M.E.I.» ο Ιησούς καταδικάζει επανειλημμένα την αστρομαντεία που ήταν διαδεδομένη στους αρχαίους χρό­νους κυρίως στους ιερείς της Βαβυλώνας, οι οποίοι με ανε­παρκείς φυσικές γνώσεις εξαπατούσαν και κερδοσκοπούσαν σε βάρος του κόσμου. Για να προστατεύσει τους μαθητές του από τέτοιες απάτες, τους διδάσκει για τη φυσική σύσταση και τη σημασία των αστερισμών: «Αν δεν θέλετε να γίνετε δεισιδαίμονες σαν εκείνους τους ψευτομάντεις, θα πρέπει να μά­θετε όλη την αλήθεια για το πώς είναι φτιαγμένη η γη, ο ήλιος, το φεγγάρι κι όλα τ’ άλλα άστρα!… Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τα ήξεραν ως επί το πλείστον αυτά τα πράγματα. Και έτσι τα γνώ­ριζε κι ο Μωυσής, ο οποίος έγραψε ένα μεγάλο βιβλίο¹ σχε­τικά, που χρησιμοποιόταν ως τα χρόνια των Βασιλέων.

Αλλ’ αυτές οι γνώσεις δεν απέφεραν σπουδαία κέρδη στο ιερατείο που κυνηγούσε τα πλούτη. Γι’ αυτό επιδίδονταν (ε­ξαπατώντας) σε μία ψευτοαστρολογία, προφήτευαν ό,τι ήθε­λαν στους τυφλούς ανθρώπους και ακριβοπληρώνονταν από πάνω. Αυτός που έπαιρνε έναν καλό χρησμό, έδινε ευχαρί­στως πιο πολλά απ’ ό,τι του ζητούσαν. Αυτός δε που του προ­φήτευαν κάτι κακό, αναγκαστικά ζητούσε τη συνδρομή τους για να μεσολαβήσουν στο Θεό για χάρη του. Εννοείται πως και γι’ αυτό έπρεπε να προσφέρει τις απαιτούμενες θυσίες· έτσι οι ιερείς δεν ήταν ποτέ χαμένοι».

Η αλήθεια για την επίδραση των ουράνιων σωμάτων

Στο «Γη και Σελήνη» πληροφορούμαστε εκτενέστερα για την αληθινή επίδραση των άστρων, τόσο από φυσική, όσο και από πνευματική σκοπιά.

Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τις σχετικές πληροφορίες, αν θυμηθούμε πως οποιαδήποτε ύλη, ακόμη κι εκείνη των ήλιων, είναι κατά βάση ζωντανό πνεύμα. Επίσης πως όλοι οι αστερισμοί, οι ήλιοι, οι κομήτες, οι πλανήτες και οι σελήνες, είναι ζωντανοί οργανισμοί. Ή, όπως λέγεται εκεί, αντιπροσωπεύουν μία «κλιμακωτή συγκέντρωση και εκ παίδευση πνευμάτων».

Στο «M.E.I.» μαθαίνουμε πως επειδή τα πάντα είναι ζωντανό πνεύμα, το κάθε δημιούργημα, από την πέτρα ως τον άνθρωπο και ως τον άγγελο, διαθέτει μία ζωτική ακτινοβολία ή μία περιβάλλουσα ενεργειακή σφαίρα, (την αύρα):

«0 κάθε άνθρωπος, σαν ζωντανό ον με πνευματική, ψυχική ή φυσικοσωματική υπόσταση, διαθέτει μια δική του ζωτική σφαίρα που τον περιβάλλει. Το ίδιο συμβαίνει με το κάθε ουράνιο σώμα, την κάθε πέτρα, το κάθε δέντρο, φυτό και ζώο, ανάλογα με το είδος τους. Δίχως μια τέτοια εξωτερική ζωτική σφαίρα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε η γη, ούτε ορυκτό ούτε φυτό ή ζώο.

