ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ;

«Προσέχετε καλά να μην σας εξαπατήσει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, που προέρχονται από ανθρώπινες παραδόσεις και τα αόρατα στοιχεία του κόσμου και δεν στηρίζονται στη διδασκαλία του Χριστού».

Προς Κολοσσαείς 2,8

«Το Φως ήρθε στο σκοτάδι, μα οι άνθρωποι προτιμούν το σκοτάδι παρά το Φως»

Ακόμη κι αν κινδυνεύει ν’ ακουστεί μονομερές και φανατικό, η αλήθεια είναι μία: θα σωθεί μόνο όποιος πιστεύει στον Χριστό των θεϊκών αποκαλύψεων (στην Αγία Γραφή και στις Νέες Αποκαλύψεις). Ή όπως το λέει επιγραμματικά ο Ιωάννης: «Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση^. αυτός όμως που δεν πιστεύει έχει ήδη καταδικαστεί, γιατί δεν πίστεψε στο μονογενή Υιό του Θεού. Και η κρίση είναι αυτή: Το φως ήρθε στον κόσμο, μα οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι από το φως, γιατί οι πράξεις τους είναι εκ του πονηρού».

Έτσι εξηγείται γιατί σήμερα περισσότερο από ποτέ κατακλυζόμαστε από fake Χριστούς και απομιμήσεις του Χριστού. Και εδώ περιλαμβάνονται ψευτοχριστοί από χριστιανικές κοινότητες, από τον εσωτερισμό, από τον πνευματισμό, από άλλες παγκόσμιες θρησκείες ή θρησκευτικά κινήματα (π.χ. Bahai, Mazdaznan, New Age). Θρησκόληπτοι που κρατάνε σημαίες με χριστιανικά σύμβολα, Ravers με μπλουζάκια που γράφουν Jesus, οι δαιμονισμένοι εισβολείς στο Καπιτώλιο, όταν προσεύχονται στο κατεξοχήν κοσμικό κέντρο εξουσίας, το βήμα του Κογκρέσου, παραληρούν σε σχεδόν ψυχεδελική καταληπτική έκσταση για τον εκάστοτε Ιησού που (νομίζουν ότι) λατρεύουν. Αμέτρητα βιβλία κυκλοφορούν για έναν «άλλον Χριστό» που προέρχεται από ανθρώπινες φαντασίες – εικασίες, υποτιθέμενες ιστορικές βιογραφίες (π.χ. «Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο») ή από εξωγήινους κι αόρατες οντότητες. Δίπλα στον «Τυπολάτρη» Ιησού Χριστό των παραδοσιακών εκκλησιών, ανθίζουν πιο «σύγχρονοι» χριστοί που πρεσβεύουν κοινωνικές και πολιτικές επαναστάσεις. Άλλοι «Χριστοί» από την άλλη μεριά διαφημίζουν το good feeling μιας «χριστιανικής wellness» με διαλογισμό και απάνθισμα από όλες τις κοσμοθεωρίες.

Ο Βρετανός ποιητής και φιλόσοφος C.S. Lewis εκφράζεται απερίφραστα όταν λέει σχετικά:

«Με ό,τι γράφω θα ‘θελα να προστατέψω τον καθένα που έρχεται με το πραγματικά χαζό επιχείρημα ότι μπορεί να δεχτεί ότι ο Ιησούς είναι μεν ένας μεγάλος ηθικός διδάσκαλος, αλλά όχι και το ότι είναι θεός. Μα ένας άνθρωπος που θα έλεγε πράγματα όπως αυτά που είπε ο Ιησούς, οπωσδήποτε, δεν θα ήταν ηθικός διδάσκαλος. Είτε θα ήταν παράφρων είτε θα ήταν ο ίδιος ο Σατανάς. Άρα πρέπει να αποφασίσουμε: Είτε ήταν – και είναι – Γιος του θεού, είτε ήταν τρελός ή κάτι ακόμη χειρότερο. Επομένως είτε θα τον κλείσουμε στο τρελοκομείο είτε θα τον αντιμετωπίσουμε με απέχθεια σαν δαίμονα. Μπορούμε όμως επίσης να πέσουμε στα πόδια του και να τον αναγνωρίσουμε ως Κύριο και Θεό μας. Αλλά δεν μπορούμε να το «παίξουμε» ότι του κάνουμε τη χάρη να τον παραδεχτούμε ως ένα μεγάλο δάσκαλο της ανθρωπότητας. Ποτέ δεν είχε τέτοια πρόθεση ούτε μας παραχώρησε αυτήν τη δυνατότητα».

Ο Ιησούς Χριστός είναι ανέκαθεν το σταυροδρόμι όπου χωρίζουν οι δρόμοι για όλα τα πνεύματα. Κανένας ινδουιστής, βουδιστής, ταοϊστής, μωαμεθανός, συγκρητιστής χριστιανός που πιστεύει σ’ ένα κοκτέιλ απ’ όλα, δεν θα υποστηρίξει με τη ζωή του ότι ο Ιησούς είναι η Αλήθεια και ο μοναδικός δρόμος επιστροφής στον Πατέρα. Επομένως την ιδιαιτερότητα, τη μοναδικότητα του Ιησού Χριστού ή θα την αρνηθεί ή θα την αποσιωπήσει ή θα την παραμορφώσει.

Με άλλα λόγια βιώνουμε σήμερα τα εσχατολογικά λόγια του Ιησού:

«Αν κάποιος τότε σας πει, “να εδώ ή εκεί είναι ο Χριστός”, μην το πιστέψετε. Γιατί θα παρουσιαστούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, που θα κάνουν σημεία και τέρατα, με σκοπό να παραπλανήσουν, ει δυνατόν, ακόμη και τους εκλεκτούς του Θεού».

(Ματθ. 24, 23-24)

Για του λόγου το αληθές, θα εξετάσουμε στη συνέχεια συνοπτικά πώς βλέπουν τον Ιησού Χριστό όλοι εκείνοι που δεν πιστεύουν, όπως δήλωνε ο ίδιος για τον εαυτό του, ότι είναι η μοναδική Αλήθεια και ο μοναδικός Δρόμος. Γι’ αυτό θα παρουσιάσουμε παρακάτω το πώς οι άλλες θρησκείες, παραδόσεις και παραθρησκείες βλέπουν το Ναζωραίο, αρχίζοντας με το Ισλάμ.

…Οπωσδήποτε κάνει εντύπωση πόσο εξυμνητικοί είναι οι χαρακτηρισμοί στο Κοράνι για τον Ιησού, που η αποστολή του ήταν να γίνει nabi (σούρα 19,31) και rasul (σούρα 5,79) του Αλλάχ. Επιπλέον τον χαρακτηρίζει μεσσία (σούρες 3,40 και 4,169), Ευλογημένο του θεού (σούρα 19,32) και Πνεύμα του Αλλάχ (σούρα 4, 171).

Εύλογα αυτή η εξύμνηση του Χριστού καθώς και το ότι οι μαθητές του αναγνωρίζονται ως αληθινοί μουσουλμάνοι (σούρες 5, 111. 3,45), δημιούργησε πολλά προβλήματα στην ισλαμική θεολογία και εξακολουθεί να θέτει πολλά ερωτηματικά. Προφανώς οι πιστοί στο Ισλάμ θα είχαν δυσκολία να καταλάβουν ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στις δύο θρησκείες που ίδρυσαν Ιησούς και Μωάμεθ με σχετικά μικρή χρονική διαφορά.

Το Κοράνι περιέχει επίσης πολλά σημεία που είναι ανιστόρητα ή και παράδοξα, τα οποία προφανώς ο Μωάμεθ είχε ακούσει από διηγήσεις για τη ζωή του Ιησού και από απόκρυφες παραδόσεις. Γίνεται λόγος π.χ. για την επιστροφή του Χριστού, όμως κατά πολύ παραμορφωμένο τρόπο. Βασικά το Κοράνι αρνείται τις δύο θεμελιακές διδασκαλίες για τον Ναζωραίο και μάλιστα δεν τις αποσιωπά απλώς, αλλά πολεμά ανοιχτά τόσο τη θεία φύση όσο και το σταυρικό θάνατο του Ιησού Χριστού. Καμία άλλη παγκόσμια θρησκεία δεν επιτίθεται τόσο σφοδρά όσο το Ισλάμ κατά της διδασκαλίας ότι ο Ιησούς ήταν Υιός του Θεού.

Το Κοράνι λέει για τη θειότητα του Ιησού Χριστού: «Λένε πως ο Φιλεύσπλαχνος έχει γιο και αυτό είναι τρομερή βλασφημία. Παρ’ ολίγο να σχιστούν οι ουρανοί σε αυτά τα λόγια, να ανοίξει η γη στα δύο και τα βουνά να γκρεμιστούν γιατί αποδίδουν στον Φιλεύσπλαχνο έναν γιο που δεν είναι δυνατόν να έχει» (σούρα 19, 91-93).

Η εμφατικότητα αυτών των στίχων οφείλεται πιθανότατα σε παρανόηση. Ο Μωάμεθ γνώριζε τη χριστιανική διδασκαλία μόνο από την προφορική – και προφανώς αρκετά διαστρεβλωμένη – παράδοση. Έτσι είχε τη γνώμη ότι η Αγία Τριάδα αποτελείται από την οικογένεια Πατέρας, Υιός και Παρθένος Μαρία (σούρα 5, 77). Το Κοράνι επίσης λέει ότι δεν σταυρώθηκε ο Ιησούς αλλά στη θέση του σταυρώθηκε ένα φανταστικό σώμα ή ανάλογα με την ερμηνεία του στίχου, «ένας που του έμοιαζε» (σούρα 4,156). Μάλιστα αυτός ο στίχος εξηγεί ότι ο Ιησούς δεν πέθανε παρά ανυψώθηκε από τον Θεό ζωντανός στους ουρανούς. Εδώ υπάρχει μία ανακολουθία, αφού στη σούρα 19,34 ο Ιησούς (ως βρέφος) μιλάει για την ημέρα του θανάτου και της ανάστασής του. Επίσης στη σούρα 3,48 ο Θεός λέει στον Ιησού: «Θα σε θανατώσω και θα σε υψώσω ως Εμένα».

Είναι γεγονός ότι αντιπαραβάλλοντας κανείς τη Βίβλο με το Κοράνι διαπιστώνει ήδη με την πρώτη ματιά πολυάριθμες αντιφάσεις που δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά σε ζητήματα ουσίας. Εν μέρει το Κοράνι διηγείται τα ίδια με τη Βίβλο, αλλά συχνά με εντελώς διαφορετική κατάληξη. Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι ο Μωάμεθ, όντας μάλλον αγράμματος (σούρα 7, 156), δεν είχε διαβάσει ο ίδιος τη Βίβλο.

Εικάζεται ότι οι αποσπασματικές γνώσεις του περιεχομένου της προέρχονταν από την ελλιπή ίσως ανάμνηση από συζητήσεις του με Εβραίους και χριστιανούς που πιθανόν να είχαν και οι ίδιοι αλλοιώσει τις βιβλικές διδασκαλίες. Η Encyclopedia Britannica υποστηρίζει ότι επειδή ως φαίνεται ο Μωάμεθ δεν ήξερε ανάγνωση και βασιζόταν στις προφορικές διηγήσεις άλλων, γι’ αυτό οδηγήθηκε σε τέτοια λάθη παρανόησης ή σύγχυσης. Έτσι π.χ. ο Μωάμεθ δίδασκε ότι ο Αβραάμ κατοικούσε κοντά στη Μέκκα και ήταν παρών στη θεμελίωση του ειδωλολατρικού τεμένους της Κάαμπα. Επίσης συγχέει τη Μαρία με τη Μίριαμ την αδελφή του Μωυσή και του Ααρών, τη γέννηση του Ιησού με τη φυγή της Αγάρ και άλλα τέτοια.

Γενικά οι κρίσεις του Κορανίου για τη Βίβλο αποτελούν στην ουσία μία μετωπική επίθεση ενάντια στα ιερά κείμενα Ιουδαίων και χριστιανών καθώς υποστηρίζει ότι και οι μεν και οι δε παραχάραξαν τη Βίβλο (σούρες 2,70. 4,47-48. 5,18). Επιπλέον ισχυρίζεται ότι Ιουδαίοι και χριστιανοί εξάλειψαν από τις Γραφές τους τα σημεία που προανήγγειλαν τον ερχομό του Μωάμεθ. Πράγματι το Κοράνι έχει μία δική του αντίληψη για το έργο του Ιησού και κατηγορεί τους χριστιανούς ότι διαστρέβλωσαν τη Γραφή. Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι ο Ιησούς δεν υποσχέθηκε να στείλει το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο κατά το ευαγγέλιο του Ιωάννη 14,16-26, για να διαιωνίσει τη ζωντανή παρουσία του μέσα στον άνθρωπο, αλλά ήρθε για να ανοίξει το δρόμο για τον Μωάμεθ. Γιατί λέει ότι ο Ιησούς είχε υποσχεθεί να στείλει όχι τον Παράκλητο, αλλά τον Περίκλητο (τον περικλεή, ένδοξο) για να τελειώσει το έργο του και Περίκλητος είναι μία απόδοση του αραβικού ονόματος Αχμέτ, που ήταν ένα από τα ονόματα του Μωάμεθ. Εννοείται πως το έργο του Χριστού υποβαθμίζεται τελείως από τη στιγμή που περιορίζεται στο να προαγγείλει τον ερχομό του περίκλητου Μωάμεθ. Γι’ αυτό και το Κοράνι πολεμά την πίστη στο σταυρικό θάνατο και στη θειότητα του Ιησού ως παραχάραξη και τονίζει: «Ο γιος της Μαρίας δεν είναι παρά ο υπηρέτης του Ύψιστου» (σούρα 43,59).

Έτσι ενώ από τη μία πλευρά το Κοράνι στολίζει τον Ιησού Χριστό με θεϊκές ιδιότητες από την άλλη επιτίθεται μετωπικά στην κεντρική χριστιανική διδασκαλία για το λυτρωτικό έργο του μεσσία. Προκειμένου να εξηγήσει αυτήν την αντίφαση η ισλαμική θεολογία στράφηκε στη μελλοντική αποστολή του Χριστού. Έτσι υπάρχουν μουσουλμάνοι που πιστεύουν ότι ο Χριστός θα επιστρέψει, αλλά για να πάρει θέση υπέρ του Ισλάμ. Θα ιδρύσει το βασίλειό του στην Ιερουσαλήμ, όπου θα παντρευτεί και θα κάνει οικογένεια για να ταφεί μετά το θάνατό του στη Μεδίνα δίπλα στον Μωάμεθ.

«ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ»

…Το Κοράνι χαρακτηρίζει τον Ιησού με διάφορες ονομασί­ες που υπάρχουν και στη Βίβλο όπως λ.χ. Υιό της Μαρίας, μεσσία, λόγο του θεού, απεσταλμένο του θεού προφήτη, πνεύ­μα του θεού και λόγο της αλήθειας. Το Κοράνι αναφέρει με­ταξύ άλλων την παρθενογέννηση του Ιησού, το γεγονός ότι ή­ταν αναμάρτητος και πολλά από τα θαύματά του. Αλλά περιέ­χει επίσης πολλά σημεία που είναι ανιστόρητα ή και παράδο­ξα, τα οποία προφανώς ο Μωάμεθ είχε ακούσει από διηγήσεις για τη ζωή του Ιησού και από απόκρυφες παραδόσεις.

Καμία άλλη παγκόσμια θρησκεία δεν επιτίθεται τόσο σφοδρά όσο το Ισλάμ κατά της διδασκαλίας ότι ο Ιησούς ήταν Υιός του Θεού. Σύμφωνα δε με τη βιβλική μαρτυρία η διδασκαλία που αρνείται τον Πατέρα και τον Υιό είναι αντίχριστη (Ιωάννη Α’ επιστολή 2,23).

Το θεμέλιο της χριστιανικής πίστης είναι η εξιλαστήρια θυσία του Χριστού, ο θάνατός του στο σταυρό για λογαριασμό όλου του ανθρώπινου γένους.

Αλλά εάν ο Χριστός δεν πέθανε, όπως κηρύσσει το Κοράνι, τότε δεν υπάρχει άφεση για τις αμαρτίες μας. Αυτές οι δύο διαψεύσεις στο Κοράνι, της θεϊκής φύσης και του σταυρικού θανάτου του Χριστού, δείχνουν κατάδηλα ότι κάθε εξωτερική ομοιότητα μεταξύ των δύο θρησκειών είναι μόνο φαινομενική.

Ex Orient Lux?

Ας δούμε τώρα πώς βλέπουν οι ανατολικές θρησκείες και κοσμοθεωρίες τον Χριστό.

Ο Ιησούς Χριστός, θεός ή γκουρού;

«Ο Κύριος Ιησούς είναι ο Υιός της απόλυτης Αλήθειας και ο Κρίσνα είναι ο Πατέρας και λέει: «Εγώ είμαι η Πηγή, από εμένα πηγάζει όλη η κτίση». Άρα ο Κρίσνα είναι ο ύψιστος Πατέρας και κάθε άλλη ζωή είναι ένα μέρος του ή ο Υιός του».

Οργάνωση Χάρε-Κρίσνα

«Δεν πιστεύω ότι ο Χριστός υπέφερε ή ότι μπορούσε να περάσει τα πάθη… Το μήνυμά του ήταν η μακαριότητα».

Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι

«Ο Ιησούς ήταν όπως εμείς, μόνο δεν είχε το προπατορικό αμάρτημα… Είναι αδύνατο να είναι θεός».

Sun Moon

«Ο Ιησούς ζει αληθινά! Ζει σήμερα όπως ο Ραν, ο Κρίσνα και ο Βούδας, αλλά όλοι μαζί έχουν γίνει μία ισχυρή δύναμη. Και όταν αυτή απλώσει το χέρι της… θα παραμεριστεί κάθε δυσαρμονία σ’ αυτόν τον κόσμο».

Guru Maharaji

Ένα από τα παράδοξα της εποχής μας είναι ότι όλες οι μυστικιστικές οργανώσεις, θρησκείες και παραθρησκείες θεωρούν τον Ιησού Χριστό δικό τους προφήτη. Για τους οπαδούς του Υπερβατικού Διαλογισμού (ΤΜ) είναι από τους πρώτους που ασκήθηκε σ’ αυτόν. Άλλοι πάλι, όπως στην οργάνωση Eckankar, τον βλέπουν σαν οδηγό για αστρικά – διαπλανητικά ταξίδια, αφού – κατ’ αυτούς – όταν έλεγε στους ανθρώπους «Ακολουθείστε με», εννοούσε «κοσμικά ταξίδια στο επέκεινα».

Ποιος Ιησούς:

Ίσως αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη σύγχυση σ’ ένα χριστιανό είναι ότι κυριολεκτικά όλες οι νέες ανατολικής έμπνευσης οργανώσεις «πιστεύουν» ότι ο Ι. Χριστός είναι «θεϊκός» και «σωτήρας». Αλλά ποιον Ιησού εννοούν;

Οι περισσότερες θεωρίες περί Ιησού Χριστού σ’ αυτούς τους κύκλους βασίζονται σε μία φανταστική βιογραφία του, τα «Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο», όπως είδαμε σε προηγούμενο σημείο. Το βιβλίο αυτό ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς επηρεάστηκε πολύ νωρίς από τον ασιατικό μυστικισμό. Η προειδοποίηση από τους τρεις μάγους – αστρολόγους οδήγησε την άγια οικογένεια να διαφύγει στην Αίγυπτο. Εκεί η Μαρία διδάχτηκε επί τρία χρόνια τις μυστικές διδασκαλίες από έναν Αιγύπτιο ιερέα και τις μετέδωσε αργότερα στο γιο της.

Όμως το κύριο ενδιαφέρον του βιβλίου επικεντρώνεται στα «χρόνια της σιωπής», από το δωδέκατο ως το τριακοστό έτος της ηλικίας του. Ο συγγραφέας Levi Dowling ισχυρίζεται ότι αυτό το διάστημα ο Ιησούς επισκέφτηκε ashrams σε Ινδία, Νεπάλ, Θιβέτ κι Ελλάδα. Εκεί μαθήτευσε στις μυστικές διδασκαλίες της Ανατολής και στις απόκρυφες επιστήμες, ώσπου επέστρεψε ολοκληρωμένος γιόγκι και δάσκαλος στην Παλαιστίνη.

Σ.τ.μ. βλ. αντίθετα «ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ – ΤΟ ΠΡΩΤΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ» από τον Ιάκωβο Λόρμπερ.

Μεθερμηνεία του Ευαγγελίου

Γιατί όλες αυτές οι φανταστικές ιστορίες για τον Ιησού; Προφανώς γιατί έτσι μπορούν να τον προβάλουν σαν «δικό τους» και να μεθερμηνεύσουν τη διδασκαλία του κατά το δοκούν.

Το «Ευαγγέλιο του Υδροχόου» παρουσιάζεται σαν ιστορικό ντοκουμέντο, όμως στην πραγματικότητα δεν προέρχεται από γραπτές πηγές.

Γεγονός είναι ότι το βιβλίο περιέχει πολλά αντι-ιστορικά στοιχεία. Άλλωστε αρκεί το τελικό μήνυμά του για να καταλάβει κανείς εύκολα την προέλευσή του: και το μήνυμα δεν είναι άλλο από την αυτολύτρωση (δηλαδή όχι λύτρωση χάρη στον Χριστό) και μάλιστα μετά από αμέτρητες μετενσαρκώσεις.

Ίδιας προέλευσης είναι και οι θρύλοι για τη σχέση του Ιησού με την Ινδία (βλ. αντίθετα ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, του Γ. Λόρμπερ). Όσον αφορά στον υποτιθέμενο τάφο του στο Κασμίρ, επιτόπιες έρευνες έχουν συμπεράνει ότι κανένας δεν ξέρει αν υπάρχει καν κάποιος μέσα στον τάφο και ποιος θα μπορούσε να είναι (Πηγή: Ρ. Πάσσιαν). Άλλωστε και οι δύο θρύλοι καταρρίπτονται οριστικά στο βιβλίο του ινδολόγου-θιβετόλογου G.GROENBOLD, «Jesus in Indien. Das Ende einer Legende», Μόναχο 1985.

Παραμένει ωστόσο η διαπίστωση ότι ο Ιησούς Χριστός θεωρείται θεόσταλτος σωτήρας και σε αυτές τις ανατολικές πεποιθήσεις. Αλλά τι σωτήρας;

Σωτήρας ή αβατάρ;

Είναι τεκμηριωμένο ότι η ινδουιστική διδασκαλία για τον αβατάρ ή θεϊκό σωτήρα παρουσιάστηκε καθυστερημένα στις ανατολικές θρησκείες. Οι περισσότεροι ειδήμονες συμφωνούν ότι αυτήν την έννοια την υιοθέτησαν από το χριστιανισμό όταν ο Θωμάς το 52 μ.Χ. διέδωσε το Ευαγγέλιο στην Ινδία. Έως τότε οι ινδουιστικές γραφές μιλούσαν ακαθόριστα για έναν απρόσωπο θεό, που εύλογα δεν θα μπορούσε ταυτόχρονα να έχει προσωπική μορφή. Όμως από τον πρώτο ως τον τρίτο αιώνα μ.Χ, έγιναν σημαντικές προσθήκες στις γραφές, ιδίως στην Bhagavad–gita, όπου γίνεται λόγος για έναν θεό που πήρε ανθρώπινη μορφή και έδρασε πάνω στη Γη.

Φερ’ ειπείν μερικές ιστορίες για τον Κρίσνα αντιστοιχούν με τις ευαγγελικές διηγήσεις. Για παράδειγμα ο Κρίσνα υποτίθεται ότι γεννήθηκε στην καλύβα ενός ποιμένα, όταν οι γονείς του πήγαιναν σε μία πόλη για να πληρώσουν τους φόρους τους. Επειδή εκείνη την περίοδο φόνευαν τα αθώα νήπια, οι γονείς του διέφυγαν σε μία γειτονική χώρα. Επίσης του αποδίδονται παρόμοια θαύματα και μάλιστα ορισμένοι θεωρούν ότι το όνομα Κρίσνα προέρχεται από το Χριστός.

Ωστόσο η έννοια του Ιησού Χριστού ως σωτήρα έχει άλλη διάσταση στην Ανατολή απ’ ό,τι στην Καινή Διαθήκη, και διαφέρει σε τρία τουλάχιστον σημεία:

1. Ο Χριστός είναι ο σωτήρας μας για όλη την αιωνιότητα (βλ. Προς Εβραίους 10,10)

Στην ανατολική παράδοση αντίθετα, σε κάθε κοσμική περίοδο της ανθρωπότητας «όποτε η θρησκεία παρακμάζει», εμφανίζεται ένας νέος αβατάρ.

2. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας (Πράξεις Απ. 4,12) και αυτή είναι η βιβλική απάντηση στην ερώτηση αν ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί από τον Κρίσνα, τον Ράμα ή του Βούδα.

Αντίθετα, μόνο στην Bhagavad–Gita αναφέρονται τουλάχιστον είκοσι δύο διαφορετικοί αβατάρ, που όλοι τους θεωρούνται θεϊκοί. Γενικά στην Ανατολή είναι διαδεδομένη η αντίληψη ότι υπάρχει ένα αιώνιο «Χριστικό Πνεύμα» που κάθε κοσμική εποχή περνάει σ’ ένα άλλο σώμα. Επιπλέον στον ινδουισμό υπάρχουν πάνω από 3 εκ. «θεοί» που μετά από την τωρινή Kaliyuga θα ξαναμπούν στον τροχό των ενσαρκώσεων.

3. Ο Ιησούς αποκατέστησε τη σχέση μας με τον θεό και τη δικαιοσύνη του, πληρώνοντας για τις αμαρτίες μας.

Αντίθετα τα ανατολικά θρησκειοφιλοσοφικά συστήματα λένε ότι ένας αβατάρ έρχεται για να οδηγήσει τον άνθρωπο βήμα – βήμα στη φώτιση. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι η αμαρτία που τον χωρίζει από τον θεό, αλλά η άγνοια της θεϊκής φύσης του.

Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν απλώς ένας φωτισμένος δάσκαλος. Ήρθε για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους, λέγεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Εν αντιθέσει, ο αβατάρ δεν μπορεί να σώσει κανένα, αφού στον ινδουισμό ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

Ο Βουδισμός μετέπλασε τον αβατάρ σε μποντισάτβα. Αυτός έχει ήδη φτάσει στη φώτιση, όμως καθυστερεί να περάσει στη νιρβάνα, προκειμένου να δείξει το δρόμο και σε άλλους. Αλλά κάνει μεγάλη διαφορά αν κάποιος παραιτείται για ένα διάστημα από τη νιρβάνα με σκοπό να δείξει το δρόμο στους συνανθρώπους του ή αν γίνεται ο ίδιος «ο δρόμος» εκπροσωπώντας όλους μας με το θάνατό του.

Τους περασμένους αιώνες η στρατηγική του αντίχριστου πνεύματος ήταν να κάνει τους ανθρώπους στις δυτικές χώρες ν’ αμφιβάλλουν για τη διδασκαλία, ακόμη και γι’ αυτήν την ιστορική ύπαρξη του Ναζωραίου. Μάλιστα οι σκεπτικιστές επιστήμονες ειρωνεύονταν την δήλωσή του ότι είναι ο Γιος του θεού, ο σωτήρας της ανθρωπότητας και η αλήθεια.

(Υποδείξεις κι απαντήσεις σ’ αυτές τις αμφισβητήσεις δίνει το βιβλίο ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ, εκδ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ)

Όπου λαλούν πολλοί σωτήρες…

Στην εποχή μας η στρατηγική του αντίχριστου έχει αλλάξει. Δεν επιτίθεται πια στα λόγια ή στην ύπαρξη του Μεσσία, αλλά στη μοναδικότητά του. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί τις ανατολικής προέλευσης θρησκείες και παραθρησκείες για να υποστηρίξει ότι ο Ιησούς είναι ένας μεταξύ πολλών άλλων. Οι οπαδοί τους δέχονται τον Ιησού Χριστό ως θεϊκή ενσάρκωση, σωτήρα και δρόμο για την αλήθεια, αλλά ταυτόχρονα και πολλούς άλλους που μπορεί να διδάσκουν αλλ’ αντ’ άλλων. Έτσι ο Μεσσίας δεν είναι ο λυτρωτής της ανθρωπότητας και η σταύρωση υποβιβάζεται σ’ ένα φαινόμενο δευτερεύουσας σημασίας από τη ζωή ενός αβατάρ από τη Μέση Ανατολή.

Εδώ προκύπτει το ερώτημα για την ανεξιθρησκεία των ασιατικών θρησκειών και την έλλειψη ανεκτικότητας του χριστιανισμού. Ο Βρετανός συγγραφέας Os Guinness στο βιβλίο του The East, No Exit προχωράει στο βάθος αυτών των εννοιών: «Εάν η χριστιανική πίστη είναι αληθινή, τότε ο ινδουισμός δεν μπορεί να είναι, έστω κι αν το ισχυρίζεται. Μολονότι με την πρώτη ματιά φαίνεται ανεκτικός απέναντι στις άλλες θρησκείες, σε τελευταία ανάλυση και οι δύο διδασκαλίες απαιτούν να επιλέξει κανείς χωρίς συμβιβασμούς τη μία από τις δύο. Πολλοί Ινδοί το παραδέχονται. Μάλιστα ορισμένοι χαρακτηρίζουν «φιλί του θανάτου» την ανεξιθρησκεία του ινδουισμού. Ο Ραντακρίσναν, Ινδός φιλόσοφος, λέει ότι οι άλλες θρησκείες “ασφυκτιούν και πνίγονται στον αδελφικό εναγκαλισμό” του. Τη βουδιστική μεταρρυθμιστική κίνηση που κέρδιζε έδαφος στην Ινδία ο ινδουισμός την περιόρισε πολύ επιτήδεια καθώς ανακήρυξε το Βούδα νέο αβατάρ του Κρίσνα. Έτσι η μοναδικότητα του Βούδα “πνίγηκε μέσα στην αδελφική αγκαλιά”».

Οι νέες μυστικιστικές παραθρησκείες στη Δύση προσπαθούν να «κλείσουν αδελφικά στην αγκαλιά τους» τον Χριστό, με αποτέλεσμα να επαπειλείται ο «θάνατος από ασφυξία». Γιατί ο μονισμός τους υπαγορεύει ότι η αλήθεια είναι μία, απλώς οι σοφοί τής δίνουν διαφορετικά ονόματα.

Εδώ θα θυμίσουμε ένα προηγούμενο παράδειγμα όπου σ’ ένα δωμάτιο μπαίνουν τέσσερα άτομα και βγαίνοντας το καθένα ισχυρίζεται ότι είδε κάποιο διαφορετικό πρόσωπο να κάθεται εκεί, πράγμα αδύνατο. Κατ’ αναλογία ο Ιησούς Χριστός δεν μπορεί να είναι «ο23ος αβατάρ» και ταυτόχρονα ο μονογενής Μεσσίας. Ούτε μπορεί να είναι ένας μποντισάτβα για ένα περιορισμένο διάστημα και συνάμα ο μοναδικός μεσολαβητής μεταξύ θεού κι ανθρώπων.

Ή μπορούν να ισχύουν όλες οι δυνατότητες; Η ανατολική λογική του μυστικιστικού μονισμού απαντάει καταφατικά σ’ αυτήν την ερώτηση. Αλήθεια κι αναλήθεια, καλό και κακό είναι το ίδιο. Κατ’ ακολουθία είναι αδιάφορο ποιον επιλέγει ο καθένας για «σωτήρα» ή τι πιστεύει για τον Ιησού Χριστό. Είναι σωστό αυτό όμως; Στο ευαγγέλιο του Ματθαίου κεφ.7, ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές του να μην πιστεύουν οποιονδήποτε χρησιμοποιεί το όνομά του: «Στη βασιλεία του Θεού δεν θα μπει όποιος μου λέει “Κύριε, Κύριε”, αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου. Την ημέρα της κρίσης θα μου πουν πολλοί: “Κύριε Κύριε, δεν προφητέψαμε στ’ όνομά σου; Δεν διώξαμε δαιμόνια και δεν κάναμε θαύματα στ’ όνομά σου;” Μα εγώ θα τους πω: “Ποτέ δεν σας ήξερα^. φύγετε μακριά μου, γιατί είσαστε ενάντια στο νόμο του Θεού”»

Ο Ιησούς είναι ο Πατέρας και Θεός

Στο «Ρόμπερτ Μπλουμ» του Λόρμπερ διαβάζουμε για έναν καθολικό μοναχό, ο οποίος στον άλλο κόσμο αναθεωρεί σιγά-σιγά τις παλιές εκκλησιαστικές δοξασίες του, ακούγο­ντας κάποιες αόρατες, ουράνιες φωνές να του ψιθυρίζουν:

«Ο Εσταυρωμένος Ιησούς είναι ο μοναδικός Θεός στους ουρανούς και σ’ όλη την απεραντοσύνη. Αυτός είναι ο Πρω­τοπλάστης όλων των πραγμάτων, αυτός μοναχός του έφτια­ξε όλους τους αγγέλους, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά και όλη την ύλη. Είναι ο Πατέρας ως προς την προαιώνια Α­γάπη του, ο αιώνιος Υιός ως προς τη Σοφία του και το Άγιο Πνεύμα ως προς την απεριόριστη Ισχύ, Ενέργεια κι Εξουσία του. Άνοιξε την καρδιά σου σ’ αυτόν τον Ιησού και μίλα του ελεύθερα! Αγάπα Αυτόν που τόσο σ’ αγάπησε και σ’ αγαπάει, που από Αγάπη για όλους τους ανθρώπους, έγινε άνθρωπος και γεύθηκε στο σώμα του τον πιο πικρό θάνατο, για να ανοί­ξει το δρόμο σε όλους σας για την αθανασία. Η αθανασία είναι Ζωή αιώνιας ευδαιμονίας, όπως είναι η Ζωή του Θε­ού. Αυτόν λοιπόν το θησαυρό ανυπολόγιστης αξίας, έκανε δώρο ο Ιησούς σ’ όλα τα πλάσματα. Και το μόνο που χρειά­ζεται πια για να πάρει ο καθένας στα χέρια του τούτο το δώ­ρο, είναι να το ζητήσει με αγάπη απευθείας απ’ τον άγιο Πα­τέρα και να το δεχτεί μ’ ευγνωμοσύνη. Μ’ αυτό γίνεται δική του η ευδαιμονία και ζει αιώνια στη συντροφιά του σαν ένας δεύτερος Θεός. Ο Ιησούς, ο Πατέρας και Θεός όλων μας, είναι η Αγάπη στην πιο αγνή μορφή της, που δεν καταδικάζει κανέναν και άλλο δεν ποθεί απ’ το να κάνει τον καθένα ευ­τυχισμένο. Αλλά πρέπει και ο άνθρωπος να θέλει αυτό που θέλει και η Αγάπη του Θεού, για να μπορέσει να ευτυχή­σει. Γιατί ο θεός δεν εξαναγκάζει κανέναν, κι ακόμα λιγότε­ρο στον κόσμο των πνευμάτων. Γι’ αυτό και στον καθένα δί­νεται αυτό που θέλει ο ίδιος. Με άλλα λόγια, ότι ζητάς, θα λάβεις! Μακριά απ’ την Αγάπη του Θεού δεν υπάρχει για κα­νέναν ούτε ζωή ούτε ευτυχία. Όποιος την έχει κάνει κτήμα του και θέλει ό,τι θέλει αυτή η ιερή Αγάπη, ζει και ευτυχεί για πάντα» («Ρόμπερτ Μπλουμ» 1, 126).

