Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ FAKE ΑΛΗΘΕΙΕΣ

ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Κενή φρασεολογία και διφορούμενες έννοιες, η γλώσσα που μιλάει το “πνεύμα της εποχής”

Παραπλανητικές έννοιες με πολλές διαφορετικές ερμηνείες

“Την έσχατη εποχή πολλοί θα είναι εκείνοι που θα παραπλανηθούν εκούσια, αλλά αυτό θα γίνει αποκλειστικά για το λόγο ότι οι ίδιοι είναι χλιαροί και δεν καταφεύγουν σ’ Εμένα τον Ίδιο, τον Θεό τους, για να βρουν την αλήθεια. Ο δε αντίπαλός Μου γνωρίζει ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσει με το μέρος του εκείνους που δεν είναι ακόμη απόλυτα αφοσιωμένοι σ’ Εμένα. Και δεν διστάζει να τους επηρεάσει φορώντας τη μάσκα της ευλάβειας. Στόχος του είναι να παραμορφώσει την εικόνα Μου έτσι ώστε ν’ αποξενώσει τους ανθρώπους από Μένα. Στόχος του είναι να τους δυσκολέψει να Με γνωρίσουν (όπως είμαι πραγματικά) και γι’ αυτό χρησιμοποιεί εκφράσεις που μπορούν να ερμηνευτούν πολλαπλά. Μετά τις ερμηνεύει έτσι που να οδηγούν σε παρερμηνείες και συνακόλουθα σε απομάκρυνση από τη σωστή πίστη και την αγάπη σ’ Εμένα, γιατί με τη δική του την ερμηνεία δεν μπορούν να Με αναγνωρίσουν όπως είμαι πραγματικά”.

Μπ. Ντούντε 16-5-1953 αρ. 5677

Προσοχή! Απομίμηση!

“[16] Ένα μικρό και δυσδιάκριτο ψέμα είναι πολύ πιο επικίνδυνο για την ψυχή από ένα ψέμα χειροπιαστό και χοντροκομμένο. Διότι ένα χοντροκομμένο ψέμα ασφαλώς δεν θα ωθήσει κανέναν σε κάποια ενέργεια, ενώ εκείνο που δεν φαίνεται θα ωθήσει σε δράση σαν να ήταν η αλήθεια και είναι εύκολο να φέρει κάποιον στο χείλος της ηθικής παρακμής. Όμως αυτό μπορεί να το αντιληφθεί μόνον όποιος έχει αποκτήσει εσωτερική πνευματική όραση”.

ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ III, 47

Τι σημαίνουν οι μισές και οι fake αλήθειες με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε σήμερα; Για να καταλάβουμε καλύτερα “τι κρύβει από πίσω της η αχλάδα και η ουρά της” και ποιοι κίνδυνοι εγκυμονούνται από εκεί για μας προσωπικά, ας δούμε το θέμα πιο αναλυτικά. Ξέρουμε από την πολιτική πραγματικότητα, όπου κάποιοι λίγοι στην κορυφή, για να εξυπηρετήσουν τα ποικίλα συμφέροντά τους, φροντίζουν ενορχηστρωμένα, όπως λέγεται λαϊκά, να μας ταΐζουν κουτόχορτο.

Αντίστοιχα και στην πνευματική πραγματικότητα, που είναι αρχετυπικός καθρέφτης της γήινης, υπάρχουν αληθινά – και όχι απλώς μεταφορικά – “σκοτεινές δυνάμεις” που εργάζονται για τη σύγχυση και την αποβλάκωσή μας. Έτσι εργάζεται ο εχθρός του θεού, που ‘ναι και δικός μας εχθρός, ιδιαίτερα με καλόπιστους και εύπιστους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας κάθε αθέμιτο μέσον για να τους ξανακερδίσει και να τους εγκλωβίσει στη δική του σφαίρα επιρροής. Και ένα ακόμη μέσον στα χέρια του είναι ακόμη και ο λόγος του θεού, με τη διαφορά όμως ότι σερβίρει μόνο μισές αλήθειες. Με άλλα λόγια, κάτω από το προσωπείο του καλού κι αληθινού λέει τα μισά και παραλείπει ή διαστρεβλώνει τ’ άλλα μισά. Και επειδή οι περισσότεροι από μας είναι χλιαροί, αδιάφοροι ή ημιμαθείς, τον βολεύει να χρησιμοποιεί μισόλογα ή λόγια που επιδέχονται πολλές ερμηνείες. Αυτό το εξηγεί ως εξής η εμπνευσμένη Μπέρτα Ντούντε:

Μεταμφιεσμένοι άγγελοι του φωτός

‘‘Την τελευταία εποχή ο σατανάς μάχεται με όλα τα μέσα για να κάνει τις ψυχές να παραδοθούν σε αυτόν και να χαθούν. Η δε πανουργία του συνίσταται στο να περιπλέκει τους ανθρώπους μέσα σε ένα λαβύρινθο από πλάνες, καθώς τους αφήνει να πιστεύουν ότι βρίσκονται στο σωστό δρόμο ενώ στην πραγματικότητα μπερδεύει τους δρόμους τους με τέτοιο τρόπο που δεν αντιλαμβάνονται ότι τους οδηγούν προς τα κάτω. Κι ο λόγος που μπορεί να το κάνει είναι επειδή εκείνοι δεν έχουν την ειλικρινή επιθυμία να πάρουν το δρόμο που οδηγεί προς τα ύψη. Στους περισσότερους αρκεί να τους πούνε ότι «αυτός ο δρομος πάει ψηλά», αλλά οι ίδιοι δεν δίνουν πια καμία προσοχή, γιατί τότε θα αντιλαμβάνονταν ότι αντίθετα πηγαίνει προς τα κάτω. Ο δε αντίπαλος χειρίζεται διάφορα μέσα για να τους παραπλανήσει που όλα απέχουν μακριά από την αλήθεια σχηματίζοντας έναν αδιαπέραστο λαβύρινθο από ψέματα. Όμως είναι τόσο καλά καμουφλαρισμένα, που κανείς πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός για να μην μπλεχτεί εκεί μέσα”.

17.2.1956

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΗΣ

Και μια άλλη προσφιλής τακτική του είναι να λέει σε έναν που αναζητεί απαντήσεις στη ζωή του: “Αυτή η μέθοδος, αυτή ή εκείνη η σχολή, αυτός ή εκείνος ο δάσκαλος, αυτό το μέντιουμ, εκείνο το προσκύνημα, θα σου λύσουν τα προβλήματά σου!” Γιατί οι περισσότεροι που ψάχνουν απαντήσεις κάπου έξω δεν ξέρουν ότι για να τις βρουν η όλη απόσταση που χρειάζεται να καλύψουν είναι περίπου 33 εκατοστά, δηλαδή από το κεφάλι έως την καρδιά^. με άλλα λόγια από την εγκεφαλική γνώση πρέπει να περάσουν στην επίγνωση της καρδιάς ή όπως λέγεται στην Κ. Διαθήκη: “Θα σας διδάσκει ο ίδιος ο θεός!” Εξάλλου όποιος έχει όντως βρει το δρόμο του μέσα από την καρδιά του, δεν είναι εύκολο πια να εξαπατηθεί με μισές αλήθειες, γιατί τότε τον καθοδηγεί, τον προστατεύει και τον περνάει πάνω από τα εμπόδια ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός.

Διφορούμενες έννοιες και παρεξηγήσεις

“Δεν επιτρέπεται να κρίνουμε…”

“Μην κρίνετε για να μην κριθείτε”

Και σ’ αυτό το θέμα υπάρχει μία εννοιολογική σύγχυση. Το μπέρδεμα γίνεται γιατί το σύγχρονο πνεύμα της “πολιτικής ορθότητας” επιτάσσει όχι απλώς να μην κατα-κρίνουμε αλλά ούτε και να επι-κρίνουμε – κι ας είναι κάτι οφθαλμοφανώς κακό – μα ούτε καν να κρίνουμε, δηλαδή ν’ αξιολογούμε. Ωστόσο το να ταυτίζεται η κατάκριση με την κρίση είναι λάθος, δεδομένου ότι όποιος αγαπάει πραγματικά την αλήθεια, έχει χρέος “να ελέγχει τα πάντα και να κρατάει ό,τι είναι καλό”. Με άλλα λόγια έχει δικαίωμα και υποχρέωση να σχηματίσει γνώμη και κρίση.

Όταν ο άνθρωπος διδάσκεται από τον Ιησού Χριστό,που είχε δηλώσει ότι είναι “η οδός και η αλήθεια”, οφείλει – για την τελειοποίηση της ψυχής του – και μπορεί να βγει από οποιονδήποτε λαβύρινθο και να κρίνει και ο ίδιος τι είναι αλήθεια και τι όχι. Αυτό βέβαια αφορά ιδέες και συναφή αντικείμενα αντιπαράθεσης.

Ωστόσο το πράγμα αλλάζει όταν πρόκειται να κρίνουμε ανθρώπους, εάν δεν εξετάσουμε προσεκτικά τα κίνητρά μας πρώτα. Γιατί πολύ εύκολα μπορούμε να πέσουμε έξω ή να μην έχουμε το σωστό μέτρο. Εδώ ισχύει όντως το “Μην κρίνετε για να μην κριθείτε και με ό,τι μέτρο μετράτε τους άλλους θα μετρηθείτε κι εσείς!”

Συμπέρασμα

Άρα χρειάζεται πάντα να ξεχωρίζουμε π.χ. τα λάθη, τις πλάνες και τα ελαττώματα ενός ατόμου – που αξίζουν την επίκριση και την κατάκριση – από το ίδιο το άτομο που χρειάζεται κατανόηση, συμπόνοια και βοήθεια.

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

Β.

1. ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ;^*

Οι περισσότεροι βέβαια νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να αγωνιστούν οι ίδιοι για την κατάκτηση της Αλήθειας, αφού την θεωρούν δεδομένη, από τη στιγμή που ανήκουν σε μια συγκεκριμένη εκκλησία ή κοινότητα πίστης. Όμως εάν δεν έχουν τελειοποιηθεί ήδη επί γης, ο αγώνας αυτός τους περιμένει αναπόφευκτα στον άλλον κόσμο υπό δυσχερέστερες συνθήκες (βλ. σχετικά Β. Λουτς «Η Πατρίδα της Ψυχής» και Μπ. Ντούντε «Το Πέρασμα στη Νέα Πνευματική Εποχή»⁺

Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Κύριος εξετάζει τους πιστούς στην καρδιά και στο νου (Ψαλμ.7,10. Ιερ. 11,20-17,10) και πρέπει να είναι καθαροί από σκοτεινά σημεία προτού τους δεχτεί (Ψαλμ. 26,2. Ησ. 48,10. Δανιήλ 12,10).

Κατά συνέπεια, το να αναγράφει η ταυτότητα «χριστιανός» δεν σημαίνει αυτόματα την είσοδο στους ουρανούς. Και, όπως προαναφέρθηκε, η εξεύρεση της Αλήθειας στη μεταθανάτια ζωή είναι πολύ πιο επίπονη από εδώ.

«Στη Γη αρκεί να θέλει κάποιος να βρει τον Θεό και να προσεύχεται με την καρδιά του να παραχωρηθεί δύναμη στην ψυχή του, δεδομένου ότι η δύναμη τίθεται στη διάθεσή της χωρίς περιορισμούς. Αντίθετα στον άλλον κόσμο, όσο το ον είναι ακόμη ατελές, είναι και αδύναμο. Ως συνέπεια, η ψυχή δεν μπορεί να κάνει πλέον τίποτα με τη δική της θέληση, γιατί απαιτείται δύναμη για να ελευθερωθεί από τα δεσμά που την βαραίνουν. Αλλά δεν έχει αυτήν τη δύναμη και ως εκ τούτου αδυνατεί να αλλάξει την κατάστασή της κατά βούληση, παρά είναι αναγκασμένη να αποκτήσει πρώτα δύναμη επιστρατεύοντας τη θέλησή της, Όμως η θέλησή της είναι αδύνατη, ακριβώς για το λόγο ότι το ον είναι ατελές» (αρ.2113).