Σίγουρα θα έχετε κάνει ήδη τη διαπίστωση πως, περπατώ­ντας σ’ ένα δάσος με οξιές π.χ., η εντύπωση που σας δη­μιουργείται είναι διαφορετική απ’ ό,τι σ ένα δάσος με κέ­δρους. Το δε συναίσθημα που καταλαμβάνει έναν άνθρωπο όταν σταθεί σ’ ένα Βράχο από ασβεστόλιθο, είναι εντελώς αλλιώτικο απ’ ό,τι σ’ ένα βράχο από γρανίτη. Ο παρατηρητι­κός άνθρωπος νιώθει διαφορετικά μέσα σ’ ένα αμπέλι απ’ ό,τι σ’ ένα περιβόλι με συκιές. Με το κάθε διαφορετικό ζώο κα­νείς έχει ένα αλλιώτικο συναίσθημα, κι αυτό ισχύει ακόμη πιο πολύ με τους διαφορετικούς ανθρώπους. Ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος αντιλαμβάνεται συχνά από πολύ μα­κριά το ποιόν του ανθρώπου που τον πλησιάζει».

Αν λοιπόν οι πιο μικροί οργανισμοί στο γήινο περιβάλλον διαθέτουν μια τέτοια έντονη ζωτική ακτινοβολία, πόσο ασύ­γκριτα μεγαλύτερη πρέπει να είναι εκείνη των τεράστιων ζω­ντανών οργανισμών όπως οι ήλιοι, οι πλανήτες και οι υπόλοι­ποι αστερισμοί!

Όλοι μας ανεξαίρετα αισθανόμαστε αυτό το πράγμα στη ζωογόνα ακτινοβολία του ήλιου μας π.χ., ή στην ακτινοβολία της σελήνης, που είναι πιο αδιόρατη αλλά ωστόσο αισθητή, ιδιαίτερα για τους ευαίσθητους ανθρώπους. Ας σκεφτούμε τώρα πως οι μυριάδες απλανείς αστέρες που βλέπουμε στο στερέωμα τη νύχτα είναι κατά βάση κολοσσιαίοι ήλιοι, πολύ μεγαλύτεροι σε δύναμη από τον ήλιο μας. Είναι κατα­νοητό λοιπόν πως η ακτινοβολία τους, παρόλη την τεράστια απόσταση που μας χωρίζει, μπορεί και κάνει θαύματα στη Γη, ακριβώς όπως οι ακτίνες του ήλιου ή της σελήνης μας.

Η μεγαλόπρεπη ορχήστρα των ουράνιων δυνάμεων

Στο «Γη και Σελήνη» αναφέρεται σχετικά:

«Κοιτάξτε ψηλά πώς λαμπυρίζουν τα άστρα στ’ απέραντα βάθη του αιθέρα, που δεν έχει αρχή και τέλος! Ο άνθρωπος κάθεται σαν μαγεμένος όταν αντικρύσει το τρεμοφέγγισμα από εκατομμύρια άστρα. Μήπως δεν είναι αυτή μια επίδρα­ση που γαληνεύει και μαγεύει την ανθρώπινη ψυχή; Αυτή την επίδραση έχει το φως που έρχεται από τόσο μακριά. Και είναι το φως που από τον ατμοσφαιρικό αέρα σχηματίζει γύρω από τα ουράνια σώματα ένα στεφάνι σαν ένα μεγάλο κοσμικό μά­τι. Όπως είναι το φως πάλι που διαμορφώνει το ανθρώπινο μάτι και το κάνει, να συγγενεύει μαζί του^. γιατί αν δεν ήταν το μάτι φως, δεν θα μπορούσε ποτέ να δει το φως. Αν όμως το φως των άστρων που περνάει μέσα από το ανθρώπινο μά­τι, έχει ήδη σε τέτοια μικρή κλίμακα μια τόσο αισθητή επίδρα­ση, που μπορεί και τη νιώθει ο καθένας, πόσο μάλλον πρέπει να επιδρά πάνω στη Γη η αστροφεγγιά που διαχέεται μέσα απ’ το πελώριο μάτι της (δηλαδή τη γήινη ατμόσφαιρα)! Γιατί η επιφάνεια του ατμοσφαιρικού αέρα, όπου εφάπτεται με τον αιθέρα, είναι ένας γυαλιστερός καθρέφτης που απεικονίζει σε αρκετά μεγάλο μέγεθος το κάθε άστρο. Σύμφωνα με τις γνωστές βασικές αρχές της οπτικής, τούτη η εικόνα αντανα­κλάται πάνω στη στερεή επιφάνεια της γης και μάλιστα με μία φωτεινή ενέργεια που συγκλίνει όλο και περισσότερο.