Το μυστήριο της οντότητας του Ιησού είναι ότι σ’ Αυτόν ενώνεται η Τριάδα

Σύμφωνα λοιπόν με τη Νέα Αποκάλυψη, υπάρχει μόνο ένας αιώνιος και άπειρος Θεός, ο οποίος συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλη τη θεία Αγάπη, Σοφία και Εξουσία. Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα δεν είναι παρά πλευρές του είναι αυ­τού του μοναδικού Θεού. Ο Πατέρας είναι το θεϊκό Κέντρο Δύναμης απ’ όπου πηγάζει η Αγάπη, ο Υιός είναι η Σοφία που απορρέει απ’ αυτό, το Άγιο Πνεύμα είναι η Δύναμη που ακτι­νοβολεί. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, ή η Αγάπη, η Σοφία και η Δύναμη, ενώθηκαν στον Ιησού και αποκαλύφθη­καν μέσα απ’ αυτόν σε μία ορατή, ανθρώπινη μορφή.

Θα θέσει βεβαία κανείς το ερώτημα, πώς γίνεται αυτό το πράγμα και πώς μπορούμε να το συλλάβουμε; Πώς μπορεί να χωράει όλη η απεριόριστη Θεότητα σε μία ορατή και πε­ριορισμένη ανθρώπινη μορφή;

Για να κατανοήσουμε αυτό το μυστήριο, χρειάζεται να θυ­μηθούμε τι έχουμε διαβάσει σχετικά με το Κέντρο Δύναμης του Θεού στα κείμενα του Λόρμπερ. Διαβάσαμε εκεί πως η Θεότητα δεν είναι μία κοσμική ψυχή, ομοιόμορφα εξαπλωμέ­νη στο άπειρο, αλλά μία Δύναμη Ζωής που διαθέτει ένα κέ­ντρο δράσης. Έχει δηλαδή ένα κεντρικό σημείο στο οποίο ενώνονται όλες οι δυνάμεις της, τέλεια, για να ενεργήσουν από κοινού, ακτινοβολώντας σαν ήλιος σ’ όλο το άπειρο.

Σύμφωνα με τη Νέα Αποκάλυψη, δεν είναι μόνο η Θεότητα που διαθέτει ένα τέτοιο καθαρά πνευματικό κέντρο Δύναμης και Ζωής αλλά και κάθε άλλη ζωντανή οντότητα που έχει δη­μιουργηθεί από το Θεό κατ’ εικόνα Του, με πρώτο-πρώτο τον άνθρωπο. Διαβάζουμε π.χ. στη «Γη», (κεφ. 38): «Παντού όπου πρόκειται να πάρει μορφή μία ζωντανή οντότητα, υπάρχει ένα συγκεκριμένο κέντρο, του οποίου ο ρόλος είναι να συ­γκεντρώνει στην εντέλεια όλα τα πνευματικά χαρακτηριστι­κά της. Αυτό το κέντρο είναι ουσιαστικά το αρχέγονο πνεύμα ή η σπίθα Αγάπης που προέρχεται από το Θεό. Αυτή η σπίθα προσελκύει με ορμή κοντά της ό,τι συγγενεύει μαζί της και το εμβολιάζει με τις βασικές ιδιότητες του είναι της».

Ακόμα πιo αναλυτικά εκτίθεται αυτή η βασική σκέψη στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο». Ένας άγγελος διδάσκει εκεί τους μαθητές γύρω από την άυλη σπίθα που είναι κλεισμένη μέσα στον κάθε σπόρο. Ό­πως στο σπόρο, έτσι και σε κάθε σχηματισμό που υπάρχει στην πλάση, από το άτομο μέχρι το ηλιακό σύστημα και από την αμοιβάδα μέχρι τον άνθρωπο, παντού κυριαρχεί και ενεργεί ένας καθαρά πνευματικός σπινθήρας σαν κεντρι­κή δύναμη ζωής.

Μαθαίνουμε παραπέρα πως αυτός ο καθαρά πνευματικός σπινθήρας στον άνθρωπο, ο οποίος προέρχεται κατευθείαν από το Θεό, ελκύει κοντά του ακάθαρτες σπίθες ζωής οι ο­ποίες περιέχονται μέσα στην ύλη αυτού του κόσμου. Μ’ εκείνες που είναι πιο «τιθασσευμένες» κι εξευγενισμένες, σχηματίζει την ψυχή μας. Με τις υπόλοιπες, που αποτελούνται από μία χονδροφυέστερη και πιο «ατίθαση» ύλη, φτιάχνει το σώμα μας, για να χρησιμεύσει σαν σχολείο και εργαλείο της ψυχής. 0 κάθε άνθρωπος είναι δηλαδή τριαδικός: αποτελείται από ένα πνεύμα, που είναι καθαρά θεϊκό, από μία ψυχή, η οποία έχει αναδυθεί από την ύλη και βρίσκεται στη διαδικασία της κάθαρσης, και από ένα σώμα το οποίο αποτε­λείται από ύλη λίγο ως πολύ χονδροφυή και ακατέργαστη πνευματικά.

Έτσι ακριβώς ήταν διαμορφωμένος και ο Ιησούς σαν άν­θρωπος, σύμφωνα μ’ αυτό τον κανόνα της τριαδικότητας.

Αληθινός άνθρωπος και αληθινός θεός

Η ψυχή και το σώμα του Ιησού ήταν όπως και κάθε άλλου ανθρώπου. Απ’ αυτή την άποψη δεν υπήρχε καμιά διαφορά ανάμεσα στον Ιησού και σε μας. Διαβάζουμε επίσης σ’ αυτά τα κείμενα (ιδιαίτερα παραστατικά στα τελευταία κεφάλαια της «Νεανικής Ηλικίας του Ιησού»), πόσο ανθρώπινη ήταν η ψυχή του Ιησού. Ο αγώνας που διεξήγαγε για να την καθα­ρίσει από τις αδυναμίες της και ενάντια στους πειρασμούς της ύλης, ήταν τιτάνιος. Εξάλλου και η Βίβλος μάς περιγρά­φει τους πειρασμούς με τους οποίους δοκιμάστηκε και τον αγώνα της ψυχής του Ιησού στον κήπο της Γεθσημανή. Επειδή ο Ιησούς ως προς το σώμα και την ψυχή ήταν άνθρωπος που έπρεπε ν’ αγωνισθεί σαν κι εμάς, γι’ αυτό το λόγο μπορεί να μας γίνει ένα αυθεντικό πρότυπο σε όλα, στην ηθική προσπάθεια και στον αγώνα που πρέπει να καταβάλλουμε κι ε­μείς.

Ωστόσο, ανάμεσα στον Ιησού και σε μας υπήρξε μία τερά­στια διαφορά όσον αφορά το πνεύμα. Σε μας ο Θεός έχει εμφυτεύσει σαν μύχιο κέντρο ζωής ένα πνεύμα το οποίο προήλθε απ’ Αυτόν, Ή, για να το πούμε συμβολικά, μας εμβο­λίασε με μία σπίθα από το Πνεύμα Του. Στον Ιησού όμως, αυτό το άκτιστο Κέντρο Δύναμης της Θεότητας, το οποίο υπήρχε ανέκαθεν σχηματισμένο πνευματικά σαν ένας τε­λειότατος άνθρωπος, (ο Πάνστοργος, Πάνσοφος και Παντο­δύναμος «Πατέρας»), κατέβηκε από το απρόσιτο άπειρο στη σφαίρα της ύλης. Ήρθε να κατοικήσει στην ψυχή και στο κορ­μί του Υιού του ανθρώπου από τη Ναζαρέτ με όλη τη Σοφία Του και τη Θέληση Του.

Στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο», ο Κύριος εξηγεί στον Ιούδα που δυσκολεύεται να καταλάβει αυτό το ανεπανάληπτο γεγονός που υπονοείται με την παραβολή του «άσωτου Υιού»: «Η ε­στία Μου ήταν ανέκαθεν μέσα στο απρόσιτο Κέντρο Μου και στο απροσπέλαστο Φως που πηγάζει από Εμένα τον Ίδιο. Για χάρη των ανθρώπων αποφάσισα ν’ αφήσω το Κέντρο και το Φως Μου, για να κατέβω σ’ αυτή τη γη. Και κατέβηκα μέσα στο ίδιο Κέντρο και στο ίδιο Φως το οποίο μέχρι τώρα ήταν πάντα απρόσιτο ακόμη και για τους πιο ψηλά ιστάμενους αγ­γέλους. Εδώ στη γη σας τώρα είμαι προσιτός και σε σας τους ανθρώπους ακόμα, κι εσείς μπορείτε ν’ αντέξετε το Φως Μου».

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ, ΚΕΦ. 9

Ο Χριστός στα νέα πνευματικά κινήματα

Στο β’ τόμο του «Ίσις» η ΗΡΒ^* γράφει: «ο κόσμος δεν χρειάζεται σχισματικές εκκλησίες ούτε του Βούδα ούτε του Ιησού ούτε του Μωάμεθ ούτε του Σβέντενμποργκ ούτε του Καλβίνου ούτε κανενός άλλου».

Το πρωταρχικό αμάρτημα της πτώσης μίας μερίδας αγγέλων μαζί με τον Εωσφόρο (βλ. Ιούδα 6, Πέτρου Β΄ 2,4 και αναλυτικότερα στη Νέα Αποκάλυψη) η ΗΡΒ το θεωρεί μία χονδροειδή θεολογική εξαπάτηση.

Κατ’ αυτήν οι «ηλιακοί» ή «πύρινοι άγγελοι» έγιναν «στασιαστές στον Ουρανό», επειδή αρνήθηκαν να ενσωματωθούν σε «κελύφη ανθρώπων» χωρίς συνειδητότητα. Ήθελαν ο άνθρωπος ν’ αποκτήσει αυτοσυνειδησία και αυτεξούσιο, δηλαδή «αυτοθυσιάστηκαν για τη διανοητική ανεξαρτησία της ανθρωπότητας».

Αντίθετα, από τη χριστοκεντρική Αποκάλυψη είναι γνωστό ότι ο Θεός ως Υπερτέλειο Ον δημιούργησε άσπιλα πνεύματα, τα οποία όφειλαν να γίνουν σε όλα τέλεια με τη θέλησή τους. Ασφαλώς διέθεταν ελευθερία βούλησης, αφού διαφορετικά θα ήταν κατώτερα όντα, απλώς μηχανές – εκτελεστές της θείας βούλησης.

Αυτή η ελευθερία τούς επέτρεπε να μπορούν δυνητικά να σκεφτούν και να ενεργήσουν αντίθετα στο θείο θέλημα. Είχαν επομένως τη δυνατότητα να «εκπέσουν», όσο δεν είχαν (αυτοπροαίρετα) ακόμη τελειοποιηθεί απολύτως με τις δικές τους επιλογές.

Έτσι μία μερίδα απ’ αυτούς στασίασε (επιστολή Ιούδα 6) και «θέλησαν να γίνουν οι ίδιοι θεοί». (Μωυσή Γένεση 3,5), με αποτέλεσμα να εκπέσουν από το Νόμο και την αρμονία του Θεού στην ανομία και κατά συνέπεια στην αδυναμία. Και αυτό κράτησε ως την ολοκλήρωση της αποστολής του Ιησού Χριστού» χάρη στην οποία μπορούμε έκτοτε με τις δικές του δυνάμεις να επιστρέψουμε στον Πατέρα – Δημιουργό μας.

Η ΗΡΒ και οι «Διδάσκαλοι» της λένε σχεδόν το ίδιο, μα με μία σημαντική ειδοποιό διαφορά: Στη χριστιανική διδασκαλία τόσο η πτώση των αγγέλων όσο και των πρωτόπλαστων έγινε αυτόβουλα, ίδια ευθύνη των έκπτωτων. Συνάμα ο δρόμος της επιστροφής ήταν πάντα ανοιχτός για τους «άσωτους υιούς».

Αντίθετα στη θεοσοφική σχολή τής Adyar, ήμασταν προκαταδικασμένοι να πέσουμε υποχρεωτικά στην υλική διάσταση.

Άρα δεν χρειάζεται να θλιβόμαστε που «χάσαμε την παραδείσια κατάσταση της αθωότητας. Έπρεπε να γίνει έτσι για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε τις υπολανθάνουσες δυνάμεις συνείδησης και βούλησης» («Theosophische Kultur», Λειψία 5/1934).

Με άλλα λόγια εδώ η λογική ακολουθία αναστρέφεται, αφού ακριβώς επειδή είχαμε συνείδηση, βούληση και αυτενέργεια, γι’ αυτό υπήρχε και η δυνατότητα της πτώσης αλλά και της απόδοσης ευθυνών. Και όλα αυτά που ίσχυαν τότε ισχύουν και τώρα και για πάντα…

Ο ρόλος του Εωσφόρου –Σατανά

Η Θεοσοφία όμως το βλέπει αλλιώς το πράγμα κι έτσι προωθεί την εσωτεριστική αποκατάσταση του Εωσφόρου. Για παράδειγμα ο Φρ. Χάρτμαν, επικαλούμενος τη «Μυστική Διδασκαλία», γράφει: «…η “πτώση του Εωσφόρου” στην πραγματικότητα σημαίνει κατάβαση στην ύλη για τον Φορέα του Φωτός. Μόνον έτσι μπορεί η ύλη να φωτιστεί και να την διαπεράσει η πνευματική συνείδηση. Χωρίς την “πτώση” ενός αγγέλου δεν θα υπήρχε λύτρωση για τον άνθρωπο…».

Με άλλα λόγια, εδώ σαφώς ο Εωσφόρος αντικαθιστά τον Ι. Χριστό. Χάρη σ’ αυτόν αιχμαλωτιστήκαμε στην ύλη, επειδή υποτίθεται ότι μόνον εδώ μπορούμε ν’ αποκτήσουμε αυτοσυνειδησία και ν’ αναπτυχθούμε προς το Φως. Συνεπώς ο Σατανάς είναι εκείνος «που κάνει το γήινο άνθρωπο θείο… που του δίνει το Νόμο της Ζωής του Πνεύματος και τον ελευθερώνει από την αμαρτία της άγνοιας, δηλαδή από το θάνατο» (Μυστική Διδασκαλία)

Λογικά λοιπόν, αφού στη Μ.Δ. ο Εωσφόρος –Σατανάς είναι ο λυτρωτής θεός, κατ’ ακολουθία, όταν ο άνθρωπος γίνει θεός, γίνεται σατανικός! Η αναστροφή των εννοιών αντίθετα με την κοινά αποδεκτή σημασία τους κρύβεται συχνά πίσω από τις «κρυφές αλήθειες» του εσωτερισμού. Άλλωστε πράγματι η σύγχρονη δημόσια ζωή είναι η πλέον κατάλληλη για να κάνει τους ανθρώπους διαβόλους…

Όντως η παραμονή στην «Κοιλάδα των Δακρύων» που είναι η ύλη και η Γη, οφείλει να μας οδηγήσει στο ξεμάγεμα από την απάτη, τη μαγγανεία της ύλης. Ωστόσο η ύλη δεν προέκυψε από «την πρόθεση του Εωσφόρου να φέρει το Φως», αλλά από τη δική του και δικά μας πτώση… Ο Εωσφόρος, όσο ισχυρή κι ανυποχώρητη θέληση κι αν έχει, είναι κι αυτός ένα δημιούργημα^. συνεπώς υπόκειται κι αυτός επίσης στους νόμους του σύμπαντος. Άρα οι νόμοι και η ίδια η ύλη δεν μπορεί να προέρχεται απ’ αυτόν αλλά από το Δημιουργό όλων. (Ρ. Πάσσιαν)

Σύμφωνα με τη Νέα Αποκάλυψη, ο Εωσφόρος και οι ακόλουθοί του επιστρέφουν ατομικά και σταδιακά στην πνευματική δημιουργία σε μία εξελικτική διαδικασία που διαρκεί αιωνιότητες. Ο αντίθεος πόλος όμως προσπαθεί να υπονομεύσει και να καθυστερήσει τη νομοτελειακή αυτή επιστροφή, δηλαδή την πνευματοποίηση της ύλης, παρασύροντάς μας σε απατηλούς στόχους. Σκοπός του είναι να διαιωνιστεί η ύλη, που είναι το βασίλειό του. Ως συνέπεια, εδώ είναι το πεδίο της μάχης μεταξύ φωτός και σκότους, η οποία διεξάγεται για την κάθε ανθρώπινη ψυχή. Επομένως είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι για τη Θεοσοφία και για πολλούς Εσωτεριστές ο Εωσφόρος παριστάνει τον λυτρωτή της ανθρωπότητας.

Από την αυγή της ανθρωπότητας το κακό προσωποποιείται με δύο μορφές. Μπορεί να αποκαλείται με διάφορα ονόματα, όμως κατά βάση έχει αυτά τα δύο πρόσωπα: αφενός φανερά ως Σατανάς, ο άρχων του σκότους, του χάους, της καταστροφικότητας και λιγότερο φανερά αφετέρου ως Εωσφόρος, που παραπλανά και παρασύρει με εκτυφλωτικό, ψεύτικο φως.

Η «Μυστική Διδασκαλία» παραχαράσσει ή συγκαλύπτει αυτήν τη διπλοπροσωπία. Εδώ γίνεται επανειλημμένα λόγος για «Κύριους της Φλόγας» και της «Σκοτεινής Σοφίας» με αρχηγό τον Εωσφόρο – Σατανά, τον οποίο «άδικα» δαιμονοποίησε η εκκλησία. Αντίθετα εδώ είναι «ο Λόγος» (Μ.Δ., δηλ. υποκαθιστά το Χριστό!) και ο θεμελιωτής της Ιεραρχίας Μυστών του πλανήτη μας («Μικρό Λεξικό της Θεοσοφικής Κοσμοθεωρίας» της Β. Flemming). Καλό πιστοποιητικό πράγματι για την «Ιεραρχία των Διδασκάλων» και την πραγματική καταγωγή τους!

Και μάλιστα ο Σατανάς – Εωσφόρος δεν είναι απλώς ο Κύριος του Κάτω Κόσμου, αλλά και «ο Κύριος αυτού του κόσμου, ο θεός του πλανήτη μας και ο μοναδικός θεός!…

Και για να γίνει σαφές μια για πάντα: αυτός που το ιερατείο κάθε δογματικής θρησκείας και ιδίως της χριστιανικής, ονομάζει Σατανά ή εχθρό του θεού, στην πραγματικότητα είναι το ύψιστο θεϊκό Πνεύμα, η απόκρυφη Σοφία». («Μυστική Διδασκαλία»). Μάλιστα η ΗΡΒ επανέλαβε και τον Ύμνο στο Σατανά του Ελιφάς Λεβί, τον οποίον εκτιμούσε ιδιαίτερα.

Ως επακόλουθο, για την ΗΡΒ το κακό είναι «απλώς η σκιά του Φωτός, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε να υπάρξει Φως…!» Άρα εάν εξαφανιζόταν το κακό, θα έπαυε και το καλό να υπάρχει. Γι’ αυτήν μοναδικός διάβολος είναι η ανθρωπότητα και δεν υπάρχει άλλος (Μ.Δ.)

Εδώ έχουμε άλλο ένα εύγλωττο παράδειγμα όπου –όπως και στο θιβετιανικό βουδισμό – οι έννοιες αντιστρέφονται εκ του πονηρού. Και όμως είναι γνωστό ότι φως μπορεί να υπάρχει και χωρίς σκιά, όχι όμως και τ’ αντίθετο…

Στροφή προς τον χριστιανισμό;

Άλλη μια αξιοσημείωτη όψη της Θεοσοφικής Εταιρείας υπήρξε η φαινομενική στροφή προς τον χριστιανισμό, τον οποίον κατηγορούσε επί μακρόν. Η ΗΡΒ ήταν η πρώτη διδάξασα όταν έγραψε τον «Εσωτερισμό των Ευαγγελιών», όμως εκεί ο μοναδικός λυτρωτής της ανθρωπότητας ήταν ο Εωσφόρος. Βέβαια γίνεται λόγος και για τον Χριστό, όχι όμως ως ιστορική προσωπικότητα αλλά ως χριστική αρχή μέσα στον άνθρωπο.

Η Α. Μπέζαντ στη συνέχεια προσπάθησε στον «Εσωτερικό Χριστιανισμό» να ερμηνεύσει θεοσοφικά τις χριστιανικές έννοιες. Έτσι μετά τον πνευματισμό, το βουδισμό και τον ινδουισμό, από το 1913 κι ύστερα προβλήθηκε ένας αλλοιωμένος χριστιανισμός χωρίς θεό και χωρίς Χριστό (Miers).

Ο Λεντμπήτερ με τη σειρά του ήταν ο πρώτος διδάξας της ιστορίας με τα δύο παιδιά που είχαν τ’ όνομα Ιησούς, που ισχυρίστηκε ότι είδε με την πνευματική όραση στα Ακασικά Χρονικά. Την ίδια θεωρία ανέπτυξε αργότερα και ο Ρ. Στάινερ στην Ανθρωποσοφία.

Παράλληλα ο Λεντμπήτερ και η Μπέζαντ υποστήριξαν ότι ο Ιησούς των ευαγγελίων δεν υπήρξε ποτέ, οι δε εξιστορήσεις στην Κ. Διαθήκη είναι ψευδολογίες μοναχών από τον 1^ο ή 2^ο αιώνα. Υπήρξε μόνο ένας Παγκόσμιος Διδάσκαλος, ο Alcyone, ο οποίος έζησε με τ’ όνομα Ιησούς στην Παλαιστίνη το 105 π.Χ. Αυτός ο Ιησούς λιθοβολήθηκε στη διάρκεια μίας στάσης, αλλά δεν είχε σχέση με τον γνωστό Ιησού.

Ο Ιησούς Χριστός και το φαινόμενο walk–in

Στο Ταλμούδ αναφέρεται η ιστορία τού Παντέρα, σύμφωνα με την οποία ένας Ρωμαίος αξιωματικός που αποπλάνησε τη Μιριάμ, την αρραβωνιαστικιά του Ιωσήφ, ήταν ο πατέρας του Ιησού. Προφανώς πρόκειται για fake news της εποχής εκείνης για να ατιμαστεί ο Ιησούς στα μάτια των Ιουδαίων. Αυτήν την εκδοχή υιοθέτησε και η ΗΡΒ και εφηύρε τον Γιέσου ή Γιέσουα ή Γιεχόσουα μπεν Παντέρα, που γεννήθηκε το 105 π.Χ., ενώ ο Ιησούς δεν υπήρξε ποτέ.

Εδώ ακόμα τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Πολύ πιο περίπλοκη είναι η ιστορία με τα δύο αγόρια με το ίδιο όνομα, αλλά και με τη διαφορά μεταξύ Ιησού και Χριστού, σύμφωνα με μία άλλη ακόμη αντιφατική εκδοχή.

Κατ’ αυτήν λοιπόν ο Ιησούς ήταν άνθρωπος, ενώ ο Χριστός ως «Λόγος» ήταν μία οντότητα, η οποία δραστηριοποιήθηκε μέσω του φυσικού σώματος του Ιησού τα τρία χρόνια ανάμεσα στη βάπτιση και στη σύλληψή του.

Κατά τη βάπτιση από τον Ιωάννη, έλαβε χώρα μία αλλαγή προσωπικότητας, ένα φαινόμενο walk–in όπως έχει παρατηρηθεί σε περιπτώσεις βαθιάς ύπνωσης ορισμένων μέντιουμ. Συγκεκριμένα το Εγώ του Ιησού αποσύρθηκε στον άλλον κόσμο αφήνοντας το σώμα του στη διάθεση του Χριστού.

Συνάμα, επειδή στην Κ. Διαθήκη περιέχονται ασυμφωνίες ανάμεσα στα δύο γενεαλογικά μητρώα του Ιησού των ευαγγελίων, προέκυψε ο ισχυρισμός ότι υπήρξαν δύο αγοράκια με τ’ όνομα Ιησούς, ένα στη Ναζαρέτ κι ένα στη Βηθλεέμ, αν και αμφότερα γεννήθηκαν στη δεύτερη. Και τα δύο ζεύγη γονέων ονομάζονταν Ιωσήφ και Μαρία, το ένα καταγόταν από τη γενεά του Σολομώντα, το άλλο από την ιερατική γενεά του Νάθαν.

Μάλιστα κατά τον Στάινερ στο σολομωνικό Ιησού, ενώ επισκεπτόταν τις αρχαίες μυστηριακές σχολές στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, ενσωματώθηκε ο Ζωροάστρης και τον μεταμόρφωσε σε φορέα της ζωροαστρικής σοφίας.

Την εορτή του Πάσχα, που αναφέρει ο Λουκάς στην ιστορία του δωδεκάχρονου Ιησού, οι δύο έφηβοι συναντήθηκαν στο Ναό. Εκεί λοιπόν το Εγώ του σολομώνειο –ζωροαστρικού Ιησού μεταπήδησε στο ναθανικό Ιησού, έτσι ώστε οι γονείς τού τελευταίου δεν τον αναγνώρισαν σχεδόν μετά τις τρεις μέρες στο Ναό. Αντίθετα ο σολομωνικός Ιησούς, χωρίς το Εγώ του, έρεψε σιγά –σιγά και τελικά πέθανε. Στο μεταξύ πέθανε η μία Μαρία από τη μία πλευρά κι ο ένας Ιωσήφ από την άλλη. Οι δύο χηρεύσαντες παντρεύτηκαν μεταξύ τους (happy end!) κι έτσι ο μοναδικός ναθανικός Ιησούς μεγάλωσε με τη μία Μαρία και τον άλλον Ιωσήφ. Τελικά, στη βάπτιση από τον Ιωάννη τον κατέλαβε η προσωπικότητα του θεϊκού Χριστού (βλ. πιο πάνω) και η ιστορία καταλήγει με άλλη μία αλλαγή προσωπικότητας, το ήδη γνωστό μας φαινόμενο του walk–in.

Αντί για άλλο σχόλιο, εδώ θα παραθέσουμε το λήμμα «Ιησούς» από το «Λεξικό της Απόκρυφης Γνώσης» (ΛΑΓ) του Miers: «Σε ορισμένες εσωτερικές ομάδες υιοθετείται το όνομα του Ιησού Χριστού, προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η διδασκαλία τους είναι χριστιανική ή φιλική προς το χριστιανισμό. Ωστόσο ο χριστιανισμός είναι αποκλειστικά η πίστη στη λύτρωση διά του Ιησού Χριστού. Αλλά ακριβώς αυτήν την πίστη απορρίπτουν οι σχετικές ομάδες. Μάλιστα στη Θ.Ε. Adyar ο Ιησούς θεωρείται ένας εκ των Διδασκάλων, μολονότι από την άλλη πάρα πολλά θεοσοφικά κείμενα υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς δεν έζησε ποτέ. Ο δε Ρ. Στάινερ, τον χωρίζει σε δύο πρόσωπα».

Όμως ο θεοσοφικός «χριστιανισμός» δεν δέχεται τον προσωπικό θεό ούτε τον Ιησού Χριστό ως γιο του. Δεν δέχεται την αμφίδρομη σχέση του θεού κι ανθρώπων ούτε την απαλλαγή από την αμαρτία και τα προσωπικά «καρμικά» χρέη χάρη στη θυσία του Ιησού Χριστού.

Στην καλύτερη περίπτωση ο Ιησούς είναι ένας μύστης που έχει υπερβεί το κατώτερο Εγώ του. Η δε διδασκαλία του είναι απλώς ένα παράδειγμα και μία προτροπή γι’ αυτογνωσία. Αυτό του επέτρεψε δε να γνωρίζει τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του. Η γέννηση, τα πάθη και η ανάσταση συμβολίζουν αλληγορικά την πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου και δεν έχουν καμία λυτρωτική δύναμη, αφού για τον άνθρωπο «δεν υπάρχει καμία άλλη λύτρωση εκτός από την αυτογνωσία». Η εκκλησία ήταν που μετέτρεψε τον Ιησού Χριστό σε «μεσολαβητή» και «αποδιοπομπαίο τράγο» για τις αμαρτίες των ανθρώπων (Χάρτμαν).

Αλλά «ο αληθινός, αρχικός χριστιανισμός μόνο μέσω της Θεοσοφίας μπορεί να γίνει φανερός και να εφαρμοστεί. Αντίθετα οι εκκλησίες και οι ομολογίες γίνονται δεκτές μόνο σαν «δεκανίκια για τους υπανάπτυκτους» και σαν «οδοδείκτες προς την παγκόσμια θρησκεία».

Κατά συνέπεια λέει η Θεοσοφία, και η Βίβλος διδάσκει τις απόκρυφες επιστήμες^. δεν αποτελεί θεία αποκάλυψη, αλλά περιέχει τις «μέγιστες αλήθειες της φιλοσοφίας της θρησκείας». Έτσι το Πάτερ ημών π.χ. είναι μία αλληλουχία από μάντραμ (μαγικές φόρμουλες) που πρέπει ν’ αφυπνίσουν στον άνθρωπο την επίγνωση ότι είναι θεός.

Για παράδειγμα, η ρήση: «Και λύτρωσέ μας από το κακό», «είναι η παράκληση για αυτογνωσία, για επίγνωση του Ανώτερου Εαυτού, επίγνωση της θείας οντότητας^. γιατί μόνον αυτή η επίγνωση μας λυτρώνει απ’ οτιδήποτε αισθανόμαστε ως κακό, ήτοι τη συνείδηση της πολλότητας, η οποία είναι η αιτία κάθε πόνου και διχογνωμίας» (Χ. Ρούντολφ).

Κάθε ον πρέπει να διατρέξει όλα τα στάδια από το πνεύμα προς την ύλη και αντίθετα από την ύλη προς το πνεύμα.

Το αθάνατο μέρος του ανθρώπου, η Μονάδα, μετενσωματώνεται αλλεπάλληλα από τις πιο χαμηλές βαθμίδες των φυσικών βασιλείων ως την ανθρώπινη υπόσταση, απ’ όπου τείνει προς τον τελικό προορισμό της.

Μία παρόμοια εξέλιξη συναντάμε επίσης στη θεόπνευστη Νέα Αποκάλυψη, αλλά με εντελώς διαφορετικές προϋποθέσεις, αφού εδώ όλα τα στάδια καθοδηγούνται και διευκολύνονται από τον προσωποποιημένο θεό Ιησού Χριστό. Ελλείψει Ιησού Χριστού όμως, η Θεοσοφία υιοθετεί αναγκαστικά τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης και του κάρμα. Κατ’ αυτήν ο άνθρωπος μπορεί να επισπεύσει την επιστροφή στην πνευματική υπόσταση εάν πάνω απ’ όλα πασχίζει να μην δημιουργήσει νέο κάρμα.

Αντίθετα, η χριστική θεοσοφία, που βασίζεται στη χριστική δι­δασκαλία, δεν αναγνωρίζει τη μετεμψύχωση, παρά μόνο ως εξαί­ρεση και όχι ως κανόνα.

Ο δε νόμος του Κάρμα αναιρείται από το νόμο της αγάπης και της ευσπλαχνίας του Ιησού Χριστού, τη γνωστή «χάρη» την οποία, όπως είναι ευνόητο, δεν γνωρίζει η θεοσοφία της ανατολής. Η πρώτη βλέπει στον Ιησού Χριστό τον απολυτρωτή του ανθρώπινου γέ­νους από την αδυναμία, ενώ η δεύτερη διδάσκει την αυτολύτρωση.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΚΕΦ. 1

«Η επιστροφή του Χριστού σύμφωνα με την Αλίκη Μπέιλυ»

Όπως και πολλοί άλλοι «προφήτες», η Αλίκη Μπέιλυ (ΑΑΒ) προαγγέλλει επίσης την επιστροφή του Χριστού, η οποία είναι και ο τίτλος βιβλίου της από το 1948. Πάντως ο Ιησούς, ο οποίος συμμετέχει σε μία ιεραρχία διδασκάλων, είναι για την ΑΑΒ κάτω από τον Βούδα, (και πάλι καλά, γιατί στο πνευματικό της απότοκο, το New Age, ο Ιησούς βρίσκεται πιο χαμηλά)^. πάνω – πάνω βρίσκεται ο «Ήλιος –Λόγος», η εκδίπλωσή του η «Ηλιακή Τριάδα», που την αποτελούν ο Πατέρας ή βούληση, ο Υιός (η αγάπη και η σοφία) και το Άγιο Πνεύμα (η ενεργή διάνοια).

Μετά έρχονται οι «Επτά Ακτίνες», και κατόπιν ο «Sanat Kumara» (SK) που στην Αρκανική Σχολή σημαίνει «η Μεγάλη Ζωή… το Φως το Αληθινό και ο Πλανητικός Διαφωτιστής» και είναι όνομα που αποδίδεται και στον Εωσφόρο ή στην τριάδα Σίβα, Βίσνου και Βράχμα κατά άλλους. Κατεβαίνοντας παρακάτω συναντάμε διάφορους Kumaras, Manus, Bodhisattvas, Maha Chohans^. ύστερα πολυάριθμους «διδασκάλους», μεταξύ των οποίων και ο «Παύλος ο Βενετός», τσόχαν της 3^ης Ακτίνας, που υποτίθεται ότι έζησε ως Πάπας Παύλος Β΄.

Μετά από αυτόν τον «πάπα», ο οποίος στην εποχή του (1464 – 1471) καταδίωξε τους ανθρωπιστές και ήταν οπαδός της εκθαμβωτικής πολυτέλειας, ακολουθεί, μετά τον «Σέραπι» και τον «Ιλαρίωνα», ο «Ιησούς».

Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί ότι τα ονόματα αυτά σηματοδοτούν θέσεις ή λειτουργίες και όχι πρόσωπα. Για παράδειγμα τη λειτουργία ή τη θέση του «Διδασκάλου Ιησού» την πληρούν διαφορετικά πρόσωπα, ανάλογα με το ποια προσωπικότητα «ανήλθε» σε αυτήν τη θέση κατά την ανέλιξή της, από τη μία ενσάρκωση στην άλλη. Έτσι λόγου χάρη ο γνωστός μας «επίγειος Ιησούς» δεν κατέχει τη θέση του «Διδασκάλου Ιησού», αλλά είναι μία μετενσάρκωση του Κρίσνα και καταλαμβάνει τη θέση του «Μποντισάτβα Μαϊτρέγια». Αυτό εννοεί στην πραγματικότητα ο B. Creme όταν υποστηρίζει ότι ο Χριστός βρίσκεται ήδη ανάμεσά μας. Ελπίζουμε ότι ο αναγνώστης δεν έχει ήδη χαθεί μέσα στο λαβύρινθο των Αναληφθέντων Διδασκάλων. Και αυτό το εννοούμε σοβαρά όπως σοβαρά το εννοούν και οι θεόσοφοι…

Αφού λοιπόν στις θέσεις εναλλάσσονται διαφορετικά πρόσωπα ανάλογα με την εκάστοτε ενσάρκωση του καθενός, έτσι είναι δυνατόν σ’ αυτό το σχήμα να βρουν στέγη αμέτρητες θρησκευτικές και ιστορικές προσωπικότητες του παρελθόντος και έτσι να χωρέσουν όλοι σε «μία παγκόσμια θρησκεία», παρά τις διαφορές τους, όπως το επιδιώκουν με διάφορες αποκλίσεις οι θεοσοφιστικές ομάδες.

Η «Μυστική Ιεραρχία» και ο «Χριστός»

Ομολογουμένως ο «Χριστός» της ΑΑΒ και της Νέας Εποχής είναι διαμετρικά διαφορετικός απ’ τον βιβλικό Χριστό του χριστιανισμού. «Δεν έρχεται για να λυτρώσει την ανθρωπότητα από τις συνέπειες των αμαρτιών της, παρά έρχεται για να τους δείξει γι’ άλλη μία φορά πώς θα σώσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους». Με άλλα λόγια πρόκειται πάλι για την αυτολύτρωση που διδάσκουν οι ασιατικές θρησκείες σε νέα εκδοχή. «Ο άνθρωπος είναι σήμερα ώριμος ν’ αναγνωρίσει το γεγονός ότι ο ίδιος είναι ο Χριστός», λέει ο Spangler για τα Χριστούγεννα. Για ν’ αυτολυτρωθεί δε ο άνθρωπος χρειάζεται απλώς να πάρει την ατραπό της μύησης και του διαλογισμού, άρα δεν χρειάζεται τον Θεό, τουλάχιστον με τη χριστιανική έννοια της θεϊκής συμπαράστασης και του ελέους.

Εύλογα ανακύπτουν ερωτηματικά λόγω του αντιχριστικού χαρακτήρα του συστήματος της ΑΑΒ, από τη στιγμή που υποτάσσει τον Χριστό στο πλέγμα της «Πνευματικής Ιεραρχίας» και προπαγανδίζει την αυτολύτρωση στο πλαίσιο μίας ισοπεδωτικής ενιαίας παγκόσμιας θρησκείας.

Ο «Χριστός» αυτός δεν είναι ένας από τους πολλούς Χριστούς που σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη θα παρουσιαστούν την έσχατη εποχή; [Η. Rupert, New Age] και ποιο πνεύμα ενσαρκώνει αυτός ο νέος Χριστός;

Οπωσδήποτε η ΑΑΒ ήταν η πιο προσεκτική σε σύγκριση με τις προκατόχους της, την ΗΡΒ και την Annie Besant. Είχε δώσει οδηγίες στους οπαδούς της να εργάζονται λίγο ως πολύ μυστικά σχηματίζοντας υπόγεια «δίκτυα». Σύμφωνα με την επιθυμία των «Διδασκάλων» η υπόγεια δραστηριότητα θα έπρεπε να διαρκέσει ως το 1975, την εκατοστή επέτειο της ίδρυσης της Θ.Ε. Adyar. Στη συνέχεια οι διδασκαλίες θα έπρεπε να γίνουν ευρύτατα γνωστές δημοσίως και πρώτα – πρώτα η αναγγελία για τον Χριστό Μαϊτρέγια που έχει ήδη έρθει για να λυτρώσει την ανθρωπότητα.

Πράγματι στις 25-4-1982 άρχισε μία διεθνής προπαγανδιστική εκστρατεία στις εφημερίδες σύμφωνα με την οποία ο «Χριστός» ή «Κύριος Μαϊτρέγια δρα από το 1977 ως κοινός άνθρωπος στη Γη για να βοηθήσει την ανθρωπότητα.

Μάλιστα το «Lucis Trust» καταχώρησε σε κάθε χώρα στην τοπική έκδοση του Reader’s Digest, τη «Μεγάλη Επίκληση προς τον Κύριο Μαϊτρέγια για την εκδίπλωση του «Σχεδίου» στη Γη».

Το κείμενο στις εφημερίδες έλεγε τα εξής: «Ο κόσμος έχει δει αρκετά πείνα, αδικία και πόλεμο. Η παράκλησή μας για βοήθεια εισακούστηκε! Ο Χριστός βρίσκεται τώρα ανάμεσά μας, ως Δάσκαλος όλης της ανθρωπότητας. Πώς θα τον αναγνωρίσουμε; Αναζητήστε έναν σύγχρονο άνθρωπο, που ασχολείται με τα σύγχρονα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματά μας.

Ήδη από τον Ιούλιο του 1977 αυτός ο Χριστός δρα ως κοινός άνθρωπος σε μία γνωστή χώρα… Δεν είναι θρησκευτικός ηγέτης, αλλά παιδαγωγός με την ευρεία έννοια και με τη βοήθειά του μπορούμε να βγούμε από την κρίση…».

Στη συνέχεια επισημαίνεται ότι οι χριστιανοί και οι εβραίοι περιμένουν το Χριστό ή Μεσσία, οι βουδιστές τον πέμπτο Βούδα τους, οι μωαμεθανοί τον ιμάμ Μάχντι τους και οι ινδουιστές τον Κρίσνα τους. Στην πραγματικότητα όμως είναι απλώς διαφορετικά ονόματα για το ίδιο πρόσωπο, το Χριστό – Μαϊτρέγια. Αργότερα θα δούμε πού αποσκοπεί στην πράξη αυτό το κατά τα άλλα υπέροχο όνειρο της συναδέλφωσης των θρησκειών…

Επομένως, ο δεδηλωμένος στόχος της Νέας Εποχής είναι η επιβολή μίας υποχρεωτικά οικουμενικής θρησκείας και η προετοιμασία της ανθρωπότητας για τον ερχομό ενός «Παγκοσμίου Διδάσκαλου». Όλες οι επιμέρους συνισταμένες της «New Age Spirituality» αποβλέπουν σε αυτόν το στόχο. (R. Koenig: New Age Η Κρυφή Πλύση Εγκεφάλου – Πώς μας Προγραμματίζουν Σήμερα για το Αύριο, 1987).

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΚΕΦ. 4

Η σχέση της Ανθρωποσοφίας με τη Βιβλική διδασκαλία

Για να δει κανείς πώς έβλεπε ο ίδιος ο Στάινερ τη σχέση αυτή, αρκεί να αφήσουμε τον ίδιο να μιλήσει. Έλεγε λόγου χάρη, σε μία διάλεξη στις 31-5-1908: «Για να εισαχθεί στον αληθινό χριστιανισμό ο άνθρωπος στο μέλλον υποχρεωτικά θα πρέπει να αποδεχτεί εκείνες τις πνευματικές διδασκαλίες, τις οποίες μπορεί να δώσει η ανθρωποσοφική κοσμοθεωρία». Με άλλα λόγια, χωρίς Ανθρωποσοφία δεν θα υπάρχει αληθινός χριστιανισμός, και αυτή είναι η ανώτατη βαθμίδα του, η τελείωσή του.

Στη συνέχεια θα εξετάσουμε κατά πόσον ευσταθεί αυτή η αξίωση με βάση την Αγία Γραφή ή αν τουλάχιστον η Ανθρωποσοφία σε σύγκριση με αυτήν τη βάση μπορεί να θεωρηθεί χριστιανική διδασκαλία.

Οι πηγές και τα κριτήρια της Ανθρωποσοφίας

Καταρχάς τι λέει ο ίδιος ο Στάινερ γι’ αυτά:

«Όποτε εξετάζουμε αυτό το θέμα από τη σκοπιά της Θεοσοφίας, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι για την Πνευματική Επιστήμη^ τα ευαγγέλια δεν αποτελούν πηγές της Γνώσης με την καθαυτό έννοια. Το γεγονός ότι κάτι υπάρχει στα ευαγγέλια δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι κι αλήθεια για τον γνώστη της Επιστήμης του Πνεύματος. Αυτός δεν αντλεί από γραπτά κείμενα, αλλά από εκείνα που του προσφέρουν στον καιρό του η πνευματική έρευνα. Αυτά που στον καιρό μας έχουν να πουν οι οντότητες του πνευματικού κόσμου στο μυημένο και στον ενορατικό, αυτά είναι οι πηγές για την πραγματική Επιστήμη του Πνεύματος»

(Από τη διάλεξη για το Ευαγγέλιο του Λουκά).

«Οτιδήποτε συμβαίνει στο φυσικό κόσμο, απεικονίζεται στον πνευματικό κόσμο […] Δεν συμβαίνει τίποτα στον κόσμο χωρίς ν’ αφήσει τέτοια αποτυπώματα στον πνευματικό. Ας υποθέσουμε ότι ο πνευματικός ερευνητής στέλνει το βλέμμα του πίσω στην αρχαιότητα. Οτιδήποτε συνέβη τότε έχει αφήσει τα αποτυπώματά του ως αρχέτυπη εικόνα στον πνευματικό κόσμο, όπου και μπορεί να τα δει κανείς. Αυτή είναι «η ανάγνωση στα Χρονικά Ακάσα». Και όταν ο ερευνητής περιγράφει τα γεγονότα στην Παλαιστίνη ή τις παρατηρήσεις του Ζωροάστρη, δεν περιγράφει εκείνα που αναφέρονται στη Βίβλο ή στις Γκάτας αλλά περιγράφει αυτά που μπορεί να διαβάσει ο ίδιος στα Ακασικά Χρονικά. Και στη συνέχεια πλέον ερευνά αν ό,τι ανακάλυψε εκεί, υπάρχει επίσης στα πρωτότυπα κείμενα, π.χ. στην περίπτωση μας στα ευαγγέλια».

Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι για τον Στάινερ πηγή δεν είναι η Αγία Γραφή αλλά τα Ακασικά Χρονικά, της φαντασίας που είναι καταγεγραμμένα στον πνευματικό κόσμο. Υποτίθεται αυτά διάβαζε ο Ρ.Σ. και κατ’ αυτόν θεωρητικά μπορούν να τα διαβάσουν κι όλοι εκείνοι που εντρυφούν στη διδασκαλία του. Και λέμε θεωρητικά για τον απλό λόγο ότι μέχρι σήμερα κανένας άλλος εκτός από τον ίδιο δεν ανέγνωσε τόσα πολλά όσα αυτός γι’ αυτό δεν επιδέχεται άλλωστε αμφισβήτηση από κανέναν η δική του θεώρηση. Πέραν τούτου, όπως ήδη παρατηρήθηκε σε άλλο σημείο, υπάρχει αδιευκρίνιστη ασυμφωνία μεταξύ των ίδιων «αναγνωσμάτων» διαφορετικών «αναγνωστών», πράγμα που μπορεί να διαπιστώσει όποιος τα ελέγξει διεξοδικά.

Ο Χριστός του Στάινερ

Ο Χριστός έχει ιδιαίτερο βάρος στην Ανθρωποσοφία τόσο που απετέλεσε έναν από τους λόγους για τη διάσταση του ΡΣ από τη Θεοσοφική Εταιρεία το 1913. Ωστόσο οφείλουμε να εξετάσουμε για ποιον Χριστό μιλάει ο Ρ.Σ. κι αν πρόκειται για τον Ιησού Χριστό της Αγ. Γραφής. (βλ. π.χ. Κορ. Β΄ 11,4 Γαλάτες 1, 6-9).

Στην πραγματικότητα ο ΡΣ μιλάει για έναν «Ηλιακό Χριστό»: μία πνευματική οντότητα, η οποία προέρχεται περισσότερο από τον περσικό μανιχαϊσμό^* παρά από το χριστιανισμό.

Ο Χάουερ γράφει στο «Werden und Wesen der Anthroposophie», Στουτγάρδη, 1923: «Ο δρ. Στάινερ είχε αποδεδειγμένα ασχοληθεί εντατικά με το μανιχαϊσμό από το 1906 και είχε θετική στάση απέναντί του. Απ’ αυτό το σύστημα είχε διακρίνει και συνθέσει έναν τεράστιο όγκο από ινδικές, περσικές, βαβυλωνιακές και χριστιανικές ιδέες».

Η προσωπικότητα του Χριστού

Ο Χριστός του ΡΣ είναι το Ηλιακό Πνεύμα και άσχετο από τον Ιησού η πιο συγκεκριμένα από τα δύο αγόρια με το όνομα Ιησού. (βλ. στα προηγούμενα κεφάλαια αναλυτικά).

Σύμφωνα με τον ΡΣ ο πλανήτης μας βρίσκεται ήδη στην τέταρτη ενσάρκωσή του, στην «κατάσταση της Γης». Στη δεύτερη ηλικιακή φάση της Γης, την Εποχή των Υπερβορείων, ο ήλιος χωρίστηκε από τη Γη. Τότε χωρίστηκε ο Χριστός από τη Γη και έγινε το ηγετικό Πνεύμα μεταξύ των ανώτερων πνευματικών όντων από τον ήλιο, τα οποία προώθησαν έκτοτε την εξέλιξη της ανθρωπότητας. (Εδώ ας σημειωθεί ότι πρόκειται πάλι για μία φανταστική, κακή μίμηση της θεόπνευστης Νέας Αποκάλυψης, σ.τ.μ.)

Για τη μετέπειτα ενσάρκωση του Χριστού στον Ιησού υπήρξαν τρία προπαρασκευαστικά στάδια:

α) Η «άνωθεν» προετοιμασία έλαβε χώρα με τις προ Χριστού θρησκείες και με τα μυστήρια.

β) Η «κάτωθεν» προετοιμασία αφορούσε τη φυσική ενσάρκωση του Χριστού σ’ ένα σωματικό φορέα στον επίλεκτο λαό Ισραήλ.

γ) Η τρίτη προετοιμασία περιλάμβανε τα δύο παιδιά με το όνομα Ιησούς. Το ένα, από τη γενεαλογική γραμμή του Σολομώντα, στο οποίο ενσαρκώθηκε ο Ζαρατούστρα, είχε το καθήκον να σχηματίσει ως το 12ο έτος της ηλικίας του το φυσικό και το αιθερικό σώμα για τον Χριστό.

Το άλλο παιδί που ήρε την καταγωγή του από τον Νάθαν, ενσωμάτωνε το μέρος εκείνο του Αδάμ που δεν είχε αμαρτήσει και είχε διατηρηθεί «μέσα στη μεγάλη Μητρική Στοά της ανθρωπότητας».

«Ο Ζαρατούστρα εγκατέλειψε το σώμα του δωδεκάχρονου σολωμονικού Ιησού που περιγράφει ο Ματθαίος και πέρασε στο σώμα του ναθανικού Ιησού που αναφέρει ο Λουκάς. Γι’ αυτόν το λόγο άλλαξε τόσο ξαφνικά αυτό το παιδί και οι γονείς του έμειναν έκπληκτοι όταν το ξαναβρήκαν στο Ναό. […]

Το πνεύμα του Ζαρατούστρα έζησε στο ναθανικό Ιησού ως τα 30 του χρόνια και έτσι ωρίμασε προς μία ανώτερη τελειοποίηση. Μία ακόμη ιδιαιτερότητα ήταν ότι στο αστρικό σώμα του σώματος όπου ζούσε τώρα το πνεύμα του Ζαρατούστρα, ο Βούδας ακτινοβολούσε τις Ωθήσεις του από τον πνευματικό κόσμο»

(Ρ. Στάινερ, Η Πνευματική Καθοδήγηση)

Στον τριαντάχρονο Ιησού ο Ζαρατούστρα παραχώρησε τη θέση του στον θεό – Ήλιο Χριστό, ο οποίος εισήλθε στο σώμα του ναθανικού Ιησού κατά τη βάπτιση.

Η πνευματική Καθοδήγηση του Ανθρώπου και της Ανθρωπότητας

Από το τριακοστό μέχρι το τριακοστό τρίτο έτος που ο Ιησούς ο Ναζωραίος πορευόταν σαν Ιησούς Χριστός στην Πα­λαιστίνη πάνω στη γη, ενεργούσε μέσα του ολόκληρη η Κοσμική Οντότητα του Χριστού. Ο Χριστός ήταν πά­ντα κάτω από την επίδραση ολόκληρου του Κόσμου, δεν έκανε κανένα βήμα χωρίς να ενεργούν μέσα Του οι Κο­σμικές Δυνάμεις. Αυτό που λάμβανε χώρα στον Ιησού τον Ναζωραίο, ήταν μια συνεχής πραγμάτωση του Ωροσκόπιου, γιατί κάθε στιγμή σύμβαινε αυτό που αλ- λοιώς συμβαίνει μόνο κατά τη γέννηση του ανθρώπου. Αυτό μπορούσε να γίνει μόνο, για τον λόγο ότι ολόκλη­ρο το σώμα του Ιησού του Νάθαν ήταν υπό την επίδρα­ση της ολότητας των Καθοδηγουσών την Γη μας Δυνά­μεων των Κοσμικών Πνευματικών Ιεραρχιών. Όταν λοιπόν ενεργούσε μέσα στον Ιησού Χριστό ολόκληρος ο Κόσμος, ποιός πήγαινε, για παράδειγμα, στην Καπερ­ναούμ ή οπουδήποτε αλλού; Αυτός που περιφερόταν σαν ον πάνω στη γη, φαινόταν όπως οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος. Οι Δυνάμεις όμως που ενεργούσαν μέσα Του, ήταν οι Κοσμικές Δυνάμεις που ερχόντουσαν από τον Ήλιο και τα Άστρα. Αυτές οδηγούσαν το σώμα. Και ήταν σύμφωνα με τη συνολική Οντότητα του Κό­σμου με την οποία συνδέεται η Γη, που έλαβε χώρα αυτό που έκανε ο Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό τόσο συχνά αναφέρεται αθόρυβα στα Ευαγγελία η διάταξη των Άστρων για τις πράξεις του Ιησού Χριστού. Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο διαβάζομε, πως βρήκε ο Χριστός τους πρώτους μαθητές του. Λέει: «Ήταν περί την δέ­κατη ώρα» γιατί σ’ αυτό το γεγονός εκφράστηκε το Πνεύμα ολόκληρου του Κόσμου σύμφωνα με τις χρονι­κές συνθήκες. Τέτοιες αναφορές είναι σε άλλα σημεία των Ευαγγελίων λιγότερο σαφείς, όποιος όμως ξέρει να διαβάζει τα Ευαγγέλια τις βρίσκει παντού.

Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει, για παράδειγμα, να κρίνομε τα θαύματα της θεραπείας των αρρώστων. Ας δούμε το σημείο όπου λέει: «Όταν έδυσε ο ήλιος του έφεραν τους αρρώστους και τους θεράπευσε». Τί θα πει αυτό; Στο σημείο αυτό ο Ευαγγελιστής εφιστά την προσοχή, στο ότι η θεραπεία αυτή είχε σχέση με ολό­κληρη τη διάταξη των Άστρων και ότι υπήρχε τέτοια διάταξη την αντίστοιχη χρονική στιγμή, η οποία μπο­ρούσε να υπάρξει μόνο μετά τη δύση του ήλιου. Εννοεί­ται ότι αυτή τη χρονική στιγμή μπορούσαν να εμφανι­στούν οι αντίστοιχες θεραπευτικές δυνάμεις, μετά τη δύση του ήλιου. Ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται, ως ο Ενδιάμεσος που φέρνει μαζί τους άρρωστους με τις Δυ­νάμεις του Κόσμου, οι οποίες μπορούν να ενεργήσουν θεραπευτικά εκείνη τη χρονική στιγμή. Οι Δυνάμεις αυτές είναι οι ίδιες που ενέργησαν σαν Χριστός στον Ιησού. Διά μέσου της Παρουσίας του Χριστού έλαβε χώρα η θεραπεία, διότι έτσι ο άρρωστος εκτέθηκε στις Θεραπευτικές Δυνάμεις του Κόσμου, οι οποίες μόνο κάτω από τις επικρατούσες συνθήκες χώρου και χρόνου μπορούσαν να ενεργήσουν, όπως ενέργησαν. Οι Δυνάμεις του Κόσμου έδρασαν διά μέσου του Αντιπροσώπου τους, του Χριστού, πάνω στον άρρωστο. Έτσι ακριβώς όμως μπορούσαν να δράσουν, μόνο κατά τη περίοδο που ήταν ο Χριστός πάνω στη γη. Μόνο τότε υπήρχε ένας τέτοιος συσχετισμός μεταξύ των Κοσμικών Αστερι­σμών και των Δυνάμεων στον οργανισμό του ανθρώπου που μπορούσε να πραγματοποιηθεί θεραπεία για ορισμέ­νες αρρώστειες, αν επιδρούσε ο Κοσμικός Αστερισμός πάνω στον άνθρωπο διά μέσου του Ιησού Χριστού. Μια επανάληψη αυτών των συνθηκών στην εξέλιξη του Κό­σμου και της Γης είναι τόσο λίγο δυνατή, όσο μια δεύ­τερη ενσωμάτωση του Χριστού σε ανθρώπινο σώμα. Έτσι θεωρούμενη, φαίνεται η ζωή του Ιησού Χριστού, σαν η γήινη έκφραση μιας ορισμένης σχέσης του Κόσμου προς τις Δυνάμεις του ανθρώπου. Η παραμονή ενός άρ­ρωστου στο πλευρό του Χριστού σημαίνει, ότι ο άρρω­στος αυτός διά μέσου της Εγγύτητας του Χριστού βρέ­θηκε σε τέτοια σχέση με τον Μακρόκοσμο, που ο τελευταίος μπόρεσε να ενεργήσει πάνω του ……» [Εκδόσεις Ανθρωποσοφία, Αθήνα 1992]

Συνεπώς, για τον Στάινερ, δεν ήταν ο Θεός που ενεργούσε μέσα από τον Ιησού Χριστό, αλλά «οι Κοσμικές Δυνάμεις από τον Ήλιο και τα Άστρα»…

Το έργο του Χριστού

Ο Στάινερ, αντίθετα με πολλούς θεόσοφους, αναγνωρίζει ότι ο Χριστός σταυρώθηκε και πέθανε στο Γολγοθά. Ωστόσο υπάρχουν και σημεία που αντιφάσκουν. Για παράδειγμα ο νεαρός που το ‘βαλε στα πόδια γυμνός (Μάρκος 14,51) για τον ΡΣ είναι «η κοσμική ώθηση που εγκατέλειψε τον Ιησού, εξού και η αναφώνησή του: «Θεέ μου, γιατί μ’ εγκατέλειψες;» Αλλού όμως λέει ο Στάινερ ότι «αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Χριστός πέθανε στο σταυρό».

Τι σημασία έχει αυτό;

Το αίμα του Χριστού πότισε τη γη και έτσι ο Χριστός έγινε «το πνεύμα της Γης. Τώρα είναι πάλι δυνατή η σταθερή ανέλιξη της ανθρωπότητας καθότι η Χριστική Ώθηση μπορεί να εξουδετερώσει την Εωσφορική επηροή».

Τι συνέπειες είχε αυτό;

Το εξηγεί ο Στάινερ ως εξής: «Εάν δεν είχε λάβει χώρα το γεγονός στο Γολγοθά, δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να ενωθούν Γη και Ήλιος. Χάρη στο γεγονός στο Γολγοθά, μέσω του οποίου η δύναμη των Ελοχείμ στον Ήλιο ή η Δύναμη του Λόγου συνδέθηκε με τη Γη, δόθηκε η ώθηση που ωθεί τη Δύναμη του Λόγου προς τη Δύναμη του Λόγου και που τελικά θα ενώσει πάλι τον Ήλιο με τη Γη.

[..] Όπως είναι αλήθεια ότι στο ανθρώπινο σώμα σας κατοικεί το ψυχικό – πνευματικό σας στοιχείο, ομοίως και στο σώμα της Γης, που αποτελείται από ορυκτά, φυτά και ζώα, κατοικεί το ψυχικό-πνευματικό στοιχείο της. Και αυτό το ψυχικό-πνευματικό της Γης είναι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι το πνεύμα της Γης.

[…] Γι’ αυτό όταν μιλούσε στους πιο κοντινούς μαθητές του, μπορούσε να δείξει τη Γη ως το αληθινό του σώμα. Όταν βλέπετε το σιτάρι και τρώτε το ψωμί που σας τρέφει, τι τρώτε στην πραγματικότητα; Το σώμα μου τρώτε! Και όταν πίνετε το χυμό των φυτών, τι είναι αυτό; Είναι το αίμα της Γης, το αίμα μου! Αυτά είπε ο Χριστός Ιησούς κατά λέξη στους πιο κοντινούς μαθητές του και πρέπει πραγματικά να τα εκλάβουμε κυριολεκτικά».

Έτσι ερμηνεύει επίσης ο ΡΣ το Μυστικό Δείπνο.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΚΕΦ. 5

Οι Εσχατολογικές Προφητείες και η Νέα Παγκόσμια Τάξη;^*

Η ιδέα ότι τα προβλήματα της ανθρωπότητας θα λυθούν με μία παγκόσμια θρησκεία, ένα παγκόσμιο κράτος και μία παγκόσμια διακυβέρνηση είναι μία παλιά ουτοπία που εύλογα απηχεί τον πόθο του ανθρώπου για ειρήνη και γενική ευημερία. Στην ιστορία των ατελών ανθρώπων που αναζητούν την τελείωση, η ιδέα αυτή έχει εμφανιστεί με πολλές μορφές. Μεταξύ άλλων, στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρξε το ιδανικό της ηγεσίας της Θεοσοφικής Εταιρείας που με τη σειρά της εμπνεόταν από τον τεκτονισμό. Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ η ιδέα μίας Νέας Παγκόσμιας Τάξης έχει μακρά παράδοση και μεγάλη δημοτικότητα τόσο ως πολιτικό όσο και ως πνευματικό ιδεώδες. Είναι γνωστό εξάλλου και όχι τυχαίο ότι πάνω στο χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου γράφει στα λατινικά : «Novus ordo seculorum». Επίσης είναι γνωστό ότι τα σύμβολα που απεικονίζονται στο δολάριο, η πυραμίδα και ο οφθαλμός του Εωσφόρου, αποτελούν κλασικά τεκτονικά σύμβολα. Άλλωστε η ιδέα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης προέρχεται από τους Τέκτονες και ιδίως τους Ιλλουμινάτους.

Ο Άνταμ Βάισχαουπτ (Adam Weishaupt), ο ιδρυτής της μυστικής αδελφότητας των Ιλλουμινάτων το 1776 προσδιόρισε τους σκοπούς της με τα παρακάτω λόγια: Οι πολιτικοί ηγέτες και τα μεμονωμένα κράτη θα εξαφανιστούν από προσώπου γης χωρίς να υπάρξει βία. Έτσι η ανθρωπότητα θα αποτελεί μία μεγάλη οικογένεια ανθρώπων που θα ακολουθούν αποκλειστικά τη λογική στη ζωή τους. Σε όλους τους τομείς θα επικρατεί η ανεκτικότητα απέναντι στο διαφορετικό και στο ξένο. Επίσης δεν θα είναι δυνατό ούτε θεμιτό να υπάρχει μία μοναδική, απόλυτη αλήθεια ή θρησκεία.

Το Παγκόσμιο Λεξικό του Τεκτονισμού γράφει πως η θεμελιακή αρχή των Τεκτόνων είναι «ότι αναγνωρίζουν μόνο τη θρησκεία εκείνη για την οποία μπορούν να συμφωνήσουν όλοι οι άνθρωποι, ενώ αφήνουν τον καθένα ελεύθερο να έχει την προσωπική του γνώμη».

Τους ίδιους στόχους σε γενικές γραμμές έχει η ιδεολογία της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, οι βασικές δομές σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν ήδη δημιουργηθεί. Η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογία με τη ραγδαία πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών έχουν ήδη σε μεγάλο βαθμό μετατρέψει τον κόσμο σε «παγκόσμιο χωριό». Το κύριο πρόβλημα αποτελούν ακόμη οι πολιτισμικές, εθνικές και θρησκευτικές ιδιαιτερότητες. Τις δύο πρώτες τις εξαλείφει σταθερά η παγκοσμιοποιημένη «κουλτούρα», οι τελευταίες εξακολουθούν να παραμένουν ένα σοβαρό εμπόδιο που πρέπει να παραμεριστεί.

Κατά παρόμοιο τρόπο με τους Ιλλουμινάτους μια σειρά από άτομα που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα της Θεοσοφίας, η Μπλαβάτσκι, ο Όλκοτ, η Μπεζάντ και η Μπέιλη, πρέσβευαν την ιδέα της «ανθρωπότητας που αποτελεί μία οικογένεια», στην οποία «όλοι οι άνθρωποι καλής θέλησης» συνεργάζονται και εγκαθιδρύουν το βασίλειο της ειρήνης στη Γη. Χαρακτηριστικά έλεγε ο Όλκοτ : «Καμία θρησκεία δεν είναι ανώτερη από την αλήθεια. Η ειρήνη και η πρόοδος της ανθρωπότητας βρίσκεται στην αδελφοποίηση όλων των θρησκειών».

Η «ανεξιθρησκεία» και «η οικουμενική ένωση των θρησκειών» θα πρέπει να οδηγήσουν στο ενιαίο παγκόσμιο κράτος με ένα ενιαίο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και μία ενιαία παγκόσμια θρησκεία. Ειδικά η Μπέιλη εκπόνησε σχέδια για μία νέα παγκόσμια τάξη, μία παγκόσμια πιστωτική κάρτα και μία κατανομή των τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ίδια ανέπτυξε επίσης ένα θεολογικό σύστημα για μία νέα οικουμενική θρησκεία και ζήτησε την εξάλειψη όλων των θρησκειών που υποστηρίζουν ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια, όπως ο ιουδαϊσμός, ο χριστιανισμός και το Ισλάμ, υποδηλώνοντας προφανώς ότι εκεί είναι τα όρια της ανοχής των υπερασπιστών της «ανεξιθρησκείας» απέναντι στους άλλους.

Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν ότι αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά, διαπιστώνει ότι οι σκοποί τόσο της Θεοσοφικής Εταιρείας όσο και της θυγατρικής της Νέας Εποχής συμπίπτουν εξόφθαλμα σχεδόν στα περισσότερα σημεία με τα χαρακτηριστικά του μελλοντικού παγκόσμιου αντιχριστικού συστήματος για το οποίο μιλάει η Γραφή και κυρίως η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Θα αναφέρουμε τα τρία βασικά σημεία: α. Ένα παγκόσμιο πολιτικό σύστημα και κράτος όπου όλοι θα έχουν αναγκαστικά την ίδια γνώμη (Αποκ. 17,13). β. Ένα ενιαίο οικονομικό σύστημα στο οποίο θα μπορεί να αγοράζει και να πουλά μόνο όποιος θα φέρει ένα ιδιαίτερο γνώρισμα. Στη συμβολική γλώσσα τής κατά Ιωάννη Αποκάλυψης το γνώρισμα αυτό είναι το όνομα του θηρίου ή ο αριθμός που αντιστοιχεί στο όνομά του, δηλαδή το γνωστό 666 (Αποκ. 13,17 κ. εξ.). γ. Μία παγκόσμια θρησκεία στην οποία όλοι θα λατρεύουν το δράκοντα και το θηρίο που βγαίνει από τη θάλασσα, δηλαδή τον Αντίχριστο (Αποκ. 13,8). Εδώ αρκεί να επισημανθεί ότι οι χαρακτηρισμοί της Αποκάλυψης αποκωδικοποιημένοι και μεταφερμένοι στη σύγχρονη εποχή θα μπορούσαν κάλλιστα να περιγράφουν σημερινές έννοιες όπως Νέα Παγκόσμια Τάξη, Παγκοσμιοποίηση, Νέα Εποχή, Διαδίκτυο, Παγκόσμια Τράπεζα, Οικουμενική Κίνηση κ.λπ.

Ωστόσο το «όραμα» της μονοκρατορίας και της απόλυτης επικράτησης της δικής τους κοσμοθεωρίας, υπάρχει στα κεφάλια φανατικών σε κάθε θρησκεία. Όπως παρατηρεί ο πολιτειολόγος – δημοσιογράφος Βόλφγκανγκ Έγκερτ (Wolfgang Eggert) στο εμπεριστατωμένο, εντελώς ξένο προς τη διαδεδομένη συνωμοσιολογία βιβλίο του Μεσσιανικά Δίκτυα Προωθούν το Τέλος του Κόσμου: «Πολλοί «Ιουδαίοι» χασιντίμ. «χριστιανοί» ελευθεροτέκτονες, «μουσουλμάνοι» σούφι και «βουδιστές-ινδουιστές» ταντριστές σπρώχνουν σήμερα προς έναν αποκαλυπτικό τζιχάντ ο οποίος περνώντας από έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα καταλήξει στην επικράτηση μιας μυστικιστικής παντοκρατορίας. Είναι όλοι τους ακραίοι φονταμενταλιστές που ευαγγελίζονται την τρέλα του πολέμου. Όλοι τους προωθούν τον πόλεμο μεταξύ των πολιτισμών προκειμένου να θέσουν τέρμα στη Μαύρη Κοσμική Εποχή, την Kali Yuga την οποία ζούμε, μέσω ενός Αρμαγεδδώνα που τον θεωρούν αναπόφευκτο. Ο στόχος τους είναι να ανοίξουν τις πύλες στη «Χρυσή Εποχή», το ιερό βασίλειο που θα ακολουθήσει, υποτίθεται, ύστερα».

Η Εωσφορική Μύηση

Ο κάθε αντικειμενικά και κριτικά σκεπτόμενος γνωρίζει ότι όλα τα δοκιμασμένα πολιτικά –κοινωνικά συστήματα έχουν λίγο ως πολύ οδηγήσει στην εκμετάλλευση, στην υποδούλωση του ανθρώπου και της φύσης.