Προφανώς η αναλήθεια και η πλάνη είναι όντως σημάδια ατέλειας, από την οποία δύσκολα απαλάσσεται η ψυχή:

«Όταν κάποιος παίρνει μαζί του στην άλλη ζωή και τις λανθασμένες πεποιθήσεις του, για την ψυχή του είναι απείρως δυσκολότερο να απαλλαγεί από αυτές και να σκεφτεί σωστά.

Ο αγώνας στο επέκεινα είναι πολύ πιο δυσχερής, η εσωτερική αντίσταση μεγαλύτερη, η δε επήρεια κακών δυνάμεων στους λογισμούς ιδιαίτερα ισχυρή. Γιατί η λανθασμένη βούλησή της, την οποία προσπαθούν να ενισχύσουν, τους εξασφαλίζει ελεύθερη πρόσβαση στις σκέψεις της. Έτσι φέρνουν ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση στους λογισμούς της απ’ όσο στη Γη, αφού ο Θεός δεν τις εμποδίζει…» (αρ.1953).

Αρ. 7333 12-4-59

«… Εγώ θα σας παρέχω συνεχώς την Αλήθεια, υπό τον όρο ότι πληροίτε την προϋπόθεση για την παροχή αυτή. Αυτό προϋποθέτει μεταξύ άλλων τη δική σας ελεύθερη θέληση να κατέχετε την Αλήθεια. Επίσης προϋποθέτει ότι εμπιστεύεστε Αυτόν που είναι η Προαιώνια Αλήθεια, ότι θέλετε να την λάβετε από Μένα και Με παρακαλείτε γι’ αυτό.

Όποιος το κάνει μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα καθοδηγήσω τις σκέψεις του, ούτως ώστε σύντομα θα κατέχει μόνο την Αλήθεια. Γιατί μόνο με την Αλήθεια μπορεί ο ατελής να φτάσει στην τελειότητα, μόνο η αλήθεια δείχνει το σωστό δρόμο, το δρόμο της επιστροφής σε Μένα και μόνο η Αλήθεια είναι ο σωστός δρόμος.

Εάν όλοι οι άνθρωποι βάδιζαν στο δρόμο της επιστροφής σε Μένα, τότε επίσης όλων οι λογισμοί θα καθοδηγούνταν σωστά.

Τότε θα επικρατούσε ήδη επί γης ειρήνης καθότι θα ζούσαν σύμφωνα με το θέλημα Μου…

… Πιστέψτε με ότι μόνο με την Αλήθεια έρχεστε κοντά Μου κι ότι η Αλήθεια απαιτεί συνάμα να ζείτε με αγάπη. Γιατί ο άστοργος δεν μπορεί να κατέχει την Αλήθεια, δεδομένου ότι αυτή προέρχεται μόνο από Μένα. Εγώ όμως δεν μπορώ να χαρίσω τον εαυτό Μου σε εκείνους που απέχουν από την Αγάπη…

… Το μόνο που χρειάζεται είναι η θέληση του ανθρώπου να μάθει την αλήθεια. Αυτή η θέληση αποδεικνύει ότι έρχεται πιο κοντά Μου, πράγμα που λαμβάνω υπ’ όψιν Μου. Έτσι μπορώ τότε να τον επηρεάσω μέσα από τις σκέψεις του ή μέσα από τις εμπειρίες του. Στη συνέχεια αυτές τον οδηγούν κατά κανόνα σε σωστές σκέψεις, στο να αναγνωρίσει την αλήθεια. Ως επακόλουθο θα τον οδηγήσουν να συνδεθεί συνειδητά μαζί Μου, ούτως ώστε θα μπορώ να του αποκαλυφθώ ως η Αιώνια Αλήθεια.

Αμήν

Μπέρτα Ντούντε

2. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ;

Αρ. 8254 27-8-1962

…Μόνο η ίδια η Αιώνια Αλήθεια μπορεί να προσφέρει την Αλήθεια. Σε εσάς τους ανθρώπους μόνο εναπόκειται να εξετάζετε καθεμία πνευματική γνώση χωριστά για

να εξακριβώσετε αν είναι όντως Αλήθεια που προέρχεται από τον Θεό. Δεν υπάρχουν ποτέ αποδείξεις για τις πνευματικές γνώσεις. Ο άνθρωπος όμως που διδάσκεται από μέσα του, δεν χρειάζεται εξωτερικά βοηθήματα ούτε πληροφόρηση από τους συνανθρώπους του. Θα πάρει ένα άπλετο φως από τις εσωτερικές διδασκαλίες και μόνο. Θα αναγνωρίσει ότι η γνώση που του παρέχεται είναι αλήθεια. Γιατί στο κάθε σκεύος με το οποίο μεταφέρω την Αλήθεια στη γη, δίνω ταυτόχρονα την κριτική ικανότητα και την πλήρη κατανόηση για όλα όσα αφορούν την πνευματική σφαίρα, τα οποία δεν μπορούν να ερμηνευτούν ή να εξηγηθούν από τη γήινη σκοπιά. Με άλλα λόγια αυτά τα οποία πρέπει και μπορούν να γίνουν πιστευτά, διότι αποπνέουν Σοφία. Και έτσι προσδίδουν διαυγή επίγνωση και εκτενή γνώση σε όποιον αποδέχεται αυτές τις Αποκαλύψεις.

«ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΝ. ΕΠΟΧΗ»

Ανεκτικότητα

Όπως και στο θέμα της κρίσης, έτσι και σ’ αυτό της ανεκτικότητας πρέπει να ξεχωρίζουμε την υπεράσπιση του καλού και του αληθινού από τη στενομυαλιά και τη μισαλλοδοξία, δηλαδή άλλο πράγμα οι ιδέες και άλλο οι άνθρωποι που τις εκπροσωπούν. Ένας φιλαλήθης άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει συμβιβασμούς προς χάριν μιας ομοφωνίας, γιατί αλήθεια και συμβιβασμός δεν συμβιβάζονται, παρόλο που η κατανόηση της αλήθειας εξαρτάται από την ωριμότητα του καθενός. Ωστόσο δεν πρέπει να προσαρμόζεται η αλήθεια στα μέτρα του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος οφείλει να προσαρμόζεται στην αλήθεια προσπαθώντας να την καταλάβει και να την ακολουθήσει. Εάν ο άνθρωπος ή η ανθρωπότητα συνολικά προτιμάει ν’ αγνοεί την αλήθεια ενσκήπτει αδυσώπητη, όπως π.χ. συμβαίνει με την καταστροφή της φύσης. Αντίθετα η αλήθεια μπορεί να πονάει, αλλά ελευθερώνει (Ιωάννη 8,32).

Επομένως ανεκτικός απέναντι στην αναλήθεια είναι όποιος δεν ξέρει τι είναι η αλήθεια και τα πλεονεκτήματά της. Από την άλλη, εκείνος που ξέρει την αλήθεια μα ανέχεται και την αναλήθεια, δείχνει ότι δεν είναι ακόμη ώριμος για την αλήθεια. Άλλωστε και ο Χριστός που είναι το πρότυπο τελειοποίησης για μας, δεν έκανε ποτέ συμβιβασμούς όσον αφορά στην αλήθεια, γιατί αλλιώς δεν θα είχε μπορέσει καν να εκπληρώσει την αποστολή του. Αντίθετα είχε τη μέγιστη υπομονή και επιείκεια με τις αδυναμίες των ανθρώπων. Και το ίδιο ισχύει και για μας: ασυμβίβαστος αγώνας κατά του ψέματος, της απάτης κλπ., αλλά συγκαταβατικότητα απέναντι στον συνάνθρωπο.

Τα ανάλογα, βέβαια, ισχύουν και στα ζητήματα θρησκευτικής πίστης.

4.ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ;

«Σε όλα τα Θρησκεύματα υπάρχουν σπέρματα σεβασμού προς τους άλλους ανθρώπους. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι κατά τη διεξαγωγή των διαλόγων αυτών θα σιγήσουμε για τις ιδιαιτερότητες της θρησκευτικής μας πίστεως και ότι θα αρνηθούμε την ταυτότητά μας. Άλλο όμως το να προβάλλουμε τις αλήθειες στις οποίες στηρίζεται η ζωή μας και άλλο το να είμαστε επιθετικοί διαστρεβλώνοντας τις απόψεις των διπλανών μας και καλλιεργώντας καχυποψία και εχθρότητα. Το ζητούμενο παραμένει πώς, μένοντας πιστοί και ακόμη αντλώντας έμπνευση από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μας, θα εργασθούμε για μία κοινωνία δικαιοσύνης και ειρήνης».

Αναστάσιος, αρχιεπίσκοπος Αλβανίας

Ο πλουραλισμός είναι μία πραγματικότητα στη σύγχρονη κοινωνία. Το πώς τον αντιμετωπίζουμε αποτελεί μία πρόκληση για τον καθένα μας. Είτε περιχαρακωνόμαστε στα όρια του ό,τι μας είναι ήδη οικείο, γνωστό και απορρίπτουμε ή αντιμαχόμαστε το ξένο, είτε το θεωρούμε σαν ευκαιρία να πλουτύνουμε και να βαθύνουμε τις γνώσεις μας.

Υπάρχει μία ιδεολογία που καταφάσκει τον πλουραλισμό με το επιχείρημα ότι έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν ηθικά ιδεώδη, αξίες, πίστεις, αλήθειες με γενική, απόλυτη και διαχρονική ισχύ. Πρόκειται για τη λεγόμενη σχετικότητα που πρεσβεύει ότι η ιδέα για το τι είναι καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, αλήθεια ή ψέμα είναι σχετική, υποκειμενική και ποικίλει ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες. Αυτό που είναι καλό, δίκαιο, αληθινό, ηθικό για τον έναν δεν πρέπει απαραίτητα να είναι το ίδιο και για τον άλλον. Άρα η αλήθεια είναι μία σχετική έννοια που συναρτάται προς πολλούς παράγοντες.

Όμως εφόσον οι άνθρωποι χρειάζεται να συμβιώνουν και να συνεργάζονται, πρέπει να συμφωνούν πάνω σε κάποιους ελάχιστους όρους, γιατί δεν είναι δυνατόν ο καθένας να υπάρχει αυτόνομα από τους άλλους και να δρα όπως θέλει. Από την άλλη πλευρά για να υπάρχει απρόσκοπτη συνύπαρξη πρέπει ο ένας να σέβεται την ελευθερία του άλλου.

Ο κίνδυνος εντούτοις με τη σχετικότητα είναι ότι ισοπεδώνει όλες τις διαφορετικές θεωρήσεις, καταργεί τις αντιθέσεις που πρέπει να υπάρχουν, ώστε να μπορεί ο καθένας να πάρει θέση, και απορρίπτει την αξιολόγηση.

Ωστόσο δεν είναι σωστό ότι δεν υπάρχουν ηθικές αξίες γενικά παραδεκτές. Παρά τη διαφοροποίηση από τη μία κουλτούρα στην άλλη, ή από τη μία θρησκεία στην άλλη, υπάρχουν πανανθρώπινες αξίες κι αυτές μπορούν να μας δώσουν ένα πρώτο κριτήριο για το τι είναι σωστό κι αληθινό.