Αυτό το συγκεντρωμένο φως αποτελεί ένα «ιδιαίτερο στοιχειώδες χαρακτηριστικό» (ή μία «ειδική δύναμη»), γιατί επιδράει στην επιφάνεια και στα υπόγεια τμήματα της Γης, με τα οποία έχει μία πνευματική συγγένεια. Αν κάνετε λοιπόν μια προσπάθεια να μετρήσετε τ’ αστέρια, μπορείτε να μαντέψετε πόσες μυριάδες απλά «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά» υπάρχουν στην ατμόσφαιρα σας. Ό,τι σώμα υπάρχει πάνω ή μέσα στη Γη, προκύπτει από την αμοιβαία επίδραση των άστρων, γιατί έτσι τον ρύθμισα, σαν Δημιουργός, αυτόν το μεγάλο κοσμικό μηχανισμό!

Συμβαίνει καμιά φορά να εμφανίζονται νέα αστέρια. Κατά συνέπεια, πρέπει παράλληλα να κάνουν την εμφάνιση τους νέες ειδικές δυνάμεις στη Γη. Απ’ αυτές προκύπτουν νέα είδη όντων που επενεργούν ευνοϊκά ή αρνητικά στα ήδη υπάρχοντα όντα. Κι αυτό εξαρτάται από το αν είναι καλό ή κα­κό το άστρο απ’ όπου προέρχονται οι ειδικές δυνάμεις. Γιατί βέβαια υπάρχουν καλά και κακά άστρα, όπως για τον ίδιο λό­γο υπάρχουν καλά ή κακά φυτά και ζώα.

Αντίστοιχα, υπάρχουν επίσης διπλοί αστέρες που ανά δια­στήματα σκεπάζει ο ένας το άλλο συνήθως ο ένας έχει καλό χαρακτήρα κι ο άλλος κακό. Αν βρεθεί ο καλός εμπρός από τον κακό, αδρανοποιεί τη βλαβερή επίδραση. Αν φέγγουν οι δυο ταυτόχρονα δίπλα-δίπλα, η κακή επιρροή μετριάζεται απ’ το καλό αστέρι. Αν τέλος βρεθεί ο κακός εμπρός απ’ τον κα­λό, εξουδετερώνει εντελώς την καλή επίδραση. Τότε σ’ εκεί­νο το μέρος της Γης όπου τούτο τ’ αστέρι βρίσκεται στο ζενίθ του, θα φανεί σύντομα μία κακή επιρροή. Αυτή η επιρροή γί­νεται αισθητή με κακοκαιρίες, με ασθένειες σε ορισμένα εί­δη φυτών, ή με αρρώστιες σε ζώα και σε ανθρώπους.

Το ανάλογο συμβαίνει όταν ένας πλανήτης σκεπάζει έναν απλανή αστέρα, και τούτο έχει πότε καλή και πότε κακή επί­δραση στη Γη. Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι αρχαίοι σοφοί προσδιόριζαν «πώς κυβερνούσαν τα άστρα», πράγμα που τώ­ρα πια ακούγεται σαν παραμύθι. Ωστόσο, δεν είναι τόσο πα­ράλογο, όσο θέλουν να πιστεύουν οι σύγχρονοι αστρολόγοι, που ξέρουν να κάνουν μόνο αριθμητικούς υπολογισμούς.