Ωστόσο το να καταργηθούν μέσω της «Εωσφορικής Μύησης» που ευαγγελίζεται η Νέα Εποχή, είναι αυτονόητα το πέρασμα από τη Σκύλα στη Χάρυβδη.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ιεραρχία των «αναληφθέντων» δασκάλων της ΗΡΒ ταυτίζει τον Ιεχωβά με τον «κύριο αυτού του κόσμου», το Σατανά, τον οποίον οφείλουμε να λατρεύουμε ως δημιουργό της ύλης. Η πτώση του Εωσφόρου σημαίνει στην πραγματικότητα «την κάθοδο του Φωτοφόρου Πνεύματος στην ύλη γιατί μόνον έτσι η ύλη μπορεί να διαποτιστεί με φως και συνείδηση. Χωρίς αυτήν την πτώση δεν θα υπήρχε λύτρωση για τον άνθρωπο… Ο Σατανάς κάνει τον άνθρωπο θείο… και τον λυτρώνει από την αμαρτία της άγνοιας και συνεπώς από το θάνατο. …Είναι ο θεός του πλανήτη μας και ο μοναδικός θεός, ο δημιουργός της ιεραρχίας των μυστών στον πλανήτη Γη» (Μυστική Διδασκαλία)

Εδώ γίνεται σαφές ότι για την Μπλαβάτσκι και πολλούς εσωτεριστές ο Εωσφόρος αντικαθιστά τον Ιησού Χριστό και θεωρείται ο πραγματικός λυτρωτής της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς έχει έναν υποδεέστερο ρόλο, κατώτερο και από του Βούδα. Όντως πρόκειται για απροκάλυπτη λατρεία του Εωσφόρου.

Ο συγγραφέας H.G. Wells σύμφωνα με το «The Becan» όργανο του «lucis Trust», «υπήρξε ένας πρωτεργάτης, που έκανε περισσότερα από κάθε άλλον για να ξεσηκώσει τα πλήθη να επαναστατήσουν ενάντια στο χριστιανικό δόγμα». Στο βιβλίο του «Η Φανερή Συνωμοσία –Κάλεσμα για την Παγκόσμια Επανάσταση» έδωσε οδηγίες στρατηγικής για την επίτευξη των εωσφορικής έμπνευσης στόχων του New Age. Όντως η καταπίεση από τις εκκλησίες και η εκκοσμίκευση =αλλοίωση της χριστικής διδασκαλίας, έχει οδηγήσει πολλούς, κατά τ’ άλλα ευφυείς, διανοητές να λατρεύουν τον Εωσφόρο για θεό.

Παρόμοια ο Ντέιβιντ Σπάνγκλερ (David Spangler), ιδεολόγος του New Age, γνωστός από την κοινότητα Findhorn, η οποία «φωτίζεται επίσης από το φως του Εωσφόρου», γράφει το 1978 στο Reflections on Christ (παράθεμα από την C. Cumbey):

«Η οντότητα που βοηθάει τον άνθρωπο να φτάσει στη θέωση είναι ο Εωσφόρος… ο άγγελος της ανθρώπινης εξέλιξης …

Το αληθινό φως του Εωσφόρου δεν μπορεί να γίνει αισθητό όταν κανείς το αρνείται. Το αληθινό φως αυτής της μεγάλης οντότητας μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει, όταν τα μάτια του βλέπουν με το φως του Χριστού. Ο Εωσφόρος ενεργεί μέσα στον καθένα από μας για να μας εισάγει στην τελειότητα. Όταν περάσουμε σε μία νέα Εποχή, την Εποχή της Τελείωσης του ανθρώπου, ο καθένας μας θα φτάσει με κάποιον τρόπο στο σημείο της εωσφορικής μύησης.

« Ο Εωσφόρος έρχεται για να μας δώσει οριστικά το χάρισμα της τελειότητας. Εάν την δεχθούμε, είμαστε και εκείνος και εμείς ελεύθεροι. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν ήδη τώρα την εωσφορική αυτή μύηση και πολλοί θα την βιώσουν στις μελλοντικές ημέρες γιατί είναι μία μύηση για τη Νέα Εποχή..».

Ο Εωσφόρος «ο σωτήρας του κόσμου»;

Ο Ρούντολφ Πάσσιαν (Rudolf Passian) στο βιβλίο του Licht und Schatten der Esoterik παρατηρεί: «Κατ’ αυτόν τον τρόπο επηρεάζεται η σκέψη καλοπροαίρετων ανθρώπων και παίρνει λάθος προγραμματισμό. Τους υπόσχονται μία υπεροχή νέα Εποχή με μία νέα παγκόσμια θρησκεία, τους συνιστούν να επαναλαμβάνουν συχνά τη Μεγάλη Επίκληση και τον αριθμό 666 κι άλλα συναφή… Είναι τραγικότατο πόσων ατόμων η πολύτιμη βούληση και ενέργεια οδηγούνται σε λάθος δρόμους. Ομολογουμένως πάρα πολλοί από τους σκοπούς του New Age είναι σωστοί και άξιοι επιδίωξης. Όμως ορισμένα προειδοποιητικά σημάδια και ανησυχητικά συνοδά φαινόμενα – όπως η μανία με τον Εωσφόρο και με την παγκόσμια κυριαρχία – δημιουργούν σοβαρές υπόνοιες»…

[…] Με τι ωραία, δελεαστικά λόγια καμουφλάρεται εδώ το ψέμα ότι ο Εωσφόρος μας φέρνει «την Εποχή της Τελειοποίησης του ανθρώπου», «το οριστικό χάρισμα της τελειότητας» κοκ. Αλλά η τελειοποίηση δεν δίνεται χάρισμα, αντίθετα πρέπει να την κατακτήσουμε με τον αγώνα μας^. κι αυτό θέλει πολύ χρόνο μέχρι να το καταφέρουμε με τη βοήθεια του Θεού και των αγγέλων που μας προστατεύουν. Αυτό θα ‘πρεπε να το καταλαβαίνει ακόμη και ο πιο καλόπιστος οπαδός της ΝΕ.

Πώς λέγεται στην επιστολή προς Τιμόθεο Β΄ 4,34; «θα ‘ρθει καιρός που οι άνθρωποι δεν θ’ ανέχονται την υγιαίνουσα διδασκαλία, αλλά θα μαζεύουν γύρω τους πλήθος από δασκάλους, που να ταιριάζουν με τις επιθυμίες τους για ν’ ακούνε αυτά που τους γαργαλά ευχάριστα τ’ αυτιά. Θα κλείσουν τ’ αυτιά τους στην αλήθεια και θα στραφούν στα παραμύθια».

[…] Όποιος, λοιπόν, ασκείται στη «Μεγάλη Επίκληση», στο 666 και στα παρόμοια με τον καιρό νοητικά και ψυχικά – ενεργειακά εισάγεται σε μία συγκεκριμένα δόνηση, στο αστρικό πεδίο της οποίας θα βρεθεί μετά το θάνατό του. Γιατί οι λογισμοί μας είναι καθοριστικοί όχι μόνο για την επίγεια πορεία μας, αλλά πολύ περισσότερο για τη μεταθανάτια εξέλιξη. Καθώς η ελεύθερη βούληση του καθενός δεν περιορίζεται ούτε εκεί, εκείνοι που έλκονται από μία «Ιεραρχία» αμφίβολης ποιότητας, θα εξουσιάζονται απόλυτα απ’ αυτήν. Όπως λέει ο Χριστός, «Να σας γίνει αυτό που πιστεύετε» (Ματθ. 9,29).

Η Νέα Εποχή μιμείται ακόμη και τη βιβλική προειδοποίηση για τους ψευδοχριστούς!…

(Εδώ έχουμε το ενδιαφέρον φαινόμενο όπου ένας εκπρόσωπος του Νew Αge από αφέλεια, καλή πρόθεση ή εσκεμμένα; προειδοποιεί για τον κίνδυνο από τους ψευδοχριστούς. Όμως ακριβώς αυτούς τους ψευδοχριστούς κάθε είδους προωθεί το New Age, τον Μαϊτρέγια – Χριστό – Εωσφόρο…)

«Στην εποχή μας της πνευματικής αφύπνισης, είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναγνωρίσουμε την πολικότητα των αρνητικών δυνάμεων, οι οποίες εξισορροπούνται από τη θετική δύναμη του Φωτός (του Χριστού) […] Ο Στάινερ είχε προφητέψει ότι ο Αχριμάν (ο άρχων του σκότους, στη ζωροαστρική παράδοση), θα ενσαρκώνονταν πράγματι σ’ ένα φυσικό σώμα, όπως είχε κάνει ο Χριστός πριν 2000 χρόνια.

Εννοείται ότι το ίδιο ισχύει για τον Εωσφόρο. Αποκαλυπτικά κείμενα, όπως στο Ματθαίο 24 και στο Λουκά 17, μας προειδοποιούν να προσέχουμε να μην εξαπατηθούμε:

“Εάν κάποιος σας πει «κοίτα, εδώ ή εκεί είναι ο Χριστός», μην το πιστέψετε. Γιατί θα παρουσιαστούν ψευδοχριστοί και ψευδοπροφήτες, για να παραπλανήσουν, αν γίνεται, ακόμη και τους εκλεκτούς”. (Ματθ. 24, 23-24)

Έχουν ήδη παρουσιαστεί και θα συνεχίσουν να παρουσιάζονται ολοένα και πιο συχνά και όλο και πιο δραστικά […]

Για εκείνους που συμμετέχουν σε μία πνευματική κίνηση υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να διεισδύσει ο Εωσφόρος μέσα από τα κανάλια της εγωμανίας και της αυταρέσκειας. Ο Αντίχριστος μπορεί να δράσει με όχημα ένα φαινομενικό φως. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί στο προσεχές μέλλον πιθανόν να εμφανιστούν κινήσεις οι οποίες εξωτερικά να πείθουν, αλλά να αποτελούν εργαλεία του δαίμονα. […].

Όπως είπαμε ζούμε σε μια εποχή πνευματικής αφύπνισης. […] Πράγματι ανατέλλει μία νέα Εποχή. Ως εκ τούτου δεν είναι απορίας άξιο ότι δυνάμεις που απορρίπτουν και διαστρεβλώνουν πνευματικές γνώσεις, προσπαθούν όλο και πιο απεγνωσμένα να επιβάλουν την εξουσία τους. Η μάχη του Αρμαγεδδώνα έχει ήδη αρχίσει όντως. Κάθε μία ψυχή είναι ένα πεδίο μάχης και πρέπει ν’ αποφασίσει με ποιον θα συστρατευτεί και σε ποιον θα μείνει πιστή. Οι ακτίνες της αγάπης μπορούν να κατευθυνθούν προς την αιώνια ύπαρξη μέσα σε κάθε ψυχή. Όσο κακός κι αν είναι κάποιος, μπορεί να λυτρωθεί με την Αγάπη και το Φως, μία Δύναμη, στην οποία δεν μπορεί τελικά ν’ αντισταθεί κανένα κακό»… (G. Trevelyan «Ένα Όραμα της Εποχής του Υδροχόου»).

Η κατάχρηση του ονόματος του Χριστού

Επίσης στο επόμενο παράδειγμα θα δούμε πώς οι θεόσοφοι, οι ανθρωποσόφοι και η Νέα Εποχή χρησιμοποιούν τον Χριστό και το όνομά του: «Ενώ στη Βίβλο συνδέεται αποκλειστικά και σαφέστατα και διαχρονικά με το πρόσωπο του Ιησού, αυτοί αντίθετα τον αντικαθιστούν μ’ έναν «κοσμικό Χριστό», που δεν ταυτίζεται με τον Ιησού και ενεργεί μέσα απ’ όλες τις θρησκείες κι όλους τους λαούς.

Τι είναι αυτό που τους παρασύρει συνειδητά ή ασυνείδητα να το κάνουν; Γιατί δεν παίρνουν ένα άλλο όνομα, αντί γι’ αυτόν τον τίτλο “Χριστός”, στον οποίο η Βίβλος δίνει ένα εντελώς άλλο περιεχόμενο πέρα από κάθε παρερμηνεία; Εδώ πρέπει να σκεφτώ τα λόγια που ο Στάινερ βάζει στο στόμα του Εωσφόρου, που γι’ αυτόν “δεν είναι εντελώς κακή δύναμη”, στο έργο του με τίτλο «Η Εξέταση της Ψυχής»:

«Οι Άρχοντες του Πνεύματος (σ.τ.μ. η Ιεραρχία)

Δεν είναι δα τόσο χαζοί

Για τον Χριστό μιλούν κι αυτοί,

Γιατί το όνομα αυτό όλες τις πύλες ανοίγει,

Που οδηγούν στην ανθρώπινη ψυχή.

Για του Χριστού τον αντίπαλο

Παγιδεύει πιο αποτελεσματικά

Την ανθρώπινη καρδιά

Όποιος το είδωλο

Με το όνομα του Χριστού βαπτίζει».

(Πηγή: Vera Pierott, Η Ανθρωποσοφία)

Οι ψευδοπροφήτες και τα ψεύτικα θαύματα στην έσχατη εποχή

Μόνο εντελώς ανώριμες ψυχές παίρνουν τη δύναμη από τον κάτω κόσμο για να την εκμεταλλευτούν και γι’ αυτό επίσης τους χρησιμοποιεί ο άρχων αυτού του κόσμου για τη δική του δράση. Ό,τι κι αν σχεδιάζει ο αντίθεος για να πολεμήσει τον Θεό, χρησιμοποιεί για τους σκοπούς του κάθε φορά πρόθυμους ανθρώπους, οι οποίοι εκτελούν το θέλημά του, επειδή από τον ίδιο έχει αφαιρεθεί η εξουσία πάνω σε όλα τα δημιουργήματα. Και γι’ αυτόν το λόγο ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι θέλει κι εκείνοι τον υπακούνε, καθότι αισθάνονται συγγένεια μαζί του, αφού οι ροπές και τα ορμέμφυτά τους πολύ λίγο διαφέρουν από τα δικά του.

Επομένως πρόκειται για ψυχές που είναι ακόμη εντελώς υλιστικές και επειδή είναι προσκολλημένες στον αντίπαλο του Θεού, του είναι εύκολο να τις κάνει ό,τι θέλει. Οι άνθρωποι στους οποίους ενσαρκώνονται τέτοιες ψυχές βρίσκονται εντελώς υπό την εξουσία του. Σε αντάλλαγμα αυτός τους εφοδιάζει διαρκώς με μεγάλη δύναμη, έτσι ώστε μπορούν κάθε φορά να εκτελούν ό,τι τους επιβάλλει ο αντίθεος. Επειδή έχουν δε αποστραφεί τον Θεό, ο αντίπαλός Του τους εφοδιάζει με διπλάσια δύναμη και ως εκ τούτου είναι ικανοί να κάνουν πράγματα που κανονικά είναι έξω από τις ανθρώπινες δυνατότητες.

Και κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται σημεία και θαύματα επίσης από ανθρώπους που έχουν εχθρική στάση απέναντι στον Θεό, από τη στιγμή που είναι πρόθυμοι να δείξουν τη δύναμή τους προς τα έξω. Και τότε λόγω των θαυμαστών τους πράξεων συχνά ο κόσμος θεωρεί ότι έχουν σταλεί από τον Θεό^. όμως Αυτός σας προειδοποιεί να τους προσέχετε και το ίδιο έκανε ανέκαθεν, καθώς αναφέροντας επανειλημμένα τους ψευδοπροφήτες της έσχατης εποχής, σάς εφιστά την προσοχή σε τούτον τον κίνδυνο. Γιατί συνιστούν έναν κίνδυνο για όσους δεν έχουν ακόμη σταθερή πίστη και δεν είναι δραστήριοι στην αγάπη.

Ο Θεός έχει αναφερθεί επανειλημμένα σε αυτούς τους απεσταλμένους τού Σατανά, προκειμένου να προααγγείλει την εξουσία που θ’ αποκτήσει την έσχατη εποχή πάνω στους ανθρώπους. Ο Κύριος προειδοποιεί τους δικούς Του να μην πιαστούν στα δίχτυα των ψεύτικων προφητών και τους φανερώνει ποιοι είναι, αποκαλύπτοντας ότι κι εκείνοι επίσης θ’ αναγνωρίζουν τον Χριστό …. ως φορέα της σωτηρίας…. όχι όμως ως Λυτρωτή του κόσμου… Άρα σ’ αυτό να δίνετε την προσοχή σας, δηλαδή στο ότι ο Ιησούς Χριστός έχει λυτρώσει τον κόσμο…

Αλλά ο Χριστός, για τον οποίο μιλάνε οι ψεύτικοι προφήτες, θα έρθει υποτίθεται στο μέλλον και θα φέρει τη σωτηρία στην ανθρωπότητα. Και θα παραπλανήσουν πολλούς ανθρώπους και θα φωνάζουν: ιδού, εδώ είναι ο Χριστός! Όμως εσείς μην τους ακολουθήσετε… παρά να συνειδητοποιήσετε ότι είναι απεσταλμένοι του Σατανά, τους οποίους οφείλετε ν’ αποφεύγετε για να μην σας διαφθείρουν…

Και εάν κάνουν θαύματα, μην τους δίνετε σημασία, γιατί χρησιμοποιούν γι’ αυτόν το σκοπό δύναμη που παίρνουν από το κάτω κόσμο. εξάλλου θα τους αναγνωρίσετε από το γεγονός ότι δεν εκφράζουν καμία αγάπη ούτε με τα λόγια ούτε με τις πράξεις τους. Ό,τι κάνουν μαρτυρεί απλώς τη δύναμή τους η οποία είναι δώρο του Σατανά, όμως δεν μαρτυρεί αγάπη. Επιπλέον θα τους αναγνωρίζετε με σιγουριά άμα εσείς σκέφτεστε κι ενεργείτε με κριτήριο την αγάπη.

Τότε θα διαπιστώσετε άλλωστε ότι τα θαύματα των ψευδοπροφητών δεν είναι έργα αγάπης, αλλά έργο εκείνου, που προέρχεται από την κόλαση. Άμα εσείς οι ίδιοι έχετε αγάπη και πίστη, δεν θα εξαπατηθείτε, μα οι χλιαροί, που δεν έχουν μέσα τους τα γνωρίσματα της αγάπης, αυτοί διατρέχουν κίνδυνο. Αυτούς μπορεί να τους κερδίσει ο αντίπαλος του Θεού, αφού δεν θ’ αναγνωρίσουν τους ψεύτικους προφήτες και θα τους ακολουθήσουν πρόθυμα όπου κι αν τους παρασύρουν. Γιατί οι χθόνιες δυνάμεις έχουν εξουσία πάνω σ’ εκείνους που βρίσκονται μακριά από τον Θεό, αφού μπορεί με τα λόγια να Τον αναζητούν, όχι όμως με την καρδιά τους…

Και ειδικά αυτούς τους προειδοποιεί ο θεός να μην παρασυρθούν από τα εκτυφλωτικά φώτα κάποιου θαύματος… Και τους παρέχει ένα σαφές γνώρισμα, ήτοι ότι πρέπει πάντοτε να είναι εμφανής η αγάπη όταν ενεργεί η δύναμη του Θεού μέσω των προφητών Του. Και όπου δεν είναι εμφανής η αγάπη, εκεί βασιλεύει ο Σατανάς και οφείλετε ν’ αποφεύγεται το βασίλειό Του. Γιατί οι χθόνιες δυνάμεις θα επηρεάζουν κάθε ανώριμο άνθρωπο, που δηλαδή θα σκέφτεται και θα ενεργεί χωρίς αγάπη^. και τέτοιοι ανώριμοι άνθρωποι θα είναι πειθήνιοι υπηρέτες τους που θα εκτελούν οτιδήποτε ζητάει ο άρχοντας του κάτω κόσμου… Γιατί είναι η εποχή του Τέλους, την οποία αυτός εκμεταλλεύεται για να δράσει ενάντια στον Θεό και σε κάθε πνεύμα που στρέφεται προς τον Κύριο. Μα θα δράσει μόνο μέχρι να έρθει η ώρα που ο Θεός θα τον αλυσοδέσει και μαζί του όλους τους ανθρώπους που είναι υποτακτικοί του…

Αμήν

Καταγραφή της Μπ. Ντούντε με αρ. 3404 στις 13-1-1945

Ο ΜΑΪΤΡΕΓΙΑ – Ο ΧΡΙΣΤΟΣ – Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

«Η Θεοσοφία, όπως είδαμε, πιστεύει ότι η ανθρωπότητα εξελίσσεται ανοδικά, προς το καλύτερο.

Υπάρχει ένας ανώτατος «Παγκόσμιος Διδάσκαλος», ο οποίος κρίνει κι αποφασίζει πότε ο κόσμος έχει προοδεύσει τόσο που να μπορεί να περάσει σε μία ανώτερη φάση εξέλιξης.

Όταν είναι ώριμοι οι καιροί, διαλέγει ένα ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ανθρώπινο ον, παίρνει το σώμα του στην κατοχή του και στη συνέχεια ζει και μιλάει μέσα απ’ αυτόν τον άνθρωπο.

Ο διάβολος εργάζεται εδώ και αιώνες για την εγκαθίδρυση ενός παγκοσμίου συστήματος. Στον ηγέτη αυτού του συστήματος θα δώσει απόλυτη εξουσία μεταβιβάζοντάς του το καταχθόνιο πνεύμα του.

Ο Δανιήλ έχει προφητέψει: «Την έσχατη εποχή… έρχεται ένας βασιλιάς όλο σκληρότητα και πανουργία. Θα έχει μεγάλη εξουσία… Θα προκαλέσει τεράστια καταστροφή κι θα πετυχαίνει ό,τι θέλει θα αφανίσει τους ισχυρούς. Θα στραφεί κι ενάντια στον άγιο λαό και θα τα κατορθώσει με απάτες…» (κεφ. 8)

Επίσης ο προφήτης Ιερεμίας μίλησε για μια εποχή, όπου οι άνθρωποι θα λένε: «Ειρήνη, έχουμε ειρήνη!» Αλλά ειρήνη δεν θα ‘ναι.

Όμως για τους οπαδούς της Ν.Ε. η ουτοπία μιας ειρηνικής έσχατης εποχής θα γίνει πραγματικότητα. Θα είναι το έργο ενός παγκόσμιου διδάσκαλου, ο οποίος, λένε, θα ενώσει οικονομικά, πολιτικά και θρησκευτικά την ανθρωπότητα».

(Caryl Matrisciana, Gods of the New Age, Harvest House Publishers, 1985)

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΚΕΦ. 4

Ψευδόχριστοι, ψευδοπροφήτες και αυτόκλητοι διδάσκαλοι

«Θα εμφανιστούν μετά από Μένα πολλοί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, όμως μην τους πιστεύετε ακόμη και όταν κάνουν ση­μεία και θαύματα (Ματθαίος 24, 11 & 23-26). Από τότε που ήμουν στη Γη σάς είχα ήδη προφητέψει όσα θα μηχανεύονταν στη συνέ­χεια εκείνοι που διαστρέβλωσαν την καθαρή διδασκαλία Μου αυτοπαρουσιαζόμενοι σαν σωτήρες του κόσμου. Έκαναν κήρυγμα φο­ρώντας το μανδύα της ευσέβειας αλλά στην πραγματικότητα ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από δικοί Μου ακόλουθοι. Γιατί δεν τους πα­ρακινούσε η αγάπη για Μένα και τον διπλανό τους, παρά το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η εξουσία. Παντού όπου εμφανίστηκαν ψεύτικοι χριστοί και προφήτες ο σκοπός που επιδίωκαν απείχε παρασάγγας από αυτό που ήταν η δική Μου θέληση. Στα κηρύγματά τους βέβαια μιλούσαν για αγάπη, όμως οι ίδιοι δεν προσπαθούσαν να τα εφαρμόσουν και γι’ αυτό τα λόγια τους έχαναν σε δύναμη και αλήθεια. Έτσι δεν μπορούσαν να είναι αληθινοί προφήτες ούτε να Με διδάσκουν σωστά στους συνανθρώπους τους, μολονότι καπηλεύονταν συνέχεια το όνομά Μου και ήθελαν μονίμως να Με χρη­σιμοποιούν ως προκάλυμμα για να πετύχουν το σκοπό τους.

Μετά από αυτά ακολούθησε αναγκαστικά μια περίοδος πλήρους σύγχυσης και πλάνης, δεδομένου ότι ακόμη και εκείνοι οι άνθρωποι που είχαν καλύτερη θέληση δεν Με γνώριζαν πια σωστά. Διότι δεν ήταν πια το δικό Μου πνεύμα σε αυτά που έλεγαν οι κήρυκες του Ευαγγελίου, αφού στη θέση του ήταν ένα κοσμικό πνεύμα που κυ­ριαρχούσε τώρα πια στους ανθρώπους, αντί να τους οδηγεί με αγά­πη σε Μένα από το σωστό δρόμο σε αρμονία με τη βούληση Μου.

Το πνεύμα του αντίχριστου ήταν ήδη κυρίαρχο και ήταν ολοφά­νεροι οι καρποί της δράσης του: διαστρέβλωση της διδασκαλίας Μου για την αγάπη, αρχομανία, αλαζονεία, μισαλλοδοξία απένα­ντι σε αυτούς που ζούσαν εναρμονισμένοι με τη βούλησή Μου και γι’ αυτό μπορούσα να τους αποκαλύπτω τον Εαυτό Μου. Όμως οι αποκαλύψεις αυτές δεν είχαν καμία αξία για τους κατ’ επίφασιν κήρυκες και έτσι τις απαγόρευσαν, επειδή υπέσκαπταν τα θεμέλια του οικοδομήματος που είχε χτιστεί από ανθρώπινα συμφέροντα και επιπλέον, οι αποκαλύψεις αυτές έλεγαν την καθαρή αλήθεια που εκείνοι δεν μπορούσαν να ανεχτούν. Διότι εκείνοι ζούσαν για τον κόσμο και οι επιδιώξεις τους ήταν εγκόσμιες. Ωστόσο όποιος α­ποστρεφόταν τον κόσμο και στρεφόταν με ειλικρινή διάθεση σε Μέ­να σύντομα αναγνώριζε την πλάνη και τον κίνδυνο που σήμαινε αυ­τή για την ανθρωπότητα. Όποιος δεν αναγνωρίζει την πλάνη είναι υπόδουλος του κόσμου και συνεπώς εκείνου επίσης που κυβερνά τον κόσμο, που είναι αντίπαλος Μου και θέλει να καταστρέψει τους ανθρώπους.

Θα παρουσιαστούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και όποιος δεν βρίσκεται στην αλήθεια έχει πέσει θύμα ενός ψευδόχριστου^. για­τί αφήνει να τον εξαπατήσουν τα φαινομενικά θεϊκά λεγόμενά του που δεν περιέχουν καμία αλήθεια, αφού ο ίδιος ο διδάσκαλος δεν έχει αγάπη και άρα ούτε και την αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά αυτοπαρουσιάζεται ως εκπρόσωπος Μου και μοιράζει στους ανθρώπους πρόσκαιρες και αιώνιες καταδίκες. Αυτός είναι ένας προφήτης με την κακή έννοια, για το λόγο ότι διαστρεβλώνει τη διδασκαλία της αγάπης. Η μαρτυρία που δίνει στους ανθρώπους για Μένα είναι ψεύτικη γιατί Εγώ δεν είμαι Θεός της οργής αλλά της αγάπης. Δεν μιλάει την αλήθεια κι ούτε μπορεί να τη μιλήσει, αφού ούτε ο ίδιος δεν την κατέχει· και επιπλέον διδάσκει τους ανθρώπους λάθος δια­παιδαγωγώντας τους ωστόσο να πιστεύουν ότι έχουν στην κατοχή τους τη μοναδική αλήθεια.

Η επισήμανσή Μου αυτή για τους ψεύτικους χριστούς και προφή­τες αφορά κυρίως τους διδασκάλους που μεταδίδουν την πλάνη στους συνανθρώπους τους, διότι παρ’ όλο που μιλούν εν ονόματί Μου δεν μαρτυρούν την αλήθεια για Μένα.

Γι’ αυτό θα ρίξω φως στις ασυδοσίες τους και θα στιγματίσω τις πλανερές διδασκαλίες τους. Θέλω να βοηθήσω εκείνους που είναι καλής θέλησης να αναγνωρίσουν την αλήθεια. Θα στείλω φορείς του φωτός που θα είναι εξουσιοδοτημένοι να μιλούν επ’ ονόματι Μου διότι τους επιλέγω Εγώ ο Ίδιος. Τούτοι είναι πράγματι άξιοι να μι­λήσουν στο όνομά Μου, δεδομένου ότι τους διδάσκω Εγώ προσω­πικά.

Θα αναγνωρίζονται εύκολα ότι είναι οι αληθινοί απεσταλμένοι Μου και όποιος είναι καλοπροαίρετος και μισεί το ψέμα δεν θα μπορεί να τους χαρακτηρίσει ψευδοπροφήτες.

Μονάχα όποιος επιμένει θεληματικά στην πλάνη δεν θα τους ανα­γνωρίσει και θα τους κατηγορήσει σαν απεσταλμένους τον Σατανά, επειδή αυτός ο ίδιος φοβάται την αλήθεια.

Ο κόσμος βαδίζει προς το τέλος του και γι’ αυτό οι ψεύτικοι προ­φήτες θα πληθαίνουν, αλλά το ίδιο και οι απεσταλμένοι Μου που θα τους αντιμάχονται, έτσι ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να ανα­γνωρίσουν την αξία των μεν και των δε, εάν θέλουν βέβαια να κά­νουν αυτό τον έλεγχο.

Όπου γίνεται λόγος για ψεύτικους μεσσίες και προφήτες πρέπει να υπάρχουν επίσης και αληθινοί, οι οποίοι αναγνωρίζονται εύκο­λα διότι φέρνουν στους ανθρώπους φως και προαναγγέλλουν την κρίση που θα έρθει στο τέλος. Αντίθετα οι ψεύτικοι μπερδεύουν τους ανθρώπους και τους διδάσκουν να ζουν όχι σύμφωνα με τη θέληση Μου, αλλά μόνο για την προσωπική τους ευχαρίστηση. Οι αληθινοί προφήτες κηρύσσουν το Λόγο Μου στην αμιγή μορφή του, οι ψεύ­τικοι τον καπηλεύονται μεν, όμως αποβλέπουν διαρκώς σε γήινους στόχους και προσπαθούν να αποκτήσουν οφέλη, εξουσία και πλού­το.

Όποιος λαμβάνει κάτι από Μένα το δίνει στους συνανθρώπους του δωρεάν δίχως να απαιτεί κάποια ανταμοιβή, αλλά όποιος ζη­τάει να αμειφθεί γι’ αυτά που μοιράζει δεν τα έχει λάβει από Μέ­να. Αυτό είναι επίσης ένα γνώρισμα που ξεχωρίζει τους ψεύτικους μεσσίες και προφήτες, διότι τα πνευματικά αγαθά είναι ανεκτίμη­τοι θησαυροί που δεν επιτρέπεται ποτέ να αποτιμώνται με γήινες αξίες και έτσι γίνονται καταδίκη για όποιον δέχεται να πληρωθεί για την αξία τους. Διότι κάθε δωρεά οφείλει να δίνεται με αγάπη, πόσο μάλλον τα πνευματικά δώρα που έχει προετοιμάσει η αγάπη Μου για τους ανθρώπους και δεν παύει να τους στέλνει προκειμέ­νου να γίνουν μακάριοι».

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ – ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

(2.12.1950)

Οι διαφορές μεταξύ ενορατικών και προφητών και η διάκριση των αληθινών από τους ψευδείς προφήτες

«Όσα έχουν να αποκαλύψουν οι προφήτες σύμφωνα με τη βού­ληση Μου, δεν προέρχεται από τους ίδιους, αλλά το πνεύμα τους λαμβάνει από Μένα την εντολή να μιλήσει, ασχέτως αν ο καθένας τους έχει βρει συνειδητά ή ασυνείδητα τη σύνδεση με το πνεύμα στο εσωτερικό του. Έτσι μπορεί κάποιος να μιλήσει παρακινημένος α­πό το Πνεύμα Μου την ώρα που βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους στους οποίους δεν θα μιλούσε ποτέ από δική του πρωτοβουλία. Στην περίπτωση αυτή είναι ολοφάνερη η ενέργεια του Πνεύματος Μου, γιατί αρχίζει να μιλά σε πλήρη εγρήγορση, απλά ξαφνικά, χωρίς να είχε προηγουμένως τέτοια πρόθεση^. φωτισμένος τότε από το Πνεύ­μα Μου, βλέπει μπροστά στα μάτια του πράγματα του μέλλοντος που πρέπει να αποκαλύψει και στους άλλους.

Αυτοί είναι οι ενορατικοί και οι προφήτες, που θα εμφανίζονται όλο πιο πολύ την έσχατη εποχή, όταν το τέλος θα πλησιάζει όλο και περισσότερο. Δεν είναι απαραίτητο οι άνθρωποι αυτοί να υπηρε­τούν συνειδητά Εμένα και το Βασίλειο Μου· απλά η πορεία τους στη ζωή θα είναι πάντα εναρμονισμένη με τη βούληση Μου, γιατί διαφορετικά δεν θα τους χρησιμοποιούσα ως εργαλεία Μου. Αλλά. και εκείνοι που Μου προσφέρουν συνειδητά τις υπηρεσίες τους, μπορούν επίσης να αναπτύξουν μια προφητική δραστηριότητα για λογαριασμό Μου, εφ’ όσον τους έχω επιλέξει για να ασκήσουν ένα διδακτικό έργο. Στην περίπτωση αυτή μυούνται στο σωτήριο σχέ­διο Μου, που εμπερικλείει μεταξύ άλλων τη γνώση για μελλοντικά γεγονότα. Ο άνθρωπος που θέλει να Με υπηρετήσει, λαμβάνει τότε γνώση των γεγονότων που θα συμβούν την τελευταία περίοδο πριν το τέλος και έχει το καθήκον να τα αναφέρει στους συνανθρώπους του.

Δεν μπορεί ωστόσο να τον χαρακτηρίσει κανείς ενορατικό, δεδο­μένου άτι δεν έχει την ικανότητα να βλέπει πράγματα στο μέλλον. Ακούει μόνο αυτά που αποκαλύπτει μέσα του το Πνεύμα και τα α­ναμεταδίδει, πράγμα που βέβαια προϋποθέτει ότι τα πιστεύει, για να μπορεί να τα μεταδώσει με πειθώ στους συνανθρώπους του. Επο­μένως, είναι κατά έναν τρόπο προφήτης, μολονότι δεν έχει την ικα­νότητα να βλέπει στο μέλλον.