Επομένως λέμε ναι στον πλουραλισμό, αλλά όχι στον ευνουχισμό της αλήθειας. Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες πολλές ιδεολογίες, κοσμοθεωρίες και θρησκείες δεν μας δίνει το δικαίωμα να τις ισοπεδώσουμε όλες, αλλά την υποχρέωση να τις γνωρίσουμε καλύτερα και να εκφέρουμε κρίση. Δεν είναι δυνατόν να είναι όλες αληθινές, αφού οι διαφορές στις διδασκαλίες τους είναι πολύ μεγάλες για να τις παραβλέψει κανείς.

Ως λογικοί, συνειδητοποιημένοι άνθρωποι είμαστε ικανοί και υποχρεωμένοι να τις εξετάσουμε και ο καθένας μας να αποφασίσει τι θα διαλέξει και τι θα αφήσει. Και να το ακολουθήσει μετά στην πράξη.

«Οι Παγκόσμιες Θρησκείες και τα Μεγάλα Ρεύματά τους» η αποκάλυψησήμερα.gr

5. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ Η ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ;

«Η ανεκτικότητα στα πνευματικά θέματα δεν είναι σωστή, όταν το ζητούμενο είναι να υπερασπιστείτε την αλήθεια, να ξεσκεπάσετε τις λανθασμένες διδασκαλίες και να πολεμήσετε το ψέμα. Τότε ο δρόμος που οφείλετε να ακολουθήσετε πρέπει να είναι ευθύς.

Δεν μπορεί να κάνει κάποιος συμβιβασμούς ενάντια στην προσωπική του πεποίθηση από τη στιγμή που ενεργεί για λογαριασμό Μου και άρα γνωρίζει επίσης την αλήθεια. Η αλήθεια όμως είναι και παραμένει πάντοτε η ίδια. Όταν διδάσκω δε Εγώ ο Ίδιος έναν άνθρωπο, τότε αυτός είναι ικανός να αποδείξει με λογικό τρόπο ότι αυτά που υποστηρίζει είναι η αλήθεια. Αλλά όταν οι απόψεις των συνανθρώπων του δεν συμφωνούν με τη δική του εξήγηση, τότε εκείνος που πρεσβεύει την αλήθεια Μου δεν μπορεί να υποχωρεί για να δείξει ανεκτικότητα ή ακόμη να αφήνει να επικρατεί η γνώμη των άλλων ενάντια στην εσωτερική του πεποίθηση. Μια τέτοιας μορφής ανεκτικότητα θα ισοδυναμεί με διάψευση και απάρνηση της αλήθειας που του έδωσα, διότι αν και αναγνωρίζει την πλάνη, δεν την καταπολεμά.

Το να δείχνει ο γνώστης της αλήθειας ανεκτικότητα απέναντι σε αυτόν που έχει άλλη άποψη, τον κάνει ανάξιο για τη μεγάλη χάρη που παίρνει από Μένα διότι δεν την εκτιμά εφόσον δεν την υπερασπίζεται. Κατά συνέπεια δεν επιτρέπεται ποτέ να κατηγορεί κανείς έναν υπέρμαχο της αλήθειας ότι δεν είναι ανεκτικός απέναντι σε εκείνους που εκπροσωπούν λανθασμένες διδασκαλίες, διότι μόνο με την αλήθεια προοδεύει πνευματικά ο άνθρωπος.

Η αλήθεια μόνο οδηγεί σε Μένα, στην αιώνια ζωή μέσα σε μακαριότητα, μόνο η αλήθεια οδηγεί στη γνώση και συνεπάγεται φως για τον άνθρωπο που είναι ενσαρκωμένος στη Γη. Γι’ αυτό το λόγο θα ήταν μεγάλο λάθος να αφήνει κάποιος τους συνανθρώπους του στην πλάνη από φόβο μήπως δεν φανεί ανεκτικός. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν σαν να παραδεχόταν ότι δεν είναι βέβαιος και ο ίδιος και ότι αμφιβάλλει για την αλήθεια αυτήν που υποστηρίζει. Επιπλέον θα μαρτυρούσε με αυτή τη στάση ότι είναι χλιαρός απέναντι στο έργο που έχει να επιτελέσει για Μένα και για τη βασιλεία Μου. Η χλιαρότητα αυτή θα έκανε δικαιολογημένα τους συνανθρώπους του να αμφιβάλλουν τόσο για την αποστολή του όσο και για την προέλευση της πνευματικής γνώσης, αφού δεν την υπερασπίζεται με τη θέρμη που αρμόζει σε ένα δώρο της θείας χάρης».

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Μπέρτα Ντούντε

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

Αγάπη

Δεν υπάρχει πιο παρεξηγημένη, κακομεταχειρισμένη έννοια από την αγάπη σε όλες τις όψεις της. Λανθασμένη αντίληψη π.χ. για την αγάπη δείχνουν τα media όταν μας βομβαρδίζουν με “εκδηλώσεις αγάπης” που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά δημόσιες σχέσεις επωνύμων, επιχειρήσεων κ.ο.κ. Λανθασμένη αντίληψη για την αγάπη έχουν πολλοί γονείς για τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα ν’ ανατρέφουν άρρωστους εγωιστές αντί για υγιείς (φιλ)ανθρώπους.

Μα ακόμη και άτομα που έχουν κάποια πνευματική αναζήτηση, κάποια πίστη, έχουν αποκλίνουσες αντιλήψεις περί αγάπης. Οι μεν την φαντάζονται με σχεδόν κιτς εικόνες μίας ροζ αρμονίας με ροδαυγές και αγγέλους. Οι δε βασίζονται στην αγάπη του θεού, ξέρουν όμως και το άλλο πρόσωπο αυτής της αγάπης, που είναι η σοφία, η τάξη και η δικαιοσύνη του. Ξέρουν δηλ. ότι οι δοκιμασίες είναι άλλο ένα εργαλείο του για να επιτευχθεί η κάθαρση και η επιστροφή μας στον Πατρικό Οίκο. Ξέρουν ότι αν σηκώνουμε το σταυρουδάκι μας υπομονετικά χωρίς αντίσταση και παράπονο, μας φανερώνεται η αγάπη του. Ξέρουν ότι οτιδήποτε έχει προβλέψει η σοφία του για τον καθένα και για όλη την ανθρωπότητα είναι το βέλτιστο για όλους μας. Όποιος, όπως ο Ωριγένης, ξέρουν για “την αποκατάσταση των πάντων”, τη σωτηρία όλης της Πλάσης και την υιοθεσία από τον θεό, δεν αμφιβάλλουν για την αγάπη του. Και η πρώτη αντίληψη για την αγάπη του θεού μπορεί να είναι αληθινή, έχει όμως το ελάττωμα ότι εύκολα μπορεί να γίνει μία εθελοτυφλία που αντιδρά αρνητικά απέναντι στη δεύτερη μορφή αγάπης.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να κρατάει ο καθένας στο μυαλό του ότι ιδίως τις έσχατες ημέρες θα παρουσιαστούν πολλοί ψευδοπροφήτες με το μανδύα της φαινομενικής αγάπης και ότι ειδικά ο αντίχριστος θα πλασαριστεί σαν υποτιθέμενος ευεργέτης της ανθρωπότητας, που γι’ αυτό το λόγο θα πέσει στα δίχτυα του.

Συμπέρασμα

Η αγάπη στη Γη έχει δύο πρόσωπα, της φαινομενικής και της πραγματικής αγάπης, την οποία όμως πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε, επειδή μπορεί να συνοδεύεται και από πόνο. Αλλά μονάχα η πραγματική αγάπη είναι αληθινή και μονάχα η αληθινή αγάπη είναι ανεξάντλητη κι αιώνια…

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΒΑΣΑΝΑ, ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΕΣ;

«Κάνω τα πάντα για να κερδίσω την αγάπη σας. Όμως, εάν σας πρόσφερα μια ανέμελη, ωραία ζωή στη Γη, εάν σας έδινα καθετί επίγειο που σας κάνει ευτυχισμένους, αυτό θα μεγάλωνε μόνο την αγάπη σας για τον κόσμο και όχι για Μένα, που δεν Με βλέπετε, αφού τα μάτια σας είναι στραμμένα στον κόσμο.

Για τούτο χρειάζεται πολλές φορές να απομακρύνομαι από σας, αν και μόνο φαινομενικά, και να σας αφήνω εγκαταλειμμένους μέσα στον κόσμο, σε μια κατάσταση ανάγκης και πόνου. Γιατί χρειάζεται να αναγνωρίσετε τη δική σας αδυναμία και την αστοργία των συνανθρώπων σας, για να αρχίσετε να Με αναζητάτε και να Με επικαλείστε και τότε να αντιληφθείτε το πόσο μεγάλη είναι η αγάπη Μου για σας, όταν θα σας έχω λυτρώσει από τα δεινά σας».

Μπέρτα Ντούντε

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Η αγάπη και ο πόνος ως κύρια μέσα κάθαρσης

“Το Ευαγγέλιο Μου σας διδάσκει την αγάπη σε όλους τους τό­νους γιατί η αγάπη μόνο καθαρίζει την ψυχή από όλες τις ακαθαρσίες της. Η αγάπη είναι η φωτιά που εξαγνίζει την ψυχή και μετατρέπει κάθε τι το κατώτερο στο αντίθετο του. Και επίσης η αγάπη συχνά συνοδεύει τον πόνο, καθώς ο πόνος διαλύει τα σκληρά σημεία της ψυχής που αντιστέκονταν μέχρι τότε στην αγάπη. Επομένως η αγάπη και ο πόνος είναι τα καθαρτήρια μέσα για την ψυχή. Αυτά τα δύο έχουν τη δύναμη να μετατρέψουν τα ελαττώματα σε αρετές και να κλονίσουν την έπαρση του ανθρώπου ξυπνώντας στην καρδιά του την αληθινή ταπεινοσύνη. Μπορούν να διδάξουν στον ανυπόμονο να έχει πραότητα κι υπομονή, να βοηθήσουν κάποιον να γίνει πονετικός και να αναπτύξει το αίσθημα της δικαιοσύνης. Είναι ικανά να μεταμορφώσουν τον άνθρωπο και να πνευματοποιήσουν την ψυχή του ενώ είναι ακόμη στη Γη.

Για αυτούς τους λόγους πρέπει να δίνετε διαρκώς αγάπη και να επωμίζεστε με καρτερία κάθε πρόβλημα. Οφείλετε από τη μία πλευρά να σηκώνετε το σταυρό σας και παράλληλα να προσπαθείτε συνεχώς να βοηθάτε τους συνανθρώπους σας ώστε να μην υποφέρουν και με κάθε τρόπο που μπορείτε να τους κάνετε ευτυχισμένους. Χρέος σας είναι επίσης να τους βοηθήσετε να αποκτήσουν κι εκείνοι μια ψυχική ωριμότητα με το να τους διδάσκετε με τα λόγια και με το παράδειγμα σας το Ευαγγέλιο της αγάπης. Ο άνθρωπος πρέπει να ασκεί συνειδητά την ψυχή του και να προσπαθεί να την καθαρίσει από μόνος του από όλα τα ελαττώματα, και τα πάθη της. Με το να δείχνει αγάπη στους άλλους αποκτά δύναμη η οποία πρέπει πάλι να επενδύεται σε πράξεις αγάπης για τους συνανθρώπους του.”