Η σελήνη χρειάζεται 29 μέρες περίπου για να ολοκληρώσει την τροχιά της, που διαγράφει ένα στενό-στενό κύκλο κάτω από τα δώδεκα ζώδια. Έτσι στη διάρκεια της περιστροφής της περνάει απ’ όλα τα ζώδια, το ένα μετά το άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ήλιο, μόνο που εκεί είναι ουσιαστικά η Γη που κινείται. Ωστόσο μοιάζει να είναι ο ήλιος που κάθε μήνα περίπου προχωράει σ’ έναν άλλο αστερισμό. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μ’ αυτή τη μετακίνηση κάτω απ’ το ζωδια­κό κύκλο (σελήνης και ήλιου), τόσο η σελήνη όσο κι ο ήλιος σκεπάζουν αρκετά άστρα αυτών των αστερισμών. Προφανώς, για το μικρό διάστημα που είναι σκεπασμένα αυτά τα άστρα, η επιρροή που ασκούν στη Γη διακόπτεται. Το επακόλουθο είναι πως και στη Γη γίνεται υποχρεωτικά αισθητή κάποια αλλαγή. Και κυρίως σ’ εκείνα τα αντικείμενα τα οποία υπόκεινται στην επήρεια αυτών των άστρων κι έχουν μία παρόμοια σύσταση με αυτά. Κι αυτό επειδή για την ύπαρξή τους χρειάζονται μια ειδική δύναμη η οποία περιέχεται στο φως αυτών των άστρων. Αυτή η επενέργεια ωστόσο δεν διαρκεί πολύ, γιατί ούτε ο ήλιος ούτε και η σελήνη μπορούν να σκεπάζουν για πολύ καιρό εκείνα τ’ αστέρια.

Ένα άλλο επακόλουθο, ιδιαίτερα αισθητό στη Γη, προκύπτει από τη λιγότερο γνωστή απόκλιση της Γης από την τροχιά της γύρω από τον ήλιο. Κι ακόμη περισσότερο από την απόκλιση της σελήνης, η οποία σπάνια επαναλαμβάνει ακριβώς την ίδια τροχιά. Εννοείται πως με αυτή την απόκλιση μεταβάλλεται και το σημείο ζενίθ των δώδεκα αστερισμών. Αυτή η μεταβολή απ’ τη μεριά της προκαλεί αισθητές αλλαγές σ’ ευαίσθητα σημεία της Γης Σε τούτες τις αλλαγές συνθηκών προστίθενται οι διαρκείς αλλαγές θέσης των πλανητών, οι οποίοι χρειάζο­νται πολλές χιλιάδες χρόνια για να ξαναβρεθούν στο ίδιο ση­μείο απ’ όπου είχαν κάποτε στείλει την επιρροή τους στη Γη».

Η επίδραση του ήλιου πάνω στη Γη

«Τέλος, παράλληλα μ’ αυτά τα δεδομένα, πρέπει να λάβει κανείς ξεχωριστά υπόψη του τις εκρήξεις στην ηλιακή σφαί­ρα.¹ Αυτές εξασθενούν το φως του ήλιου, και δεν μπορεί να επιδράσει με την ίδια δύναμη πάνω στη Γη, όπως όταν υπάρ­χει πλήρης ηλιοφάνεια. Ωστόσο αυτές οι επιδράσεις δεν εί­ναι τόσο αισθητές στο πρώτο στρώμα της ατμόσφαιρας, όσο στο δεύτερο, το οποίο αρχίζει πέντε με επτά χιλιάδες πόδια από την επιφάνεια της θάλασσας.

Πάντως ο ήλιος επιδρά πάντα έμμεσα. Αυτό που κάνει είναι να ενισχύει το φως που έρχεται από τα άστρα, και μάλιστα (κατά κύριο λόγο), με το ίδιο φως που έχει λάβει από αυ­τά. Δηλαδή δεν είναι ο αποκλειστικός φωτοδότης της Γης, παρά ενισχύει το φως που φθάνει στη Γη. Αυτό εξηγείται ε­πειδή ο ήλιος πρώτα συλλαμβάνει το φως από αμέτρητους ήλιους πάνω στη γυαλιστερή επιφάνεια του και μετά το αντα­νακλάει σαν ένα ενιαίο φως στο αχανές αιθέριο διάστημα. Αυτό το ενιαίο πολυαστρικό φως συναντάει στο δρόμο του τις ακτίνες οι οποίες πηγαίνουν κατευθείαν από τ’ άστρα στη γη, σμίγει μαζί τους και πέφτουν ενωμένα στη Γη».