Εκείνοι που έχουν οράσεις βρίσκονται μόνο κατά διαστήματα σε αυτό το στάδιο, οπότε και μιλούν αποκαλυπτικά. Γι’ αυτό έχουν τις οράσεις τους ως επί το πλείστον όταν βρίσκονται μεταξύ ανθρώπων στους οποίους μπορούν ταυτόχρονα να τις περιγράψουν. Βέβαια, έχουν και αργότερα επίγνωση του οράματος που είδαν και μπορούν να το περιγράψουν, αλλά τα συμβάντα που βίωσαν προηγουμένως αιωρούνται στη μνήμη τους σαν αναμνήσεις.

Πρέπει, πάντως, οι ανακοινώσεις των ενορατικών και των προ­φητών να συμφωνούν πάντοτε μεταξύ τους, με την προϋπόθεση ό­τι και οι μεν και οι δε ζουν σε αρμονία με τη βούληση Μου, πράγ­μα που σημαίνει ότι εφαρμόζουν το Λόγο Μου στην πράξη. Γιατί υπάρχει επίσης η δυνατότητα να εμφανιστούν και ψευδείς προφή­τες, που αναγγέλλουν μελλοντικά πράγματα, όμως δεν έχουν καμία σύνδεση μαζί Μου, θέλουν να πετύχουν μόνο εγκόσμια οφέλη και να προβληθούν. Τους ανθρώπους αυτούς να μην τους πιστεύετε, για­τί αυτά που αναγγέλλουν είναι παραπλανητικά, έστω κι αν αναφέ­ρονται στο τέλος. Γιατί ο αντίπαλος Μου χρησιμοποιεί επίσης τα λόγια Μου, για να τυφλώσει τους ανθρώπους, εντούτοις ισχύει αυτό που σας έχω πει, ότι θα τους αναγνωρίσετε από τους καρπούς τους (Ματθαίος 7, 16 και 20, Λουκάς 6, 43).

Σας εφιστώ την προσοχή, λοιπόν, ότι θα παρουσιαστούν ακόμη πολλοί ψευδοπροφήτες, πριν έρθει το τέλος. Μπορείτε, ωστόσο, να τους αναγνωρίσετε εύκολα από το ότι προσπαθούν συνεχώς να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της κοσμικής εξουσίας. Κατά συνέπεια δεν είμαι Εγώ ο στόχος τον οποίο επιδιώκουν, αλλά ο άρχοντας αυτού του κόσμου. Γιατί όποιος θέλει να μιλήσει για λογαριασμό Μου, θα λέει πάντοτε την αλήθεια και θα εμφανιστεί σαν προφήτης μόνο όταν λάβει από Μένα αυτή την εντολή μέσω του εσωτερικού Λόγου ή με την αιφνίδια ενέργεια του Πνεύματός Μου, που θα είναι πάντοτε ολοφάνερη».

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ – ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΑΣΕΙΣ

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ^*

Δεδομένου ότι μας έχουν δοθεί από τον Θεό όλες οι ενδείξεις για τα μελλοντικά γεγονότα, έτσι και για τον μελλοντικό αντίχριστο υπάρχουν πολλές αναφορές τόσο στην Παλαιά όσο και στην Νέα Διαθήκη, κυρίως βέβαια στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Εξάλλου σχετικές προρρήσεις έχουν γίνει και από το Νοστράδαμο, τη Χίλντεργκαρντ του Μπίνγκεν και άλλους μύστες. Κατά κύριο λόγο όμως οι πληροφορί­ες που έχουμε γι’ αυτή την πιο σημαντική μορφή των τελευταίων η­μερών αυτής της γης, είναι μέσω των νεώτερων προφητών.

Όπως ο άνθρωπος Ιησούς αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στον Θεό, για να μπορεί αυτός να μιλάει και να δρα μέσω εκείνου, έτσι και ο μελλοντικός αντίχριστος θα παραδοθεί εντελώς στο σατανά, για να μπορεί να τον χρησιμοποιήσει σαν υποχείριό του.

Ο αντίχριστος αυτός θα είναι ένας μεγάλος ηγέτης, κυρίαρχος σε όλη τη γη. Θα τον επευφημήσουν όλοι οι λαοί, γιατί θα τους υποσχεθεί ότι θα επαναφέρει ταχύτατα το προηγούμενο βιοτικό επίπεδο το οποίο θα έχει χαθεί εξαιτίας της μεγάλης φυσικής καταστροφής.

Και δεδομένου ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων κυριαρχείται α­πό την ύλη, γι’ αυτό τον εκλέγουν σαν ηγέτη, γιατί είναι εκείνος που εκπληρώνει τις επιθυμίες τους. Αυτό που θα κάνει εντύπωση θα εί­ναι η εξαιρετική ευστροφία του, χάρη στην οποία θα κερδίσει τους ανθρώπους οι οποίοι θα του παραδώσουν κάθε κοσμική εξουσία. Τότε θα είναι έτοιμος να επέμβει και στα ζητήματα της πίστης. Υποδυόμενος τον πιστό ακόλουθο του Χριστού, με το πρόσχημα αυτό θα διατάξει την ενοποίηση όλων των θρησκειών σε μία παγκόσμια εκκλησία. Σε αυτό θα τον υποστηρίξουν όλες οι εκκλησίες, επειδή η καθεμία από αυτές προσβλέπει στο ότι θα είναι εκείνη που θα άρχει. Ωστόσο η πρόθεση του αντίχριστου δεν θα είναι να ενώσει τους πι­στούς, παρά να αφανίσει την πίστη στον Θεό. Ο σατανάς ξέρει πο­λύ καλά ότι ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο Ιησούς Χριστός, για­τί μόνο χάρις σ’ αυτόν μπορούν να λυτρωθούν οι άνθρωποι και μό­νο μέσω αυτού μπορούν να επιστρέφουν στη θεϊκή τους πηγή. Κι ε­πειδή κάθε άνθρωπος που κερδίζεται για τον Χριστό σημαίνει μία α­πώλεια για την εξουσία του, γι’ αυτό μέσω του αντίχριστου επιτίθε­ται κυρίως κατά του Ιησού Χριστού, επιδιώκοντας να εξαλείψει ορι­στικά την πίστη σε αυτόν, χρησιμοποιώντας πονηρία αλλά και πραγ­ματικά ασύλληπτα σατανικά μέσα. Με τις βάρβαρες αυτές μεθόδους του θα προκύψει ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ των ανθρώπων. Όλοι όσοι είναι προσκολλημένοι στον κόσμο και στον υλισμό, θα εί­ναι εκείνοι που θα εγκαταλείψουν με ελαφριά καρδιά την πίστη τους, χάνοντας όμως έτσι και την ψυχή τους.

Αυτή η περίοδος κατατρεγμού της πίστης όταν ο σατανάς θα έχει ενσαρκωθεί πλήρως μέσα στον αντίχριστο, υποδηλώνεται στην Απο­κάλυψη του Ιωάννη με τις 1260 μέρες κυριαρχίας «των εθνικών στην άγια Πόλη». Αναφέρεται επίσης από την Μπέρτα Ντούντε σαν «τρία ολόκληρα χρόνια δοκιμασίας των πιστών». Αυτή η περίοδος της από­λυτης ανεμπόδιστης κυριαρχίας του σατανά αντιστοιχεί κατ’ αναλο­γία στο διάστημα που ο Θεός δρούσε μέσω του Ιησού Χριστού στη γη. Η περίοδος αυτή όπου τα στοιχεία του κάτω κόσμου θα επικρα­τήσουν ολοκληρωτικά πάνω στη γη, θα αποτελέσει μία δοκιμασία πυρός για τους πιστούς, γιατί θα πρέπει να τον υπερνικήσουν, ακρι­βώς όπως ο Χριστός νίκησε κατά την πορεία του μέσα από την κό­λαση το θάνατο και τους δαίμονες, προκειμένου να φέρει το θείο μέ­σα στον κόσμο της ύλης. Όποιος λοιπόν θέλει να βρει μέσα του το Νικητή του Θανάτου και το Θείο Πνεύμα του, θα πρέπει πρώτα να βιώσει την πορεία μέσα από την κόλαση.

Πρέπει επομένως οι πιστοί της εποχής του τέλους να ακολου­θήσουν το δρόμο του Χριστού ως το τέλος, προκειμένου να κατακτή­σουν την απαραίτητη ωριμότητα ώστε να ανέβουν και ο ίδιοι και η γη σε μια ανώτερη πνευματική βαθμίδα.

Η εμφάνιση του αντίχριστου

«Δεν θα περάσει πολύς χρόνος ώσπου να αρχίσει ο αντίμαχός Μου την τελευταία του ηγεμονία σε αυτή τη γη. Προηγούμενα όμως θα μιλήσω άλλη μια φορά Εγώ με βροντερή φωνή, ώστε μέσα στον έσχατο κίνδυνο να Με βρουν κάποιοι λίγοι ακόμη οι οποίοι και θα Μου μείνουν πιστοί, διότι η οφθαλμοφανής βοήθεια που δέχονται τους κάνει να Με αναγνωρίσουν, με αποτέλεσμα να μην εγκαταλείψουν πια την πίστη τους σ’ Εμένα. Ωστόσο αυτοί θα είναι μόνο λίγοι, για αυτό το λόγο ο αντίμαχός Μου θα αποκτήσει μεγάλη εξουσία. Διότι η τεράστια φυσική καταστροφή θα έχει φέρει τους ανθρώπους σε τέτοια ανέχεια, ώστε θα ακολουθήσουν πρόθυμα τον καθένα που θα τους υπόσχε­ται ότι θα τους βοηθήσει να βγουν από αυτή την άθλια κατάσταση.

Αυτό λοιπόν θα βρεθεί να το κάνει ένας ο οποίος θα κερδίσει με το μέρος του όλους όσους δεν έχουν αφοσιωθεί σ’ Εμένα. Γιατί οι δι­κοί Μου θα κρατούν απόσταση απέναντί του, επειδή θα λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις προειδοποιήσεις Μου, ότι τους περιμένει ο μεγάλος διωγμός των πιστών, τον οποίο θα εξαπολύσει ο αντίθεος. Αλλά οι άνθρωποι του κόσμου θα τον επευφημούν, διότι θα ξέρει πως να τους κλείσει τα μάτια, θα καταφέρει δε τέτοια πράγματα που θα είναι πρό­θυμοι να πιστέψουν ότι διαθέτει μία υπερφυσική δύναμη. Κι ακριβώς το γεγονός ότι όλοι όσοι είναι χωρίς πίστη τον αναγνωρίζουν ως η­γέτη και σωτήρα τους από την υλική δυστυχία, αποδεικνύει ότι είναι ο ίδιος ο αντίθεος που κινεί τα νήματα, ότι χρησιμοποιεί σαν αντίμα­χός Μου έναν άνθρωπο της γης ως εξωτερικό προκάλυμμα, για να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.

Η φυσική καταστροφή που προηγήθηκε, έχει ξυπνήσει στους αν­θρώπους μία αυξημένη θέληση για ζωή και όποιος έχει επιβιώσει, προσπαθεί με κάθε μέσο να «αποκτήσει πάλι υλικά αγαθά και επίγεια ευμάρεια. Ο αντίχριστος θα υποστηρίξει αυτή την προσπάθεια και γι’ αυτό θα έχει πάρα πολλούς οπαδούς. Εξάλλου ξέρει πως να τους κρύψει το πραγματικό του πρόσωπο, ώστε αυτοί να τον θεωρούν σαν έναν άνθρωπο που είναι προικισμένος με ασυνήθιστη δύναμη. Γι’ αυ­τό τον εμπιστεύονται ανεπιφύλακτα, δίνοντάς του το δικαίωμα να λαμ­βάνει ό,τι αποφάσεις θέλει και τον υπακούουν τυφλά. Η ακολουθία του θα είναι τόσο μεγάλη ώστε το μικρό πλήθος των πιστών που δια­κρίνουν το αληθινό πρόσωπό του δεν θα μπορούν να αμυνθούν απέναντι στις επιθέσεις του. Όμως θα τον αναγνωρίσουν από το γε­γονός ότι επιδιώκει ακριβώς να εκριζώσει από τους ανθρώπους την πίστη στον Ιησού Χριστό, ότι θέλει να καθίσει ο ίδιος στον υψηλότε­ρο θρόνο και οι άνθρωποι να τον προσκυνούν. Πράγμα που εκείνοι θα το κάνουν άλλωστε, επειδή πραγματοποιεί όντως θαυμαστά πράγ­ματα με τη δύναμη που του έχει απομείνει.

Δεν πρόκειται να περάσει πολύς χρόνος ώσπου να προβάλει στο προσκήνιο, αν και κατ’ αρχάς θα εμφανιστεί με το προσωπείο της ευλαβοφάνειας, αλλά γρήγορα θα δείξει το αληθινό πρόσωπό του. Ωστό­σο οι άνθρωποι είναι τυφλωμένοι και γι’ αυτό τους κάνει ό,τι θέλει. Την πίστη σ’ έναν Θεό την εγκαταλείπουν με ελαφριά καρδιά, γιατί έχουν δοκιμαστεί σκληρά από τη φυσική καταστροφή. Γι’ αυτό τώρα είναι πρόθυμοι να ανεβάσουν στον πιο υψηλό θρόνο εκείνον που τους υπόσχεται τα πάντα, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός και αντίμαχός Μου και ο οποίος ενσαρκώνεται με όλη την κακία του μέσα σε έναν άνθρωπο, με σκοπό να πραγματοποιήσει την τελευταία πράξη σε αυτή τη γη: να εξαπολύσει δηλαδή ανοικτό πόλεμο ενάντια σ’ Εμέ­να και στους δικούς Μου, ενάντια σε κάθε μορφή πίστης και ενάντια σε κάθε δικαιοσύνη. Γιατί μόνο στους οπαδούς του θα παρέχει δυνα­τότητα επιβίωσης, ενώ οι δικοί Μου θα απειλούνται με το θάνατο…».

Μπέρτα Ντούντε 24.1.1964

Για τη στρατηγική του Αντίχριστου στην Μπέρτα Ντούντε απεκαλύφθησαν τα εξής: «…Έρχεται η εποχή κατά την οποία θα επιδιωχθεί να εξαλειφθεί κάθε μορφή πίστης, αδιάφορο εάν πρόκειται για πίστη στην αλήθεια ή όχι. Γιατί ο πολέμιός Μου σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το πιο δραστικό όπλο: Θέ­λει να σβήσει κάθε γνώση ή κάθε πίστη σε Μένα και στο λυ­τρωτικό Μου έργο και να τις αντικαταστήσει με υλιστικές θε­ωρίες και σχέδια. Και τότε θα αρχίσει μια εποχή που τώρα σας φαίνεται αδιανόητη. Γιατί ο αντίπαλός Μου θα ενσαρκω­θεί σε έναν παγκόσμιο ηγέτη και θα αρχίσει τόσο πανούργα τη δράση του που αρχικά πολύ λίγοι μόνο θα αναγνωρίσουν ποιος είναι. Έτσι θα κερδίσει πολλούς με το μέρος του που στη συ­νέχεια θα τον ακολουθούν τυφλά και θα τον υπακούσουν όταν θα αλλάξει απαρατήρητα τα σχέδιά του.

Γιατί αρχικά θα πάρει μέτρα μόνο ενάντια σε μεμονωμέ­νες ομολογίες και μορφές πίστης. Έτσι θα έχει με το μέρος του τις υπόλοι­πες που θα τον βοηθήσουν με μεγάλη προθυμία αφού προτίθεται να βγάλει από τη μέση τους αντιπάλους τους. Γι’ αυτό στην αρχή θα νομίσετε ότι έχετε απλώς γίνει στόχος εκείνων που πολεμούν μόνο την καθαρή αλήθεια επειδή οι ίδιοι εκπρο­σωπούν την πλάνη και το ψέμα. Τότε θα πρέπει να επιδείξετε μεγάλη προσοχή και να μην εκτεθείτε απερίσκεπτα σε κίνδυ­νο.

Ύστερα από λίγο καιρό το μίσος θα στραφεί και εναντίον τους και τότε θα είναι πια οφθαλμοφανής η δράση του Αντί­χριστου. Τότε θα τον ακολουθήσουν πολλοί άλλοι ακόμη κα­θότι βρίσκονται ήδη υπό την εξουσία του και θα μπορεί να κά­νει μαζί τους ό,τι θέλει. Δεν θα περάσει πολύς καιρός και θα φανούν τα πρώτα σημάδια. Ο πόλεμος κατά της πίστης δεν θα αρχίσει με κάποια πράξη βίας, δεδομένου ότι ο αντίπαλός Μου ελίσσεται με πανουργία. Έτσι εξαπατά ακόμη και πολλούς πι­στούς που συμπαρατάσσονται μαζί του και αργότερα θα γίνουν πειθήνιοι υπηρέτες του». (3.5.1956)

Κατ’ αυτόν τον τρόπο επίσης και οι πραγματικά καλοπροαίρετοι οπαδοί της Νέας Εποχής έχουν γίνει και θα είναι στο μέλλον ακόμη περισσότερο αφελείς, ανεγκέφαλοι νεροκουβαλητές του Αντίχριστου…

Μετά την πάροδο λίγου χρόνου ο Αντίχριστος θα δηλώσει ότι είναι ο μεσσίας που περιμένουν οι Ιουδαίοι. Και οι Ιουδαίοι που απέκρουσαν κάποτε τον αληθινό Μεσσία και δεν πίστεψαν την αλήθεια θα πιστέψουν τότε το ψέμα. (βλ. προς Θεσσ. ΕΓ 2,9). Γι’ αυτό το λόγο είχε πει ο Χριστός στους Ιουδαίους: «Εγώ ήρθα εξουσιοδοτημένος από τον Πατέρα μου, αλλά εσείς δεν με δέχεστε, ενώ εάν έρθει κάποιος άλλος από δική του πρωτοβουλία, αυτόν θα τον δεχθείτε». (Κατά Ιωάννη 5,43)

Ο νέος προφητικός λόγος δια στόματος της Γιοχάνα Χέντσελ (1901-1981) δίνει μια περαιτέρω ερμηνεία γι’ αυτό το στίχο του Ιωάννη: «Μόλις ενωθούν οι λαοί, ο Αντίχριστος εμ­φανίζεται επίσημα. Μέσα του είναι το πνεύμα του Σατανά, αλλά προσποιείται ότι έχει μεγάλη αγάπη, καλοσύνη, δικαιο­σύνη και φιλανθρωπία για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Στην προσπάθειά του θα τον βοηθά σημαντικά ο ψευδοπροφή­της που παραχαράζει το λόγο Μου… Ο Αντίχριστος έρχεται από την άβυσσο και φέρνει τον όλεθρο, όμως πολλοί θα γίνουν δούλοι του και θα τον λατρέψουν… Στην καταγωγή του είναι Εβραίος από τη φυλή Δαν. Θα αποκτήσει μεγάλη δύναμη και θα δυναστεύει τους λαούς. Στο πλευρό του θα έχει τον ψευδο­προφήτη που θα κάνει μεγάλα θαύματα.

Πολλοί άνθρωποι θα λατρέψουν τον Αντίχριστο, ακόμη και πολλοί Ιουδαίοι θα τον δεχτούν σαν τον υπεσχημένο Μεσ­αία. Μεταξύ άλλων και οι λαοί της Ανατολής θα κάνουν ό,τι τους ζητά και θα τον προσκυνούν. Ακόμη και οι χριστιανοί στην πλειοψηφία τους θα ξεγελαστούν και θα υποκύψουν σε αυτόν, καθώς δεν έχουν ιδέα τι τους γίνεται γιατί κοιμούνται πνευματικά. Ακριβώς επειδή τόσο πολλοί χριστιανοί βρίσκο­νται πλέον σε τέτοιο βαθύ ύπνο, γι’ αυτό μπορούν ο Αντίχρι­στος και ο ψευδοπροφήτης να τους εξαπατήσουν. Γιατί όποιος δεν έχει γερά θεμέλια μέσα Μου, μέσα στην αγάπη Μου, θα ξε­γελαστεί και θα ασπαστεί τη διδασκαλία του Αντίχριστου και του ψευδοπροφήτη. Και τότε θα κυνηγήσουν τα παιδιά Μου και θα κάνουν τα πάντα για να σβήσουν τη διδασκαλία Μου».

«Το πνεύμα του Αντίχριστου είναι να πλησιάζει τους ανθρώπους με το προσωπείο του σωτήρα, ενώ στην πραγματικότητα με τη βούλησή του είναι διαμετρικά αντίθετος από το Θεό. Γιατί δεν αναγνωρίζει έναν Θεό αγάπης, όπως επίσης γενικά απορρίπτει κάθε τι πνευματικό σαν υπερφυσικό, δηλαδή
υποστηρίζει ότι αφού δεν μπορεί να αποδειχτεί, άρα δεν υπάρχει. Γι’ αυτόν η φύση του Χριστού είναι τόσο ξένη που δεν μπορεί να πιστέψει στο λυτρωτικό του έργο και στην επίγεια αποστολή του. Γι’ αυτό το λόγο προσπαθεί να Τον παρουσιάσει σαν μια φανταστική προσωπικότητα και λαμβάνει κάθε δυνατό μέτρο για να αναγκάσει τους ανθρώπους να Τον βγάλουν από την καρδιά τους. Η δική του φύση είναι αντίθετη με
τη φύση του Χριστού και επομένως είναι ευνόητο ότι Τον θεωρεί πνευματικό εχθρό του και Τον πολεμά…

Ο Παύλος λέει για τον Αντίχριστο και την απήχηση που θα έχει στα πλήθη: «Θα παρασύρει με κάθε είδους άνομα και απατηλά μέσα όσους βαδίζουν προς την καταστροφή, επειδή δεν θέλησαν να αγαπήσουν την αλήθεια για να σωθούν. Γι’ αυτό και ο Θεός θα επιτρέψει στην πλάνη να ενεργεί πάνω τους ώστε να πιστέψουν στο ψέμα». (Προς Θεσσαλονικείς Β΄ 2,10-11)

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Για μια βαθύτερη ανάλυση του θέματος βλ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ! ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ εκδόσεις Πύρινος Κόσμος

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΚΕΦ.4

Η εμφάνιση του αντίχριστου ηγέτη

Οι Ιουδαίοι την εποχή του Χριστού είχαν τη δυνατότητα να συμπεράνουν με βάση τις προφητείες πού και πότε θα γεννιόταν ο Μεσσίας, ποια έργα και ποια θαύματα θα πραγματοποιούσε και πώς θα ήταν ο θάνατός του. Αντίστοιχα, στη σύγχρονη εποχή με βάση την Αποκάλυψη του Ιωάννη και τα κείμενα των προφητών – όπου εξέχουσα θέση καταλαμβάνουν τα Προφητικά κείμενα της Χίλντεγκαρντ του Μπίγκεν και της Μπέρτα Ντούντε – γνωρίζουμε πολλά για τον αντίχριστο. Μεταξύ άλλων γνωρίζουμε π.χ. για τη δράση, για τα «θαύματα» και για το τέλος του. Οι πρώτοι χριστιανοί είχαν μάθει πολλά γι’ αυτό τον αντίπαλο του Χριστού από τους αποστόλους. Οι πρώτοι εκκλησιαστικοί πατέρες είχαν γνώση αυτών των προφορικών
παραδόσεων και τις είχαν καταγράψει. Στη συνέχεια θα διαπιστώσουμε κατά πόσον αυτές συμφωνούν ή συμπληρώνουν επίσης τις προρρήσεις των προφητών.

Κυρίως εδώ έχει το λόγο η Μπέρτα Ντούντε, καθώς αυτή έχει αποκαλύψει τα περισσότερα στοιχεία με τη μεγαλύτερη ακρίβεια για τον αναμενόμενο κυρίαρχο του κόσμου. Πρώτα όμως θα προηγηθεί η πολύ προγενέστερη Χίλντεγκαρντ του Μπίγκεν. Αυτή η καταπληκτική γυναίκα υπήρξε μια εντελώς ξεχωριστή προσωπικότητα, όχι μόνο για την εποχή της, αλλά και διαχρονικά. Έζησε από το 1098 έως το 1179 και δεν υπήρξε απλώς ηγούμενη και ιδρύτρια μιας μονής, αλλά επίσης εκ­πληκτικός φυσιοδίφης και εμπνευσμένος γνώστης των φυσι­κών θεραπευτικών μεθόδων, μεγάλη συνθέτρια κ.α.

Συν τοις άλλοις θεωρείται δικαιωματικά ως η μεγαλύτερη γυναίκα μυστικός στο γερμανόφωνο χώρο. Είναι ενδεικτικό ό­τι διατηρούσε αλληλογραφία με τους πάπες και άλλες ηγετι­κές φυσιογνωμίες της εποχής της. Ήταν ένα ανοιχτό, πολύπλευρο πνεύμα και γι’ αυτό το λόγο ήταν περιζήτητη στους κύ­κλους των τότε ευγενών. Ανάμεσα στα άλλα χαρίσματά της, ε­πίσης είχε οράματα από μικρό παιδί. Στο πιο γνωστό της βιβλίο το «Γνώρισε τους δρόμους», περιγράφει το όραμα που είχε για τον αντίχριστο: «Ο αντίχριστος, ο μεγαλομανής δολοφόνος των ανθρώπων, ο υιός της απώλειας, θα έρθει όταν η ημέρα θα κρυφτεί και ο ήλιος θα δύσει, αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος θα έχει χάσει το στήριγμά του. (Εννοείται η τριήμερη συσκότιση και η μετατόπιση των πόλων). (…) Ακούστε αυτή τη μαρτυρία, αφοσιωμένα παιδιά Μου, ακούστε τη και συνειδητοποιήστε τι λέει, ώστε να μην έρθει αιφνίδια εν αγνοία σας αυτός ο δια­φθορέας των ανθρώπων και σας σπρώξει στην καταστροφή, στην απιστία και στη διαφθορά. …Όταν θα έρθει ο καιρός του, θα παρουσιάσει ανοικτά τη διδασκαλία του με μεγάλα λόγια, και έτσι θα πάρει θέση εναντίον Μου και εναντίον των εκλε­κτών Μου (…)

Θα αποκτήσει τόσο πολύ ισχύ που στο απόγειο της δύνα­μής του θα επιχειρήσει να αναληφθεί στον ουρανό πάνω από τα σύννεφα. Γιατί θα του επιτρέψω να κάνει ό,τι θέλει με τους ανθρώπους, όπως κρίνω Εγώ δίκαιο. Όπως με το διάβολο που είχε πει τότε στην αρχή: “Θα είμαι ίσος με τον Ύψιστο” και έ­τσι ήρθε η πτώση του, το ίδιο θα κάνω και τότε. Θα αφήσω στις έσχατες ημέρες τον ίδιο το διάβολο να μιλήσει μέσα από το γιο του και να πει: “Εγώ είμαι ο σωτήρας του κόσμου!”. Αλλά αυ­τό θα είναι και η πτώση του. Και όπως όλος ο κόσμος των πιστών έχει καταλάβει ότι ο Εωσφόρος εψεύδετο όταν τότε στην αρχή ήθελε να είναι ίσος με τον Θεό, έτσι θα καταλάβει κάθε πιστός και τώρα ότι ο γιος της κακίας ψεύδεται όταν θέ­λει πριν την Έσχατη Ημέρα να κάνει τα ίδια με τον Υιό του Θε­ού. Αυτός είναι το χειρότερο θηρίο και τους ανθρώπους που δεν τον προσκυνούν τους σκοτώνει. Θα συμμαχήσει με τους βασιλιάδες, με τους άρχοντες και με τους πλούσιους· θα είναι διώκτης της ταπεινοσύνης, ενώ θα ανυψώνει την αλαζονεία των ανθρώπων και θα υποτάξει όλη την υφήλιο με διαβολική πανουργία».

Η Χίλντεγκαρντ του Μπίγκεν λέει ότι την εποχή της γέν­νησης του αντίχριστου κυριαρχεί μεγάλη αναστάτωση στη Γη: «Από την ημέρα που θα γεννηθεί ο αντίχριστος, θα γίνουν πολλοί πόλεμοι και η τάξη θα ανατραπεί. Η δικαιοσύνη και η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους θα χαθούν. Θα ευδοκιμούν οι πλάνες και οι ψευδοδιδάσκαλοι ανενόχλητοι θα διαλαλούν ανοιχτά τις σφαλερές θεωρίες τους. Στους χριστιανούς θα υπάρχει αμφιβολία και αβεβαιότητα για το ποια είναι η σωστή πίστη. Θα υπάρξουν επίσης πολλοί οιωνοί στον ήλιο, στη σελήνη και στα άστρα και στα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης που σαν σε ένα ζωγραφικό πίνακα θα προαγγέλουν τα δεινά που θα έρθουν».

***

Ο λόγος θα δοθεί τώρα σε μια σειρά από προφήτες και εκκλησιαστικούς πατέρες που αναφέρονται στη μεγάλη φυσική καταστροφή και στην τυραννία του αντίχριστου αρχίζοντας με την Μπέρτα Ντούντε: «Τότε αρχίζουν τα ερωτήματα και οι αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη του Θεού που καταστρέφει από μόνος του ό,τι έχει δημιουργήσει. Αυτή την αβεβαιότητα που επικρατεί την εκμεταλλεύονται οι αρνησίθεοι για να κη­ρύξουν τον πόλεμο κατά της πίστης, καθώς οι καταστροφές που προκάλεσαν οι δυνάμεις της φύσης τους δίνουν μια βολική λαβή για να το κάνουν. Αυτοί που κατοικούν στις πληγείσες περιοχές είναι οι πρώτοι που ασπάζονται τις απόψεις τους. Αρνούνται την παλιά τους πίστη και προσπαθούν με αυξημένο ζήλο να αποκτήσουν πάλι ύλη, με άλλα λόγια πασχίζουν να επαναφέρουν το συντομότερο δυνατό τις προηγούμενες βιοτικές τους συνθήκες. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από έντονες πνευματικές μάχες, γιατί τώρα κυριαρχεί στους ανθρώπους η ασυδοσία».

«Όταν ο Θεός θα αφήσει να ακουστεί η φωνή Του, οι άν­θρωποι θα έχουν ακόμη μια δυνατότητα να Του δώσουν προ­σοχή και να θυμηθούν τις προειδοποιήσεις που είχαν ακούσει από συνανθρώπους τους και αυτό μπορεί να σώσει την ψυχή τους. Γιατί η μετέπειτα περίοδος των παθών, η δυστυχία και οι στερήσεις και ο αγώνας για την επιβίωση που φαίνεται τιτά­νιος, μπορούν να έχουν θετική επίδραση στους ανθρώπους. Γιατί είναι δυνατό να πάψουν να αγαπούν την ύλη και να συνειδητοποιήσουν ότι ο σκοπός της ζωής είναι ο πνευματικός αγώνας, δηλαδή να προχωρήσουν πνευματικά. Οι περισσότε­ροι όμως θα επιδιώκουν ακόμη περισσότερο από πριν να απο­κτήσουν τα αγαθά του κόσμου και δεν θα διστάζουν να κατα­φύγουν σε κάθε μέσο για να το πετύχουν. Τότε θα φανεί απρο­κάλυπτα η ψυχρότητα του κόσμου. Ως συνέπεια η ζωή εκείνων που νιώθουν ακόμη αγάπη θα γίνει φρικτή. Γιατί θα είναι συ­νεχώς στόχος απειλών και εχθρότητας από τους υπόλοιπους χωρίς να μπορούν να αμυνθούν, επειδή θα είναι αδύναμοι και ανίσχυροι απέναντι σε εκείνους που είναι δούλοι του κόσμου.

Η περίοδος αυτή θα είναι πολύ σκληρή· όμως θα είναι υ­ποφερτή στις περιπτώσεις ανθρώπων όπου θα μπορεί να ε­νεργήσει η δύναμη του Θεού, όπου η θέλησή τους θα είναι προσανατολισμένη προς τον Θεό και από Αυτόν θα ζητούν να πάρουν δύναμη. Γιατί αυτός δεν εγκαταλείπει τους δικούς Του, αλλά αντίθετα, όσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη τόσο πιο κο­ντά και πιο αισθητά έρχεται η βοήθειά Του. Από αυτό θα κα­ταλάβουν και οι υπόλοιποι συνάνθρωποι τι δύναμη έχει η πί­στη και εάν δεν είναι εντελώς πωρωμένοι θα μπουν σε σκέ­ψεις».

«Η ανυπαρξία πίστης θα έχει τρομακτικές συνέπειες στην τελευταία φάση πριν το τέλος, όπου οι άνθρωποι θα κυνηγούν μόνο το επίγειο συμφέρον τους και δεν θα σκέφτονται καθόλου τον Θεό. Ο ένας θα προσπαθεί να εξαπατήσει και να εκμεταλλευτεί τον άλλον. Χάριν της ύλης θα εκδηλώνουν ανεξέλεγκτα όλα τα κακά πάθη. Δεν θα τους ενοχλεί η συνείδησή τους εάν κάνουν κακό στο διπλανό τους προκειμένου να ω­φεληθούν οι ίδιοι. Το μόνο που θα τους απασχολεί θα είναι πώς να αυξήσουν τα υπάρχοντά τους και όλες τους οι σκέψεις θα περιστρέφονται γύρω από αυτό το σημείο. Όμως τον Θεό τον ξεχνούν, δεν πιστεύουν σε Αυτόν ούτε τον φοβούνται. Δεν πι­στεύουν ότι κάποτε θα λογοδοτήσουν και θα τιμωρηθούν για τις αμαρτίες τους και ως εκ τούτου αμαρτάνουν χωρίς κανένα ενδοιασμό, και χωρίς να φοβούνται έναν κριτή που θα τους κρίνει. Από υλική άποψη βρίσκονται σε καλή κατάσταση κα­θώς τους ενισχύει ο αντίπαλός του Θεού, ο οποίος τους κεντρίζει να θέλουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά.

Η δύναμή του είναι μεγάλη όπου δεν υπάρχει πίστη στον Θεό. Γι’ αυτό η ανυπαρξία πίστης είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τους ανθρώπους, καθώς έτσι οδηγούνται στην καταστροφή τους. Όπου δεν υπάρχει πίστη δεν υπάρχει ούτε αγά­πη, που είναι η μόνη που θα μπορούσε να ζωντανέψει την πίστη. Όπου δεν υπάρχει η αγάπη οι άνθρωποι είναι τυφλοί πνευματικά, δεν ξέρουν τίποτα και ό,τι ξέρουν είναι λάθος. Σκοτάδι έχει απλωθεί πάνω από την ανθρωπότητα και η Γη βαδίζει προς το τέλος»… (29.1.1950)

«Το πνεύμα του Αντίχριστου είναι να πλησιάζει τους αν­θρώπους με το προσωπείο του σωτήρα, ενώ στην πραγματικότητα με τη βούλησή του είναι διαμετρικά αντίθετος από το Θεό. Γιατί δεν αναγνωρίζει έναν Θεό αγάπης, όπως επίσης γε­νικά απορρίπτει κάθε τι πνευματικό σαν υπερφυσικό, δηλαδή υποστηρίζει ότι αφού δεν μπορεί να αποδειχτεί, άρα δεν υπάρχει. Γι’ αυτόν η φύση του Χριστού είναι τόσο ξένη που δεν μπορεί να πιστέψει στο λυτρωτικό του έργο και στην επίγεια υποστολή του. Γι’ αυτό το λόγο προσπαθεί να Τον παρουσιάσει σαν μια φανταστική προσωπικότητα και λαμβάνει κάθε δυνατό μέτρο για να αναγκάσει τους ανθρώπους να Τον βγά­ζουν από την καρδιά τους. Η δική του φύση είναι αντίθετη με τη φύση του Χριστού και επομένως είναι ευνόητο ότι Τον θεωρεί πνευματικό εχθρό του και Τον πολεμά.