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Μία άλλη παρεξήγηση της έννοιας της αγάπης έχει να κάνει με τη σχέση της με την ερωτική επιθυμία, λέγεται άνωθεν:

Η αξία του ανθρώπου και ο ερωτικός πόθος

 

“Ο άνθρωπος αποκτά την αξία του αποκλειστικά και μόνο όταν επιβάλλεται σε καθετί ακάθαρτο, είτε είναι στις σκέψεις, στα λόγια ή στις πράξεις του. Μόνο σ’ αυτό είναι ανώτερος από τα ζώα, παρ’ όλο που κι εκείνα έχουν μερικές κοινές ιδιότητες με τους ανθρώπους. Μονάχα αυτό είναι που τον εξευγενίζει, δηλαδή το ν’ αξιοποιεί ακριβώς αυτές τις ιδιότητες γι’ ανώτερους σκοπούς. Όταν καλλιεργεί πνευματικά ακόμη και τον πιο κοινό αισθησιακό πόθο, όταν του δίνει μία πιο εκλεπτυσμένη όψη, όταν τον τοποθετεί πάνω σε ανώτερα κίνητρα, τότε αποκτά πάλι την αρχική αξία του, αυτήν της προέλευσής του. Έτσι γίνεται πολίτης ενός πνευματικού βασιλείου, το οποίο θα γίνει μια μέρα ο μόνιμος τόπος διαμονής του. Ο άνθρωπος δεν εξευγενίζεται όταν τηρεί συμβατικά τους κανόνες της κοινωνικά αποδεκτής συμπεριφοράς και τους νόμους του κράτους. Τον εξευγενίζει η ίδια η συνείδησή του, όταν έχει την επίγνωση πως έχει κάνει τα πάντα κινούμενος αποκλειστικά και μόνο από τα πιο ευγενή, τα πιο υψηλά κίνητρα και πως ό,τι έχει κάνει, το έχει κάνει από αγάπη, από αγάπη για τον Πλάστη του, από αγάπη για τ’ άλλα πλάσματα, τ’ αδέρφια του.

Αυτό που καθορίζει την αξία δεν είναι η ίδια η πράξη, αλλά το “Γιατί” έχει γίνει μια τέτοια πράξη! Ο άνθρωπος βλέπει βέβαια την πράξη, όμως το κίνητρο το γνωρίζουν μονάχα δύο: Εγώ και ο πράττων, όπου Εγώ αντιπροσωπεύω τη συνείδησή του, η οποία τον επιβραβεύει ή τον τιμωρεί”.

Γκ. Μαγερχόφερ 22-10-1872

Και για τη βαθύτερη έννοια της αγάπης γράφουν θεόπνευστα ο Γ. Λόρμπερ και η Μπ. Ντούντε:

“[1] “Και κάτι ακόμα, που είναι όμως αρκετά σημαντικό:

[2] Αν αισθάνεστε καταναγκασμό και ενεργείτε όχι με ιδιαίτερη αγάπη, αφήστε το και κάντε αντί γι’ αυτό κάτι που να το θέλετε από αγάπη. Γιατί αυτό που ο άνθρωπος δεν το κάνει αποκλειστικά από αγάπη, έχει μικρή μόνο αξία για τη ζωή του, αφού η αγάπη είναι στ’ αλήθεια το βασικό στοιχείο της ζωής, η ίδια η πρωταρχική ζωή.

[3] Επομένως, αυτό που διαποτίζεται από αγάπη, διαποτίζεται επίσης από ζωή και γίνεται το ίδιο ζωή. Αυτό όμως που δεν το αγγίζει η αγάπη και που ο άνθρωπος το κάνει μονάχα επειδή είτε φοβάται κάποιες συνέπειες είτε το θέλει ο εγωισμός του, προκειμένου να τον θεωρήσουν οι άλλοι άνθρωποι σοφό, δεν γίνεται ζωή παρά μονάχα θάνατος.”

Γ.ΛΟΡΜΠΕΡ “ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Τι είναι αγάπη;

“…Τι φαντάζεστε εσείς ότι είναι ¨η αγάπη;” Αγάπη είναι και θα είναι πάντα ο πόθος για ένωση με το αντικείμενο του πόθου, αλλά βέβαια μπορεί να έχει επίσης λάθος προσανατολισμό. Πάντως μέσα σας υπάρχει ο πόθος να κάνετε κτήμα σας αυτό που αγαπάτε.

…Ανάλογα με το βαθμό της αγάπης που έχετε, θα φροντίζουν πάντα για σας από τον Ουρανό κι όσο μεγαλώνει η αγάπη σας τόσο θ’ αυξάνεται η μακαριότηα που θα βιώνετε κατά θεία παραχώρηση. Η μακαριότητα αυτή οφείλεται σε αμέτρητα πνευματικά βιώματα, σε ένα είδος δημιουργικής δραστηριότητας, σε οράματα από πνευματικές δημιουργίες, σ’ ένα μόνιμο πόθο και μία μόνιμη ικανοποίηση του πόθου, στο άκουσμα του Λόγου Μου. Όλα αυτά γεννούν μία τέτοια μακαριότητα για την οποία δεν έχετε την παραμικρή έννοια εσείς οι άνθρωποι. Γιατί η απέραντα βαθιά αγάπη Μου θέλει διαρκώς να σας δίνει ευτυχία, να σας χαρίζει κάτι που κατείχατε κάποτε [πριν την πτώση των αγγέλων, σ.τ.μ.] Ωστόσο η μεγαλύτερη ευτυχία θα είναι διαρκώς για σας το να αναμεταδίδετε την αγάπη Μου και τη δύναμη που απορρέει απ’ αυτήν, γιατί θα υπάρχουν πάντοτε αφώτιστα μέρη, όπου οφείλετε να μεταδώσετε το Φως…”

Μπέρτα Ντούντε Αρ. 8977

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

Ειρήνη

Προφανώς κάθε άνθρωπος λαχταράει να έχει ειρήνη, ωστόσο συνήθως εννοείται μονομερώς η εξωτερική ειρήνη στον κόσμο, που όμως είναι απλώς μία φαινομενική ειρήνη, την οποία διαπραγματεύεται το μυαλό και το συμφέρον και όχι η καρδιά. Γιατί μόνον όταν ο άνθρωπος βρίσκει την ειρήνη με τον θεό, βρίσκει την ειρήνη και με τους άλλους και με τον εαυτό του, και αυτό για πάντα. Γι’ αυτό, το θέμα της ειρήνης είναι ένα κεντρικό μοτίβο τη διδασκαλία του Χριστού:

“Σας αφήνω ειρήνη, τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δεν σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Να μην ταράζετε η καρδιά σας και να μη δειλιάζετε”! (Ιωάννη 14, 27)

“Αυτά σας τα είπα για να έχετε ειρήνη ενωμένοι μαζί μου. Στον κόσμο θα υποφέρετε, αλλά να έχετε θάρρος, γιατί Εγώ τον νίκησα τον κόσμο”! (Ιωάννη 16,33)

Συμπέρασμα

Δεν υπάρχει αληθινή ειρήνη χωρίς τον Ιησού Χριστό. Γιατί η αιτία της δυσαρμονίας μεταξύ λαών, συνανθρώπων και μέσα στον εαυτό ξεκινάει από τη δυσαρμονία και την αποξένωση από τον θεό, λόγω της έμφυτης φιλαυτίας, την οποία μόνον ο Χριστός μπορεί να αντιστρέψει. Ως εκ τούτου κοσμική ειρήνη χωρίς εσωτερική ειρήνη είναι απατηλή και επιπλέον δυνητικά επιζήμια, όταν ο άνθρωπος δεν αξιοποιεί την πρώτη για να οικοδομήσει την δεύτερη, παρά παρασύρεται από τις fata morgana του κόσμου. Και για να μη συμβαίνει αυτό, έρχονται εσωτερικοί πόλεμοι για την ψυχή, ώστε να μη χαθεί – και αιώνια – κυνηγώντας τις φαντασμαγορίες (Ματθ. 10, 34 – Λουκάς 12, 51)

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

Άλλοι σύγχρονοι αμφίσημοι όροι και ο κίνδυνος παρερμηνείας

Θετική κι αρνητική σκέψη

Η θετική σκέψη βασίζεται στην υπόθεση ότι όταν ο άνθρωπος προγραμματίζει τον εγκέφαλό του να σκέφτεται μόνο θετικά, τότε νομοτελειακά γίνεται ή αποκτάει αυτό που βάζει στο μυαλό του. Από εκεί και πέρα η εφαρμογή της εξαρτάται από την υποκείμενη κοσμοθεωρία. Έτσι για παράδειγμα, για τη σέκτα τής Christian Science η θετική σκέψη προσφέρει τη μέθοδο για να διαγραφεί μία ψεύτικη ή ανύπαρκτη αρνητική πραγματικότητα και οι συνέπειές της την οποία έχει φτιάξει κάποιος στο μυαλό του, π.χ. μία αρρώστια.

Η πιο διαδεδομένη χρήση της θ.σ. συναντάται στον εσωτερισμό, στο New Age και στις μόδες του lifestyle, όπου το ζητούμενο είναι να εφαρμόσει κανείς θετικά, δηλαδή σωστά “τους νόμους της κοσμικής ενέργειας”. Από αυτήν την άποψη η θετική σκέψη θεωρείται μέθοδος θεραπείας (και σωτηρίας). Παράλληλα πολυάριθμα βιβλία κι άλλα βοηθητικά μέσα (Cds, blogs κλπ.) κυρίως βορειοαμερικανής προέλευσης υπόσχονται κέρδη, υγεία και ευτυχία.

Κίνδυνοι

Ο κύριος κίνδυνος είναι ότι μόνο μία θετική αξιολόγηση θεωρείται σωστή, ενώ κάθε αρνητική θεωρείται εκ προοιμίου λάθος. Με άλλα λόγια η ρεαλιστική κρίση παραγκωνίζεται και τη θέση της παίρνουν οι ευσεβείς πόθοι της φαντασίας και της αυθυποβολής του σκεπτόμενου(;). Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε καταφατική, θετική στάση είναι λανθασμένη, αντίθετα πρέπει να υπάρχει υπό όρους. Όχι όμως στο βαθμό που κάποιος βλέπει τα πάντα μέσα από ροζ ματογυάλια, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από τις επιθυμίες του, με συνέπεια να δραπετεύει στον κόσμο της φαντασίας του. Έτσι ως επακόλουθο αποκρούει ως αρνητισμό κάθε καλοπροαίρετη, λογική διαπίστωση, γνώμη ή κριτική που είναι πραγματικά θετική, μόνο και μόνο επειδή διατυπώνεται σαν νουθεσία, προειδοποίηση, σύσταση κλπ. Με βάση αυτό το σκεπτικό όμως ακόμη και ο Λόγος του Θεού έχει πολλά αρνητικά, καθώς δεν περιέχει μονάχα ωραία λόγια αλλά και σοβαρές προειδοποιήσεις, αφού ο Θεός επισημαίνει από τη δική του ανώτατη σκοπιά τους κινδύνους που απειλούν τον κοντόφθαλμο άνθρωπο και τον καλεί ν’ αποβάλλει λανθασμένες επιλογές ζωής.

Γι’ αυτό το λόγο μια παλιά κινέζικη παροιμία λέει επιγραμματικά:

Τα αληθινά λόγια δεν είναι ωραία και τα ωραία λόγια δεν είναι αληθινά.

Εκτός αυτού η θ.σ. μαρτυρεί συχνά έναν άνθρωπο που “θέλει να γίνει/είναι (όπως ο) θεός”, που να πλάθει αυθαίρετα, μόνος του τον κόσμο του, κι ας είναι φανταστικός. Δύο από του πιο γνωστούς “θετιστικές” συγγραφείς best seller, ο Joseph Murphey και ο Norman V. Peale, χρησιμοποιούν π.χ. βιβλικές ρήσεις, μα με τη δική τους αυθαίρετη ερμηνεία. Επίσης η προσευχή παίζει όντως ένα σημαντικό ρόλο στη θ.σ., αλλά κυρίως απευθύνεται στη “Δύναμη του Υποσυνείδητου” και όχι σ’ έναν προσωπικό θεό. Χαρακτηριστικό είναι εξάλλου ότι ο Ιησούς Χριστός ή δεν αναφέρεται καθόλου ή παριστάνεται με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά που προέρχονται από το γνωστικισμό και τον εσωτερισμό. Έτσι η “λύτρωση” και η “χάρη” είναι ανύπαρκτες έννοιες, ενώ αντίθετα προβάλλεται το “δικαίωμα στην υγεία και στην ευμάρεια”. (Λεξικό των Κοσμοθεωριών Herder)

Συνάμα η θετική σκέψη δημιουργεί προβλήματα για τον άνθρωπο που πάσχει, όταν για ατυχήματα, δυστυχία, πόνο, συμφορές κ.ο.κ. θεωρείται ότι φταίει ο ίδιος.