Η κοσμική ακτινοβολία και ο άνθρωπος

Συνεπώς, τα ρεύματα ζωής που διασχίζουν το διάστημα και με τις ακτίνες τους θρέφουν όλα τα όντα του πλανήτη μας, είναι πραγματικά μυριάδες! Δίχως φώτιση, δίχως μια πνευμα­τική ενατένιση, κανένας αστρολόγος δεν είναι σε θέση μόνο με τη σκέτη νοημοσύνη του να βρει την αλήθεια. Από τα προ­λεγόμενα πρέπει να έχει καταστεί φανερό πως πραγματικά τα άστρα εξασκούν μία πολυσήμαντη επιρροή πάνω στη Γη, αφού αποτελούν πελώριες κοιτίδες ζωής και πηγές ακτι­νοβολίας.

Βέβαια ξέρουμε επίσης από την εμπειρία μας, πως η αν­θρώπινη ψυχή, που απαρτίζεται από μυριάδες σπίθες ζω­ής, παίρνει πολλά καθοριστικά συστατικά από την ψυχή των φυσικών γονέων («Γη και Σελήνη», κεφ. 53). Επιπλέον από τον Λόρμπερ μαθαίνουμε πως κάθε ψυχή περιλαμβάνει ψυχικά στοιχεία από ζώα, που προέρχονται από την πορεία μας μέσα από τα φυσικά βασίλεια («Μ.Ε.Ι.», τόμος 10). Σε γε­νικές γραμμές δηλαδή, η ανθρώπινη ψυχή προκύπτει από μία τριπλή συρροή στοιχείων: από τα φυσικά βασίλεια, τους φυ­σικούς γονείς και τα άστρα. Και η αστρολογία, η οποία συνή­θως επιχειρεί να ερμηνεύσει τις διάφορες κλίσεις του αν­θρώπου αποκλειστικά σαν επήρεια των άστρων, δεν αντιπρο­σωπεύει παρά ένα πολλοστημόριο της αλήθειας.

Το ωροσκόπιο και η ερμηνεία του

Ωστόσο δεν μπορεί κανείς ν’ απορρίψει άκριτα την τέχνη της λεγόμενης ωροσκοπίας χωρίς περαιτέρω εμβάθυνση. Όσοι είναι πραγματικά ενορατικοί αστρολόγοι, και παίρνουν τη φώτιση τους από ψηλά, μπορούν, χάρη στη διαίσθηση τους και χάρη σε κάποιους κανόνες που είναι προϊόν πείρας, να φέρουν στο φως αρκετές αλήθειες σχετικά με τις τάσεις που δείχνει ο χαρακτήρας και το πεπρωμένο των συνανθρώ­πων τους. Αν αυτοί εδώ μπορέσουν ν’ αναγνωρίσουν μέσα απ’ το ωροσκόπιο τις αδυναμίες τους και θελήσουν με τη βοήθεια από ψηλά να κυριαρχήσουν πάνω τους, το ωροσκό­πιο τότε μπορεί ν’ αποδειχθεί μεγάλο βοήθημα στο δύσκολο φροντιστήριο της ζωής. Βέβαια, δεδομένου ότι πολλοί ασχο­λούνται εντελώς επιπόλαια κι ανεύθυνα με τα ωροσκόπια, καλό είναι η ερμηνεία τους να αξιολογείται με περισσή προ­σοχή και επιφύλαξη.

Η αστρολογία σήμερα ερμηνεύει μονόπλευρα ολόκληρη την ανθρώπινη μοίρα, βασιζόμενη αποκλειστικά, ή τουλάχι­στον σε πρώτη γραμμή, στη θέση των άστρων. Ωστόσο το ε­ξωτερικό γήινο περιβάλλον (φύσης και ανθρώπου), εξασκεί κι αυτό μία σαφή επίδραση στην εξέλιξη και στη μοίρα μας. Και πολύ σημαντικότερες, αν και πιο κρυφές, είναι oι αδιάκο­πες επιρροές του πνευματικού κόσμου στην καρδιά