Ο αναμενόμενος Αντίχριστος είναι μια προσωπικότητα με δυνατότητες που ξεφεύγουν από το φυσιολογικό. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά προικισμένο άτομο. Η ιδιαίτερη δύναμή του έ­γκειται στην αυτοπεποίθηση με την οποία αντιμετωπίζει τους υπεύθυνους για την ευημερία των λαών. Σε αυτό άλλωστε θα οφείλεται η επιτυχία του και έτσι θα του παραχωρήσουν την εξουσία που ζητά. Η εντύπωση του κόσμου θα είναι ότι μπο­ρεί να περιμένει από αυτόν ριζικές αλλαγές για το κοινό καλό. Οι πάντες θα αναγνωρίσουν την κυριαρχία του και αυτός θα εκμεταλλευτεί αυτή την προνομιακή θέση για να λάβει κάθε είδους μέτρα. Κατά κύριο λόγο όμως θα λάβει μέτρα που πο­λεμούν το πνεύμα και την πίστη στον υπεραισθητό κόσμο. Θα πολεμά όλες τις θρησκείες, ιδιαιτέρως δε τις εκκλησίες ή τα πνευματικά ρεύματα που βασίζονται στον Ιησού Χριστό και στη διδασκαλία του. Γιατί την αγάπη του πλησίον θα τη στιγ­ματίσει σαν μια αδυναμία που πρέπει να καταπολεμάται σε κά­θε περίπτωση. Όποιος θα συμπαρατάσσεται όμως με αυτή την επιδίωξη του αντίχριστου θα είναι επίσης αντίχριστος και πο­λέμιος του Θεού. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα φέρεται σκληρό­καρδα στους συνανθρώπους του επίσης και θα κυριαρχείται α­πό πνευματική τυφλότητα, καθότι ανήκει στη σφαίρα επιρρο­ής του Σατανά. Ο Αντίχριστος θα εξουσιάζει μεγάλα πλήθη και θα προξενήσει τεράστιο χάος με τα μέτρα του που θα είναι ε­ντελώς απάνθρωπα. Ο αποκλειστικός σκοπός τους θα είναι να προκαλέσουν μίσος και διχόνοια μεταξύ των ανθρώπων, να καταπνίξουν την αγάπη μεταξύ τους και να τους βυθίσουν σε βαθύ πνευματικό τέλμα. Και τότε θα έχει καταστεί πλέον επι­τακτική ανάγκη να αντιδράσει ο Θεός σε όλα αυτά. Έτσι εξη­γείται το γεγονός ότι ο Θεός θα δράσει πλέον φανερά μέσω των υπηρετών που έχει στείλει στη Γη. Γιατί πρέπει να είναι φανε­ρή η παρουσία Του σε εκείνους που ανήκουν στο στρατόπεδό Του. Πρέπει και Αυτός να δράσει εξίσου φανερά για να μην τον απαρνηθούν οι άνθρωποι. Έτσι και εκείνοι θα μπορούν να α­ναγνωρίσουν την ύπαρξή Του, εφόσον είναι πρόθυμοι να ακο­λουθήσουν το σωστό δρόμο και εφόσον στρέφονται συνειδη­τά ή ασυνείδητα στο Δημιουργό ουρανού και γης για να ζητή­σουν τη βοήθειά Του όταν βρίσκονται σε πνευματικό αδιέξο­δο. Τότε ο αγώνας του καλού ενάντια στο κακό κλιμακώνεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα, καθώς πλησιάζει ολοένα η ώρα του τέλους και πρέπει μέχρι την έσχατη ημέρα να γίνει ο διαχωρι­σμός των ανθρώπων, (σ.τ.ε. δηλαδή να ολοκληρωθεί η τοπο­θέτηση του καθενός και να διαλέξει πνευματικό στρατόπεδο).

Αυτός ο πνευματικός διαχωρισμός μπορεί να γίνει μόνο όταν οι άνθρωποι αναγκαστούν να αποφασίσουν στα σοβαρά ε­άν αναγνωρίζουν ή εάν αρνούνται τον Θεό. Το ερώτημα αυτό θα τους αναγκάσει να διαλέξουν και να πάρουν θέση. Προκειμένου επομένως να γίνει επιτακτική η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, ο πολέμιος του Θεού δρα τώρα εξόφθαλμα. Καθοδη­γεί τους απεσταλμένους του στη Γη να πάρουν και να εκτελέσουν μέτρα που προδίδουν την αντίθεη σκέψη τους». (23.4.1947)

Ο Παύλος λέει για τον Αντίχριστο και την απήχηση που θα έχει στα πλήθη: «Θα παρασύρει με κάθε είδους άνομα και απατηλά μέσα όσους βαδίζουν προς την καταστροφή, επειδή δεν θέ­λησαν να αγαπήσουν την αλήθεια για να σωθούν. Γι’ αυτό και ο Θεός θα επιτρέψει στην πλάνη να ενεργεί πάνω τους ώστε να πιστέψουν στο ψέμα». (Προς Θεσσαλονικείς Β’ 2,10-11)

Για τον Αντίχριστο μιλάει επίσης ο Διονύσιος του Λουτσεμ­βούργου (+1703) που λέει σχετικά: «Οι άνθρωποι θα έχουν χά­σει ήδη την πίστη τους γιατί τα έργα τους θα είναι κακά. Έτσι ο Αντίχριστος δεν θα δυσκολευτεί να τους τραβήξει με το μέ­ρος του επειδή οι ίδιοι είναι ήδη εκ των προτέρων έτοιμοι να διαφθαρούν».

Η Χίλντεγκαρντ του Μπίγκεν λέει για τον Αντίχριστο ότι θα προσπαθήσει να παρουσιάσει τον εαυτό του σαν ευεργέτη της ανθρωπότητας κάνοντας διάφορες δωρεές και εντυπωσια­κά απατηλά θαύματα: «Φαινομενικά θα εξουσιάζει τους ανέ­μους και έτσι θα κάνει ότι δήθεν προστάζει τον αέρα και θα κά­νει να πέφτουν από τον ουρανό φωτιά, βροντές, αστραπές και χαλάζι. Φαινομενικά θα γκρεμίζει βουνά, θα αποξηραίνει τα νερά, θα κάνει τα φύλλα στο δάσος να πέσουν με μιας κι ύστε­ρα να ξαναφυτρώσουν (…) Έτσι θα εξαπατηθούν πολλοί. Συ­σκοτίζουν οι ίδιοι με νεφέλες τους εσωτερικούς οφθαλμούς τούς. Ενώ θα έπρεπε να κοιτάζουν Εμένα, αυτοί θέλουν να δουν τα πράγματα με τις νέες γνώσεις που είναι αποκύημα του κεφαλιού τους. Περιπτύουν το αόρατο που βρίσκεται πά­ντοτε μέσα Μου και μόνο με αληθινή πίστη μπορεί να το συλλάβει κανείς…».

Η Χίλντεγκαρντ λέει επίσης ότι ο Αντίχριστος με μεγάλη ευγλωττία θα στιγματίσει τον Χριστό ως απατεώνα και τη δι­δασκαλία του ως δεισιδαιμονία. Για να πάρει τους ανθρώπους με το μέρος του θα καταγγείλει τη χριστιανική διδασκαλία περί ηθικής ως τυραννική, ενώ θα τους κατηχεί να απολαύσουν χωρίς φραγμούς τη ζωή και τις ηδονές της: «Θα τους δείξει να ικανοποιούν κάθε επιθυμία της σάρκας τους και ότι αιμομιξία και τα παρόμοια δεν είναι αμαρτία. Τους παραχωρεί πλήρη α­συδοσία απέναντι στις εντολές του Θεού και στις απαιτήσεις της εκκλησίας… Πάρα πολλούς θα τους κερδίσει επειδή θα τους παρακινεί να κάνουν ανενδοίαστα ό,τι θέλουν. Δεν χρειά­ζεται, τους λέει, να βιάζουν τον εαυτό τους με αγρυπνίες και νηστείες, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να τον αγαπούν. Γιατί τους διδάσκει ότι αυτός είναι ο Θεός και ότι έτσι θα α­ποφύγουν την κόλαση και θα βρουν τη ζωή. Πολλοί τότε ξεγε­λιούνται και λένε: “Τι δυστυχισμένοι ήταν παλιότερα οι άν­θρωποι που δυσκόλευαν τη ζωή τους με διάφορους αυστη­ρούς περιορισμούς, επειδή δεν ήξεραν τότε πόσο καλός είναι ο Κύριός μας”! Γιατί αυτός τους παρουσιάζει πλούτη και θη­σαυρούς και τους αφήνει να γεμίζουν τις κοιλιές τους και να καλοπερνούν όσο τραβά η όρεξή τους…

Συνάμα, για να βρουν, υποτίθεται, τη σωτηρία της ψυχής τους, τους δίνει μια “Γραφή” που είναι γεμάτη φριχτές βρισι­ές και κατάρες. Αυτό το βδέλυγμα το παραδίδει στους ανθρώ­πους σαν ιερή σφραγίδα και τους προστάζει να τον λατρεύουν. Εάν κάποιος πιστός αρνηθεί να το κάνει αυτό από αγάπη για το όνομά Μου, θα εξοντωθεί με φρικτά βασανιστήρια».

Μια σφαιρικότερη κάλυψη αυτού του θέματος προσφέ­ρουν οι προφητείες της Μπέρτα Ντούντε. Εδώ γίνεται εμβά­θυνση στα πνευματικά αίτια των τελευταίων ημερών και επί­σης επιβεβαιώνεται η θετική έκβαση του αγώνα γι’ αυτούς που θα επιμείνουν στο σωστό δρόμο:

«Στον κόσμο θα ανατείλει μια καινούργια εποχή που είναι εξαιρετικά σημαντική. Γιατί τα καλά πνεύματα κατεβαίνουν στη Γ η και προκαλούν μια πολύ μεγάλη στροφή στη σκέψη των ανθρώπων με αφορμή ορισμένα εξαιρετικά ασυνήθιστα γεγονότα που γίνονται με τη βούληση του Θεού. Η σύγκρου­ση μεταξύ των διαφόρων πνευματικών προσανατολισμών θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις και αυτό θα οδηγήσει ως συνέ­πεια σε ένα διαχωρισμό των ανθρώπων μεταξύ εκείνων που εί­ναι υπέρ και εκείνων που είναι κατά του Θεού. Η προηγούμε­νη περίοδος δεν θα έχει να παρουσιάσει κανένα ιδιαίτερο γνώ­ρισμα. Απλώς συχνά διάφορα μεταφυσικά θέματα θα τραβούν την προσοχή του ανθρώπου, ούτως ώστε θα του δίνεται κατά κάποιο τρόπο το έναυσμα να σκεφτεί γι’ αυτά τα πράγματα. Θα παρακινείται επομένως να πάρει θέση πάνω σε διάφορα ερω­τήματα που ξεφεύγουν από τα στενά γήινα ενδιαφέροντα. Έτσι ο καθένας θα συντάσσεται με τη μια ή την άλλη πνευματική τάση και θα υπερασπίζεται ενεργητικά την κοσμοθεωρία του. Με τον τρόπο αυτό θα αρχίσει μια νέα εποχή, μια εποχή όπου τους ανθρώπους θα τους διαχωρίζει από τη μια πλευρά η φωτεινότητα του πνεύματος και από την άλλη βαθύτατο πνευμα­τικό σκοτάδι.

Είναι μια εποχή όπου ο πνευματικός αγώνας των μεν είναι εμφανής από την τοποθέτησή τους απέναντι στα γήινα αγαθά, που τα περιφρονούν, ενώ οι δε, που έχουν εγκόσμια νοοτρο­πία, προσπαθούν με όλο τους το ζήλο να τα αυξήσουν.

Η σκέψη της ανθρωπότητας περνά μια μεταμόρφωση αυ­τή την περίοδο. Ο πνευματικός κόσμος εκπέμπει την ακτινο­βολία του στους ανθρώπους που είναι προσανατολισμένοι προς τον Θεό έτσι ώστε μπορούν να δουν με διαύγεια και να υποστηρίξουν με πεποίθηση τις διδασκαλίες που τους μεταδί­δουν οι φωτεινές οντότητες. Όμως θα βρεθούν αναγκασμένοι να παλέψουν για την ελευθερία του πνεύματός τους. Γιατί όποιος είναι με τον Θεό είναι εξοβελισμένος από την κοινω­νία και υφίσταται συνεχώς απειλές, καθότι οι άθεοι πλειοψη­φούν και επίσης διαθέτουν μεγάλη δύναμη, για το λόγο ότι έ­χουν μεγάλη υποστήριξη από την πλευρά της εξουσίας. Παρ’ όλα αυτά θα νικήσει το πνεύμα του καλού που είναι πανίσχυ­ρο επειδή το όπλο του είναι η αγάπη.

…Εκείνοι που θα είναι δεκτικοί στη θετική επίδραση των πνευματικών δυνάμεων θα ξεχωρίζουν από το γεγονός ότι θα αγωνίζονται συνειδητά να φθάσουν στο Θεό. Καθώς θα αισθά­νονται εσωτερική ειρήνη, θα είναι ευτυχισμένοι παρά την εξω­τερική καταπίεση και τα φαινομενικά εμπόδια που αντιμετω­πίζουν. Διότι ξέρουν ότι βρίσκονται στο σωστό δρόμο και γι’ αυτό αισθάνονται ασφαλείς και προστατευμένοι υπό τη σκέ­πη του Θεού, οπότε δίνουν λιγότερη σημασία στην εχθρότη­τα των συνανθρώπων τους. Έχουν ισχυρή πίστη, εμπιστοσύ­νη, αισιοδοξία και τεράστια αγάπη. Και από αυτούς αντλούν επίσης δύναμη οι άλλοι που ακόμη αμφιταλαντεύονται, καθώς η βαθιά, ζωντανή πίστη πείθει πολύ περισσότερο από τα πολ­λά λόγια.

Κάποτε ο Ιησούς πάλεψε στη Γη για τις ψυχές των ανθρώ­πων και τότε επίσης είχε αρχίσει μια εποχή πνευματικού αγώ­να· και τότε επίσης οι άνθρωποι έπρεπε να αποφασίσουν εάν είναι υπέρ ή κατά του Χριστού. Η ερώτηση αυτή θα είναι

καθοριστική και αυτή τη φορά.

Τώρα πάλι θα πρέπει να αποφασίσουν οι άνθρωποι εάν α­ναγνωρίζουν τον Ιησού Χριστό και το ομολογούν ανοικτά ε­νώπιον του κόσμου ή τον αρνούνται. Εκ νέου η απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα καθορίσει την περαιτέρω ανέλιξή τους. Γιατί μόνο όποιος υποστηρίζει ανοιχτά τον Χριστό θα αντλή­σει όφελος από τη γήινη ζωή για την ψυχή του».

***

«Σας είναι σχεδόν αδύνατο να διανοηθείτε τώρα τη μορ­φή που θα έχει ο πόλεμος κατά της πίστης που σας μέλλεται, καθώς η ανθρωπότητα δεν έχει ξαναζήσει κάτι τέτοιο από την αρχή της ύπαρξής της. Γιατί πάντοτε υπήρχε μια πίστη σε ένα ανώτερο Ον στο οποίο υπόκεινται οι άνθρωποι. Αυτό δε το Ον το λάτρευαν, αν και ως επί το πλείστον η ιδέα που είχαν για την οντότητά του ήταν λανθασμένη· έτσι προέκυψε μια μορφή πολυθεΐας, όμως πάντοτε οι άνθρωποι τιμούσαν έναν “Θεό”. Το μόνο επίμαχο ερώτημα, όταν ήθελαν να πιστέψουν σε ένα μοναδικό Θεό, επικεντρωνόταν στο ποιος από τους πολλούς θεούς ήταν ο σωστός.

Αλλά ο πόλεμος που θα ξεσπάσει τώρα θα έχει στόχο να εκριζώσει εντελώς κάθε διδασκαλία που πρεσβεύει την πίστη σε ένα Ον, το οποίο βέβαια μόνο μέσω της πίστης μπορεί να το γνωρίσει κανείς. Αυτή την πίστη σε ένα ανώτερο Ον θέλουν να την εξαφανίσουν τελείως. Θα παρουσιάσουν την πίστη αυτή καθαυτή σαν βλαβερή για την ανθρωπότητα και γι’ αυτό θα της κηρύξουν ανήλεο πόλεμο.

Οι άνθρωποι προσπαθούν να εξηγήσουν και να θεμελιώσουν τα πάντα στην πλάση επιστημονικά, αλλά θέλουν να αποκλείσουν ότι δρα μια δημιουργική Δύναμη και έτσι να απορρίψουν εντελώς την ύπαρξή της. Θέλουν να επιβάλουν σε ό­λους ανεξαίρετα να αλλάξουν τρόπο σκέψης και γι’ αυτό απαιτούν με τη βία από τον καθένα να εγκαταλείψει τις ιδέες και τις γνώσεις που είχε μέχρι τώρα και αυτή τη θέση να την υποστηρίξει δημόσια μπροστά στους άλλους. Συνεπώς ο αντίπα­λός Μου κηρύσσει τον πόλεμο ανοικτά και απερίφραστα σε Εμένα τον Ίδιο και χρησιμοποιεί απλώς τους ανθρώπους για να πετύχει το σκοπό του, που είναι να Με διώξει από τις καρδιές τους.

Επομένως το επίμαχο θέμα δεν είναι η επικράτηση του ενός θρησκευτικού δόγματος επί του άλλου, ούτε η μεταρ­ρύθμιση μιας διδασκαλίας. Αλλά πρόκειται για την πίστη σε Μένα, τον Ιησού Χριστό, τον οποίον πρέπει να αναγνωρίσε­τε ως το σωτήρα σας προκειμένου να γίνετε μακάριοι εσείς οι άνθρωποι. Τώρα όμως σας ζητούν να Με αρνηθείτε και πρέ­πει να διαλέξετε ή Εμένα ή τον πολέμιό Μου. Αυτό θα απαιτήσουν από σας και εσείς τότε οφείλετε να αντισταθείτε»…

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ιππόλυτου και άλλων εκκλησιαστικών πατέρων, όταν ο Αντίχριστος αναλάβει την παγκό­σμια διακυβέρνηση, θα διατάξει να καούν όλα τα χριστιανικά βιβλία. Οι οπαδοί του τότε θα εισβάλουν σε εκκλησίες, βιβλιοθήκες και σπίτια, θα κατάσχουν τα βιβλία και θα τα καίνε δημόσια στην πυρά. Ο προφήτης Δανιήλ λέει ότι ο Αντίχρι­στος θα απαγορεύσει τη Θεία λατρεία επί 1290 ημέρες και θα στήσει το βδέλυγμα της ερημώσεως στο ιερό. (12,11 & 11,31)

Ο Αντίχριστος θα καταδιώξει με ωμότητα όσους μένουν πιστοί στο πνεύμα της αγάπης. Με τα λόγια του προφήτη Δανιήλ: «Θα καταδιώξει τους αγίους του Υψίστου (τους α­ληθινά πιστούς)… και θα παραδοθούν στα χέρια του για τρει­σήμισι χρόνια». (7,25) Και: «Είδα το τέρας να κάνει πόλεμο με τους αγίους και να επικρατεί». (7,21) Το ίδιο επιβεβαιώ­νει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη: «Του παραχωρήθηκε η άδεια να πολεμήσει εναντίον των πιστών και να τους νικήσει». (13,7)

Η δε Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν διασαφηνίζει: «Όταν ο Αντίχριστος δει ότι δεν μπορεί να κερδίσει ούτε με κολακείες ούτε με απειλές όσους μένουν αφοσιωμένοι στον Χριστό, θα δώσει διαταγή να τους συντρίψουν με φρικτά βασανιστήρια… Ο υιός της απώλειας αρχικά θα προσπαθήσει να παραπλανή­σει τους ανθρώπους με ήπιους και φιλικούς τρόπους. Αλλά ύ­στερα θα επιχειρήσει να τους τσακίσει και να τους κάνει να λυ­γίσουν με κτηνώδη βία».

Ο εκκλησιαστικός πατέρας Αυγουστίνος σημειώνει ότι κατά τους πρώτους διωγμούς στους ειδωλολατρικούς χρόνους ήθελαν να κάνουν με τη βία τους χριστιανούς να λατρεύουν τα είδωλα. Στους μεταγενέστερους διωγμούς για να τους κάνουν να αλλαξοπιστήσουν χρησιμοποίησαν ως μέσο τις λανθασμέ­νες διδασκαλίες, δηλαδή κατέφυγαν στη δολιότητα και στην πονηριά. Όμως οι διωγμοί που θα εξαπολύσει ο Αντίχριστος θα είναι πολύ πιο επικίνδυνοι, λέει, επειδή θα συνδυάσει τη βία με την πονηριά και τη δολιότητα.

Για τη στρατηγική του Αντίχριστου στην Μπέρτα Ντούντε απεκαλύφθησαν τα εξής: «…Έρχεται η εποχή κατά την οποία θα επιδιωχθεί να εξαλειφθεί κάθε μορφή πίστης, αδιάφορο εάν πρόκειται για πίστη στην αλήθεια ή όχι. Γιατί ο πολέμιός Μου σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το πιο δραστικό όπλο: Θέ­λει να σβήσει κάθε γνώση ή κάθε πίστη σε Μένα και στο λυ­τρωτικό Μου έργο και να τις αντικαταστήσει με υλιστικές θεωρίες και σχέδια. Και τότε θα αρχίσει μια εποχή που τώρα σας φαίνεται αδιανόητη. Γιατί ο αντίπαλός Μου θα ενσαρκω­θεί σε έναν παγκόσμιο ηγέτη και θα αρχίσει τόσο πανούργα τη δράση του που αρχικά πολύ λίγοι μόνο θα αναγνωρίσουν ποιος είναι. Έτσι θα κερδίσει πολλούς με το μέρος του που στη συ­νέχεια θα τον ακολουθούν τυφλά και θα τον υπακούσουν όταν θα αλλάξει απαρατήρητα τα σχέδιά του.

Γιατί αρχικά θα πάρει μέτρα μόνο ενάντια σε μεμονωμέ­νες ομολογίες πίστης. Έτσι θα έχει με το μέρος του τις υπόλοι­πες που θα τον βοηθήσουν με μεγάλη προθυμία αφού προτίθεται να βγάλει από τη μέση τους αντιπάλους τους. Γι’ αυτό στην αρχή θα νομίσετε ότι έχετε απλώς γίνει στόχος εκείνων που πολεμούν μόνο την καθαρή αλήθεια επειδή οι ίδιοι εκπρο­σωπούν την πλάνη και το ψέμα. Τότε θα πρέπει να επιδείξετε μεγάλη προσοχή και να μην εκτεθείτε απερίσκεπτα σε κίνδυ­νο.

Ύστερα από λίγο καιρό το μίσος θα στραφεί και εναντίον τους και τότε θα είναι πια οφθαλμοφανής η δράση του Αντί­χριστου. Τότε θα τον ακολουθήσουν πολλοί άλλοι ακόμη κα­θότι βρίσκονται ήδη υπό την εξουσία του και θα μπορεί να κάνει μαζί τους ό,τι θέλει. Δεν θα περάσει πολύς καιρός και θα φανούν τα πρώτα σημάδια. Ο πόλεμος κατά της πίστης δεν θα αρχίσει με κάποια πράξη βίας, δεδομένου ότι ο αντίπαλός Μου ελίσσεται με πανουργία. Έτσι εξαπατά ακόμη και πολλούς πι­στούς που συμπαρατάσσονται μαζί του και αργότερα θα γίνουν πειθήνιοι υπηρέτες του». (3.5.1956)

«Εκείνοι που δεν αναγνωρίζουν πια τον Θεό, λόγω της ανυπαρξίας αγάπης στη ζωή τους, θα βάλουν στόχο τους να σπρώξουν δια της βίας τους ανθρώπους προς ένα εντελώς νέο πνευματικό προσανατολισμό. Απορρίπτουν την παλιά πίστη και προσπαθούν μεθοδικά να την αντικαταστήσουν με νέες διδασκαλίες. Με την προσπάθειά τους να καταρρίψουν τα πά­ντα και να ξυπνήσουν αμφιβολίες με διάφορα επιχειρήματα θέ­λουν να φέρουν σύγχυση στη σκέψη των ανθρώπων.

Έτσι μπορούν στη συνέχεια να τους περάσουν υποβολι­μαία τη νέα πνευματική κατεύθυνση και να τους προσηλυτί­σουν είτε με πονηριά είτε με τη βία. Γιατί δεν διστάζουν να προωθήσουν το σκοπό τους με άνομα μέσα.

Καταδιώκουν με σκληρότητα εκείνους που μένουν πιστοί στην παλιά πίστη ενώ επιβραβεύουν εκείνους που υποτάσσο­νται και υποστηρίζουν τη διάδοση της νέας διδασκαλίας. Οι νέ­ες διδασκαλίες είναι καθαρά ανθρώπινο έργο, δεν έχουν σοφία

ούτε αγάπη. Πρόκειται για διδασκαλίες που ο μόνος τους σκοπός είναι να σβήσουν το πνεύμα από τον άνθρωπο και να τον εμποδίσουν να αναγνωρίσει το σκοπό της ζωής.

Οι διδασκαλίες αυτές δεν προέρχονται από το πνευματικό βασίλειο, αντίθετα μάλιστα, απορρίπτουν κάθε τι πνευματικό και αναγνωρίζουν μόνο κοσμικούς στόχους. Αυτές οι διδα­σκαλίες θα δοθούν στους ανθρώπους με τέτοιο τρόπο που δεν θα μπορούν να τις αρνηθούν.

Γιατί η ζωή τους θα εξαρτηθεί από το εάν θα τις δεχτούν ή όχι και έτσι θα τεθούν αναγκαστικά μπροστά στην απόφαση να τις υιοθετήσουν ή να τις απορρίψουν. Αυτός ο πνευματικός προσανατολισμός θα έχει παντού απήχηση, δεδομένου ότι ανταποκρίνεται στην υλιστική τοποθέτηση των ανθρώπων που για τους περισσότερους είναι ο καθοριστικός παράγοντας στη ζωή τους». (13.12.1944)

***

Πολλοί εκκλησιαστικοί πατέρες, όπως ο Αυγουστίνος, ο Γρηγόριος ο Μέγας, ο Άνσελμος κ.ά. λένε ότι ο Αντίχριστος θα είναι Εβραίος στην καταγωγή, ενώ πιο συγκεκριμένα ο Ιερώ­νυμος και ο Άνσελμος λένε ότι θα είναι γεννημένος στην πε­ριοχή της Βαβυλώνας. Ο προορατικός Βαρθολομαίος Χολτσχάουζερ (1613-1658) προσθέτει μάλιστα ότι ο Αντίχριστος θα είναι Εβραίος από τη φυλή Δαν.

Ο Ιωάννης Δαμασκηνός αναφέρει ότι η μητέρα του Αντί­χριστου θα ισχυρίζεται ότι ο γιος της προέρχεται από παρθε­νογένεση. Μάλιστα η Χίλντεργκαρντ λέει ειδικά: «Μια ακά­θαρτη γυναίκα θα συλλάβει έναν ακάθαρτο γιο. Ο κακός όφις που εξαπάτησε τον Αδάμ θα χειραγωγεί αυτό το παιδί έτσι που δεν θα μπορεί να πάρει τίποτα καλό ούτε και να έχει τίπο­τα καλό». Επίσης και ο Ιερώνυμος λέει ότι: «Ο Σατανάς θα ε­πηρεάζει όλες τις δυνάμεις του Αντίχριστου, τις σωματικές και τις πνευματικές, δηλαδή τη θέληση, τη νοημοσύνη και τη μνήμη του».

Ο Διονύσιος του Λουτσεμβούργου παρατηρεί συγκεκριμέ­να ότι ο Αντίχριστος θα είναι ιδιοφυής, με μεγάλα έμφυτα χα­ρίσματα, ιδίως δε θα διαθέτει ξεχωριστή νοημοσύνη, απίστευ­τη σοφία :αι καταπληκτική ρητορική δεινότητα. Άλλωστε η ευφράδειά του έμμεσα υποδηλώνεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη 1,2-6. Θα παρουσιάζει ένα πολύπλευρο ταλέντο σε όλους τους τομείς και θα είναι επίσης μυημένος στα μυστικά της μαγείας. Επίσης και ως εμφάνιση θα κάνει εντύπωση με το ωραίο παρουσιαστικό του και την ελκυστική όψη του. Αυτή η παρατήρηση του Διονυσίου του Λουτσεμβούργου που βασίζε­ται στα κείμενα διαφόρων συγγραφέων όπως ο Άνσελμος, ο Malvenda κ.ά., επαληθεύεται επίσης από τον προφητικό λόγο που κατέγραψε η Μπέρτα Ντούντε στις 30 και 31.1.1946: «Όμως ο περισσότεροι θα τον λατρεύουν, θα χτίζουν ναούς προς τιμή του και θα τον επευφημούν ως τον υποτιθέμενο Μεσσία από τον οποίο θα προέλθει η σωτηρία του κόσμου. Γιατί θα πραγματοποιεί πράξεις τέτοιες που όντως θα εντυπω­σιάζουν τους ανθρώπους, μόνο που το κίνητρό του δεν θα εί­ναι η αγάπη προς την ανθρωπότητα, αλλά η έπαρση και η αρ­χομανία. Θα ενεργεί ως άνθρωπος και τις ασυνήθιστες δυνά­μεις του θα τις αποδίδει αποκλειστικά στην ανθρώπινη φύση του, ενώ παράλληλα θα πολεμά και θα αρνείται κάθε τι θεϊκό που θυμίζει ή μαρτυρεί την ύπαρξη του Θεού.

Η μορφή του Αντίχριστου συν τοις άλλοις θα διακρίνεται από την εξωτερική ομορφιά και τη σωματική του ρώμη, γιατί ο Σατανάς θα μεταμφιεστεί για να μην αναγνωριστεί το πραγ­ματικό του πρόσωπο. Οι ασυνήθιστες ικανότητές του θα επισύρουν ην προσοχή του κόσμου και ο θαυμασμός του δεν θα έχει όρια».

Ο Θωμάς ο Ακινάτης έλεγε ότι ο Αντίχριστος ως χαρακτή­ρας θα είναι «το τελειοποιημένο στάδιο της κακίας». Πολλοί εκκλησιαστικοί πατέρες συμφωνούν ότι θα είναι τόσο ρα­διούργος και πανούργος που είναι αδύνατο να το περιγράφει κανείς με λόγια. Πάνω από όλα θα είναι μεγάλος μάστορας στην προσποίηση και θα κατέχει το αξιοθαύμαστο ταλέντο να καλύπτει τα εγκλήματά του. Έτσι ο Μέγας Γρηγόριος λέει ότι ο Αντίχριστος θα είναι ο «εγκέφαλος όλων των υποκριτών». Θα προσποιείται ότι διαθέτει όλες τις δυνατές αρετές, όπως ευ­σέβεια, εντιμότητα, ειλικρίνεια, καλοσύνη, αγιοσύνη και με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει τις καρδιές όλων των ανθρώπων. Κυρίως θα παριστάνει τον αξιαγάπητο και τον καλόκαρδο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.

Σε αυτό θα μοιάζει με τον διάβολο που του αρέσει να πα­ρουσιάζεται σαν «άγγελος του Φωτός» και τότε είναι πιο επι­κίνδυνος παρά όταν δείχνει το αληθινό του πρόσωπο. Με τους υποκριτικούς τρόπους του θα γίνει παντού δημοφιλής και έτσι θα ανοίξει το δρόμο του για την εξουσία (άγιος Εφραίμ). Αλ­λά όταν θα έχει αναρριχηθεί στο θρόνο θα φανερώσει την αλα­ζονεία του (άγιος Εφραίμ) και θα αρχίσει να μεταχειρίζεται τους ανθρώπους με σκληρότητα και να τους καταπιέζει. (Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν)

Μετά την πάροδο λίγου χρόνου ο Αντίχριστος θα δηλώσει ότι είναι ο μεσσίας που περιμένουν οι Ιουδαίοι. Και οι Ιουδαίοι που απέκρουσαν κάποτε τον αληθινό Μεσσία και δεν πίστεψαν την αλήθεια θα πιστέψουν τότε το ψέμα. (βλ. προς Θεσσ. Β 2,9). Γι’ αυτό το λόγο είχε πει ο Χριστός στους Ιουδαίους: «Εγώ ήρθα εξουσιοδοτημένος από τον Πατέρα μου, αλλά εσείς δεν με δέχεστε, ενώ εάν έρθει κάποιος άλλος από δική του πρωτοβουλία, αυτόν θα τον δεχθείτε». (Κατά Ιωάννη 5,43) (Η συνέχεια στο βιβλίο!)

Ο νέος προφητικός λόγος δια στόματος της Γιοχάνα Χέντσελ (1901-1981) δίνει μια περαιτέρω ερμηνεία γι’ αυτό το στίχο του Ιωάννη: «Μόλις ενωθούν οι λαοί, ο Αντίχριστος εμ­φανίζεται επίσημα. Μέσα του είναι το πνεύμα του Σατανά, αλλά προσποιείται ότι έχει μεγάλη αγάπη, καλοσύνη, δικαιο­σύνη και φιλανθρωπία για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Στην προσπάθειά του θα τον βοηθά σημαντικά ο ψευδοπροφή­της που παραχαράζει το λόγο Μου… Ο Αντίχριστος έρχεται α­πό την άβυσσο και φέρνει τον όλεθρο, όμως πολλοί θα γίνουν δούλοι του και θα τον λατρέψουν… Στην καταγωγή του είναι Εβραίος από τη φυλή Δαν. Θα αποκτήσει μεγάλη δύναμη και θα δυναστεύει τους λαούς. Στο πλευρό του θα έχει τον ψευδο­προφήτη που θα κάνει μεγάλα θαύματα.