Συμπεράσματα

Οι έννοιες θετικό – αρνητικό εξαρτώνται από την ωριμότητα του κάθε ατόμου και άρα είναι σχετικές. Με άλλα λόγια αυτό που ο ένας θεωρεί θετικό δεν είναι απαραίτητα το ίδιο και για τον άλλο. Έτσι π.χ. ένας που έχει πάρει λάθος δρόμο στη ζωή του, θεωρεί τα λάθη του θετικά, ενώ ένας που έχει βρει την αλήθεια αναγκαστικά κρίνει αρνητικά τα λάθη του πρώτου, αφού κάθε πλάνη είναι επιζήμια για την προσωπική εξέλιξη. Συνεπώς τι είναι θετικό και τι αρνητικό δεν το κρίνει ο ατελής άνθρωπος, αλλά ο μόνος τέλειος, ο θεός. Άρα μόνον εκείνος που ακολουθεί ως θετικό πόλο στη ζωή του το Πνεύμα της Αγάπης και της Αλήθειας, χωρίς εσωτερική αντίσταση, ζει θετικά σ’ αρμονία με τη θεία βούληση.

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

Διεύρυνση της συνείδησης

Η περίφημη διεύρυνση της συνείδησης (δ.σ.) αποτελεί τον πρώτο στόχο μ.ά. στην υπερπροσωπική ψυχολογία, στη Νέα Εποχή (New Age) και ειδικά στο διαλογισμό. Είναι γνωστό ότι η συνείδηση αποθηκεύει ένα αμέτρητο πλήθος πληροφοριών, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.

Ωστόσο ως διεύρυνση της συνείδησης δεν εννοείται η επεξεργασία αποθηκευμένων πληροφοριών, αλλά η βίωση συνταρακτικών εσωτερικών καταστάσεων, έστω κι αν συμβαίνουν μόνο στη φαντασία. Τέτοιες είναι π.χ. συγκλονιστικά περιστατικά αιφνίδιου φωτισμού (εντός ή εκτός διαλογισμού) που έρχονται σαν αστραπή, εμπνεύσεις στην τέχνη αλλά και στην καθημερινότητα, οράματα όπως έχουν σαμάνοι ή μυστικοί και ενδόμυχη ταύτιση με υπερφυσικά, υπερπροσωπικά φαινόμενα. Με αυτήν την έννοια εννοείται λόγου χάριν η αποκαλούμενη “κοσμική συνείδηση” στο New Age. Έτσι πιστεύεται ότι μία νέα θεώρηση μπορεί να προκαλέσει ένα συνειδησιακό άλμα, όπου ο άνθρωπος ξεφεύγει από τα γήινα και εισδύει σε πλανητικές σφαίρες ή και πέρα από το χωροχρόνο ή και σε προγεννητικά ή μεταθανάτια βιώματα.

Κριτήρια

Τέτοια βιώματα που προσφέρονται ή επιδιώκονται σήμερα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους από άποψη ποιότητας. Ορισμένα είναι χαμηλότερου επιπέδου, όπως το “τραπεζάκι”, η χαρτομαντεία, το εκκρεμές, η αστρολογία. Άλλα στοχεύουν περισσότερο στο να “γαργαλίσουν” τα νεύρα, όπως το “πέταγμα στη συνάθροιση των μαγισσών” σε κάποιες εσωτερικές σεάνς. Άλλα πάλι απαιτούν ιδιαίτερη ενέργεια (π.χ. ψυχεδελικές ουσίες, αναπνευστικές τεχνικές) με δυσανάλογο αποτέλεσμα (βλ. Σ.Γκροφ: Η Περιπέτεια της Αυτογνωσίας)

(Λεξικό Herder)

Ασφαλώς ο άνθρωπος είναι ένα ον με ακόρεστη δίψα γι’ άγνωστες εμπειρίες. Το ζήτημα είναι κατά πόσον αυτές οι εμπειρίες, φανταστικές ή μη, τον βελτιώνουν πραγματικά.

Ένα άλλο ζήτημα είναι το αν τα βιώματα αυτά αποδεικνύουν απλώς την υπερβατική φύση του ανθρώπου ή συνιστούν όντως μέθεξη, σμίξιμο με το θεό, και αυτός ο διαχωρισμός πρέπει να γίνεται. Γιατί ο λόγος του Θεού λέει ότι ανάπτυξη της συνείδησης και φώτιση έρχεται μόνο με την αληθινή Αγάπη…

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΕΓΩ – ΕΙΜΑΙ

(I – AM / Saint Germain Foundation)

Τη δεκαετία του ‘30 στην Αμερική ένα από τα θεοσοφικά παρακλάδια της “Arcane School” της Alice A.Bailey ήταν και η “Συνείδηση I – AM”, επίσης γνωστή ως “Saint Germain Foundation”, από τον “αναληφθέντα διδάσκαλο” St. Germain. Από την I – AM προέκυψαν ύστερα και άλλες ομάδες στη βάση πνευματιστικών μεταδόσεων από “αναληφθέντες διδασκάλους”, όπως “The New Age – Church of Christ”.

Ασφαλώς ο άνθρωπος έχει στην καρδιά του ένα σπινθήρα από το πνεύμα του θεού, όμως αυτό δεν συνεπάγεται ότι είναι και ο ίδιος θεός, όπως διδάσκει η “Συνείδηση – Εγώ – Είμαι”.

Ο θεϊκός Λόγος μα και οι χριστιανοί μυστικοί μιλούν για την ένωση με τον θεό, για τη μέθεξη εκείνη όπου μπορεί να πει κάποιος, όπως ο Παύλος: “Δεν ζω εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου!” (Προς Εφ. 2,20).

Ωστόσο κατά την ένωση με τον θεό, ο άνθρωπος δεν γίνεται θεός, απλώς γίνεται τέλειος, ένα τέλειο παιδί του. Μπορεί να είναι “κοινωνός της θείας φύσης” δηλαδή μ.ά. να έχει δύναμη από τον θεό για να ενεργεί σύμφωνα με το θέλημά του, ωστόσο παραμένει εσαεί απλός εργάτης, ένας παραλήπτης της ενέργειας, σε μία ιεραρχία όπου ο Χριστός είναι η κεφαλή και όλα τα άλλα όντα τα μέλη της (Α΄ Κορινθ. 12,27/Κολοσ. 1,18) ή όπως λέει ο ίδιος: “Εγώ είμαι το κλήμα κι εσείς είσαστε οι κληματόβεργες” (Ιωάν.15,5).

Συνεπώς, κανένας δεν μπορεί να κατακτήσει την τελειότητα χωρίς τη συνδρομή του Θεού κι όταν λέει με αφέλεια, αμετροέπεια ή εωσφορική έπαρση: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, εξαπατά τον εαυτό του…

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

Δονήσεις και Ακτινοβολίες

Σε παλιότερες, λιγότερο “προηγμένες” εποχές, οι άνθρωποι ζούσαν σε μεγαλύτερη αρμονία με τη φύση και τους ήταν φυσικό να βλέπουν τις εκπορεύσεις ενέργειας από το περιβάλλον τους. Η ικανότητα αυτή χάθηκε με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο αργότερα την ανακάλυψαν πάλι εμπνευσμένοι ερευνητές^. μεταξύ αυτών ο Μέσμερ, ο Ράιχενμπαχ, ο Μπιουκάναν, ο οποίος εισήγαγε τους όρους ψυχομετρία και νευρική αύρα, – έναν όρο που συναντάμε πολύ νωρίτερα στον Γιάκομπ Λόρμπερ – και στις μέρες μας ο πολύ γνωστός από την ομώνυμη φωτογράφηση Κίρλιαν.

Ασφαλώς η ικανότητα αυτή – όπως άπειρες άλλες – βρίσκεται σε υπαλανθάνουσα κατάσταση μέσα στον καθένα μας και περιμένει ν’ αφυπνιστεί. Το ερώτημα είναι πώς γίνεται αυτό;

Και γι’ αυτή την ικανότητα, ισχύει ό,τι ισχύει επίσης για τις πνευματικές θεραπείες και ιδιαίτερα τις ενεργειακές, όπως το ΡΕΪΚΙ. Με άλλα λόγια δεν είναι μία ικανότητα, στην οποία μπορεί να εκπαιδευτεί κάποιος υπό την καθοδήγηση ενός άλλου ανθρώπου ή απαγγέλοντα συγκεκριμένες “μυστικές” λέξεις κι επικλήσεις. Γιατί μία τέτοια πρακτική ισοδυναμεί με μαγεία. Ρέικι και Αύρα θα μας απασχολήσουν αργότερα πιο αναλυτικά.

Αυτό που συνήθως παραβλέπεται από επίδοξους θεραπευτές, ειδικούς σε ενεργειακές ή μαγικές μεθόδους όπως το FENG SHUI κλπ. είναι το πόσο ασαφή, υποκειμενικά και σαθρά, καθότι ανθρώπινα είναι τα θεμέλια όπου βασίζονται. Γιατί πολύ λίγοι έχουν εκ γενετής τέτοια χαρίσματα ή τ’ αποκτούν στην πορεία χάρη στην αγάπη τους για το συνάνθρωπο. Οι περισσότεροι όμως που εμφανίζουν τέτοιες ικανότητες έχουν εξασκηθεί σε μια τεχνική (λ.χ. στον οραματισμό) για να την αποκτήσουν με το έτσι – θέλω για λόγους εξουσίας, αυτοπροβολής, κλπ. κλπ., ορμώμενοι πιθανόν επίσης από το σύνδρομο του σωτήρα, ίσως και καλοπροαίρετα. Ωστόσο όπως είδαμε αναλυτικά στο ζήτημα της μαγείας, έτσι ανοίγουν πόρτες σε κακόβουλα πνεύματα για να τους δώσουν εκείνα αυτά που δεν τους αναλογούν ακόμη λόγω ανωριμότητας.

Αυτό γίνεται περισσότερο κατανοητό εάν σκεφτούμε ότι ο ανώριμος = ατελής άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του υποκειμενικά. Έτσι αυτό που (συχνά νομίζει ότι) αντιλαμβάνεται ως δόνηση π.χ. είναι αντίστοιχο του επιπέδου της ωριμότητάς του και ποιος μπορεί να ισχυριστεί χωρίς θράσος ότι είναι τέλειος; Ως εκ τούτου η υποκειμενική του αίσθηση δεν μπορεί να αξιολογείται ως απόλυτη αλήθεια, την οποία αλήθεια αντίθετα, αντιμετωπίζει υποσυνείδητα σαν απειλή κατά της υποτιθέμενης αξίας του. Ακόμη πιο δύσκολα είναι τα πράγματα εάν επιπλέον θεωρεί ότι είναι – αν και αυτόκλητος – υπηρέτης του θεού, όπως ο φούρναρης που διαφήμιζε ότι ήταν ο 23ος διάδοχος του Ιησού Χριστού, επειδή είχε μάθει σε μερικά σεμινάρια ΡΕΪΚΙ… Κατ’ αναλογία τα ίδια ισχύουν για τους περιβόητους “τόπους δύναμης”:

Τα ενεργειακά πεδία τόπων λατρείας, ναών, ανακτόρων κ.λπ.