Πολλοί άνθρωποι θα λατρέψουν τον Αντίχριστο, ακόμη και πολλοί Ιουδαίοι θα τον δεχτούν σαν τον υπεσχημένο Μεσ­αία. Μεταξύ άλλων και οι λαοί της Ανατολής θα κάνουν ό,τι τους ζητά και θα τον προσκυνούν. Ακόμη και οι χριστιανοί στην πλειοψηφία τους θα ξεγελαστούν και θα υποκύψουν σε αυτόν, καθώς δεν έχουν ιδέα τι τους γίνεται γιατί κοιμούνται πνευματικά. Ακριβώς επειδή τόσο πολλοί χριστιανοί βρίσκο­νται πλέον σε τέτοιο βαθύ ύπνο, γι’ αυτό μπορούν ο Αντίχρι­στος και ο ψευδοπροφήτης να τους εξαπατήσουν. Γιατί όποιος δεν έχει γερά θεμέλια μέσα Μου, μέσα στην αγάπη Μου, θα ξε­γελαστεί και θα ασπαστεί τη διδασκαλία του Αντίχριστου και του ψευδοπροφήτη. Και τότε θα κυνηγήσουν τα παιδιά Μου και θα κάνουν τα πάντα για να σβήσουν τη διδασκαλία Μου».

Επίσης σε μια μεταγενέστερη αποκάλυψη από τις 2.11.1963 λέει η Χέντσελ: «Ο καιρός του Αντίχριστου πλησιά­ζει με βήματα γοργά. Το βλέπω ήδη πώς στον ορίζοντα διαγρά­φεται η σκιά του Αντίχριστου με όλα τα μαγικά του δέλεαρ. Από εκεί μπορείτε να καταλάβετε ότι σε λίγο θα έχει φθάσει η ώρα του.

(…) Σας το έχω πει στο παρελθόν και θα το πω τώρα πά­λι: Ο Αντίχριστος είναι εβραϊκής καταγωγής. Θα καταλάβετε εύκολα το λόγο που είναι έτσι, όπως και το λόγο που όλες οι επαγγελίες Μου έχουν δοθεί στους Εβραίους, και γιατί επίσης θα αποδειχθούν αληθινές σε αυτόν ακριβώς το λαό. Οι Εβραί­οι δεν θα αναγνώριζαν ποτέ έναν μεσσία που δεν είναι από το αίμα τους. Σας το αποκαλύπτω αυτό για να είσαστε ενήμεροι και να το προσέξετε αυτό το σημείο.

(…) Όμως ακόμα και οι ξεροκέφαλοι Εβραίοι Μου θα αφή- σουν τον Αντίχριστο να τους πλανέψει και θα τον δεχτούν σαν τον μεσσία τους. Θα εμφανιστεί δημόσια σαν υπεράνθρωπος, αλλά προέρχεται από την κατώτατη κόλαση και είναι ο γιος του Σατανά. Μην κάνετε το λάθος να τον υποτιμήσετε…

(…) Για ποιο λόγο εκείνη την εποχή οι Ιουδαίοι δεν δέχτη­καν ως Μεσσία τους Εμένα τον Ιησού, τον τότε Υιό του Αν­θρώπου; Γιατί περίμεναν έναν μεσσία που θα τους έδινε ένα γήινο βασίλειο. Τότε καταπιέζονταν από άλλους λαούς και λαχταρούσαν να έρθει ένας ελευθερωτής, ένας μεσσίας που θα τους ανύψωνε πάνω από όλους τους λαούς του κόσμου. Εγώ όμως ήρθα για τη λύτρωσή τους και ήθελα να τους προσφέρω το πνευματικό βασίλειο. Έτσι αυτοί Με απέρριψαν επειδή τους μιλούσα για ένα ουράνιο και όχι για ένα γήινο βασίλειο.

Τώρα έρχεται ο καιρός όπου και ο Ιουδαϊκός λαός θα απο­κτήσει τον ηγέτη που λαχταρούσε, αυτόν που θα αρπάξει την εξουσία του κόσμου. Τούτον τον “μεσσία”, που θα είναι τότε παγκόσμιος κυρίαρχος, θα τον επευφημήσουν καθότι θα τους υπόσχεται ένα γήινο βασίλειο. Όλοι οι λαοί του κόσμου θα εί­ναι υποτελείς του. Τότε κι Εγώ θα επιτρέψω να πλανέψει εκεί­νους που δεν πίστεψαν στην αλήθεια Μου ενώ πιστεύουν στα ψέματα του Αντίχριστου.

Αυτά σας τα λέω εκ των προτέρων για να ξυπνήσετε από τώρα κιόλας και να ενωθείτε μαζί Μου με την αγάπη σας. Μό­νο ενωμένοι μαζί Μου μπορείτε να ξεπεράσετε τη μεγαλύτε­ρη δοκιμασία χωρίς να υποκύψετε και να επευφημήσετε κι εσείς τον Αντίχριστο πιστεύοντας στις υποσχέσεις του.

Θα κάνει μεγάλα θαύματα, γι’ αυτό θα κερδίσει τους Χρι­στιανούς που θα τον εμπιστευτούν επειδή θα είναι της γνώμης ότι είμαι Εγώ που έχω επιστρέψει στη Γη».

Οι εκκλησιαστικοί πατέρες συμφωνούν ότι οι Εβραίοι θα δεχθούν τον Αντίχριστο σαν τον μεσσία τους, μια άποψη που υποστηρίζουν μεταξύ άλλων ο Ειρηναίος, ο Ιλάριος, ο Αμ­βρόσιος, ο Αυγουστίνος, ο Ιερώνυμος και ο Ιωάννης Δαμασκη­νός. Ο Αμβρόσιος έλεγε ότι ο Αντίχριστος θα προσπαθήσει να αποδείξει με βάση την Αγία Γραφή ότι αυτός είναι ο μεσσίας.

Ο Παύλος τον χαρακτηρίζει έτσι: «Ο άνθρωπος της αμαρ­τίας, ο υιός της απώλειας, θα εναντιωθεί και θα σηκώσει κε­φάλι μπροστά σε κάθε τι που λέγεται Θεός ή είναι αντικείμε­νο λατρείας. Θα το κάνει αυτό για να στήσει ο ίδιος το θρόνο του στο ναό του Θεού και να αποδείξει πως είναι Θεός». (Προς Θεσσ. β’ 2,3-4)

***

Ο Χρυσόστομος σκιαγραφεί έτσι την εικόνα του:

«Θα αυτοαναγορευτεί Θεός, θα ισχυρίζεται ότι είναι ο Θε­ός όλων των Θεών και θα διατάσσει να τον τιμούν σαν αληθι­νό Θεό». Η δε Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν προσθέτει: «Με τη βία και με τη φοβέρα του θανάτου θα επιβάλει την πίστη στη θειότητά του».

Μέσα σε λίγο διάστημα οι περισσότεροι άνθρωποι στην οικουμένη θα έχουν γίνει οπαδοί του και θα τον προσκυνούν, εκτός από λίγες εξαιρέσεις. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη λέ­γεται: «Το θηρίο θα το προσκυνήσουν όλοι οι κάτοικοι της Γης που το όνομά τους δεν γράφτηκε στο βιβλίο της ζωής του σφαγ­μένου Αρνιού από καταβολής κόσμου». (13,8) Και: «Προσκυ­νούν το θηρίο λέγοντας: Ποιος μπορεί να είναι ίσος με το θη­ρίο και ποιος μπορεί να πολεμήσει εναντίον του;» (13,4)

Η Χίλντεγκαρντ λέει ότι ο Αντίχριστος θα τραβήξει με το μέρος του τη μεγάλη μερίδα του λαού ώστε τελικά ο αληθινός Υιός του Θεού θα έχει μόνο ελάχιστους λάτρεις σε σύγκριση με τα πλήθη που θα ακολουθούν τον ψευδοχριστό. Μάλιστα θα ονομαστούν από το όνομά του, όπως οι χριστιανοί πήραν το όνομα του Χριστού. Κατόπιν όλοι οι κάτοικοι της Γης θα διαταχθούν να κρεμάσουν παντού την εικόνα του και να την προσκυνούν. Όποιος δεν την προσκυνά θα βρίσκει το θάνατο. (Αποκάλυψη 13,15 & 20,4) Ο πρόδρομος του Αντίχριστου θα περιοδεύει στον κόσμο και θα διατάζει να προσκυνούν την ει­κόνα του Αντίχριστου. Επιπλέον με τη βοήθεια του διαβόλου θα κάνει την εικόνα να μιλά στα πλήθη με ανθρώπινη φωνή. (Αποκάλυψη 13, 14-15) Τότε οι άνθρωποι θα χτίσουν νέες με­γαλοπρεπείς εκκλησίες προς τιμήν του Αντίχριστου και θα στήσουν πάνω σε χρυσοστόλιστους βωμούς την εικόνα του και θα την προσκυνούν. Την εικόνα του θα την κρεμάσουν ακόμη και σε πρώην χριστιανικές εκκλησίες και θα της αποδίδουν θε­ϊκές τιμές. Κατά καιρούς η εικόνα θα μιλάει, θα ευλογεί τους προσκυνητές, θα τους υπόσχεται όλα τα αγαθά σε αυτόν και στον άλλο κόσμο και θα τους επαινεί για την πίστη τους.

Ακόμη και ο Νοστράδαμος είναι αρκετά σαφής πάνω σε αυτό: «Από τα βάθη της γης θ’ ακουστεί η υπόκωφη φωνή ενός πνεύματος. Ανθρώπινη φλόγα θα την περνούν για τη φω­νή του Θεού. Θα πνίξει τη γη στο αίμα των ιερωμένων και οι ιεροί ναοί θα καταστραφούν για τους άνομους». (4,27)

Είναι η εποχή όπου το «βδέλυγμα της ερήμωσης» θα είναι στο ιερό. (Δανιήλ 9,27/Ματθαίος 24,15). Η Αποκάλυψη του Ιωάννη λέει: «(Το θηρίο) άνοιξε το στόμα του για να βλαστη­μήσει τον Θεό, για να βλαστημήσει την κατοικία του κι όσους κατοικούν στον ουρανό». (13,6)

Μεταξύ άλλων και η Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν προφη­τεύει τη διάλυση της εκκλησίας στους έσχατους καιρούς, πα­ρόλο που κάτι τέτοιο στη δική της εποχή ήταν καθαρά αδια­νόητο. Αναμφίβολα το γεγονός ότι προαγγέλλει και με μεγά­λη σαφήνεια μάλιστα αυτή τη μελλοντική διάλυση δείχνει πό­σο μεγάλη προφήτισσα ήταν:

«Ω, Ρώμη, δείχνεις ότι αγωνιάς να πάρεις την τελευταία σου πνοή. Η δύναμη που σε κρατούσε όρθια στα πόδια σου κα­ταρρέει… Η αληθινή πίστη κλονίζεται και το Ευαγγέλιο δεν έχει πια καμία αξία για τους ανθρώπους… Η εκκλησία έχει ξεφύγει από το δρόμο του δικαίου. Ο βοριάς πέφτει απάνω της με ορμή, αρπάζει το στέμμα από το κεφάλι της και ξεσκί­ζει τα ρούχα της, έτσι που οι κεφαλές της ιεραρχίας πέφτουν.

(…) Εκεί στα τέλη των καιρών, θα έρθει η ώρα του θανά­του για την εκκλησία την ίδια ώρα που θα πέσει πάνω της το ανάθεμα των αναθεμάτων. Και είναι πραγματικά το ανάθεμα των αναθεμάτων, όπως το μαρτυρεί και το λέει ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο για την πόλη της τρομερής πλάνης».

Το ίδιο γεγονός έχει προαγγείλει και η Μπέρτα Ντούντε πιο πρόσφατα. Επίσης δια στόματος της Γιοχάνα Χέντσελ, ο προ­φητικός λόγος έλεγε τα Χριστούγεννα του 1963: «…(Πριν την επιστροφή του Χριστού) θα πρέπει μέσω του Αντίχριστου να έρθει το τέλος για την εξωτερική εκκλησία στη Γη σας. Το τέ­λος αυτό θα αποτελέσει ταυτόχρονα την αρχή της επιστρο­φής Μου. Η αλήθεια και το καλό δεν βρίσκονται σήμερα πια στην εξωτερική εκκλησία που είναι προσκολλημένη πεισμα­τικά σε δόγματα που κατασκεύασε η ίδια. Εξαιτίας της τυφλό- τητάς της θα συνταχθεί με τον Αντίχριστο κι αυτό θα είναι το τέλος της. Προσέξτε τότε: Το τέλος της εκκλησίας θα είναι ταυ­τόχρονα ο καιρός της επιστροφής Μου»…

***

Τόσο από την Αγία Γραφή όσο και από τους εκκλησιαστι­κούς πατέρες και από τις προφητείες της Μπέρτα Ντούντε, είναι γνωστό ότι ο Αντίχριστος θα διαθέτει μεγάλη δύναμη και θα τυφλώσει τους ανθρώπους με τις ικανότητές του, τα δώ­ρα και τα «θαύματά» του. Όμως τα τελευταία δεν θα είναι πα­ρά απάτη και οφθαλμαπάτη, καθότι απλώς θα δημιουργεί ψευ­δαισθήσεις στους θεατές του σαν τον ταχυδακτυλουργό. Έτσι εκείνοι θα φαντάζονται ότι βλέπουν κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Γι’ αυτό το λόγο λέει η Αποκάλυψη: «Έκα­νε τερατουργίες… μπροστά στα μάτια των ανθρώπων». (13,13) Επίσης, ο Παύλος προειδοποιεί: «Ο ερχομός του θα γίνει με την ενέργεια του Σατανά. Θα συνοδεύεται από κάθε είδους δυνάμεις και θα κάνει ψεύτικα σημεία και τέρατα». (Προς Θεσσ. Β’ 2,9) Σύμφωνα με τη Γραφή ο Αντίχριστος θα προσποιηθεί ότι θα αναστηθεί από τους νεκρούς και έτσι θα τον θαυμάζει όλη η ανθρωπότητα. Γι’ αυτό λέγεται στην Αποκά­λυψη: «Οι κάτοικοι της Γης προσκυνούσαν το θηρίο που η θανατηφόρα πληγή του θεραπεύτηκε. Κι όλη η οικουμένη θαύ­μασε και ακολούθησε το θηρίο. (13,3) Οι κάτοικοι της Γης θα απορήσουν… όταν θα δουν το Θηρίο που υπήρχε και τώρα δεν υπάρχει, αλλά θα ξανάρθει». (17,8)

Η Χίλντεγκαρντ λέει: «Ο Αντίχριστος θα προσποιηθεί ότι θα πεθάνει για να λυτρωθεί ο λαός του κι ύστερα θα αναστη­θεί από τους νεκρούς.(…) Θα πει στους φίλους του να τον σκο­τώσουν με ένα ξίφος κι ύστερα να τον τυλίξουν σε ένα καθα­ρό νεκροσέντονο και να τον αφήσουν μόνο του μέχρι την ημέ­ρα που θα αναστηθεί. Όμως εκείνος θα εξαπατήσει τον κόσμο με τα μαγικά του τεχνάσματα. Στην πραγματικότητα δεν θα εί­ναι το σώμα του που θα σωριαστεί νεκρό, αλλά μόνο μια απα­τηλή σκιά. Και ενώ οι άνθρωποι θα έχουν πέσει θύματα της πλάνης νομίζοντας ότι έχει πραγματικά υποκύψει στα τραύμα­τά του, αυτός θα παραστήσει ότι αναστήθηκε και θα ζητά να τον λατρέψουν. Μετά από αυτό όλοι οι άνθρωποι θα απορούν και θα θαυμάζουν. Ακόμη και οι ευσεβείς χριστιανοί μπροστά σε αυτά τα παράξενα θαύματα του Αντίχριστου θα καταλη­φθούν από έκπληξη και φόβο και θα βρεθούν σε απόγνωση».

Ο Αντίχριστος θα κάνει θαύματα παρόμοια με του Ιησού Χριστού και ιδίως θα θεραπεύει αρρώστους.

Ο Ιππόλυτος λέει: «Θα γιατρεύει τους λεπρούς, θα κάνει τους ανάπηρους να περπατούν, θα εξορκίζει δαίμονες, θα ανασταίνει νεκρούς και θα προλέγει το μέλλον θα περνά πάνω από τη θάλασσα αβρόχοις ποσί, θα κάνει τον ουρανό να βρέχει φωτιά, θα μετακινεί βουνά, θα μετατοπίζει τον ήλιο κατά βού­ληση και έτσι θα κάνει τη νύχτα ημέρα και την ημέρα νύχτα. Θα φαίνεται ότι τον υπακούν όλα τα στοιχεία, η γη, ο αέρας, το νερό και η φωτιά».

Ο Ιππόλυτος λέει: «Θα περπατά πάνω στη θάλασσα ή θα την κάνει να φουσκώνει τόσο απειλητικά που οι θεατές θα νο­μίζουν ότι θα τους καταπιούν τα κύματα, αλλά εκείνος ξαφ­νικά θα την προστάζει να γαληνέψει». Επίσης ο άγιος Εφραίμ λέει ότι το νερό θα είναι στερεό κάτω από τα πόδια του σαν σκληρή πέτρα. Συν τοις άλλοις υποτίθεται ότι θα διατάζει τα ποτάμια να ρέουν ξαφνικά πίσω προς την πηγή τους για ένα διάστημα, ένα μαγικό τέχνασμα που σύμφωνα με τον ιστορι­κό Πλίνιο (2,10) γνώριζε επίσης ο αυτοκράτορας Νέρων. Ο Α­ντίχριστος θα είναι εκτός αυτού έμπειρος γνώστης της μαύ­ρης μαγείας και θα μπορεί να μιμηθεί τις πρακτικές των μά­γων της αρχαιότητας που κάθονταν ή περπατούσαν μέσα στη φωτιά, έκαναν τα αγάλματα να περπατούν, μεταμόρφωναν τις πέτρες σε ψωμί, εμφανίζονταν ταυτόχρονα σε δυο μέρη κ.ά.

Εκτός από τη θεία, υπάρχει και μία αντίθεη δύναμη που επιγειρεί αδιάκοπα να αποπροσανατολίσει τους ανθρώπους για να τους εμποδίσει να επικοινωνήσουν με την πρώτη. Αυτή η δύναμη δεν είναι μία αφηρημένη αρχή, ούτε ένας συμβολισμός, ούτε μία μυστικιστική ιδέα. Αν ο διάβολος δεν ήταν μία πολύ συγκεκριμένη, προσωπική οντότητα, δεν θα έγραφε ο Ιωάννης στην Αποκάλυψή του ότι κι ο Σατανάς θα πληρώσει στο τέλος των καιρών για την παραπλάνηση των ανθρώπων (20,7-10). Βέβαια το έργο του Ιησού Χριστού, για όποιον τον αναγνωρίζει συνειδητά, εξουδετέρωσε την εξουσία αυτής της κακής οντότητας και έτσι ο συνειδητός χριστιανός δεν κινδυνεύει να πάρει οριστικά λάθος δρόμο. Κίνδυνο διατρέχουν οι χλιαροί, οι αδιάφοροι αλλά και οι υπερβολικά καλοπροαίρετοι, αφελείς και εύπιστοι που εθελοτυφλούν. Γιατί όπως οι ταλαντούχοι αντιγράφεις γνωστών έργων τέχνης, έτσι και ο διάβολος πετυχαίνει να αντιγράφει τέλεια την αλήθεια, ενώ συγχρόνως την υποσκάπτει με τα ψέματά του, έτσι που είναι δύσκολο το απαίδευτο μάτι να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ αυθεντικού και απομίμησης.

«ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ» Ερωτήσεις από τη Ζωή- Απαντήσεις από τη Νέα Αποκάλυψη

Όπως ο Χριστός επικαλέστηκε τη θαυματουργική του ικα­νότητα λέγοντας: «Τα έργα που κάνω μαρτυρούν για μένα ό­τι με έχει στείλει ο Πατέρας» (Κατά Ιωάννη 5,36) και «Πιστέψτε τα έργα μου, εάν δεν θέλετε να πιστέψετε εμένα» (Κατά Ιω­άννη 10,38), παρόμοια ο Αντίχριστος θα προβάλει τα μαγικά του επιτεύγματα. Όπως λέει ο Ιππόλυτος θα μιλά ως εξής στα πλήθη: «Κοιτάξτε, πιστοί μου τι δύναμη και εξουσία έχω! Υπάρχει άλλος άρχοντας τόσο ισχυρός όσο εγώ; Κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στην παντοδυναμία μου. Αμέτρητοι άγ­γελοι με υπηρετούν. Γιατρεύω τους αρρώστους, ζωντανεύω τους νεκρούς, μετατοπίζω βουνά. Η άγρια θάλασσα εμένα με υπακούει και με σηκώνει σα να ήταν στεριά»!

Η Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν δίνει την εξής πληροφορία: «Αυτά τα θαύματα που θα κάνει ο Αντίχριστος θα τρομάξουν ακόμη και τους πιο γερούς στυλοβάτες μεταξύ των εκλεκτών, ώστε θα αναστενάζουν βαθιά με σφιγμένη την καρδιά τους». () δε Δανιήλ λέει στο 12,10: «Οι άθεοι δεν θα τον καταλαβαί­νουν, όμως οι φωτισμένοι θα τον καταλάβουν».

Οι εκκλησιαστικοί πατέρες και οι μυστικοί περιγράφουν πολλά ακόμη θαύματα που θα κάνει ο Αντίχριστος, τα οποία σήμερα ακούγονται απίστευτα, ιδίως για το σύγχρονο ορθολογιστή άνθρωπο που ευνόητα τα τοποθετεί στον χώρο της φαντασίας.

Το θέμα όμως αυτό δεν μπορεί να εξαντληθεί εδώ, γι’ αυτό κλείνοντας θα πάρει το λόγο η Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν για τις οφθαλμαπάτες και τα ψευδαισθητικά επιτεύγμα­τα του Αντίχριστου: «Ο Αντίχριστος θα εξαπατάει με μάγια και τα θαύματά του θα είναι ψεύτικα. Οι απάτες του θα εκτείνο­νται σε όλα τα στοιχεία της φύσης, τα στερεά και τα υγρά. Κυρίως όμως θα ασκεί τις δαιμονικές του δυνάμεις στους αν­θρώπους. Θα τους δίνει (κατά τα φαινόμενα) την υγεία τους ή θα τους την παίρνει, θα ανασταίνει ακόμα και νεκρούς. Όμως το “θαύμα” αυτό δεν θα διαρκεί πολύ γιατί απλώς αυτό που θα κάνει θα είναι να φέρνει σε αναταραχή το πτώμα με τη δύνα­μη του Σατανά. Πολλοί θα τον πιστέψουν όταν θα τον δουν να κάνει τέτοια φαινομενικά θαύματα και θα του δώσουν απόλυ­τη εμπιστοσύνη. Ορισμένοι, παρ’ όλο που διατηρούν τη χρι­στιανική) τους πίστη, θα επιζητούν να κερδίσουν την εύνοιά του και θα φοβούνται να μην προκαλέσουν τη δυσμένειά του. Τό­τε θα αρχίσουν να αμφιβάλουν για το εάν είναι αλήθεια η δι δασκαλία του Χριστού».^*

Τα ίδια λέγονται περιληπτικά στη Γραφή: «Θα παρουσια­στούν ψευδοχριστοί και ψευδοπροφήτες που θα κάνουν μεγάλα σημεία και τέρατα για να παραπλανήσουν, ει δυνατόν, ακό­μα και τους εκλεκτούς του Θεού». (Κατά Ματθαίο 24,24)

Όπως πάντα, οι αποκαλύψεις της Μπέρτα Ντούντε συμπληρώνουν την εικόνα με μια ανώτερη θεώρηση: «Πόσες και πόσες φορές έχει μιλήσει ο Θεός γι’ αυτή την εποχή και έχει αναφερθεί στην εξουσία που θα έχει ο Σατανάς πάνω στους ανθρώπους. Πόσες και πόσες φορές για να τους προειδοποιήσει και να τους παρακινήσει να είναι προσεκτικοί με τις παγίδες του έχει αναφέρει τα σημάδια που δείχνουν ότι ο Σατανάς προωθεί με επιτυχία τους σκοπούς του.

Όμως οι άνθρωποι δεν δίνουν σημασία στις προειδοποιήσεις αυτές και επειδή είναι υπό την εξουσία του δεν αντιλαμβάνονται σε τι κίνδυνο βρίσκονται. Υποκύπτουν πρόθυμα στην επιρροή του και κάνουν πρόθυμα ό,τι τους ζητά, πράξεις χωρίς αγάπη, που καταπνίγουν κάθε καλό αίσθημα μέσα τους και τους κάνουν ώριμους για το χαμό τους. Αυτή είναι η εποχή του τέλους που θα διαρκέσει όσο χρειάζεται μέχρι να διαχωριστούν τα πνεύματα, μέχρι να έχουν αποφασίσει ακόμη και οι χλιαροί, οι αναποφάσιστοι για το εάν θέλουν να πάνε με τον πάνω κόσμο ή τον κάτω. Γιατί πρέπει να γίνει ακόμη αυ­τός ο διαχωρισμός των πνευμάτων.

Αναρίθμητοι άνθρωποι πρέπει ακόμη να ξεκαθαρίσουν πρώτα μέσα τους ποιο πνεύμα θέλουν να ακολουθήσουν, γιατί για πάρα πολλούς δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο. Είναι τυφλοί στο πνεύμα, προφέρουν το όνομα του Θεού και θεωρούν ότι είναι δικοί Του άνθρωποι, ενώ οι σκέψεις και οι πράξεις τους είναι διαμετρικά αντίθετες με τις εντολές Του. Μόνο λίγα άτο­μα αγωνίζονται να έχουν επίγνωση και αρχίζουν να αποστρέφονται το κακό. Αυτοί έχουν ακόμη τη δυνατότητα να βρουν το δρόμο για την αλήθεια και τη ζωή, εφόσον πάρουν τις απο­στάσεις τους από τις απολαύσεις του κόσμου και αντιμετωπί­σουν με σοβαρότητα το μέλλον της ψυχής τους. Η έσχατη εποχή πρέπει να φέρει αυτό τον τελικό διαχωρισμό και για τούτο το λόγο θα είναι μια εποχή τρομακτική, μια εποχή όπου θα εκδηλωθούν όλες οι ροπές, για το καλό όπως και για το κα­κό»…

Ο Αντίχριστος Θα χαράξει ένα σημάδι σε όλους τους οπα­δούς του. Το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου μας Τα Σημεία των Καιρών πραγματεύεται εκτενώς τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις, εξελίξεις που εί­ναι κατευθυνόμενες και αποσκοπούν στον πλήρη έλεγχο της ανθρωπότητας. Αυτά που σήμερα σε πολλούς από μας ακούγονται σαν παραλήρημα μιας εξημμένης φαντασίας, δεν θα αργήσουν να γίνουν γυμνή, ωμή πραγματικότητα.

Όσα προαναφέρθηκαν στις τελευταίες σελίδες τα δηλώνει συμβολικά και ο Ιωάννης στην Αποκάλυψή του, όπου γίνεται φανερό ότι αυτές οι εξελίξεις, που σήμερα βλέπουμε μερικά σπέρματά τους, αύριο θα πάρουν σάρκα και οστά. (Βλ. κεφ. 13,7-8-14-15-16-17)

Η Χίλντεγκαρντ δίνει μια περαιτέρω εξήγηση: «Το σημά­δι αυτό θα αποτελεί μια διαβολική διαστρέβλωση της βάπτισης· γιατί σφραγίζοντας τον άνθρωπο τον κάνει οπαδό του Α­ντίχριστου και τον παραδίδει στην επιρροή του Σατανά».

Παρόμοια σημάδια αναγνώρισης της ταυτότητας ήταν δια- δεδομένα στους ειδωλολατρικούς χρόνους. Έτσι π.χ. χάραζαν ιούς σκλάβους στο μέτωπο για να φαίνεται σε ποιόν ανήκουν, τους δε στρατιώτες στο χέρι. Όποιος δεν θα φέρει το σημάδι του Αντίχριστου θα αποκεφαλίζεται (Αποκάλυψη 20,4).

Πάλι η Χίλντεγκαρντ λέει: «Οι χριστιανοί θα έχουν μόνο την επιλογή ανάμεσα στο θάνατο και την κατεσπευσμένη φυ­γή στην έρημο. Γιατί όποιος θα αρνείται να φέρει το σημάδι του Αντίχριστου θα εκτελείται επί τόπου».

***

Μια σειρά από προφητείες της Ντούντε αναφέρονται εκτε­ταμένα σε αυτή την τρομακτική περίοδο όπου το εσωτερικό του ανθρώπου θα βγει ορατά προς τα έξω και όπου ο καθένας θα πρέπει να δείξει ανοικτά τι είναι και με ποιόν συντάσσεται:

Ο πρόδρομος του Αντίχριστου

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη διαβάζουμε για τον πρόδρομο του Αντίχριστου ότι: «Έκανε τη γη και τους κατοίκους της να προσκυνήσουν το πρώτο θηρίο (τον Αντίχριστο)». (13,12) Τους είπε «να κατασκευάσουν μια εικόνα του θηρίου και τους
παραπλανούσε με τις τερατουργίες που του επιτράπηκε να κάνει». (13,14) Ο ψευδοπροφήτης «έκανε τερατουργίες μεγάλες, ως και φωτιά από τους ουρανούς να κατεβαίνει μπροστά στα μάτια των ανθρώπων». (13,13)

Επομένως, όπως πριν από τον Ιησού προηγήθηκε ένας πρόδρομος και θα προηγηθεί πάλι πριν από την επιστροφή του, όπως θα δούμε εκτενέστερα αργότερα, ομοίως και ο Αντίχριστος θα έχει έναν προπομπό, έναν ψευδοπροφήτη, ο οποίος
με τη σειρά του θα στείλει πολλούς «αποστόλους» στον κόσμο. Η Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν γνώριζε ότι: «Ψευδοδιδάσκαλοι θα διαδίδουν ανοιχτά και ελεύθερα τα ψέματα του Αντίχριστου. Έτσι στο χώρο των χριστιανών θα κυριαρχεί τέτοια σύγχυση που θα βρεθούν σε δίλημμα για τον ποιόν οφείλουν να αναγνωρίσουν ως Θεό».

Ο Αυγουστίνος, ο Ιερώνυμος και ο Ιππόλυτος προσθέτουν ότι οι απόστολοι του Αντίχριστου δεν θα ησυχάσουν εάν δεν κάνουν πρώτα δημόσια δήλωση οι χριστιανοί ότι αποκηρύσσουν τον Χριστό και το σημείο του σταυρού. Ο Διονύσιος του Λουτσεμβούργου γράφει ότι οι απόστολοι του Αντίχριστου θα υποκρίνονται ότι ζουν σαν άγιοι. Θα υποστηρίζουν ότι αφού ο Αντίχριστος είναι παγκόσμιος κυρίαρχος, άρα στο πρόσωπό του επαληθεύονται τα λόγια της Γραφής που λένε ότι ο μεγάλος βασιλέας θα κυριαρχεί από τη μια θάλασσα έως την άλλη και σε όλες τις εσχατιές της Γης.

Θα τον αντιπαραβάλουν με τον Ιησού, ο οποίος δεν είχε ποτέ κανένα βασίλειο από τον Ιορδάνη ως τα πέρατα της Γης, μάλιστα δεν είχε καν πού την κεφαλή κλίναι. Οι απόστολοι του Αντίχριστου θα ξέρουν να μιλούν τόσο πειστικά που οι ακρο­ατές τους θα πιστεύουν ότι ο κόσμος δεν έχει ξανακούσει μια τόσο ωραία διδασκαλία για το λόγο του Θεού, λέει ο Διονύ­σιος.

Επίσης σε μια αποκάλυψη στη Γιοχάνα Χέντσελ από το 1963 λέγεται για τον ψευδοπροφήτη αφενός και για τους δυο αναμενόμενους προπομπούς του Κυρίου αφετέρου:

«Θα δώσω άλλη μια μεγάλη χάρη στους κοιμισμένους, στους κατ’ όνομα χριστιανούς: Εάν δεν έχουν ξυπνήσει πρω­τύτερα, θα υποβάλω την πίστη τους σε μια σκληρή δοκιμασία. Όταν θα δοκιμαστούν μέσω του Αντίχριστου θα αποδειχθεί τι αποφασίζουν και με ποιόν συμπαρατάσσονται. Όσοι ανάμεσά τους είναι ταπεινοί και είναι ακόμη πρόθυμοι να Με ακολου­θήσουν αυτούς θα τους προστατέψω. Όμως ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης θα κάνουν μεγάλα θαύματα, ώστε θα είναι δύσκολο να τους αναγνωρίσουν και να ξεχωρίσουν το αληθι­νό από το ψεύτικο. Γι’ αυτό το λόγο οι δικοί Μου θα πρέπει να Με έχουν βάλει ήδη από τώρα μέσα τους.

Έχετε δει το πώς ένας άνθρωπος επί δώδεκα χρόνια (σ.τ.μ. ο Αδόλφος Χίτλερ) προκάλεσε τόση δυστυχία αποπλανώντας με τη δημαγωγία του τον κόσμο. Πόσες χιλιάδες ανθρώπων πα­ραπλάνησε, πόσος πόνος, πόση δυστυχία, πόσα μαρτύρια πέ­ρασαν οι λαοί. Εντούτοις η δική του δικτατορία ήταν μικρή σε σύγκριση με αυτά που θα κάνει ο Αντίχριστος. Όποιος δεν υποταχθεί σε αυτό το σατανικό πνεύμα, όποιος δεν δεχθεί να βάλει στο μέτωπο το σημάδι του, θα καταδιωχθεί και θα φονευθεί. (Αποκάλυψη Ιωάννη 13,15-17)

(…) Όταν ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης αισθανθούν ότι η εξουσία τους έχει εδραιωθεί, τότε ο Αντίχριστος θα φα­νερώσει το αληθινό του πρόσωπο και θα πει: Εγώ είμαι ο Θε­ός! Εγώ δεν χρειάζομαι ούτε προφήτες ούτε εκκλησίες. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να προσκυνούν Εμένα! Εγώ είμαι ο Θεός! Τότε πολλοί θα συνειδητοποιήσουν με τρόμο ποιόν προσκυ­νούν.

Ύστερα θα ακολουθήσει η διάλυση όλων των εκκλησιών.

Τρία χρόνια γεμάτα σκληρές δοκιμασίες και διώξεις περιμέ­νουν εκείνους που δεν επευφημούν τον ψευδοπροφήτη και δεν προσκυνούν τον Αντίχριστο.