Είναι γνωστό στους ραδιαισθητικούς ότι σε πάρα πολλούς τόπους λατρείας, σε σημεία όπου βρίσκονται παλιές εκκλησίες ή ανάκτορα, υπάρχουν πολύ ισχυρά πεδία ακτινοβολίας και ενέργειας. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι αυτό ισχύει κυρίως για καθολικές εκκλησίες που συνήθως έχουν κτιστεί πάνω σε αρχαιότερους τόπους λατρείας των Κελτών, όπως απέδειξαν πολλοί γνωστοί ραβδοσκόποι στη Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία και Γαλλία. Σχεδόν ανεξαίρετα όλες αυτές σι εκκλησίες βρίσκονται σε τοποθεσίες που περιβάλλονται σχεδόν ολόγυρα από υπόγεια ρεύματα νερού. Τέτοια παραδείγματα είναι η Σάντα Κρότσε στη Φλωρεντία, η Σαν Βιτάλε στη Ραβέννα, οι καθεδρικοί ναοί της Πίζας, του Μιλάνου, της Βαρκελώνης, του Τολέδο, της Ρεμς και το αββαείο του Γουέστμινστερ στο Λονδίνο. Τόποι δύναμης βέβαια θεωρούνται και οι Πυραμίδες, η Ακρόπολη, το Πάνθεον κ.α.

Άτομα με ανεπτυγμένη ευαισθησία στις ακτινοβολίες αυτές αναζητούν συστηματικά τέτοιους τόπους για δύναμη και αυτοσυγκέντρωση. Πρόσφατα αποδείχτηκε επίσης με βάση μετρήσεις των εκκρίσεων των ενδοκρινών αδένων ότι πρόκειται για ένα ψυχοσωματικό φαινόμενο. Χαρακτηριστική είναι η εμφανής αύξηση της δραστηριότητας του θύμου αδένα, πράγμα που αντανακλά στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην ψυχική διάθεση του ανθρώπου.

Αναδύεται φυσικά το ερώτημα ποια είναι η πραγματική αξία και σημασία αυτών των τόπων δύναμης, δοθέντος ότι υπάρχουν ως γνωστό πολλοί δάσκαλοι, θεραπευτές κ.λπ. που ανάγουν τέτοιους τόπους, που συχνά μάλιστα είναι το δικό τους κέντρο ή καταφύγιο, σε «ομφαλό του κόσμου» είτε για λόγους αυτοπροβολής είτε καθαρά για κερδοσκοπικούς λόγους.

Υπάρχουν ωστόσο έμπειροι γεωμάντεις που δεν συμφωνούν με μία τέτοια υπερεκτίμηση των τόπων δύναμης. Για παράδειγμα, ένας πολύ γνωστός μηχανικός και ραβδοσκόπος στην Αυστρία με τριαντάχρονη πείρα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πιο ισχυρό ενεργειακό πεδίο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και ως εκ τούτου τέτοιες ενεργειακές τοποθεσίες δεν έχουν τόσο μεγάλη αξία όσο τους αποδίδουν ορισμένοι. Το δίδαγμα από την παραπάνω διαπίστωση είναι προφανές για όποιον γνωρίζει ότι είναι ο άνθρωπος που μπορεί να αναπτύξει μέσω του θεϊκού του σπινθήρα τη μεγαλύτερη δυνατή πνευματική δύναμη- δεν είναι δηλαδή η ύλη, η οποία μπορεί μεν να ζωντανέψει πνευματικά ως ένα βαθμό και έτσι να παρουσιάσει μία ορισμένη δύναμη, όχι όμως όπως εκείνη μιας καρδιάς με αγάπη όπου μπορεί να εγκατοικήσει ο Θεός. Γι’ αυτό λέγεται σε ένα σύγγραμμα της Μπέρτα Ντούντε:

«Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν μπορώ να περιοριστώ σε ένα στενό, περιορισμένο χώρο, μέσα σε γήινη ύλη, σε συγκεκριμένους τόπους και σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, αλλά αντίθετα είμαι παντού όπου υπάρχει μία καρδιά που έχει μεταμορφώσει τη φύση της σε αγάπη».

Επομένως υπάρχουν τέτοιοι τόποι ιδιαίτερης δύναμης που μπορούν να τονώσουν το σώμα του ανθρώπου ή να του προσφέρουν μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση κατά την προσευχή ή το διαλογισμό, εντούτοις η επίδραση που ασκούν στην ψυχή είναι μόνο έμμεση, καθώς επενεργούν αποκλειστικά στο φυσικό σώμα του ανθρώπου.

Γι’ αυτό επιβάλλεται επιφύλαξη όπου εκκλησιαστικές ή εσωτεριστικές οργανώσεις ή κέντρα πνευματικής θεραπείας υπόσχονται κάπου την παρουσία και τη δύναμη του Θεού, γιατί δεν είναι παρά φενάκες και λόγια χωρίς ουσία, καθώς, όπως λέγεται στην Ντούντε, «ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν είναι παρά το προϊόν σκέψης πνευματικά τυφλών ανθρώπων…»

Πρέπει να έχει γίνει κοινή συνείδηση πια ότι η πλάση προσφέρει πολλούς φυσικούς τρόπους για να υγιαίνει το σώμα, όμως η εξυγίανση της ψυχής μόνο από μέσα μπορεί να προκύψει, ποτέ από έξω.

(ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ κεφ. ΦΥΣΙΚΕΣ Κ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ)

Ναι, ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να μάθει να βλέπει με την πνευματική όραση την πλάση, μα γι’ αυτό χρειάζεται μόνο μία ζεστή καρδιά… Γι’ αυτό λέει ο Κύριος στα Μυστικά της Δημιουργίας του Γκ. Μαγερχόφερ:

“…Πάρε στα χέρια σου τον κόσμο Μου που είναι το Μεγάλο Ευαγγέλιο και κοίταξε πώς η αγάπη Μου εκεί έχει τακτοποιήσει τα πάντα με σοφία^. κοίταξε πώς όλα εκεί, από το πιο μικρό μέχρι και το πιο μεγάλο, στοχεύουν να δείχνουν την αγάπη, τη σοφία και το δημιουργικό πνεύμα Μου στον άνθρωπο, που είναι ο τελικός προορισμός για όλα τα πλάσματα, σε κάθε πλανήτη, ήλιο ή κομήτη. Το δημιουργικό πνεύμα Μου έκανε όλ’ αυτά τα θαύματα με σκοπό να αφυπνίσει την ίδια κινητήρια δύναμη της δημιουργίας – που είναι ταυτόσημη με το Εγώ Μου – σε κάθε ευφυώς σκεπτόμενο ον.

Εάν θα έβλεπες με πνευματικούς οφθαλμούς τη φύση που έφτιαξα, θα είχες αμέτρητες ενδείξεις και πνευματικές αντιστοιχίες που θα σου ‘δειχναν για ποιο σκοπό έχω προορίσει στην πραγματικότητα τον υλικό κόσμο και για πιο σκοπό εσάς τους ανθρώπους. Οτιδήποτε βλέπεις στη φύση με σωματική υπόσταση, αποτυπώνεται πνευματικά στην πορεία της ανθρωπότητας, των λαών και του κάθε ατόμου χωριστά.

…Έχετε κτίσει για τον θεό σας οίκους προσευχής όπου θεσπίσατε μία τελετουργική λατρεία, προκειμένου να τον τιμήσετε. Μάθε λοιπόν από αυτά τα λόγια Μου ότι Εγώ δεν είμαι σ’ εκείνους τους οίκους προσευχής ούτε σ’ εκείνες τις τελετές, εάν δεν Με πάρετε εσείς εκεί μέσα στην καρδιά σας.

Ο δικός Μου οίκος προσευχής είναι ολόκληρη η πλάση, η οποία, χωρίς να το θέλει, σας φωνάζει διαρκώς: “Ο θεός είναι αγάπη!” Επομένως όταν ο άνθρωπος θα έχει μάθει τη γλώσσα που μιλάει η φύση Μου, θα πηγαίνει με περισσότερη κατάνυξη – κι όχι μόνο από συνήθεια – και σ’ έναν οίκο που έχει φτιαχτεί ειδικά για προσευχή…”.

Σωτηρία από αγγέλους, αγίους, εξωγήινους, αναληφθέντες διδασκάλους κλπ.

Ένας σημαντικός άνθρωπος ή μία φωτεινή οντότητα, που με τη χάρη του Χριστού έχει λάβει χαρίσματα από το Άγιο Πνεύμα του, μπορεί να τα διοχετεύει παρακάτω στους ανθρώπους και στα υπόλοιπα πλάσματα, εφόσον και όποτε του το επιτρέπει η σοφία του θεού. Ωστόσο καμία οντότητα, όσο φωτεινή κι αν είναι δεν μπορεί – ούτε θέλει – να βοηθήσει αυτόβουλα, έξω από το πλαίσιο του θείου σχεδίου για τη σωτηρία του καθενός^. γιατί αυτόματα η αυτοβουλία ή η αυτενέργεια δεν συμβαδίζουν με την υπηρεσία, δηλαδή υπακοή στον θεό.

Με άλλα λόγια, κανένας άγιος και κανένας άγγελος – αντίθετα με ό,τι διατυμπανίζουν κιτς βιβλία εμπνευσμένα από το New Age για ένα εύπιστο, ευσυγκίνητο υπερσυναισθηματικό και ανώριμο κοινό – δεν βοηθάει με δική του πρωτοβουλία ούτε μεσιτεύει στον θεό για λογαριασμό μας, αφού ο θεός είναι απείρως πιο σοφός, σπλαχνικός και τέλειος, ώστε γνωρίζει άριστα τι είναι για το καλό μας.

Το ίδιο ισχύει ακόμη περισσότερο για εξωγήινους που υποτίθεται ότι βοηθούν σωματικά και πνευματικά την ανθρωπότητα. Γιατί κι αυτοί είναι ατελή όντα, όπως εμείς, και έχει το λόγο του που οι φυσικές συνθήκες δεν επιτρέπουν την επαφή μαζί τους (βλ. Αναλυτικότερα ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ).

Ένας άλλος μύθος για υποτιθέμενους υπερκόσμιους σωτήρες είναι αυτός για τους “αναληφθέντες διδασκάλους” προϊόν απάτης ή αυταπάτης επίγειων “διδασκάλων”. Για τους αναληφθέντες διδασκάλους και για τη Λευκή Αδελφότητα υπάρχει εκτενής ανάλυση στο ιντερνετικό βιβλίο: Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ/ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΕ: 1. ΘΕΟΣΟΦΙΑ 2. ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΩΝ ΑΝΑΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ 4. ΑΚΟΜΗ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ;!

Επομένως, λοιπόν, ο θεός δεν χρειάζεται μεσιτείες και πρεσβείες ούτε ούφο ούτε σωτήρες που τους στέλνει στη Γη κάποια φανταστική αδελφότητα, για να παρακινηθεί να μας συντρέξει. Ακόμη λιγότερο δε, μπορεί μια φωτεινή οντότητα, και ας είναι η ίδια η Θεοτόκος, να θεωρηθεί ότι συμμετέχει στη λύτρωσή μας. Λυτρωτής είναι μόνον ο Ιησούς Χριστός. Και εάν θα υπήρχε κι ένας άλλος θεός που να ενεργεί υποτίθεται μαζί του, αυτό θ’ αντέβαινε στην πρώτη εντολή του Μωυσή, οπότε είναι φανερό από πού προέρχεται μία τέτοια παρανόηση. Είναι εμφανές ότι έχει μπει εμβόλιμα από τον αντίπαλο του Χριστού, με σκοπό να χάνει ο πιστός πολύτιμο χρόνο και ενέργεια, από τη στιγμή που δεν απευθύνεται απευθείας στον θεάνθρωπο.

Συμπέρασμα

Υπάρχει μεγάλη διαφορά όταν πιστεύεται ότι μία φωτεινή οντότητα συν-υπηρετεί το θεϊκό σχέδιο της σωτηρίας μας ή όταν θεωρείται ότι είναι κι αυτή σωτήρας μας. Η πλειοψηφία των ανθρώπων από χλιαρότητα ή αδιαφορία ή άγνοια δεν αντιλαμβάνεται αυτήν τη διαφορά. Αλλά συνήθως οι άνθρωποι τρώνε τα μούτρα τους στα μικρά εμπόδια – παγίδες που δεν τα βλέπουν, παρά στα μεγάλα που είναι ορατά…

Γι’ αυτό: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!

Περισσότερες εξηγήσεις για τη βοήθεια από φωτεινές οντότητες παρέχει το επόμενο κείμενο της Ντούντε:

10-6-1948

Οι παρακλήσεις προς τους αγίους να μεσολαβήσουν για τους ανθρώπους

Εσείς οι άνθρωποι χρειάζεστε υπέρογκη βοήθεια από το πνευματικό βασίλειο αν θέλετε να νικήσετε στον τελικό αγώνα πάνω στη γη. Αυτή η βοήθεια είναι απεριόριστα στη διάθεσή σας φθάνει να τη ζητήσετε. Γι’ αυτό πρέπει να μάθετε με ποιο τρόπο σας χορηγείται και πώς μπορείτε να τη ζητήσετε.

Είναι η «κοινότητα των αγίων», όπως λέτε εσείς οι άνθρωποι που σας συμπαραστέκεται. Ωστόσο η έννοια «άγιος» πρέπει να αποσαφηνιστεί για να κατέχετε την Αλήθεια και να μην έχετε λαθεμένες αντιλήψεις. Οι φωτεινές υπάρξεις είναι οι πιο πιστοί οδηγοί και βοηθοί του ανθρώπου, και είναι πάντα έτοιμες όταν τους καλεί κανείς να προστρέξουν. Το πώς όμως κατανέμονται τη φροντίδα των ανθρώπων, αυτό το ορίζει μόνο ο ΘΕΟΣ με τη Σοφία Του, όπως και το πως γεμίζει τα πνευματι-κά όντα με φως και δύναμη ανάλογα με το βαθμό της τελειότητάς τους.

Οι άνθρωποι όμως δεν μπορούν να αξιολογήσουν το βαθμό ωριμότητας ενός άλλου ανθρώπου, γι’ αυτό δεν έχουν το δικαίωμα αλλά ούτε και την ικανότητα να τον ανυψώσουν σε «άγιο», διότι μόνο ο Θεός γνωρίζει πώς είναι η ψυχή εκείνου που απελευθερωμένος από το θάνατο του σώματός του, περνάει στο πνευματικό βασίλειο. Ο ΘΕΟΣ μόνο γνωρίζει τι δεσμό είχε μαζί ΤΟΥ ο άνθρωπος πάνω στη γη και κατά πόσον ήταν δραστήριος σε έργα Αγάπης^. γιατί μόνο τα έργα Αγάπης είναι καθοριστικά. Τούτα μπορούν να αποφέρουν στον άνθρωπο ήδη πάνω στη γη απεριόριστο φως και δύναμη, έτσι που αν το επιθυμεί, να μπορεί να κάνει θαύματα.

Όμως ο ΘΕΟΣ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να αναθέτει στο επέκεινα τον κύκλο της δραστηριότητάς τους σ’ αυτές τις ώριμες ψυχές, ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας που έχουν αποκτήσει. ΑΥΤΟΣ τους αναθέτει τις δραστηριότητές τους και ΑΥΤΟΣ καθορίζει ποιο είδος βοήθειας πρέπει να δοθεί στους ανθρώπους στη γη!

Τα φωτεινά όντα είναι γεμάτα δύναμη και μπορούν να κάνουν τα πάντα, γιατί δρουν μαζί με τον Θεό και σύμφωνα με τη θέλησή Του και γιατί μέσα τους εισρέει διαρκώς η δύναμή Του. Κάθε φωτεινή οντότητα όμως είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τη θέληση του Θεού, δηλαδή δεν μπορεί να έχει η ί-δια άλλη θέληση από του Θεού, διότι έχει ήδη ενωθεί μαζί ΤΟΥ και έχει ταυτιστεί με τη θέλησή Του.

Και επειδή είναι γεμάτη σοφία, αναγνωρίζει ότι πολλά ανθρώπινα αιτήματα είναι παράλογα και γι’ αυτό συχνά τα αφήνει ανικανοποίητα, αν η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών είναι βλαβερή για την ψυχή του αιτούντος.

Για τις φωτεινές οντότητες η βοήθεια προς τους ανθρώπους είναι μία κατάσταση ευδαιμονίας, γι’ αυτό το λόγο ο Θεός επιτρέπει οι άνθρωποι να ζητούν τη συνδρομή τους. Όμως δεν είναι ποτέ θέλημά Του να καλούν συγκεκριμένους «αγίους», γιατί η δραστηριότητα και ο προορισμός τους μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική απ’ ό,τι αναμένεται. Οι άνθρωποι στην άγνοιά τους μπορούν π.χ. να καλέσουν ένα ον που ακόμη ..πό-ρω.. απέχει από την τελειότητα. Μ’ αυτό το κάλεσμα όμως παραδίδονται απόλυτα στα χέρια του και τούτο μπορεί να επιδράσει πάνω τους αρνητικά. Διότι οι κληθέντες εμφανίζονται και παραμένουν κοντά σ’ αυτόν που τους φώναξε και προσπαθούν να του επιβάλουν τις δικές τους σκέψεις, οι οποίες όμως δεν είναι απαραίτητο να είναι και αλήθεια.

Επιπλέον, η ανακήρυξη ενός αγίου από τους ανθρώπους εξαρτάται κατά πρώτο λόγο από τη διαγωγή του σύμφωνα με τις απαιτήσεις μίας «εκκλησιαστικής κοινότητας», πράγμα που σημαίνει ότι θέτονται προϋποθέσεις που δεν απαιτεί ποτέ ο Θεός, αλλά η συγκεκριμένη εκκλησία. Και η ανακήρυξη σε άγιο εξαρτάται από αυτές τις προϋποθέσεις, πράγμα όμως που δεν μπορεί ποτέ να είναι η θέληση του Θεού. Κατά συνέπεια δεν είναι απαραίτητο ο καθένας που έχει «ανακηρυχθεί άγιος» μ’ αυτό τον τρόπο να είναι φωτεινή οντότητα, όπως από την άλλη μεριά υπάρχουν πολλές φωτεινές υπάρξεις στο πνευματικό βασίλειο, οι οποίες έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά όχι σύμφωνα με τις απαιτήσεις που επέβαλλε η συγκεκριμένη εκκλησιαστική κοινότητα.

Όλες οι φωτεινές οντότητες έχουν μέσα τους «δύναμη από τον Θεό» την οποία θέλουν να αξιοποιήσουν. Γι’ αυτό τους έχουν δοθεί υπό την προστασία τους άνθρωποι, τους οποίους θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν στην τελειοποίησή τους, εφόσον η ανθρώπινη θέληση δεν είναι ενάντια. Μια αίτηση βοήθειας προς αυτές τις οντότητες που ο Θεός έχει ορίσει για τη βοήθεια των ανθρώπων, δεν θα μείνει ποτέ ανικανοποίητη, ενώ η έκκληση συγκεκριμένων υπάρξεων μπορεί να είναι επιζήμια, όταν προσδοκάται βοήθεια από αυτούς που δεν μπορούν να την προσφέρουν, αν δεν είναι ήδη συνδεδεμένοι με τον Θεό.

Επίσης είναι λανθασμένη η σκέψη ότι οι εκκλήσεις πρέπει να γίνονται προς τις φωτεινές οντότητες και ότι αυτές θα μεσολαβήσουν. Η προσευχή είναι μία έκκληση προς τον Θεό. Μέσω της προσευχής συντελείται η σύνδεση του ανθρώπου μαζί ΤΟΥ και ο Θεός απαιτεί αυτό το κάλεσμα να γίνεται απευθείας προς ΑΥΤΟΝ, γιατί αυτή η έκκληση μαρτυρεί την αφοσίωση της ανθρώπινης θέλησης σε ΑΥΤΟΝ.

Σύμφωνα με τη γνώμη των ανθρώπων είναι οι φωτεινές οντότητες που εγκαθιστούν αυτή τη σύνδεση με τον Θεό, επειδή βρίσκονται ήδη πιο κοντά ΤΟΥ. Έτσι όμως ο άνθρωπος θα έχανε τη δυνατότητα σύνδεσης με τον Θεό, η οποία όμως είναι ο σκοπός και ο στόχος της ανθρώπινης ζωής. Πρώτα πρέπει να συντελεστεί η σύνδεση με τον Θεό για να μπορέσει να εισρεύσει η δύναμη, χωρίς την οποία δεν μπορεί να ωριμάσει η ψυχή του. Οι φωτεινές οντότητες εν μπορούν χωρίς τη θέληση του Θεού να προσφέρουν αυτή τη δύναμη στους ανθρώπους, γιατί και στο πνευματικό βασίλειο υπάρχουν νόμοι στους οποίους υπακούουν οι κάτοικοί του, διότι αναγνωρίζουν ότι προέρχεται από την Αγάπη και τη Σοφία του Θεού.

Οι φωτεινές οντότητες είναι πάντα έτοιμες να βοηθήσουν, υποτάσσονται όμως στο θέλημα του Θεού. Συνεπώς ο άνθρω-πος πρέπει κατ’ αρχήν να προσπαθεί να ζει σύμφωνα με τη θέλη-ση του Θεού για να του παράσχει τη βοήθειά Του ΑΥΤΟΣ άμεσα, ή μέσω των φωτεινών υπάρξεων, οι οποίες πραγματικά δεν αφήνουν κανέναν αβοήθητο, εφόσον αυτή είναι η θέληση του Θεού.

Η έκκληση για βοήθεια προς τις φωτεινές οντότητες, δεν είναι ποτέ μάταιη, η έκκληση όμως για μεσολάβηση είναι άσκοπη, γιατί το παιδί πρέπει να έρθει από μόνο του στον ΠΑΤΕΡΑ γεμάτο εμπιστοσύνη, για να του χαρίσει ο ΠΑΤΕΡΑΣ την Αγάπη Του. Αν ο άνθρωπος όμως πιστεύει ότι με τη μεσολάβηση των αγίων θα επιτύχει εξίσου το στόχο του, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης. Ο ΘΕΟΣ είναι ένας Θεός της Αγάπης, και δεν θέλει να φοβούνται οι άνθρωποι να έρθουν σ’ ΑΥΤΟΝ. Θέλει να είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ των παιδιών Του, όχι όμως ένας αυστηρός δικαστής και άρχοντας. Αυτούς προσπαθεί κανείς να τους εξευμενίσει με μεσολαβή-σεις, στον ΠΑΤΕΡΑ του όμως προσφεύγει με εμπιστοσύνη. Αυτή την εμπιστοσύνη ζητάει ο Θεός από τα πλάσματά Του, γιατί τα αγαπάει απεριόριστα και γι’ αυτό θα ικανοποιήσει κάθε παράκλησή τους.

Αμήν

ΜΠΕΡΤΑ ΝΤΟΥΝΤΕ “ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ” – ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΛΑΘΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ” ηαποκαλυψησημερα.gr

“Εποχή του Υδροχόου” και “Χρυσούς Αιώνας”

ή

“Αιώνας Ειρήνης και Δικαιοσύνης”;

“Εποχή Αλλαγής” ή “Έσχατη Εποχή”;

Η «Εποχή τον Υδροχόου»

Ένας βασικός άξονας της ιδεολογίας της «Νέας Εποχής» είναι η πίστη ότι ζούμε σε μία «εποχή καμπής», αφού περάσαμε από την «Εποχή των Ιχθύων» σε εκείνη του «Υδροχόου». Πολλοί οπαδοί της τοποθετούν την αρχή της στις 5.2.1962, λόγω μιας εξαιρετικής συστοιχίας πλανητών, αλλά υπάρχουν και άλλοι υπολογισμοί για το πότε άρχισε. Σε κάθε ζώδιο του ζωδιακού κύκλου αντιστοιχούν, από αστρολογική άποψη, περίπου 2.200 χρόνια, και κατά συνέπεια βρισκόμαστε ήδη στην εποχή του Υδροχόου.