(…) Τώρα θα ρωτήσετε και η απάντηση είναι ναι, πριν έρ­θει η τελική κρίση, θα παρουσιαστούν δυο μάρτυρες. (Αποκά­λυψη Ιωάννη 11) Προέρχονται από το “λαό του Ισραήλ” και θα κηρύξουν για Μένα με δυναμικότητα έχο­ντας πλήρη εξουσιοδότηση από Εμένα· γι’ αυτό θα τους κυνη­γήσουν και θα τους σκοτώσουν, αλλά εκείνοι θα αναστηθούν πάλι μετά από τρεις ημέρες». (Αποκάλυψη Ιωάννη 11,3-12)

Η διάρκεια της παγκόσμιας δικτατορίας

του Αντίχριστου και το τέλος του

Και πάντα ταύτα γενήσονται δια το ότι ο Αντίχριστος θέλει κυριεύσει τα πάντα και γενήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θα ποιεί τέρατα και σημεία κατά φαντασίαν, θέλει δε δώσει πονηρά σοφίαν εις τον ταλαίπωρον άνθρωπον, να εφεύρη, να ομιλή ο εις προς τον άλλον, από την μίαν άκραν της γης έως την άλλην, τότε θα πέτανται στον αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τον βυθό της θαλάσσης ως ιχθύες.

Και ταύτα πάντες ποιούντες οι δυστυχείς άνθρωποι, διαβιούντες εν ανέσει, μη γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταύτα εστι πλάνη του Αντίχριστου. Και τόσον θα προοδεύση εις την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός, ώστε αποπλανήσαι τους ανθρώπους και μη πιστεύουν εις την ύπαρξιν του Τρισυποστάτου Θεού.

(Από το Βιβλίο «Ευαγγελικός Κήπος»

της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου)

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη λέει για τον Αντίχριστο: «Του δόθηκε η εξουσία πάνω σε κάθε φυλή και λαό και γλώσσα και έθνος». (13,7) Ξέρουμε από διαφορετικές πηγές ότι θα είναι εβραϊκής καταγωγής, αλλά δεν είναι σαφές από ποια χώρα θα
έρθει και πού θα έχει το αρχηγείο του. Στις αποκαλύψεις στην Μπέρντα Ντούντε λέγεται απλώς επανειλημμένα ότι θα αποτελέσει έκπληξη για όλους η προέλευσή του, επειδή κανένας δεν θα τον περιμένει να έρθει από τη συγκεκριμένη περιοχή. Ο Λακτάντιος (250-340 μ.Χ.) λέει σχετικά ότι κατά τη δικτατορία του Αντίχριστου η Ασία θα αποκτήσει πάλι την πρωτοκαθεδρία: «Η Ανατολή θα άρχει πάλι, ενώ η Δύση θα την προσκυνά». Ασφαλώς αυτό σήμερα φαίνεται μάλλον αδιανόητο, ωστόσο πολλά μπορούν ν’ αλλάξουν μετά από τον παγκόσμιο πόλεμο και τη μεγάλη φυσική καταστροφή και τη συνακόλουθη κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού. Όλες οι προφητείες σχετικά με τον Αντίχριστο τονίζουν ότι η βασιλεία του θα λήξει σύντομα. Στη Γιοχάνα Χέντσελ αποκαλύπτεται ότι στα τελευταία τρία χρόνια της δικτατορίας του οι άνθρωποι θα υποστούν σκληρές δοκιμασίες και διωγμούς. Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Ιωάννη (11,1-4) η δεσποτεία του θα διαρκέσει 42 μήνες, ενώ 1260 ημέρες θα προφητεύουν οι δυο μάρτυρες του Θεού, ο Ενώχ και ο Ηλίας. Επίσης στην Αποκάλυψη λέγεται: «Στο θη­ρίο δόθηκε στόμα να λέει λόγια υπεροπτικά και βλάσφημα και του δόθηκε η εξουσία να δρα ελεύθερα σαράντα δυο μήνες». (13,5) Επιπλέον, η Ντούντε σε μια προφητεία από τις 24.1.1939 αναφέρει ότι η πίστη των χριστιανών θα δοκιμαστεί για περισ­σότερο από τρία χρόνια.

Σε μια άλλη αποκάλυψη στην Μπέρτα Ντούντε γίνεται λόγος για μια επτάχρονη περίοδο δεινών και δυστυχίας για την ανθρωπότητα. Η περίοδος αυτή αρχίζει με τον Γ’ παγκό­σμιο πόλεμο που θα τερματιστεί με τη φυσική καταστροφή. Αμέσως μετά από αυτή θα κάνει την εμφάνισή του ο Αντίχρι­στος, ο οποίος αρχικά θα χρειαστεί περισσότερο από τρία χρό­νια για να εδραιώσει την εξουσία του. Έπειτα από αυτά τα τρεισήμισι χρόνια θα ακολουθήσει η περίοδος των διωγμών. Το ίδιο χρονικό διάστημα αναφέρει και ο Δανιήλ, όπου η μια εβδομάδα, δηλαδή οι επτά ημέρες, αντιστοιχεί στα επτά χρό­νια των δοκιμασιών: «Τότε η διαθήκη θα εγκαταλειφθεί από πολλούς επί μια εβδομάδα· και για μισή εβδομάδα θα πάψουν οι θυσίες και οι προσφορές. Στη θέση τους θα εγκατασταθεί βδέλυγμα ερημώσεως, μέχρις ότου στο τέλος θα εκχυθεί η προσδιορισμένη καταδίκη πάνω στον προκαλούντα την ερήμωση». (9,27)

Επί τρεισήμισι χρόνια ο παγκόσμιος δικτάτορας θα έχει τη δυνατότητα να καταδιώκει τους χριστιανούς και όσους είναι πι­στοί στην αγάπη, ακριβώς όσο χρόνο δίδαξε δημόσια ο Ιη­σούς Χριστός.

Ο προφήτης Δανιήλ λέει: «Θα παραδοθούν (οι πιστοί) στα χέρια του για ένα έτος συν δυο έτη συν μισό έτος. Τότε θα λά­βει χώρα η κρίση του δικαστηρίου, οπότε θα του αφαιρεθεί η εξουσία για να αφανιστεί και να καταστραφεί οριστικά». (7,25- 26) Το ίδιο χρονικό διάστημα επαναλαμβάνει ο Δανιήλ στο 12,7 αλλά και ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη 12,14 όπου μιλά για την περίοδο που θα περάσει στην έρημο η γυναίκα (η κοινό­τητα των πιστών). Τις ακριβείς ημέρες τις παραθέτει και πάλι ο Δανιήλ στο 12,11: «Από τον καιρό που θα καταργηθεί η κα­θημερινή προσφορά και θα στηθεί το βδέλυγμα της ερημώσεως θα παρέλθουν χίλιες διακόσιες ενενήντα ημέρες».

Η δυστυχία και η φρίκη που θα επικρατούν εκείνα τα τρει­σήμισι χρόνια θα είναι πρωτόγνωρα στην ιστορία της Γης, όπως συμπεραίνεται από αποκαλύψεις στην Μπέρτα Ντού­ντε. Θα επαληθευτούν τα λόγια από το ευαγγέλιο του Ματθαί­ου 24,21 που λένε: «Θα υπάρχει τότε μια τέτοια θλίψη που όμοιά της δεν έχει γίνει από αρχής κόσμου ούτε θα ξαναγίνει πο­τέ». Το ίδιο επαναλαμβάνει και ο Δανιήλ: «Θα έρθει τέτοια θλί­ψη που ουδέποτε υπήρξε αφότου υπάρχουν έθνη στη Γη». (12,1) Και εξηγεί: «Θα παρέλθει έτος, δυο έτη και ήμισυ έτος και όταν η δύναμη εκείνου που διασκόρπισε τον άγιο λαό συντελεσθεί, πάντα ταύτα θα εκπληρωθούν». (12,7) Γι’ αυτό λέ­γεται στην Αποκάλυψη 12,12: «Αλίμονο σας γη και θάλασσα, γιατί κατέβηκε σε σας ο διάβολος έχοντας θυμό μεγάλο, για­τί ξέρει πως λίγος καιρός του απομένει».

Σύμφωνα με τον Δανιήλ 12,11 η βασιλεία του Αντίχριστου θα διαρκέσει 1290 ημέρες, δηλαδή τριάντα ημέρες επιπλέον με­τά τον τερματισμό της δράσης του Ενώχ και του Ηλία που θα διαρκέσει μόνο 1260 ημέρες. (Αποκάλυψη Ιωάννη 11,3)

Η Μπέρτα Ντούντε, στην οποία γίνεται λόγος μόνο για τον ένα μάρτυρα, τον κυρίως πρόδρομο του Χριστού, επιβε­βαιώνει ότι θα είναι πολύ σύντομο το διάστημα ανάμεσα στο θάνατο του προδρόμου και στο τέλος του Αντίχριστου. Συγκε­κριμένα έγραφε στις 4.7.1943: «Στο τέλος όμως θα τον συλλάβουν (σ.τ.ε. εννοείται τον πρόδρομο) γιατί ο Σατανάς υπο­κινεί τους οπαδούς του να τον πιάσουν για να μπορεί να τον εξουδετερώσει. Ύστερα και από αυτό το συμβάν πλησιάζει πλέον ο ερχομός του Κυρίου, γιατί τότε η κακία και το μίσος στη Γη φθάνουν στο αποκορύφωμά τους, τόσο που και οι πι­στοί ακόμα κινδυνεύουν να λυγίσουν».

Επίσης, στις 3.7.1965 έγραφε: «Από τη στιγμή που θα θυ­σιάσει τη ζωή του ο πρόδρομός Μου που βοά στην έρημο, μπορείτε από μέρα σε μέρα να περιμένετε τον ερχομό Μου. Θα έρθω τότε να σας πάρω στο βασίλειο της ειρήνης και η δοκι­μασία σας θα τελειώσει».

Άλλο ένα σημάδι ότι το τέλος είναι πολύ κοντά αποκαλύ­πτει η Γιοχάνα Χέντσελ: «Στο τέλος ο σατανικός τύραννος, ο Αντίχριστος θα επιτεθεί στο λαό που ήταν κάποτε ο αγαπημέ­νος Μου και συγκεκριμένα στους Εβραίους που έχουν εκχριστιανιστεί. Αυτό θα είναι τότε το τέλος και αυτό θα γίνει στην Παλαιστίνη. Τότε οι δικοί Μου θα ξέρουν ότι το τέλος της αντιχριστιανικής κυριαρχίας έχει έρθει». (5.1.1963)

Αρκετοί μυστικιστές όπως και ορισμένοι εκκλησιαστικοί πατέρες αποκαλύπτουν ότι ο Αντίχριστος θα αντιγράψει τον Ιησού Χριστό σε όλα, στη σύλληψη, στη γέννηση, στο βίο και στα θαύματα. Όπως προαναφέρθηκε, η μητέρα του θα ισχυρί­ζεται ότι τον συνέλαβε με υπερφυσικό τρόπο. Θα παριστάνει τον ευεργέτη της ανθρωπότητας κάνοντας παγκόσμια δώρα, θα κάνει μεγάλα – ψεύτικα – θαύματα, θα προσποιηθεί ότι πέθανε και ότι αναστήθηκε. Στο τέλος θα επιχειρήσει να μιμηθεί την ανάληψη του Χριστού στον ουρανό και έτσι θα βρει το θάνατο.

Ο οπτασιαστής Βαρθολομαίος Χολτσχάουζερ λέει ότι ο Ενώχ και ο Ηλίας μετά το θάνατο και την ανάστασή τους, θα αναληφθούν στον ουρανό μέσα σε ένα σύννεφο. (Αποκάλυψη Ιωάννη 11,11)0 Αντίχριστος θα το εκλάβει ως πρόκληση να κάνει το ίδιο, επειδή θα φοβάται ότι ίσως θα χάσει την τυφλή εμπιστοσύνη των λαών. Έτσι θα αποφασίσει να αναληφθεί επίσημα μπροστά στα μάτια του πλήθους για να επιδείξει τη δύναμή του. Ο προφήτης Δανιήλ λέει για το τέλος του: «Θα εξεγερθεί και κατά του Άρχοντα των αρχόντων, αλλά θα συντρί­βει και μάλιστα από ανθρώπινο χέρι». (8,25) «Είδα ότι το θη­ρίο εφονεύθη και το σώμα του καταστράφηκε και δόθηκε να καεί στο πυρ». (7, 11)

«Και πιάστηκε το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης που ήταν μαζί του και που με εντολή του έκανε τις τερατουργίες με τις οποίες πλάνεψε εκείνους που δέχτηκαν το χάραγμα του θηρί­ου κι εκείνους που προσκύνησαν το άγαλμά του. Και τους δυο τους έριξαν ζωντανούς στη λίμνη της φωτιάς που έκαιγε με θειάφι». (Αποκάλυψη Ιωάννη 19,20)

Είναι επίσης γνωστό το όραμα της αγίας Χίλντεγκαρντ αναφορικά με τον Αντίχριστο: «Αυτός ο καταχθόνιος άνθρω­πος θα προετοιμασθεί κρυφά καλλιεργώντας κάθε αμαρτία και κακία ως τον ανώτατο βαθμό και τότε πια θα εμφανιστεί δημοσίως. Χάρις στα χαρίσματά του και επίσης στη βοήθεια και στην επενέργεια του κακού πνεύματος, θα πλανέψει όλο τον κόσμο ώστε θα αποκτήσει απίστευτη δύναμη και εξουσί­α. …Με το πρόσχημα της λύτρωσης της ανθρωπότητας από το θάνατο θα προσποιηθεί ότι θα πεθάνει και ότι θα αναστηθεί.

…Στο τέλος ο ίδιος ο Αντίχριστος θα δώσει τέλος στην τραγωδία, θα επιχειρήσει να αναληφθεί όπως ο Χριστός, αλ­λά ενώ θα βρίσκεται ήδη στον αέρα, με εντολή του Θεού θα απομακρυνθούν αυτοί που τον σηκώνουν ψηλά, απ’ όπου θα γκρεμιστεί στη γη με το κεφάλι προς τα κάτω και θα παραδώσει το πνεύμα του. Όταν συντρίβει με αυτό τον τρόπο η πλά­νη των ανθρώπων, τότε θα λάμψει πλέον με μεγαλύτερο φως η Αλήθεια».

Η αιώρηση του Αντίχριστου στον αέρα φυσικά ακούγεται τη σημερινή εποχή σαν παραμύθι. Όποιος όμως είναι γνώστης των αποκρυφιστικών φαινομένων ξέρει ότι πολλοί μυστικιστές, όπως π.χ. η Ισπανή Αγία Τερέζα της Άβιλα, είχαν αποκτή­σει αυτή την ικανότητα. Επίσης για τους γιόγκι στην Ασία ακούγεται κατά καιρούς ότι διαθέτουν μεταξύ άλλων και αυτή την ικανότητα, την οποία αποκτούν με απόκρυφες τεχνικές, συχνά μάλιστα με τη βοήθεια κατώτερων οντοτήτων από τον άλλο κόσμο. (Το θέμα αναλύεται στο βιβλίο «Οι Πνευματικοί Κόσμοι». Βλ. επίσης: «Μαγεία – Θαύματα + Δεισιδαιμονία. Αλχημεία» και «Ο Βασιλιάς είναι Γυμνός» κεφ. 9 Ο Ανατολικός Μυστικισμός και Εσωτερικές Δυνάμεις.

Με τη θηριώδη δίωξη των πιστών της αγάπης και με τη μί­μηση της ανάληψης του Ιησού ο Αντίχριστος υπερβαίνει τα εσκαμμένα, καθώς οι ανομίες του ξεπερνούν τα όρια που του έχουν τεθεί. Η ανάληψη του Ιησού Χριστού εκφράζει το τελευ­ταίο σκαλοπάτι προς την πλήρη ένωση του Υιού με τον Πατέ­ρα. Μετά από αυτήν ο Θεός έγινε πλέον εσαεί ορατός για τον άνθρωπο στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Αντίθετα για τον Αντίχριστο η ψεύτικη ανάληψη θα αποτελέσει το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την πτώση του. Η αληθινή ανάληψη συμβολίζει την απόλυτη ανύψωση του Κυρίου, η ψεύτικη ανάληψη την τελεσίδικη πτώση του αντίθεου στα έγκατα. Την πτώση αυτή θα την προκαλέσει η επιστροφή του Ιησού, όπως προήγγειλε ο Παύλος: «Τότε θα αποκαλυφθεί ο άνομος, που ο Κύριος θα τον εξολοθρεύσει με την πνοή του στόματός του και θα τον αφανίσει όταν θα εμφανισθεί κατά την παρουσία του». (Β΄ Θεσσ.2,8)

Η μάσκα του αντίθεου

«Οι άνθρωποι αφήνουν να τους ξεγελάσει η μάσκα του αντίθεου και δεν αναγνωρίζουν τις μηχανορραφίες του. Και γι’ αυτό κερδίζει παντού έδαφος, καθώς ο Θεός δεν του βάζει όρια, εφόσον οι ίδιοι οι άνθρωποι του παραχωρούν εξουσία πάνω στη θέλησή τους. Μα κι εκείνος εκμεταλλεύεται αυτήν την εξουσία με κάθε δυνατό τρόπο μηχανευόμενος όλο και μεγαλύτερες απάτες, προκειμένου να τους παρασύρει.

Ασφαλώς θα ήταν ικανοί να τον καταλάβουν, εάν θα αγωνίζονταν για το σωστό και το δίκιο. Μα αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αφού ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του και το συμφέρον του και δεν αναρωτιέται αν και ο διπλανός του έχει τα ίδια δικαιώματα.

Η φιλαυτία είναι αυτή που παραδίδει χειροπόδαρα τον άνθρωπο στον εχθρό και συνάμα τον κάνει τυφλό κι ανίκανο ν’ αναγνωρίσει τα έργα του. Μα εάν ο ίδιος δεν αμυνθεί, θα υποκύψει στην εξουσία αυτή και θα χάσει εξολοκλήρου τη διαύγεια σκέψης. Γιατί ο σκοπός του αντίθεου είναι να φέρνει σύγχυση στις σκέψεις των ανθρώπων, ούτως ώστε να χάνουν όλο και πιο πολύ τον Θεό. Και έτσι μόνο με τις δικές τους δυνάμεις δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ισχυρή εξουσία του, οπότε κι εκείνος οργιάζει παρασύροντάς τους ανελέητα στην καταστροφή τους. Άλλωστε βρίσκει πολύ λίγη αντίσταση γιατί η ανθρώπινη θέληση, που είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας, είναι πολύ αδύνατη.

[…] Αλλά κι αυτός ο εχθρός των ψυχών προφέρει επίσης το όνομα του Θεού με τα χείλη, καθώς φοράει αυτόν το μανδύα για να μην τον αναγνωρίσουν’ και η πανουργία του έχει επιτυχία, με αποτέλεσμα να παρασύρει αμέτρητους υπό το κράτος του. Αλίμονο τους όμως όταν γίνει φανερή η πανουργία του, όταν πέσει η μάσκα και παρουσιαστεί το αληθινό του πρόσωπο… Γιατί τότε μόνο με μεγάλη δυσκολία μπορούν να γλιτώσουν από την εξουσία του, καθώς έχουν εγκαταλείψει Αυτόν που είναι ο μοναδικός Κύριος σ’ όλη την πλάση. Και Αυτός μόνο μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο εκείνον, που είναι έτοιμος με τη θέλησή του να δεχθεί τη σωτηρία.

Αλλά η πονηριά τού εχθρού είναι να τον κάνει εκ των προτέρων να χάσει την πίστη του στη βοήθεια του θείου Λυτρωτή και σ’ αυτήν ακόμη τη θεϊκότητά Του. Και όσοι είναι τυφλοί πνευματικά τάσσονται υπό τη σημαία του και εγκαταλείπουν πρόθυμα τον Σωτήρα των ψυχών τους.

Όμως η ανθρωπότητα δεν αντιλαμβάνεται με τι σχέδιο δουλεύει η σκοτεινή δύναμη, βλέπει φως εκεί όπου είναι βαθύ σκοτάδι, γιατί κι αυτή είναι μία οφθαλμαπάτη του Σατανά, να παριστάνει το φως εκεί όπου είναι βαθιά μεσάνυχτα. Και οι άνθρωποι αποφεύγουν το αληθινό Φως ούτε παίρνουν σοβαρά τις νουθεσίες και τις προειδοποιήσεις που τους απευθύνουν οι γνώστες…

Προσκυνούν ένα είδωλο που η μόνη δύναμή του στην πραγματικότητα είναι να υποσκάπτει την ανθρώπινη θέληση, μα όταν η θέληση αυτή στρέφεται προς τον Θεό, είναι τότε εντελώς ανίσχυρος. Και εσείς μπορείτε ν’ αναγνωρίσετε αυτό το είδωλο από τα εξής: ότι δεν κάνει τίποτα για να ενισχύσει την πίστη σας σ’ έναν φιλόστοργο, σοφό και παντοδύναμο Θεό’ ναι μεν προφέρει-το όνομα του Θεού με το στόμα, όμως δεν αφήνει τους ανθρώπους να Τον επικαλεστούν συνειδητά’ επίσης αδιαφορεί για την αγάπη κι ως εκ τούτου πόρω απέχει από τον Θεό, που είναι η αιώνα Αγάπη, και, επιπλέον, δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό, τον θεϊκό Λυτρωτή. Γι’αυτό είναι και φανερός εχθρός του Θεού. Γι’αυτό και οι άνθρωποι, οι οποίοι, ενώ χρειάζονται τη λύτρωση, αντίθετα τον ακολουθούν και τάσσονται υπό τη σημαία του, θα φυλακιστούν εκ νέου μέσα στην ύλη…

Μπέρτα Ντούντε αρ. 3191 15-7-1944

«Απορώ με το πόσο γρήγορα απομακρύνεστε από το κάλεσμα που σας προσφέρθηκε με τη χάρη του Χριστού και ακολουθείτε ένα άλλο Ευαγγέλιο. Αλλά άλλο δεν υπάρχει, παρά μόνο από μερικούς που σας φέρνουν σε σύγχυση και θέλουν να διαστρεβλώσουν το ευαγγέλιο του Χριστού. Αλλά κι αν εμείς ή ακόμη και άγγελος εξ ουρανού σας κηρύξει ευαγγέλιο διαφορετικό από αυτό που σας κηρύξαμε, να είναι ανάθεμα. Και πάλι σας λέω ό,τι έχω ξαναπεί: όποιος σας δίνει άλλη ευαγγελική διδασκαλία από αυτήν που παραλάβατε, να τον κρίνει ο Θεός»!

Προς Γαλάτες 1, 6 – 9

Μία μετάδοση στην Μπέρτα Ντούντε στις 8.1.1964
εξηγεί την έννοια της λέξης «Χριστός»

«Πολλά πράγματα τα έχετε παρανοήσει σεις οι άνθρωποι επειδή δεν έχετε λάβει τη σωστή διαφώτιση, παρά με την αν­θρώπινη λογική σας προσπαθείτε να βρείτε απαντήσεις σε θέ­ματα όπου θα αρκούσε απλά να ρωτήσετε το πνεύμα σας για να μάθετε την αλήθεια. Συν τοις άλλοις έχει επίσης γίνει χρή­ση διαφορετικών εκφράσεων ή λέξεων για να αποδοθεί η ίδια έννοια, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ακόμη μεγαλύτερη

σύγχυση και να επικρατεί πλήρες χάος στις σκέψεις σας.

Αλλά κι αυτό επίσης υπήρξε έργο του αντιπάλου Μου, για τί όσο περισσότερο ασαφή γίνονται για σας τα πνευματικά ερωτήματα τόσο μεγαλύτερη δυνατότητα είχε τότε εκείνος να απλώσει τη σπορά του ψεύδους και να φέρει ακόμη μεγαλύ­τερη σύγχυση στις έννοιες· αντίθετα Εγώ περιμένω απλά να θέσετε ερωτήσεις και να θέλετε να βρείτε τις απαντήσεις επει­δή είναι ακριβώς αυτή η επιθυμία σας να έχετε την αλήθεια που Μου δίνει τη δυνατότητα να σας την παρέχω. Επιπλέον θα πρέπει κι εσείς οι ίδιοι να συνειδητοποιείτε ότι έχετε ανα­πάντητα ερωτήματα γιατί μονάχα τότε θα εκτιμήσετε και θα καταλάβετε μια σωστή απάντηση.

Σας διοχετεύω από ψηλά μέσω του Λόγου Μου μία γνώση σχετικά με την αιτία και τη σημασία του απελευθερωτικού Μου έργου, την ενανθρώπισή Μου μέσα στον Ιησού και την ένωσή του μαζί Μου. Επιπλέον σας δίνω να καταλάβετε με ποια μέσα θα μπορέσετε να πετύχετε κι εσείς την ενοποίηση μαζί Μου γιατί κι ο δικός σας ο σκοπός στη ζωή θα πρέπει να είναι να επανακτήσετε την ενότητα με Μένα που κάποτε δια­λύσατε με δική σας πρωτοβουλία. Κι ο λόγος που σας διαφω­τίζω για το πως γίνεται η θέωση των δημιουργημάτων Μου, η μεταμόρφωσή τους από απλά πλάσματα σε απευθείας παιδιά Μου, είναι για να επιδιώξετε συνειδητά όλοι σας να πετύχετε αυτό το προνόμιο κι έτσι να φθάσετε στην αιώνια μακαριότη­τα

Σας εξηγώ λοιπόν ποια είναι τα αποτελέσματα μιας ζωής εμφορούμενης από αγάπη, όπως φανερώθηκαν στον άνθρωπο Ιησού. Προσπαθώ να σας εισάγω στην Αλήθεια την οποία έχε­τε χάσει από καιρό, μια και το να σκέφτεστε σωστά σημαίνει ένα βαθμό φωτεινότητας τον οποίο όλοι σας έχετε χρέος να πετύχετε και να αυξήσετε όσο ζείτε στη γη. Είναι πρωταρχι­κή ανάγκη να σας αποκαλυφθεί το μυστήριο της ενανθρώπι- σής Μου μέσα στον Ιησού, στο βαθμό που μπορείτε να το συλ- λάβετε- γιατί πρέπει να ξέρετε ότι η αφορμή για την πτώση των πλασμάτων Μου από κοντά Μου ήταν το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να Με δουν. Έτσι μέσα στον Ιησού έγινα ορατός Θεός για όλους κι ως εκ τούτου δεν πρέπει να Με σκέφτεστε χωριστά από τον Ιησού ή να νομίζετε ότι είμαστε δύο χωριστές ή διαφορετικές οντότητες.

Γιατί αυτό ακριβώς το γεγονός ότι ο Ιησούς έγινε ένα μαζί Μου αποτελεί το μεγάλο μυστήριο για το οποίο μπορούν να σας γίνουν μόνο κάποιες νύξεις αλλά δεν θα μπορέσετε ποτέ να το συλλάβετε σε όλο του το βάθος. Ήταν όντως ολόκληρη η Θεότητα μέσα στον άνθρωπο Ιησού, για το λόγο ότι αυτόν μεν τον κατέκλυζε η αγάπη, Εμένα δε η πρωταρχική Μου ου­σία είναι η αγάπη. Επομένως η αγάπη ήταν το φως μέσα στον Ιησού που τον έκανε να γίνει Θεός, όπως άλλωστε και όλα ε­πίσης τα όντα που δημιούργησα κάποτε οφείλουν να θεωθούν χάρη στην αγάπη τους, οπότε θα έχουν φτάσει και στον τελι­κό προορισμό τους.Χρειάζεται πρώτα λοιπόν να σας εξηγηθεί τι σημαίνει η έν­νοια “Χριστός”. Αυτό που μπορεί να σας ειπωθεί είναι ότι με τη λέξη “Χριστός” δηλώνεται η ολοκληρωμένη πλέον ένωση με τον Θεό. Επομένως ως “Ιησούς” μπορεί να εννοηθεί μόνο ο άνθρωπος ο οποίος δεν είχε φτάσει ακόμη στην πλήρη συγ­χώνευση και

ταύτιση με τον Θεό, ενώ όταν λέγεται η λέξη “Χριστός” μ’ αυτό αναγνωρίζεται ότι η ενανθρώπιση του Θε­ού μέσα στον Ιησού έχει ήδη λάβει χώρα, οπότε το όνομα “Ιησούς Χριστός” είναι ταυτόσημο με το “Θεός”.

Όταν μιλούν λοιπόν οι άνθρωποι για τον “Χριστό μέσα τους” με αυτό εννοούν το “θεϊκό πνευματικό σπινθήρα” που υπάρ­χει στο εσωτερικό κάθε ανθρώπινης καρδιάς. Ο σπινθήρας αυ­τός έχει χρέος να κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον άνθρωπο σαν αποτέλεσμα της αγάπης του, οφείλει δηλαδή να φθάσει σε τέ­τοιο βαθμό φωτεινότητας ώστε να είναι δυνατή η θέωση του ανθρώπου, με άλλα λόγια η ένωση μαζί Μου.

Ο άνθρωπος Ιησούς Με περιέλαβε με όλη Μου την πληρότη­τα κι ως εκ τούτου μέσα σ’ αυτόν ήταν ο Χριστός ή ο Θεός. Κι ο κάθε άνθρωπος κρύβει στο εσωτερικό του ένα θεϊκό σπινθή­ρα, όμως πρέπει πρώτα να τον κάνει να γίνει μία λαμπερή φλό­γα ώστε να τον πλημμυρίσει τελείως η δύναμη της θείας αγά­πης. Έτσι κατακτά από μόνος του τη θέωσή του και τότε μπο­ρεί να πει “Ο Χριστός είναι μέσα μου!” (προς Γαλάτες 2, 20)

κι Εγώ να είμαι αληθινά με όλη Μου την πληρότητα μέσα του.

Άρα η παρουσία Μου στο εσωτερικό του ανθρώπου εξαρ- τάται αποκλειστικά από το αν και κατά πόσο πραγματοποιεί έργα αγάπης, γιατί κάθε πράξη που γίνεται από αγάπη επιβε­βαιώνει την παρουσία Μου, αφού ο καθένας Με ελκύει κοντά του με τέτοια έργα επειδή “όποιος ζει μέσα στην αγάπη ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σ’ αυτόν” (Επιστολή Ιωάννη Α’ 4,16). Ανάμεσα στον Ιησού και σε Μένα δεν υπήρχε κανέ­νας διαχωρισμός, καθώς είχε συγχωνευτεί ολοκληρωτικά με την Οντότητά Μου κι άρα ήταν ο Ιησούς Χριστός, δηλαδή ο ίδιος ο Θεός” κι αυτή είναι η βαθιά έννοια του ονόματος “Χρι­στός” το οποίο μόνο ο Ιησούς μπορούσε και μπορεί να διεκ- δικήσει για τον εαυτό του. Γιατί μπορώ βέβαια να είμαι με ό­λη Μου την πληρότητα μέσα σε έναν άνθρωπο που χάρη στην αγάπη του έχει κατορθώσει την τέλεια ένωση μαζί Μου, παρ’ όλα αυτά αυτός θα παραμείνει ένα μεμονωμένο άτομο που θα απολαμβάνει μεν ασύγκριτες μακαριότητες, ενώ ο Ιησούς εί­ναι και θα παραμείνει Θεός σε όλη την αιωνιότητα Θεός-Χριστός-Αγάπη-Θείο Πνεύμα, είναι όλα ένα και το αυ­τό, μόνο που εσείς οι άνθρωποι χρειάζεται να γνωρίζετε πώς είναι αλληλένδετες αυτές οι έννοιες ή λέξεις προκειμένου να τις κατανοήσετε σωστά. Τις πιο πολλές φορές όμως η γνώση αυτή δεν υπάρχει, σε πολλούς ανθρώπους δεν είναι καν γνω­στό ποια ήταν η πραγματική αποστολή του Ιησού και η ιδιαί­τερη θέση του στο πνευματικό βασίλειο, αλλά επίσης οι πε­ρισσότεροι αρνούνται να δεχτούν οποιαδήποτε σχετική δια­φώτιση. Τελικά παραμένουν προσκολλημένοι σε αυτά που τους υπαγορεύει ο εγκέφαλός τους ώστε στα μάτια τους ο Ιησούς είναι απλά ένας από τους πολλούς που πέρασαν από τη γη και πέτυχαν την ύψιστη τελείωση. Σαν συνέπεια τοποθετούν πά­ντοτε ένα διαχωριστικό όριο ανάμεσα σ’ Εκείνον και σε Μέ­να και εξακολουθούν να Με βλέπουν έξω από το ανθρώπινο πρόσωπό Του Συνεπώς δεν μπορούν να συλλάβουν την ενανθρώπισή Μου μέσα Του αλλά ούτε δέχονται και τη σωστή εξήγηση. Παρα­δέχονται βέβαια ότι κατέκτησε την ύψιστη τελειοποίηση πά νω στη γη και τον ονομάζουν “διδάσκαλο”, αλλά τον ίδιο χα­ρακτηρισμό δίνουν και σε πολλούς άλλους επίσης οι οποίοι έζησαν παρόμοια ένα βίο αυταπάρνησης και αγάπης. Ωστόσο δεν ξέρουν ότι ο Ιησούς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους για­τί έχει ταυτιστεί τόσο απόλυτα με Μένα, την Αιώνια Αγάπη, ώ­στε ο Θεός που μπορεί να λατρέψει και να επικαλεσθεί ο κάθε άνθρωπος είναι ένα και μοναδικό Ον, για το λόγο ότι Αυτός κι Εγώ είμαστε Ένα.

Υπάρχει λόγος που σας χορηγώ αυτή τη γνώση, γιατί η μελ­λοντική σας μακαριότητα εξαρτάται από την αλήθεια των σκέ- ψεών σας, από την καθαρότητα της κατανόησής σας, από το φως που φωτίζει μέσα σας. Γι ’ αυτό θα πρέπει πρώτα να απο­βάλετε οποιαδήποτε λανθασμένη ιδέα που πρεσβεύετε ακό­μη για να μπορέσετε να χαρείτε τη γνήσια ευτυχία και την αιώνια μακαριότητα στον άλλο κόσμο. Κι υπάρχει ένα μονά­χα πράγμα που μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό, το να ασκείτε τον εαυτό σας να ζει με αγάπη· γιατί με την αγάπη μέσα σας φω­τίζεται το πνεύμα σας κι έτσι όταν περάσετε στο υπερκόσμιο βασίλειο εφοδιασμένοι με έναν υψηλό βαθμό αγάπης, θα απο­κτήσετε δια μιάς την τέλεια κατανόηση. Αλλά μπορείτε και πάνω στη γη να φτάσετε σε μία ορισμένη γνώση, αρκεί να Με παρακαλέσετε γι’ αυτό θερμά και να ποθείτε πραγματικά να κατέχετε την καθαρή Αλήθεια

Αμην