Μια χαρακτηριστική έκφραση του τι παραστάσεις και προσδοκίες συνδέουν οι οπαδοί του New Age με την εποχή του Υδροχόου, αποτέλεσε το μιούζικαλ «Hair» το 1968. Ενδεικτικό του πνεύματος αυτού είναι το απόσπασμα που ακολουθεί:

«Όταν είναι στον έβδομο οίκο το φεγγάρι

και ο Δίας είναι σε συζυγία με τον Άρη,

στους πλανήτες διαφεντεύει η ειρήνη

και η αγάπη τούς κατευθύνει.

Από τότε ακριβώς ο Υδροχόος στη Γη βασιλεύει.

Αρμονία, δικαιοσύνη, διαύγεια, συμπάθεια, φως,

αλήθεια περισσεύει.

Την ελευθερία κανείς δεν θα τη φιμώνει.

Το πνεύμα κανένας δεν θα το θολώνει.

Ο μυστικισμός θα μας δώσει το φως

χάρη στον Υδροχόο σκέφτεται πάλι ο άνθρωπος».

«Κβαντικό άλμα της συνείδησης», «Νέο Παράδειγμα», «Μεταμόρφωση της κοινωνίας»

Ο κοινός σκοπός όλων των νέων πνευματικών κινημάτων είναι να επιτευχθεί το πέρασμα στη Νέα Εποχή με μοχλό την πλήρη αλλαγή του τρόπου που σκέφτονται κι αισθάνονται οι άνθρωποι. Με ένα «κβαντικό άλμα της συνειδητότητας» λέγεται ότι η ανθρωπότητα θα ανέλθει μαζικά σε μια υψηλότερη βαθμίδα. Η ανθρώπινη συνείδηση θα ανέρχεται έτσι τη μία βαθμίδα μετά την άλλη, ώσπου να γίνει τελικά η υπέρβαση και το βύθισμα στην «κοσμική συνείδηση» και με τη διαδικασία αυτή να ολοκληρωθεί η θέωση του ανθρώπου.

Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι το κεντρικό σημείο αναφοράς της Νέας Εποχής είναι η περιβόητη «μεταμόρφωση της ανθρώπινης συνείδησης», αν και δεν υπάρχει ταυτότητα απόψεων για το πώς αυτή θα επιτευχθεί. Γι’ αυτό άλλωστε προτείνονται πολλοί και ποικίλοι δρόμοι, κυρίως δε ασκήσεις διαλογισμού και μυητικά – μαγικά τελετουργικά.

Η νέα νοοτροπία που πρέπει να επικρατήσει στην εποχή του Υδροχόου χαρακτηρίζεται από τους ηγέτες του κινήματος ως το «νέο παράδειγμα», που πρέπει να αντικαταστήσει τις παρωχημένες κατηγορίες του σκέπτεσθαι της εποχής των Ιχθύων. Αυτό το «νέο παράδειγμα» ή μοντέλο του σκέπτεσθαι πρέπει να οδηγήσει σε ένα νέο τρόπο σκέψης και το σκοπό αυτό πρέπει να τον προωθήσουν όλοι οι τομείς της δημόσιας ζωής, όπως τα ΜΜΕ, τα βιβλία, η μουσική, η ψυχαγωγία και γενικότερα όλες οι ηλεκτρονικές δυνατότητες που προσφέρει η παγκοσμιοποίηση. Με τον τρόπο αυτό η κοινή γνώμη οφείλει να προετοιμαστεί με αργά βήματα -για τον καταναλωτή σχεδόν απαρατήρητα- για την περιπόθητη «μεταμόρφωση της κοινωνίας».

Μέρος της μελλοντολογικής – τελεολογικής προσδοκίας αφορά στην επιστροφή ενός διδάσκαλου-λυτρωτή (ενός “Χριστού” ή μεσσία), ο οποίος παρουσιάζεται είτε ως η αποκορύφωση της εξελικτικής διαδικασίας είτε ως η επανενσάρκωση παλαιότερων μεγάλων διδασκάλων».

…Εκτός αυτού υπάρχει ένα άλλο αδύνατο σημείο στο New Age, η αφελής, ανεδαφική αντίληψη ότι θα μπορέσει να αλλάξει τον κόσμο. Γιατί δεν είναι απλά ουτοπισμός, αλλά και εσκεμμένα παραπλανητικό να κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι βαίνουμε ολοταχώς προς το «χρυσόν αιώνα», μια εποχή νέας συνείδησης, όπου ο παλαιός άνθρωπος θα αντικατασταθεί συλλογικά από τον νέο ως δια μαγείας.

Αυτό μπορεί να γίνει όντως, αλλά μόνο με τον Θεό. Ο ισχυρισμός ότι μπορεί να γίνει χωρίς αυτόν, μόνο με τις ανθρώπινες δυνάμεις, αποτελεί ύβρι.

Από αυτή την άποψη λοιπόν οι πιστοί αυτής της ουτοπίας δραπετεύουν από την πραγματικότητα και αιθεροβατούν σε έναν ονειρικό κόσμο^. γιατί η πραγματικότητα του κόσμου σήμερα διδάσκει οφθαλμοφανέστατα το αντίθετο ακριβώς. Βλέποντας την πολύπλευρη καταστροφή του πλανήτη εγείρεται σχεδόν αυτόματα η υποψία, ότι το New Age είναι ένα μέσο παθολογικής φυγής από την πραγματικότητα, γιατί όλο και περισσότεροι δεν την αντέχουν, όπως αποδεικνύεται από τον αύξοντα αριθμό από ναρκομανείς, ψυχικά αρρώστους, νευρωτικούς «ευδαιμονιστές», ψυχοσωματικές ασθένειες κ.λπ. Έτσι η απάντηση στο ερώτημα για το μέλλον του New Age δίνεται σχεδόν από μόνη της^. γιατί το κίνημα αυτό συνέλαβε τους πόθους των ανθρώπων αλλά τους παροχέτευσε σε λανθασμένους δρόμους και άρα είναι άλλο ένα ανθρώπινο έργο που επιπλέον είναι διάτρητο από πλάνες.

Ο Ορισμός της «Εποχής του Υδροχόου» από την ίδια τη Νέα Εποχή

Ένας αντιπρόσωπος του New Age έδωσε ως εξής τον ορισμό αυτόν:

«…Η Εποχή του Υδροχόου θα είναι μία πολύ σημαντική αλλά συνάμα και χαοτική εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθώς οδηγείται πίσω προς μία Χρυσή Εποχή. Αυτό σημαίνει το πέρασμα από την απλή ύπαρξη στη συνειδητότητα.

Ο θεός είναι νεκρός, ή για την ακρίβεια: έχει πεθάνει η ιδέα ενός μοναδικού θεού, ο οποίος κάποτε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες παρουσιάζεται σε μία συγκεκριμένη χώρα. Είτε παρουσιάζεται σαν ο μοναδικός θεός ή ο γιος του, που ενσαρκώθηκε σ’ ένα ανθρώπινο σώμα (ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ) είτε σαν Ιεχωβά στους ιουδαϊστές, σαν Ζευς στους Έλληνες, όπως κι αν ονομάζονται, είναι όλοι τους πεθαμένοι.

Το θείο είναι αυτό που εκδηλώνεται παντού, χωρίς να ζητάει καμία ανταπόδοση. Αντίθετα, για τον καθένα, ο οποίος αισθάνεται υποχρεωμένος να πηγαίνει σ’ Εκκλησίες και ναούς, ο θεός τού στοιχίζει πολύ ακριβά![…]

Η αγάπη μπόρεσε να μας ελευθερώσει οριστικά από το φόβο του θεού.

Ο Υδροχόος είναι φανερή ανυπακοή αναρχία, επανάσταση

Σημαίνει το τέλος για τους μεταχειρισμένους θεούς, τους δασκάλους, τους γκουρού και τους ιερείς, για τον πατέρα και τη μάνα και για πολλούς άλλους […] Η Εποχή του Υδροχόου θα βιώσει την άμεση σύνδεση του Εαυτού με το σύμπαν ή με την Κοσμική Ενέργεια.

[…] Ορισμένα αποκρυφιστικά μυστικά δεν θα περιορίζονται σε μία φανατική μειοψηφία. Το Απόκρυφο απογυμνώνεται από τα μυστικά του: αυτό που έχει σημασία πια δεν είναι να τα πιστεύει κανείς, αλλά να διαμορφώνει τη ζωή του στη βάση τους […]

Την Εποχή του Υδροχόου θα είναι πολύ σημαντική η σεξουαλικότητα, που στους Ιχθείς με το ιδανικό της παρθενίας, χειραγωγήθηκε από την καταπίεση, το καθήκον και την αγνότητα […] Δεν θα υπάρχουν πια οι δομές της οικογένειας και του ζευγαριού, γιατί για τον Υδροχόο σημασία έχει η ελευθερία και η δημιουργικότητα […] Οτιδήποτε κάνουμε εξυπηρετεί την απόλαυσή μας […]

[…] Ο Υδροχόος συμπεριλαμβάνει και την πνευματικότητα. Άρα είναι ένας ιδεαλιστής, σαν έναν άνθρωπο που στέκεται με τα δύο πόδια στη γη αλλά θέλει να φτάσει στον ουρανό…

(Άλαιν, ο Αστρολόγος)

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ – Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ

κεφ. 3 New Age

Σύμφωνα λοιπόν με ορισμένες θεωρίες έχουμε ήδη περάσει στην “Εποχή του Υδροχόου”, γι’ αυτό μας περιμένει ο “Χρυσούς Αιών”, δηλαδή ένα χρυσό μέλλον σ’ ένα ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας.

Ωστόσο η Αγία Γραφή και οι Νέες Αποκαλύψεις λένε άλλα. Σύμφωνα με τις δικές τους ενδείξεις βρισκόμαστε πέντε λεπτά πριν τα μεσάνυχτα. Με άλλα λόγια, πριν ανατείλει ο νέος Αιώνας της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης, θα προηγηθεί μία πολύ ζοφερή νύκτα για την ανθρωπότητα που θα τελειώσει με την έσχατη Κρίση, όπως έχουν ανέκαθεν προαναγγείλει οι απεσταλμένοι του θεού προφήτες και όπως θα προαγγέλεται μέχρι το τέλος.

Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης θα βρει περισσότερες πληροφορίες στα βιβλία της Μπέρτα Ντούντε, στο βιβλίο του Μ. Καχίρ “Γύρω στο 2000”, στο “Το Μέλλον είναι Τώρα1”, και “Τα Σημεία των Καιρών” και στις σελίδες ηπροφητείασήμερα.gr, ηαποκάλυψησήμερα.gr, σύγχρονοιπροφήτες.gr, thebooklife.gr.

Συμπέρασμα

Άλλο πράγμα “εποχή αλλαγής” και άλλο “έσχατη εποχή” όπως προαγγέλεται σε Βίβλο και Νέες Αποκαλύψεις όπου η τωρινή Γη θ’ αντικατασταθεί από μία νέα, πνευματικότερη, κάτω από έναν καινούργιο Ουρανό (Αποκάλυψη Ιωάννη 21,1). Γι’ αυτό λέει επίσης στην Αποκάλυψη του Ιωάννη: “Κοίτα, τα κάνω όλα καινούργια!”

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ!